Er gaat geen dag voorbij of e.o.a. instantie heeft kritiek en gaat niet akkoord met het fameuze zomerakkoord van Arizona. Ze hebben meestal geen ongelijk, maar vergeten even meestal een alternatief voor te stellen. ‘Het geld halen waar het zit’ is niet meer van deze digitale tijd.
Dat er op alle vlakken zal moeten bespaard worden heeft niet alleen te maken met de extra kosten voor Defensie die op ons afkomen, maar vooral met de schuldenberg die zowat alle federale Belgische regeringen hebben opgebouwd sinds Verhofstadt I.
Het enige wat Arizona dan ook kan doen is overal een beetje aan knabbelen (met de zgz ‘kaasschaaf’) en vooral uitstellen waar mogelijk, als het kan tot na de volgende federale verkiezingen, liefst in 2029.
--
Ondertussen wordt er flink gefeest: ‘Tien om te zien’ in Oostende, ‘De Gentse Feesten’ met meer dan 100.000 bezoekers per dag en een tweede weekeinde op ‘Tomorrowland’. Alsof de wereld van Vlad , Taco, Bibi en ‘K Zie Ping Ping geen andere problemen meer heeft. Daarover gaan ze misschien ergens in september wel eens over praten. ’Wie leeft, zal zien’ dient men dan wel letterlijk te nemen, zeker in Gaza en Oekraïne…
De zoon van mijn jongste zus kreeg als kind te maken met een oorprobleem en was een tijd bijna doof. Gelukkig stond de wetenschap niet stil en kreeg hij als puber een chip ingeplant, waardoor hij weer fatsoenblijk kon horen. E.e.a. zorgde er wel voor dat hij een beetje een eenzaat is gebleven. Meestal hoorden we alleen van hem als hij in de zomer naar Sardinië trok waar hij met zijn neven, de zonen van mijn oudste zus, naar de plaatselijke autorally trok. Tot zondag 20 dezer, toen we te horen kregen dat de verstokte vrijgezel – ondertussen bijna 58 – getrouwd was in …Bangkok! We wisten dat hij wel eens op vakantie ging in Thailand, maar trouwen?
Hij bleek er een dame van zijn leeftijd te hebben leren kennen, de hoofdverpleegster van een hospitaal. Die was al wel twee keer getrouwd geweest, maar ook twee keer weduwe geworden en had ondertussen drie zonen en een vijftal kleinkinderen.
We zullen zien hoe het verder verloopt, maar wensen het niet zo jonge koppel het allerbeste. ‘È una bella storia romantica’ schreef een Sardische vriendin uit Zürich toen ik het haar mededeelde. Die vriendin was een dochter van een landmeter waarmee ik op Sardinië had samengewerkt. De man stierf aan een beroerte toen hij nog geen veertig was en liet een vrouw met vier dochters achter, die later ook het geluk had te kunnen hertrouwen met een vrijgezel, net zoals de Thaise dat zelfs twee keer heeft kunnen doen.
‘Het kan verkeren’, wist Brederode al.
--
En dan nog dit: het is al meer gebeurd, maar deze week kreeg ik weer geen Pallieterke. Normaal moet ik het blad op donderdag krijgen, maar nu zou het maandag kunnen worden, een vertraging o.w.v. de nationale feestdag op maandag. The Economist, waarop ik ook een abonnement heb en die van Londen moet komen, kreeg ik vrijdag wél op tijd. Geweldig die Bpost!
