Zoals mijn lezers weten, volg ik ook regelmatig de Tv-journaals van de Franstalige zender RTL. Daarop loopt tegenwoordig elke zondagmorgen het programma ‘Les puncheurs’ waarbij twee politiek doorwinterde journalisten: Christophe Deborsu – in Vlaanderen bekend van ‘Dag Vlaanderen’ en perfect tweetalig - en Martin Buxant, politiek journalist, bekende personen, in de eerste plaats politiekers, op het rooster leggen. Dat programma zelf volg ik niet, zoals ik dat evenmin doe met bv ‘De zevende dag’, wel de reacties erop in de Tv-journaals.
Zo namen die heren vorige week vorige week een interview af van een zekere Yves Coppieters een epidemioloog die was toegetreden tot Les Engagés, de vroegere Franstalige Christendemocraten. Zoals zijn naam laat vermoeden een van de vele nakomelingen van het half miljoen Vlamingen dat in de negentiende en begin twintigste eeuw om den brode moest gaan werken in de Waalse koolmijnen (één op zes Walen is ook de dag van vandaag nog van Vlaamse afkomst).
De geleerde professor kon geen juist antwoord geven op de vragen wat de vroegere naam van zijn eigen partij CDH betekende, ook niet waar N-VA voor stond en evenmin hoeveel zetels zijn partij had in de Kamer. Ga met zo’n mannen naar de oorlog,
--
Bart De Wever, die ook al door het boven vernoemde duo werd geïnterviewd, werd door Deborsu in een interview van de weekeind De Standaard ‘de levensverzekering van België’ genoemd. Zo hoort men het ook eens uit een andere hoek dat dit land alleen kan blijven bestaan als de Vlaams meerderheid wordt gedegradeerd tot een minderheid, die alleen maar goed is om de Belgische rekeningen te betalen.
De politieke discussies van de maand september hebben duidelijk gemaakt dat er nog een hele weg af te leggen valt en dat de Vlaamse onafhankelijkheid nog niet voor morgen zal zijn. Een reden te meer om een sterke Vlaamsnationale thuisbasis uit te bouwen in de eigen regio en ervoor te zorgen dat we tenminste in de eerste plaats sant in eigen land worden door in 2024 in het eigen parlement een Vlaamsnationale meerderheid te halen.
Een tweede stap is een einde maken aan het cordon sanitaire, een ondemocratisch systeem dat in geen enkel democratisch land die naam waardig nog bestaat. In België nog wél en concreet betekent dat de Vlaamse meerderheid zo met een kwart wordt verminderd, waardoor onze regio in de discussies met de andere gewesten steeds ondervertegenwoordigd is.
Vervolgens moeten alle Belgische regio’s de tering naar de nering zetten en verantwoordelijk worden voor de eigen leningen en schulden. Wie de wildgroei aan ambten en politieke benoemingen niet wil beteugelen, moet ook maar opdraaien voor de extra kosten. Dat geldt in de eerste plaats voor de Franse Gemeenschap – bombastisch de ‘Fédération Bruxelles-Wallonie’ genoemd - een overbodige entiteit die niet eens erkend wordt door de Belgische Grondwet, die geen eigen inkomsten heeft en potverteert op kosten van Vlaanderen, maar kan worden opgedoekt zonder Grondwetshervorming.
Tenslotte moeten alle gewesten aan tafel gaan zitten en bepalen wat ze in de toekomst nog samen gaan doen, maar dan zo efficiënt mogelijk, zoals bv in Zwitserland.
Als bovenstaande niet kan verwezenlijkt worden, kan er alleen nog maar een federale regering in Lopende Zaken komen en moeten Europa en de Europese Centrale Bank desnoods ter hulp worden geroepen. Als Joegoslavië en Tsjecho-Slowakije konden gesplitst worden, waarom dan België niét?
