Een mopje uit de oude doos dat het nog altijd doet. Toen men in de jaren 1960 de Boudewijnsnelweg aanlegde tussen Antwerpen en Luik, passeerde men op een dag de taalgrens en stond er de dag daarop aan de Luikse kant een bord met de tekst: ‘Ici on parle le français’. De dag daarop stond er ook aan Vlaamse kant zo’n bord, met daarop: ‘Hier werkt men’.
Men kan ermee lachen, maar het is een feit dat er in Vlaanderen steeds meer en in Wallonië steeds minder gewerkt wordt. En dit geldt voor zowel de werkzaamheidsgraad, de invaliditeit als de sterftecijfers tijdens corona. Het verschil tussen Vlaanderen en Wallonië blijft maar stijgen.
22% van de Belgen is momenteel inactief. In Wallonië loopt dat op tot 26,6%, in Brussel tot 24,5%, terwijl het in Vlaanderen maar 19,2% bedraagt. Vlaanderen wordt steeds meer een ondernemende gemeenschap en Wallonië een die de werkloosheid en de uitkeringsafhankelijkheid promoot.
Volgens het akkoord van de zesde en voorlopig laatste staatshervorming was beslist dat vanaf 2024 Wallonië en
Brussel tot besparingen zullen worden gedwongen. Van dan af zou het systeem van de voorlopige compensaties jaarlijks met 10% worden afgebouwd.
Hoera, hoera! Volgens de Zwitserse Bank Credit Suisse, onlangs nog overgenomen door USB, zijn de Belgen niet alleen de dapperste aller Galliërs (dixit Julius Caesar), maar momenteel ook de rijksten ter wereld. Althans volgens het zgz ‘mediaanvermogen’ gebaseerd op afzonderlijke ramingen voor al dan niet financiële activa en huishoudelijke schulden. Zeg maar privé, en dat heeft grotendeels te maken met het feit dat zo’n driekwart van de bevolking – in Vlaanderen nog meer - een eigen huis heeft. Dat moet misschien nog worden, afbetaald, maar ondertussen bouwt de Belg die dat doet wel een vermogen op. Iets dat in de buurlanden en elders ter wereld minder het geval is. Een van de redenen van die ‘steen in de maag’ is wel het feit dat we in dit land zowat de laagste pensioenen krijgen en dat het eigen huis een soort garantie is om het dan wat beter te hebben.
Wat men er meestal in dit hoeraverhaal ook niet bij vertelt is, dat België – gerekend per inwoner – zowat de hoogste staatsschuld ter wereld heeft en we in werkelijkheid een arm land zijn met relatief rijke inwoners. De vraag is maar hoe lang dat zal ‘blaffeturen’. Zeker met de bijkomende kosten van isolatie en duurdere materialen zal het voor jongere gezinnen niet alleen veel moeilijker worden om nog een eigen woonst te hebben, maar riskeren die straks ook de rekening van het federaal potverteren van de laatste decennia te zullen mogen betalen.
Aan die oorlog in Oekraïne lijkt ook geen einde te komen. Hoe men het ook bekijkt, dit is voor niemand een goede zaak. In de eerste plaats niet voor Oekraïne zelf, maar ook niet voor Rusland, voor de NAVO noch voor de rest van de wereld, vooral in de landen die rekenen op de graanoogst uit zowel Oekraïne als Rusland.
Na het mislukken van Poetins blitzkrieg, het voeren van een absurde drone-oorlog en een opstand van het Wagner-schurkenleger, heeft zelfs de Russische roebel voor het eerst sinds de inval een flinke duik gemaakt. Een forse verhoging van de rente en de verhoogde aankoop van Russische brandstoffen door China en India (aan braderijprijzen) hebben daaraan niets kunnen veranderen
Een idee om aan deze impasse een eind te maken kwam er recentelijk van de Franse academicus François Heisbourg, verbonden aan de Londense International Institute for Startegic Studies (IISS) die zei dat Zelensky best de Audenauer-optie van na WO II zou volgen. ‘Der Alte’, zoals de vroegere burgemeester van Keulen genoemd werd, maakte de toenadering van West-Duitsland tot Europa en de NAVO én de wederopbouw van zijn land mogelijk door zich (voorlopig) neer te leggen bij de Duitse scheiding tussen Oost en West.
