Zoals regelmatige lezers van mijn blog weten, ben ik een fan van Vacature, de gratis weekeindbijlage van o.m. de Persgroep (met o.a. Het Laatste Nieuws) en Concentra (met o.m. de Gazet Van Antwerpen). Ik behoor zeker niet tot de doelgroep van die publicatie, maar er staan bijna elke week heel wat interessante artikels in over economie en financiën en ook over de ergerlijke verschillen tussen noord en zuid in dit land. Elke week staat er in Vacature ook een bijdrage over een restaurantbezoek van een van de medewerkers met iemand uit de industrie, de zakenwereld of de overheid. Vorig weekeinde was een zekere Johan Schoups aan de beurt. De man is verantwoordelijke administratieve directie brandweer Brussel. Hij wist o.m. iets te vertellen dat ik nog niet wist (ge kunt ook niet alles weten, he!). Het Brusselse brandweercorps blijkt nl het hele grondgebied van de 19 Brusselse gemeenten te bestrijken. Dus hier geen versnippering, zoals dat gebeurt met de 19 burgemeesters, de 19 gemeenteraden, de 19 OCMW's en ga zo maar verder. Eén op duizend inwoners van Brussel heeft ergens wel een politiek ambt. Niet zo dus bij de Brusselse brandweer, 1552 man sterk met een budget van 85 miljoen euro. Als die brandweer heel Brussel kan omvatten, waarom zouden de andere diensten dat niet kunnen. Brussel, zoals het nu is ingedeeld, kost ontzaglijk veel geld: 125 miljoen per jaar en daar zijn er nog eens 65 bijgekomen bij het aantreden van de regering Verhofstadt III. Gewoon een schande, als men weet dat het stadsgewest een recordwerkloosheid heeft van 20% (bij "jongeren" zelfs tot 50%!), een hoop samenlevingsproblemen (denk maar aan Kuregem/Anderlecht) en een stadsvlucht van de beter gegoede burgers. De volgende keer dat Brussel weer komt bedelen, en dat wordt waarschijnlijk tegen 15 juli, dan zou men tenminste eerst eens kunnen vragen dat die stad de tering naar de nering zet en eens een serieus plan van herinrichting voorstelt. Als hun brandweer voor het hele grondgebied kan zorgen, dan moeten de andere diensten dat ook kunnen, eventueel via een districtsraad zoals dat tegenwoordig in Antwerpen gebeurt. De vraag is maar of Leterme I daar een antwoord op zal hebben...
België had, eind 2007, liefst 232.000 niet-werkzoekende werklozen. Dat is een groep van mensen die feitelijk is opgegeven door de samenleving. Die mensen krijgen een maandelijkse uitkering en worden verder niet meer lastig gevallen. Niemand vraagt hen nog of ze willen en/of kunnen werken. De RVA heeft er zich bij neergelegd, dat ze met die mensen niets meer kunnen doen. Het zou goed kunnen dat een deel van hen die uitkering als vaste bijverdienste heeft en daarbuiten nog lekker wat in het zwart verdient, maar we hebben er het raden naar, want er wordt niet meer naar gezocht. Afgeschreven op kosten van de staat. Die 232.000 maken deel uit van een totaal van bijna 700.000 werklozen. Samen kostten ze de staat vorig jaar zo'n acht miljard euro! De hele zaak kwam in het nieuws, toen bleek dat er in 2007 een lichte daling van het totaal aantal uitkeringstrekkers bleek te zijn. Bij nader toezien was die daling alleen te merken in Vlaanderen. In Wallonië was er een status quo en in Brussel zelfs een lichte stijging. Het gekende verhaal. In het ingewikkelde land dat België is, worden de werklozen gecontroleerd door de federale RVA én door de regionale arbeidsdiensten (VDAB, Forem en Actiris). De Vlaamse dienst, de VDAB dus, maakt er serieus werk van en dat is dan ook de voornaamste reden van de daling van het aantal uitkeringen bij ons. Het moet gezegd, dat ook de Waalse tegenhanger, het Forem, actiever geworden is, terwijl er in Brussel weinig of niets gebeurt, zoals stilaan gebruikelijk. Dat laatste geldt trouwens ook voor de RVA, waar men zelfs niet eens goed weet waarmee men bezig is. E.e.a. laat nog maar eens duidelijk zien, dat er in dit land twee verschillende arbeidssystemen zijn, die niet op elkaar kunnen worden afgestemd en die beter onafhankelijk zouden werken. Zo bestaat bv in Wallonië 36 procent van de werklozen uit .jongeren, die na hun studies werkloos zijn gebleven. M.a.w.: 1 op 3 Waalse werklozen heeft nooit gewerkt! Deze zaken duiden aan dat de Belgische arbeidswetten gefederaliseerd dienen te worden via een grondwetsherziening. In Vlaanderen moet men naar een efficiëntere inzet gaan van de vijftig-plussers, in Wallonië eigenlijk ook, maar daar zit men het probleem dat men eerst de jeugd aan het werk moet krijgen. Als dat niet lukt, komt er van de opvang van de kosten voor de vergrijzing helemaal niets meer in huis. De vraag is maar of het ooit zal gebeuren.
Tijdens de oranjeblauwe besprekingen liet CD&V-er Étienne Schouppe zich ooit eens ontvallen, dat zijn partij de zgn "ethische" wetten van Paars en Paarsgroen wel eens terug ter bespreking op tafel zou brengen. Het kot was toen te klein en vooral de Open VLD vond dit een schande. Brave CD&V-er Schouppe kroop terug in zijn schelp en er werd niet meer over gesproken. In de nasleep van Hugo Claus' laatste stunt, nl zijn euthanasie, vindt dezelfde Open VLD nu, dat zij deze wetten wél terug ter sprake kan brengen, zij het dan in de tegenover gestelde richting. Waarschijnlijk gebeurt dit nu ook als reactie op de scherpe taal van kardinaal Daneels tijdens diens paasboodschap. Voor één keer heeft Daneels nog eens zijn tanden durven laten zien, waarschijnlijk omdat hij niet anders kon dan de overste van de Broeders van Liefde steunen, die wel degelijk zijn nek daarvoor had uitgestoken. Volgens Beke, de nieuwe tijdelijke voorzitter van de CD&V, was er in de nieuwe regering Leterme I een gentlemen's agreement om inderdaad de ethische wetten van Verhofstadt te laten voor wat zij waren en schendt Open VLD nu deze onderlinge verstandhouding. Het zou me niet verbazen. De liberalen hebben feitelijk sinds 10 juni 2007 niets anders gedaan dan de kat uit de boom te kijken en te jennen waar ze konden. Na het terugkrabbelen van Reynders i.v.m. de grondwetshervorming, is dit nu een nieuwe stap om Leterme het leven zuur te maken. De vraag is maar, wat hen dit zal opbrengen. Mocht er een wisselmeerderheid gevonden worden om de euthanasiewetten uit te breiden, dan raad ik Leterme aan niet te wachten tot juli, maar onmiddellijk met zijn partij uit deze regering te stappen. Zoals de zaken er nu voorstaan kan het Vlaamse kartel in juli alleen maar verliezen. Ofwel houdt Leterme woord en stapt hij dan uit de regering, ofwel blaast hij dan het kartel op. De nieuwe plagerijen uit het liberale kamp geven hem een prachtig excuus om ze lik op stuk te geven en als politieke martelaar naar de volgende verkiezingen te gaan. De vraag is maar of hij zoiets zou durven doen.
