Wouter Beke vergelijk ik in deze rubriek nogal eens met Markse van De
Kampioenen. Hij heeft zowat dezelfde fysionomie en komt dikwijls even
lachwekkend over. De laatste tijd denkt hij, dat hij echt geestig is. Enkele
dagen geleden vertelde hij bv dat hij De Crem een moppentapper vond, iets wat
voor velen verwonderlijk overkomt. Hij zei nl op Qmusic dat Crembo, waarmee hij gaan eten was, op
het einde als pousse-café een whisky dry bestelde, waarop de kelner, een
Antwerpenaar, antwoordde; Draai? Zoude nie beginne mee ene? Dit was een goeie, maar geen van De Crem, maar van de kelner, wat de interviewer van Qmusic ook meteen gevat opmerkte. De grap was trouwens nog weinig
origineel ook, want eigenlijk een variant op een oude mop in het Duits. Voor
wie ze nog niet zou kennen:
- Komen twee mannen een bar binnen. Een van
hen zegt tegen de barman: Zwei Martini, bitte. Waarop de barman vraagt dry?
en de man antwoordt: Nein, zwei. (doordenkertje)
Ook geen knaller is de sneer van Beke in Le
Vif-Express, dat de communicatie van de N-VA meer bochten vertoont dan het
circuit van Francorchamps (20, voor de niet-kenners). Over Francorchamps zou
Beke beter zwijgen, zeker in een Franstalig blad. De uitgave van de Grand Prix
van dit jaar heeft de Waalse deelregering nl weer eens een dikke zes miljoen
euro gekost. Daarover zou men ook moppen kunnen vertellen, maar we zullen ons
maar eens onthouden van verder leedvermaak. Het blijft trouwens opmerkelijk, hoe
weinig ruchtbaarheid gegeven wordt aan de slechte staat van de Waalse (én de
Brusselse) solvabiliteit. Wij in Vlaanderen maken ons zorgen omdat we straks,
als men tenminste die zesde staatshervorming werkelijk zal hebben uitgewerkt,
wel extra bevoegdheden krijgen, maar niet alle geld ervoor. M.a.w. wij zullen
straks dezelfde service moeten geven met minder geld in kas. Men vergeet hier
echter dat dat ook geldt voor de andere entiteiten, terwijl iedereen
weet dat zowel de Waalse als de Brusselse begroting deficitair zijn. Reden
waarom insiders niet geloven dat die staatshervorming er zal komen zoals
beloofd. Misschien is de hele zaak wel met opzet zo in elkaar gestoken om de
uitvoering ervan op een zo lang mogelijke baan te schuiven, zodat er inderdaad
van een volgende staatshervorming helemaal geen sprake meer kan zijn. Er zal
dan meer nodig zijn dan wat moppen van Markske Beke. Of van Servais
Verherstraeten, die Vlaanderen ook regelmatig wat wijs komt maken over zijn
hervorming.
Vlaams minister-president zou definitief gekozen hebben om te gaan voor
de regionale verkiezingen in mei 2014. Daarmee lijkt het er steeds meer op dat
CD&V van die verkiezingen haar hoofddoel te maken. Met Peeters, maar ook
met Crevits en Van Deurzen, zet ze haar nog overblijvende zwaargewichten
daarvoor in. Mocht het Peeters niet lukken Vlaams minister-president te
blijven, dan denkt hij er zelfs sterk aan weer te keren aan de privé. Dat
zijn althans geruchten uit betrouwbare bron. Feit is, dat de partij met
dergelijke kopstukken inderdaad een kans maakt om verder mee te kunnen spelen
op Vlaams niveau en dat het alleen de vraag zal zijn wie eventueel, indien
überhaupt nodig, de vuile derde zal worden. Dit alles op voorwaarde dat de
N-VA of de V-partijen samen in Vlaanderen de meerderheid niet halen. Want, laat
ons duidelijk zijn, het verdere verloop van het Belgische establishment zal
bepaald worden door de uitslag bij de Vlaamse regionale verkiezingen. Dat is
niet alleen mijn mening, maar werd deze week (op dinsdag 3 september, in De
Standaard) nog duidelijk gesteld door Bart Maddens, politicoloog van de KU
Leuven en belichaming van de zgz Maddens doctrine, dit n.a.v. de Bracke
oprisping.
Dat
het zwaartepunt bij de verkiezingen van 25 mei 2014 in Vlaanderen zal
komen te liggen, heeft ook te maken met het feit dat geen van de traditionele
Vlaamse meerderheidspartijen uit de regering Di Rupo een alternatief heeft om
de man met het strikje van een tweede ambtstermijn weg te houden. CD&V
houdt alleen has beens over (Thyssen, Vanackere, Leterme), terwijl De Crem,
de enige die nog iets zou kunnen betekenen, aast op de topjob bij de NATO.
Vande Lala zal zich geen tweede keer belachelijk willen maken zoals in 2007,
toen hij gesandwiched werd tussen Leterme en Verhofstadt, terwijl heel de
federale politieke arena zijn adem zou inhouden mocht de burgemeester van
Berlare o, gruwel! - zich kandidaat stellen. Voor paars komt er nog bij dat
hun kandidaten alleen maar een kans zullen maken als hun partij de grootste van
de coalitie wordt, hetgeen een ander mirakel zou vergen. Blijft dan over: de
N-VA. Die partij heeft ook geen valabel alternatief meer sinds Bart De Wever
besloten heeft burgemeester van de koekenstad te blijven.
Het eindresultaat van dit alles betekent wel dat een regering Di Rupo II
wel degelijk in 2014 tot de mogelijkheden behoort, tenzij de traditionele
Vlaamse partijen van de huidige federale meerderheid, misschien gesterkt door
een zoveelste electorale nederlaag, eindelijk zullen hebben ingezien dat het zo
niet verder kan. Een zoveelste bocht van CD&V, die ondertussen ook wel zal
bemerkt hebben dat het Vlaamse budget volgend jaar hoger zal liggen dan het
federale (38 tegen 31 miljard), behoort dan ook tot de mogelijkheden. We mogen dan blijven herhalen dat we de meerderheid vormen in dit land. Op federaal vlak moet Vlaanderen naar de pijpen dansen van de francofone meerderheid en de enige mogelijkheid om daaraan een einde te maken is die carrousel stop te zetten via het Vlaamse parlement.
Volgens een enquête door het Centrum voor Politicologie van de KU
Leuven, die in het voorjaar van 2013 werd gehouden bij iets meer dan 3.000
jongeren uit 61 scholen, zijn de socialisten in Vlaanderen slechts populair bij
8% ervan. De liberalen doen het al niet veel beter. Paars blijkt in Vlaanderen werkelijk
afgedaan te hebben, waarover we helemaal niet rouwig moeten zijn.
