Dat de toename van elektrisch rijden veel extra stroom zal vergen, wisten we al. Er blijkt nu nog een ander fenomeen te zijn dat steeds meet energie nodig heeft en dat is het aanmaken van de zgz virtuele munten, zoals de bitcoin, waar ik het reeds eens gehad heb in mijn blog van 19 mei jl (‘Bitcoin, een nieuw piramidespel’).
Virtuele munten zoals bitcoin worden aangemaakt door hooggespecialiseerde computers wiskundeproblemen te laten oplossen. Door computers dag en nacht dit te laten doen, kan om het even wie munten bijmaken en betalingen verifiëren. Er zijn er zelfs die grote luchthavenhangars vol computers laten draaien om dit te verwezenlijken. Dit alles vraagt wel enorm veel elektriciteit, omdat die continu draaiende computers moeten gekoeld worden. Het wereldwijde stroomverbruik van alleen de bitcoin (er zijn er nog een half dozijn andere) zou even groot zijn als dat van bv heel Nederland.
Er zijn al plaatsen waar het uit de hand is gelopen en men met een tekort aan stroom kwam te zitten. Dit gebeurde o.m. in Maleisië, waar door kortsluitingen enkele huizen zijn afgebrand. Dat doet zo’n beetje denken aan wat bij ons soms gebeurt met druglabo’s, die illegaal stroom aftappen . Of in Iran, waar de hoofdstad Teheran even zonder stroom kwam te zitten. De vraag is maar hoever men het zal laten komen vóór er grote stroompannes zouden ontstaan die de economie van minder ontwikkelde landen zou schaden. In China heeft men er alvast een einde aan gemaakt, officieel althans, maar daar lachen ze er doorgaans niet mee. Het blijft dan ook steeds meer een gok, een piramidespel, zoals ik het reeds noemde in mijn eerste blog.
In de weekeindeditie van De Standaard stond onder de eerder provocerende titel ‘Wallonië geeft Vlaanderen het nakijken’ het bericht dat – in tegenstelling tot de Vlaamse provincies Limburg en Vlaams-Brabant – de Waalse provincies wél vergunningen willen geven tot het bouwen van dure, CO2- vervuilende gascentrales die de huidige kerncentrales zouden moeten vervangen na de kernuitstap.
Die titel is provocerend, want het zegt maar de helft. Het is waar dat de Waalse regering en haar provincies bereid zouden zijn die vergunningen te geven, maar op voorwaarde – en dat zegt De Standaard er niet bij – van extra garanties voor het afvangen van de CO2-uitstoot. Daarover is nog geen enkel voorstel gedaan en weet niemand hoe dat zou kunnen verlopen. Die gascentrales zouden niet meer CO2 mogen uitstoten dan de huidige kernreactoren en dat is 0,0%.
In De Tijd van dit weekeinde verscheen trouwens een interview met Manuel Sintubin, geoloog, ecomodernist* en professor geodynamica aan de KULeuven, die de gascentrales een fout signaal noemt. ‘In de strijd tegen de klimaatverandering’, zegt Sintubin,’ is er maar één doel: zo snel mogelijk een netto-nul-uitstoot van CO2 bereiken. Een gascentrale openen leidt tot jarenlang méér CO2-uitstoot, wat niet de bedoeling kan zijn. Wij hebben niet de luxe CO2-vrije kerncentrales af te bouwen’.
Zo hoort men het ook eens van een niet-politieke klimaatspecialist (vulkanoloog) die stelt dat we ons moeten aanpassen door de CO2 te verlagen waar dat kan en o.m. bomen aan te planten waar dat enigszins mogelijk is. Twee maatregelen die op korte termijn realiseerbaar zijn zonder waanzinnige bedragen uit te geven voor projecten op lange termijn, die we zelf waarschijnlijk niet meer zullen meemaken.
*Ecomodernisme is een stroming die een duurzame samenleving nastreeft, kernenergie inbegrepen.
Vorige week organiseerde Pro Flandria, het netwerk van Vlaamsgezinde ondernemers en academici, een debatavond over de miljardentransfers naar Wallonië, dit n.a.v. de heruitgave van het boek van wijlen professor Juul Hannes ‘Vlaanderen betaalt – de mythe van de omgekeerde transfers’, waarover ook ik het had in mijn blog van 27 juni jl (‘Les transfers’).
Het debat werd ingezet door niemand minder dan Rik van Cauwelaert, de éminence grise van de Vlaamse politieke journalistiek. Hij werd bijgestaan door econoom Erik Buyst van de KULeuven die het hele verhaal van Hannes nog eens had nagetrokken en alleen maar kon bevestigen dat er sinds 1830 geen omgekeerde transfers liepen van het toen rijkere Wallonië (én Brussel) naar het armlastige Vlaanderen.