Op de avond van paaszaterdag, amper een paar uur nadat het parlement het vertrouwen gaf aan Leterme I, wist vice-minister Reynders op de RTBF al te vertellen, dat er van een serieuze staatshervorming in juli niets in huis zal komen. Volgens hem wordt het hoogstens een beetje van dit en van dat, zeg maar "borrelnootjes, nummer 2". We hoeven dus heus niet op het zoveelste njet van madame millefois non te wachten. Haar collega en intieme aartsvijand uit Luik zal ook niet meespelen en blijft feitelijk bij zijn standpunt van tijdens de oranjeblauwe onderhandelingen. Toen zei hij al, dat hij niet zinnens was de regionale regeringen meer macht te geven omdat in Wallonië de gewestelijke macht tot minstens de verkiezingen van 2009 in handen zal blijven van de coalitie CDH/PS. Reynders voelt zich zwaar tekort gedaan. Hij was er, als eerste in de Belgische geschiedenis, in geslaagd in francofoon België de PS als grootste partij te onttronen en nu slaagt hij er niet in diezelfde corrupte partij in de oppositie te houden. Dat allemaal, omdat de Vlamingen een tweederde meerderheid nodig hebben voor hun staatshervorming. Zijn overwinning smaakt dan ook naar die van Pyrrus. Voor zover er nog optimisten zijn in Vlaanderen die geloven dat Leterme zijn grote staatshervorming zal krijgen, vergeet het maar. Straks moet die arme man nog hopen op de Groenen en de SP.a, maar dan valt zijn Vlaams kartel uiteen (en speelt de Open VLD waarschijnlijk ook niet meer mee). Reynders heeft op bepaalde ogenblikken zelfs gehoopt eerste minister van België te kunnen worden. In ruil daarvoor had hij dan misschien wél e.e.a. toegegeven op communautair vlak. Nu moet hij het stellen bij een status quo, waarbij hij vice-premier blijft én minister van Financiën. Wat dat laatste betreft, is dat trouwens ook geen goede zaak voor het land, zoals hij de laatste acht jaar al heeft laten zien. Het laatste (slechte) nieuws vanwege Financiën kregen we trouwens deze week nog te horen. Op de nieuwe belastingsaangifte, die we eerstdaags in de bus krijgen, is het aantal codes nog maar eens met 49 gestegen. Sinds Reynders Financiën leidt, zijn er in totaal al 279 codes bijgekomen. In een vraaggesprek met De Standaard zei een zekere heer Haelterman, professor personenbelasting van de K.U.Leuven, dat hijzelf bijna hulp nodig heeft voor het invullen van zijn eigen aangifte. Hoe moet Jan-met-de-pet dat opgelost krijgen? Met die Belgische belastingen wordt dat net zo als met België zelf: steeds meer regels en wetten worden toegevoegd, zonder dat men er oude wegneemt. Op de duur wordt het een onoverzichtelijk kluwen waarin een kat haar jongen niet meer terugvindt.
De regering Leterme I (0,5 voor de Vlamingen) heeft dus het vertrouwen gekregen van de Kamer. Zijn programma, of hoe men het ook zou noemen, werd eveneens besproken in de Senaat, maar van die praatclub heeft de regering tegenwoordig geen bevestiging van vertrouwen meer nodig. De vraag is trouwens, wat die Senaat dan nog voorstelt en hoe die überhaupt moet blijven bestaan, tenzij om de politiek gezakten een lucratief inkomen te bezorgen. Dat laatste geldt trouwens ook voor het Europese parlement, dat enorm veel geld kost en feitelijk overbodig is. Met een uitgebreide commissie en de regelmatige vergaderingen van staatshoofden en gespecialiseerde ministers, kan Europa ook goed functioneren. Evenals bij het tot stand komen van Verhofstadt III, gaat het parlement beginnen met vakantie te nemen. Daarmee wordt nog eens duidelijk dat dit land het feitelijk ook kan stellen zonder een federale regering. De weinige belangrijke taken die het nog vervult, zouden gemakkelijk kunnen worden overgeheveld ofwel naar Europa, waar dat moet, ofwel naar de deelregeringen, waar dat kan. De reden waarom bv de Vlaamse deelregering, toch ook met vijf partijen, zonder meer degelijk werkt, is omdat er primo geen communautaire spanningen zijn en secundo omdat het over genoeg geld beschikt. De federale regering zit constant in geldnood en dat zal er niet op beteren als ze nog maar een deel van haar vooropgestelde doelstellingen wil maken: meer belastingsverlagingen én meer uitgaven. Dat men in een dergelijk scenario Begroting overlaat aan een nieuwkomer en het tegelijkertijd degradeert tot een staatssecretariaat, wijst erop dat men bij Leterme I ofwel niet goed wijs is, ofwel dat men de nieuwkomer, in casu Wathelet Jr, maar gebruikt als stroman. De man zal echter wel bij de meeste vergaderingen van het kernkabinet betrokken worden, zodat de invloed van de meest linkse partij, het CDH, groot zal zijn. Als men daarbij nog bedenkt dat Milquet het departement van Werk gekregen heeft, juist die sector die Vlaanderen wil regionaliseren, dan mag men er van uitgaan dat het driemaal niets zal worden tegen 15 juli. Gelukkig is daar nog de Vlaamse feestdag van 11 juli, uitgerekend vier dagen voordat de eindbeslissing over de staatshervorming zal moeten vallen. Het wordt op die dag voor de Vlamingen dan ook alle hens aan dek. Laat ons die dag even de barbecues en andere volkse vermaken vergeten, de dooie mus waarmee Paars ons de laatste jaren had blij gemaakt. Laat ons van 11 juli een strijddag maken, waarbij Leterme I, met haar francofone meerderheid, duidelijk zal worden gesteld, dat het menens is. Er is trouwens nog een tweede, belangrijke vervaldag. Na de stemming van 7 november 2007 in de Kamer, waarbij de Vlaamse partijen beslisten de kieskring Brussel-Halle/Vilvoorde te splitsen, hebben de francofonen daartegen beroep aangetekend, tot liefst viermaal toe. Welnu, het laatste beroep tegen die splitsing vervalt in mei van volgend jaar. Als er tegen die tijd geen andere oplossing is, wat goed mogelijk is, dan hebben de Vlaamse partijen de kans de splitsing definitief te maken. De kans dat dit zal gebeuren is groot, omdat precies één maand later er de regionale verkiezingen van 2009 aankomen. Hoop doet leven!