De hervormingsregering die Arizona wil zijn, komt er dan toch. Zoals ik al meldde in mijn lijst ‘Only in Belgium’, was dit land zowat het enige ter wereld zonder werkloosheidbeperking. Dat gaat nu veranderen. In navolging van een reeks andere Europese landen wordt er ook een pensioenmalus ingevoerd, waarvoor wie onvoldoende lang heeft gewerkt en toch met vervroegd pensioen wil gaan, daar financieel voor gestraft wordt. Ook de gelijkschakeling van de ambtenarenpensioenen met die van de andere werknemers komt er zonder grote aanpassingen. Op termijn zal die voor iedereen berekend worden op een hele loopbaan en niet op de laatste 10 jaar zoals dit nu voor de ambtenaren is. Nachtarbeid zal straks in alle sectoren worden toegelaten en onder nachtdienst zal men voortaan verstaan vanaf middernacht tot 5 uur ’s ochtends
Het plan De Wever wordt vergeleken met het Globaal Plan van Jean-Luc Dehaene, maar dat klopt niet helemaal. Anders dan in de jaren 1990 zal het tekort op het Bruto Binnenlands Product (bbp) van 6,5% niet op korte termijn kunnen worden opgelost. Volgens De Wever zelf zal men daar twee legislaturen voor nodig hebben. Dat beloven nog enkele jaren van discussies te worden.
Na het zomerakkoord zou de Arizonaformatie aan de slag moeten, al zullen we even moeten wachten tot na het politieke zomerreces. In de eerste plaats wordt dan hopelijk de senaat afgeschaft. De enkele tientallen senatoren die er zo’n acht keer per jaar nog eens samenkwamen, zullen wel een andere job vinden, voor zover ze die al niet hadden. Verder hoeft men die infrastructuur niet meer te onderhouden.
De zes politiezones in Brussel zullen eindelijk worden herleid tot één, zoals in alle andere grote wereldsteden, Dat zal ook even zijn tijd vragen.
Het volgend punt wordt de opheffing van die fameuze ‘Fédération Bruxelles-Wallonie, die in feite de Franse Gemeenschap vertegenwoordigt en waarvan de francofonen misbruik hebben gemaakt om er een nieuw gewest van te maken met alle kosten van dien. De taken van die Fédération – Onderwijs en Cultuur - kunnen worden opgenomen in respectievelijk het Waalse en de Brusselse gewest, zoals dat in Vlaanderen al decennia gebeurt.
De meeste andere aanpassingen zullen pas kunnen na een volgende en hopelijk laatste staatshervorming en dat zal zijn tijd vragen, volgens De Wever twee legislaturen. Zolang er in Vlaanderen geen Vlaams-nationale meerderheid komt in het eigen parlement, zal het niet sneller gaan.
Dat een lezer het mij kwalijk neemt dat ik het voor één keer eens ben met Flup De Laatste, neem ik er maar bij. Ongewapende mensen doodschieten, die in Gaza wanhopig op zoek moeten naar eten om te overleven, is tegen mijn rechtvaardigheidsgevoel en niet goed te praten. Tegelijk blijft het feit dat Hamas de laatste gijzelaars – levend of dood – weigert vrij te geven een excuus om door te gaan met deze mensonwaardige acties.
Ondertussen blijken al een honderdtal Gazanen de hongerdood gestorven te zijn. Daarbij een meerderheid kinderen. Dat gebeurt nog in het jaar 2025…
Het zomerakkoord van Arizona is er tenslotte gekomen. Nu is het afwachten of het in de praktijk uitgewerkt zal kunnen worden. Er zullen enkele jaren overgaan en het staat nu al vast dat de vakbonden ertegen gaan protesteren en betogen. Er zal hoe dan ook een afbouw van de staatsschuld moeten komen en een vermindering van het aantal mandaten en overtollige functies. Dit laatste zal ook gelden voor organisaties zoals bv de ziekenkassen. Zo blijkt dat de socialistische mutualiteit Solidaris liefst 7.500 medewerkers in dienst heeft, wier lonen grotendeels betaald worden door de belastingbetaler via de sociale bijdragen. Voor een kleiner deel dragen de 3,2 miljoen leden bij. Ter vergelijking: het private DKV doet dat met 500 medewerkers voor 2 miljoen leden, wat de belastingbetaler niets kost. De Christelijke mutualiteit van haar kant, dat zelfs een eigen reisbureau heeft – Intersoc - telt zo’n 5.000 medewerkers voor 4,5 miljoen leden. Als we de regel van drie toepassen, heeft Solidaris bijna tien keer zoveel medewerkers als DKV. Het zal dus even afwachten worden hoe het allemaal zal verlopen. Wie leeft, zal zien.
