Recentelijk waren er nog de zgz ‘Pandora Papers’, waaruit bleek dat rijke lui en vennootschappen, ook van bij ons, miljarden euro’s en dollars hadden verstopt in de zogeheten belastingparadijzen. Het is niet de eerste keer dat dit gebeurt, er waren enkele jaren geleden ook al de ‘Panama Papers’. De digitale evolutie werkt gelukkig in de twee richtingen, zodat ook de fiscus tegenwoordig heel wat meer kan achterhalen dan vroeger. En dat geldt niet alleen voor wie de belastingen probeert te ontduiken, maar ook laat zien wie wél de wet volgt.
Het blijkt nl dat in de periode 2010-2020 door familiale bedrijven bij ons liefst 8,5 miljard euro in de eigen economie werd gepompt. We kennen allemaal wel een beetje het verhaal van Marc Coucke, maar hij blijkt niet de uitzondering te zijn die honderden miljoenen euro’s heeft herbelegd in eigen land. Opmerkelijk, of misschien juist niet, is dat op een lijst van de 20 grootste herbeleggers er zestien uit Vlaanderen komen, maar dat ze in onze media allemaal ‘Belgische beleggers’ genoemd worden. Het klassieke belgicistische verhaaltje. De twee grootste denkelijk niet-Vlaamse heten de Spoelberch, de historische eigenaars van AB-InBev. Een naam die echter ook opdook in de Pandora Papers, al kunnen er wel meer van die Spoelberchs zijn. Koploper van de herinvesteerders in eigen land is trouwens niet Coucke, maar Jef Colruyt, terwijl ook Roland Duchâtelet, Urbain Vandeurzen en andere Ackermansen er bij staan.
Er doen de laatste tijd weer heel wat verhalen de ronde over ‘Onze Kongo’ en het komt er gewoonlijk op neer dat men van België geld eist als schadevergoeding voor al het leed dat wij die mensen ginder zouden hebben aangedaan.
Kongo of wat daarvoor moet doorgaan, moet men zien in drie periodes. De eerste was de Kongo- Vrijstaat (1885-1908) ‘eigendom’ van van Leopold II. Toen zijn er inderdaad daar gruwelijke dingen gebeurd, maar die kan men nu – 100 jaar later – niet in de schoenen van de Belgische staat schuiven. Die Belgische staat beheerde Kongo van 1908 tot 1960 en was een modelkolonie, waarvoor we ons niet moeten schamen, zeker als men ziet hoe zo’n klein landje zo’n enorm gebied leefbaar hield. De ellende die de Kongolezen sindsdien hebben meegemaakt – en nóg steeds meemaken - hebben ze grotendeels te danken aan de eigen leiders, die het land financieel hebben leeggeplunderd, vanaf Mobutu tot en met de familie Kabila. Van die laatste is zeker dat ze zich verrijkt heeft met minstens 120 miljoen euro uit de staatskas, zoals blijkt uit een gegevenslek bij de Afrikaanse BGFI-bank dat De Standaard kon inkijken.
E.e.a. wil niet zeggen dat België daar geen fouten heeft gemaakt. Het heeft bij het tot stand komen van de onafhankelijkheid niet gezorgd voor een degelijk vervangend Kongolees bestuurskader en had het land niet zo overhaast mogen verlaten. Kongo was en is nog steeds te groot om efficiënt bestuurd te worden.
---
In de marge van bovenstaande herhaal ik nog eens dat ik ‘Kongo ‘ steeds met een ‘K’ schrijf. De naam is afkomstig van een stam die woonde aan de monding van de Kongostroom en wier inwoners de ‘Bakongo’ werden genoemd. ‘Ba’ of ‘Wa’ (dat laatste bv bij ‘Watutsi’) duidt de meervoudsvorm aan. ‘Congo’ met een ‘c’ is een verfransing van de naam. Het oude prentenboek van chocolade Jacques, bij ons nog steeds een familiebezit, was in twee talen, met als titel ‘Notre Congo’/ ‘Onze Kongo’.
De voorwaarde waarom Open VLD voorzitter Lachaert destijds voor Paarsgroen koos i.pl.v. Paarsgeel, was dat zijn partij het zgz ‘premier bonus’ zou krijgen. Iedereen die iets van Belgische politiek kent, weet dat dit betekent dat daarvoor een prijs moet betaald worden, dat de partij die de premier levert regelmatig toegevingen zal moeten doen en desnoods daartoe gechanteerd zal worden. Crootje besefte dat ook wel, maar verklaarde toen dat hij niet de dweil van Paarsgroen zou worden.