Verder op de debatavond kregen drie Vlaamse politici de kans hun visie op de zaak te geven. Chris Janssens (VB) en Hendrik Bogaert (CD&V) hadden daarover een vrij gelijklopende visie, nl dat de weg naar een autonoom Vlaanderen moet vertrekken vanuit het Vlaams parlement. Bogaert ziet dat wel eerder gebeuren via e.o.a. confederalisme, Janssens wil de onafhankelijkheid. De derde, Theo Francken (N-VA), was eerder sceptisch, zei Catalaanse toestanden te vrezen en dat de enige weg via onderhandelingen met de Franstaligen – PS op kop – zal moeten verlopen. Daarmee zit Theo braafjes op één lijn met zijn N-VA-voorzitter De Wever.
Nu is het zo dat eender welke discussie over autonomie, confederalisme en/of onafhankelijkheid inderdaad tenslotte met de Franstaligen zal moeten besproken worden. Eer het echter zo ver is, heeft Vlaanderen er alle belang bij dan zo sterk mogelijk te staan en dat kan alleen via een meerderheid binnen het eigen parlement. Eens die verkregen is, heeft Vlaanderen tenminste een stok achter de deur en hoeft ze eindelijk eens niet meer te onderhandelen vanuit een verzwakte positie, zoals dat nu meestal het geval is.
Wat trouwens die verwijzing naar Catalaanse toestanden betreft, heeft Franken het mis. Catalanen, Schotten, Zuid-Tirolers en andere Europese volkeren die e.o.a. vorm van autonomie nastreven, zijn allemaal minderheden in het land waarin ze zich nu bevinden. Wij, Vlamingen, zijn een meerderheid in dit land. De enige meerderheid ter wereld in een democratisch land die het niet voor het zeggen heeft en die bovendien jaarlijks miljarden euro van zijn welvaart afgeeft. Geld dat grotendeels niet geïnvesteerd, maar uitgedeeld wordt aan overbodige instellingen zoals die Franse Gemeenschap en aan politiek benoemde vriendjes.
Er komt in dit land dus een extra overkoepelend parket onder leiding van een nationale procureur. De bedoeling daarvan is de toestroom van verkeersboetes op te voeren en efficiënter te verwerken. Dit zal o.m. gebeuren door het plaatsen van extra flitspalen en het activeren van de bestaande (wat tot nu niet altijd gebeurde). Tot daar – min of meer - het officieel verhaal.
Dat extra verkeersparket zal in werkelijkheid betekenen dat onze armlastige staat veel meer geld hoopt te incasseren en dan voornamelijk uit Vlaanderen. Onze regio heeft immers vijf keer meer flitspalen en trajectcontroles dan Wallonië. Daarbij komt nog dat men in Vlaanderen op de gewestwegen maar 70km/uur mag rijden, daar waar dat in Wallonië nog steeds 90 is, zoals vroeger bij ons. Die limiet werd indertijd van 90 naar 70 km/uur teruggebracht door toenmalig Vlaams minister voor Verkeer Ben Weyts (N-VA). Ik herinner me nog destijds geschreven te hebben dat die 20km/uur verschil qua veiligheid niet veel zou veranderen, maar dat het wel zou leiden tot een grotere luchtvervuiling in Vlaanderen. Dat laatste heb ik toen al eens uitgelegd, maar wil ik nog eens herhalen.
Tegenwoordig hebben bijna alle nieuwe personenwagens een vijfde en soms zelfs een zesde versnelling, die men in technische termen de ‘overdrive’ noemt. Technisch gesproken is het zelfs de enige echte versnelling, alle andere zijn in werkelijkheid vertragingen. Om zo zuinig mogelijk te rijden en tegelijkertijd zo weinig mogelijk te vervuilen, doet men er best aan de wagen op te trekken naar die overdrive-versnelling, waarna men het gaspedaal haast niet verder moet indrukken om een constante snelheid aan te houden, waarbij men het minst verbruikt en vervuilt. Als men echter slechts 70km/uur mag rijden, krijgt men de versnelling niet meer tot in overdrive. Die werkt doorgaans pas van ergens tegen de 90 km/uur. Daar 70 sindsdien in Vlaanderen op de gewestwegen de norm is, wordt er in onze regio op alle gewestwegen sindsdien meer vervuilde lucht uitgestoten. In Wallonië is er blijkbaar geen probleem en daardoor wordt Vlaanderen tweemaal gediscrimineerd: eerst door de snelheidsverlaging naar 70km/uur, met een hoger brandstofverbruik en meer vervuiling, en daarna door een pakkans die bij ons vijfmaal hoger ligt dan in Wallonië.
Volgens (nog) niet officiële berichten zou de Europese Commissie bereid zijn België de toelating te geven om extra gascentrales te subsidiëren. Mocht dat waar zijn, dan hebben we te maken met een staaltje grote schijnheiligheid. Hoe men er ook tegenaan kijkt, zowat iedereen is het er mee eens dat CO2 voor vervuiling zorgt en dus best kan vermeden worden waar dat kan. Dat geldt ook voor klimaatpaus Timmerfrans en zijn Europese hofhouding.
