De excellenties van onze verschillende regeringen (wat zijn wij toch een rijk land!) zijn terug uit vakantie en dat zullen we geweten hebben. Heel wat van die dames en heren hebben die tijd nl gebruikt om eens extra na te denken en komen nu met hun nieuwe, wat zij noemen "frisse", ideeën op ons af. Het beste idee, tot hier toe, komt van Dirk Van Mechelen, burgemeester van Kapellen en ministers van begroting en financiën in de Vlaamse deelregering. Zoals de overgrote meerderheid der Vlamingen, gelooft Van Mechelen niet dat er een staatshervorming op komst is, zelfs niets dat er enigzins op trekt. Hij vraagt zich dan ook af, of de 400 miljoen euro, die de Vlaamse regering bij de federale geparkeerd had voor de opmaak van de nationale begroting, daar moeten blijven staan. Geld moet rollen is een adagium, dat zo oud is als de straat en als financieminister weet Van Mechelen dat als geen ander. Dat het gat in de federale begroting dan nóg groter gaat worden, is Van Mechelens probleem niet en daarin heeft hij gelijk. Ook minister-president Kris Peeters én Leterme himself (in een vroeger leven), hebben gezegd dat hun partij uit de regering zou stappen als er geen serieuze staatshervorming zou komen. Er zijn nu deadlines genoeg geweest. Tussen haakjes: tegenover de 400 miljoen van de Vlaamse regering staan er ook nog 100 miljoen van de Waalse en Brusselse regering samen op die begrotingsparking. Typisch Belgisch compromis: de Vlamingen (met 60% van de bevolking) geven 80% ter ondersteuning van de federale overheid, de francofonen (met 40%) geven 20%. Ook dat is Belgisch. --- Ook in Wallonië gebeurt er wat. Minister Daerden, nu al wereldberoemd tot in China, heeft beslist dat de Walen hun radiotaks (27 euro per jaar) niet meer zullen moeten betalen. Hun Tv-taks (154 euro) nog wel. Die taksen werden in Vlaanderen zes jaar geleden al afgeschaft. En dat komt dan van iemand van een partij die zich "progressief" noemt. Verder besliste de Waalse deelregering om nog maar eens geld te stoppen in Val Saint Lambert, dat voor de tweede (of was het de derde?) keer failliet is gegaan. Prestige, weet ge wel. Zogezegd was de glasblazerij deze keer over kop gegaan door de hoge brandstof- en grondstoffenprijzen. Dat is larie. Luxeproducten mogen daar niet onder lijden (er werden bv nooit meer Ferrari's verkocht als de laatste jaren!). Het zal weer wel slecht beheer geweest zijn. Met het Waals gewest opnieuw als geldschieter, zal het daar ook in de toekomst niets worden. O ja, en dan heeft Onkelinx ook weer plannen. Zakken dicht als die furie met nieuwe ideeën komt. Gegarandeerd zal de federale regering (lees: de Vlaamse belastingbetaler) het dan weer mogen betalen. "L'argent des autres", weet ge wel... Wanneer gaat er hier eens iets veranderen?
Daarmee zit de conventie van de Amerikaanse democraten erop in Denver. Zoals gebruikelijk, werd het een groot feest, een soort uitvergrote Vlaamse kermis, waar weinig of geen verrassingen (mogen) vallen. De vraag is nu alleen nog: gaat Obama het halen op 4 november? Volgens onze politiek-correcte media zou dat geen probleem mogen zijn. Jammer genoeg kunnen zij de uitslag niet bepalen. Heel wat Amerikanen schijnen er immers anders over te denken. Opmerkelijk, zelfs ergerlijk, was de ommekeer bij de familie Clinton. Nadat die zich anderhalf jaar tegen Obama heeft verzet (en dikwijls op een weinig subtiele manier), werd Barack nu door pa, ma en dochter Clinton de hemel ingeprezen. Dat zal zo wel gemoeten hebben van de partij, maar er is meer. De Clintons hadden zich tijdens de voorafgaande campagne diep in de