Als het allemaal lukt, zal ik trouwens hier en daar mijn lijst ‘Only in Belgium’ moeten aanpassen, zeker i.v.m. de werkloosheid.
Het is niet mijn gewoonte om de koninklijke toespraken op radio en Tv te volgen, laat staan ermee akkoord te gaan. Ditmaal is het echter anders en kan ik niet anders dan akkoord te gaan met zijn oproep om aan de slachtpartij in Gaza een einde te maken. Dit is niet meer menselijk.
Ik herhaal hierbij wat ik reeds schreef in mijn blog van 26 mei, nl dat ik ook niet begrijp dat Hamas de laatste gijzelaars – dood of levend – niet teruggeeft en daarmee Israëls laatste reden om bloedvergieten op die manier verder te zetten ontkracht. Erger dan wat het nu is kan het niet meer worden .
In de weekeindeditie van De Standaard verscheen een artikelvan Luckas Vander Taelen, freelancejournalist, maar ook politicus, reportagemaker, columnist en God weet wat nog. Zijn specialiteit blijft – voor mij althans – Brussel, de stad waarin hij al jaren woont en zowat alles over weet. Onder de titel: ‘Wil het niet lukken in Brussel of willen ze niet dat het lukt?’ bestaat volgens Vander Taelen het probleem Brussel bij de twee politieke gemeenschappen. De Nederlandstaligen, een meerderheid binnen België, vormen een minderheid binnen Brussel, die verplicht is buiten het eigen wereldje te kijken. De Franstaligen leven in een eigen splendid isolation waar ze vooral met gelijkgezinde Franstaligen willen praten. De uittredende Brusselse minister-president, Rudi Vervoort, (PS), kende iedereenoor zijn tweetaligheid. De nieuwe sterke man van de PS, ene Ahmed Laaouej, spreekt nauwelijks Nederlands en weet ook zo goed als niets af over de Vlaamse geschiedenis van Brussel. Hij ziet de N-VA’ers als cryptofascisten, waarmee niet te praten valt en de VB’ers voor nog iets ergers. Zijn partij sluit zich hoe langer hoe meer op in een woke wereld van het eigen grote gelijk.
Het probleem Brussel raakt maar niet opgelost. Raar, he?
De Vlaamse Volksbeweging (VVB) en het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen (OVV) hebben in een gezamenlijke oproep aan de federale regering gevraagd om het Brussels Hoofdstedelijk Gewest onder curatele te plaatsen en uiteindelijk af te schaffen. De PS en haar voorzitter Ahmed Laaouej ondermijnen de communautaire spelregels en manipuleren bewust de Vlaamse vertegenwoordiging in Brussel. De weigering van die Laaouej om de Vlaamse coalitievorming in Brussel te respecteren is zelfs strijdig met de Belgische spelregels ter zake.
Ondertussen lijkt de regering De Wever eerder een regering De Zwever. Ook na een beraad van liefst 15 uur, een nachtje inbegrepen, is men nog steeds niet over e.e.a. akkoord geraakt en wordt er zondagavond, op de vooravond van de nationale Belgische feestdag, opnieuw vergaderd.
Eén lichtpuntje: er is eindelijk een akkoord om in Brussel tot één politiezone te komen en zo de criminaliteit aldaar ernstiger zal kunnen het hoofd bieden. Iets wat ik in deze rubriek al járen schrijf.