E.e.a. neemt niet weg dat de voorstanders van die extra vervuilende en kostelijke gascentrales al in hun nopjes zijn. Tinne Van der Straeten, het groene, geleerde, maar niet verstandige miepie dat zowaar minister van Energie is kunnen worden in de Paarsgroen+ bende van ellende, zegt daarbij, dat, zelfs als we de twee jongste kernreactoren in stand zouden houden, we nog extra gascentrales zouden nodig hebben. Dat kan kloppen en waarschijnlijk laat ze nu toch de deur op een kier, maar ze zegt er niet bij, dat het bij kernuitstap dan geen 2 of 3 van die zwaar gesubsidieerde vervuilers zullen worden, maar misschien wel 5 of 6. We kunnen alleen maar hopen dat het voorbeeld van de provincies Vlaams-Brabant en Limburg, die de vergunningen geweigerd hebben, door de andere provincies zal gevolgd worden.
De enige reden, waarom de groenen die gascentrales wil hebben, is om later te kunnen zeggen de ze de geschiedenis zal ingaan als de partijen die de kernuitstap verwezenlijkten (dixit Petera De Sutter).
Vlaams minister van Financiën en Begroting, Matthias Diependaele (N-VA) gaat zijn eigen administratie de opdracht geven elke vijf jaar de door Vlaanderen uitgegeven subsidies eens tegen het licht te houden via een nog op te richten subsidiedatabank. Feitelijk zou men dat beter elk jaar doen, maar het zal altijd nog beter zijn dan wat nu gebeurt: driemaal niks. Als gevolg daarvan geeft Vlaanderen elk jaar meer dan 13 miljard euro aan subsidies weg. Dat is nog een miljard meer dan wat we elk jaar Wallonië cadeau doen, maar daaraan zou vanaf 2024 jaarlijks een deel worden afgedaan. Hoop doet leven.
Nu is dat geven van al die subsidies niet persé verloren geld. Het is mede het gevolg van het feit dat het gewest geen fiscale autonomie heeft om bv bedrijven te ondersteunen. Dat kan voorlopig alleen de federale regering. Anderzijds kent Vlaanderen een sterk verenigingsleven en dat verdient wel gesteund te worden, al moet ook daar niet overdreven worden. Maar subsidies voor bv opleidingen van bv kaartleggen en bachbloesemtherapie* (ooit van gehoord?) horen daar niet bij. Om nog te zwijgen over zaken zoals die van El Kaouakibi, waarrond het verdacht stil is geworden.
---
*Bachbloesemtherapie is een alternatieve plantaardige geneeskunde, uitgevonden door ene Edward Bach, homeopaat, Homeopathische producten zijn geen genees- maar verzorgingsmiddelen. Ik gebruik er zelf een paar, oor- en oogdruppels, die me ooit zijn voorgeschreven door een klassieke oor- en oogarts en waarbij ik pas later ontdekte dat ze homeopathisch waren.
Bij de krantencommentaar op VRT-radio van zaterdagmorgen, hadden alle Vlaamse kranten met uitzondering van De Morgen het over éénzelfde onderwerp: Pukkelpop. Waarmee wordt bewezen dat het hen nog altijd te doen is om brood en spelen. ‘Nihil novi sub sole’, zoals bij de Romeinen. Daarbij riskeert de Vlaamse regering wel 1,8 miljoen euro te verspelen, die ze al aan de organisatie had voorgeschoten. Arm Vlaanderen...
---
Ondertussen zijn ook in Nederland alle meerdaagse evenementen tot september afgelast doordat de besmettingscijfers er weer de hoogte waren ingeschoten. In Israël, dat lang een voorbeeld was voor wat de vaccinaties betreft, heeft men de klok ook moeten terugdraaien. Reden daar is dat zo’n miljoen Israëli om religieuze redenen weigert gevaccineerd te worden. En in Frankrijk is de verwarring groot, nadat er beslist werd dat verzorgend personeel verplicht wordt zich te laten vaccineren en er straks een soort coronapas nodig zal zijn om nog ergens binnen te kunnen voor eten, drinken en amusement. Die zgz ‘green pass’ is ook het voorwerp van grote controverse in Italië.
En zo lijkt het er steeds meer op dat we van corona nog lang niet verlost zullen zijn, met als enig lichtpuntje dat wie gevaccineerd is misschien nog wel besmet kan worden, maar – op een enkele uitzondering na – daardoor niet meer in het ziekenhuis belandt. Volgens de ‘Waalse Van Ranst’ op RTL liggen op Intensieve Zorgen nog bijna 100% mensen die niet gevaccineerd zijn. Hij had het over 98%. Als dat zou kloppen, toch iets om over na te denken voor de antivaxers.
In mijn blog van 21 mei ll (‘De schaduwgouverneur’), meldde ik reeds dat bij de zesde staatshervorming de post van gouverneur voor Brussel geschrapt was, maar dat het Brussels gewest er niets beter op gevonden had dan een andere, haast vergelijkbare functie te creëren met de titel van ‘Hoge Ambtenaar’ met bevoegdheden die volledig overeenkwamen met die van gouverneur en samen vielen met die van de Brusselse minister-president, met een maandloon van 10.000 euro, eigen chauffeur en hoofd van tien federale ambtenaren binnen ‘Brussel Preventie en Veiligheid’ (BPV). Dat alles zonder te moeten rapporteren aan de Brusselse minister-president. Asjeblieft.
