Na een zoveelste nachtelijke vergadering heeft het kernkabinet van Paarsgroen+ dan toch enkele knopen doorgehakt van de reeds lang aangekondigde arbeidsmarkthervorming. Hoofddoel daarbij is dat men wil trachten tegen 2030 in dit land een werkzaamheidsgraad te bereiken van 80%, iets waarin Nederland en Duitsland nu al geslaagd zijn. Bij ons dus – misschien – pas over acht jaar, al valt dat zwaar te betwijfelen. 2030 is nog 8 jaar te gaan, een eeuwigheid in de Belgische politiek.
Crootje kwam op de Tv-journaals vertellen dat die arbeidsgraad in België nu op iets meer dan 71% ligt, maar vergat erbij te zeggen dat we daaraan geraken omdat Vlaanderen nu al rond de 76% zit en Wallonië nog onder de 70%. Om ertoe te komen dat die graad in dit hele land op 80% komt, zal Vlaanderen straks de 85% moeten halen, want geen mens die gelooft dat onze zuiderburen op dat gebied veel potten zullen breken. Onnodig te vertellen dat onze media daarover haast niets te zeggen hebben.
Een tweede mop die Crootje vertelde was dat Walen op e.o.a. manier steun zouden krijgen als ze in Vlaanderen zouden willen komen werken. Zoiets ruikt naar discriminatie, want Vlamingen krijgen dat natuurlijk niet. Men ziet die in Wallonië liever komen als vrijwilliger, zonder enige tegemoetkoming van wie ook.
Tenslotte werden de regels voor het eventuele nachtwerk in de e-commerce zo veranderd dat ze nu ook zouden kunnen worden aangepast aan dat van de buitenlandse concurrentie, maar alleen van zodra er één vakbond mee akkoord zou gaan. ‘Eerst zien’, zei de blinde, waarbij er geen enkele reden is waarom de klanten die de Belgische e-commerce ondertussen verloren is, zouden terugkomen, terwijl het tenslotte toch een vakbond is die erover kan beslissen.
In de discussie over Oekraïne heeft Putin ooit gezegd dat Russen, Wit-Russen en Oekraïners eenzelfde volk zijn. Voor wat de doping in de sport betreft lijkt het er in elk geval wel op. Ze bezetten nl de eerste drie plaatsen van het aantal overtreders wegens doping, met respectievelijk veertig (!), elf en tien betrapten.
Iedereen die het wat volgt, herinnert zich nog het schandaal bij de Winterspelen in Sotsji in 2014, toen bleek dat Rusland in eigen land een staatsgestuurd dopingsysteem had uitgedokterd. Als gevolg daarvan konden Russische atleten in 2018 nog wel deelnemen aan de Olympische Spelen, maar alleen als ‘Olympische atleten uit Rusland’ en in 2021als ‘Russian Olympic Commitee’, waarbij ze opkwamen onder de Olympische vlag, niet de Russische en bij medaillewinst niet meer het Russisch volkslied, maar de ouverture van Tsjaikovski’s eerste pianoconcert* te horen kregen.
De dopingschorsing van Rusland loopt af op 16 december van dit jaar, tenzij er nog iets anders uit de bus komt na de mogelijke schorsing van Kamila Valieva in het individueel schaatsen. Dat kind van amper 15 had men een hartmedicijn toegediend dat normaal niet mag gegeven worden aan mensen onder de 18 jaar of aan hartpatiënten. Die doping werd al vastgesteld in december 2021, maar niet doorgegeven aan het Olympisch Comité...
---
*De ouverture van dat 1ste pianoconcert van Tsjaikovski stond in mijn jeugd, halfweg de jaren 1950, op de jukebox van café Bruegel in Kalmthout, waar wij in het weekeinde gingen dansen en dit tussen alle plaatjes van de toen pas opkomende Rock & Roll van Elvis, Fats, Little Richard en Bill Haley!
---
En dan nog dit:
De betoging van het ‘Konvooi voor de vrijheid’ in Brussel is een flop geworden. In onze media worden daar allerlei redenen voor opgegeven, uitgezonderd dat die betoging niet tijdens het weekeinde was en op maandag moeten de meeste mensen gaan werken.
Over onze index heb ik al meer dan eens geschreven dat die het bedrieglijk goed gevoel geeft dat de koopkracht ermee beschermd wordt, maar dat die – op iets langere termijn – er voor zorgt dat zowat alles wel duurder wordt.
Ondertussen is nl gebleken dat die index, één van de punten op mijn ‘Only in Belgium’-lijst, de armere gezinnen meer treft dan de meer bemiddelde en dat de kloof tussen die twee daardoor steeds groter wordt. De eigen Belgische Nationale Bank (NBB) berekende dat, bij een voorspelde inflatie van pakweg 8%, iemand met een uitkering of pensioen van 1000 euro, die ziet stijgen met 80 euro. Wie echter 2.000 euro trekt, krijgt 160 euro erbij, het dubbele dus. Die index bestaat alleen nog in dit land, nergens anders, zorgt er mee voor dat de concurrentiepositie t.o.v. de buurlanden steeds zwakker wordt en de Belgische staatsschuld stilaan de hoogste van heel Europa.