Het maandagakkoord werd echter niet opgezegd door een van de partijen die de federale regering uitmaken, ook niet door de PS-leden, waaronder vicepremier Dermagne, maar door PS-voorzitter Magnette, die niet eens in die regering zetelt. Na het opzeggen van dat akkoord over het ontslaan van niet gevaccineerde zorgverleners, is het echter klaar als een klontje dat niet De Croo Jr maar Paul Magnette de politiek van Paarsgroen+ bepaalt,. Crootje is wel degelijk de dweil die hij niet wou zijn.
Zoals ik reeds schreef, wordt de PS opgejaagd door de FGTB, het Waalse ABVV, die de facto wordt gedomineerd door de communisten van de PTB, de Waalse tegenhanger van onze PvdA. E.e.a. maakt dat de regering De Croo het bindmiddel dat corona was, heeft moeten loslaten en de verstandhouding steeds meer dan ooit is zoek geraakt.
Men kan zich dan ook afvragen wat de liberalen (en in feite ook de christendemocraten) in deze Paarsgroen+ regering nog te betekenen hebben.
Paarsgroen+ maakt moeilijke tijden mee, wat niet abnormaal is voor een regering met zeven ideologisch verdeelde partijen. Problemen zijn er genoeg, denk maar aan de klimaatplannen, de kernuitstap, de pensioenen, de arbeidsmarkt, asiel en migratie, om nog te zwijgen over de acties van de politie. Daar komt dan het hele coronaverhaal nog bovenop, al leek het soms dat deze federale coalitie juist daardoor bijeen bleef.
Dat laatste blijkt niet langer het geval, sinds er sprake is van verplichte vaccinatie voor zorgsector. Maandag was er nog een akkoord tussen alle partijen van de federale meerderheid om zorgverleners die de vaccinatie weigerden te schorsen vanaf 1 januari en te ontslaan vanaf 1 april 2022. Op dat akkoord kwam zware kritiek van de vakbonden, in de eerste plaats die van het Waalse ABVV dat bijna volledig geïnfiltreerd is door de communisten van de PTB, de Waalse tegenhanger van onze PvdA. De PS, die al enkele jaren via die vakbond leden en kiezers verliest, trok daarna zijn steun aan het maandag-akkoord in en werd daarin gevolgd door het in Wallonië eveneens erg linkse Ecolo. Zij willen niet meer dat zorgverleners die niet gevaccineerd willen worden, zomaar ontslagen kunnen worden en stellen voor ze een soort extra werklozensteun te geven of anders iedereen in dit land – naar het voorbeeld van Oostenrijk – te verplichten zich te laten vaccineren.
Gisteren werd daarover gedebatteerd met alle partijen van Paarsgroen+. Na liefst 12 uur kwam er een compromis uit de bus, waarbij zorgmedewerkers die zich niet willen laten vaccineren wel geschorst, maar niet ontslagen zullen worden. Dat vis noch vlees akkoord moet nog wel worden voorgelegd aan werkgevers én vakbonden.
-De zoveelste besluiten van het federaal overlegcomité hebben alleen maar voor nog meer verwarring gezorgd. Het begint zo’n beetje te lijken op dat spelletje ‘Mens, erger je niet’ en als dat zo verder gaat vrees ik dat we de eindejaarsfeesten ook dit jaar riskeren te missen. Zeker als men tussendoor blijft staken en demonstreren, zou 2021 wel eens in een kakofonie kunnen eindigen
Het is niet alleen bij ons dat het fout blijft lopen, alleen komt er in dit land nog bij dat er in feite drie regio’s zijn met andere noden, gezindheden en zelfs talen, terwijl de beslissingen tenslotte federaal genomen worden. In Glasgow hebben we net nog meegemaakt dat het grotendeels daarom is dat het hier niet werkt. Komt daar nog bij dat experten en politici niet op één lijn zitten en dat dat ook geldt bij de verstandhouding tussen federaal en regionaal niveau.
Alsof dat alles nog niet erg genoeg is, blijkt Vlaanderen regionaal steeds onbestuurbaarder te worden met een coalitie van drie partijen waarvan er twee ook in de federale regering zitten en daartegen zo goed als geen oppositie voeren. Paarsgroen+ krijgt meer weerstand van belgicist Bouchez dan van de regering Pasbon.
Eind volgende week begint de Advent en voor mij is dat het sein dat ik mijn Kerstboom ga zetten. Die laat ik staan tot 7 januari, de dag na Driekoningen en op die manier hou ik het toch een beetje gezellig, ongeacht wat voor grappen er in de coronashow nog zullen worden uitgehaald.
