Magnette en De Wever hebben de groenen voorgesteld om vandaag eens te komen praten over een mogelijke deelname aan de volgende federale regering. De wanhoop moet groot zijn. In tegenstelling tot de traditionele partijen en de N-VA zijn Groen en Ecolo nl niet kansloos om bij nieuwe verkiezingen winst te boeken. Misschien niet zoveel als VB en PTB maar toch genoeg om er zich minder zorgen over te moeten maken.
Misschien is het allemaal maar een uitvlucht om wat meer druk te zetten op de Open VLD, die, in tegenstelling tot de MR in Wallonië, in Vlaanderen bij een volgende verkiezing ook wel eens de rekening zou kunnen gepresenteerd krijgen voor het slaafs achterna lopen van haar Waalse politieke familie. Zoals ik al eerder geschreven heb hebben de traditionele partijen én de N-VA geen zin in vervroegde verkiezingen en willen ze op eender welke andere manier verder blijven aanmodderen tot 2024 in de hoop dat er tegen dit tijd weer wel wat anders zal gebeuren dat in hun kraam zou kunnen passen.
Trouwens: de groenen erbij zou voor Vlaanderen geen goede zaak zijn, want die komen dan waarschijnlijk weer af met o.a. hun klimaateisen en dit bovenop de Coronamiserie die we al kennen en die op zich al extra miljarden euro’s zal kosten.
Uit de commentaren van het weekeinde blijkt duidelijk dat zowat niemand nog gelooft in het tot stand komen van een nieuwe volwaardige federale regering . Het heeft niet veel gescheeld maar de demarche van leliaard Lachaert deed de deur dicht. Niet alleen het feit dat hij zijn Waalse familie niet wil loslaten, maar ook de eisen die hij stelt horen eerder thuis bij een liberaal verkiezingspamflet uit de jaren stilletjes dan bij een serieuze poging tot een hedendaagse regeringsvorming.
Ondertussen blijkt dat voormalig PS-voorzitter Busquin reeds in 1995 de Vlamingen bezwoer om de Walen tien jaar de tijd te geven om uit de financiële put te raken en dus de transfers niet meer nodig te hebben. Die belofte werd in 2014 (19 jaar later!) nog eens herhaald door Di Rupo die er pas na tien jaar aan wou beginnen en zijn doel nog eens tien jaar later wilde bereiken. Zoals de zaken nu staan geloven de PS’ers er zelf niet meer in, dat het tegen half de jaren 2030 zal lukken, maar ondertussen hebben ze zich wel tot die actie geëngageerd en zouden het weer de Vlamingen moeten zijn die hun geduld nog maar eens op de proef gesteld zien.
Als de poging van Magnette en De Wever niet lukt heeft dit althans één voordeel, nl dat men nu ook bij de PS begint te beseffen dat dit België niet meer werkt. Een van de redenen waarom ze dan weer niet gewonnen zijn voor een overleg tussen de vier regio’s (Vlaanderen, Wallonië, de Duitstalige Oostkantons en Brussel) is, omdat in dat geval de Franse Gemeenschap (die de Franstaligen ongrondwettelijk de ‘Fédération Bruxelles-Wallonië noemen) zou ophouden te bestaan. Nochtans zijn er ook in Wallonië steeds meer socialisten, die zich Wallingant noemen, gesteund worden door de socialistische denktank Jules Destrée en van Brussel vanaf willen.
In zijn dispuut met de Belgische voetbalbond heeft het bescheiden Waasland-Beveren het tenslotte gehaald. David klopte Goliath (nog maar eens). Er was een arrest van het Belgische Arbitragehof voor de Sport (BAS) én een beslissing van de ondernemingsrechtbank van Dendermonde voor nodig, maar de bobo’s van de Pro-League, die dachten een staat in de staat te vormen, hebben tenslotte moeten toegeven dat zij zomaar niet de degradatie van een club kunnen beslissen in een niet afgewerkte competitie.
Er komt nu voor de duur van twee seizoenen een competitie in 1A van achttien ploegen met afgeslankte play-offs, waarbij na het tweede seizoen er drie ploegen naar 1B zullen degraderen en maar één van 1B naar 1A zal stijgen, zodat men daarna weer verder kan met 16 clubs. Er is nog een kans dat Westerlo een klacht neerlegt omdat het denkt evenveel recht op stijgen te hebben als de normaal verliezende ploeg in de promotiefinale en dat er nog wel enkele andere clubs zullen volgen. Het lijkt wel een kopie van de nationale veiligheidsraad, waar op elke beslissing ook steeds meteen kritiek komt.
Het is in elk geval bemoedigend dat onze voetbalbobo’s nu weten dat ze straks zo maar niet meer zullen kunnen beslissen wat zij willen en zullen rekening moeten houden met de ‘boerkens’ uit de provincies. Misschien zou het ook geen kwaad kunnen eens na te gaan hoeveel clubvoorzitters er in dat bestuur van de Pro-League met twee petjes op zitten en zich in feite schuldig maken aan belangenvermenging. Denk maar aan die van Charleroi, een Fransman van Iraanse afkomst, met een broer/makelaar die betrokken is bij het Schone Handenschandaal, terwijl hijzelf voorzitter is van de Belgische voetbalbond
Wat het nieuwe voetbalseizoen betreft, zal het na vele jaren uitkijken worden naar het nieuwe Antwerpse derby Antwerp-Beerschot, waarbij de ordediensten van de koekenstad nu al hun hart wel zullen vasthouden. In 1B komt er dan weer een ploeg bij uit Lierke plezierke (‘Lierse Kempenzonen’ heet dat nu), die een proflicentie heeft en – wat helemaal nieuw is – de belofteploeg (U23 heet dat tegenwoordig) van Club Brugge. Als dit doorgaat (er is daarbij ook al tegenkanting) en die jongerenploeg erin slaagt daar stand te houden, zet dit de deur open voor meer van dat en krijgen onze jongeren uit andere clubs straks misschien meer kansen om zich te tonen in een competitie die tegenwoordig grotendeels beheerst wordt door vreemde spelers.