Onze Rik Van Cauwelaert, die dit ook had opgemerkt, schrijft in De Tijd dat Zelensky best ook voor zo’n Adenauer-optie kiest, waarbij hij bv de Krim (voorlopig?) bij Rusland laat. Al bij al bezette Rusland dit schiereiland al zes jaar vóór de Russische inval in Oekraïne in 2022 en was daartegen vanwege andere landen tot dan bitter weinig tegen geprotesteerd. Het idee is in elk geval het proberen waard.
, Ik kom even terug op mijn blog van 5 dezer (‘Dromen mag’) waarin ik het had over de kleine ‘v’ in mijn achternaam. In het hele Nederlandse taalgebied, ook in Vlaanderen, schreef men vroeger de tussenwerpsels van achternamen met kleine letter, tenzij er een titel voor stond. Zo’n beetje in tegenstelling tot het Duits waar de kleine letter (von) meestal een adeltitel voorstelt.
In Nederland zelf gebruikt men nog steeds de kleine letter, in Vlaanderen is men ze met hoofdletter gaan schrijven als gevolg van de verfransing van de administratie na 1830. Vergeten we niet dat het Nederlands in België officieel pas als nationale taal erkend werd in 1890, zestig jaar later en dit ondanks het feit dat de Vlamingen ook daarvoor steeds de meerderheid hebben uitgemaakt…
Wie voorheen het tussenwerpsel in de achternaam in kleine letters had, kreeg die na 1830 in grote letters. De familienaam ‘ van Beethoven’ – om eens een bekende naam te nemen – werd vóór 1830 geschreven met kleine letter en daarna met een grote, ‘Van Beethoven’ dus.
Mijn voorouders, die uit Noord-Brabant kwamen, schreven het met kleine letter en ik heb – na 27 jaar gewerkt te hebben in Eindhoven – besloten terug de kleine letter te gebruiken, zoals mijn betovergrootvader, de grootvader van mijn grootvader, toen die in 1830 als achttienjarige knaap de nieuwe grens overstak om in Nederland niet bij het leger te moeten gaan..
Wat ook de dag van vandaag nog speciaal is aan de familienamen in Nederland, is dat men daar bij het alfabetisch opstellen, niet het tussenwerpsel maar de naam zelf vooraan zet. Op de alfabetische lijst bij DAF Trucks in Eindhoven stond ik zo bij de A vermeld (Alphen van) vooraan en niet bij de V (van Alphen) bijna achteraan. Dat leidde soms tot komische namen. Een collega die Jan van Ham heette, stond daar vermeld als ‘Ham van Jan’)
De wereldkampioenschappen wielrennen in Glasgow zitten erop en waren voor België een succes. Nooit haalde het in de normale competities – weg, baan en cyclocross – zoveel medailles.
Wat, zoals gebruikelijk, in onze media amper vermeld wordt, is dat meer van 90% van de Belgische deelnemers Vlamingen waren. Ze hebben het altijd maar over Belgische renners, bijna nooit over Vlaamse. Ik heb ooit enkele jaren geleden, bij een Belgisch kampioenschap voor beroepsrenners, eens een opsomming gezien van het aantal deelnemers: 137, waarbij 9 (negen) Walen en daar waren dan nog de gebroeders Verbrugghe bij, Vlamingen die toen net over de taalgrens woonden.