schulden gestoken (men spreekt van 6 miljoen dollar) en riskeerden het faillissement. De Obama entourage heeft beloofd hen dat te besparen als ze zich onvoorwaardelijk achter hun kandidaat zouden scharen. Wat dan ook gebeurd is. Volgens de oud-president zou dat 18 miljoen extra kiezers voor Obama betekenen. Ik ben daar helemaal niet zo zeker van. Nogal wat Clinton-aanhangers zien een kleurling als president niet zitten en ook bij hen die dat wél zouden aanvaarden, zijn er heel wat die hem niet direct als hun vertegenwoordiger zien zitten. Dat geldt in de eerste plaats voor de blanke, werkende klasse. Een deel ervan zegt niét te zullen gaan stemmen, een ander deel zou zelfs geneigd zijn te stemmen voor McCain. Die laatste groep noemt men de "Nobama" ("not Obama") en zou wel eens een kwart van de Clinton kiezers kunnen omvatten. Enfin, we zien het wel gebeuren. Eerst komt er trouwens nog een congres van de Republikeinen, waarbij even hard zal gefeest worden en waar voorlopig meer spanning in zit, omdat men nog steeds niet weet wie McCain zal meenemen als running mate. Wie op de conventie van de Republikeinen niet te zien zal zijn, is Caroline Gennez. In Denver was ze er wél en mocht ze zelfs elke dag een column daarover vullen in de "kwaliteitskrant" De Standaard. Onnodig er een tekeningetje bij te maken, voor wie ze koos. Het zal niet veel uitmaken. Gennez is in Amerika onbekend en in Vlaanderen onbemind. Laat ze eerst maar eens proberen haar eigen partij hier uit het slop te halen alvorens met de pretentie rond te lopen dat ze iets afweet van internationale politiek...
Op het ogenblik, dat ik deze blog schrijf, weet ik nog niet of Didier Bellens van Belgacom zijn voorzitterszetel zal behouden of niet. Volgens mij is het trouwens niet het grootste probleem, of die man een miljoentje minder of meer krijgt. Het is een zoveelste bewijs hoe er op dat niveau met geld gesmeten wordt. Het probleem is, hoe het daarna moet. Bellens ligt nl overhoop met zijn raad van bestuur en die vormt feitelijk het grootste obstakel om van Belgacom iets te maken. De 16-koppige raad heeft geen enkele expert in zijn rangen. Al wat daar zit, kan misschien wel bekwaamheden hebben, maar niet inzake telecom. Ze zitten daar, omdat ze op het goede ogenblik de juiste partijkaart in handen hadden, niet o.w.v. enige competentie. Als ik me niet vergis, zit ook Maurice Lippens van Fortis (of moet het tegenwoordig "Debolis" zijn?) mee in die raad. Zou die man niet beter zorgen dat het in zijn eigen huis een beetje loopt? Belgacom is trouwens niet het enige Belgische overheidsbedrijf dat in dat bedje ziek is. Denk maar aan de NMBS, die zopas van Europa nog te horen heeft gekregen, dat het moet hervormen volgens de Europese regels en niet volgens die van de Belgische particratuur. Ook daar geldt in de eerste plaats de partijkaart. Normaal zou de NMBS over enkele jaren moeten gaan meedoen in een vrijgemaakte markt. Eerst Vande Lanotte en daarna Landuyt, hebben die omschakeling zo lang mogelijk tegengehouden. Het resultaat daarvan is, dat ze enkele haren uitstel van executie hebben gekregen. Tegen dat het dan toch zo ver is, zal de NMBS nog moeten roderen in het nieuwe systeem, terwijl de buitenlandse concurrentie al enkele jaren zal hebben proefgedraaid. Het gevolg daarvan laat zich raden. Hetzelfde verhaal geldt trouwens ook voor de Post, alhoewel men daar al verder gevorderd is. Kortom, dit land is ziek en dat van vele kwalen. Als men de politiek hier verder laat doen, wordt het gegarandeerd nog erger. Jammer genoeg moet de beslissing vallen door diezelfde politiek.