Om
een reactie op bovenstaande gevraagd, wist Tobback Jr alleen te antwoorden dat
hij dat enigszins kon begrijpen, want dat de jeugd van vandaag minder solidair
blijkt te zijn. Hij heeft daarbij zelfs niet helemaal ongelijk, alleen vergeet
hij erbij te vertellen dat dit zeker geldt voor Vlaanderen en dat de hoofdreden
daarvan is dat onze jeugd beter dan de traditionele Vlaamse partijen blijkt te
beseffen dat solidariteit hier een verliespost is. Het betekent immers dat we
een deel van onze welvaart moeten blijven afgeven aan een andere groep die er
in feite niets voor doet en niet mee doet. En zolang de partij van Tobback dat
niet wil inzien en achter de PS de grote bevoordeelde van dit systeem
blijft aanlopen zou dat lage percentage in de toekomst nog wel eens verder
kunnen dalen, niet alleen bij de jeugd, maar bij de hele Vlaamse bevolking.
Het is trouwens niet alleen paars dat bij ons passé lijkt. Dat geldt ook
steeds uitdrukkelijker voor de vakbonden. Dat laatste hebben we kunnen
vaststellen bij het door de vakbonden geëiste referendum in Sint-Niklaas*, waar
slechts 17% van de kiesgerechtigden kwam opdagen en er in absolute cijfers
eigenlijk slechts 15% van de bevolking zich uitsprak voor het syndicale
standpunt. Dat de vakbonden en een deel van de poco media het een schande vonden
dat de stad de uitslag verwierp, tekent die mensen hun mentaliteit. Ze zijn
niet overal zo gek als in Antwerpen, waar in absolute cijfers slechts 25%
van de kiesgerechtigden zich uitsprak tegen het Lange Wapperproject en dan nog
gelijk kreeg ook. De afrekening kregen de linksen wel bij de eerstvolgende
gemeentelijke verkiezingen in de koekenstad: na 90 jaar vlogen zij uit het
stadsbestuur
* Dat vakbondsreferendum in Sint-Niklaas heeft de
stad wel 200.000 euro gekost. Gelukkig kan dat op een half jaartje
gerecupereerd worden door de privatisering van de vuilnisophaaldienst, waarover
dit referendum ging.
Trouwe lezers van deze rubriek weten al langer dat Turnhout zo stilaan
een grote puinhoop is geworden*. Dat de stad nu helemaal onbestuurbaar is
geworden door een opstand van zes van de elf N-VA verkozenen die tegen hun
eigen burgemeester stemden, is feitelijk geen verrassing. Hetzelfde gebeurde immers in
de vorige gemeentelijke legislatuur ook al door drie CD&Vers, waardoor het
toenmalige schepencollege zich verplicht zag de groenen mee op te nemen in de
bestuursmeerderheid om een omstreden mobiliteitsplan verder te kunnen afwerken. De beelden die men in de Tv-journaals
van Turnhout te zien krijgt, zijn steeds die van een markt vol kraampjes. Dat
beeld is bedrieglijk, want is dat van de zaterdagmarkt. De andere dagen ligt de
markt er doods en verlaten bij. Men mag er nl niet meer parkeren en verderop
parkeren doet niemand graag, zeker s avonds niet, daar het stadscentrum
onveilig is geworden. Reden dáárvoor is het feit dat het politiecommissariaat
een heel eind verhuisd is naar buiten het centrum en de pakkemannen onmogelijk nog snel op de
markt ende omliggende straten kunnen
geraken. Als gevolg daarvan doen heel wat mensen zelfs de moeite niet meer die
politie te bellen als er iets fout loopt. Na de politie vertrokken van de markt
ook de stadsdiensten, de post en sloten twee bioscopen er hun deuren, alsmede
een zwembad met eigen warmwaterbron. Dat laatste werd vervangen door een hyper
modern zwembad buiten het centrum dat al enkele jaren gesloten blijft o.w.v.
kortsluitingsproblemen veroorzaakt door een te snelle officiële opening waarbij
men niet kon wachten tot het beton degelijk opgedroogd was. In de drukste
winkelstraat, de Lange Gasthuisstraat, staan er al enkele zaken een tijdje leeg,
iets wat vroeger nooit gebeurde en in de zijstraten is dat een veelvoud.
De
schuld van dat alles nu in de schoenen van de N-VA schuiven, is er ver over.
Zoals ik reeds vermeldde in mijn blog van gisteren heeft de uit haar voegen
gebarsten N-VA, zeker op gemeentelijk vlak, nogal wat amateurs in haar rangen en
in Turnhout is dat niet anders. Turnhout is wel een extreem voorbeeld en ik zie
niet in wie daar de in het verleden geschoten kemels gaat repareren.
Zoals ik al voorspelde in mijn blog van 1 dezer, is er inderdaad al wat
gepalaverd over die uitspraak van Bracke. De man heeft ondertussen
toegegeven voor zijn beurt gesproken te hebben, maar het onheil is wel geschied.
Hij is er feitelijk ingeluisd door Standaard journalist Bart Brinckman, van wie
hij had kunnen weten dat dit een linkse rakker is in hart en nieren. Brinckman
lijkt soms neutraal over te komen, maar is dat niet. Zeker politieke amateurs á la
Bracke steekt Brinckman in zijn zak. Jammer genoeg heeft een uit zijn voegen
gegroeide partij zoals de N-VA nog heel wat van die amateurs in zijn rangen en
kunnen misstappen zoals die van Bracke nog voorkomen (zie maar wat er momenteel in
Turnhout gebeurt). Vraag is alleen maar of de kiezer dat zal blijven appreciëren.
Dat de N-VA in de komkommer-enquête enkele percenten verliest is
trouwens verwaarloosbaar, zoals ik ook al schreef in mijn blog van 21 augustus.
Politieke peilingen in en over een vakantieperiode zijn m.i. waardeloos. Dat
een hoofdredacteur als Van der Kelen daar nog intrapt, bevestigt alleen maar dat het inderdaad hoog tijd wordt dat de man met pensioen gestuurd wordt.
De hele discussie die nu gevoerd wordt over
die combinatie van confederalisme en economie, die het vormen van een volgende
federale regering weer eens op de lange baan zou kunnen schuiven, is voorbarig.
Als de N-VA echt dat confederalisme wil als eerste stap naar een latere Vlaamse
onafhankelijkheid, dan hoeft zij zich daarvoor niet federaal uit te sloven. Het
zal na mei 2014 volstaan de volstrekte meerderheid te halen in het Vlaams
parlement en daarna van daaruit de Senelle doctrine* toe te passen. Eens dat
gebeurd is zal een federale regering, of wat daarvoor nog moet doorgaan, op
apengapen liggen en zullen de Franstaligen verplicht worden met de Vlamingen
overeen te komen wat ze nog wel en wat niet samen zullen willen doen, al dan
niet volgens artikel 35 van de Belgische grondwet. Dat zal dan hopelijk kunnen
gebeuren door een meerderheid waarbij de N-VA op e.o.a. manier kan gesteund
worden door het Vlaams Belang, de partij die hét alternatief blijft voor alle
Vlamingen die uitschuivers á la Bracke beu zijn.