Vandaag zal de oranjepaarse regering Leterme 0,5 waarschijnlijk het vertrouwen krijgen, meerderheid tegen minderheid, maar het zal niet van harte zijn, zelfs niet vanwege de eigen achterban. De hele nieuwe ploeg is één grote toegeving vanwege de CD&V. De liberalen krijgen evenveel zetels als de grote overwinnaars van 10 juni 2007 en dit ondanks (of dank zij?) het feit dat ze de hele tijd de kat uit de boom hebben gekeken en tussendoor blijven proberen zijn het Vlaamse kartel uiteen te spelen. Een andere verliezer, de SP, heeft schijnbaar enkele toegevingen gedaan, maar heeft tijdens de korte periode van Verhofstadt III toch maar e.e.a. uit de kast kunnen halen (het stookoliefonds, het kankerplan en het extra jaarlijks miljard voor de ziekteverzekering). De MR is gesust met twee totaal overbodige staatssecretariaten. FDF-er Clerfayt wordt bijgevoegd bij het ministerie van Financiën, dat nu al acht jaar vierkant draait (Reynders benoemde sindsdien zo'n half dozijn kabinetsmedewerkers op lucratieve postjes en daarmee hebben we het zowat gehad). Verder is er nog Julie Fernandez Fernandez (ja: tweemaal!), die buiten haar dubbelnaam waarschijnlijk even onbekend zal blijven als die Mandaila in het kabinet Verhofstadt II. De enige keer dat die gekleurde staatssecretaris opviel was, toen ze een rouwrede over Hugo Schiltz moest uitspreken en dat deed in zo'n slecht Nederlands, dat ze door de Vlaamse aanwezigen werd uitgejouwd! Ondertussen heeft Milquet al laten weten dat het tweede pakket staatshervormingen een lege doos zal worden. Die tante blijft tenminste consequent, iets dat men van Leterme niet kan zeggen. De geitenboer uit de Westhoek heeft er al mee gedreigd zonder het N-VA verder te gaan als die half juli zou afhaken. Doen, zou ik zeggen. Voor de CD&V wordt juni 2009 dan wel een verdiend electoraal bloedbad.
Dat België geen normaal land is, moet ik de lezers van deze rubriek niet vertellen. Zelfs Marc Eyskens, toen minister van Buitenlandse Zaken in een der regeringen Martens (waaraan we onze enorme staatsschuld danken) vertelde dat dit een apenland was. België is eigenlijk helemaal geen democratie, want in zo'n systeem wordt de meerderheid uitgemaakt door de groep die 51% van de stemmen haalt, wat bij ons helemaal niet het geval is. Voor zover dat bij sommigen niet zou zijn doorgedrongen, heeft de nieuwe regering Leterme ons dat nog eens duidelijk gemaakt. In de regering Leterme I hebben de francofonen de meerderheid: 12 tegen 10, ondanks het feit dat ze amper 35% van de bevolking uitmaken. Het is meer dan 35 jaar geleden dat zoiets nog gebeurd was (toen diezelfde Eyskens even eerste minister was). Om maar te vertellen dat Vlaanderen er serieus op achteruitgaat. Meer zelfs, ook in het kernkabinet is er een francofone meerderheid: 7 tegen 6. Dit laatste is mogelijk geworden doordat Begroting niet werd ingevuld met een ministerpost, zoals gebruikelijk, maar met een staatssecretariaat. Deze staatssecretaris, Wathelet Jr (zoon van zijn vader die indertijd Dutroux liet lopen), zal ook bij het kernkabinet aanwezig zijn. Dat maakt dat het partijtje van drie man en een paardenkop, dat CDH is (en dat veel vlaamsvijandelijker is dan de PS), met liefst twee vertegenwoordigers in dat kernkabinet zal zitten, evenveel als de CD&V. Als we er nog bij vertellen dat ook het FDF een staatssecretaris heeft, dan weten we dat Vlaanderen van Leterme I (of beter Leterme 0,5) niets te verwachten heeft. Bart de Wever heeft al verteld dat hij zich aan deze situatie ergert. Wel, Bart zal zich de volgende maanden nog dikwijls kunnen ergeren. Een troost voor hem is, dat de voorzitter van de CD&V-jongeren tegen deze regeringsdeelneming is. De vraag is maar hoelang die man zijn stelling zal blijven verdedigen. Ook Eric Van Rompuy was, als voorzitter van de CVP-jongeren, erg vlaamsgezind. Officieel is hij dat nog maar Vlaanderen haalt er geen voordeel bij. Het wordt, ook voor De Wever, nu aftellen tot half juli om te zien of Leterme woord zal houden en af zal treden als hij er zijn staatshervorming niet door krijgt. Zoals de kaarten er nu bijliggen, zie ik niet in hoe dat zou kunnen gebeuren.