De nieuwe job werd ingevuld door ene Viviane Scholiers, voormalig kabinetsmedewerkster van Joëlle Milquet (cdH). In Vlaanderen bekend als ‘Madame Non’. ‘Werd’, want de dame is ondertussen ontslagen omdat ze haar chauffeur had benoemd tot directeur logistiek. Daardoor zit Brussel nu met een ‘interim would-be gouverneur’.
Tenslotte nog dit. Die ‘Hoge Ambtenaar’ wordt niet betaald door Brussel, maar door de federale regering. Met dank aan de Vlaamse onderhandelaars van de zesde staatshervorming, die zo vriendelijk waren daarvoor even een oogje te sluiten.
---
Deze zaak doet denken aan die van Ihsane Aouach, de moslima met hoofddoek die door staatssecretaris Schlitz (PS) benoemd was tot regeringscommissaris van het Instituut voor Gelijkheid voor Vrouwen en Mannen (IGVM), maar zelf meteen ontslag nam toen ze ervan verdacht werd een link te hebben gehad met de terreurorganisatie van de moslimbroeders. Haar plaats bij IGVM werd ondertussen ingenomen door ene Amélie Servotte, niet toevallig Schlitz' kabinetschef, wat bij Barbara äs (VN) de vraag ontlokte of Aouach nu misschien haar nieuwe kabinetschef zou worden ...
In mijn blog van 4 dezer (‘Het Waalse failliet’), had ik het reeds over de benarde financiële toestand bij onze zuiderburen. Met de ‘waterbom’ (dixit Frank De Boosere) die, op Henegouwen na, zowat heel Wallonië heeft getroffen (en hoe!), kan het daar alleen maar erger worden.
Er zal nog heel wat gediscussieerd worden of men de ramp in het Luikse had kunnen vermijden of die tenminste minder erg had kunnen zijn, mocht men de stuwmeren, in de eerste plaats die van Eupen, voorafgaandelijk had geleegd. Feit is dat Wallonië nu aankijkt tegen een heropbouw die haast niet te overzien is en rijst de vraag of het Waals gewest dit zal aankunnen. Op korte termijn wordt uit de eigen begroting 2 miljard euro gedeblokkeerd, waarvan de helft via een lening, terwijl 800 miljoen van de Europese relancemiddelen worden afgeleid naar het herstel van het rampgebied. E.e.a. zal ertoe leiden dat Wallonië veel schulden zal moeten maken, terwijl Waals Gewest en de Franse Gemeenschap samen nu al een schuld hebben van 32 miljard euro, die tegen 2024 zou kunnen oplopen tot 44 miljard.
Misschien is het moment gekomen dat Wallonië eens werk gaat maken van een echt herstelplan (Di Rupo lanceerde 2 maand geleden al zijn zesde plan! ), door bv zich te reorganiseren en – om te beginnen - die Franse Gemeenschap – die Wallonië jaarlijks miljarden euro kost - te laten opgaan in het Waals gewest, zoals dat bij Vlaanderen al decennia lang het geval is. Wallonië heeft geen extra gewestregering nodig. Tegelijk zou er ook eens werk kunnen gemaakt worden van het activeren van de paar honderdduizend werklozen die de regio telt en zeker de jongeren onder hen op te leiden voor een job in bv de bouw. Men zal er straks volk tekort komen om alles te herstellen. Zelfs Waalse economen, zoals de alom gerespecteerde Étienne de Callatay, pleiten er al langer voor om problemen zoals de Waalse inactiviteit, de te lage onderwijskwaliteit en opleidingsgraad, de gebrekkige arbeidsbemiddeling en de zwakke efficiëntie aan te pakken. Er wenkt nu werk, veel werk in de eigen streek. Als dat niet gebeurt, zal het federaal niveau er straks weer voor moeten opdraaien en riskeert Vlaanderen daarvan weer het leeuwenaandeel voor haar rekening te mogen nemen.
Over het klimaat is het laatste woord nog niet gevallen. Er komt hoe langer hoe meer kritiek op de plannen van de E.U. ter zake, die in de eerste plaats ons veel geld en welvaart gaan kosten en waarvan nu al geweten is dat het niet voldoende zal zijn. Men vergeet in deze hele discussie dat Europa niet de hele wereld is en ook niet voor de hele wereld moet opdraaien. Zo is ons continent maar verantwoordelijk voor 6,6% van de wereldwijde uitstoot van CO2. Dat is minder dan alleen maar India en slechts 25% van wat China uitstoot. Europa kan rustig meedoen aan allerlei mondiale acties, maar een klimaatneutraal Europa zal de wereld niet redden.
---
Een positief geluid kwam er vorige week bij ons van de jongerenpartijen van Open VLD en CD&V, die beide zeggen geen voorstander te zijn van een definitieve kernuitstap zolang er geen beter alternatief is dan de dure en CO2-vervuilende gascentrales. Nu maar hopen dat hun partijen zelf het gaan snappen.