Nederland is ook niet meer het ‘gidsland’ dat het geweest is. Premier Rutte mag dan al eens gezegd hebben dat Nederland geen tweede België mocht worden*, hij zit ook al voor de tweede keer op rij met een regeringsvorming die niet wil lukken. En daar houdt het niet mee op. Vorige week was er weer een lichte aardbeving in Groningen, een gevolg van de gaswinning aldaar, die men ondertussen besloten heeft af te zullen bouwen. Dit laatste heeft niets te maken met de mondiale klimaatproblemen, maar gewoon met het feit dat de aarde er verzakt en heel wat gebouwen al serieuze schade hebben opgelopen.
Ook zakelijk gaat het Nederland niet meer voor de wind. Na de levensmiddelengigant Unilever (Dove, Planta, Ola, Knorr, Calvé e.d.) heeft nu ook de olie- en gasreus Royal Dutch Shell aangekondigd dat het een volledig Brits bedrijf gaat worden, niet meer half Brits/half Nederlands en dat het zijn hoofdzetel verhuist van Den Haag naar London. Net als bij Unilever al gebeurd is, krijgt Shell in de UK dan een Brits statuut, waardoor het de Nederlandse dividendenbelasting van 15% ontwijkt. Die geldt sinds de Brexit in de UK niet meer voor buitenlandse beleggers. Als het doorgaat zal ook de titel ‘Royal Dutch’ uit de firmanaam wegvallen. In de ontslagnemende Nederlandse regering is het nu alle hens aan dek om te proberen die dividendenbelasting alsnog te schrappen. Vraag is maar of het al niet te laat zal zijn, want daarover is reeds en 2018 vruchteloos gediscussieerd in het Nederlandse parlement. Royal Dutch Shell is een van de 20 grootste privébedrijven ter wereld en haalde zelfs in het coronajaar 2020 nog een omzet van 180 miljard dollar. De honderden miljoenen die het bedrijf jaarlijks aan belastingen betaalt zullen voortaan waarschijnlijk naar de Britse schatkist vloeien i.pl.v. naar de Nederlandse.
*Die uitspraak deed Rutte enkele jaren geleden, waarbij hij zich baseerde op het feit dat er in België geen hoofdkwartieren meer zijn van grote zakelijke wereldspelers, alleen nog filialen.
Het Noord-Brabantse museum van ’s-Hertogenbosch krijgt een ‘doorlopende bruikleen’ van de JK Art Foundation. Een Brabantse verzamelaar, die onbekend wenst te blijven, gaat er een topcollectie van zo’n 500 ‘Belgische’ werken plaatsen. Het museum wordt daardoor, volgens onze media, het meest ‘Belgische’ museum van Nederland.
In bovenstaande persmededeling komt het woord Vlaams of Vlaanderen niet eens voor. En dat terwijl onze schilders ooit – op de Italianen na – de besten ter wereld waren. Bijna alle grote schilders tot 1830 in dit land – Rubens, Van Eyck, Van Dijck, Memling, Brueghel en ga zo maar door - waren Vlamingen, geen Belgen want die waren er niet meer sinds het einde van het Romeinse Rijk. De enige grote Waalse schilder uit die tijd die ik me herinner was Rogier de le Pasture (geen taalfout!), geboren in Mons/Bergen, maar die zijn naam vervlaamste toen hij naar Brussel verhuisde – toen nog een overwegend Vlaamse stad – en zich daar Rogier van der Weyden liet noemen. Om maar te zeggen hoezeer Vlaming zijn toen nog overtuiging en fierheid uitstraalde.
---
Waar ik me ook regelmatig over erger, is dat men Ludwig van Beethoven een Duits componist noemt. Toen die geboren werd, in 1770, bestond de Duitse natie en dus ook de Duitse nationaliteit nog niet en was het Duitse taalgebied grotendeels verdeeld tussen de Pruisische Hohenzollern en de Oostenrijkse Habsburgers. Ludwig van Beethoven werd geboren in Bonn en zijn moeder was een Duitstalige, maar zijn vader was een Vlaming, wiens ouders beiden uit de regio Haacht kwamen. Zijn grootvader studeerde muziek aan het conservatorium van Mechelen en was zanger, evenals Ludwigs vader. Van zijn vader en grootvader erfde Ludwig zijn musicaliteit en men kan dus rustig stellen dat hij wel degelijk van Vlaamse afkomst was en geen Duitser. Dan zou hij trouwens geen ‘van’ Beethoven geheten hebben, maar ‘von’ Beethoven. De oorsprong van de naam ‘van Beethoven’ blijkt te komen van mensen die afkomstig waren van Betho, een landgoed bij Tongeren. De naam evolueerde later naar Beethoven. Ludwig van Beethoven is, samen met Mozart en Bach, een van de allergrootste componisten van klassieke muziek, dit ondanks het feit dat hij vroeg doof werd. Met zijn ingebouwde Vlaamse koppigheid wilde hij dat niet aanvaarden en componeerde hij verder een muziek die door niemand nog beïnvloed kon worden.