Of alles wat nu beslist is zal doorgaan is nog koffiedik kijken. Net als het federale België is de Belgische voetbalbond een wereldje dat men niet meer zou uitvinden mocht het niet bestaan.
Magnette en De Wever zijn dus op het koninklijk paleis gepasseerd en hebben daar verslag uitgebracht van de stand van zaken. Veel zal het niet geweest zijn, want de twee hebben één week uitstel gekregen om hun pre-informatieopdracht tot een beter einde te brengen. Algemeen wordt aangenomen dat de liberale familie het struikelblok zou zijn. De andere partijen hebben nl een m.i. terechte aversie van de clowneske MR voorzitter die maar één doel heeft en dat is te zorgen voor een zo groot mogelijk aantal liberale ministers. ‘De postjes’, weet je wel. Omdat hij er door de loop van de omstandigheden in geslaagd was meer blauwe ministerposten te creëren dan ooit tevoren gebeurd was, denkt de man nu dat hij God de Vader is en dat zo moet blijven. Hij verkiest dan ook dat men in dit land verder blijft aanmodderen met het clubje van Wilmes dat zo dreigt aan te blijven in lopende zaken en dit tot misschien wel 2024.
Nu heeft men de MR niet eens nodig voor een nieuwe federale regering met een voldoende meerderheid in het parlement, maar dan moet de Vlaamse zusterpartij, in casu de Open VLD, bereid zijn de MR te laten vallen. Iets wat kersvers voorzitter Lachaert niet ziet zitten, Die denkt blijkbaar nog altijd op zijn Belgisch, à la Rutten, zeg maar. Er waait nog steeds geen frisse wind binnen de Open VLD.
Als men niet tot een akkoord komt, is de tijd rijp om dit land eens en voorgoed te splitsen. Corona zal dan nog voor iets goed geweest zijn .Voor de Vlaamse partijen komt het er op aan dat ze in de eerste plaats voortaan Vlaams gaan denken en handelen, en ophouden zich af te vragen of ze er aan de andere kant van de taalgrens mee akkoord zijn.
Dat de PS, bij mondc van Paul Magnette, nu toch bereid zou zijn in een federale regering te stappen met de N-VA, heeft alles te maken met de centen. Niets nieuws onder de zon, want ik schreef dat ook al in mijn blog van eergisteren, 29.07 (‘Wallonië wil geld’). Ik kom daar even op terug want ook politiek commentator Rik Van Cauwelaert is dat zo komen vertellen op Terzake. En, alhoewel dat niet met zoveel woorden gezegd wordt, heeft dat in de eerste plaats te maken met de miljardenschulden van de Franse Gemeenschap, nog iets dat ik al zo dikwijls geschreven heb. Vlaanderen heeft destijds de instellingen van gemeenschap en gewest laten samenvloeien. Waarom doet Wallonië dat ook niet?
Misschien helpt volgende uitleg. Het kredietagentschap Moody’s heeft zopas weer een evaluatie van de Belgische toestanden gemaakt en is tot het – voor ons - eerder verrassende besluit gekomen dat de lange-termijnkredietscore van het Waalse gewest behouden blijft op A2, waardoor Wallonië geen hogere rentes moet betalen op toekomstige financieringen. Dat is feitelijk niet normaal voor een regio die ook vóór Corona niet meer groeide. Waarom doet Moody’s dat dan? Heel eenvoudig: Het kredietagentschap rekent hiervoor op de terugbetalingscapaciteit van België en niet die van Wallonië. M.a.w., België staat daarvoor garant en kan dan het geld halen bij spaarders, werknemers en ondernemers, die voornamelijk in Vlaanderen te vinden zijn, uiteraard via belastingen. In het beste geval zal Vlaanderen, zoals ook in vroegere akkoorden gebeurde, bij een volgende staatshervorming als compensatie weer wat meer autonomie krijgen, maar dat wordt zo stilaan een variant op de bekende dooie mus.
Aan zo’n koehandel zou geen enkele Vlaamse partij die zich respecteert nog mogen meedoen en dus ook niet deelnemen aan een nieuwe federale regering die er in de eerste plaats op uit zal zijn Vlaanderen nog verder uit te melken. De akkoorden voor de afbouw en uitdoving van de transfers, die dateren van vóór Corona moeten dan ook gehandhaafd blijven. Wallonië zal in 2024 tien jaar de tijd hebben gehad om orde op zaken te stellen en krijgt dan nog eens tien jaar om haar verplichtingen t.o.v. Vlaanderen na te komen. Probleem is dat er geen mens is die gelooft dat dat zal gebeuren.
’t Zijn moedige mensen die elke dag het nieuws op de verschillende media blijven volgen. Heel de tijd zowat hetzelfde verhaal, dezelfde opmerkingen en dezelfde commentaar. Een half uur corona op de late journaals, inbegrepen de mening van janneke en mieke. Wie zoals ik de actualiteit een beetje moet blijven volgen, zijn er leukere dingen, vooral omdat men blijkbaar ervan uitgaat dat de kijkers/luisteraars te dom zijn om zelfs conclusies te trekken..
Sinds wat we maar de tweede coronagolf zullen noemen, zijn de besmettingen natuurlijk wel fors toegenomen en wordt er bij elk bericht gezegd dat dit (voorlopig?) minder geldt voor de ziekenhuisopnames en het aantal sterfgevallen. Die laatste blijven uiterst laag en dat komt omdat de nieuwe besmettingen hoofdzakelijk gebeuren bij jongeren en jongvolwassenen, die er ziek van kunnen worden, maar minder risico lopen eraan ten onder te gaan. De oudere mensen die door corona getroffen werden zijn immers uit de statistieken verdwenen. Men sterft maar éénmaal.