* Als
België onbestuurbaar zou worden, bv omdat er geen federale regering meer kan
worden gevormd, dan moet het Vlaams parlement Vlaanderen uitroepen tot
deelstaat van het federale België, met als grenzen de bestaande grenzen van het
Nederlandse taalgebied. Dat is weliswaar grondwettelijk niet volgens het
boekje, maar democratisch volstrekt legitiem, want het Vlaams parlement,
verkozen om Vlaanderen te besturen, is de uitdrukking van het Vlaamse volk. En
de wil van het soevereine volk is voor overtuigde democraten het enige wat
telt. (Grondwetspecialist Robert Senelle in De Ordelijke Opdeling van België, blz 165)
Er
kan België dit jaar niets meer overkomen. Het grootste probleem van de laatste
jaren is plots opgelost geraakt: de benoeming van de topambtenaren bij de openbare
diensten. Geen enkele verliest zijn gezicht, allemaal stappen ze over de ene
topjob naar een andere. Het doet me denken aan die boer die de raven wou
wegjagen die in een boom achter zijn veld zaten. Hij schoot ernaar, ze gingen
vliegen en kwamen daarna weer terug naar de boom, waar ze op een andere tak
gingen zitten.
Van
de drie topmanagers bij de NMBS is er maar één die zijn job behoudt en is dat
toch, o toeval, weer een Waal, zeker? Het loonplafond van 290.000 euro per jaar
(eventueel aangedikt met 10%), geldt alleen voor de nieuwe benoemingen. Zij die
een veelvoud daarvan krijgen (verdienen is hier weer het goede woord niet),
zoals bij Bpost en Belgacom, zullen het behouden. Kan het Belgischer?
Daarmee wil ik echter geen kwaad woord kwijt over Frans Van Massenhoven,
nu nog hoofd op de FOD Sociale Zekerheid. De man mag al een linkse stempel
hebben, in 2007 was hij al eens overheidsmanager van het jaar en hij behoort tot de
pragmatische vleugel (zoals bv ook Monica De Coninck). Het feit dat hij
kabinetschef geweest is bij Brouckie doet daar niet toe. Die was ook te
pragmatisch voor de partaai,wat hem tenslotte zijn politieke carrière heeft
gekost. Van Massenhoven was trouwens een last minute keuze en werd a.h.w. in
blessuretijd als compromisfiguur te voorschijn getoverd. Een deus ex macchina
zoals in de beste Griekse treurspelen. Hopelijk houdt daarmee elke verdere vergelijking met Griekenland op...
Over de uitspraken van Siegfried Bracke, oud VRT-journalist en N-VA
boegbeeld van de niet zo Vlaamse flank van de partij, dat zijn partij in de
verkiezingscampagne naar mei 2014 de economie boven de confederatie zal stellen
en eventueel toch in een federale regering zal stappen zonder voorafgaand
communautair akkoord, zal nog wel een aardig stukje gepalaverd worden. Alhoewel
Bart De Wever er snel bij was om e.e.a. te relativeren, gelooft de partij er blijkbaar
niet (meer) in dat het straks die confederatie erdoor zal kunnen krijgen en dat
is niet zo verwonderlijk. Om dat immers te bereiken zullen de V-partijen
volgend jaar over een volstrekte meerderheid moeten beschikken en dat blijft
verre van zeker, ook als men bereid zou zijn dat trapsgewijs te doen. In dit
land is nu eenmaal alles communautair, van de economie tot zelfs het voetbal.
Er bestaat dan ook geen mogelijkheid het communautair te splitsen met een
economie die op apengapen zou liggen. Het heeft allemaal met elkaar te maken. Het
is een en/en verhaal. Voor de partij komt het er dan op aan in de eerste plaats
te zorgen zoveel mogelijk stemmen te behalen en daarna te zien wat ze ermee zal
kunnen aanvangen.
Wie bij zon scenario verweesd achter blijft is de overtuigde Vlaamsnationalist,
zeker hij/zij die het Vlaams Belang ingeruild had voor de N-VA. Dat hoeft geen
ramp te zijn. Zoals de N-VA vroeger voor veel Vlamingen een alternatief was
voor het VB, zo zal de partij van Annemans en Co nu steeds uitdrukkelijker een
alternatief worden voor de N-VA. Laat de partij van De Wever maar eens proberen
zoveel mogelijk zgz gematigde Vlamingen warm te maken voor hun economisch
programma en het Vlaams Belang diegenen terugwinnen die dit land gesplitst
willen zien, al dan niet via e.o.a. vorm van confederatie. Mochten beide
partijen in hun opzet slagen en de V-partijen in mei 2014 samen een volstrekte
meerderheid halen, dan volgt pas de echte lakmoesproef na de verkiezingen. Als
de N-VA ook dan geen gebruik van maakt van één Vlaamsnationale meerderheid, dan
zal ze de geschiedenis ingaan als de Volksunie bis en zullen wij een kruis
mogen maken over onze Vlaamse verzuchtingen.
Het wordt bijna dagelijks bewezen dat België voor Vlaanderen geen
meerwaarde betekent. De Vlaamse optie moet dan ook een en/en verhaal worden, een
gezonde economie én onafhankelijkheid, geen en/of.
Wie
haalt het in zijn hoofd om na anderhalve maand politiek reces en een
uitgebreide zomerse komkommertijd met een politieke enquête af te komen? Men
zou haast van ambtenarij spreken mocht het niet zijn dat het gaat om een
peiling door Ipsos uitgevoerd voor De Morgen en VTM. Van de cafézender uit
Nossegem kan men alles verwachten, voor een dagblad dat zich kwaliteitskrant
noemt is dit eerder beschamend. Bij het enquêtebureau Ipsos heeft men het
gewoon gedaan omdat daarvoor waarschijnlijk termijnen zijn vastgelegd en men
ervoor betaald wordt, al lijkt ook bij dat bureau het geldgewin het te halen op
de professionaliteit.
Wat die enquête ook moge zijn ze komt pas officieel uit op zondag
het blijft een lachertje. Het enige wat er gisteren van bekend gemaakt werd op
VTM was, dat de populariteit van de regering Di Rupo lichtjes zou gestegen
zijn, terwijl slechts 38% van de Vlamingen de man met het strikje opnieuw als
premier zouden willen zien terugkeren. Dat percentage zou trouwens wel eens een
stuk lager komen te liggen als men ziet wat het kernkabinet deze week heeft
uitgespookt, of beter niét uitgespookt.