Daarmee zit de klimaattop van Glasgow erop. Ei zo na werd het een klimaatflop en het eindresultaat komt feitelijk hierop neer dat we geduld zullen moeten hebben, dat het allemaal nog niet voor morgen zal zijn en dat we ondertussen zullen moeten leren ons aan te passen aan de veranderende situaties. Zoals ik reeds schreef in mijn blog van 31 oktober (‘Glasgow 2021’) zullen we het woord ‘adaption’, aanpassing, nog dikwijls te horen krijgen. Het enige dat we meteen kunnen doen, is ervoor te zorgen dat alle nieuwe initiatieven zoveel, om niet te zeggen helemaal, klimaatneutraal zullen moeten zijn en dat betekent voor dit landje o.m. geen nieuwe gascentrales.
In het licht van wat er in Glasgow wel en niet is beslist, is het Vlaams klimaatplan al even voorzichtig en feitelijk nog zo gek niet als de klimaatactivisten ons willen doen geloven: 40% minder CO2 uitstoot (i.pl.v. 47), geen afbouw van de veestapel, wel van ook daar meer aanpassing i.v.m. de voeding en in de tijd beperkte verplichte renovaties. De elektrificatie van het wagenpark zou dan wel strenger zijn als de Europese, maar ook dat zal te zijner tijd werd worden ‘aangepast’. 88% van de Belgische bedrijfswagens rijdt trouwens rond in Vlaanderen, (en Brussel) en het staat nu al vast dat alleen Vlaanderen haar klimaatplan zal kunnen betalen, juist omdat het niet té is. Al is het gevaar groot dat ook bij het Vlaams gewest er nu reeds een serieus gat in de begroting zit en dat dat gat alleen maar groter zal worden.
In de overstroomde straten langs de Vesder zitten de meeste mensen nog altijd zonder gasverwarming, al bijna vier maanden. Ondanks de omvang van de ramp lijkt zoiets toch niet meer normaal. Men kan zich afvragen wat men daar, maar misschien ook straks bij ons, nog gaat meemaken als men ooit zal beginnen met alle gasaansluitingen te sluiten en over te schakelen op ‘iets anders’.
Volgens de Waalse historicus Paul Delforge kende de Vesder vallei tussen 1965 en 2021 liefst twaalf overstromingen, die telkens als ‘uitzonderlijk’ en ‘de ergste ooit’ werden omschreven. Zelfs daarvoor vielen er in Verviers en omstreken al eens vier doden bij overstromingen. De 41 slachtoffers van deze voorlopig laatste overstroming zijn dan ook mede op de rekening te schrijven van de falende Waalse overheden en zeker niet alleen van de klimaatopwarming. Het gaat niet op natuurrampen automatisch te recycleren tot klimaatrampen.
---
En dan nog dit. Het Rekenhof heeft een vernietigend rapport gemaakt over de Brusselse Begroting: vol slordigheden, blunders en zelfs onterechte uitgaven. Klap op de vuurpijl was dat er ergens 777.000 euro was genoteerd, daar waar het in werkelijkheid om 777 miljoen euro ging. Gewoon drie nullen vergeten! Geen wonder dus dat het Rekenhof deze Begroting (voorlopig?) niet valideert.
Mijnheer Lachaert is boos. De Open-VLD voorzitter neemt het niet dat Zuhal Demir de vergunning voor een nieuwe gascentrale in Vilvoorde heeft geweigerd en dit zonder voorafgaandelijk met de coalitiepartners in de Vlaamse regering gesproken te hebben. De man heeft gelijk, ware het niet dat Zuhalleke juist hetzelfde heeft gedaan wat de heer Lachaert deed tijdens de laatste voorzittersverkiezing van zijn partij. Toen heeft hij geen coalitiepartners, maar zijn eigen blauwe achterban voor de gek gehouden en kazak gedraaid. Veel erger vind ik dat dan wat Demir nu gedaan heeft. Die had ook op voorhand al laten verstaan dat ze het zou doen en ze deed het. Dat moet erg zijn in de politiek en zeker bij onze linksliberalen die Paarsgeel verkochten voor een bord linzensoep in de vorm van het federaal premierschap.