E.e.a. neemt niet weg dat dit land op wereldvlak op kop blijft voor wat het aantal sterfgevallen in woonzorgcentra betreft. Als we de aantal vergelijken in verhouding tot het totaal aantal inwoners per land hebben we alleen concurrentie van Canada, althans volgens cijfers uit The Economist die gaan tot einde juni. In alle andere landen zijn de aantallen in rusthuizen maar een vierde tot een vijfde van bij ons.
Eenzelfde verhaal over de algemene cijfers in de States e Brazilië. Volgens de laatste cijfers zijn er in het Amerika van Trump al bijna 150.000 doden gevallen ten gevolge van het coronavirus. Op een bevolking van 30 maal die van België betekent dat in verhouding nog altijd maar de helft van bij ons, maar dat blijft men verzwijgen. Naar wat er tenslotte gebeurt in landen zoals Rusland, Iran en India, heeft men het raden naar. Men doet niet eens de moeite dat ernstig na te trekken, al kan men er vanuit gaan dat die cijfers – steeds in verhouding tot het totaal aantal burgers – wel eens hoger zou kunnen liggen.
---
En dan nog dit. Ik kreeg vorige week in het eigen Kasterlee een boete van de plaatselijke politie. Ik had nl met de wagen in een fietsstraat twee fietsers voorbij gestoken! ‘Vlot voorbij gestoken’ stond er in het PV, ze dus niet in gevaar gebracht. Nu zijn die fietsstraten er gekomen bij de scholen, omdat die tijdens het schooljaar met heel wat verkeer te maken krijgen (eenzelfde verhaal als de 30km snelheidsbeperking), maar nu was het vakantie. Het is maar hoe men het bekijkt – ik heb de boete (58 euro) al betaald, want dat moest binnen de week gebeuren – maar dat de politie onze vriend zou zijn, begin ik zo stilaan te betwijfelen...
Terwijl de opstoot van Covid-19 zich doorzet en de chaos een beetje getemperd lijkt te zijn, al was het maar omdat de nieuwe beperkende maatregelen tenslotte het voordeel van iets meer duidelijkheid hebben. Toch lijkt het nog altijd een spelletje van ‘If you can’t convince them, confuse them’ en de kampioen op dat gebied is zonder twijfel Maggie De Block, die voor alles wel een eigen uitleg lijkt te hebben, waarbij ze voor de nodige verwarring zorgt. Het probleem met de ‘kotmadam’ is dat ze vanaf het begin van de crisis niets anders gedaan heeft, denk maar aan de talrijke uitspraken die ze ooit over de mondmaskers heeft verspreid. Ik heb zo het idee dat De Block aan haar laatste termijn als minister bezig is. Alleen kan die nog wel een tijdje duren, mocht er geen valabele nieuwe federale regering gevonden worden en men ook niet tot een meerderheid in het parlement komt om nieuwe verkiezingen uit te schrijven.
Wat er ook gebeurt, Vlamingen: let op de centen! Het lijkt er steeds meer op dat de PS nu wel bereid zou zijn in één regering te stappen met de N-VA, maar dat die partij daarvoor een prijs zal moeten betalen en die heet ‘geld’, veel geld. Niet alleen om alle gemaakte gaten en schulden te dichten, maar ook om de bestaande afspraken van de zesde staatshervorming op de lange baan te schuiven. Ik denk niet dat de partij van De Wever daarin zal trappen, want het zou het pad effenen naar een sortie à la Volksunie.
Ik kan het niet genoeg herhalen, maar bij het akkoord over de zesde staatshervorming van 2014, die mede ondertekend werd door de PS, is gesteld dat men de transfers vanaf 2024 zou afbouwen tot ze ergens halfweg de jaren 2030 zouden zijn uitgedoofd. Het bord linzensoep dat de PS daarvoor kreeg was de garantie dat Di Pippo dan federaal premier mocht worden. Daarop mag geen enkele Vlaamse partij nog terugkomen, want dan worden die transfers ook gebetonneerd zoals zovele discriminaties waarvan Vlaanderen in dit België nu al het slachtoffer is.
Nu Magnette en De Wever voor respectievelijk de PS en de N-VA aan bod zijn om een nieuwe federale regering te vormen, wordt het hoe langer hoe duidelijker dat de zgz ‘drie koningen’ er een potje van aan het maken waren. Men zou ze eerder de drie simpele zielen kunnen noemen die, alhoewel alle drie pas verkozen tot nieuwe voorzitter van hun partij, met helemaal geen nieuwe ideeën afkwamen, maar integendeel voortborduurden op het oude Belgische systeem dat zijn tijd al ruim heeft gehad.
Inhoudelijk hadden de drie nog geen enkel akkoord, maar ze hadden al wel een verdeling van de ministerposten gemaakt! Typisch voor onze liberalen, zeker voor die Bouchez die als enig wapenfeit heeft dat er onder zijn MR-voorzitterschap meer liberalen in ministeriële functies zitten dan ooit te voren. Dat dit niet gebeurde door bekwaamheid of ervaring maar louter door een opeenvolging van onverwachte gebeurtenissen (Marrakech, twee toplui naar Europa en Corona) doet er hem niet toe. Dat Open VLD’er Lachaert hem blijft steunen in zijn dwaasheid en zijn partij niet in een nieuwe federale regering wil laten treden zonder de Waalse zusterpartij, is nog verklaarbaar. Dat Coens er achter blijft staan bewijst dat hij inderdaad – zoals ik al noteerde – niet veel beter is dan zijn voorganger die ook als zelfbenoemd Vlaams minister brokken blijft maken. Ga met zo’n mannen naar de oorlog!