De drie opeenvolgende indexverhogingen die eraan komen maken ook dat arbeid bij ons veel sneller duur wordt dan in de buurlanden, waar men dat per sector beoordeelt en waar minder goed draaiende bedrijven niet worden opgezadeld met verplichte loonsverhogingen, waardoor ze nóg minder concurrentieel worden.
Als we onze media moeten geloven, dan kan de invasie van Oekraïne door Rusland elk ogenblik plaats vinden. Ik geloof daar niet veel van. Als Poetin zou beslissen Oekraïne binnen te vallen, dan zal dat pas zijn na 20 dezer. Hij zou nl aan zijn collega dictator, ‘K zie Ping Ping', beloofd hebben dat niet te doen tijdens de Olympische winterspelen, die China tientallen miljarden dollar hebben gekost. ‘Brood en Spelen’, weet je wel. De Romeinen kenden dat al (‘panem et circenses’).
Als het Rusland van Poetin Oekraïne toch zou binnenvallen, riskeert het zware economische sancties vanwege het Westen en blijft het zijn enige hoop dat ‘K zie PingPing' dan zijn Gazprom-gas zal kopen. Poetin mist dan ook zijn afspraak met de geschiedenis en de kans om van Rusland eindelijk eens een normaal democratisch land te maken, dit i.pl.v. een huidige militaire grootmacht met een economie niet groter dan die van de Benelux. Het excuus dat de NATO een gevaar zou zijn voor Rusland is belachelijk. Deze organisatie heeft nog nooit een land aangevallen en is volledig defensief ingesteld. Poetins Rusland integendeel viel al Georgië binnen en delen van Oekraïne. Zelfs het verhaal dat de Krim vroeger Russisch was, is een fabeltje. Daar woonden vroeger in de geschiedenis noch Russen noch Oekraïners, maar Tartaren. Die laatsten werden door Stalin vakkundig uitgemoord of naar Siberië verbannen. De weinigen die het overleefden vormen op de Krim nu een minderheid. Daarover hoort men weinig of niets meer, evenmin als van het feit dat diezelfde Stalin zo’n 3 miljoen Oekraïners de hongerdood liet sterven.
Mocht er tenslotte géén Russische inval in Oekraïne plaats vinden, dan zou Poetin misschien als compensatie het openen van de Nordstream 2 gaspijplijn in de wacht kunnen slepen en zo verder gezichtsverlies vermijden.
Het wordt dus een ‘als/als’ verhaal. ‘Als ons kat een koetje was, konden het onder de stoof melken’, zei men vroeger.
Sophie Wilmès wordt getipt als kandidaat opvolger van Jens Stoltenberg als nieuwe secretaris-generaal van de NAVO. Dat zou dan, na Herman Van Rompuy, een nieuw voorbeeld zijn van hoe men, in onze politiek althans, omhoog kan blijven vallen bij gebrek aan gewicht.
Sophie begon kaar politieke carrière als gemeenteraadslid in Ukkel en verhuisde later naar de faciliteitengemeente Sint- Genesius-Rode, waar ze schepen van Financiën werd voor de MR. Bij de federale verkiezingen van 2014 stond ze op de MR-lijst als eerste opvolgster van de kieskring Brussel. In oktober van datzelfde jaar kwam ze in de Kamer in de plaats van Didier Reynders die toen als minister toetrad tot de regering Michel en daarvoor ontslag moest nemen als volksvertegenwoordiger. Een jaar later viel ze nóg een plaats omhoog toen partijgenoot Hervé Jamar opstapte als federaal minister van Begroting om provinciegouverneur van Luik te worden. Door het vertrek van Charles Michel naar Europa werd ze daarna, bij het vertrek van de N-VA uit diens regering, federaal premier van een regering in lopende zaken, wat ze zou blijven na de verkiezingen van 2020. Tenslotte werd ze minister van Buitenlandse Zaken bij Paarsgroen+.
De carrière van Wilmès is geen uitzondering in de Belgische politiek, evenmin als de vlucht richting een internationale topfunctie. Na Herman Van Rompuy, die hét levende voorbeeld werd van ‘wie niets doet, maakt geen fouten; wie geen fouten maakt, wordt bevorderd’ en Charles Michel, volgde Kris Peeters, beloond voor het saboteren van de Zweedse coalitie en Didier Reynders, die al langer in de wachtzaal voor promotie zat. Mocht Wilmès het worden (ook in de NAVO is alles mogelijk, denk maar aan Willy Claes), dan zou dat wel eens een streep kunnen zijn door de rekening van Crootje, die zijn huidige positie als dweil van Paarsgroen+ alleen nam in functie van een verdere internationale promotie. Dat België, het landje dat nooit meer zou worden uitgevonden als het niet zou bestaan (dixit The Economist), op een paar jaar tijd twee internationale topfuncties zou krijgen, is vrijwel onbestaande. Erg, hé?