Na het vertrek van Philippe Gilbert is, naar wat ik er van ken, nog één Waalse beroepsrenner met klasse en dat is ene Arnaud De Lie (klinkt echt Waals!), een nog jonge boerenzoon uit Luxemburg, die – net als Gilbert trouwens – behoorlijk Nederlands spreekt. Waalse coureurs blijken dat beter te kunnen dan hun collega’s in de andere sporttakken. Denk maar aan Nafi Thiam voor zover men die al een echte Waalse kan noemen...
Zoals een alerte lezer reeds meldde, verscheen er in de weekeindeditie van De Tijd een interview met Theo Francken, op vakantie aan de Vlaamse kust. Daarin zegt de ‘rechtsbuiten’ van de N-VA dat een federale stem voor het Vlaams Belang bij de volgende verkiezingen geen enkel waarde zal hebben. Daarin heeft de man gelijk. Ik schrijf al maanden dat we er in de eerste plaats voor moeten zorgen in 2024 een Vlaamsnationale meerderheid te halen in het eigen parlement – niet persé federaal - en raad daarbij ook de N-VA-kiezers aan in die regionale verkiezingen voor het Vlaams Belang te stemmen. De kans dat dat gaat gebeuren zit erin, want in alle laatste peilingen haalt de partij van Tom Van Grieken veruit de meeste stemmen en zal ze eerst aan bod zijn.
Dat zal, volgens Francken, niets opbrengen, want alle hefbomen zitten op het federale niveau en geen enkele Franstalige partij zal met het VB aan tafel willen gaan zitten. Ook dat is juist, maar in dat geval moet die Vlaamsnationale meerderheid ook weigeren nog langer het Belgische federaal beleid te steunen en zal het ook onmogelijk worden een nieuwe Belgische federale regering te vormen.
Wat heeft de N-VA gedaan sinds de partij toetrad tot de regering Michel? Het zette het communautaire voor bijna vier jaar in de ijskast, liet dan die regering vallen over Marrakech, maar haalde zelf geen enkel voordeel uit die gok. In tegendeel, het maakte daarna zelfs geen deel meer uit van de volgende federale regeringen en moest noodgedwongen een Vlaamse deelregering vormen met twee traditionele partijen die er wél deel van uitmaakten, zodat Vlaanderen opgescheept bleef met een regering ‘Pasbon’ zoals ik noem.
Nu wil de N-VA - nota bene: bij mijn weten de enige partij die het cordon sanitaire niét heeft ondertekend – het spelletje van de Vlaamse onderdanigheid herhalen, nu met de kaviaarsocialisten van TransConnah. Een rode kaart is hier op zijn plaats.
AB Inbev heeft in de States de koppositie van haar Bud-Light bier én 14% van de waarde van haar aandelen verloren na een mislukte promotiestunt op de (a)sociale media waarbij een transgender gefeliciteerd werd omdat zij/hij/het (schrappen wat niet past) al één jaar ‘vrouw’ was. Een duidelijk signaal dat het grotendeels conservatieve deel van de Amerikaanse bevolking het niet eens is met de verloedering door gestoorden die in de eerste plaats het Westen teistert.
--
Hier zijn we nog zover niet, maar het kan nog komen. Als men zo’n Pride-stoet zoals zaterdag in Antwerpen ziet, kan men zich bezwaarlijk afvragen hoeveel niet gestoorde mensen daar nog tussenlopen. Men kan het niemand kwalijk nemen dat hij of zij van nature homo, lesbisch of ‘iets anders’ is en dat dat voor de nodige problemen kan zorgen. Dat echter als normaal verkopen is wel een stap te ver. Homofilie is geen ziekte, maar een afwijking van de gewone norm, zoals bv linkshandigheid*. Het tegenwerken kan ongunstige gevolgen teweeg brengen in de hersenhelften. Laat die mensen dan ook blijven wat ze zijn of willen zijn , maar verkoop het niet als het hét van het hét.