--
Straffe kost dat men in Boom het Tomorrowland-spektakel nog kan laten doorgaan na de brand die twee dagen eerder het hoofdpodium totaal verwoestte. Ik kan me niet voorstellen dat men zoiets in bv Charleroi zou hebben klaar gespeeld.
Als alles naar plan verloopt zou de Arizona-regering de laatste rechte lijn hebben ingezet om tegen de Belgische Nationale Feestdag van 21 dezer eindelijk een akkoord te hebben over haar programma én budget. Volgens ’t Pallieterke wordt het een aftellen naar de laatste nationale feestdag van het land dat, volgens o.m. The Economist, nooit meer zou uitgevonden worden. Voor alle duidelijkheid: die laatste nationale feestdag zal niet voor morgen zijn, zelfs niet voor 2026, maar in het beste geval voor 21 juli 2029, het jaar van de volgende regionale verkiezingen en één jaar vóór de 200ste verjaardag van Belgenland.
Volgens Karl Van Camp, oud-hoofdredacteur van ’t Pallieterke en nog altijd schrijver van een eigen rubriek, zouden de Vlamingen beter een voorbeeld nemen aan de Kanaken, die erin geslaagd zijn ervoor te zorgen dat hun eiland in de Stille Oceaan i.pl.v. kolonie nu het statuut heeft van ‘staat binnen de Franse Republiek’. Karl is iemand die ik genegen ben sinds zijn publicatie van het repressienummer van ’t Pallieterke van 5 september 2019, maar bovenstaande vergelijking gaat niet op. Niet alleen ligt hun eiland, Nieuw-Caledonië, aan de andere kant van de wereld, die Kanaken draaien niet op voor de schulden van het vroegere zgz ‘moederland’, iets wat wij Vlamingen blijven riskeren, tot zelfs in de stad die we zelf nog altijd onze hoofdstad moeten noemen.
In de weekeindeditie van De Tijd verscheen een uitgebreid interview met Europol-baas Catherine De Bolle. Die leidt sinds 2018 het Europese agentschap in de strijd tegen grensoverschrijdend zware criminaliteit. Begonnen als juriste bij de rijkswacht, werd ze korpschef in Ninove en schopte het als eerste vrouw tot commissaris-generaal van de federale politie.
In het interview bevestigt De Bolle dat criminele bendes zich steeds meer bezig houden met online fraude. Vroeger overviel men banken* en geldtransporten, nu doet men dat vanachter zijn PC. Twee jaar geleden herkende men nog meteen een phishingmail. Vandaag klopt alles: de lay-out oogt professioneel, de taal is foutloos.
Dat laatste heb ik zelf meegemaakt. Het laatste jaar kreeg ik vier phishingmails van o.m. Fluvius, Proximus en zelfs tweemaal van de Christelijke Mutualiteiten (CM). Nu hebben die laatsten een kantoor in mijn Kasterlee en toen ik die daarover belde, kreeg ik meteen te horen dat het phishing was.
Ik ben er nooit in getrapt, om de eenvoudige reden dat ik nooit online betaal. Mijn vrouw zaliger wou niet dat ik dat deed en ik blijf me daaraan houden. Ik krijg nog alles via de Post, zij het soms met de nodige vertraging en heb het geluk in eigen dorp nog een ouderwetse bank te hebben, waar ik alles over de balie kan regelen.
--
Een mopje daarover. Komt een overvaller een Brusselse bank binnen, bedreigt de kassierster met een wapen, maar heeft ook een emmer bij en zegt: ‘Je veux de l’argent liquide’!