--
En dan nog dit: de tip van lezer Jean om die legislatuurregeringen af te schaffen. Dat zou inderdaad een goede zaak zijn en nog democratisch erbij. De kiezers zouden dan nl in staat zijn een regering die het niet behoorlijk doet meteen af te straffen en daar geen jaren op te moeten wachten
In deze rubriek heb ik reeds meermaals gewezen of het feit dat onze francofonen over een Franstalige gemeenschap beschikken, die ze de ‘Fédération Bruxelles-Wallonie’ hebben genoemd, maar die in feite onwettig is en niet eens vermeld wordt in de Belgische Grondwet. Vlaanderen, dat bij aanvang van het federaliseren van dit land ook een Nederlandstalige gemeenschap had, heeft die meteen geïntegreerd in haar gewest, wat in Brussel en Wallonië dus niet is gebeurd. Erger nog, die Fédération ging een eigen leven leiden met een extra minister-president, extra-ministers en evenveel extra-kabinetten die geen inkomsten hebben, maar wel onnoemelijk veel kosten.
Daarin schijnt nu wel verandering te komen, maar geen verbetering. Men gaat die gemeenschap nl ‘herinrichten’. Ze wordt niet afgeschaft, maar afgeslankt, net zoals dat gebeurd is met de Senaat en de Provincieraden. Een deel van de bevoegdheden gaat naar de gewesten en alle ministers krijgen een gemeenschaps- én een gewestelijk petje, dus een dubbele functie. De minister-president behoudt zijn functie. De logistieke kosten blijven ongeveer wat ze zijn. Een reorganisatie op zijn Belgisch waarvan de kosten mee op de Belgische staatsschuld komen en Vlaanderen daar weer zo’n 90% van zal mogen betalen…
De laatste peiling van Het Laatste Nieuws en VTM lijkt niet veel voor te stellen. Het Vlaams Belang blijft in Vlaanderen de grootste partij, N-VA verliest lichtjes, Vooruit houdt stand, maar daar blijft het bij en dat geldt ook voor cd&v, wat te verwachten was na het succes van de staatsbon. Als er al iets speciaals aan die enquête is, is het de verdere achteruitgang van Open VLD en vooral de Groenen, bij wie met minder dan 7% de kiesdrempel wenkt.
E.e.a. is wel schijn, want de peiling is een week vóór de publicatie uitgevoerd en in die laatste week hebben er drie gebeurtenissen plaatsgevonden die een volgende peiling er wel eens heel anders zouden kunnen laten uitzien.
Om te beginnen was er vorige zondag dat partijcongres van Open VLD, waarbij de partijstatuten werden ‘aangepast’, waardoor het niet meer verplicht werd alle leden de kans te geven te stemmen, wat op zijn minst ondemocratisch kan genoemd worden. Het zou zo kunnen dat de partij bij een volgende peiling nog meer stemmen verliest en de zgz ‘kanseliersbonus’ van Crootje eerder een ‘kanseliersmalus’ gaat worden.
Of de lijsttrekkersplaats van ‘Deckerken’ bij de N-VA in West-Vlaanderen de partij veel extra stemmen zal opbrengen, valt te betwijfelen. Die mag al blij zijn met een status quo. Het blijft voor Vlaanderen wel positief dat de ex-judo coach niet met zijn eigen LDD terugkomt en ook dat hij absoluut tegen het cordon is, wat hij hopelijk zal uitspelen en wat mee bepalend kan zijn voor eventuele verdere gesprekken met Wallonië en Brussel.
Een ander verhaal is dat van ons mateke, met zijn gerechtelijk publicatieverbod i.v.m. zijn laatste strapatsen in St. Niklaas, in hoofdzaak tegen Het Laatste Nieuws en VTM, maar in werkelijkheid tegen alle media, waardoor hij zich verder in de vernieling zal rijden, wat zijn partij ook geen goed zal doen.
Opmerkelijk in de commentaar op de peiling was wel dat op de lijst van de persoonlijkheden, in Vlaanderen Tom Van Grieken de derde plaats overnam van Alexander De Croo terwijl dat op de Franstalige RTL niet het geval was. ‘Alexandre’ blijft daar derde staan op de Vlaamse lijst!
‘Sell in May and go away. But remember to come back in September’ is een beursgezegde, waarop men ook wel eens een variant zou moeten maken i.v.m. de politiek. Vandaar mijn titel, die verwijst naar een maand waarin heel wat gebeurde waar we nog heel wat van gaan horen.