Het woord "ambetantenaren"komt, dacht ik, van Van Quickenborne, staatssecretaris voor administratieve vereenvoudiging, motor achter de Kafka-site en mogelijk toekomstig minister. "Quicky" oogste er toen een storm van protest mee, maar het was goed gevonden en heel toepasselijk op wat op dit ogenblik aan de gang is met de staking van de Vlaamse ambtenaren. Die staking is een dubbele schande. In de eerste plaats gaat het om een categorie van werknemers die het absoluut niet slecht heeft. De laatste zeven jaar kregen ze een gemiddelde koopkrachtverhoging van 1% per jaar plus daarbij recentelijk een eerste aanpassing van de index en waarschijnlijk binnenkort nog een tweede. Voor deze groep vastbenoemden is genoeg echter nog niet genoeg en ze vragen daarbovenop nog eens 5% loonsverhoging. Een tweede schande is, dat het vooral de binnenschippers zijn die door deze staking schade lijden. Uitgerekend een categorie van hardwerkende, kleine zelfstandigen die een alles behalve gemakkelijk leven leidt. We worden regelmatig om de oren geslagen met het feit dat wij, Vlamingen, niet ondernemend genoeg zijn, maar anderzijds wordt een categorie van ondernemende landgenoten de duivel aangedaan en dit door een ambetantenarencorps waarvan geweten is dat ze te talrijk is. Dat de rode vakbonden in deze periode vlak vóór de syndicale verkiezingen zich willen laten opmerken, is nog enigzins te begrijpen (niet goed te praten). Dat het ACV met dit electoraal opbod mee doet, is triestig, vooral als men weet dat de Vlaamse minister(in) van verkeer van dezelfde strekking is.
In mijn blog van 15 dezer stelde ik nog dat het geen zin heeft enquêtes te houden in een vluchtig politiek landschap als het België van vandaag. Ik blijk daarin gelijk te krijgen. Enkele dagen na de peiling van De Standaard en de VRT, verscheen er ook die van de Libre Belgique en die vertelt zo'n beetje het tegenovergestelde van wat de linkse Vlaamse mediatandem ons probeert wijs te maken. Volgens de Libre is Verhofstadt niét populairder geworden dan Leterme, zakt het Vlaams kartel i.pl.v. te stijgen, wordt het Vlaams Belang sterker i.pl.v. zwakker (de natte droom van links Vlaanderen) en gaat de Open VLD achteruit i.pl.v. vooruit. Mocht men deze week opnieuw een peiling houden, dan zou die weer verschillen en volgend week misschien nog meer. Want we leven momenteel in een virtuele politieke wereld. We gaan deze week inderdaad een "nieuwe" regering krijgen, maar daarmee is ook alles gezegd. Een regering zonder echt programma, zonder details, zonder exacte cijfers. Een intentieregering. Een regering, waarvan men nu al weet dat ze het meer dan waarschijnlijk niet zal volhouden. Daarvoor moet zelfs niet gewacht worden tot men ergens in juli tot de bevinding zal komen dat er geen communautair akkoord mogelijk is zoals Vlaanderen dat wenst. In juni is er nl eerst al een budgetcontrole, waarbij zal blijken dat de begroting van Verhofstadt III niet klopt. De rooskleurige cijfers m.b.t. de belastingsinkomsten voor dit jaar kunnen nl zeker niet gehaald worden. Iedereen die een beetje het desastreuze financiële nieuws van de markten en beurzen volgt, weet dat. Als men daarbij bedenkt, dat de regering Leterme I met een meerkost zit van 11 miljard aan belastingverlagingen en bijstandsverhogingen, dan weet het kleinste kind dat dit niet mogelijk is. Leterme, die nu al zegt dat hij niet kan uitgeven wat hij niet zal hebben, weet dat zelf trouwens ook. De negen maanden sinds 10 juni 2007 hebben ons alvast geleerd, dat we ook zonder de federale regering kunnen. Europa én de gewestregeringen hebben er heel die tijd voor gezorgd, dat alles zijn normale gang liep, min of meer althans. Een federale regering is alleen nog nodig om hier en daar in te springen en te corrigeren. Het is dan ook hoog tijd dat men deze situatie aanpast aan de moderne tijden en dit land hervormt zoals het hoort
In Turkije rommelt het en nog geen klein beetje. Nadat de Islamitische AKP-partij vorig jaar de parlementsverkiezingen gewonnen had, heeft ze nu een akkoord gesloten met de ultranationalistische partij MHP. Samen hebben ze er een wet doorgedrukt die o.m. gaat toelaten dat meisjes ook met een hoofddoek naar de universiteit zullen kunnen gaan. Om die verandering waar te maken, werd de Turkse grondwet aangepast (de artikels 10 en 42). Dit alles was echter zonder het gerechtelijke apparaat en het leger te kennen. Nu heeft de Turkse opperrechter een procedure ingesteld om de AKP partij buiten de wet te stellen en riskeren 71 toppolitici van die partij (daarbij ook president Gul en premier Erdogan) voor 5 jaar hun burgerlijke rechten kwijt te spelen. Dat het menens is, bewijst het feit dat het Turkse leger al viermaal (in 1960, 1871, 1980 en 1997) is tussenbeide gekomen om te verhinderen dat de wetten van de stichter van het moderne Turkije, Kemal Atatürk, werden veranderd. Die wetten garanderen daar nl de scheiding tussen kerk en staat. Turkije is een van de weinige landen met een overweldigende meerderheid aan moslims, die zo'n scheiding hebben. Het gaat trouwens niet alleen om die hoofddoeken, zoals onze politiek correcte pers dat hier wil verkopen. In totaal zijn er zeventien aanklachten tegen de AKP, waaronder ook het feit dat men aparte parken wil instellen voor mannen en vrouwen, dat de schoolgaande jeugd in aparte bussen zal vervoerd worden (jongens en meisjes gescheiden), dat er o.m. geen reclame meer mag gemaakt worden voor vrouwelijke badkostuums e.d. Als men de AKP en de MHP laat doen, dan evolueert Turkije naar een soort Iran. In een reactie op de klacht van opperrechter Ahmet Necdet Sezer, heeft Europees commissaris Olli Rehn laten weten: "dat er in een normale Europese democratie over politieke kwesties gediscussieerd wordt in het parlement en beslist via de stembusgang en niét in de rechtbank". Als dat klopt, dan is ook België geen normale Europese democratie, want ook hier pakte men een partij, het Vlaams Blok, aan via de rechtbank, omdat men ze in de politiek niet kon treffen. Hetzelfde dreigt zich trouwens te herhalen als de klacht van Kifkif en andere nestvervuilers tegen het de financiering van het Vlaams Belang ontvankelijk zou verklaard worden. Het wordt dan ook hoog tijd dat die Europese commissaris ook België op de vingers tikt. Als hij gelijk heeft, is ook ons land geen normale Europese democratie meer. Dat is trouwens ook zo, dan wisten we al, alleen hoort ge het nu eens van iemand anders, van een Europees commissaris nog wel.