Terwijl de ‘drie koningen’ (voor mij twee plus een hofnar) onderling nog ruzieden over abortus en verzoeningsvergaderingen, waren PS en N-VA al alternatieve onderhandelingen begonnen. ‘Mateke’ Rousseau hing daar tussen, terwijl ook hij de oude socialistische politiek trouw bleef door zijn wagentje aan dat van de PS gekoppeld te houden. Tenslotte kregen Magnette en De Wever voorrang omdat zij en niet de drie koningen de opdracht kregen van die andere koning, uit Laken. Een koningskwestie, zeg maar...
Het zou best kunnen dat ook de poging tot vorming van een nieuwe volwaardige federale regering door PS en N –VA niet zal lukken, Zo’n regering heeft nl een soliede meerderheid nodig, plus een meerderheid in elke landshelft en dat betekent dat er ook andere partijen mee in het bad zullen moeten. ‘Mateke’ Rousseau zal wel geen probleem opleveren, zolang hij blijft luisteren naar wat Magnette hem oplegt. Diezelfde Magnette, die vroeger zei nooit met de N-VA te zullen regeren, blijkt nu een veto te hebben tegen de aanwezigheid van twee liberale partijen in ‘zijn’ regering. Hij schijnt nl ook overhoop te liggen met die Bouchez oets wat men hem zelfs niet eens kwalijk kan nemen. Alleen willen de Vlaamse liberalen dan ook niet verder meespelen.
Men zou ermee kunnen lachen, al dreigt er een ander probleem op het oude België af te stevenen. In geval er tegen einde september geen nieuwe regering is en Sophietje haar termijn ten einde loopt, moet dat mens weer het vertrouwen vragen aan het parlement. Vertrouwen dat ze dan waarschijnlijk niet zal krijgen. Nieuwe verkiezingen, dan maar. Dat blijkt alleen te kunnen als daarvoor een meerderheid is in het parlement. Met in het achterhoofd dat alle traditionele partijen (én de N-VA) vrezen bij die verkiezingen verdere verliezen te gaan moeten incasseren, loopt er in die partijen niemand warm voor die nieuwe verkiezingen. Als het zover is, blijft er maar één oplossing over, nl dat het kaduke ploegje van Sophie zal verder gaan in lopende zaken, eventueel tot in 2024.
Kan men zich dat voorstellen: in de (hopelijke) nasleep van de Coronacrisis met alle problemen en schulden van dien, met een tekort van meer dan 50 miljard euro op de lopende begroting en een staatschuld met mediterrane proporties?
‘Il n’y a que le provisoire qui dure’, zeggen de Fransen (alleen het tijdelijke blijft duren). Bij ons lijkt dat niet anders.
Ik kom even terug op de ‘redding’ van Brussels Airlines, die voor mij in de eerste plaats een redding was van Brussels Airport. Dit is nl niet te vergelijken met bv Charleroi, waar Ryanair de lakens uitdeelt en daar zwaar gesubsidieerd wordt door het Waalse gewest waarbij het zogezegd België niets zou kosten. Francorchamps is nog zo’n interventie die het Waalse gewest jaarlijks tientallen miljoenen euro kost (nu, met Corona, waarschijnlijk nog meer). Die verliezen raken amper bekend en worden stilletjes betaald via de jaarlijkse transfers van om en bij de 12 miljard euro.
Mocht Brussels Airlines zijn weggevallen, dan verloor Brussels Airport in het Vlaamse Zaventem 40% van zijn activiteiten en vroeg of laat tienduizenden jobs, van bagagehandelaars en beveiligingsdiensten over winkels, horecazaken en parkinguitbaters. Brussels Airlines speelt een belangrijke rol in de bereikbaarheid van dit land. En, of we het nu graag horen of niet, Brussel is in de rest van de wereld nu eenmaal zowat de bekendste naam van dit land, ook o.w.v. de E.U. en de NATO, als Europees politiek en administratief beslissingscentrum.
Brussels Airlines moet nu bewijzen dat het op zes jaar weer rendabel kan worden, wat geen gemakkelijke opdracht zal zijn. Slaagt ze daar niet in en Lufthansa zou geen tweede keer willen bijpassen, dan krijgt de Belgische overheid de aandelen en zal het opnieuw kiezen of delen worden. We kunnen alleen maar hopen dat dit land er over zes jaar anders en beter zal uitzien en als dat zo zou zijn, zal de Coronacrisis nog voor iets goed zijn geweest..
---
En dan nog dit: onze media doen hun uiterste best om de nieuwe uitbraak van Covid 19 in Antwerpen niét toe te schrijven aan de Marokkaanse gemeenschap. Toch is dit het geval. Niet voor niets noemt men Borgerhout al jaren Borgerokko. Die leven daar dikwijls met drie generaties in één woning. Tot voor kort was het daar niet erger dan elders, maar sinds de versoepeling zijn ze gaan feesten, vieren en betogen en de deelnemers daarvan – meestal jongeren – hebben het virus mee naar huis gebracht, waar het zich razendsnel verspreid heeft. Niet alleen in Borgerhout trouwens maar ook in het aanpalende district Deurne onder dezelfde bevolkingsgroep..
Het ziet er steeds meer naar uit dat 2020 een verloren jaar gaat worden. De chaos is nog niet compleet, maar veel scheelt het toch niet meer. De verschillende instanties die er zich mee bezig houden spreken elkaar regelmatig tegen, regels worden om de haverklap veranderd en nu ook de lokale besturen over alles en nog wat hun zegje mogen hebben, is het hek helemaal van de dam en lijkt het allemaal één grote dorpspolitiek aan het worden. Dat we ondertussen al meer dan een jaar na de verkiezingen geen normale federale regering meer hebben speelt natuurlijk ook mee, maar zonder nieuwe verkiezingen zal elke variatie op dat thema ook slechts een noodoplossing zijn .