De negen elektrische gascentrales die momenteel actief zijn in België, hebben vorig jaar gezorgd voor recordwinsten door verkoop aan het buitenland. De winsten bedroegen 4 tot 10 keer die van de vorige jaren. Een grote verrassing is dat niet, want dat gebeurde ook met onze kerncentrales zoals ik al meldde in mijn blog van 6 dezer (‘De kernuit- en instap’). De verrassing en vreugde was echter van korte duur, want bij nader toezien bleek dat een deel van het gas nog goedkoop was aangekocht en met winst doorverkocht aan andere leveranciers, hetgeen niet volgens het boekje is. Groene stroom? Laat me niet lachen. Blijkt nu dat die gascentrales vorig jaar voornamelijk winst gemaakt door niét te draaien! Dat kunnen ze zich veroorloven, omdat ze zwaar gesubsidieerd zijn met ons belastinggeld. Bij het huidige dreigende tekort had men dat overtollige gas beter opgeslagen of de extra winsten doorgestort naar de Staat. Bij de hoeraberichten werd ook niet verteld hoeveel CO2 die gascentrales dat jaar hadden uitgestoten en dus ons klimaatextra hadden vervuild, wat kerncentrales niét doen..
Minister Van der Straeten beloofde alvast een onderzoek, wat dat ook uit zal betekenen. Ze zal nog dikwijls extra werk krijgen van haar ruziemakende coalitiepartners. Wat veelbetekenend is in deze zaak is, dat 5 van de 9 huidige gascentrales beheerd worden door Engie, wat verklaart waarom dit Franse bedrijf er op uit is om haar Belgische kerncentrales te sluiten en te vervangen door extra gascentrales waarvoor ze miljoenen euro’s subsidies kan krijgen zonder dat ze zelfs hoeven te draaien.
---
En dan nog dit:
Het gekibbel over de Pfos/Pfas begint zo stilaan te gelijken op de non-discussie in 1453 over het geslacht de engelen binnen het Oost-Romeinse keizerlijk paleis van Constantinopel, dat terwijl de stad werd aangevallen en later ingenomen door de Turken, wat het einde van dat keizerrijk inluidde.
Vier maanden na het moeilijk bereikte begrotingsakkoord heeft PS-voorzitter Paul Magnette nog maar eens via de media een bommetje gelegd onder Paarsgroen+, nu in de besprekingen over de arbeidshervorming. Na de – ook al nog niet besliste – kernuitstap wil Magnette nu ook een e-commerce uitstap.
Nadat onze middenstand jaarlijks al 5 miljard omzet verliest door de e-commerce trein gemist te hebben, met dank aan Kris Peeters en de vakbonden, riskeert dit land nog verder achteraan te lopen in de vaart der volkeren. De bedrijven die Peeters & Co destijds hebben weggejaagd, hebben hun depots ondertussen aan de overkant van de grens neergezet en zullen zeker niet terugkomen als ze Magnette bezig horen. Die wil ‘echte winkels en bruisende steden’ maar dat kan alleen als die winkels in staat gesteld worden te concurreren met het buitenland. Dat betekent geen en/of- maar een en/en verhaal: winkels die tegelijk ook webshops hebben. Dat is een evolutie die niet meer terug te draaien is, evenmin als de rest van de digitalisatie en automatisering.
Dat Magnette met zo’n voorstel afkomt past in het kader van de druk die zijn partij ondergaat vanwege de communisten van de PTB. E.e.a. maakt dat Wallonië steeds linkser (én armer) wordt en het verschil met Vlaanderen alleen maar groter.
---
Ondertussen blijkt de PS van Magnette zelf een webshop te hebben, waarlangs die allerlei partijspullen te koop aanbiedt. Het klassieke verhaal: luister naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden.
---
Tenslotte dank ik de lezers die me hebben gelukgewenst met mijn 5.000ste blog en mijn verjaardag. Dat leuk gedichtje van Bertie heeft al de ronde van de familie gedaan.
Dit is mijn 5.000ste blog bij SeniorenNet sinds ik ermee begon in februari 2005, toen ik op mijn 65ste met pensioen ging. Ik schreef er eerst een paar per week, maar vanaf februari 2006 werd dat er één per dag en dat tot nu, met een paar weken er tussenuit toen ik even met vakantie ging of kennis maakte met het hospitaal.
Mijn jeugddroom was journalist te worden, maar dat is er nooit van gekomen. Ik schreef wel regelmatig naar kranten en tijdschriften, maar mijn brieven werden niet altijd gepubliceerd of soms alleen maar gedeeltelijk, wat even erg kan zijn. Toen ik dan via het Internet bij SeniorenNet mijn eigen verhaal kwijt kon, was ik vertrokken.