In de marge daarvan is er het nieuws , dat de provincie Vlaams-Brabant aan Engie/Electrabel geen vergunning geeft voor het bouwen van een nieuwe gascentrale in Vilvoorde. Eerder had ook de provincie Limburg dat al gedaan voor zo’n centrale in Dilsen-Stokkem.. Nu nog tenminste de andere Vlaamse provincies. Het té gek dat men miljarden gaat uitgeven voor centrales die de omgeving blijven vervuilen met CO2, terwijl dit land zich Europees geëngageerd heeft er juist minder van uit te stoten..
Na de Belgische nationale feestdag van 21 juli in mineur zitten we aan de vakantie, de periode die we de ‘komkommertijd’ noemen en waarin normaal gesproken weinig politiek nieuws te rapen is. Vraag is maar of dat dit jaar ook zo zal zijn. Met de coronacrisis die nog steeds niet voorbij is en in de nasleep van de verwoestende overstromingen in Limburg, Luik en Belgisch Luxemburg zal er van ‘reces’ – de politieke vakantie – weinig sprake zijn.
De zaak met de hongerstakers mag dan (voorlopig?) op hold zijn gezet, een echte oplossing is er nog steeds niet binnen de federale regering. Daarenboven is de rust op Defensie ook nog steeds niet weergekeerd nadat miepie Dedonder, minister van ons uitmuntend bewapend pensioenfonds (dixit The Economist), in onmin in geraakt met de generale staf van het Belgische leger, waarvoor zij tenslotte de eindverantwoordelijkheid draagt. De militair compleet onervaren Dedonder was al met vakantie (kan dat zomaar met de problemen in het Waalse rampgebied?), maar werd door het parlement teruggeroepen. Miepie spreekt behoorlijk Nederlands, maar moet in die taal wel alles aflezen van een briefje, wat maakt dat ze blijkbaar met een ghostwriter werkt. Een maat voor niets, blijkt achteraf. Dat ze tenslotte wel minister zal blijven, heeft ze in de eerste plaats te danken aan haar partijgenoot André Flahaut, zelf vroeger ooit minister van Defensie en die blijkbaar op dat departement weer het hoge woord voert. Een bewijs daarvan was het kapen van de laatste C 130 die niet in Melsbroek mocht blijven maar verhuisde naar Betekom (Beauvechain), waar Flahaut zijn thuisbasis heeft. Dedonder is niets meer dan een schaduwminister.
Op de Belgische nationale feestdag van 21 juli pleitte Bart De Wever, in de Gazet van Antwerpen en in het programma Trends Talk van kanaal Z, voor niet minder dan een terugkeer naar de Verenigde Lage Landen, de 17 provincies en dus voor een confederatie van Vlaanderen met Nederland.
Met zijn Groot-Nederlandse droom kunnen heel wat Vlaamsnationalisten het eens zijn. Alleen kan men zich afvragen hoe een man, die over een volgende Belgische staatshervorming wel wil praten met de PS, maar niet met Vlaanderens grootste partij (volgens alle laatste peilingen), dat gaat regelen. Gaat hij ook daarover praten met de PS? Laat ons niet lachen.
Wat er ook van komt, het eerste wat er ooit moet gebeuren is een Vlaamsnationale meerderheid bereiken in het Vlaamse parlement, wat niet onmogelijk zou kunnen zijn bij de regionale verkiezingen van 2024. Maar dan moet De Wever afstappen van zijn weigering met het Vlaams Belang samen te werken. Pas met een Vlaamsgezinde meerderheid (N-VA, VB en eventueel ook andere partijen) in het eigen parlement kan dat parlement Vlaanderen uitroepen tot deelstaat van het federale België, met als grenzen die van het Nederlands taalgebied. Pas als dat gebeurd is, kan men verder praten over zelfbestuur en/of een confederatie met de andere huidige Belgische gewesten of met bv Nederland.
In deze rubriek heb ik het al regelmatig gehad over de staatschuld van het land dat België heet en die – in verhouding tot het aantal inwoners - zowat de grootste is van heel Europa, misschien zelfs van de hele wereld als we ze vergelijken met de andere democratische landen. Die schuld blijkt in de eerste plaats te wijten aan de overheidsuitgaven.
Voor Defensie en Justitie liggen onze overheidsuitgaven nog onder het Europese gemiddelde, voor Openbare Orde en Veiligheid op dat gemiddelde. Maar de totale overheidsuitgaven zijn veel te hoog in vergelijking met het buitenland. In 2019 bedroegen die reeds 52,1% van het bruto binnenlands product (bbp) en door de toenemende vergrijzingskosten, de coronacrisis en de overstromingsramp in oostelijk België zal de 65% niet ver meer af liggen. En dan hebben we het nog niet gehad over de toename van de overheidsuitgaven i.v.m. de zgz ‘klimaattransitie’, waar Europese ‘Timmerfrans’ op aast en die velen pijn zal doen.