Een verstandige opmerking kwam er van Bart Maddens, politicoloog aan de KULeuven, eerder links maar overtuigde Vlaming, in De Standaard van gisteren. Maddens stelt dat de politiek zich formeel zou moeten engageren om de hele Belgische Grondwet in 2024 vatbaar te maken voor herziening. Zoiets moet nl gebeuren door een aftredende regering. Hij spreekt hiervoor de hele politiek aan, daar zo’n herziening een 2/3 meerderheid moet hebben. Het zou de mogelijkheid scheppen eens grote schoonmaak te houden in een situatie waarin men momenteel het bos niet meer ziet van de bomen.
Zowat alles wat nu wordt afgesproken voor na 2024 zou wel eens niets meer kunnen zijn dan een luchtkasteel, waardoor alleen kleine stappen kunnen worden gezet, wat soms ook kan met een gewone meerderheid, maar waarmee de enorme problemen waarvoor we nu staan nooit serieus zullen worden opgelost. Het zou wel eens kunnen dat men straks verplicht zal worden de hele Grondwet eens een beurt te geven. Na 190 jaar mag is dat niets te vroeg.
Het is afwachten wat het zal worden met de gesprekken tussen de twee grootste partijen van hun eigen regio: de PS in Wallonië en N-VA in Vlaanderen, om tot een nieuwe ‘volwaardige’ federale regering te komen, met een meerderheid in elk landsgedeelte. Als dat ooit zou lukken, zullen ze allebei flink wat water in hun wijn moeten doen. Magnette zal zijn achterban moeten overtuigen dat N-VA geen partij van halve neonazi’s is, zoals men in Wallonië de mensen wil wijsmaken en De Wever Vlaanderen zal moeten vertellen dat er met de Waalse socio’s toch kan worden samengewerkt, dat alles om het kreupele België uitstel van executie te geven. Dit land werkt niet meer en dat zal het nooit meer doen als men met de oude recepten blijft werken. Zonder spectaculaire ingrepen kunnen beide partijen er trouwens zeker van zijn dat ze ook bij de volgende verkiezingen verder achteruit zullen gaan. Het uithouden tot 2024 is één zaak, ondertussen de immense problemen oplossen die er al waren en nog toegenomen zijn door de Coronacrisis zal iets anders worden. En dan komt daar eind dit jaar nog waarschijnlijk een harde Brexit bij, die Vlaanderen in de eerste plaats zal treffen. Het land kan wel op 5 miljard steun van Europa rekenen – dat zit ook in het herstelfonds – maar het vertrek van de Britten zal niettemin een gat laten in onze economie.
Mocht er toch een nieuwe federale regering gevormd kunnen worden – zo’n soort ‘Große Koalition’ zoals ze die in Duitsland noemen - die het zou uithouden tot 2024, dan is het zo goed als uitgesloten dat de hele procedure voor een volgende regering opnieuw kan beginnen volgens het oude stramien met informateurs e.d. en zal men moeten verder gaan met een systeem gebaseerd op de gewesten. Net zoals nu bv gebleken is dat de autoriteiten de opstoot van de Coronacrisis moeten doorgeven aan de lokale besturen omdat ze er op nationaal vlak niet veel van terecht brengen.
Terwijl er in eigen land weer groot alarm is over een nieuw Corona offensief, is er deze week als gevolg ervan toch ook e.e.a. gebeurd in Europa
Om te beginnen slaagden de leiders van liefst 27 landen er in een overeenkomst te bereiken over een meerjarenbegroting van 1.074 miljard euro én een herstelfonds van 750 miljard. Ze hebben er wel 4 dagen én nachten voor nodig gehad, maar al bij al is dit toch historisch te noemen, hoe men ook tegen Europa aankijkt. Voor dat herstelfonds zijn de zgz ‘zuinige staten’ onder leiding van de Nederlandse premier Rutte er tenslotte toch in geslaagd 110 van de 500 voorgestelde miljarden om te zetten van subsidies in leningen. We lachen er wel eens mee, maar op dat gebied kunnen de Belgische politiekers nog heel wat leren. I.pl.v. zich blind te staren op Frankrijk zouden ze beter Nederland als gidsland nemen voor begroting, economisch beleid, arbeidsmarkt en pensioenen. Kortom, voor goed beleid.
---
Er was ook goed nieuws voor Brussels Airlines in de eerste plaats, maar ook voor de luchthaven van Zaventem. Na het akkoord van Lufthansa, de huidige eigenaar van Brussels Airlines, met de Duitse regering is er nu ook een met de Belgische. De luchtvaartmaatschappij krijgt de gevraagde 290 miljoen euro, maar dan als lening. D.w.z. ze moet worden terugbetaald. Verder engageren de Duitsers zich voor een kapitaalinjectie van 170 miljoen en een verdere uitbouw van het bedrijf. Met de vakbonden was er al een akkoord, zodat het er naar uitziet dat Brussels Airlines, dat zijn naam zal behouden, verder kan. Voor Zaventem, de tweede werk verschaffende regio in Vlaanderen na de haven van Antwerpen, is dit goed nieuws in deze alles behalve normale tijden.
Magnette en De Wever zijn dus het volgende koppel dat van Flup de Laatste de opdracht heeft gekregen een nieuwe zgz ‘volwaardige’ federale regering te vormen. Ze krijgen daarvoor tijd tot de laatste dag van juli (van dit jaar, hé!). Of het zal lukken, is nog de vraag. Feit is dat het enige dat de twee aan zet zijnde partijen (én hun eventuele coalitiegenoten) gemeen hebben, de schrik is voor nieuwe verkiezingen. Dat zal niet genoeg zijn om de immense problemen die er zijn op te lossen. Het zal eerder een poging worden om alles te rekken tot 2024, omdat het niet verder kan. Als deze laatste missie niet lukt zouden er dus nieuwe verkiezingen komen. Op de ‘drie koningen’ (eigenlijk twee koningen en een hofnar!) wordt niet meer gerekend.