Van de weekeindkrant heb ik maar de helft gelezen. De andere helft ging enkel en alleen maar over Verhofstadt, het monument, de Messias die ons gaat verlaten. Misschien daarom dat hij het doet in de Goede Week. Hopelijk komt hij nooit meer terug, want we hebben er nu wel genoeg van. Voor mezelf wens ik er later niet meer over te moeten schrijven, al zal dat zeer moeilijk worden. Typisch is wel dat de meeste artikels, die men dezer dagen over "da goenk" hoort en ziet, het hebben over wat hij allemaal zou verwezenlijkt hebben, niet over wat hij niét gedaan heeft. En dat is heel wat. Het volstaat zijn eerste drie burgermanifesten gelezen te hebben (of een samenvatting ervan) om een indrukwekkende lijst aan te leggen. Verhofstadt wou bv de senaat en de provincieraden afschaffen, de stemplicht en de lijststem. Hij wou rechtstreeks verkiezingen van de burgemeester en de premier, het invoeren van voorverkiezingen naar Amerikaans model, de islam in vraag stellen (of die wel in overeenstemming was met zijn toenmalige liberale democratie, met de vrijheid , de verdraagzaamheid en de verscheidenheid) en zo waren er nog wel enkele punten. Tijdens Verhofstadt's legislaturen zijn de criminelen er beter op geworden dank zij o.m. de versoepeling van de wet Lejeune, de vertragingsmaneuvers van tante Laurette en de snel-Belg-wet (vraag het maar aan Belliraj en Co). Voor Vlaanderen waren de regeringen Verhofstadt de slechtste die er ooit geweest zijn. Op geen enkel punt heeft hij onze regio ook maar miniem gesteund. De transfers zijn tijdens zijn bewind alleen maar groter geworden. Het was steeds: francofonen eerst, omdat hij wist dat hij anders geen premier zou kunnen blijven (denk maar aan de "vingerknip" van Di Rupo). Kortom, er is van Vlaamse kant geen enkele reden om die man te bewieroken, integendeel. Ik hoop dan ook uit de grond van mijn hart, dat hij het deze week echt aftrapt en dat ik over hem niet meer hoef te schrijven. Bloemen noch kransen, zou ik zeggen.
We zitten nu dus in de laatste fase van wat de regering Leterme I zou moeten worden, oranjepaars voor de verandering. Of het gaat lukken, is zeer de vraag. Op dit ogenblik, met nog een viertal dagen te gaan, weet men zo goed als niets, nog over het programma, noch over de postjes noch over eender wat. Men blijft bekvechten en madame millefois non verloochent zelfs de akkoorden waarmee ze het tijdens de onderhandelingen van oranjeblauw wél eens was. Vorm daarmee een regering! Het wordt dus eerder een virtuele regering, een "notionele" regering, zoals Leo Kusters het deze week verwoordde in 't Pallieterke. Notioneel is immers een synoniem van denkbeeldig, fictief. Naar analogie met de notionele intrestaftrek, die een fictieve intrest is, berekend op het eigen vermogen van de onderneming. België is echter een onderneming in ontbinding, rijp voor het faillissement. We zouden dus beter spreken van een Leterme .5 (of 0,5), in afwachting dat er ooit iets beter uit de bus zal komen. Mijns inziens wordt het niets, gaat men verdere bakkeleien tot half juli om dan tot de vaststelling te komen, dat het toch niet lukt. Dan zal er weer een soort noodregering komen, of een die de lopende zaken zal doen tot, ja tot wanneer? Men zou weer naar verkiezingen kunnen gaan, maar die gaan niets oplossen en zijn feitelijk wettelijk niet in orde. Het enige voordeel van nog nieuwe federale verkiezingen zou zijn dat ze dan niét zullen samenvallen met de regionale stembusgang van 2009, wat voor Vlaanderen goed zou uitkomen. Het kan dus nog alle kanten uit, behalve de goede.
Ter gelegenheid van zijn, hopelijk, laatste deelname aan een EU-top, werd Verhofstadt in de bloemetjes gezet. Dat gebeurde niet op de klassieke manier, want de man werd door zijn fans uitgewuifd als was hij een bovenaards wezen. Nu ja, hopelijk blijft hij weg, want Vlaanderen heeft nooit een grotere politieke ontgoocheling gekend als deze van Verhofstadt. Nog dezelfde dag toen hij in Brussel gehuldigd werd door o.m. zanger Arno, notoir belgicist en Vlamingenhater (waar bleef Axel Red?), stonden in de kranten nog maar eens twee wetten van Verhofstadt's regeringen die door het Grondwettelijk Hof en andere instanties een onvoldoende kregen omdat ze niet fatsoenlijk ineen gestoken waren. Zoals al met bijna alle wetten gebeurd is die tijdens Verhofstadt's regeringen in elkaar geflanst werden. Deze keer gaat het om de wet i.v.m. de hospitalisatieverzekeringen en deze over de jeugdcriminaliteit. "Jommeke" Vandeurzen zal nog veel werk hebben om e.e.a. recht te zetten, als hij daar tenminste ooit de kans voor krijgt. Zo is het bv nu al geweten, dat de eerste nieuwe gevangenis er ten snelste pas zal komen over vier jaar, dat zal dan zijn tijdens een eventuele volgende legislatuur en dat omdat paarsgroen en paars er nooit werk van gemaakt hebben. Tijdens het "verlicht" bewind van Verhofstadt haalde ons land de triestige eer om als derde laatste te eindigen i.v.m. de Financiën en dit op wereldvlak. Geen enkel land was zo soepel om immigranten van over de hele wereld onze nationaliteit te geven. Tot wat dat kan leiden, hebben we zopas nog meegemaakt met het geval Belliraj, waarbij een crimineel het tot informant bleek te hebben gebracht van de Belgische staatsveiligheid. Verhofstadt heeft twee zaken gedaan waarvoor hij op bepaald gebied op erkenning kan rekenen, maar dan wel voor telkens één groep mensen, niet voor de hele gemeenschap. Dat waren zijn zgn éthische" wetten (holebi-wetten, abortus, euthanasie en echtscheiding). Verder heeft hij ervoor gezorgd dat de francofone gemeenschap in dit land meer voordelen (en geld) heeft gekregen dan ooit te voren. Daarvoor zijn de francofonen en een groepje Vlaamse nestvervuilers hem dankbaar. Daardoor is hij ook de populairste politicus in Wallonië. Wat zullen ze hem daar missen! In Vlaanderen kan hij in bepaalde kringen nu nog wat populair zijn, lang zal dat niet meer duren, als de gevolgen van zijn nihilistisch beleid duidelijker zullen worden. Oh ja, er is ook nog de laatste enquête van de politiek-correcte Standaard met de links-correcte VRT. Welnu, een peiling in de huidige politieke situatie is waardeloos. Die zou elke dag kunnen verschillen naargelang de situatie fluctueert. Zelfs nu, op een kleine week vóór de mogelijke start van de regering Leterme I, is er niemand die met zekerheid kan zeggen of die regering er überhaupt zal komen, hoe die eruit zal zien en wat voor programma die zal hebben. Een peiling daaromtrent is dan ook niet meer dan een loterij, die moet dienen als bladvulsel voor kranten die al lang niet meer weten wat ze moeten schrijven. Misschien is het ook daarom, dat ze spijt hebben dat Verhofstadt vertrekt...