En nu maar hopen dat Zemir het been stijf houdt en dat Pasbon zich weer niet laat rollen op het volgende federale topoverleg. Als Lachaert niet verder akkoord kan gaan, kan hij altijd nog zijn fractie uit de Vlaamse regering terugtrekken en zal die maar verder moeten zonder hen. Desnoods kunnen de Vlaamse CD&V-ministers hetzelfde doen en wordt zo de deemstering van de traditionele partijen compleet. Met Open VLD en CD&V in zowel de federale als de gewestregering zal een Vlaamse oppositie toch maar machteloos blijven. De N-VA kan dan beter verder als minderheidsregering, mits gedoogd door het Vlaams Belang. Het zou eens iets anders zijn en misschien een voorspiegeling worden van wat in 2024 kan tot stand komen.
De klimaatperikelen en de coronamiserie hebben ook duidelijk gemaakt dat de Belgische gewesten steeds verder uit elkaar groeien. De tijd van de ‘ploeg van 11 miljoen’ ligt steeds verder achter ons. Dat heeft men zelfs in Glasgow kunnen vaststellen
Europa vraagt België nl haar CO2-uitstoot tegen 2030 te verminderen met 47%¨. Vlaanderen heeft beslist maar 40% te besparen, wat met zich mee zou brengen dat Wallonië en Brussel de bij Vlaanderen ontbrekende 7% mee voor hun rekening zouden nemen. Zakia Khattabi (Ecolo), federaal Klimaatminister is het daarmee niet eens en zegt dat Vlaanderens klimaatplan op niets trekt. Ze heeft niet helemaal ongelijk, maar het probleem daarbij is dat Wallonië niet eens een plan heeft die naam waardig. Tenslotte vergeet ze voor alle gemak dat Vlaanderen haar Waalse regio jaarlijks zo’n 12 miljard euro geeft via de transfers en het betalen van de Belgische staatsschuld. Maar als compensatie daarvoor een verschil van 7% (600 miljoen euro) op de extra CO2-uitstoot beloven, nee dat kan Wallonië niet.
Bij die Khattabi gaat het trouwens ook om een persoonlijke aversie van Vlaanderen, nadat de Vlaamse oppositie haar de functie van rechter aan het Grondwettelijke Hof had geweigerd. De federale ministerpost kreeg ze daarna van Paarsgroen+ als compensatie.
Vlaams minister van Omgeving, Zuhal Demir, redt in de regering Pasbon (voorlopig?) de meubelen door woord te houden en een vergunning te weigeren voor een nieuwe, grote, milieuvervuilende gascentrale in Vilvoorde. De ‘ijzeren’ dame (‘Demir’ betekent ‘ijzer’ in het Koerdisch) bevestigt daarmee een eerdere uitspraak en niet alleen voor Vilvoorde, maar ook voor de andere geplande grote vervuilende gascentrales. Alleen voor een kleine centrale in Wondelgem, bij Gent, geeft ze een akkoord. Hopelijk blijft dat de uitzondering die de regel bevestigt.
Het is te gek om los te lopen, wanneer de gasprijzen de pan uitrijzen, de burgers te horen krijgen dat ze bij nieuwbouw geen gasaansluitingen meer te verwachten hebben, maar
tegelijkertijd de overheid zou beslissen nieuwe grote gascentrales te bouwen met als enige reden de sluiting van kerncentrales die – nota bene - 0,0% CO2 uitstoten.
Als doekje voor het bloeden zeggen de voorstanders van die gascentrales dat het verder uitbaten van de kernreactoren veel geld zal kosten. Dat klopt, maar die gascentrales kosten ook miljarden euros, met dit verschil dat die laatsten het klimaat nog meer gaan vervuilen terwijl het de bedoeling is de CO2-uitstoot te verminderen. Als er tenslotte moet gekozen worden tussen twee dure systemen, wordt het die het minst CO2-uitstoot.
Het is trouwens niet alleen de oppositie die dwars ligt. Ook binnen Groen stinkt het. De actiegroep Tegengas heeft er zelfs al tegen betoogd en de Brusselse hoofdzetel van Ecolo en Groen tijdelijk bezet. Zelfs klimaatgodin Anuna is er tegen.
Als Paarsgroen+ haar groentjes laat doen, zal dit een collectieve verarming van dit land veroorzaken, waarbij de minder bedeelden straks hun huizen niet meer fatsoenlijk zullen kunnen verwarmen, laat staan renoveren en geen auto meer kunnen kopen tenzij – voorlopig nog – een occasie.
Tenslotte nog dit. Ons mateke is vóór de gascentrales, wat logisch is voor zijn gauche caviar achterban. Wie trouwfeesten kan gaan houden op een luxe jacht aan de Côte d’Azur maakt zich niet meer druk om wat CO2-uitstoot bij de boerkens van bij ons.