Ondertussen is het kruisverhoor dat Vlaams minister Beke te beurt viel in het eigen parlement eigenlijk op een sisser afgelopen. Na alles wat er gebeurd is in de woonzorgcentra had de man de eer aan zichzelf moeten houden en moeten opstappen. Hij heeft de problemen te laat gezien, is er achteraan blijven hollen en vindt daarna niets beter dan de schuld aan anderen te geven. Ik heb hem steeds ‘Markske’ genoemd, zoals die zielige figuur uit de serie ‘De Kampioenen’. Ook als voorzitter van CD&V stelde hij weinig voor en leidde hij zijn partij naar twee opeenvolgende nederlagen. Een sterkhouder kan men zo iemand bezwaarlijk noemen. In de Vlaamse regering, waarin hij – nota bene - zichzelf tot minister benoemde, is hij zo’n beetje het nieuwe Schauwvliegje geworden, met dit verschil dat die wél ontslag nam plus het feit dat Beke geen enkele ervaring had als minister. Het ministerschap was voor hem maar een vluchtroute. Het niet opstappen doet denken aan zijn partijgenoot Eyskens, ex-premier, die na een diplomatieke fout als minister van Buitenlandse Zaken in een der regeringen Martens zei dat hij in een normaal land ontslag had genomen, maar niet in een ‘apenland’ zoals België!.
In het Brussels gewest blijkt men de post van gouverneur, waarover vorige week in Vlaanderen zoveel te doen was, te hebben afgeschaft. Het is echter te vroeg om te juichen voor het liquideren van dat nutteloos geworden ambt. Want i.pl.v. een gouverneur hebben ze daar nu een hoge ambtenaar met dezelfde bevoegdheden, die de belastingbetaler minstens evenveel zal kosten, omdat men in één trek voor die hoge ambtenaar ook een nieuw instituut heeft opgericht: Brussel Preventie en Veiligheid, een materie die hij moet delen met de burgemeester. Dit alles in een stadsgewest met 19 quasi onafhankelijke gemeenten, evenveel burgemeesters, schepenen en schepencolleges, OCMW’s, zes politiezones en ga zomaar door. Van verspilling gesproken En dan maar klagen dat er niet genoeg geld is.
---
Een heel ander geluid komt er uit Vlaanderen. Daar wil de gewestregering de stemplicht voor de plaatselijke verkiezingen (gemeenten en provincies) afschaffen. Vlaanderen wordt eindelijk – op dat gebied althans – volwassen. Nu nog hetzelfde doen met de regionale, de federale en de Europese verkiezingen en we kunnen meedoen met wat bijna overal elders ter wereld gebeurt in democratische landen. Samen met Griekenland en Luxemburg is België nog het enige land waar die stemplicht nog bestaat. Als men de stemplicht voor de lokale verkiezingen afschaft en de andere niet, dan bestaat er wel de mogelijkheid dat we in 2024 zullen moéten gaan stemmen voor het regionaal en federaal niveau én voor Europa, maar niet voor de gemeente en de provincie als we dat niet willen. Het blijft Absurdistan. Tegelijkertijd wil men bij de gemeentelijke verkiezingen ook de kandidaat met de meeste stemmen van de grootste fractie automatisch tot burgemeester benoemen. Ook dat zou niet slecht zijn en veel plaatselijke koehandel vermijden, al zal die nooit uit te sluiten zijn. Zoals een grondwetspecialist ooit geschreven heeft: ‘Iedereen is in België voor alles bevoegd, maar nooit helemaal’...
Ik zou het haast nog vergeten, maar vorige week kwam de nationale bezigheidstherapie, de zaak van de Bende van Nijvel, weer in het nieuws. N.a.v. een zoveelste tip (over een zaak van 35 jaar geleden!) werd er nog maar eens twee dagen gegraven naar een mogelijk lijk in een bos in het Waals-Brabantse Précot. Niets gevonden natuurlijk en zo zal het wel blijven duren tot deze zaak helemaal zal verjaard zijn, zelfs na een verlenging van de termijn ervan.
Het onderzoek naar de Bende van Nijvel is steeds door hogerhand geboycot geweest. Het begon met het overplaatsen van het dossier van Dendermonde naar Charleroi. Dat was voor niets nodig: de meeste slachtoffers waren Vlamingen, de meeste verdachten francofonen. Het kon dus even goed in Dendermonde blijven, maar dat mocht niet om redenen die nooit echt bekend zijn geworden. In Charleroi bleef het dossier in de kasten stof vergaren, tot men er terug mee begon en er een speciale eenheid voor oprichtte die ondertussen veel geld heeft gekost en niets heeft verwezenlijkt.
Een bijkomende reden waarom men deze zaak een stille dood zal doen sterven, is de algemene belgicistische opvatting dat het hier ging om iets uit de extreemrechtse kringen, terwijl men nooit de moeite heeft gedaan eens in extreemlinkse hoek te zoeken. In dezelfde periode van de aanslagen door de Bende van Nijvel waren er ook de acties van de communistische CCC, die het openlijk en bloot op de democratie gemunt had. Van het ogenblik dat die organisatie werd opgerold gebeurde er geen enkele aanslag door de bende meer. Té toevallig om waar te zijn. Of die CCC’ers er zich effectief mee bezig hielden, zal men nooit te weten komen. Dat ze er rechtstreeks of onrechtstreeks mee te maken hadden, is meer dan waarschijnlijk. Dat was en blijft althans mijn mening in deze zaak.