Uit een onderzoek van de administratie van Vlaams minister Vandenbroucke, zou maar één op de vier middelbare studenten fatsoenlijk Frans verstaan. Het doet me denken aan dat mopje van die twee die elkaar tegenkomen. Zegt de eerste: - "Kent gij Frans?" - "Dat is mijn beste vriend." - "Nee, ik wil zeggen: spreekt ge Frans?" - "Wel, iedere keer als ik hem tegenkom". - "Nee, ik bedoel: verstaat gij Frans?" - "Wel, als hij niet te zat is". Frans is een taal die zijn wereldstatuut verloren heeft. Engels is de lingua franca geworden over onze hele aardbol. De computer en automatiseringsbusiness, die met de dag nog groeit, is in het Engels. Idem voor de scheepvaart, de luchtvaart en de internationale politiek. Zelfs in de Belgische politiek wordt Engels gebruikt als men snel een boodschap in het hele land wil kwijt geraken. Denk maar aan "I want you for Belgium". Hetzelfde geldt voor de E.U., waar steeds meer en meer Engels gebruikt en gevraagd wordt. Onze jeugd wordt verplicht Frans als tweede taal te leren, terwijl in het andere landsgedeelte men vrij is te kiezen. Nóg maar eens een discriminatie die kan tellen als men weet dat men later in de eerste plaats het Engels zal nodig hebben en niet het Frans. Daarbij komt nog dat Frans een moeilijke taal is, met al zijn leestekens en zijn ingewikkelde spraakkunst. Dat alles betekent niet, dat men géén Frans zou leren. Zeker voor wie aanleg heeft tot talenkennis is die taal zeker mee te nemen. Al was het maar om ervoor te zorgen, dat we genoeg eigen diplomatiek personeel zouden hebben die in het buitenland nog wat anders kan doen dan Vlaanderen in een slecht daglicht stellen, zoals we zopas nog hebben kunnen meemaken met het VN-rapport. Toevallig nu raakt bv bekend, dat minister Dewael vijf Vlaamse verbindingsofficieren heeft benoemd, die in het buitenland in moeten staan voor de samenwerking met de plaatselijke politie. Wat er speciaal is aan die benoemingen is, dat ze er al een jaar eerder hadden moeten komen, maar tijdens Verhofstadt II geblokkeerd werden door madame O., de bitch van justitie. Die vond dat in Latijnse landen en Franse oud-kolonies Franstaligen dienden benoemd te worden. Zo ziet men weer maar eens hoe het kan gebeuren dat Vlaanderen in het buitenland een slechte pers haalt. Van madame O. zijn we trouwens nog niet vanaf. Na eerst het ministerie van werk te hebben geteisterd (denk maar aan het Rosettaplan) en daarna dat van justitie (waarvan de achterstand de eerste vier jaar niet kan worden ingelopen), zit ze zich nu in de schijnwerpers te werken met het ene voorstel na het andere in de gezondheidszorg. Het lijkt allemaal mooi en meevoelend. Hou er echter rekening mee, dat tante Laurette niets maar zomaar doet. Opletten blijft de boodschap.
Volgens een VN-rapport zou Vlaanderen zijn allochtonen discrimineren, omdat ze vraagt dat die tenminste de moeite zouden doen onze taal te leren, dit op straffe van anders niet in aanmerking te komen voor een sociale woning. Waar houdt die VN zich mee bezig? Hebben die nog niet genoeg te doen in de rest van de wereld? Denk maar aan Darfoer en Kongo waar mensen niet alleen gediscrimineerd worden maar ook vervolgd, uitgedreven, gefolterd en vermoord. En dan praten we in Darfoer van honderdduizende slachtoffers en in "onze" Kongo over miljoenen doden! Om nog maar te zwijgen over de rest van de wereld waar mensen vervolgd, uitgebuit en vernederd worden op een manier waarbij de Vlaamse maatregelen i.v.m. de sociale woningen gewoon pea nuts zijn. Hier zit meer achter. Het toont nogmaals aan dat buitenlandse instellingen zich bij ons in de eerste plaats laten informeren door de Franstalige gemeenschap en hun media. Van de Belgische diplomatie moet Vlaanderen evenmin steun verwachten, die is ook grotendeels anti-Vlaams. Belgicist De Gucht zal er zich zeker niet moe over maken. Die heeft het trouwens al druk genoeg om het imago van dit kunstmatige land op te houden. De hele VN-hetze is een zoveelste slinks maneuver van het FDF en zijn trawanten. I.pl.v. klachten neer te leggen bij de Raad van Europa, wat ze al meermaals gedaan hebben, zijn ze nu dus naar de VN gestapt. In 't Pallieterke van deze week staat een interessant artikel over dokter André Lerminiaux, een geneesheer in Drogenbos en voorzitter van het Komitee der Randgemeenten. Deze dokter, die bij heel wat mensen komt, vertelt dat de meeste buitenlanders in zijn streek hun best doen om een woordje Nederlands te spreken en te verstaan. De enigen die het niét willen, zijn de Franstalige Belgen. Altijd dus hetzelfde liedje. Laten we de VN voor wat het is: een onmondige praatbarak, die de grote wereldproblemen helemaal niet aan kan, wat dagelijks bewezen wordt in Palestina, Darfoer, Kongo, Afghanistan en andere broeihaarden. Laten we doen zoals de Israëli en het VN-rapport gewoon naast ons neerleggen. En laten we ervoor zorgen dat Vlaanderen beter bekend wordt buiten België. Daarom is het misschien ook best dat we in dit land eerst tot een confederatie komen en pas daarna tot een onafhankelijk Vlaanderen. We zien nu duidelijk genoeg, dat we op de internationale instanties niet moeten rekenen.