Met veel poeha werd in onze media de gloednieuwe installatie van de bio-ethanolproducent Bio-wanze voorgesteld. Vanaf begin 2009 gaat deze zorgen voor een productie van 300.000 kubieke meter bio-ethanol, een product dat zal worden toegevoegd aan de bestaande brandstof uit olie. De bedoeling is daarmee minder afhankelijk te worden van de klassieke olie-toeleveranciers, in de eerste plaats die uit het Midden-Oosten en uit Rusland. Een primeur in Wanze is, dat de biomassaketel, die het bedrijf van energie voorziet, gestookt wordt met zemelen, afval van granen, zeg maar. Dat is een duurzaam procédé en zou tot nu toe het enige in zijn soort zijn. Dat is de goede kant van de zaak. De schaduwzijde is dat, om die 300.000 m³ te verwezenlijken, de centrale jaarlijks 300.000 ton suikerbiet en 800.000 ton tarwe zal opstoken. Voedsel, dus. Volgens de woordvoerder van Bio-Wanze wordt in Europa momenteel slechts 1,6% van de beschikbare tarwe gebruikt voor bio-ethanol. Daarbij kan men zich grote vragen stellen, want 800.000 ton tarwe is bijna de helft (50%, dus) van de volledige Belgische tarweoogst. Als men ervan uitgaat dat aan Bio-Wanze slechts de helft van het Belgische quotum is toegewezen (de rest gaat naar twee Vlaamse installaties: Alco Bio Fuel uit Gent en Syral uit Aalst), dan zou in feite de hele Belgische tarweproductie nodig zijn voor het aanmaken van deze nieuwe brandstof in eigen land. Onnodig daar een tekening bij te maken om te weten, dat granen in het algemeen en tarwe in het bijzonder (én hun afgeleide producten) extra duur zullen worden. Men schat dat de prijs van tarwe dit jaar weer eens zou kunnen verdubbelen in prijs. Dat alles terwijl de aanmaak van biobrandstof van de tweede generatie, waarbij andere gewassen dan voedsel zullen gebruikt worden, vakkundig geboycot wordt door onze Waalse eminenties (Onkelinx op kop) , die zopas nog het Vlaams project van de genetische gemanipuleerde populieren tegenhielden. En er is nog meer om zich zorgen over te maken. De hele affaire in de Kaukasus, met de Russische inval in Georgië heeft feitelijk maar één doel: de oliebevoorrading van het Westen via Georgië tegen te houden. Door dat land loopt nl de enige pijpleiding die Azerbeidzjan met Turkije (en West-Europa) verbindt. Door Georgië te destabiliseren, hoopt Rusland zijn greep op de olie- en gasbevoorrading van het Westen te kunnen houden. Landen die voor grote hoeveelheden of zelfs volledig van Rusland afhankelijk zijn, zullen straks diep in hun buidel moeten tasten. Zijn er dan geen alternatieven? Toch wel. Voor het bio-ethanol probleem moet men de moed hebben die zaak, al was het maar tijdelijk, te stoppen. Voor de bevoorrading vanuit Rusland (én het Midden-Oosten) moet men verder werken met de overschakeling op duurzame energie. Daar dit op korte termijn niet kan door alleen maar windmolens en zonnepanelen te plaatsen, is er maar één alternatief: de kerncentrales open houden en desnoods uitbreiden. De kans dat dit meteen zal gebeuren, is zo goed als nihil. Het zou echter wel eens kunnen, dat men ertoe verplicht zal worden. Ondertussen zal er dan wel veel tijd en geld verloren zijn gegaan. Het opstarten van zo'n nieuwe centrales kan vijf jaar (en langer) duren. Kortom, voor Europa wordt het hoog tijd dat er eens enkele moedige beslissingen genomen worden. De vraag is maar, of het er iets van in huis zal komen.
Ge zult maar een olympische medaille gewonnen hebben. Na jaren van training en opoffering is het dan toch gelukt, zoals bv bij Tia Hellebaut. Tot eer en glorie van het vaderland. Wordt Vlaams nationalisme door de ware Belgen beschouwd als iets verwerpelijks, Belgisch en ander staatsnationalisme moet kunnen. Op de Spelen hebben we daar alles van gezien. Dat is dan de zonnekant van de medaille (letterlijk en figuurlijk). De schaduwkant ervan is, dat bv Hellebaut van het BOIC een premie van 5.000 euro krijgt, maar daar zo ongeveer de helft zal moeten van afgeven aan de fiscus van datzelfde land dat ze zo even wereldwijd in de kijker heeft gezet. Van stank voor dank gesproken. Hetzelfde geldt voor de 4 x 100 meter loopsters. En dan is men verwonderd, als sportlui uitwijken naar fiscale paradijzen zoals Monaco! Hetzelfde doet zich trouwens ook voor, wanneer mensen een afscheidspremie krijgen op hun werk. Ook daarvan vloeit ongeveer de helft terug naar de bodemloze staatskas (als men voor 2009 het vooropgestelde overschot van 0,3% wil halen, is er nog een tekort van vier en een half miljard euro!). De staat heeft zo bv miljoenen euro binnengekregen dank zij de massale afdankingen bij VW-Vorst en GM Antwerpen. Maar niet iedereen wordt zo slecht behandeld. Voor de premies bij de Koningin Elisabethwedstrijden (piano, viool en zang) wordt niets afgetrokken. Dat daar hoogst uitzonderlijk een landgenoot bij is, is natuurlijk een puur toeval. Eigen volk laatst!