Wij waren thuis niet bepaald flamingant, maar dat veranderde toen ons gezin bij de bevrijding samen met de hele buurt onze huizen moesten verlaten daar onze wijk in Kalmthout in de vuurlijn kwam te liggen tussen oprukkende geallieerden en terugtrekkende Duitsers. Toen we, twee weken later, terugkwamen was heel ons huis leeggeroofd, inbegrepen vaders schoenmakerij, waar zelfs geen stukje leder nog was blijven liggen. Vader werd beschuldigd van collaboratie, aangehouden maar dezelfde dag weer vrijgelaten, omdat hij duidelijk onschuldig bleek te zijn. Hij is nooit veroordeeld geweest, maar was wel alles kwijt. Toen bij de eerste verkiezing na de oorlog de Antwerpse advocaat Herman Wagemans opkwam voor amnestie, hebben wij voor hem gestemd en toen die later mee de Volksunie oprichtte, zijn we hem gevolgd, maar zonder lid te worden, alleen ervoor gestemd.
Ik ben nooit lid van een politieke partij geweest, laat staan van een vakbond en werd pas echt flamingant toen ik op mijn 15de op college van vader ’t Pallieterke toegestuurd kreeg van 2 juni 1955 met daarin het bericht dat de stichter, Bruno De Winter, overleden was. In dat nummer, dat ik nog steeds bezit, stonden Bruno’s belangrijkste uitspraken en columns.
Ik ben dus Vlaamsnationalist, maar niet partijgebonden en hoop het zo te houden. Dat is niet altijd gemakkelijk, maar de enige optie om te kunnen blijven hopen op een onafhankelijk Vlaanderen - Ik ben ondertussen 82 - is het nog enkele jaren uit te houden en de verkiezingen van 2024 mee te maken, waarbij een Vlaamsnationale meerderheid in het eigen parlement een eerste beslissende en historische stap zou kunnen zetten richting onafhankelijkheid. Voor wie van mijn generatie is, is het de laatste kans dat mee te maken.
In de laatste weekeindeditie van De Standaard stond een uitgebreid interview met Francis Benoit, de CD&V-burgemeester van Kuurne. De man zegt daarin dat hij de bui in 2024 voor zijn partij al ziet hangen. Hij staat daarin niet alleen, maar het feit dat hij als burgemeester daarvoor uitkomt, zegt al iets. Zijn partij telt nl voorlopig alleen nog mee op lokaal vlak. In de huidige federale regering zit ze er nog bij als vijfde wiel aan de wagen en de deelname ervan zal de partij straks nog meer stemmen kosten
Benoit vreest dan ook terecht dat de verkiezingen van 2024 nefast zullen zijn voor zijn partij, dit keer ook op lokaal vlak. Om nog mee te kunnen spelen zal ze, net als de andere traditionele partijen, gemeentelijke coalities moeten aangaan en opkomen onder een gezamenlijke, meestal niets zeggende naam, zoals ‘gemeentebelangen,’ of ‘stadslijst’ bv. De naam CD&V zal op veel plaatsen lokaal niet meer gebruikt worden en dat geldt ook voor de Open VLD die in hetzelfde bedje ziek is.
In datzelfde artikel slaat burgemeester Benoit wel de bal mis, waar hij zegt dat het Vlaams Belang voortdurend wijst op de mankementen in het systeem en voegt eraan toe ‘dat wij (die van CD&V dus) moeten wijzen op die van hen. Als hij en zijn partij dat willen, dan moeten ze eerst zorgen dat het cordon sanitair wordt opgeheven, het VB een kans krijgt om mee te doen en – eventueel – fouten te maken. Zolang dat niet gebeurt – en dat geldt ook voor PvdA/PTB – is het hypocriet een dergelijke opmerking te maken.
---
In dezelfde editie van De Standaard schrijft ombudsvrouw Karin De Ruyter dat meerdere lezers het de krant kwalijk nemen door de PvdA steeds de ‘uiterst-linkse’ partij te noemen, ook in zaken die niet direct met de politiek te maken hebben. Datzelfde geldt ook voor de benadering door de krant van het VB, dat ook telkens het etiket van ‘uiterst-rechts’ mee krijgt op gekleefd. Als de krant consequent was, zou ze bij Open-VLD dan ook telkens ‘links-liberaal’ moeten voegen, maar dat gebeurt niet.
Mijnheer Lachaert voelt zich niet gelukkig. Het tegenovergestelde zou een mirakel zijn. Het gros van de stommiteiten die er nu in onze politiek plaatsvinden, zijn nl het gevolg van zijn woordbreuk na de voorzittersverkiezingen bij Open VLD. Zijn tegenkandidaat, Gwendolientje, wou een paarsgroene federale regering, (waarin zij waarschijnlijk premier was geworden), Lachaert koos voor een paarsgele met de N-VA. Toen hij het voorzitterschap haalde, brak Lachaert zijn woord t.o.v. zijn kiezers, de diepblauwe achterban en nam hij het plan van Gwendolientje over, met als enig verschil dat niet Gwendolientje, maar Crootje – die hem gesteund had – het premierschap zou krijgen.