En daarmee zitten we weer aan de feestdag van 11 november waarin we een van de wereldoorlogen herdenken die we gewonnen hebben. Ik heb het hier al meer geschreven: in deze kille tijd van het jaar hebben we zo’n feestdag niet meer nodig. We moeten die WO I wel blijven herdenken, maar kunnen dat evengoed op een weekeinde vóór of na 11/11 doen, iets wat al lang gebeurt in bv de UK. De feestdag van 11 november zou men beter omzetten naar een voor de gewesten, dan zou 11 juli bv eindelijk een feestdag worden voor alle Vlamingen en geen apartheidsfeestdag meer voor alleen de happy few, zoals dat nu nog steeds het geval is.
Een andere zaak is wel het 11.11.11. gebeuren, een allegaartje van ngo’s en andere organisaties die uitgesproken links zijn. Denk maar aan Oxfam bv of vzw Vrede, Çavaria, de klimaatactivisten en ontwikkelingshelpers. Alleen al het feit dat een Jos Geysels, de uitvinder van het cordon sanitair, tien jaar lang voorzitter van 11.11.11 kon blijven, zegt genoeg. Later kreeg de man vanwege het traditionele establishment nog verscheidene lucratieve postjes als judaspenning.
11.11.11 blijft alleen bestaan om subsidies en giften om te zetten in een politieke propaganda die uitgesproken links en anti-Vlaams is.
Het zal velen niet zijn opgevallen, ook al omdat de traditionele media er weinig of geen lucht aan gaven, maar vorige week was er in Antwerpen een ideologisch congres van de jongerenafdeling van de N-VA. Op het programma stonden Justitie en Veiligheid, Welzijn, Europa, Economie en – last but not least: de Vlaamse onafhankelijkheid. Nu staat dat laatste ook in de partijstatuten en zelfs in de beginselverklaring van de N-VA, maar het is daarover eerder stil geworden. Het lijkt wel of ze bij de leiding schrik hebben gekregen van hun eigen schaduw.
In tegenstelling tot die partijleiding kiest de jongerenafdeling echter resoluut voor Vlaamse republikeinse onafhankelijkheid met een rechtstreeks verkozen president. Men is bereid ook over confederalisme te blijven praten – het stokpaardje van Bart De Wever - maar dan alleen als een tussenstap in de goede richting. De N-VA jongeren zien de Vlaamse onafhankelijkheid als het resultaat van een voortgezette democratische evolutie en vinden dat dat kan door een Grondwetswijziging of een onafhankelijkheidsverklaring vanuit het Vlaamse parlement.
Dat laatste is exact wat ik hier al jaren schrijf en wat zou kunnen als alle Vlaamsnationalisten samen in 2024 de meerderheid zouden halen in het eigen parlement. De zgz ‘Senelle doctrine’, zeg maar.
In de States lijkt Slow Joe een overwinning te heb behaald om zijn triljoenen kostende relance gefinancierd te krijgen. Niets is daar echter nog wat het lijkt, want hij had de steun van 11 republikeinen nodig omdat 6 van zijn eigen democraten tegenstemden.
Dat de republikeinen de gouverneursverkiezingen in Virginia gewonnen hebben (en in New- Jersey bijna) is grotendeels te danken aan het feit dat hun kandidaten zo slim waren zowel Trumpaanhangers als onafhankelijken te overtuigen en dit zonder Trumps naam te vernoemen. Met de tussentijdse parlementsverkiezingen van volgend jaar in het vooruitzicht, lijken de republikeinen de juiste formule te hebben gevonden om die te winnen.
---
En, nu we het toch over de States hebben, nog een woordje over het overlijden vorige maand van Colin Powell, de eerste kleurling die het bracht tot opperbevelhebber van het Amerikaanse leger en die in eigen land bijzonder populair was na de overwinning in de eerste Golfoorlog*. De tweede Golfoorlog was echter een smet op zijn blazoen, nadat het voorwendsel om die oorlog te beginnen een verzinsel bleek te zijn.
Toen het leger van Saddam Hoessein verslagen was na de inval in Koeweit, had men er beter aan gedaan meteen door te stoten richting Bagdad en was een tweede Golfoorlog misschien niet eens nodig geweest. Een tweede, politieke fout die toenmalig president Bush Sr maakte, was bij de volgende presidentsverkiezing de toen razend populaire Colin Powell niet als vicepresident voor te dragen. In de plaats daarvan bleef dat de kleurloze, onbekwame Dan Quayle die niets voorstelde. Bush Sr haalde dan ook geen tweede termijn.
*Wat de media de eerste Golfoorlog noemen, was in feite al de tweede. Enkele jaren voordien was er nl al een oorlog tussen Iran en Irak en was die feitelijk de eerste Golfoorlog.