Zo heeft dé reden waarom ‘Deckerken’ in West-Vlaanderen van de N-VA de plaats van lijsttrekker krijgt, ook zonder lidkaart, alles te maken met het feit dat hij in 2019 liefst zo’n 40.000 voorkeurstemmen kreeg als lijstduwer en men ervan uitgaat dat hij op dezelfde lijst, maar dan bovenaan, het minstens even goed zal doen. En dat terwijl een recente peiling in West-Vlaanderen het VB 30% gaf en de N-VA maar 15%, de helft dus.
En nu we het toch over voorkeurstemmen hebben, bovenstaande is in schril contrast met wat gebeurde op het recente partijcongres van Open VLD, waar men zelfs de 2.000 plaatsen van het congrescentrum niet gevuld kreeg en er tenslotte zo’n 700 leden opdaagden, waarvan een kleine 60% op Tom Ongena - zeg maar, op De Croo - stemde. Men had zelfs een bus ingelegd vanuit Brakel, De Croo’s thuisbasis. Gerekend naar het totaal aantal leden, iets boven de 40.000, betekende dat, dat de brave man zo ongeveer 1% van de stemmen haalde. Bij de vorige verkiezing, die van Lachaert, stemden er tenslotte ook geen 40.000, maar toch nog 16.000, omdat het toen zowel fysiek als digitaal kon.
Ik heb zo het idee dat we de komende maanden nog e.e.a. gaan meemaken, ook bv bij cd&v, die bij de Septemberverklaring haar eisen wel grotendeels zag ingewilligd, maar die straks kleur zal moeten bekennen in de stikstofaffaire die naar de Raad van State is gestuurd, maar enkel werd ingediend door de N-VA en de Open, VLD.
Ondertussen heeft Transconnah het gerecht ingeschakeld om een reportage over zijn laatste esbattementen op VTM te verbieden en is de lang verwachte en door sommigen gevreesde peiling van Het Laatste Nieuws en VTM op de laatste dag van datzelfde september uitgekomen. Dat wordt een verhaal voor oktober.
Jean-Marie Dedecker, in 2019 nog onafhankelijk lijstduwer op de N-VA-Kamerlijst in West-Vlaanderen, wordt volgend jaar voor dezelfde partij lijsttrekker, maar nog steeds als onafhankelijke, dus zonder lidkaart van de partij. Sander Loones, de vorige lijsttrekker daar voor de Kamer, wordt voor dezelfde partij lijsttrekker voor het Vlaams parlement.
Daarmee is de vraag van de baan of ‘Deckerken’ weer met een eigen partij zou opkomen. Niet, dus. Voor Vlaanderen is dat een goede beslissing, want een aparte lijst die – ook volgens een recente peiling bij Doorbraak - waarschijnlijk de kiesdrempel niet zou halen, zou de Vlaamsnationalisten de nodige stemmen kunnen kosten hebben om in het eigen parlement straks een volstrekte meerderheid te behalen, de eerste voorwaarde om tot een soevereiniteitsverklaring te komen en daarna als een sterke Vlaamse regering het gesprek met de andere regio’s te kunnen aangaan over hoe het verder zal moeten met dit België.
Het kan daarna natuurlijk ook nog andere kanten uit, maar geen goede. N-VA en Vlaams Belang zijn niet in staat om alleen een volstrekte meerderheid behalen in het Vlaamse parlement en geen van de twee partijen – ook de N-VA niet – zal in staat zijn de Vlaamse meerderheid federaal in de verf te zetten, laat staan er enig voordeel uit te halen. Met het cordon sanitaire blijft Vlaanderen 25% ondervertegenwoordigd, iets wat de tegenpartijen in stand willen houden.
Het enig alternatief is dan te moeten blijven aanmodderen op zijn Belgisch met waarschijnlijk weer een federale regering zonder meerderheid in Vlaanderen. Een Vlaanderen dat daarna weer de rekening van het potverteren van Walen en Brusselaars zal mogen ‘bijpassen’.
Er is heel wat kritiek gekomen op het besluit van de Vlaamse regering om een korting te geven van 5.000 euro aan wie een kleine elektrische auto koopt die niet meer kost dan 40.000 euro. Ik heb daar zelf eens een berekening van gemaakt en kwam erbij uit dat zo’n wagen nog altijd het dubbele zou kosten van mijn voorlaatste wagen en dat was een Audi A4 vijfdeurs. Er zullen natuurlijk straks ook wagentjes zijn die minder zullen kosten, maar wie wil er nu als eigen vervoer een ‘cinquecentootje’, om maar iets te noemen?