Met de N-VA erbij, of men dat nu goed vindt of niet, zou er in elk geval een eerder centrumrechtse federale regering gevormd zijn, zou die ook in Vlaanderen een meerderheid hebben gehad en zouden de meerderheidspartijen van de Vlaamse regering alle drie ook in de federale regering gezeten hebben, wat heel wat zaken een stuk eenvoudiger had kunnen maken, De Vlaamse regering van Pasbon loopt nu achter de feiten aan en van een echte oppositie in Vlaanderen is er geen sprake als Open VLD en CD&V niet akkoord gaan.
Dit alles met dank aan Lachaert, die dacht het voorbeeld van zijn idool Verhofstadt te moeten volgen, die destijds met zijn burgermanifesten zijn eigen kiezers ook wat had wijsgemaakt. De ‘Blauw Vuur’ - campagne, waarmee Lachaert nu uitpakt zal hoogstens wat smeulende as zijn.
Vorig jaar waren onze kernreactoren voor 90% beschikbaar. Over het hele jaar waren er maar twee ongeplande stops. Zelfs de reactor van Tihange 1, de oudste daar, die in 2020 nog lange tijd had stilgelegen, was in 2021 voor 99% inzetbaar en dit zonder CO2 uitstoot. We konden zelfs stroom uitvoeren.
Mocht deze federale bende van ellende op 18 maart toch beslissen alle kerncentrales uit te schakelen in 2025, dan weet men nu reeds dat we een stroomtekort zullen hebben, meer dan waarschijnlijk black-outs en energie die stilaan voor velen onbetaalbaar zal worden. Tegen die tijd zullen we nl niet minder, maar meer stroom nodig hebben, veel meer zelfs. Niet alleen voor de extra stroom voor het elektrische wagenpark, maar ook voor alle warmtepompen die men zal moeten installeren i.pl.v. verwarming op gas en stookolie. Die warmtepompen werken nl ook op elektriciteit en over het verbruik ervan hoort men verdacht weinig..
Uit een rapport van de universiteit van Antwerpen blijkt nog dat, wat er ook zal beslist worden, het steeds veel geld zal kosten, grotendeels omdat men de zaak zo lang heeft verwaarloosd.
---
In de marge van bovenstaande is er ook interessant nieuws uit Italië, waar de rechtse partijen: de Liga en Forza Italia een nieuw referendum willen over de herinvoering van de kernenergie, de ‘kernINstap dus met de nieuwe modulaire reactoren, zodra die beschikbaar worden’ .Om dat referendum te kunnen organiseren, moeten er wel een half miljoen handtekeningen verzameld worden. Dat kan dus nog wel even duren, alhoewel...
Italië maakte, als enig land van de G7, de kernuitstap na een referendum in 1987, één jaar na de ramp in Tsjernobil. In 1990 ging de laatste Italiaanse kerncentrale dicht. Sindsdien is het land voor stroom sterk afhankelijk van het buitenland, in de eerste plaats van Frankrijk. De prijs van elektriciteit ligt echter een kwart hoger dan wat de Franse consumenten er zelf voor betalen en die komt daar voor meer dan 70% uit kernenergie. Iets wat wij in dit land straks ook riskeren als onze bende van ellende het voor het zeggen krijgt.
Ik kom nog even terug op het gepalaver over de Pfos/Pfas. Het is eigenlijk niets anders dan een excuus om niet over de echte problemen te moeten beslissen: de energieprijzen, de kernuitstap, het klimaat, de pensioenen, corona, de financiële hervorming enz. Allemaal zaken die zo op de lange baan worden geschoven.
Dat 3M in de States al veroordeeld werd voor vervuiling, zegt niets over wat hier is gebeurd. Als de Europese drinkwaterrichtlijn niet werd/wordt overschreden, is er geen reden om het bedrijf daarvoor te veroordelen, zeker niet zolang er niet één klacht over gekomen is vanwege de bevolking. Er is inderdaad een strenger advies vanwege Europa, maar zolang dat niet in een wettelijke regeling is omgezet, stelt dat niets voor. Als we alle adviezen van de club van Ursula en Timmerfrans ernstig zouden nemen, kunnen we er beter mee ophouden.
Het wordt een hoogseizoen voor de aanhangers van het principe ‘If you can’t convince them, confuse them’. Na een coronabeleid, waar bijna niemand kop noch staart aan krijgt, is het de beurt aan de problemen met de energiekosten waar zo stilaan hetzelfde aan het gebeuren is. Wie snapt het nog? Dit gaat dan wel om problemen die ons allen dagelijks aanbelangen. En niet om mensen te moeten ontraden eigen groenten en eieren van de eigen kippen te eten, terwijl ze dat al bijna 20 jaar hebben gedaan zonder ook maar één noemenswaardige klacht.
Tenslotte was het Lantis, de bouwheer van de Oosterweelverbinding, die in 2017 de vervuiling aankaartte en die straks het kind van de rekening dreigt te worden.