Ook deze week zal het nieuws beheerst worden door de klimaattop van Glasgow, die – zoals Jurgen Ceder schreef in ’t Pallieterke - eerder een bedevaart lijkt van klimaatgelovigen, die elkaar daar komen opzwepen met doemvoorspellingen en onrealistische beloftes, waarvoor uiteindelijk de gewone man de rekening gepresenteerd zal krijgen. Het zal pas later zijn dat we zullen ervaren wat er zal veranderen cq verbeteren. Met al dat geleuter over de percentages CO2-uitstoten e.d. kan men alle kanten uit. We moeten ons echter geen illusies maken: het leven zal duurder worden, zelfs al blijft de lage rente nog even duren. De elektrische auto zal nog een hele tijd duur blijven, té duur voor Jan in de straat. Om nog te zwijgen over de miljarden euro die er nodig zullen zijn om de elektriciteit op peil te krijgen, met of zonder gascentrales.
Voor de gezinnen komt daar nog bij dat ze straks niet meer zullen kunnen verwarmen met gas en als alternatief een dure warmtepomp met of zonder eigen accu zullen moeten installeren. Om de pil wat te verzachten wordt er nog maar eens gestrooid met subsidies e.d. waarmee we al zo’n slechte ervaringen hebben gehad en waarvan nu al geweten is dat de premie ervoor uitdovend zal zijn. Waar men weinig of niets over hoort, is wat er gaan gebeuren met de 38.000 gezinnen in Vlaanderen die nu elektrisch verwarmen zónder warmtepomp, maar met bv accumulatievuren, aan een tarief dat (voorlopig nog) goedkoper is dan nachttarief. Ik hoor daarbij. Als men dat tarief ooit zou afschaffen, wat tot de mogelijkheden behoort, dan ga ik weer mijn open haard gebruiken. In mijn Kempen heb ik daa nooit hout voor moeten kopen (wel zagen).
Dat er een probleem is om de pensioenen in dit land betaalbaar te houden, is feitelijk al geweten van toen bleek dat Verhofstadt I het spaarpotje ervoor had opgemaakt.
De pensioenen worden in België betaald via een retributie-, zeg maar een piramidesysteem. Men betaalt daarvoor zijn hele werkende leven belastingen en als men op pensioen gaat, zijn er anderen nog werkenden die voor u betalen. Dit systeem wordt door de vergrijzing op losse schroeven gezet. Er komen elk jaar nl meer gepensioneerden bij en in verhouding minder bijdragende werkenden. Daar er in dit land zo goed als geen toekomstvisie is, betekent dit - althans volgens Pascal Paepen, docent Bank & Beurs aan de KU Leuven en Thomas More in ’t Pallieterke van 28 oktober - dat men op een punt zal komen dat de pensioenen niet meer betaalbaar zullen worden. De doorsnee Belg lijkt zich daarvan niet bewust. De Walen zijn er gerust in dat de Vlamingen het allemaal wel zullen betalen (’De Hollandse ziekte’*, mijn blog van 14 augustus) en bij de meeste Vlamingen lijkt dat nog niet te zijn doorgedrongen. Maar de spaarpot die Dehaene daarvoor had opzij gezet, is door Paarsgroen opgesoupeerd. Het Zilverfonds van Vande Lala had een alternatief moeten worden, maar bleek een lege doos .
Naast het heilig huisje dat in België het spaarboekje is, maar niets meer opbrengt, heeft zo’n driekwart van de mensen in dit land gelukkig een eigen woning. Dat zal velen uit de armoede houden, mocht het straks echt fout lopen, maar de politiek lijkt zich daarvan niet bewust. Die heeft het te druk met corona en het klimaat.
*Met ‘Hollandse ziekte’ bedoelt men een land of volk dat een inkomstenbron heeft die niet het gevolg is van een economische vooruitgang en daarom ook geen nood schept voor hervormingen, waardoor het eigenlijk achterstand oploopt. In Nederland gebeurde dat na de plotse winsten uit aardgas in de jaren 1970. Wat aardgas toen betekende voor Nederland, betekent Vlaanderen voor de Walen
Tenslotte is de regering Pasbon toch met een klimaatplan afgekomen, zodat ons Zuhalleke niet met een lege sacoche naar Glasgow had moeten gaan. Desondanks zal ze er toch niet bij zijn in Schotland, want ze heeft een week quarantaine aan haar been doordat haar kabinetschef besmet is geraakt door die vermaledijde covid-19. Er zit haar niets anders op dan alles te volgen online. Het leven kan wreed zijn.