In mijn blog van 16 dezer (‘Het land van de grimlach’) schreef ik dat België een tekort in zijn lopende begroting had van 45 miljard euro. Volgens het monitoring comité, een groep topambtenaren die de raming voor de begroting opmaken, is dat tekort al gestegen tot 53 miljard. En weten dat datzelfde tekort vóór het begin van de coronacrisis ‘maar’14 miljard was. De staatsschuld staat momenteel op 122% van het bbp, dat is iets meer dan het dubbele van de norm die was afgesproken bij het verdrag van Maastricht.
In het licht van bovenstaande moet dan nog gezegd worden dat België, bij monde van onze federale minister zonder Financiën, achter het herstelfonds van Merkel en Macron staat, dit in tegenstelling tot Nederland dat resoluut de leiding heeft genomen van de zgz ‘zuinige vier’ en wil dat de landen die het zwaarst getroffen werden door de coronacrisis – in de eerste plaats Italië en Spanje – een tegengeste doen alvorens de honderd en meer miljarden die ze hopen te krijgen ook effectief zullen gegeven worden. Onze Decroo hangt in Europa de grote Alexander uit, iets waar geen enkele reden voor is. België heeft een grotere staatsschuld dan bv Spanje.
Dat het budget van dit land ontspoort komt door de minder inkomsten van de overheid en de explosie van de uitgaven voor de sociale zekerheid. Een eventuele nieuwe federale regering zal dan ook in de eerste plaats voorop moeten stellen hoe ze die situatie denkt op te lossen zonder de bevolking ervoor te laten opdraaien. Dat kan m.i. alleen door een verregaande staatshervorming die komaf maakt met enkele relicten uit het oude België die absoluut overjaars zijn geworden en niet meer van deze tijd. De senaat had al lang moeten zijn afgeschaft en de benoemingscarrousel rond de nieuwe Vlaamse gouverneurs heeft eveneens duidelijk gemaakt dat die functie niet veel meer voorstelt, wat nog meer geldt voor de provincieraden. Bij Franstalig België komt er nog bij dat hun Franse Gemeenschap helemaal niet meer nodig is. Vlaanderen heeft zoiets niet en die onnodige Gemeenschap heeft ondertussen ook al een schuld van ettelijke miljarden. Pas als al deze (en misschien nog wel enkele andere) zullen zijn afgeschaft, kan men gaan praten over eventuele extra belastingen, die in dit land – nota bene – nu al tot de hoogste van de wereld zijn.
---
Ik kom even terug op enkele reacties n.a.v. mijn blog ‘Leuk zo’n bondgenoten’ van 17 dezer. De verhalen die de lezers vertelden over Armenië en Libië zullen wel kloppen (over Armenië zelfs leerzaam), maar mijn verhaal ging in de eerste plaats over het feit dat bepaalde regime’s in wat er nu allemaal gebeurt in dat Midden-Oosten in één land samenspannen en in een ander elkaar bevechten. Mijn punt is dat zo’n landen niet serieus en zeker niet geloofwaardig en betrouwbaar te noemen zijn.
Terwijl het nieuws bijna volledig beheerst wordt door het uit de hand lopen van de coronabesmettingen, heeft de Vlaamse regering haast stiekem drie nieuwe provinciegouverneurs benoemd. Daarvan gaan de posten voor Vlaams-Brabant en Limburg naar de N-VA en die van Oost-Vlaanderen, die al een paar jaar vacant stond, naar Open VLD. Feitelijk hebben de drie meerderheidspartijen de buit onder elkaar verdeeld. CD&V kreeg wel geen gouverneur bij, maar had er al twee, in Antwerpen en in West-Vlaanderen. Tot daar lijkt alles normaal als men er zoals vanouds van uitgaat dat die ambten moesten worden toegekend aan de grootste partijen. De waarheid is echter helemaal iets anders, zeker voor wat Oost-Vlaanderen betreft. Ik heb daarover al een paar blogs vuil gemaakt, maar vind het mijn plicht er nog eens op terug te komen, want dit is echte oude Belgische politiek.
Toen gouverneur André Denijs (Open VLD) in mei 2013 overleed aan de gevolgen van kanker, eiste zijn partij dat de plaats weer naar een liberaal zou gaan. Volgens de politieke geplogenheden had echter de N-VA daar toen recht op, nadat ze ondertussen de grootste partij van Vlaanderen was geworden. Om te laten zien dat ze het fair wilde houden, benoemde ze Jan Briers, organisator van het Festival van Vlaanderen, een man zónder partijkaart. Open VLD ging ermee akkoord, maar eiste dat er een eind zou gemaakt worden aan de politieke benoemingen en er in ’t vervolg via een ‘objectieve procedure’ een examen zou komen, waarbij de best geplaatste gouverneur zou worden. Toen Briers in 2018 met pensioen ging, kwam de plaats dus weer vrij en werd er een examen uitgeschreven. Dat werd gewonnen door Wim Leerman, een directeur bij de stad Aalst, die echter niet kon benoemd worden omdat de Open VLD de uitslag niet erkende van het examen dat ze – nota bene - zelf had voorgesteld. Reden was dat haar kandidate, Carina Van Cauter, op dat examen slechts als vierde eindigde. Bij gebrek aan gouverneur werd Oost-Vlaanderen sindsdien tijdelijk bestuurd door een arrondissementscommissaris. Tot nu dus, nu Carina Van Cauter toch de post krijgt volgens de oude politieke regels en niet volgens die van de bekwaamste zoals de eigen partij dat had voorgesteld. À la Verhofstadt, zeg maar, principes overboord. De objectieve procedure hoefde niet meer.