Kortom, dit land is aan een serieuze ‘revisie’ toe. Dat Paarsgroen+ daarvoor zou zorgen, is een lachertje. ‘Na ons, de zondvloed’.
Heel wat overtuigde Vlamingen kijken uit naar 2024, omdat dan pas de eerste verkiezingen voor het eigen parlement kunnen plaatsvinden. De gewestregeringen zijn voorlopig nog altijd wat men ‘legislatuurregeringen’ noemt. Die kunnen wel herschikt worden, maar daarvoor kunnen geen nieuwe , tussentijdse verkiezingen gehouden worden.
Anders is het gesteld met de federale regering. Die kan, bij manier van spreken, op elk moment vallen en zorgen voor nieuwe verkiezingen. Zoals de zaken nu evolueren denk ik niet dat Paarsgroen+ het tot 2024 zal uithouden en dat we rekening kunnen houden met tussentijdse federale verkiezingen. De reden daarvoor is dat er binnen de centrumlinkse club zonder meerderheid in Vlaanderen de ene botsing na de andere plaats vindt.
Het begon met de benoeming door Ecolo minister Schlitz van een moslima mét hoofddoek tot regeringscommissaris van het Instituut voor Gelijkheid van Mannen en Vrouwen IGMV). Op zich zelf al een betwistbare keuze, waartegen niet de Vlaamse partners van de meerderheid, maar vooral de MR van Bouchez zich hevig verzette. Toen later bleek dat die ‘Suleima’ nog een link had met de moslimbroeders, was ze toch zo slim om de vlucht vooruit te nemen en zelf haar ontslag in te dienen. Een tweede twistpunt werd het ontslag door PS-minister van Defensie Dedonder van generaal Philippe Boucké als hoofd van ADIV, de militaire inlichtingendienst, dit i.v.m. de serie flaters die er gemaakt werden in de affaire Jurgen Conings. Boucké zelf behoudt wel het stilzwijgen, maar zijn entourage is niet te spreken over de beslissing van miepie Dedonder die ze – waarschijnlijk terecht - als militair ongeschikt beschouwen.
Tenslotte was er de affaire i.v.m. de hongerstakers, waarbij PS en Ecolo lieten verstaan dat hun federale ministers ontslag zouden nemen, mocht een van die hongerstakers om het leven komen. Dit was pure chantage, uitgerekend in de verre van voorbije coronacrisis, na de zwaarste overstromingen sinds mensengeheugenis in dit land en dat alles om nog maar eens een collectieve verblijfsvergunning te geven aan illegalen zonder papieren. Om te beginnen stond dit niet in het federale regeerakkoord en verder betekent illegaal nog altijd onwettelijk. Wie hier wordt afgewezen en verzocht wordt het land te verlaten, moet hier niet illegaal blijven rondzeulen. Als hij/zij dat wél doet moet men daar maar de gevolgen van dragen.
Opmerkelijk in deze laatste zaak is dat de Vlaamse socialisten het voor één keer eens waren met alle andere Vlaamse partijen van meerderheid én oppositie en dat zelfs Groen zich afzijdig hield. ‘Onze Grondwet is geen vodje papier’ zei voormalig premier Leo Tindemans ooit en hij diende zijn ontslag in. PS en Ecolo hebben voorlopig hun bedreiging ingetrokken, maar geen zinnig mens gelooft nog dat deze federale regering het zal uithouden tot 2024. Voor wie het niet meer zou herinneren, ook de Zweedse coalitie van Charles Michel is gestruikeld over immigratie (Marrakech).
Op het middernachtnieuws van vrijdag ll op Klara werd verteld dat de coronabesmettingen in de UK plots een heel stuk de hoogte waren ingegaan. Een echte verrassing was dat niet, na de driemaal 60.000 toeschouwers op Wembley die zich aan geen regels hielden, iets wat ook in andere Britse steden het geval was. Ik had het er nog over in mijn blog van 7 dezer (‘Politiek & Vaccins’), waarin ik o.m. schreef dat gekke Boris ineens zowat alle regels had afgeschaft.*
Ik verwachtte dan ook heel wat commentaar en kritiek in onze media van het weekeinde, maar die kwam er niet. Blijkbaar vinden ze Boris niét gek. Hij is ook nog maar aan zijn vierde vrouw toe, waarbij de (voorlopig?) laatste twintig jaar jonger is dan hijzelf en hij in totaal bij die vier zes kinderen heeft verwekt. Hij noemt zich katholiek en trouwde de nummer 4 in de kathedraal van Westminster. Momenteel zit hij zelf in quarantaine...
---
Bij ons verscheen er recentelijk het boek ‘De doodgravers van België’, over de laatste federale regeringsvorming van de hand van onderzoeksjournalist Wouter Verschelden, als ik me niet vergis, ooit journalist bij De Standaard en hoofdredacteur bij De Morgen. In dat boek schrijft hij o.m. dat onze federale premier ‘iets’ te maken zou hebben gehad met een Italiaanse pornoster. Ook hierover hoorden we bijna zo goed als niets in onze media. Niet dat me dat echt zou interesseren (‘Et alors? Zoals François Mitterand het zei) maar dit is wel in schril contrast met wat eerder gebeurd was met o.m. Tom Meeus en Kris Van Dijck. Toen leken onze zgz ‘serieuze’ media er helemaal wél in geïnteresseerd. Nu dus niet, zelfs niet nadat diezelfde Verschelden erbij verteld had dat dat ‘iets’ ervoor gezorgd had dat de regeringsvorming erdoor met één jaar zou zijn vertraagd.