*Dit is geen uitvinding van mij, maar een uitspraak van Em. Prof. Dr. Karel Evrard (zenuwarts) in een interview in ’t Pallieterke eerder dit jaar.
Vorig jaar trok de federale regering 607 miljoen euro uit voor de Vlaamse politiezones, Wallonië kreeg 448,7 miljoen en Brussel 171,8 miljoen. Op het eerst zicht lijkt daaraan niets abnormaals. Als we echter gaan rekenen volgens het aantal inwoners – wat bij de politie zeker belangrijk is – dan kreeg Vlaanderen omgerekend amper 90,7 miljoen t.o.v. Wallonië 122,64 miljoen en Brussel 141,1 miljoen.
M.a.w. een zoveelste discriminatie ten nadele van Vlaanderen, terwijl vooral de situatie in Brussel wraakroepend blijft. Als er één regio is in dit onmogelijk land dat niet meer zou worden uitgevonden als het niet al bestond (dixit The Economist) en waar men hopen geld zou kunnen besparen op de politiekosten, dan is dat Brussel, waar een stad van ± één miljoen inwoners wel maar één brandweerkorps nodig heeft, maar liefst zes politiezones, terwijl dat ook met één zou gaan en waarschijnlijk nog beter zou werken ook. New York met tienmaal meer inwoners kan dat, Brussel niet…
Door de komst van de elektrische wagens, de warmtepompen en de elektrische industrie, verwacht hoogspanningsbeheerder Elia dat het elektriciteitsverbruik in België tegen 2035 met 60% zal toenemen. Zelfs met het behoud van de jongste twee kerncentrales betekent dat, dat we reeds in 2028 een tekort zouden kunnen hebben van 2,5 gigawatt. Dat zal niet opgelost worden met alternatieve energie uit zonnepanelen en windmolens. Als het 4 dagen op rij heel koud, bewolkt en windstil zou zijn - de zgz ‘Dunkelflaute’ zoals de Duitsers die noemen - dan zullen die niet volstaan. Ook zullen batterijen dat probleem niet oplossen, want ook die hebben hun beperkingen en kunnen maar een paar uur bijdragen vóór ze leeg zijn..
E.e.a. betekent dat er ook nog zal moeten geïnvesteerd worden in een paar nieuwe, grote (vervuilende) gascentrales, die wel met één druk op de knop zullen kunnen worden ingeschakeld, maar in verhouding weinig zullen opbrengen tot wat ze zullen kosten..
Dit alles met dank aan de paarsgroene federale regeringen die dat allemaal hebben mogelijk gemaakt. Niet alleen omdat ze die andere kerncentrales zullen gesloten hebben, maar ook omdat hun alternatief, de groene stroom, niet voldoende is. Het kan niet genoeg gezegd worden. Als er niets bij komt zal hier bij de eerste ‘Donkerflauwte’ het licht uitgaan…
In Frankrijk wil men de kassatickets afschaffen en daar onze Waalse landgenoten naar Frankrijk kijken zoals konijnen naar een lichtbak, willen zij dat hier ook gaan doen Ik heb daar mijn bezwaren bij en nog wel uit de praktijk.
Ergens in 2007 vroeg mijn vrouw me eens hoeveel wij in een jaar uitgaven. ‘Dat zal ik eens nakijken’, zei ik. Het was even verschieten toen ik dat daadwerkelijk deed. Sindsdien hou ik alle kastickets minstens een jaar bij en dat geeft enkele voordelen.
Om te beginnen weet men dan steeds wanneer men wat waar heeft gekocht, maar kan men ook de prijzen vergelijken met vorige aankopen bij dezelfde zaak of met dezelfde producten in diverse zaken. Dat zou men ook digitaal kunnen, maar al die gegevens moeten opslaan is ook geen lachertje. Als ik iets wil weten, sla ik mijn ordner voor 2023 open bij de ‘K’ van kassa en de maand waarin een aankoop gebeurd is, en heb ik de exacte gegevens zo te pakken (én het bewijs dat ik betaald heb).