Elektrische auto’s en warmtepompen zullen voor de meesten onder ons te duur blijven, terwijl het ook vraag zal blijven of we straks wel genoeg elektriciteit zullen hebben. Er is al berekend dat, mocht heel Europa straks elektrisch rijden en elektrisch verwarmen, we vijf keer meer elektriciteit zullen moeten produceren dan, de dag van vandaag . Dat zal nog wel even duren.
Ondertussen rommelt het in de elektro en geraakt men niet meer af van de overproductie aan zonnepanelen, elektrische fietsen, pedelecs en warmtepompen. Het is zelfs zo erg dat men honderden medewerkers op non-actief moet zetten of zelfs ontslaan. Dit o.a. als gevolg van de automatische index die ze te duur hebben gemaakt t.o.v. de buitenlandse concurrentie.
‘Het kan verkeren’, wist Bredero al.
--
En dan nog dit: bij het conflict in Nagorno Karabach, een Armeense enclave in Azerbeidzjan, is reeds de helft van de oorspronkelijke bevolking verdreven naar Armenië, een ex-Sovjet republiek die tot nu toe gesteund werd door Rusland dat het zich niet meer kan veroorloven o.w.v. zijn inval in Oekraïne. Opmerkelijk in de berichtgeving daaromtrent is wel dat men het in onze media het steeds heeft over Azeri en Armeniërs, niet over moslims en christenen. Het moest eens andersom geweest zijn met de moslims als slachtoffers…
De Septemberverklaring van de Vlaamse regering is er dan toch gekomen, al leek e.e.a. meer op een vooruitgeschoven Sinterklaas vertoning, waarbij ik moest denken aan het gezegde: ‘If you can’t convince them, confuse them’. Ik ga er dan ook verder niet teveel over uitweiden - de media staan er vol van – maar misschien kom ik er nog op terug.
Wat mij wel positief is opgevallen, was de uitspraak van Vlaams minister van Begroting Diependaele die zei dat het de bedoeling is dat de Vlaamse Begroting ondanks alles tegen 2027 toch weer zal kloppen, zoals al eerder was vooropgesteld. Dit dan in tegenstelling tot de regio’s Brussel en Wallonië, waarvan men nu reeds weet dat het nooit zal lukken als die blijven potverteren zoals ze al jaren bezig zijn.
Wat men ook moet onthouden is de overeenkomst bij de laatste federale staatshervorming in 2014 (het tot stand komen van de regering Di Rupo), waarbij ook de PS akkoord was dat de transfers vanaf 2024 zullen worden afgebouwd en volledig zou moeten verdwenen zijn in 2035. Als er straks over een nieuwe federale regering zal onderhandeld moeten worden, zal dit moeten gebeuren tussen de regio’s en niet tussen enkele partijen. Een reden temeer om bij de volgende verkiezingen een Vlaamsnationale meerderheid te hebben in het eigen parlement. Het alternatief is in een volgende legislatuur te moeten blijven aanmodderen, met het risico weer opgescheept te zullen geraken met een federale regering zonder meerderheid in Vlaanderen.
Trouwe lezers weten dat ik een abonnement heb op The Economist, het meest gelezen economisch en politiek weekblad ter wereld en dat ik daar af en toe naar verwijs. Ik blijk niet de enige te zijn die dat doet.
In de weekeindeditie van De Tijd, voor mij nog altijd de meest objectieve krant van Vlaanderen, verscheen er nl een artikel over de oorlog in Oekraïne dat verwees naar The Economist van de dag ervoor, dat ik ook gelezen had en waarover ik eveneens iets wou schrijven. Dit bespaart mij een vertaling, die ik de lezers niet onthouden wil:
--
‘Er kan niet méér op het spel staan. Met een Oekraïense nederlaag krijgt de EU een failed state aan zijn grenzen en staat de moordmachine van de Russische president Vladimir Poetin een stuk dichter bij meer van zijn grenzen. Een overwinning daarentegen levert de EU een nieuwe lidstaat op, met een hoogopgeleide bevolking van 30 miljoen, het grootste leger van Europa en een stevige landbouw- en industriële sector.’