Na een zoveelste studie door de Vlaamse Milieumaatschappij i.v.m. de Pfos/Pfas affaire, is die tot de conclusie gekomen dat op 836 analyses, met drie stalen per meetplek, er geen enkel staal de norm van de Europese Drinkwaterrichtlijn overschreed. Er is wel een advies van het Europees Voedselagentschap dat nog strenger is, maar dat is maar een advies. Daarmee wordt bevestigd wat ik reeds schreef in mijn blog van 17.06.2021 (‘Absurdistan aan de Schelde’), dat er inderdaad een zekere vervuiling was, maar niet erg genoeg om de bewoners van Zwijndrecht en omstreken te verbieden hun zelf gekweekte groenten en de eieren van hun eigen kippen te eten, zoals ze al bijna 20 jaar deden, Twintig jaar nadat men met het storten van de Pfos in de 3M fabriek was gestopt, moet er in de regio Antwerpen nog altijd een eerste geval van gezondheidsklacht binnen komen.
Niettegenstaande dat alles gaat men maandag a.s. er weer over debatteren in de daarvoor opgerichte Onderzoekscommissie. Het heeft steeds meer weg van een bezigheidstherapie, wat schaduwboksen en het typisch Belgische Zwartepieten. Gelukkig land dat geen andere problemen kent!
---
En dan nog iets voor de cijferaars: dinsdag, met O.L.V. Lichtmis, was het 02.02.2022. Daarmee ben ik wel te laat, maar er komt deze maand nog zo’n dag: 22.02.2022.
In mijn blog van 19.05.2021, dus al een tijdje geleden, schreef ik dat volgens mij de bitcoin een nieuw piramidespel was waarbij men feitelijk gebakken lucht kocht zonder enige garantie. Ik schreef die blog n.a.v. de beslissing van Elon Musk om zijn Tesla’s ook te verkopen voor bitcoins. Diezelfde Musk kwam daar later echter op terug, wat niet belette dat de markt voor cryptomunten bleef bloeien, ondanks het feit dat er ook nu nog steeds geen waarborg is voor de waarde ervan, waardoor die soms meer lijkt op het verkopen van gebakken lucht.
Dat laatste bleek nog eens uit een recente waarschuwing van de financiële waakhond in eigen land, de FSMA, die meldde dat de Bitcoin einde 2021 crashte en op één maand tijd 44% van zijn waarde verloor. De hele cryptomarkt zakte wereldwijd ruim 1.000 miljard dollar in waarde .
I.v.m. bovenstaande verwijs ik ook naar het nieuwste boek* ter zake van Johan Van Overtveldt, in een vorig leven nog hoofdredacteur van Trends en in de regering Michel zelfs federaal minister zonder Financiën. Hij waarschuwt daarin o.m. dat zelfs de problemen van de eurozone blijven bestaan zolang de monetaire unie niet is ingebed in een politieke unie en dat er in de hele geschiedenis niet één monetaire unie is blijven bestaan zonder politieke unie. Als zelfs de euro niet 100% gewaarborgd kan blijven, hoe zouden die cryptomunten, gebaseerd op gebakken lucht, dat dan wél kunnen?
*‘The mystic hand. How central banks shaped the 21st century global economy’ is Van Overtveldts tiende boek en werd, denk ik, in het Engels geschreven doordat hij sinds de laatste verkiezingen in het Europarlement zetelt en daar in verhouding meer van zijn boeken zal kwijt raken.
Ik heb in deze rubriek al een paar keer vermeld, dat ‘België, mocht het niet bestaan, nooit meer zou uitgevonden worden’. Dat is een citaat uit The Economist, het Brits economisch-politiek weekblad met een wekelijkse wereldwijde oplage van ± één miljoen.
In ‘Vlaanderen Vlagt’, de tweewekelijke nieuwsbrief van Luc Dhondt, stond deze week nog zo’n citaat, nu van de New York Times, ook niet het eerste het beste dagblad. Die schrijft dat België ‘het rijkste failliete land ter wereld is’ en geeft daarbij de cijfers voor Brussel. ‘Brussel heeft een regering, een parlement, 19 gemeenten, evenveel burgemeesters, gemeenteraden, 6 afzonderlijke politiezones en 33 intercommunales. In totaal telt de stad met een miljoen inwoners 166 ministers, burgemeesters en gemeenteraadsleden. Meer dan Parijs en Berlijn samen.’
Die vaststelling is niet eens volledig. Die 19 Brusselse gemeenten hebben niet alleen elk een burgemeester, maar ook een schepencollege, raadsleden en een OCW. Daarenboven is er ook de Franse Gemeenschap gevestigd, ‘La Fédération Bruxelles-Wallonie’, die volgens de Belgische Grondwet niet eens bestaat en in feite illegaal is, maar die ook nog eens een extra president en een aantal ministers heeft met elk hun eigen kabinet en kabinetsmedewerkers. En die de Belgische staat jaarlijks enkele miljarden euro kost.