--
Ondertussen lijkt de verkoop van de Delhaize-winkels aan zelfstandige uitbaters verder weg dan ooit en ziet het er naar uit dat deze ‘België-Holland’ op een match nul gaat eindigen, met alleen verliezers, zoals ik – met 27 jaar werkervaring in Nederland – al min of meer voorspeld had in mijn blog van 23 mei ll.
Volgens een grafiek van de Hoge Raad voor Werkgelegenheid krijgt men in Vlaanderen beduidend meer Oekraïense vluchtelingen aan het werk dan in Brussel en Wallonië. Een echte verrassing is dat niet. Zoals het spreekwoord zegt: ‘woorden wekken, voorbeelden trekken’. In Vlaanderen zien die vluchtelingen meer mensen aan het werk, in Francofonië meer die dat niet doen, de ‘levensgenieters’ zoals Magnette ze ooit noemde. In een tweet (die tegenwoordig ‘X’ heet) noemde Robrecht Bothuyne (cd&v) die mentaliteit ‘de uitkeringsverslaafdheid’. Van de Oekraïense vluchtelingen tussen 18 en 65 jaar waren er in Vlaanderen al een kleine 30% aan het werk, in Brussel en Wallonië maar 12%.
Altijd hetzelfde liedje, waarbij moet worden gezegd dat Vlaanderen al in dit voorjaar een decreet goedkeurde dat ‘tijdelijk ontheemden’, zoals bv die waarbij Oekraïners verplicht worden zich in te schrijven bij de Vlaamse Dienst voor Arbeidsbemiddeling (VDAB). Men moet ergens beginnen, maar in Brussel en Wallonië hoeft het weer niet. Die houden zich liever aan het liedje van Juul Kabas!
De Arabische Lente begon niet met de opstanden tegen Khadaffi en Assad, maar met de zelfmoord van een wanhopige Tunesische student die na het behalen van zijn universitair diploma geen werk vond, dan maar e.e.a. ging verkopen in een tentje langs de weg, tot dat door de politie werd aangeslagen.
De Amerikaanse inval in Irak – de zgz tweede Golfoorlog - door George W. Bush’s leger was inderdaad fout. Die zou wel een meer gegronde reden hebben gehad, mochten de geallieerden op het einde van de eerste Golfoorlog, begonnen toen Irak Koeweit was binnengevallen, meteen het verslagen Irak zijn binnengetrokken. Dan was die tweede Golfoorlog overbodig geweest. Die tweede oorlog, die in feite al de derde was – Saddam Hoessein had daarvoor ook al Iran aangevallen, maar daarover spreekt men niet meer - was er teveel aan.
Wat er nu allemaal in Afrika ten zuiden van de Sahara gebeurt – van Niger tot en met Zuid-Afrika - heeft niets met de Arabische Lente te maken maar alles met corrupte regimes die van de etnische tegenstellingen binnen de verschillende landen misbruik maken om zichzelf te verrijken, zoals men ook kan lezen in de reactie van lezer Fernand Dhondt op mijn vorige blog. Aan te raden lectuur.
Het Westen maakt zich zorgen om de toenemende invloed van Rusland in de Afrikaanse landen ten zuiden van de Sahara. Ik zou zeggen: laat ze het maar eens uitproberen. Ze gaan in Afrika nog spijt krijgen dat de koloniale tijd voorbij is. Toen had de plaatselijke bevolking het ook niet zo goed, maar in elk geval beter dan nu. Ze gingen er toen nog niet lopen. Het Westen had Afrika beter niet gekolonialiseerd, maar de manier waarop ze het heeft opgegeven is ook niet goed te praten. Vooral het behouden van de koloniale grenzen, zonder rekening te houden met de diversiteit van de bevolkingsgroepen, zal er voor zorgen dat het in de meeste van die landen nooit meer goed komt. Daar zullen Poetin, Progozjin en hun Wagner-schurken niets aan veranderen. Misschien wordt het alleen nog erger.