Op het Open VLD partijcongres van zaterdag werd Tom Ongena, de man gekozen door Crootje, bevestigd als voorlopig voorzitter van de Vlaamse liberalen en dit tot na de gemeentelijke verkiezingen van 2024. Het congres was een klucht, want alleen de aanwezigen mochten stemmen, per email o.i.d. kon niet. Dat betekende maximaal zo’n krappe 2.000 aanwezigen op een totaal officieel ledental van rond de 45.000.
Egbert Lachaert en Eva De Bleeckere waren niet aanwezig en Els Ampe, Brussels verkozene, gaf na het verdict haar ontslag en zal voortaan als onafhankelijke verder doen.
Het congres doet denken aan een gelijkaardig dat plaats vond in 2004 over het migrantenstemrecht, met toen als hoofdrolspelers Guy Verhofstadt en Karel De Gucht. We weten hoe dat is afgelopen als een eerste van vele nederlagen die de partij sindsdien geleden heeft. Toch blijft men op dat pad verder gaan en denkt men echt nog een bonus te hebben aan een premierschap, aan een Vivaldi II, zeg maar, al zou men het dan beter een De Croo II kunnen noemen. In wezen blijft Open VLD een versie van de oude PVV en is ze nog steeds een Pest Voor Vlaanderen. Niet de toekomst van de regio, maar de postjes tellen, te beginnen met die van de De Croo’s, de De Guchts, de De Clercqs, de Verhofstadts en de Lachaerts.
Colruyt neemt in België 57 Match- en Smatchwinkels over van de Belgisch-Franse supermarktgroep Louis Delhaize, niet te verwarren met Ahold-Delhaize, die Belgisch-Nederlands is. Buiten die verkoop houdt Louis Delhaize nog zo’n 30 winkels over die Colruyt niet winstgevend genoeg vindt of die in buurten liggen waar al Colruytwinkels zijn. Die laatste riskeren gesloten te worden, waardoor zo’n kleine 700 jobs verloren zouden gaan, in de eerste plaats de werknemers die instaan voor de logistiek. Colruyt heeft nl een eigen logistiek systeem.
Het wordt nu uitkijken naar de reactie(s) van de vakbonden, want de meeste van die laatste winkels bevinden zich in Wallonië. Als men ziet wat voor heisa er al geweest is voor privatisering van de Ahold winkels die niet eens sloten, wat gaan ze wél gaan doen voor die Match- en Smatchwinkels. Of gaan ze dat niet aandurven t.o.v. de Franse keten? Het zou in België wel de grootste dergelijke ontslagregeling zijn van de laatste drie jaar…
--
Beter nieuws kwam er van Ryanair, dat met haar Belgische piloten ondertussen een soort wapenstilstand heeft gesloten en uit De Vlaams Rand, waar momenteel zo’n 56.000 ‘Brusselaars’ aan het werk zouden zijn. Nu maar hopen dat men die kort houdt, Nederlands laat spreken en ze de kans niet zal geven de Rand nog verder te verfransen…
Een dezer dagen verwacht men de volgende politieke peiling – de eerste na het reces – die van Het Laatste Nieuws en VTM. Peilingen blijven wel maar tijdelijke waarnemingen, maar met het voorzitterschap van de E.U. vanaf 01.01.2024 en verkiezingen op 09.06.24 begint de politieke zenuwachtigheid te groeien, zeker bij enkele partijbesturen in Vlaanderen, waarvan van één de voorzitter nog niet definitief bekend is en er twee het zotteke blijven uithangen.
Dat laatste geldt zeker voor Transconnah die zijn kat(er?*)naar de vergadering van de Vlaamse partijvoorzitters stuurde en zopas weer negatief in het nieuws kwam na wat dronkenmanspraat t.o.v. een politieagent. De dragqueen-prestatie van ‘verlosser’ Sammy zal de eerder centrumrechtse cd&v ook geen goed doen. Bij Open VLD is het kiezen tussen pest en cholera in een voorzittersverkiezing die nu al door het gros van de eigen leden wordt aangeklaagd als zijnde ondemocratisch. Bij Groen mogen ze dan al twee voorzitters hebben - hoe heten die ook weer? - geen van beiden spreekt tot iemands verbeelding.
Een reden te meer om alle bewuste Vlamingen te overtuigen niet meer voor die zgz traditionele partijen te stemmen om straks nog eens voor zoveel jaren bij de Belgische bok te worden gezet.