Het huidige België is een staat die amper kan garanderen dat haar burgers enkele kruimels van de uit de pan rijzende energierekeningen zullen vergoed krijgen. En de meesten niet eens meteen, alleen maar gedeeltelijk en tijdelijk...
In tegenstelling tot wat algemeen verwacht werd, is ‘Super Mario’ Draghi er niet in geslaagd de verkiezing voor het presidentschap van Italië te winnen. Toen er na zeven stemrondes nog steeds geen winnaar uit de bus kwam, werd de zittende president, de socialist Sergio Mattarella (80!), opnieuw verkozen voor een termijn van zeven jaar. Als hij die uit kan doen, zal hij een ‘Super Sergio’ van 87 zijn. Voor zover bekend zal Draghi dus waarschijnlijk eerste minister blijven, hetgeen al bij al de wens was van de meeste Italiaanse partijen, die vinden dat hij en niemand anders bekwaam genoeg is om zijn succesvol beleid verder te zetten. Dat was ook de mening van ‘bunga bunga’ Berlusconi - ondertussen ook de 80 voorbij - die met zijn ‘Forza Italia’ nog altijd meetelt in de Italiaanse politiek.
De functie van president is in Italië in de eerste plaats ceremonieel, maar hij kan wel het parlement ontbinden en een nieuwe premier benoemen. Het is in de eerste plaats de premier die de politiek van de regering bepaalt.
---
En nu we toch met Italië bezig zijn en na de reacties over de componist Vivaldi en zijn ‘Quattro stagioni’, nog dit:
Op een gegeven ogenblik was men Vivaldi , de ‘rode priester’, zo goed als vergeten. Tot er een abdij in de buurt van Turijn bij een bank een lening aanvroeg voor renovatie. Als borg voor die lening gaven de monniken hun bibliotheek, waarin het complete werk van de componist bleek te staan, dat in jaren niet meer gespeeld was.
Er bestaat ook nog een werk van Joseph Haydn dat ‘die vier Jahreszeiten’ heet, al is dat meer een oratorium, dat ik ooit heb meegemaakt. Joseph Haydn kan men volgens mij best in één adem vernoemen met Bach, Mozart en Beethoven. Aan de laatste twee heeft hij nog les gegeven.
In Brussel was er zondag een zesde betoging tegen het coronabeleid van de huidige federale regering. Nieuw daarbij was dat het thema van de betoging dit keer een eis tot ontslag van die regering zelf was. Deze betoging was georganiseerd door een groepering die zich ‘Belgians united for Freedom’ noemt. Er was 30.000 man aangekondigd en, volgens de politie, kwam daar maar 1.600 man op af. Er werd niets kapot gemaakt. Dat had ook te maken met het feit dat er een andere route was, van het Noordstation naar buiten de stad i.pl.v. naar het centrum, maar ook doordat, voor wie het allemaal nog volgt, het duidelijk is dat de piek van de omikron variant stilaan bereikt is en deze – zoals voorspeld - inderdaad wel besmettelijker, maar minder gevaarlijk is. Nog wat extra geduld is hier op zijn plaats.
---
Het Vlaams Belang hield, als laatste partij, in Antwerpen haar Nieuwjaarscongres. In tegenstelling tot de andere partijen, die virtueel gingen, hield de club van Van Grieken het traditioneel bij een fysieke aanwezigheid. Dat kon omdat het buiten gebeurde en de weergoden haar goed gezind waren. Volop zon. De kritiek op Paarsgroen+ was er niet minder om en Tom had het zelfs niet eens moeilijk, want zijn besluit: ‘Deze regering doet gewoon niks’, klopt als een bus.
---
En dan nog dit. Op het wereldkampioenschap veldrijden in The States haalden onze landgenoten bij de beloften het hele podium, bij de junioren zilver en brons bij de profs. Het waren allemaal officieel Belgen, maar in werkelijkheid Vlamingen. Als er al Waalse veldrijders zijn, dan zijn die er blijkbaar alleen maar om de hoop te vergroten. Iets dat ook steeds meer het geval is bij de beroepsrenners, zowel in het veld als op de weg, waar bij mijn weten geen opvolger is voor Philippe Gilbert, in mijn ogen zowat de laatste Waalse Mohikaan van betekenis in het peloton. Dat de officiële instanties het houden bij ‘Belgen’ is O.K., maar onze Vlaamse media zouden wel wat genuanceerder en fierder mogen zijn.
Er gebeurt in dit land de laatste tijd nogal wat op gerechtelijk gebied. De inkt over het proces van Julie Van Espen - – vermoord door iemand die in de gevangenis had moeten zitten, maar vrij rondliep omdat hij tegen een eerste veroordeling (voor verkrachting), in beroep was gegaan – of een tweede wraakroepende zaak – die van de kleine Dean - meldde zich aan. Daar ging het om iemand die wél in de gevangenis had gezeten – 10 jaar zelfs - maar geen dag eerder vrij kwam, omdat er geen verzachtende omstandigheden waren waarbij hij een kleuter had mishandeld met de dood tot gevolg. Met als waarschijnlijk resultaat de dood van een tweede kleuter.