--
*De titel ‘Africa addio’ (‘Vaarwel Afrika’) heb ik geleend van een Italiaanse documentaire, gemaakt in 1964 door Jacopettti. Hij volgde een aantal nieuwe staten op het Afrikaanse continent direct na de dekolonisatie en voorspelde toen al dat het verkeerd zou lopen.
De kans is groot dat we na de verkiezingen van 9 juni 2024 niet meteen aan nieuwe regeringen zullen zitten, zowel federaal als regionaal. Een ramp is dat niet - we zijn hier op dat gebied al e.e.a. gewend – maar de reden zal anders zijn dan voorheen.
De federale en regionale verkiezingen vallen – met die voor Europa – nl samen in juni 2024, maar de gemeentelijke verkiezingen pas in oktober van dat jaar, dus 4 maand later. Tom Van Grieken heeft daarop reeds gezinspeeld, toen hij zei een stok achter de deur te hebben voor het geval het in juni mis zou lopen met de vorming van de Vlaamse regering. Er is echter meer aan de hand. Waarschijnlijk zal de volgende federale regering – als die er al komt – niet gevormd worden vóór de partijen weten hoe de regionale regeringen er zullen uitzien. En die regionale regeringen zal men meer dan waarschijnlijk niet samenstellen vóór de uitslagen van de gemeentelijke verkiezingen bekend zullen zijn.
Stel dat er in juni een Vlaamsnationale meerderheid zou komen in het eigen parlement, hetgeen een bevestiging zou zijn van de laatste peilingen, dan zal het zeer moeilijk worden een federale regering te vormen met de PS, voor zover die partij niet al teveel pluimen zal verloren hebben aan de Waalse communisten van de PTB. Anderzijds zouden CD&V, Open VLD en de bende van Transconnah – voor zover die al de kiesdrempel zullen halen – toch maar beter oppassen om niet een tweede keer op rij ervoor te zorgen dat er een federale regering komt zonder meerderheid in Vlaanderen.
Het zou dus nog heel spannend kunnen worden, met hopelijk als resultaat dat dit België niet meer uit de Lopende Zaken geraakt, dan ook niet meer levensvatbaar zal zijn en er dus iets anders zal moéten komen, wat dat ook zal zijn.
Trouwe lezers van deze rubriek weten dat ik al langer een speciaal voorstel heb om de verkiezingen van 2024 aan te pakken. Om te komen tot een Vlaamsnationale meerderheid in het eigen parlement, een conditio sine qua non, raad ik al langer de N-VA-kiezers aan om dan ten minste gewestelijk te stemmen voor het VB, zodat die partij straks ‘incontournable’ wordt in het Vlaamse parlement en zo – via een soevereiniteitsverklaring - een eerste stap kan zetten naar Vlaamse zelfstandigheid. Ik wil hopen dat ze dat zullen doen, zelfs al zou De Wever ondertussen van mening veranderen, omdat – zoals ik het steeds stelde – ‘een Lachaertje’ snel gemaakt is, ook in tijden van Ongena(de)…
In de brievenrubriek van ’t Pallieterke, waarin ikzelf het laatste jaar ook regelmatig heb kunnen schrijven, stond er deze week een brief van ene Gilbert van Gils (achternaam met kleine ‘v’ zoals de mijne), die daar niet alleen mee akkoord gaat, maar zelfs een stap verder doet. Hij stelt zowaar voor dat Bart De Wever zijn eigen N-VA-kiezers zou oproepen om gewestelijk voor het VB te stemmen. En daar houdt het niet bij op. De man vraagt dan wel als tegenprestatie van Tom Van Grieken dat die zijn VB-kiezers oproept in 2024 federaal voor de N-VA te stemmen!