In afwachting dat Bouchez lukt met zijn fantastisch plan voor het vormen van een nieuwe gewestregering voor Brussel, kan men alvast stellen dat het hoofdstadsgewest onder curatele moet komen en geen kans mag krijgen nog verdere schulden te maken. Een tweede stap zou kunnen zijn een aanvang te maken met het schrappen van die Fédération Bruxelles-Wallonie, iets waarvoor men geen grondwetsherziening nodig heeft daar ze ongrondwettelijk is, voor de Grondwet dus niet bestaat, alleen maar uitgaven heeft, geen inkomsten en dus ook geen reden tot bestaan. De taken die ze nu vervult, Onderwijs en Franse Cultuur, kunnen probleemloos worden overgenomen door het Waalse en het Brusselse gewest. Net zoals Vlaanderen dat reeds decennia geleden heeft gedaan. Maar dat is waarschijnlijk al teveel gevraagd in dit absurde land dat nooit meer zou worden uitgevonden. Als er straks toch een plan Bouchez zou komen, wordt dit voor Vlaanderen de ultieme vernedering.
*Bouché betekent verstopt (neus bv) of bewolkt (in weertermen).
Mijn oudste zus maakte zo’n beetje het tegenovergestelde mee. Zij en haar man kwamen ook naar Sardinië en kregen er twee zonen, die zij in het Italiaans opvoedden. Ze spraken er dus alleen maar Italiaans mee. Dat bracht ook de nodige problemen mee en, alhoewel de zonen respectievelijk een diploma haalden voor advocaat en landmeter, moesten ze wachten tot ze de dertig voorbij waren vóór ze een vaste job hadden. Terug naar Vlaanderen komen was er echter niet meer bij, want ze kenden onze taal niet. Het is later ook daar wel goed gekomen – de zonen zijn er beiden getrouwd met een Sardijnse - maar dat heeft tijd gevraagd.
E.e.a. betekent wel dat kinderen die de originele taal van hun ouders niet onderhouden, ook veel minder geneigd zullen zijn om ooit naar hun land van herkomst terug te keren.
--
Volgens een studie van de Australische Western Sidney University zou meertaligheid goed zijn voor de hersenen, en helpen om bv dementie uit te stellen. Mensen die meerdere talen beheersen zouden ook nog wel dementie kunnen krijgen, maar dan op latere leeftijd. Dat talen leren kan men wel best op jeugdige leeftijd beginnen. Dat verhaal zou wel eens kunnen kloppen, want het beheersen van meerdere talen houdt de hersenen actiever. Mijn nonkel pastoor (‘Heeroom’ voor de Nederlanders), die zes talen sprak, kreeg wel dementie, maar pas op zijn 88ste (hij werd tenslotte 90).
Vlaams minister van Onderwijs Zuhal Demir wil kinderen met taalachterstand (van emigranten, zeg maar) straks in aparte klassen onderbrengen. Dat zijn dan kinderen die thuis alleen nog de taal van hun ouders horen, ook op radio en Tv die men vanuit hun thuisland kan ontvangen. Dit doet bij mij een belletje ringen, want zoiets maakte ik ook mee in de jaren 1960 van de vorige eeuw, maar dan in de omgekeerde richting.
In 1962, zo’n anderhalf jaar na ons huwelijk, vertrokken mijn vouw en ik met een dochtertje van negen maanden naar Sardinië. Tijdens de negen jaar dat we daar woonden, kwamen er nog twee kindjes bij. Met hen spraken wij thuis altijd Vlaams, maar voor de rest hoorden zij niet anders dan Italiaans, ook op radio en Tv. Onder elkaar spraken onze kinderen Italiaans, de taal van de school en van het spel met alle andere kinderen.
Het feit dat wij thuis Vlaams bleven spreken is voor onze kinderen een geluk geweest. Toen we in 1972 terug naar België kwamen konden zij vrij vlot overschakelen op het Nederlandstalig onderwijs. Alleen de oudste dochter, die drie jaar lager onderwijs had gekregen in het Italiaans, moest een tijdje extra lessen volgen, de andere twee niet.
Italiaans is bij ons de tweede taal gebleven. Ons oudste dochter is het blijven spreken. Onze zoon – zoals zijn ouders een opera-liefhebber - is avondschool gaan volgen om de Italiaanse opera-libretti te verstaan en ons tweede dochter is het weer gaan leren toen haar eigen dochter ermee begon. Daar we in contact gebleven zijn met onze vrienden op Sardinië is Italiaans bij ons zowat onze tweede taal gebleven.