De vliegtuigmaatschappij Air Belgium* (‘What’s in a name?’) is zo goed als failliet. Pas opgericht in 2018 met een Chinese logistieke groep als grootste aandeelhouder, maakte het sindsdien slechts één jaar winst en heeft nu bescherming gevraagd tegen zijn schuldeisers. Het heeft als thuisbasis de luchthaven van Charleroi en kostte het Waals gewest al meer dan 15 miljoen euro plus de kosten van een verlenging van de startbaan met 700 meter om haar grotere toestellen te kunnen laten opstijgen en landen. Niettegenstaande die hulp maakte Air Belgium ook onnodig gebruik van de luchthaven van Zaventem, zowel voor vracht als voor passagiers.
Het verlieslatend bedrijf, dat in totaal al bijna 30 miljoen euro schulden heeft, schrapt vanaf 3 oktober al zijn passagiersvluchten, maar hoopt verder te kunnen gaan met vrachtvervoer en het verhuren van zijn toestellen aan andere luchtvaartbedrijven.
Wie een reis bij Air Belgium zelf besteld heeft na 3 oktober 2023, riskeert zijn centen kwijt te zijn. Wie een pakketreis boekte, staat er beter voor. Dat de luchthaven van Charleroi nog goed draait, heeft ze bijna uitsluitend te danken aan Ryanair, goed voor 80% van de vluchten. Uitgerekend dat Ryanair waartegen de Belgische piloten al een hele zomer staken met prikacties op de drukke zomerweekenden.
Einde Air Belgium? Nu nog Belgium zelf…
--
* Ik vraag me trouwens af of het zo maar kan, een privé-luchtvaartmaatschappij de naam van een land geven. Wie niet beter op de hoogte is, zou denken dat het gaat om een nationale luchtvaartmaatschappij, wat helemaal niet waar is…
De zaak Bracke blijft voor beroering zorgen. De ex-socialist, ex-VRT politiek reporter, ex-Kamervoorzitter en ondertussen ook ex-N-VA'er, wil niet alleen zijn pensioenextra's niet teruggeven, maar heeft nu ook zelf enkele gerechtelijke procedures opgestart, o.m. tegen de PvdA en Het Nieuwsblad die hij beschuldigt van laster en eerroof .
Deontologisch en moreel mag Bracke ongelijk hebben, of dat zal volstaan om hem juridisch te veroordelen is een andere zaak. Dat hij buiten zijn pensioen nog zoveel geld extra heeft gekregen en zou blijven krijgen, is niet omdat hij wetten zou overtreden hebben, maar doordat in dit ingewikkelde land – dat men nooit meer zou uitvinden - er met andermans geld kan blijven gesmeten worden.
Ik verwijs daarbij naar mijn blog van gisteren waarin econoom Geert Noels het had over de duizenden ambtenaren die wij hier teveel hebben. Als men die functies ooit zal schrappen, zullen die ook hopen geld kosten voor uittredingen en pensioenen allerhande. De politieke klasse die dit land al enkele decennia mismeestert, heeft in de eerste plaats steeds goed voor zichzelf gezorgd en zal dat blijven doen zolang zij daar de kans toe voor zal krijgen.