De kwakkelzomer loopt op zijn einde. Het kan nog mooi weer worden, echt zomer zal er niet meer bij zijn. Dat komt ook, daar de dagen steeds korter worden. Ondertussen is bijna iedereen weer aan de slag. Volgende week herbeginnen de scholen en wordt verondersteld, dat zelfs de regering Leterme-bis weer in gang schiet. Het parlement, dat al meer dan veertien maanden zo goed als niets heeft uitgespookt, krijgt er nog een maand vakantie bovenop. Er zijn slechtere stielen... Leterme zat dus een weekje in Peking, zogezegd als toerist en sportief supporter. Tussendoor bracht hij dan wel een officieel bezoek aan de Chinese eerste-minister, waarbij ik me afvroeg of die wel wist wie Leterme was. Misschien had hij al wel van De Gucht gehoord en dat was dan een risico. Maar deze keer hield Karel de lippen op elkaar. Zogezegd zou er tijdens het gesprek, dat amper 25 minuten duurde, ook gepraat geweest zijn over de mensenrechten in China, maar dat zal dan wel in zeer omfloerste termen geweest zijn. China is economisch té belangrijk geworden om echte daden ter zake te stellen. Enfin, met dat bezoek zullen de kosten van de China-reis er wel uit zijn, zeker? Een Vlaming die de laatste weken in China meer in de schijnwerpers is getreden, was natuurlijk Jacques Rogge. Normaal gesproken zouden we er fier over mogen zijn een streekgenoot als hoogste personaliteit van het Internationaal Olympisch Comité te hebben. De vraag is alleen: hoe Vlaams is Rogge nog? Heel weinig, denk ik. Het is het zoveelste geval van de geografische Vlaming die, in dit geval, door het internationaal gebeuren gerecupereerd is en die zijn tong wel driemaal rond zal draaien vooraleer hij het woord "Vlaams" uit zal spreken. Joost (Ballegeer) wist het.
"Kortom, we mogen al blij zijn met één, misschien twee medailles. Ik hoop me te vergissen, maar vrees er niet ver naast te zullen zitten". Bovenstaande is de laatste zin uit mijn blog van 08.08.08, de openingsdag van de Olympische Spelen. Ik heb nog gelijk gekregen ook. Goed gepronostikeerd, dus. De alinea ervoor schreef ik trouwens ook, dat alle Belgische hoop gevestigd was op Gevaert en Hellebaut en ook dat bleek te kloppen. Ik sta er zelf van te kijken. Nu was het niet allemaal kommer en kwel. Er werden in het Belgische kamp verschillende persoonlijke én Belgische records gebroken. Er zijn enkele jonge beloften, zoals die zestienjarige zwemster en even jonge turnster. Er zijn de ook nog jonge broers Borlée en hun zus (raar dat het Waalse succes op de Spelen uit één familie komt!). Toch kunnen we er niet naast kijken dat Nederland weer 16 medailles in de wacht sleepte, waarvan liefst 7 gouden. Vooral die van de dames ploegsporten, hockey en waterpolo (ze versloegen de States!), vielen op. Er zijn natuurlijk 50% meer Nederlanders dan Belgen, maar dan hadden we nog een tiental moeten halen als we beter geweest waren. Er is nog veel werk aan de winkel. Dat bleek trouwens ook uit een recent persbericht, dat vertelde dat één derde van de nieuwe rekruten in het Belgische leger er binnen de twee jaar de brui aan gaf, met als voornaamste klacht: te zware fysieke inspanningen... Over een paar weken zijn er in hetzelfde Peking de Paralympics, de Spelen voor de mindervaliden. In Athene haalde België in die categorie liefst 7 medailles. Misschien gaan die onze eer nog redden. Tenslotte nog dit: die uitvinding van dat "olympisch diploma" voor wie bij de eerste acht eindigde, vind ik maar niets. Wie komt nu op zo'n idee? Volgens mij mensen die op voorhand al vreesden met lege handen te zullen moeten terugkeren en de atleten dan maar blij wilden maken met een dooie mus.