Gelukkig is er nog ’t Pallieterke.
*Ondertussen zijn zowat alle coronaregels in Engeland en Schotland (waarom niet in Wales en Noord-Ierland?) opgeheven. En dat in een land met ± 128.000 coronadoden en momenteel 50.000 nieuwe besmettingen per dag. Het wordt een experiment om op te volgen.
In de weekeindeditie van De Standaard stond een interessant artikel van de hand van Danny Van Assche, de huidige voorzitter van Unizo, de Unie van Zelfstandige Ondernemers. De organisatie bracht een brochure uit met de titel ‘Loon naar werken in België’, een titel die volgens Van Assche zelfs niet zou misstaan op een vakbondsuitgave en die handelt over de Belgische belastingen.
We weten al langer dat dit land zowat de hoogste belastingen heeft van heel Europa en misschien zelfs van de wereld. In de Unizo-brochure gaat het in de eerste plaats om wat men ‘de promotieval’ noemt. Nergens in Europa valt een werknemer (en niet alleen de baas) zo snel in de hoogste belastingschijf van 50%. In dit land is dat vanaf een bruto jaarloon van 41.360 euro (per maand betekent dat 2.300 euro). In Nederland is dat pas vanaf een kleine 70.000, in Frankrijk vanaf 157.506 en in Duitsland vanaf 270.500. Bovendien bedragen de toptarieven in onze buurlanden slechts 45% en geen 50.
Het gaat trouwens niet alleen om het werknemersloon. Ook de personenbelasting en de werkgeversbijdrage liggen hier veel hoger dan in onze buurlanden. E.e.a. is er trouwens mede de oorzaak van dat men hier veel sneller overstapt op compensaties zoals de bedrijfswagen en o.m. de maaltijd- en andere cheques.
Paarsgroen+ zou dit jaar nog een financieringshervorming willen doorvoeren. Of daarbij iets zal veranderen aan die promotieval, is weinig waarschijnlijk. Evenmin of CD&V, dat bij Paarsgroen+ de minister zonder Financiën levert, daaraan nog iets zou kunnen doen, dat terwijl ‘Unizus en zo’ toch de erfgenaam is van het MCMV, het vroegere Christelijk Middenstandsverbond.
De Belgische nationale feestdag wordt er een in mineur. Officieel omdat er die enorme overstromingen zijn geweest, waarvoor men op de vooravond van 21 juli een nationale rouwdag houdt. In werkelijkheid zou er ook zonder die zondvloed weinig te vieren zijn geweest.
Uit een nieuw rapport over de financiële toestand van dit land door het Monitoringcomité blijkt nl dat het Belgisch begrotingstekort zo’n 5 miljard groter uitvalt dan wat eerst was geraamd en misschien zelfs nóg groter kan worden. De inkomsten blijken wel stabiel te zijn, maar de uitgaven liggen liefst 20 miljard euro hoger dan vóór corona. En zoals ik reeds meldde in mijn blog van 4 dezer (‘Het Waalse failliet’) heeft dat grotendeels te maken met de financiële toestand van Wallonië, waar men nog steeds rekent met wat De Tijd de ‘sneeuw voor de zon’ doctrine noemt, verwijzend naar de uitspraak van wijlen Guy Mathot die ooit stelde, dat het gat in de begroting er vanzelf gekomen was en ook wel van zelf zou verdwijnen. Niet dus.
Met de vakantie voor de deur zullen de meeste problemen verschoven worden naar het najaar, maar daarmee zijn ze niet opgelost. En dat geldt niet alleen voor de begroting, maar ook voor o.m. de kernuitstap, de hervormingen van de arbeidsmarkt, de pensioenen, financiën en de klimaatdoelstellingen. Tegenover het beoogde relancebeleid, staat voorlopig niets anders dan een uitgavenbeleid, wat zeker voor de liberalen in de Paarsgroen+ regering een weinig aantrekkelijk vooruitzicht zal worden.
De vreselijke watersnoodtoestanden bij ons en in de buurlanden, de aanslepende hittegolven in het Amerikaanse westen en in China doen hier en daar een belletje rinkelen dat er meer zal moeten gedaan worden dan wat er op dit ogenblik gebeurt in de wereld. Dat betekent echter nog niet dat we zomaar klakkeloos moeten aanvaarden wat er door de Europese Commissie wordt geproclameerd. Het hele klimaatgebeuren wordt een zaak van lange adem en niet iets dat op één, twee drie kan worden opgelost. Dat geldt ook voor de kosten die dat alles met zich zal meebrengen. Meteen miljarden op tafel smijten hoort daar niet bij.