In dezelfde brief vreest van Gils dat het niet zal gebeuren, maar dat dromen mag, wat ik vroeger ook al eens stelde. Toch ben ik al blij dat er stilaan toch steeds meer Vlamingen de noodzaak voelen dat het VB in de volgende Vlaamse regering ‘incontournable’ wordt, waardoor men geen deelregering meer zou kunnen maken zonder haar, tenzij men er misschien de groenen en de communisten bij pakt. Dat zou helemaal een afgang zijn!
Mijn verhaal over Brussel lijkt wel wat afgezaagd, maar we mogen niet vergeten dat er zelfs in Vlaamsnationale kringen mensen zijn die Brussel bij Vlaanderen willen houden (Gerolf Annemans bv) en dat er in Brussel ook een ‘Vlaams comité voor Brussel’ is die daar voorstander van blijft. Volgens mij is de enige oplossing, dat men de Brusselaars zelf daarover laat beslissen. Als een meerderheid van Brusselaars wil dat Brussel een apart gewest blijft, moeten ze daar straks wel zelf voor opdraaien. Willen ze echter bij Vlaanderen blijven en wil Brussel zelfs Vlaanderens hoofdstad blijven, dan moet het – zoals ik al meermaals heb geschreven - een stadsgewest worden en geen stad én gewest zoals nu, waarbij de burgemeester tegelijk minister-president zal zijn. Verder moet Brussel dan één stad worden met één burgemeester, één schepencollege, één gemeenteraad, één OCMW en één politiezone. De huidige 19 gemeenten worden dan districtraden zoals bv in Antwerpen. Verder houdt de ‘fédération Bruxelles-Wallonie’ dan op te bestaan en worden de Brusselse bevoegdheden daarvan overgeheveld naar het nieuwe Brusselse stadsgewest, net zoals Vlaanderen dat al jaren eerder heeft gedaan.
Mocht Brussel een apart gewest blijven, dan zal Vlaanderen alleen nog instaan voor de financiering van cultuur en gezondheidszorg voor de Vlaamse inwoners van de stad. Als tegenprestatie zou Brussel dan ook het Nederlands als officiële taal behouden, naast Frans en eventueel andere talen. Dat zou niets nieuws zijn, want dat gebeurt ook nu.
Wat er bij mij niet in kan is, dat onze media – ’t Pallieterke inbegrepen – maar blijven uitzoeken welke Vlaamse partijen straks, na de verkiezingen van 2024, met elkaar een akkoord zouden kunnen maken voor de vorming van een Vlaamse gewestregering, terwijl men daarbij het Vlaams Belang – de partij die volgens alle laatste peilingen als grootste uit de bus zal komen en dan als eerste de kans zou moeten krijgen - niet eens vermeldt. Als vorm van politiek masochisme kan dat tellen. Als het daarbij blijft, verliest Vlaanderen bij de volgende onderhandelingen minstens een vierde van haar achterban en blijft de Vlaamse meerderheid de facto een politieke minderheid in België. De uitleg, dat de Franstaligen anders met ons niet eens meer zullen willen praten, moeten we gewoon naast ons neerleggen en vaststellen dat dit land niet langer in deze huidige vorm leefbaar zal zijn. Zullen we dan maar de E.U. inschakelen en vragen een vreedzame scheiding Vlaanderen-Wallonië uit te werken zoals dat met het vroegere Tjecho-Slowakije gebeurd is, en van Brussel een internationaal stadsgewest te maken, eventueel na een volksraadpleging?
Wat het nieuwe Antwerps parkeerbeleid betreft, zal dat vooral de eigen plaatselijke bevolking schaden. Wie wilt er daar nog iets gaan doen als men er telkens extra voor zal moeten betalen? Dit geldt trouwens niet alleen voor Antwerpen. In Brussel en Gent is het al niet veel beter en andere steden zullen volgen.