In deze rubriek heb ik al meermaals geschreven dat de regeringen Verhofstadt een ramp zijn geweest, voor dit land in het algemeen en voor Vlaanderen in het bijzonder. maar wie ben ik? Het doet dan ook deugd dezelfde opmerkingen te kunnen horen van iemand die uit een onverdachte hoek komt en met kennis van zaken spreekt. In de katern "Economie & Financiën" van De Standaard van gisteren, stond er een interview met professor Frans Vanistendael. De man was dertig jaar professor fiscaal recht aan de KU Leuven en zes jaar decaan aan de rechtsfaculteit van dezelfde KU Leuven, fiscaal advocaat, koninklijk commissaris voor fiscale hervorming en twintig jaar lid van de Hoge Raad voor Financiën. Hij coördineerde diverse studies voor het IMF, de Oeso en de E.U. De man is sinds vorig jaar met emeritaat (op pensioen), maar is sindsdien directeur van het befaamde bureau voor fiscale documentatie in Amsterdam. Deze specialist ter zake geeft een vernietigend oordeel over de Verhofstadts regeringen, die konden werken onder een gunstig gesternte. De economie deed het goed en de rente lag laag. Toch is er nooit een overschot opgebouwd. De belastinghervorming die werd doorgevoerd heeft de huidige regering (van Leterme, dus) opgezadeld met een gigantische erfenis. Verhofstadt voerde die hervorming door, de factuur is voor Leterme. De federale staat is blut, de Vlaamse deelregering heeft geld zat en de Waalse geeft het geld uit op een onverantwoorde manier. Volgens Vanistendael is de Belgische staat dood, als er geen serieuze staatshervorming komt, waarbij - volgens hem - de personenbelasting moet gesplitst worden. Daarbij zou hij tien tot vijftien procent federaal laten en zouden de gewesten zelf bepalen hoeveel opcentiemen ze erbij zouden doen. Dit dan volgens een specialist ter zake, die zijn hele leven in de betreffende materies gewerkt heeft. De vraag is maar, of er ooit iets van in huis zal komen. Het alternatief zal inderdaad een staat zijn die op sterven zal liggen en daarmee zit hij op dezelfde golflengte als de Vlaams-nationalisten.
We naderen eind augustus, de periode van de Vlaamse bedevaarten. Bedevaarten, meervoud, want sinds 2002 zijn er twee. Toen scheidde de rechtervleugel van de Vlaamse Beweging zich af van de oorspronkelijke IJzerbedevaart, nadat deze laatste gekaapt was door de zoetwaterflaminganten van de Volksunie. Dat was één van de beloningen die de partij kreeg van de toenmalige federale regering waarvan ze deel uitmaakte, nadat ze haar Vlaamse principes overboord had gegooid en Hugo Schiltz o.m. "Leve België" had geroepen. De weinige echt overtuigde Vlamingen die in het bestuur van het IJzerbedevaartcomité zaten, werden vakkundig weggepest. De enkelingen, die er nu nog in zitten en het label "Vlaams" dragen, zijn eerder de gebruikelijke nuttige idioten. Ondertussen blijft de modale Vlaamsgezinde weg uit de klassieke bedevaart. Daar waar ooit vijftigduizend en meer bedevaarders op af kwamen, bleven er vorig jaar nog zo'n 2.500 over en moest men met lede ogen aanzien, dat er meer mensen naar de IJzerwake in Steenstrate gingen. Ondertussen had men al enkele multiculturele spektakels op poten gezet, zoals o.m. het "Ten Vrede" festival. Waarschijnlijk is daaruit het idee gegroeid om de IJzerbedevaart om te bouwen tot een soort massaspektakel, dat meer en meer het uitzicht krijgt van een soort pretpark. De weinige brave, overtuigde Vlamingen die nog naar Diksmuide komen, krijgen hun mis, vlaggenhulde en Vlaamse voorzitterstoespraak. Wie daaraan niet meer mee wil doen, kan een herdenkingsparcours volgen van plaatsen uit de Eerste Wereldoorlog, allerhande optredens meemaken, een boottocht maken of naar een fanfare luisteren. De vraag zal dit jaar niet zijn of er in Diksmuide meer bedevaarders zullen zijn dan vorig jaar, omdat een groot deel van de bezoekers niet meer als bedevaarders geklasseerd kan worden, maar eerder als loslopend spul. De echte Vlaamsgezinden zullen weer naar Steenstrate trekken, waar niet de multicul, maar het "Vlaanderen eerst" het belangrijkste blijft. Officieel Vlaanderen zal in Steenstrate (weer) niet te zien zijn, maar daaraan zijn we, jammer genoeg, al gewend geraakt.