Het idee van bezig bijtje Demir is wel toe te juichen. Tweetaligheid vanaf de jeugd blijkt zelfs een garantie te zijn tegen dementie. Niet dat men het dan niet meer zou krijgen, wel dat – als het gebeurt - het jaren later kan zijn.
Tijdens de gebruikelijke viering van de Vlaams-nationale feestdag in het Brusselse stadhuis werd de hoofdrede, zoals even gebruikelijk, uitgesproken door de voorzitter van de Vlaamse Kamer van Volksvertegenwoordiging. Dit jaar gebeurde dat voor de eerste keer door de nieuwe voorzitster, Freya Van den Bossche. Ze deed dat vrij goed en maande iedereen aan achter de nieuwe Vlaamse en federale regering te staan om de diverse plannen te verwezenlijken. Ze had daarbij kunnen verwijzen naar haar eigen Gent dat per inwoner de grootste schuld van Vlaanderen heeft, mede als gevolg van een paar groenlinkse legislaturen met gedoogsteun van een liberale burgermeester, zoals ik ook al vermeldde in mijn blog van 7 dezer.
In de weekeindkrant van De Standaard komt hoofdredacteur Karel Verhoeven daar ook op terug. Hij noemt burgemeester Declerq een illusionist en schrijft dat het Gentse stadsbestuur op een onverantwoorde manier de eigen nederlaag heeft georganiseerd. Voor Declerq was en is het uitsluitend om de postjes te doen, net zoals bij partijgenoten als Quicky, Gwendolientje en Lachaert. En dan maar verwonderd doen dat Open VLD tegen de kiesdrempel aankijkt.
De nieuwste Vlaams-liberale voorzitster Eva De Bleecker heeft ondertussen voor alle zekerheid de naamverandering van de partij, die gepland was voor september, uitgesteld.
In ’t Pallieterke van 11 dezer, op de Vlaams Nationale Feestdag, pleit VB-voorzitter Tom Van Grieken ervoor om van Brussel opnieuw een Vlaamse stad te maken, met respect voor het tweetalig karakter en de Franstalige Gemeenschap, maar onder verantwoordelijk Vlaams bestuur.
Met alle respect van mijnentwege voor Tom en zijn partij, maar dit is wishful thinking. Met amper nog 10 tot 15% van de bevolking die erin Brussel nog Vlaams spreekt zal dat nooit lukken.
Men mag Brussel dan nog ‘onze hoofdstad’ noemen, ‘ons visitekaartje’ naar de wereld, voor de rest stelt dat niets voor, zeker nu niet nadat men er na meer dan een jaar na de verkiezingen niet eens in slaagt een eigen gewestregering te vormen omdat de SP er de N-VA – nota bene: ook in Brussel de grootste partij aan Vlaamse kant – niet bij wil hebben.
Brussel moet ophouden tegelijk een stad, een gewest én een federatie met Wallonië te zijn en moet gereduceerd worden tot één stadsgewest met negentien districten, één burgemeester (die men dan ‘minister-president’ mag noemen), één schepencollege (‘gewestregering’), één gemeenteraad (‘parlement’) en één OCMW. Een stad die het kan doen met één brandweercorps moet dat ook kunnen doen met de andere diensten. Verder moet het één politiecorps hebben, zoals alle andere grootsteden ter wereld.
Het blijft een schande dat Vlamingen in de eigen zgz hoofdstad riskeren niet eens in hun eigen taal geholpen te worden als er iets fout loopt met hun gezondheid of bij problemen met de politie, maar als puntje bij paaltje komt steeds wel de rekening mogen betalen.
En daarmee is het weer 11 juli, de Vlaamse nationale feestdag, die in het unitaire België nog steeds niet erkend is als de officiële feestdag voor iedere Vlaming.