Zo heeft het bv nog steeds geen zin in dit land vervuilende en miljarden kostende gascentrales bij te bouwen en tegelijk de kerncentrales te sluiten die helemaal niet vervuilend zijn. Men kan niet de CO2 mee de schuld geven van de opwarming van de aarde en tegelijk nieuwe gascentrales plannen die de CO2 nog verhogen. Zolang er geen betere oplossing is, kan men best die kerncentrales open houden. Eens er een valabele alternatief is, kan men ze nog altijd sluiten, maar niet eerder. Het Joint Research Center (JRC) van dezelfde Europese Commissie liet in een rapport van maart van dit jaar nog weten dat er geen wetenschappelijk bewijs is dat kernenergie schadelijker is dan de andere technologieën, alle demagogie van ‘Timmerfrans’ ten spijt.
In ’t Pallieterke van deze week staat een interessant interview met Hugo Coveliers. De man startte zijn politieke carrière bij de Volksunie, stapte daarna over naar de VLD en was daarover na enkele jaren zo ontgoocheld dat hij zo’n 10 jaar geleden uit de politiek stapte.
Die overstap naar de Vlaamse liberalen was vooral het gevolg van Verhofstadts eerste burgermanifest, dat veel jonge Vlamingen indertijd aantrok. Ik geloofde daar toen ook in zonder liberaal te zijn. Wat ik niet wist was, dat dat eerste manifest niet door Verhofstadt zelf geschreven was, maar door Sus Verleyen, hoofdredacteur van het toen nog Vlaamsgezinde Knack. En evenals ik en vele anderen was Coveliers serieus ontgoocheld toen Verhofstadt zijn beloftes niet nakwam eens dat hij aan de macht kwam. Hij noemt Verhofstadt een doorslecht iemand, totaal onbetrouwbaar, verslaafd aan de macht zoals trouwens zijn hele Open VLD en de enige man die hij ook vandaag nog ‘met enige hartstocht’ haat.
Waar Coveliers ook met mij op één lijn zit – en waarschijnlijk nog vele andere overtuigde Vlamingen – is dat de twee Vlaamsnationale partijen zouden moeten samenwerken naar de volgende verkiezingen toe. En ook hij vindt dat Bart De Wever al te lang voorzitter is geweest en best alleen maar burgemeester van de koekenstad zou blijven, iets wat hij goed doet. In verband daarmee verwijs ik nog eens naar ’t Pallieterke van deze week, waarin bij de brievenrubriek mijn blog van 10 dezer staat, waarin ik mij afvraag of het niet wenselijk zou zijn Geert Bourgeois terug te roepen uit Europa. Geert was destijds de man die in de Volksunie brak met de toenmalige voorzitter Bert Anciaux en de N-VA oprichtte met de rechterflank van de partij nadat hij bijna 50% van de stemmen kreeg. Met een beetje overdrijving kan men zeggen, dat de N-VA zijn geesteskind is. Hij zou, volgens mij, de geschikte man zijn om – al was het maar tijdelijk - de partij naar de verkiezingen van 2024 te leiden zonder de polemiek die De Wever momenteel veroorzaakt.
In mijn blog van 12 dezer (‘Het wit blad’), had ik het er reeds over dat Bart De Wever, n.a.v. het voorstel van ‘Pasbon’ en la Homans met een wit blad te beginnen om dit land te hervormen, zei dat men het desnoods maar buiten de Grondwet om moest doen. Hij voegde er aan toe dat dit al een paar keer gebeurd was. Dat blijkt te kloppen, al was het juist maar een paar keer, t.t.z. tweemaal. De eerste keer bij het ontstaan van België in 1830, waarbij de onafhankelijkheid werd uitgeroepen en een tweede keer bij het invoeren van het algemeen stemrecht in 1919.
Barts uitspraak wordt bevestigd in het boek ‘De sleutels tot ontgrendeling’ van het duo Hendrik Vuye & Veerle Wouters (V&W), dat – jammer genoeg – voorlopig niet meer meespeelt in het parlement. Daarin staat o.m. dat de Kamer perfect het recht heeft om – los van de huidige Grondwet – een nieuwe Grondwet te schrijven. Die moet daarna wel met een gewone meerderheid worden goedgekeurd en later gelegitimeerd..
Mochten VB en N-VA bv in 2024 samen de volstrekte meerderheid behalen in het Vlaams parlement en – volgens de Senelle doctrine – de Vlaamse onafhankelijk uitroepen, dan moet Vlaanderen met de rest van het land nog wel onderhandelen over een definitieve boedelscheiding. Die Vlaamsnationale meerderheid blijft dus een eerste, maar noodzakelijks stap, zoals ikzelf ook al geschreven heb en waarvoor we nog een paar jaar te tijd hebben om die te verwezenlijken. Laten we uitspraken ter zake van De Wever en Co dan ook nog niet té ernstig nemen, maar als het niet anders kan, moeten we ons doel – een onafhankelijk Vlaanderen – maar zien te bereiken zonder hen.