Ik zal wel niet de enige overtuigde Vlaming zijn die met enige argwaan de esbattementen van de Lijst Dedecker volgt.Hoe langer hoe meer krijgt men immers de indruk dat "Deckerke" zich gedraagt als een klein dictatortje binnen zijn eigen partij en dat er daar steeds minder Vlaamsgezindheid te bespeuren valt. Dedeckers oneliners blijven leuk voor de media, maar het is maar de vraag of ook de kiezers dat leuk zullen blijven vinden. Recentelijk had professor Boudewijn Bouckaert, de ideoloog van nova civitas, zich nog in Knack laten ontvallen, dat er na de verkiezingen van 2012, voor de gemeenteraden, wel zou kunnen gepraat worden met Vlaams Belang om plaatselijke coalities af te sluiten. Die uitspraak zinde Deckerke niet: "Politiek", zei hij, "is nog wat anders dan professorale hersenspinsels. Als men een top bereikt, zoals wij dan nu, voelen mensen zoals Bouckaert zich geroepen om zichzelf in de kijker te spelen". M.a.w. Deckerke mag zich in de kijker spelen, de rest van zijn partijtje (nog) niet. Eenzelfde lot was Isabelle van Laethem beschoren, nota bene de jongerenvoorzitster van LDD (ja,ja, die bestaat ook al!). Die had het gewaagd te verklaren "met België als het kan, zonder België als het moet". Ook dat kon niet volgens de ex-judo coach. Vrij belangrijk in het beeld over LDD is trouwens een uitspraak van Rob Van de Velde, kamerlid voor de partij, uit Antwerpen. Die stelde, in een vraaggesprek met De Standaard, dat LDD een potentiële beleidspartij is, geen zweeppartij zoals het Vlaams Belang of de N-VA. Dit werd niét tegengesproken door Deckerke, wat betekent, dat de partij inderdaad bereid zal zijn om compromissen te sluiten. Het feit trouwens dat Dedecker een gelijkgezinde partij wil oprichten in Franstalig België, wijst ook die richting. Als dat ooit gebeurt, dan zal hij daar elke keer rekening mee moeten houden en zal LDD ophouden een Vlaamse strijdpartij te zijn. LDD is een afscheuring van de Open VLD, een rechtsliberale partij. "Rechts voor de raap", zoals Dedecker het zelf ooit te boek stelde. Sinds de verkiezingen lijken er echter nog weinig liberalen over te komen, tenzij op het gemeentelijk vlak, en dat zal dan wel de reden zijn, waarom Dedecker en Co in de kiezersvijver van de andere partijen gaan vissen. Denk maar aan de telefoontjes van Jurgen Verstrepen naar zijn ex-collega's van het Vlaams Belang. Dat is dan ook de reden, waarom LDD voorlopig maar één echt programmapunt heeft: zo snel mogelijk nieuwe verkiezingen. Hoe langer die nl uitblijven, hoe sneller het nieuwe van zijn partij eraf is en hoe meer Vlamingen gaan beseffen dat, ondanks alles, LDD toch een eenmanspartij dreigt te worden. Meer dan een partij, een soort stoorzender.
Schaarbeek is de Brusselse gemeente die communautair beroemd werd ten tijde van Vlaminghater Nols, die er de lokettenkwestie uitvond. Het is er de dag van vandaag niet veel beter op geworden, nu Clerfayt er de plak zwaait. Clerfayt, eveneens Vlamingenhater, van het FDF, is van een nieuw idee bevallen. Hij wil de vertegenwoordiging van de Vlamingen in evenredigheid brengen met het aantal dat ze vormen in zijn gemeente (en daarna waarschijnlijk ook in heel Brussel). Hij ziet er zelfs niet tegenop de allochtonen op dezelfde manier een vertegenwoordiging te geven. Die nieuwe situatie zal hij dan waarschijnlijk misbruiken, om druk te geven op het dossier Brussel-Halle/Vilvoorde. Enfin, een waardige opvolger van Nols. Die Clerfayt is toevallig ook de staatssecretaris, die zopas nog in het nieuws kwam omdat hij zijn mandaten en vermogen nog steeds niet heeft aangegeven. Echt een voorbeeld van goede Belg dus en de hoogste in hiërarchie van de 900 niet-aangevers. Staatssecretaris van Financiën dan nog, eigenlijk overbodig, maar nodig om Leterme toe te laten een regering te vormen met een overschot aan francofonen. Wat diezelfde Clerfayt waarschijnlijk normaal vindt, is dat Vlaanderen jaarlijks honderden miljoenen euro in datzelfde Brussel pompt om die feodale, achterlijke constructie in leven te houden. Het wordt dan ook hoog tijd, dat Vlaanderen ermee ophoudt nog geld te geven aan Brusselse gemeenten die datzelfde geld gaan gebruiken om ons er uit te pesten,. Ik zou zeggen: zet de schaar in Schaarbeek en laat ze hun eigen boontjes doppen. --- Ter info: Schaarbeek was ook de gemeente waarop la Onkelinx haar zinnen gezet had om er burgemeester te worden. Dat is haar niet gelukt door een coalitie van groenen en FDF-ers, maar het geeft wel aan hoe franskiljons die buurt daar geworden is.