De
carrousel van de topbenoemingen blijkt nl nog altijd het belangrijkste punt op
de agenda van de federale regering te zijn. Door de betwistingen erover werd de
kabinetsraad van dinsdag al uitgesteld naar vrijdag en daarna naar volgende
week maandag. Over alle o zo belangrijke beslissingen die zouden moeten genomen
worden, geen woord. Toen het vroeger 451 dagen duurde alvorens er een nieuwe
regering kon komen, kreeg de N-VA daarvan de schuld. Bij deze
benoemingsvaudeville, die nu ook al maanden en voor sommige benoemingen jaren aansleept,
kan zelfs dat niet meer. Het is puur platte demagogie waar men nu mee bezig is,
waar bekwaamheid het moet afleggen tegen de kleur van de partijkaart.
In
het kader van wat er daar nu bezig is, afkomen met een politieke peiling na een
vakantieperiode is dan ook lachwekkend, tenzij men die enquête ook moet catalogeren
als komkommernieuws en dan is het zonde voor het geld dat die waarschijnlijk
gekost heeft.
Het voorstel van kuifje Reynders, gesteund door Crootje, om de staat
een deel van zijn aandelen van Bpost en Belgacom te laten verkopen, is nog zo
gek niet. Om te beginnen zou het flink wat geld kunnen opbrengen, waardoor de
Belgische staatsschuld weer eens onder de 100% van het bbp zou zakken. Zeker in
het vooruitzicht met de volgende palavers met Europa over de Belgische
begroting zou dat een pluspunt zijn. Verder zou men van de discussie over de
lonen van de topmanagers van die bedrijven vanaf zijn. Die zouden dan nl voortaan door
de gezamenlijke aandeelhouders, waaronder ook de Belgische staat (maar dan met
een minderheidsvertegenwoordiging) kunnen bepaald worden en eventueel
aangepast.
Dat voorstel zal echter nooit aanvaard worden, want de PS is tegen.
Daarmee wordt nog maar eens duidelijk gesteld, dat het de PS is die in dit land
de wetten stelt en de liberalen zullen dat moeten aanvaarden zo lang ze een
regering zoals de huidige van Di Rupo blijven steunen. De nieuwe minister van
Overheidsbedrijven Labille mag er dan beminnelijk uit zien, het is een
donkerrode apparatsjik die méér staat wil, niet minder. Het kan straks trouwens
nog erger worden, als men weet dat de eveneens nieuwe PS-voorzitter Magnette
een arbeidsduurverkorting met behoud van loon voorstelt. Helemaal de Franse
toer op, alhoewel iedereen weet dat zoiets Frankrijk niets heeft geholpen,
integendeel. Als het echter regent in Parijs, druppelt het wel in Brussel. Om
de Franse pensioenen betaalbaar te houden gaat de regering van monsieur normal
daar de lasten op arbeid verhogen. Juist het tegenovergestelde van wat Europa
vraagt. Dat een land zoals België, met een loonbeslag van 54%, straks misschien
ook zo iets gaat doen, hangt weer af in hoever de PS Magnette zal volgen. De
rest van de federale coalitie zit erbij en kijkt ernaar. Waarbij nog maar eens
duidelijk wordt aangetoond wie de baas is in dit landje.
Nu
de IJzerbedevaart van Diksmuide* verschoven is naar de kille novembermaand en daar
gerecupereerd zal worden door de Belgische vieringen i.v.m. de eerste
wereldoorlog, achten onze politiek-correcte media het ook niet eens meer nodig nog
een woord vuil te maken aan de IJzerwake, die vorige zondag in Steenstrate
heeft plaatsgevonden. Het lijkt wel als men bezig is met een
ontvlaamsingscampagne.
Neem nu de Gordel, die vanaf dit jaar zgz wordt uitgebreid en in een
nieuw kleedje gestoken. Dat nieuwe kleedje lijkt geen echt Vlaams kleedje te
zijn. Het heet nu officieel het Gordelfestival, eerder een muzikaal gebeuren
met een knipoog naar al die andere festivals die Vlaanderen tegenwoordig rijk
is, waarbij elke verwijzing naar Vlaanderen zoveel mogelijk vermeden wordt. In
alle communicatie er omtrent tot nu toe is het woord Vlaams amper te vinden.
VVB en TAK krijgen zelfs geen toelating om, zoals vroeger, een eigen stand te
hebben en evenmin om Vlaamse leeuwstickers uit te delen. De twee getroffen
organisaties hebben al gezegd zelf iets te zullen organiseren, zodat het nog
interessant kan worden, maar het officiële Vlaanderen houdt zich gedeisd. De
gemeenten waar vroeger problemen waren met franskiljons (Sint-Genesius-Rode,
Dilbeek, Zaventem en Overijse) zijn geen startplaatsen meer en het hele
gebeuren wordt, inderdaad, in de eerste plaats een soort festival met de
klemtoon op de muziek.
Van de Belgische voetbalbond weten we al dat de Vlaamse supporters beter
Engels zouden leren (de Franstaligen hoeven/kunnen dat niet), maar ook het
hockeygebeuren is op Franse leest geschoeid. Dat hebben we pas nog kunnen
meemaken tijdens de Europese kampioenschappen in Boom, waar de huistaal van het
team Frans bleek te zijn (dat kon men horen in de peptalk tijdens de matchonderbrekingen)
en waar de Nederlandse coach de spelersgroep in het Engels toesprak, omdat de
man waarschijnlijk geen Frans kent.
Kortom, er vindt momenteel op heel wat niveaus een ware ontvlaamsing
plaats en wordt het hoog tijd dat wij Vlamingen eens van ons af gaan bijten.
VVB en TAK zullen hopelijk volgend weekeinde het voorbeeld geven, maar daarbij
mag het niet ophouden. In het vooruitzicht van de belangrijke verkiezingen van
volgend jaar, kan men niet genoeg de aandacht vestigen op die zoveelste
recuperatiepoging van het Belgisch establishment.
* Voor wie de nieuwe Gordel nog te rechts
zou zijn, is er zondag in Diksmuide een alternatief: Daar vindt het Ten
Vrede festival plaats, ooit in gang gezet door Bert Anciaux en zijn linkse volgelingen.
Dit jaar zal daar ook ManiFiesta aanwezig zijn, een overkoepeling van uiterst
linksen, van de PvdA en Dokters voor het volk tot sympathisanten van Cuba en
Noord-Korea, indignados, tupamaros en alles wat de linkse kerk kan bieden.
Misschien krijgen die wél enige aandacht in onze media.
De
campagne voor de verkiezingen van 25 mei 2014 is voor de N-VA goed begonnen. De
Fransdolle FDFer Olivier Maingain heeft nl de Franstalige partijen opgeroepen
zich ertoe te verbinden om na die verkiezingen geen federale regering te zullen vormen
met de N-VA. Een mooiere start kon de N-VA zich niet dromen. De partij is groot
geworden als de underdog en Maingain wil de partij persé zo houden. Het liefst
van al zou hij er een cordon sanitair rond willen, zoals destijds rond het
Vlaams Belang, maar dat woord durven ze in francofoon België daarvoor niet
(meer) gebruiken. Stel eens voor dat de traditionele Vlaamse partijen, als
reactie daarop, bij die verkiezingen nog meer klop zouden krijgen en daarom,
o.w.v. het gebrek aan zetels of gewoon uit schrik straks helemaal te
verdwijnen, niet meer zouden willen meedoen met de francofonen. Dan zou er in zon geval zelfs
helemaal geen federale regering meer kunnen gevormd worden en zouden we meteen
een stap verder staan dan het nu door de N-VA gepromote confederalisme.