De drie regionale werkgeversorganisaties, het Vlaamse Voka, het Waalse UWE en het Brusselse BECI hebben, voor de allereerste keer in de geschiedenis, een pact gesloten waarbij ze de hele rits regeringen die wij in dit kunstmatige land kennen de boodschap sturen, dat er dringend iets moet gebeuren, willen we nog kans maken om de aankomende kosten van de vergrijzing in toom te kunnen houden. Zelfs de federaal erkende organisaties zoals het Vlaamse Unizo en het Waalse Union des Classes Moyennes hebben het akkoord mede ondertekend. Dit pact is een persoonlijk succes voor Urbain Vandeurzen, Voka-voorzitter en "captain of industry" zoals men dat tegenwoordig noemt. Alle lof voor die man, al moeten daar wel een paar kanttekeningen bij geplaatst worden. Om te beginnen blijven de federaal erkende organisatie wel op de achtergrond. Zij stellen hun handtekening als een soort "peterschap" voor, want inhoudt dat ze het morgen misschien wel eens niet meer eens zullen zijn als het hun uitkomt. Typisch Belgisch, zou ik zeggen, net als in de politiek. Verder wordt gesteld, dat de "interpersoonlijke" solidariteit gehandhaafd blijft, m.a.w. er komt geen uitdovingsclausule op de transfers. Om die solidariteit te kunnen blijven handhaven beseft men wel dat er veel geld nodig zal blijven. Om dat op te lossen stellen de werkgevers dat er 500.000 jobs zouden moeten bijkomen en dat anderzijds de staatsstructuren zouden moeten worden afgebouwd. Dat laatste betekent o.m. minder ambtenaren en forse besparingen op de werkingskosten van de overheden. Als men weet dat Verhofstadt II amper 160.000 nieuwe arbeidsplaatsen creëerde, waarvan een groot deel met nepstatuten, is dit straffe koffie. Maar er is nog meer. Op dit ogenblik is in Vlaanderen één arbeidsplaats op vijf vacant. Hoe wil men honderdduizende nieuwe arbeidsplaatsen scheppen (o.m. ook een dada van Bartje Somers) als daarvoor geen arbeidskrachten voorhanden zijn? Vorig jaar zakte het aantal werklozen in Vlaanderen met 11,6%, in Wallonië met slechts 1% (ondanks het zgz "Marshallplan"). Als, ik zeg wel áls, we erin zouden slagen 500.000 nieuwe arbeidsplaatsen te creëren, dan moeten de meeste van die nieuwe jobs ingevuld worden door interregionale uitwisseling (Walen die naar Vlaanderen komen werken bv) of door massale inwijking van buitenlanders. Zie je dat al gebeuren? Het alternatief blijft echter, dat we de vergrijzing straks niet meer zullen kunnen betalen. Dat dankt je niet de koekoek, maar een zekere Verhofstadt, die acht jaar de tijd heeft gehad daar iets aan te doen, maar die het te druk had met zijn ethische wetten en zijn Europese ambitie. Het enige wat hij gedaan heeft, is het tot stand brengen van het generatiepact, dat nu een lege doos blijkt te zijn. Het aantal nieuwe bruggepensioneerden dat zou moeten dalen, stijgt nog altijd. Wie over een vijftal jaren het ongeluk zal hebben met pensioen te gaan zonder spaarpotje of aanvullend pensioen, zal er aan zijn voor de moeite en riskeert in armoede te eindigen.
"Only in belgium", belgium met kleine letter. Het gaat dan ook om kleinkunst, koldertheater. Voor een keer niet in de Ancienne Belgique, maar in het federale parlement met als toehoorders de leden van het diplomatieke corps die hun best deden er niet mee te lachen. De titel doet me denken aan dat mopje van die cowboy die een stervende man aantreft in de prairie: gescalpeerd en met een pijl in zijn borst. "Does it hurt?", vraagt de cowboy. "Only when I laugh", was het antwoord! Alle gekheid op een stokje, "alleen in België": - Heeft een democratische meerderheid het niet voor het zeggen. - Is er na meer dan 60 jaar nog steeds geen amnestie voor (dikwijls ten onrechte) politiek veroordeelden uit de Tweede Wereldoorlog. Onze media maken er zich wel druk over, dat dit in de Balkan nog niet is gebeurd voor misdaden die veel erger waren en nog geen twintig jaar oud. - Wordt een deel van de bevolking op allerlei gebied gediscrimineerd. Het is steeds hetzelfde liedje: de Vlamingen betalen, de Walen ontvangen. - Gelden er verschillende verkeersregels in hetzelfde land, waarbij de boetes voor het grootste deel gaan naar de helft die geen maatregelen treft. Denk maar aan de flitspalen. - Bestaat er zogezegd een index, die echter gemanipuleerd wordt, zodat men - ondanks die index - toch moet staken om meer koopkracht te kunnen krijgen. - Heeft men zes regeringen en zeven parlementen die hopen geld kosten en zeer weinig realiseren. Het klassieke verhaal van te veel koks die het eten bederven. - Geeft men een notionele intrestaftrek die de staat vijf keer meer kost dan gepland. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Only in belgium. De reclame is trouwens in de eerste plaats voor het Franstalige België, zeker niet voor Vlaanderen. Het beste bewijs daarvan is dat men uitpakt met uitsluitend francofone blikvangers: René Margritte, Lucky Luke en Adolphe Sax. Alsof er in Vlaanderen niets te beleven valt. Het doet me denken aan de francofone protesten uit de vorige eeuw, toen men een serie nieuwe schepen allemaal namen gegeven had van Vlaamse schilders. Alsof er Waalse schilders zouden zijn die op konden tegen Rubens, Van Eyck, Van Dijck, Memling en consoorten... Only in belgium...