De vaudeville, die zich nu afspeelt in Doel, past in het kader van de groene afbraakpolitiek van Antwerpen. Als het aan Groen! ligt gaat Antwerpen (en daarmee ook een groot deel van Vlaanderen) terug naar de middeleeuwen. Antwerpen is nl geen stad met een haven, maar een haven met een stad. Die haven zorgt niet allen voor de welvaart van Antwerpen, maar voor de regio tot ver buiten stad en provincie. Groen!, toen nog Agalev, heeft intertijd zelf mee ingestemd in het verdwijnen van Doel. Toen was de partij echter mee aan het bewind en slikte ze haar vroegere eisen in om Doel te laten bestaan. Die kazakdraaierij kostte de partij toen een deel van haar aanhang en zorgde ermee voor dat de groenen een flinke klopping kregen in de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 (ze verloren er tweederde van hun stemmen). Wat Groen de dag van vandaag in Doel doet, is gewoon demagogie. 95% van de inwoners van Doel stemden in 1998 in met de verhuizing. Slechts 12 waren er tegen. Buiten nog enkele laatste mohikanen wordt het verzet in Doel geleid door een zootje ongeregeld, hetzelfde volkje dat ook elders wordt ingeschakeld als de groenen de wet niet aan hun zijde hebben. Groen! is met Doel niet aan haar proefstuk om Antwerpen schade toe te brengen. Denk maar aan de verlenging van de startbaan van het vliegveld (dat recentelijk nog vakkundig gesaboteerd werd!) en de hele heisa rond de Wapperbrug, dossier waarin de partij ook al eens van kamp is veranderd. Groen! is slecht voor Antwerpen, zoals ze ook slecht is voor Vlaanderen. Hopelijk krijgt het partijtje volgend jaar de afstraffing die ze verdient.
Vorige week was daar dat nieuws dat de Vlaamse pensioenen voor de allereerste keer hoger lagen dan de Waalse. Twee euro, ocharme, maar wel hoger. Sinds Vlaanderen Wallonië voorbijstak als motor van het economisch gebeuren in België (zo'n 40 jaar geleden), is het de eerste keer dat dit gebeurt. Raar maar waar, want dit betekent noch min noch meer, dat de lonen in Wallonië, ondanks het feit van de feitelijke achteruitgang, toch altijd nog hoger lagen dan in Vlaanderen. Dit is trouwens ook een bevestiging van de reden waarom Wallonië slecht boert: de lonen liggen er te hoog in verhouding tot de productiviteit. Veel bedrijven zijn dan ook uit die regio weggetrokken omdat het in Vlaanderen (én elders) goedkoper produceren werd. En er is nog meer aan de hand. De reden, waarom de pensioenen in Wallonië ondanks alles steeds hoger hebben gelegen, is ook te wijten aan het feit, dat in het Walenland zo'n 40% van de bevolking bij de Staat "werkt". Dat is zo'n 15% meer dan in Vlaanderen (én dan het Europees gemiddelde). Staatsambtenaren hebben allemaal hogere pensioenen, vandaar. Het is mede ook een van de redenen, waarom de Walen geen eigen onafhankelijkheid willen. Ze weten, dat ze dan ook die pensioenen zelf zullen moeten betalen. Nu gebeurt dat nog met grotendeels Vlaams geld. De heren belgicisten Martens, Eyskens, Claes, Decroo en Co kunnen ons, Vlamingen, dan wel trachten bang te maken voor een splitsing van België door te zeggen, dat het Vlaanderen veel geld zal kosten, het zal Wallonië veel meer kosten (maar dat zeggen die oude Belgen er niet bij). Als Vlaanderen, al dan niet meteen maar dan toch op korte tijd, van die transfers vanaf geraakt, dan heeft het geld zat om de pensioenen van haar eigen mensen (en nog heel wat andere kosten er bovenop) zelf te betalen. Waarop wachten we nog?