Jammer genoeg trappen de andere francofone partijen (voorlopig?) nog
niet in die val. Ze vinden het daar al erg genoeg dat Demotje (rijmt op
Vervotje, qua lengte even hoog) in de aanloop naar de Waalse feesten van
september, heeft opgeroepen tot een Waals nationalisme. Na een bijna algemene
kritiek op zijn voorstel (alleen Happart, tegenwoordig persona non grata zelfs
in zijn eigen PS, volgde hem), was de Rudy, zoon van een Waalse vader en een
West-Vlaamse moeder (dat laatste hoor je aan zijn Vlaamse uitspraak), er snel
bij om uit te leggen dat zijn Waals nationalisme een positief nationalisme is,
dit in tegenstelling tot het Vlaams nationalisme, dat volgens hem negatief zou
zijn, omdat dat het einde van België wil. Dat Waals nationalisme zal dan
waarschijnlijk zoiets zijn als het Belgische nationalisme dat alleen bij
internationale sportgebeurtenissen nog een hoop simpele zielen vindt die, al
dan niet bezopen, met de nationale driekleur blijft rond zeulen. Of het nationalisme
van de Belgische voetbalbond die voor de voetbalmatch tegen Schotland uitpakt
met de slogan On compte sur vous!, voor de Vlamingen vertaald als Make us
proud!.Dat is dan waarschijnlijk de nieuwste variant van Pour les flamins la
même chose
N.a.v. de opnieuw op te starten besprekingen over de federale begroting,
waarover ik het gisteren al had, is de vraag of die nog wel serieus mogen
genomen worden. Herinner u nog dat bij een vorige bespreking Maggie De Block zo
genereus was om bijna 100 miljoen euro terug in de federale kas te storten,
daar zij dat geld teveel zou hebben gehad. Nu blijkt big Maggie geld tekort te
hebben om de gedwongen repatriëringen te kunnen blijven financieren. Ging het
hier om een misleiding van de openbare opinie of is De Block niet bekwaam
genoeg om de kosten van haar departement in te schatten? Van een afgang
gesproken
Tweede punt is, dat de dames en heren van het kernkabinet het deze week meer
dan waarschijnlijk eerst niet zullen hebben over de begroting zelf, maar wel over
de topbenoemingen in allerlei overheidsinstellingen. Top of the bill bij deze
topbenoemingen zijn de posities bij de nog maar eens te hervormen NMBS die de
staat, nota bene, zon drie miljard euro per jaar kost. Men heeft daar nl
ontdekt dat er, buiten de drie topfuncties, die aangeduid worden met
directeur-generaal, nog eens een tiental gewone directeurs rondlopen die
allemaal een pak poen meer krijgen dan onze eerste piet. Die extra benoemingen
zouden bij de laatste herstructurering van het Spoor gebeurd zijn om bepaalde
evenwichten te herstellen, evenwichten die meer te maken hadden met de kleur
van de partijkaarten dan met welk ander probleem ook. Zo werden er zelfs compleet
nieuwe directeursfuncties gecreëerd, zoals die voor Strategie &
Coördinatie* en een andere louter om het taalevenwicht te herstellen.
Daarbij even inhet achterhoofd houden
dat bijna heel die top van de NMBS bestaat uit (al dan niet ex-) vakbondsfiguren, van dezelfde syndicaten die de graaicultuur aanklagen
Als men straks het aantal directeurs bij de NMBS terugdraait, dan kan
men er gif op nemen dat die wel een andere job, maar geen cent minder zullen
krijgen (verdienen is hier niet het juiste woord). Dat verhaal hebben we nl
ook al meegemaakt bij de hervorming van de politie, zoals ook al eens werd
opgemerkt door trouwe lezer Victor Van Vosselaer. Waarbij men tot de
vaststelling komt dat men hervormingen in dit land niet uitvoert, maar afkoopt.
* Bij DAF-Trucks, waar ik vroeger gewerkt
heb, gebeurde het ook dat er bij reorganisaties coördinatoren werden
aangesteld. Dat had soms te maken met mensen waarmee niet goed wist wat
aanvangen. Een courante mop die in het bedrijf de ronde deed was, dat een
coördinator diende om twee niet productieve afdelingen weer productief te maken,
een beetje zoals in de algebra
Deze week zouden de politieke activiteiten in de Wetstraat weer hervat
worden. Het wordt de start van een nieuw politiek jaar dat van grote betekenis
kan worden.
Om
te beginnen moet de regering Di Rupo vóór 21 september aan Europa een verslag
uitbrengen over de Belgische begroting voor 2013 en tegen half oktober over die
van 2014. Voor die laatste zal nog serieus wat geld moeten gevonden worden en
het is maar zeer dat vraag of Europa zal blijven aanvaarden dat dit allemaal
maar blijft gebeuren met knip en plakwerk en dat alles zonder de belastingen,
die al mede de hoogste zijn van Europa, nóg eens te verhogen. De liberale
familie wil, althans volgens Crootje in een interview in de weekeindeditie van
De Standaard, een tax shift (nieuw woord voor belastingsverlaging) van liefst
5 miljard in die begroting voor 2014, een discussie die de blauwen desnoods
willen meenemen naar de verkiezingen van datzelfde jaar. Eerst zien, zei de
blinde.
De
implementatie, zeg maar de uitvoering van de zesde staatshervorming, moet ook
dit najaar gebeuren en daarbij zal nog e.e.a. komen kijken. Ondanks de hoera
kreten van begin juli, weten we ondertussen dat er enkele zaken bij zijn
waarover nog altijd geen echte eensgezindheid is of die door de betrokken
partijen worden aangevochten. Zeker als men weet dat in enkele zaken, zoals bij justitie, die
betrokken partijen Raad van State en Grondwettelijk
Hof heten.
Zowel met die begrotingen als met de uitvoering van de staatshervorming
zal weinig eer te rapen vallen, zeker omdat ze zullen plaatsvinden in de
aanloop van de campagne naar die o zo belangrijke verkiezingen, waarvan elke min of meer
neutrale waarnemer in Vlaanderen niet inziet hoe de huidige Vlaamse
meerderheidspartijen in de federale regering daar profijt uit zullen kunnen halen.