In mijn blog van 9 dezer ('nine eleven'!) schreef ik al dat volgens Geert Noels, topman van Econopolis en objectieve expert ter zake, België – om ons systeem van herverdeling te kunnen blijven dragen – 1 miljoen banen te weinig en 100.000 overheidsjobs teveel heeft. Het zou in het kader daarvan wel eens interessant zijn te weten hoeveel procent van die overbodige overheidsjobs er in de verschillende regio's zijn. Ik heb zo de indruk dat die overwegend in Wallonië en Brussel zullen te vinden zijn en dat de volkrijkste regio, Vlaanderen, maar een beperkt teveel zou hebben. Neem nu die zgz 'Fédération Bruxelles-Wallonie', in werkelijkheid de Franse Gemeenschap. In tegenstelling tot Vlaanderen die ook een Nederlandstalige Gemeenschap heeft, maar die integreerde in het eigen gewest, maakten Wallonië en Brussel er een aparte entiteit van, wat betekende een bijna verdubbeling van het aantal overheidsjobs alleen al in die sector, wat helemaal niet nodig was. Meer zelfs, deze 'Fédération' staat zelfs niet eens in de Belgische Grondwet, heeft geen eigen inkomsten en is feitelijk ongrondwetttelijk. Om ze af te schaffen en het Vlaamse voorbeeld te volgen, heeft men zelfs geen Grondwetshervoming nodig; dat kan met een gewone meerderheid in Kamer en Senaat. Voor het hervormen van Brussel heeft men dat wel nodig, maar dat zal nog het elimineren van een veelvoud aan ambtenaren opleveren, zoals ik in deze rubriek al meermaals heb aangetoond. Brussel kan herleid worden tot één stadsgewest met één burgemeester, één schepencollege, één gemeenteraad, één OCMW en één politiezone, zoals dat in alle grote internationale steden (New York, Singapore) het geval is. Dat zou een besparing geven van 18 burgemeesters en evenveel schepencolleges, gemeenteraden, OCMW's en 5 politiezones. Het beste bewijs dat zoiets mogelijk is, is het feit dat Brussel wél maar één brandweerkorps nodig heeft voor de hele stad. En zelfs daar houdt het niet bij op. Het herleiden van Brussel tot één stadsgewest betekent ook het einde van een stad én een gewest, waar nog eens een serie ambten dubbel zijn en waarvan men minstens de helft kan uitsparen. Geert Noels heeft gelijk, alleen vergeet hij, als goede Belg, de onderverdeling in regio's, iets waaraan ook Europa zich meestal schuldig maakt...
Het zit er nog maar eens flink tegen binnen de Vlaamse deelregering. Reden is de vraag van cd&v om het Kindergeld nog maar eens te verhogen. Op zich is daar niets verkeerd mee, ware het niet dat de partij van enerzijds/anderzijds in eerste instantie wél akkoord was en nu dus nog maar eens van mening veranderd is. In De Zevende Dag ontkende Dragqueen Sammy zelfs niet dat het wel eens zou kunnen dat zijn partij de Septemberverklaring - het begin van het nieuwe politieke jaar - niet zou goedkeuren. En daarmee is niet eens een precedent geschapen, want vorig jaar gebeurde krek hetzelfde en heeft Jan Pasbon die verklaring toen ook niet meteen kunnen afleggen, een première voor Vlaanderen. Voor wie het zich nog herinnert: dat was toen op een nachtelijke vergadering, waarbij Vlaams cd&v-minister Crevits onwel werd en twee weken thuis bleef om te bekomen. Het is de laatste tijd zowat de gewoonte geworden - ook op federaal gebied - dat voor elk nieuw probleem extra geld nodig is, men dat geld niet heeft en dus extra moet gaan lenen. Om de kerk in het midden te houden -wat zeker voor de christendemokraten zou moeten gelden - moet men elders besparen. Als men dat niet doet dan riskeert Vlaanderen, de enige Belgische regio die de begroting nog in evenwicht kan brengen, daar straks evenmin nog in te slagen, net als Brussel en Wallonië.
Vorige week werder er in Wallonië zes basisscholen in brand gestoken, vier in Charleroi en twee in Luik. De reden is een protest tegen het zgz 'Evras*-decreet' in het francofone onderwijs, dat een reeks verplichte lessen seksuele opvoeding oplegt. Zo'n 110.000 leerlingen uit het zesde leerjaar en het vierde middelbaar krijgen de lessen twee uur per jaar. Niet zo heel veel, maar genoeg voor een open brief tegen het decreet vanwege zeven islamitische verenigingen. De brandstichters zullen meer dan waarschijnlijk in die hoek gezocht moeten worden. Dit heeft eerder iets te maken met terreur dan met democratie en komt waarschijnlijk niet van andere groepen die er ook tegen zijn, maar niet op die manier gewend zijn te reageren. Misschien wel opletten als we in Vlaanderen iets dergelijks zouden willen regelen. Het gaat er naar 't schijnt hier niet om hoe je bv van geslacht verandert, wel hoe je baby's maakt. In een wereld die aan het verloederen is, is niet veel meer nodig om heibel te veroorzaken... -- * Evras staat voor 'Éducation à la vie rélationelle, affective et sexuelle'
In onze media maakt men er zich regelmatig druk over dat de Westerse politieke wereld steeds meer naar rechts zou overhellen en probeert men tegelijkertijd de mensen daarvoor te waarschuwen. Als het moet met een cordon sanitair, zoals dat bij ons al enkele decennia gebeurt. Alsof het beleid van centrumlinks, dat we kennen, goede resultaten zou gegeven hebben. Verre van zelfs.