Vandaag komen de vijf partijen van de regering Verhofstadt III bijeen om een laatste maal te proberen een vaste regering Leterme I te vormen tegen Pasen, zoals voorzien in de akkoorden van deze interim-regering. Gemakkelijk zal dat niet gaan. Als men weet dat ze het met zijn vieren na negen maanden nog niet eens geworden zijn, hoe moet dat nu met zijn vijven? Die vijfde partij, de PS, zou dan in principe nog akkoord moeten kunnen gaan met de meeste al gesloten overeenkomsten van oranjeblauw. Als dat niet het geval is, dan is de kans groot dat de tijd wel te kort zal zijn om dit alles nog klaar te krijgen binnen de laatste tien dagen die er nog resten. Het wordt niet eens Leterme's laatste kans, het wordt zijn voorlaatste. Zelfs als het deze keer zou lukken, is het verre van zeker, dat er een definitief akkoord over een echte staatshervorming zal zijn tegen half juli. Dat wordt dan zijn laatste kans. Leterme zelf is zondag op vier Tv-stations zijn zaak gaan bepleiten. Opmerkelijk daarbij is dat zijn discours op de Franstalige zenders anders was dan deze op de Vlaamse. Wat nog maar eens aantoont, hoe hopeloos verdeeld dit land wel is. Tegenover kartelpartner N-VA was de geitenboer uit de Westhoek vrij sarcastisch, omdat deze partij zich nu eenmaal niet (meer) laat binden met voze beloftes. Dat de N-VA Verhofstadt III steunde (op één symbolische stem na) en Leterme I niet, lijkt niet fair, maar is wel te verklaren. Bij Verhofstadt III leek er nog een vette vis aan te komen, bij Leterme I is er daarover geen enkele zekerheid meer. Het is niet zozeer wat er in de "borrelnootjes" staat, wat belangrijk is, wel wat er niét in staat, nl een ernstige hervorming van de arbeidswet en de sociale zekerheid. Volgens de laatste berichten zou de N-VA van De Wever nu toch bereid kunnen zijn Leterme I te steunen, zonder evenwel in zijn regering te stappen. Daarin heeft hij m.i. gelijk, want zo houdt hij een slag om te arm om die steun tegen half juli weer in te trekken als zou blijken dat Vlaanderen toch niet zou krijgen wat het vraagt (en die kans blijft reuzegroot). Kortom, het blijft spannend tot witte donderdag! --- P.S. Deze blog is mijn duizendste (1.000ste) bij SeniorenNet! Ik sta er soms zelf versteld van, dat het zo vlot blijft lopen. De Belgische politiek dezer dagen maakt het mij wel gemakkelijk om bijna dagelijks een nieuw thema te vinden.
Vorige week werd Francine Swiggers uitgeroepen tot de machtigste zakenvrouw van België. Leuk meegenomen, zo'n titel, zeker in de week met de internationale vrouwendag. Het laat trouwens zien, dat vrouwen het hier niet zo slecht hebben als soms wordt voorgesteld. Natuurlijk staan ze nog altijd niet op hetzelfde financiële niveau van onze mannen, maar ze hebben ook wat in te halen. Als men de situatie van onze vrouwen vergelijkt met die van hun seksgenoten in de meeste landen buiten Europa, Australië en Noord-Europa, dan komen ze er nog niet zo slecht vanaf. Bij de voorstelling van Francine Swiggers werd zij voorgesteld als voorzitter van het directiecomité van Arco en daar wordt het interessant. Arco blijkt nl de naam te zijn van de coöperatieve financiële groep van de christelijke arbeidersbeweging ACW. Die heeft maar liefst 900.000 coöperatieve aandeelhouders en beheert een kapitaal van 4,5 euro eigen middelen (4.500.000.000, ofte 180 miljard oude befkens!). Allemaal in naam van de werkman/vrouw. Niet slecht voor een proletarische groep, niet? Het ACV is de grootste vakbond in dit land. Ze incasseert elke maand hopen geld aan lidgelden plus nog eens tientallen miljoenen euro per jaar aan het uitbetalen van de werklozensteun. Ondanks het feit dat de werkloosheid vorig jaar hier gedaald is, kreeg de christelijke vakbond toch nog 3,7% meer staatssteun dan het jaar voordien, voor een bedrag van bijna 70 miljoen euro (in totaal gaf de staat vorig jaar 143 miljoen euro uit voor dit doel). Toen er einde februari ook binnen het ACV onrust was over het uitblijven van een loonsverhoging, werden - in tegenstelling tot de meeste andere bedrijven die dit huidige fenomeen meemaken - geen verhogingen toegestaan maar kwam men tot akkoord om alles uit te stellen tot de volgende CAO, iets waarmee dezelfde ACV-militanten in andere bedrijven niét akkoord gingen. De baas won en de 3.000 medewerkers ondergingen braaf hun lot. De echte kapitalisten blijken bij de vakbonden te zitten!
Vorige week woensdag werd een helikopter van de federale politie, die een gangsterduo achtervolgde, door de criminelen beschoten met een machinepistool. Achttien keer zelfs. Daar de helikopter niet geraakt werd, vraagt men zich wel af hoe men zo exact weet hoeveel schoten het waren. Blijkbaar kunnen ze bij de politie nog wel goed tellen... Een van de gangsters werd gepakt. het bleek een oude bekende te zijn van het Gerecht, een zekere Abdelhaq Melloul-Khayari, zo te horen waarschijnlijk een echte Belg. De man was vroeger de rechterhand van de gangster Hassan Maâche, die eerder hier al een gevangenisstraf kreeg van achttien jaar. Die laatste werd vervroegd vrijgelaten (zo breed zijn we nu eenmaal), maar moest ons land verlaten. Maâche bleek nl een Fransman te zijn, met woonplaats in ... Rijsel. M.a.w. wel in het buitenland, maar slechts op een boogscheut van de Belgische grens. De gekliste Melloul enz. bleek trouwens in Ronse te wonen, ook vlakbij dezelfde grens. Men denkt nu dat de ontsnapte gangster niemand minder is dan die te vroeg vrijgelaten Maâche, waarbij - als dat klopt - nog maar eens duidelijk wordt dat het Gerecht in ons land een waardeloos iets is. Rijsel is voor ons geen buitenland als het om onze veiligheid gaat. Het blijft trouwens rommelen tussen onze justitie en onze politie. Eerst kregen we te horen dat slechts 15% van de kandidaat-politieagenten slaagt in de toelatingsexamens. De meesten zouden zelfs problemen hebben met de eigen taal. Dat doet denken aan het oude mopje dat politieagenten steeds met twee moeten zijn: één kan lezen en één kan schrijven... Daarna was er het bericht dat de reeds aangeworven politiemensen hun werk niet fatsoenlijk doen i.v.m. de ondervraging en line-up van opgepakte criminelen. Misschien deed Debie het toch beter... Ondertussen schreeuwt men bij de staatsveiligheid moord en brand omdat de naam van een informant bekend werd gemaakt. Nota bene: een man die tussendoor in ons land zo'n zes mensen (het kunnen er ook meer geweest zijn) vermoord zou hebben. Waarschijnlijk gescreend op zijn Belgisch. Die gangster zou nu zijn leven riskeren omdat hij dubbelagent zou geweest zijn. Erg, he? Over de veiligheid van de eigen burgers maakt de staatsveiligheid zich blijkbaar minder zorgen.