Op Kris Peeters na heeft CD&V al zijn stemmenkanonnen zien vertrekken of
wegdeemsteren, terwijl rood en blauw moeten vrezen dat ze de 10% niet meer
zullen halen. De laatste loodjes zullen zwaar zijn voor de partijen die zich laten 'strikken' hebben...
Nu
bij de volgende verkiezingen de senatoren niet meer kunnen verkozen worden door
het gewone volk (wél door de zichzelf democratisch noemende partijen),
dreigden die partijen een deel van de riante staatssteun kwijt te raken.
Gelukkig had men dat tenminste tijdig gezien en werd die financiering
aangepast. Dat laatste dacht men tenminste. Nu blijkt dat ze niet alleen werd
aangepast, maar zelfs nog verhoogd. Na de moeder aller verkiezingen krijgen de
partijen met verkozenen in totaal 28,3 miljoen euro i.pl.v. de 20,2 miljoen die
ze nu al ontvingen. Als excuus wordt o.m. door Markske Beke aangevoerd dat
deze verhoging mogelijk was, omdat men in de senaat tegelijkertijd 11,5 miljoen
zal besparen. Dat heeft hij helemaal alleen gevonden, zonder hulp van de high
potentials van Innesto. Dan bespaart men eindelijk eens ergens en smijt men het grootste deel van dat geld langs een andere deur buiten.
Om
te beginnen, had men niet alleen de verkiesbaarheid van de senaat moeten
afschaffen, maar de vergadering zelf, tout court. Die praatbarak, die al zo
weinig voorstelde, zal dat nog minder dan vroeger en zal in principe alleen nog
dienen om gebuisde kandidaten te depanneren, zeker nu de plaatsjes bij Europa
voor de traditionele partijen steeds zeldzamer en duurder worden. Hoe weinig
senatoren er straks ook nog overblijven, de structurele en logistieke kosten
zullen ongeveer dezelfde blijven.
Ten tweede is het gewoon een schande, dat in een periode waarop door de
politiekers zoveel beknibbeld wordt op de lonen van allerlei overheidsmanagers,
zij zichzelf extra geld toekennen. Luister naar mijn woorden, maar zie niet naar
mijn daden. En dan heeft Beke nog het lef te stellen dat alleen journalisten
met slechte intenties e.e.a. in een verkeerd daglicht stellen.
Tenslotte zou men al die financieringen van partijen en media beter
meteen compleet afschaffen. Juist door die activiteiten te subsidiëren, maakt
men van partijen, politiekers en mediamensen gewillige klaplopers die meedoen
o.w.v. de smeer. Bij crisistijden horen geen subsidies, tenzij kan worden
aangetoond dat ze meer baten dan lasten met zich meebrengen, wat bij de senaat
maar ook bij andere instanties, zoals bv de provincieraden zeker niet het
geval is.
Trends is een blad waarop ik wel geen abonnement heb, maar dat ik toch
elke week lees. Het schrijft hoofdzakelijk over economie en financiën, maar in
een landje als het onze is de politiek nooit ver af. Tijdens de vakantie
verscheen het blad slechts om de twee weken en had het, zoals alle media, ook
af te rekenen met de komkommertijd. In de uitgave van deze week gaat het er
echter weer tegenaan en, enigszins tot mijn verbazing, vond ik er niet minder
dan drie artikelen in terug waarover ikzelf de laatste maand geschreven heb. Ik
weet het: eigen lof stinkt, maar het doet toch deugd uw mening bevestigd te
zien door een gedegen vakblad.
Om
te beginnen was er mijn blog van 13 dezer over dat belachelijke ingangsexamen
voor kandidaat dokters en tandartsen. In Trends van deze week geeft Marc Moens,
voorzitter van het artsensyndicaat BVAS, toe dat in die test de nadruk teveel
ligt op wiskunde en wetenschappen, terwijl voor een arts sociale vaardigheden
van groter belang zijn. Tandartsen, geeft hij ook toe, worden niet eens
gecontroleerd op hun behendigheid, terwijl dat geen onbelangrijk deel is van
hun werk. Hij staart zich nog altijd wel blind op het feit dat in de Franse
gemeenschap, waar dat ingangsexamen er niet is, er elk jaar maar 10% slagen in
het eerste effectieve jaar op de universiteit en houdt er geen rekening mee dat
dit mede het gevolg is van het barslechte onderwijssysteem bij ons francofonen.
Hij zou daarover een parlementaire vraag hebben gesteld, maar daarop nog steeds
geen antwoord gekregen hebben. Ook dat is Belgisch
Op
15 augustus schreef ik een blog over de uitspraak van Paul Krugman,
Nobelprijswinnaar en lichtend voorbeeld voor Paul De Grauwe, dat België het
slecht functionerend voorbeeld in Europa zou zijn. Ik had daar mijn bedenkingen
bij en ook Johan Van Overtveldt, hoofdredacteur van Trends, veegt in zijn Intro
van deze week de vloer met deze man (Het grote ongelijk van Krugman). Het is
niet zo, dat men de waarheid in pacht blijft hebben omdat men eens een keer de
Nobelprijs heeft gewonnen. Zo gaf Paul Krugman in 2002 mede zijn zegen om de
gevolgen van de gebarsten dot-com zeepbel op te vangen met grootschalige
investeringen in de vastgoed sector. We weten ondertussen tot wat dat geleid
heeft. Dat diezelfde Krugman, hierin slaafs gevolgd door onze mister doom,
Paul De Grauwe, nu voorstelt op te houden met besparen en er integendeel veel vers
geld tegenaan te smijten, is dan inderdaad meer dan bedenkelijk. Een ezel zou
zich geen tweemaal
Tenslotte schreef ik in mijn blog van woensdag 21 dezer nog, dat ik het
ergerlijk vond dat mevrouw Swiggers, voormalige topvrouw bij Arco, de bezoldigde
mandaten blijft opstapelen en, met zestien, de kampioen is in Vlaanderen, terwijl zon kleine 800.000 Arco-coöperanten hun
spaarcenten (in totaal zon anderhalf miljard euro!) dreigen te verliezen.
Trends van deze week wijdt er een artikel van twee bladzijden aan met de
alleszeggende titel: De schaamte voorbij, waarbij ook de quote van Ivan Van
de Cloot wordt aangehaald waarbij die zegt, dat men haar in IJsland achter de
tralies zou draaien, terwijl ze hier de vereffenaar mag zijn van haar eigen
faillissement.
Grote titel in De Standaard van gisteren: Regering stevent recht op de
muur af, nota bene een uitspraak van Luc Van den Bossche, niet de eerste de
beste. Hij was in een vroeger leven al bijna tien jaar Vlaams minister en
daarna vijf jaar federaal minister. In 2003 stapte hij uit de politiek en werd
eerst gedelegeerd bestuurder en daarna voorzitter van de raad van bestuur van
Brussels International Airport Company (BIAC), waar hij in 2011 ontslag nam en
heel wat heibel veroorzaakte omdat hijzelf een riante ontslagregeling eiste.