Ik hoop uit de grond van mijn hart dat Wim Leerman daartegen in beroep zal gaan bij de Raad van State. Dit is niet meer serieus, zeker niet van Open VLD, van wie men al wat gewend is, maar evenmin van de N-VA die steeds meer de Belgische toer lijkt op te gaan. ‘Vlaanderen is steeds meer een klein België aan het worden’, zoals Karl Drabbe het recentelijk nog verwoordde (mijn blog van 13 dezer: ‘Een (bijna) gelijkgestemde mening’).
Het heeft er steeds meer van weg dat de partij van De Wever, net als de traditionele partijen, geen nieuwe verkiezingen wil en de legislatuur wil uitzingen tot 2024, omdat ze – terecht – vreest een nieuwe electorale pandoering te krijgen, Ook het Lamme Goedzakgedrag van Jambon wijst in die richting. Met een koehandel van het soort dat we nu meemaken bij de benoeming van de gouverneurs, zal het er zeker niet op beteren.
Bij het Syrisch drama worden Rusland, Turkije en Iran bondgenoten genoemd, maar in de praktijk is daar weinig van te merken. In Syrië zelf hebben de Turken al eens een Russische gevechtsbommenwerper neergehaald en werden Turkse soldaten gedood in een treffen met de troepen van Assad, versterkt met Russische huurlingen. ‘Killed by friendly fire’. En buiten Syrië is het nog erger.
Zo heerst er al enkele jaren een staat van oorlog in Libië. Daar vechten Russische huurlingen mee met de opstandige krijgsheer Haftar, nota bene tegen een door de VN erkende regering die het alleen nog voor het zeggen heeft in en rond de hoofdstad Tripoli. De Turken zijn nu die internationaal erkende regering komen helpen, ook met huurlingen, maar uit ... Syrië. M.a.w. de bondgenoten in Syrië bevechten elkaar in Libië.
Toen de meeste Afrikaanse landen in de jaren 1960 onafhankelijk werden en men hier en daar Westerse huurlingen inzette tegen de opstandelingen, sprak men daar schande over. Tegen het inzetten van huurlingen uit Syrië door Turkije of van Russische huurlingen (van de beruchte Wagner Groep) komt helemaal geen protest tenzij van de strijdende partijen zelf, waarbij de pot de ketel verwijt.
Ondertussen is de liefde ook even uit tussen Rusland en Iran, nadat er weer een oorlogje is losgebarsten over Nagorno Karrabach, een Armeense enclave in Azerbeidzjan, waarbij eind vorige eeuw een stuk door Armenië werd geannexeerd. Rusland verdedigt daar het christelijke Armenië en Iran de islamitische Azeri.
Leuke bondgenoten, maar dan alleen in Syrië, waar het in de eerste plaats begonnen was als een opstand van een soenitische meerderheid tegen een overheersende sjiïtische minderheid en waar de soenitische Turken, de sjiïtische Iraniërs en de (voor zover gelovig) orthodox christelijke Russen, dus bondgenoten zouden zijn, maar dan alleen in Syrië.
---
I.v.m. mijn artikel over Magnette van gisteren, wil ik er op wijzen dat ik al meer dan eens gewaarschuwd heb dat Vlaanderen de akkoorden moet aanhouden die genomen werden in 2014 bij de zesde staatshervorming, waarbij men vanaf 2024 zou beginnen met de afbouw van de transfers die in 2033 afgelopen zou moeten zijn. De PS heeft dat toen mede ondertekend en kreeg daarvoor als troostprijs dat Di Rupo federaal premier mocht worden..
Zie daarover de laatste alinea van mijn blog van 11 dezer (‘Waar is dat feestje?’).
Nadat hij de zaak al maanden geblokkeerd heeft, blijkt Magnette zijn euro nu toch gevallen te zijn en zou hij bereid zijn de PS mee in een nieuwe federale regering onder te brengen, desnoods mét de N-VA. De aanleiding voor zijn beslissing zou het feit geweest zijn dat zijn Vlaams ‘mateke’ misschien wel eens in zo’n regering zou kunnen stappen zonder hem en dat zijn partij in dat geval niet meer ‘incontournable’ zou zijn. Zijn verklaring dat het bij hem in de eerste plaats om de inhoud zou gaan, is dan ook een lachertje.
Dit land heeft echter veel meer nodig dan een zoveelste federale regering die met haken en ogen aan elkaar hangt. Als die er al zou komen, zouden er in eerste instantie een deel wetten dringend moeten worden gewijzigd of bijgemaakt. Bv een die zegt dat, als men drie maanden na een verkiezing er niet in slaagt een nieuwe regering te vormen, men nieuwe verkiezingen moet uitschrijven. Dat bestaat (en werkt min of meer) in landen zoals Spanje en Israël, waarom eens niet hier proberen?
Verder moet men stilaan ophouden met Sinterklaas te spelen. Met een begrotingstekort van 45 miljard euro en een schuldenlast van 120%. van het bruto binnenlands product (bbp), lijkt het erop dat het parlement nog enkele tournées générales aan ’t geven is. Jammer genoeg zullen die straks betaald worden door u en ik, de belastingsbetalers. Verdere uitgaven die een impact hebben op het budget, zouden eerst grondig moeten gecontroleerd worden en niet door deuren en vensters worden buitengesmeten zoals men nu bezig is. Dat gebeurt in geen enkel land dat op zijn centen let, zeker niet in onze buurlanden Nederland en Duitsland en zelfs niet in Europa, al zou men dat soms denken. Ook daar heeft men nl een systeem van effectenbeoordelingen dat de nieuwe wetgeving voldoende afweegt. Hier rekent men met de natte vinger op een blijvende lage rente en e.o.a. verhoging van de vennootschapsbelasting als de Belgisch versie van ‘Ezeltje, strek je’. Vóór we het weten zit dit land straks bij de Club Med.