Het voorbeeld van Italië, waar centrumrechts zelfs de regering vormt, zou tot nadenken moeten stemmen. De regering van Giorgia Meloni, de eerste extreemrechtse premier in West-Europa sinds WOII, doet het verre van slecht en ligt (voorlopig?) nog steeds niet overhoop met de E.U., zelfs niet op het gebied van immigratie, abortus, homofilie en de oorlog in Oekraïne. In Scandinavië maken Finnen en Zweedse demokraten ook al deel uit van de laatste regeringsvormen en in Duitsland is de Afd-partij de tweede grootste partij geworden. Redenen te over om dat ook hier te doen en er - na het waarschijnlijk behalen van een Vlaamsnationale meerderheid in het eigen parlement - de andere regio's te overhalen ook hier dat ondemocratische cordon op te heffen. Pas daarna zal men openlijk kunnen praten over de toekomst van België, het land dat nooit meer zal worden uitgevonden (dixit The Economist).
In de discussie over de verkoop van de Delhaize-winkels aan particulieren, dreigen de overwegend Franstalige vakbonden hun slag niet thuis te zullen halen. De privatisering van de 128 betrokken Delhaize-winkels zou al voor een kwart gerealiseerd zijn (ook in mijn woonplaats, Kasterlee) en de Nederlandse eigenaar is niet zinnens nog verdere toegevingen te doen. Op de luchthaven van Charleroi gaan de Belgische piloten voor de vierde (of is het de vijfde?) keer staken, wat het Ierse Ryan Air een zorg zal zijn. De staking van de Belgische piloten bij de lage kosten maatschappij blijkt nl de enige te zijn in Europa. In de andere landen is het bij Ryan Air business as usual en om dat duidelijk te maken zal de luchtvaartmaatschappij twee extra vliegtuigen stationeren op Charleroi én haar aantal vluchten op die luchthaven verhogen. Van een afgang gesproken, zeker voor de overwegend linkse Franstalige vakbonden die nog altijd dachten in België te kunnen doen wat ze willen.
Op het N-VA-partijdag op Plopsaland brak Bart De Wever nog maar eens een lans over zijn intentie om na de volgende verkiezingen een confederaal gesprek aan te gaan met de PS, terwijl ondertussen een afgeslankte federale regering de Lopende Zaken blijft behartigen, Dat is nog maar eens het vel van de beer verkopen vóór hij geschoten is. Om te beginnen zou een afgeslankte regering in Lopende Zaken niets meer zijn dan een Vivaldi II. Ten tweede is het nu al bijna zeker dat de N-VA in Vlaanderen niet als grootste partij uit de bus zal komen. De PS in Wallonië misschien wel, al is dat verre van zeker want links dreigen zowel Ecolo als de communisten vooruit te zullen gaan . Een Wallonië linkser dan ooit, zeg maar. Om daartegen iets te kunnen beginnen moeten na de verkiezingen de Vlaamsnationalisten één front vormen om vanuit een sterke positie eventuele gesprekken aan te kunnen gaan. Door het cordon sanitaire aan te houden, worden ze echter met de helft gereduceerd en worden ze – electoraal gesproken - een minderheid. Mochten de francofonen dat gesprek weigeren, dan zal er ook geen gesprek meer mogelijk zijn tussen de deelstaten, Vergeet de retoriek van De Wever over de Catalanen, Hoe goed die het ook bedoelen, zij zijn in Spanje een minderheid. Wij Vlamingen zijn in België een meerderheid met 60% van de bevolking, 70% van de economie, meer dan 80% van de export en tegen 2030 ook gegarandeerd meer dan 80% van de werkzaamheidsgraad, zoals Europa dat vraagt. Een cijfer dat België – laat staan Wallonië – nooit zal halen. Datzelfde Europa, dat Tsjechië en Slovakije hun zelfstandigheid gaf, kan die straks ons niet weigeren.