Nadat we enkele jaren politieke peilingen te zien kregen waarin het Vlaams Belang de grootste partij werd in de eigen regio en samen met de N-VA naar een meerderheid stevende in de eigen regio, werden we op 9 juni 2024 geconfronteerd met een uitslag waarbij de N-VA als grootste uit de poll kwam. Daar bovenop kwamen de twee Vlaams-nationalistische partijen een paar zetels tekort om samen een meerderheid te halen in de eigen regio en kreeg Bart De Wever de kans om als eerste een nieuwe Vlaamse deelregering te vormen. Daar bovenop had hij het excuus dat hij minstens drie partijen nodig zou hebben om die regering te vormen en dat nooit zou lukken met het Vlaams Belang, omdat er geen derde partij bereid was met het VB samen te werken.
Het resultaat van dat alles is, dat enige Vlaamse zelfstandigheid, laat staan onafhankelijkheid, wishful thinking blijft en men hoogstens kan hopen op 2029 voor een volgende verkiezing. Ondertussen wordt België, Vlaanderen inbegrepen, verder ‘verbalemaand’ en is met beter hopen de tijd verlopen.
De grote vakantie mag dan al begonnen zijn, die geldt niet voor onze politiek die pas op vakantie gaat na de nationale feestdag van 21 dezer. Enfin, dat hoopt men toch. Ondertussen blijven zowel de federale als de regionale ministers het ene plan na het andere voorstellen zonder dat iemand zich afvraagt hoe men e.e.a. betaald zal krijgen. Veel beloven, weinig geven…
Er zal minder papierwerk nodig zijn om de woning te verbouwen, er zou een akkoord zijn voor huishoudhulpen, Brouckie belooft te zullen blijven praten met de artsenvakbond en Zuhalleke gaat de taalachterstand van de meestal immigrantenkinderen oplossen met aparte taalklassen. Anneliesje Verlinden gaat de problemen bij Justitie oplossen en Jan Pasbon die bij Financiën.
Waar maakt men zich nog zorgen over?
--
Ondertussen blijkt The Donald in eigen land een bijnaam te hebben gekregen: ‘Taco’. Dat staat volgens de kruiswoordraadsels van Denksport voor een Mexicaans gerecht, maar wordt nu in de Amerikaanse politiek uitgelegd als de afkortingen van ‘Trump Always Chickens Out’. Vrij vertaald: ‘Trump trekt er altijd tussenuit’.
Elon Musk slikt het niet dat hij door The Donald opzij is geschoven nadat gebleken was dat hij in de politiek zijn incompetentieniveau had bereikt en niet kon verwezenlijken wat hij wél kon in de ruimtevaart en de autoproductie. Hij geeft zich echter niet gewonnen, kan blijkbaar niet tegen verlies en gaat dus een nieuwe politieke partij oprichten, de ‘America Party’. Om te zien wat dat kan worden zal het wachten worden op de tussentijdse verkiezingen van eind volgend jaar. Ondertussen kelderen wel de Tesla aandelen. Het probleem is, dat de Musk die nu in de politiek gaat, niet meer de geniale jongeman is van begin dezer eeuw, maar een die ondertussen geradicaliseerd is door zijn eigen sociaal media platform.
Met alle sympathie voor het genie dat Musk is, maar politiek is iets anders dan business, zowel in de States als bij ons. Hij zou best Toon Hermans’ oordeel daarover eens laten vertalen en nalezen:
‘Politiek is handjes drukken, dreigen, sjoemelen en bukken, katten uit de bomen kijken, overreden, over-lijken, schipperen of schaakmat zetten, lange speeches, korte metten, witte voetjes, pan uitvegen, passen, meten, wikken, wegen, lachjes, dansjes, Judas-kusjes, loeren draaien, dooie musjes, veel beloven, vleien, paaien,