Ik vraag me af wat men straks zal denken aan te vangen met dat individu dat nu waarschijnlijk reeds twee kleuters op zijn geweten heeft. Hem ooit een tweede keer vrijlaten, met of zonder supervisie is geen optie meer. Hem dan maar levenslang vasthouden op kosten van de belastingbetaler?
Ondertussen is er de zaak in Peer, waar een knaap van amper 12 jaar een politieagent tot tweemaal toe met een mes in de rug stak. Voorlopig geen naam bekend, zelfs geen voornaam, zoals gebruikelijk is. Alleen dat zijn oudere broer van 17 al bij de politiebekend stond voor een gewapende overval en dat de knaap van 12 het mes die dag gekregen had van een meisje van 13. Waarom loopt zo’n kind rond met een mes dat wel groter lijkt dan een zakmes, want de agent werd geraakt tot in een van zijn longen. En om welke reden gaf ze dat mes aan die knaap? Ook daarover is nog steeds geen enkele verklaring gegeven.
We hebben er allemaal het raden naar, maar ons geloof in gerecht en rechtvaardigheid in dit land heeft wel een flinke deuk gekregen.
‘Het Belgisch leger is weinig méér dan een uitzonderlijk goed bewapend pensioenfonds’ (The Economist).
Als we onze federale regering mogen geloven zal bovenstaande opmerking straks tot het verleden behoren. Ze gaat nl ons leger grondig hervormen en uitbreiden. Dat gaat ons de volgende 8 jaar wel zo’n 14 miljard extra kosten, waarbij men zich kan afvragen waar al dat geld vandaan moet blijven komen. Het land stevent nu al af op een begrotingstekort van 28 miljard euro en een structureel tekort zonder voorgaande, waardoor het zonder bijsturing vanaf 2023 op de allerlaatste plaats in de E.U. dreigt terecht te komen. Deze voorspelling komt, nota bene, van zowel de Europese Commissie als van het Internationaal Monetair Fonds (IMF), Volgens De Tijd zal het dan 5% van het Belgisch binnenlands product (bbp) bedragen. Dat alles terwijl we met een ongeziene inflatie zitten van meer dan 7%, de hoogste in bijna 40 jaar. En met de verhoging van de rente die er zit aan te komen, zal de staatsschuld nóg groter worden.
En dan hebben we het nog niet gehad over de andere doelstellingen die de regering Decroo zich bij haar aanstelling had gesteld en waar tot nu toe zo goed als niets van in huis is gekomen, zoals het hervormen van het pensioensysteem, de fiscaliteit en de arbeidsmarkt, het regelen van de kernuitstap en de kosten van de energietransitie:
Volgens Gerolf Annemans in Knack zou deze evolutie het Vlaams onafhankelijkheidsidee een nieuw momentum kunnen geven. We kunnen alleen maar hopen dat hij gelijk krijgt.
In december had ik al eens iets gehoord of gelezen van een zoveelste nieuwe politieke partij, een Vlaamse nog wel, maar ik had er verder geen aandacht aan besteed. Tot ik dezer dagen Onaf, het maandblad van de Vlaamse Volksbeweging (VVB), aan kreeg en daarin een reportage van liefst vier bladzijden over het fenomeen vond.
‘Vista’ heet die nieuwe partij en dat is Latijn voor ‘uitzicht’ of ‘vergezicht’. Dat laatste zal wel, want het is vergezocht om nog maar eens een partij op te starten in het al zo versnipperde politieke Belgische landschap. Het zou een Vlaamse, progressieve, regionalistische partij worden, met zicht op de ‘langere termijn’, die de wereld niet alleen wil veranderen, maar ook verbeteren. Doet denken aan ons mateke die van België het beste land van de wereld wil maken. Of aan Spirit, en ID -21, de ter ziele gegane bedenksels van Bertje Anciaux, die er voorlopig nog niet bij betrokken is, maar dat kan altijd nog komen. Concurrentie, dus.
Alle gekheid op een stokje; wij hebben geen behoefte aan een nieuwe partij. Het is zo al ingewikkeld genoeg in dit landje waar men er al zeven nodig heeft om een federale regering te vormen die dan nog met haken en ogen aan elkaar hangt. Als men in de VVB-reportage nog leest dat de nieuwkomers met hun partij(tje) willen verhinderen dat N-VA en VB een Vlaamse meerderheid zouden behalen in 2024, dan is dit verhaal helemaal van de pot gerukt.
Ik kan best begrijpen dat het VVB-blad alle Vlaamse initiatieven aan bod laat komen, maar vier bladzijden voor iets dat meer weg heeft van een curiosum en zich als doel stelt de Vlaamse Beweging nog meer te verdelen, is wel des Guten zuviel en m.i. niet voor herhaling vatbaar.
Niet ‘Hasta la vista (tot ziens), maar ‘Basta la vista’(hou op met Vista), is hier op zijn plaats.’