Momenteel heeft hij een bestuursfunctie bij het Gentse Optima, een financiële
dienstenverlener. En, o ja, ik zou het belangrijkste nog vergeten, Luc is de
vader van Freya!
Als zo iemand zon statement maakt, dan denkt men meteen dat er
inderdaad iets ernstigs aan de hand moet zijn. De overheidsschuld? De
belastingsdruk? De werkloosheid? De zwakke concurrentiepositie? De problemen
van de vergrijzing? Justitie?
Niets van dat alles. Van den Bossche maakt zich zorgen omdat de regering
Di Rupo er maar niet in slaagt een definitieve keuze te maken in een hele serie
topbenoemingen, waarvan sommige al jarenlang vacant zijn. Van problemen
gesproken! Nu maar afwachten wat er gaat gebeuren als Van den Bossche gelijk
krijgt en de regering zich op die muur te pletter rijdt.
Hoe ergerlijk het ook mag lijken, dit land draait gewoon verder, ook op
de vele afdelingen en instellingen waar de topjobs niet ingevuld geraken. Men
kan het zon beetje vergelijken met een regering in lopende zaken. Daarbij
draait het land ook gewoon verder. Het probleem voor Van den Bossche is
waarschijnlijk dat hij als (ex?) socialist daar problemen bij heeft. Die partij
is immers gewend haar mannetjes (en vrouwtjes) in pole position te hebben staan
als het om dikbetaalde overheidsjobs gaat, gewoon omdat de meeste van haar
kandidaten niet veel meer te bieden hebben dan de partijkaart. Dat het deze
keer maar niet wil lukken is een veeg teken aan de wand. Zou Vande Lala toch
gelijk hebben, toen hij recentelijk verklaarde dat men de socialisten overal
uit wou hebben. Uit de federale én uit de Vlaamse regering, waarbij het droppen
van rode kandidaat topmensen dan een logisch gevolg zou zijn.
Het lijkt wel de bijzaakspecialisatie van het Peter Principe: het kader is belangrijker dan het schilderij. Waarbij dient opgemerkt dat dit een teken is van incompetentie...
Het is al een tijdje geleden, maar in deze rubriek heb ik al enkele
keren aangehaald dat artiesten en sportlui zich niet met politiek moeten
inlaten. Die mensen hebben hun fans en supporters en die mogen gerust verschillende
politieke inzichten hebben. Artiesten en sportlui die zich politiek uiten,
riskeren alleen maar supporters te verliezen, zeker als het in hun eigen sport
niet al te goed gaat. Denk maar aan Philippe Gilbert, die vond dat er beter met
Belgische vlaggen aan de eindmeet zou gezwaaid worden dan met Vlaamse Leeuwen.
Hij zou zelf beter eens een koerske winnen vooraleer zich te uiten in een
materie die de zijne niet is.
Anders is het natuurlijk als het in de sport goed gaat, zoals nu (nog)
met de Rode Duivels. We hebben momenteel een voetbalgeneratie die er zijn mag,
waarvan het gros ook in het buitenland gewaardeerd wordt en die misschien op
weg is naar het WK in Brazilië van volgend jaar. Tegelijkertijdwordt er door de Belgische voetbalbond een
aardig stukje aan succesvolle marketing gedaan en dat alles heeft tot gevolg
dat onze nationale ploeg hot is bij een breed publiek. Jammer genoeg wordt
dat Belgisch voetbal nu ingeschakeld om aan politiek te doen en wordt de
kapitein en woordvoerder van de Rode Duivels, Vincent Company, nu al zon
beetje uitgespeeld als dé tegenstander van Bart De Wever. Linkse en doorgaans
anti-Vlaamse journalisten van het type Yves Desmedt en Luc Van der Kelen
schrijven nu al dat Company, die het spelletje mee speelt, Barts grootste
tegenstander zou kunnen worden bij de moeder alles verkiezingen op 25 mei 2014.
Als ik me niet vergis speelt dat WK in Brazilië zich af in april en mei van
volgend jaar, net vóٕór die verkiezingen. Het zijn trouwens niet alleen
journalisten die zich daarmee bezig houden. Vergeten we niet dat de huidige
trainer van de Belgische nationale ploeg, Marc Wilmots, ooit senator was voor
het MR en ook al uitspraken heeft gedaan die niet passen bij zijn functie. Om
nog te zwijgen over de prietpraat van vader Borlée die beweerde dat de duivels
de N-VA van de kaart kunnen vegen. Papa zou er beter voor zorgen dat zijn
zoontjes nog eens aan een EK of WK medaille geraken. Op het laatste WK atletiek
in Moskou haalde België er geen enkele, evenmin als op het EK-zwemmen in
Barcelona. Daar verbeterde een zwemster een Belgisch record, maar was pas 35ste
in haar reeksen. Dat zegt genoeg. Het mopje over het niet verdrinken was nooit
ver af.
Om
maar te zeggen: schoenmaker, blijf bij uw leest. Er is ook als Vlaming niets
mis mee fan of supporter te zijn van een Belgische sporttak. Op internationaal
gebied kan het trouwens moeilijk anders. Als het dan even goed gaat, er meteen
een politieke zaak van maken, is er ver over. Wat bv als België straks eens
geen punten zou halen tegen Schotland, Wales en/of Kroatië, toevallig allemaal eveneens
kleine landjes met autonome verzuchtingen? Zoals professor Carl Devos (Ugent en
eerder links) het verwoordde: Het merk Rode Duivels kan in het schizofrene
België nog jaren mee.
Sinds 2005 zijn Belgische politici en topfunctionarissen verplicht hun
mandaten, al dan niet bezoldigd, aan te geven. In totaal gaat het dit jaar om
een kleine 8.000 mandatarissen, die in totaal meer dan 51.000 mandaten hebben
aangegeven. Ongeveer de helft daarvan zijn betaald, de andere zogezegd niet,
maar men kan er gif op nemen dat ook die wel e.o.a. voordeel zullen opleveren.
Voor niets danst geen aap luidt het gezegde en dat geldt ook voor mandatarissen
en andere postjesjagers. Het is niet voor niets dat het tien jaar geduurd heeft
voor die wet daarover er door kwam. Vraag is trouwens, of men met de verkregen
gegevens daadwerkelijk iets doet. In Vlaanderen blijkt een politicus gemiddeld
3,5 bezoldigde mandaten uit te oefenen en de kampioen is een zekere Jozef
Dauwe, provinciaal gedeputeerde voor CD&V in Oost-Vlaanderen met 59
mandaten, waarvan 7 bezoldigd. Men kan zich redelijkerwijze afvragen hoe zon
mensen hun dag indelen om zoiets serieus te kunnen doen.
Nu, ze doen maar. Persoonlijk vind ik dat niet zij gek zijn, wel de
mensen die voor dergelijke creaturen blijven stemmen, al kan het zijn dat ook die het
doen o.w.v. de profijtjes die de mandataris hen zou kunnen bezorgen.