Het hele plan is echter één grote intentieverklaring in de voorwaardelijke wijs, waar ik voorlopig liever niet teveel commentaar aan kwijt wil, met uitzondering dan i.v.m. de bedoeling dat men vanaf 2029 alleen nog elektrische auto’s zal inschrijven, maar wel op voorwaarde dat die tegen die tijd niet duurder meer zouden zijn dan de wagens op fossiele brandstoffen.
Momenteel kosten de elektrische wagens gemiddeld het dubbele van die op benzine, gas of diesel en krijgt men ze in de eerste plaats bijna alleen verkocht als bedrijfswagen of aan de happy few. Als men dat verschil tegen 2029 wil wegwerken, kan dat maar op twee manieren: ofwel worden de elektrisch aangedreven wagens een stuk goedkoper, ofwel gaat men de andere types duurder maken door ze meer taksen, accijnzen en god-weet-wat-nog op te leggen. Dat alles dan nog op voorwaarde dat de elektriciteit zelf niet duurder wordt. Wishful thinking, zeg maar.
Zeker is alvast het feit dat zowat álles duurder gaat worden. Niet alleen het rijden, maar ook het (ver)bouwen en verwarmen. Dat men dat alles binnen één decennium wil realiseren is waanzin, zeker voor een land als België dat nu al de op één na grootste staatsschuld heeft van Europa. Daartegen is voorlopig maar één remedie: de productiviteit verhogen. Vraag is maar: kan dat nog?
Om te beginnen zijn er nu al arbeidstekorten. De pandemie heeft die alleen maar vergroot doordat veel oudere mensen niet zullen terugkeren naar de arbeidsmarkt en waar dat nog kan, met vervroegd pensioen zullen gaan. De productiviteit vergroten zal alleen nog lukken door verdere digitalisatie, automatisering en thuiswerk. Dat is niet onmogelijk, maar is weer zoiets dat niet allemaal van vandaag op morgen kan. De nieuwe technologieën zullen andere banen niet persé doen verdwijnen, maar ze wel veranderen.
De werkloosheidsvergoedingen worden in België uitbetaald door een Hulpkas voor Werkloosheidsuitkeringen én door de vakbonden. Dit laatste is weer zo een van die maatregelen ‘Only in Belgium’. Bestaat nergens anders en is er mede de oorzaak van dat er in dit land in verhouding veel meer mensen gesyndikeerd zijn dan in de buurlanden. Het voordeel daarbij is nl dat men bij werkloosheid zijn uitkering veel vlotter krijgt dan bij de eerder vierkant draaiende hulpkas.
Nu was er een probleem. De werkloosheid zakt nl in België en dreigt nog verder te zakken nu het economische leven weer optrekt. Een gevolg daarvan is dat de vakbonden minder overheidssteun daarvoor krijgen, want minder doppers betekent voor hen ook minder geld. Met een centrumlinkse regering zoals die van Paarsgroen+ is dat echter geen probleem. Minister van Werk Pierre-Yves Dermagne (PS) geeft de vakbonden 7,2 miljoen euro extra voor het uitkeren van de werkloosheidsuitkeringen. Dat alles terwijl het ook zonder de vakbonden zou kunnen en men zich terecht kan afvragen of die hulpkas niet met opzet .wordt verwaarloosd.
Men kan zich afvragen wat de liberale partijen in die federale regering nog betekenen.
Het wordt hoe langer hoe meer duidelijk dat de proeftijd voor Amerikaans president Biden erop zit en dat ze hem “over there’ stilaan beu aan het worden zijn. Voor zover dat nog nodig was, heeft het verlies van de democraten in de gouverneursverkiezingen in Virginia dat duidelijk gemaakt, waar de zittende democratische kandidaat van de laatste 12 jaar verloor tegen een republikeinse nieuwkomer, die het ‘à la Trump’ speelde zonder diens naam te moeten noemen. Bij de presidentsverkiezingen wonnen de democraten er nog met een marge van 10%. Een blitzbezoek van Biden aan Virginia tijdens de verkiezingscampagne kon niet baten.
Ook wat zijn geplande, ver gaande investeringen betreft, heeft ‘Slow Joe’ een stap terug moeten zetten en dit omdat hij zelfs in zijn eigen partij de neuzen niet in dezelfde richting meer kreeg.
Het lijkt er steeds meer op dat de Amerikanen Biden alleen tot president verkozen hebben om verlost te raken van zijn voorganger. Zij zijn niet zeker van wat hij anders nog kan doen. In het vooruitzicht van tussentijdse congresverkiezingen volgend jaar ziet het er naar uit dat de democraten ook hun nu al minieme meerderheid helemaal zullen verspelen, waardoor de republikeinen daar de meerderheid zullen vormen en Biden meer dan ooit een ‘lame duck’ zal worden, een kreupele president.