Om het even bij Antwerpen te houden, ikzelf kom al járen niet meer met de wagen in de koekenstad. Ik rij vanuit Kasterlee naar het station van Herentals, waar men (voorlopig?) niet moet betalen om te parkeren en neem er de trein die me op een half uur in het Antwerpse centraal station brengt. Ik zou dat ook kunnen doen vanuit het dichterbij gelegen station van Tielen, een deelgemeente van Kasterlee, dat op de spoorlijn Turnhout-Herentals ligt, maar daar is minder frequent verkeer. Vanuit Herentals kan men zowel de trein nemen vanuit Turnhout als vanuit Geel en Limburg, en heeft men er regelmatig een intercity.
Na de verkiezingen van 2024 zal er hoe dan ook een nieuwe staatshervorming moeten komen, hopelijk de laatste of tenminste de aanloop ernaar. Voor Vlaanderen zal het er op aankomen dan een zo sterk mogelijke onderhandelingspositie te hebben. Om dat te bereiken zouden alle grondwetsartikelen voor herziening vatbaar moeten worden verklaard en dat laatste nog tijdens de huidige legislatuur. Als dat niét gebeurt, zullen we geen stap verder zijn, tenzij er in 2024 een regering zou komen die de herziening wél wil doorvoeren en daarom zelfs bereid zou zijn meteen weer af te treden en nieuwe verkiezingen uit te schrijven. Dat zou straffe kost zijn, nooit eerder gezien in dit land, maar wel mogelijk gebleken in andere landen. Alleen al hiermee dreigen zou misschien kunnen helpen om de grondwetsherziening toch nu al vatbaar te verklaren. Het zal dan gaan om de artikels 46, 48, 96, 142 en vooral artikel 195, dat verklaart dat ‘de hele grondwet voor herziening vatbaar verklaard kan worden’.
Als e.e.a. echter niet meer zou gebeuren tijdens deze legislatuur, dan kunnen we alleen maar hopen dat de Vlaamse partijen die ertegen zijn, volgend jaar de kiesdrempel niet meer zullen halen. De ‘trados’ hebben enkele decennia de kans gehad dit land fatsoenlijk te beheren en zijn daar nooit niet in gelukt. Waarom morgen dan wel?
Niet alleen de Belgische staat heeft een schuldenberg. Dat geldt ook voor de lokale besturen, zelfs de Vlaamse. In meer dan een derde van de Vlaamse gemeenten steeg de schuld vorig jaar aanzienlijk, veel meer dan wat men de voorgaande jaren gewend was. Opmerkelijk daarbij is wel dat de schuldenlijst in Vlaanderen wordt aangevoerd door drie centrumsteden met een Open-VLD burgemeester. Ge weet wel, die partij die zo tegen de belastingverhogingen zou zijn. Het Gent van Mathias Declerq, het Mechelen van Bart Somers en het Oostende van Bart Tommelein spannen de kroon. Dat voor wat de totale schuld betreft. Als we die in Vlaanderen echter berekenen per persoon, dan wordt Middelkerke de koploper. Jawel, de gemeente van ‘Deckerken’, ex-liberaal, ex-onafhankelijk NV-A’er, ooit oprichter van een eigen partij (LDD) en aspirant om dat opnieuw te doen. Buiten de schuld heeft de gemeente Middelkerke echter ook de beste positieve ‘autofinancieringsmarge’, een geleerd woord om te zeggen dat ze voldoende geld over heeft voor nieuw beleid of het aangaan van nieuwe schulden, wat in Gent, Mechelen en Oostende blijkbaar niet het geval is. Je zal er maar wonen.
In het licht van bovenstaande blijft het wel duidelijk hoeveel problemen Vlaanderen minder zou hebben, moest het elk jaar geen 12 miljard euro aan transfers afgeven aan een regio waar de lokale schulden waarschijnlijk een veelvoud zijn.