Het wordt trouwens ergerlijk als men moet constateren dat niet-politica
Francine Swiggers zo maar eventjes zestien betaalde mandaten uitoefent. Madame
Swiggers is de topvrouw bij Arco, de financiële poot van het ACW, die zo
gruwelijk in de fout is gegaan in de Dexia affaire. De 800.000 ACV spaarders,
die zich via Arco bij Dexia tot coöperanten lieten ompraten, zijn ook nu nog
altijd niet zeker of zij hun geld ooit zullen terugzien. Er zijn daarover al
enkele negatieve adviezen geweest en als ik me niet vergis is de Raad van
State er daar nog niet uit. Voor Swiggers hoeft dat geen probleem te zijn. Met
haar mandaten zit ze op rozen en de eerste officiële klacht tegen haar moet nog
altijd worden neergelegd. Voor wie het nog niet zou begrepen hebben: het gaat
hier om een dame die ressorteert onder de vlag van CD&V, met de C van
christelijk
Zowel
de stad Antwerpen als die van Vilvoorde en die van Maaseik hebben eindelijk
iets gevonden waarmee ze onze Syrië-strijders misschien op andere ideeën
kunnen brengen. Nadat hun plaatselijke politie officieel had vastgesteld dat de
helden (en misschien wel toekomstige martelaren) verdwenen waren, werden ze
ambtelijk geschrapt, waardoor zij meteen ook hun sociale rechten kwijt zijn,
waaronder hun werkloosheidsvergoeding. Het werd trouwens zo gek dat die kerels
feitelijk gesponsord werden door onze OCMWs (hun vrouwen schreven dat geld
over naar Turkije, waar ze het tussen twee gevechten door kwamen ophalen). Het
feit dat niet alleen Antwerpen de kraan dichtdraaide, maar ook Vilvoorde, bestuurd
door een socialist, maakt het voor de linkse Antwerpse oppositie onmogelijk
daar veel tegen in te brengen, hoe graag ze dat ook gedaan had. Erger voor hen
zelfs: ook Monica De Coninck (SP.a), federaal minister, is het ermee eens. Toen
zij in een vorig leven hoofd van het Antwerpse OCMW was, deed ze hetzelfde.
Het schrappingsverhaal kon dus tegen de huidige voorzitster Liesbeth
Homans niet gespeeld worden. Dan maar iets anders gezocht en gevonden. Liesbeth
had in een uitgebreid dubbel interview in de weekeindeditie van De Standaard nl
verteld dat racisme een relatief begrip is. Het kot was meteen te klein voor de
linkse wereldverbeteraars, Di Rupos kabinetschef en Youssef van het CGKR
centrum op kop natuurlijk. La
Homans neemt echter geen woord ervan terug en zo kunnen ze
nog wel even tegen de maan blijven blaffen. Homans heeft trouwens gelijk:
racisme ís relatief. Het is geen alleenrecht van het blanke ras, het bestaat
overal ter wereld ongeacht de huidskleur en het geloof. Er bestaat geen volk
waaronder geen racisme sluimert, al gebeurt het maar door bv het vertellen van
e.o.a. mop*. Dat betekent dan nog niet dat het goed te keuren is. Dat ontkennen
is echter gewoon een schijnheilige leugen, zeker niet de eerste waarvan de pocos
uit onze maatschappij gebarsten zijn. Het wordt wel erg als de linkse oppositie
geen andere argumenten meer heeft dan te zeggen dat daarmee een stad beschadigd
wordt.
* Men moest eens weten, hoeveel moppen er bv
in New York, toch ook een smeltkroes van nationaliteiten, verteld worden over
joden, negers, Ieren, Italianen, Polen en ga zo maar door. Dikwijls zelfs door
de eigen mensen. Maar daar hebben ze blijkbaar geen farizeeërs zoals Youssef,
Yasmine en Co, die zichzelf zo serieus nemen en onaantastbaar voelen
In
De Standaard stond er vrijdag 16 augustus een merkwaardig stukje aan de hand
van redacteur Joël De Ceulaer. Om hem te situeren: dat was de man die indertijd
op Tv (als moderator, nota bene) de lof zong van Abu Jaja en daarbij Filip
Dewinter vernederde. Hij is blijkbaar zijn bewondering voor de geestesgenoten
van Jaja nog niet kwijt, want in het bewust artikel van vrijdag jl stelt hij
voor de feestdag van O.L. Vrouw Hemelvaart op 15 augustus te vervangen door het
Suikerfeest van de moslims!
Het
is natuurlijk een gegeven, dat heel wat christenen, daarbij zelfs een deel dat
zichzelf nog katholiek noemt, niet meer naar de kerk gaan en dat de moslims
tenminste degenen die hier in de media worden aangeprezen hun godsdienst (of
wat ervoor moet doorgaan, want islam is eerder een ideologie dan een
godsdienst) nog wél vrij intens beleven. Dat houdt echter niet in dat een
geloofsbelijdenis van een minderheidsgroep van inwijkelingen de traditie van
een land met een andere godsdienst en geschiedenis overhoop zou moeten halen.
Het doel van de islam hier is het verdringen van de andere godsdiensten, de
katholieke in de eerste plaats. Dat begint met een hoofddoek en eindigt met de
sharia. Ga het maar eens na in landen zoals Pakistan, Nigeria en Egypte, waar
christenen dagelijks hun leven riskeren en kerken aan de lopende band in brand
worden gestoken. En dat alles terwijl de moslims ondertussen ook elkaar
uitmoorden, in een regelrechte oorlog zoals in Syrië of in omfloerste
burgeroorlogen zoals in Irak, Egypte, Libanon en Jemen. Toch maar goed dat ze
dat Suikerfeest nog hebben!
Het
is trouwens opmerkelijk dat bij ons de moslims de steun krijgen van de zgz
progressieven, exact dezelfden die hier al decennialang ijveren voor een
seculiere samenleving en de emancipatie van de vrouw, maar die tegelijk pleiten
voor een aanvaarding van een religie in dewelke moord (op afvalligen) en
doodslag (op voor hen ongelovigen) niet meteen worden afgekeurd als het hen
uitkomt en waar de rol van de vrouw grotendeels herleid is tot het kweken van
kinderen. Om nog te zwijgen over de martelaren die denken hun hemel te
moeten verdienen door zichzelf op te blazen en meestal onschuldige medemensen mee de
dood in te nemen.
Ze
zouden die mijnheer De Ceulaer eens een jaartje verplicht naar een van de
bovenvernoemde landen moeten sturen, zodat hij zich ter plaatse eens kan gaan
vergewissen wat die verlichte woestijngodsdienst uit de middeleeuwen daar nog
inhoudt, i.pl.v. hier vanuit zijn luie zetel de verdraagzaamheid enkele
richting te prediken in een zgz kwaliteitskrant.