Het is opvallend, hoe actief de collaboralen zijn in deze komkommertijd. Tijdens de oranje-blauwe besprekingen en ook later in de regeringen Verhofstadt III, Leterme en Leterme-bis keken ze de kat uit de boom en lieten ze bijna alle initiatieven aan de anderen (in de eerste plaats CD&V), in de hoop dat die het wel fout zouden doen. Nu iedereen met vakantie is, blijken ze te blaken van zelfvertrouwen en nieuwe ideeën. Er gaat bijna geen week voorbij of Rik Daems komt weer met een nieuw voorstel. Zelfs Margriet Hermans moeit er zich weer mee. Zij wil de snoepwinkels in de buurt van scholen laten sluiten. Eigen ervaring, weet ge wel... De hoofdvogel wordt echter afgeschoten door het orakel van Brakel. Decroo neemt nl geen vakantie meer sinds 1991, zegt hij. Hij heeft daar ook geen tijd voor, want is in het bezit van zo'n veertig mandaten, waarvan vijf betaald: kamerlid, burgemeester, advocaat, landbouwer (!) en bestuurder van Texaf. We zullen het maar geloven, zeker? Deze doodwerker ontving ter gelegenheid van 71ste verjaardag (wat is daar zo belangrijk aan?) de reporters van Het Nieuwsblad om hen eens duidelijk alles uit te leggen. Dat bij hem België en het koningshuis op de eerste rij staan, hoef ik hier niet meer te vertellen. Wie dat niet gelooft, moet dat boek van Joost Ballegeer maar eens lezen. Een hofnar is er niets tegen. Buiten Decroo is er trouwens nog een hele rist van dat soort volk. Denk maar aan Gargamel, pardon: Daniël Termont van Gent, met zijn 35 mandaten en CD&V-er Stefaan Vercamer uit Deinze, met 29. In het Walenland is het trouwens niet veel beter, met dit verschil dat de grootste mandatenjagers daar bijna uitsluitend PS-sers zijn. Voor het volk, weet ge wel. Hilarisch wordt het trouwens als men weet dat de allerenige verkozene van ex-Spirit, nu Vlapro (of zo iets) in ons parlement, Geert Lambert, niet minder dan 23 mandaten heeft. Maar dat is ook een gewichtig man! Alle gekheid op een stokje. Zelfs al worden de meeste mandaten niet (rechtstreeks) bezoldigd, men gaat mij niet wijsmaken, dat zo'n mensen hun taken serieus kunnen uitvoeren. En dan maar praten over de graaicultuur in het bedrijfsleven. Het kan trouwens nog erger: 650 van de ± 9.000 (!) politici en hoge ambtenaren gaven die mandaten niet aan de fiscus aan. Liefst 820 vertikten het hun vermogen aan te geven. Dat hadden ze vorig jaar al moeten doen en is nu nog steeds niet gebeurd*. De boetes daarop kunnen tot 1.000 euro gaan. Wat stelt dat voor bij iemand die een hele serie mandaten heeft. Politici met bv de functie van staatssecretaris, minister of iets dergelijks ( de zgn "voorbeeldfuncties"), zou men gewoon die job moeten afnemen als ze in gebreke blijven. Dat zou dan meteen kunnen gelden voor FDF-er en Vlaminghater Clerfayt, staatssecretaris bij, nota bene, Financiën! Wie ook geen aangifte heeft gedaan is Anissa Temsamani (SP.a), maar dat vind ik niet zo erg. Wie driemaal failliet is gegaan en de gemeenschap al eens heeft voorgelogen (ze moest ontslag nemen als staatssecretaris omdat haar diploma's niet bestonden) en toch als volksvertegenwoordiger kan aanblijven, treft zelf geen schuld. Die is voor rekening van haar partij én het politieke systeem dat we hebben. --- * Van in gebreke blijven gesproken: Vlaams minister Bourgeois heeft gedreigd een proces tegen het Hof te beginnen, als die meubelen van het koninklijk paleis op de Antwerpse Meir niet terugkomen. Daarmee had Geert Burger in het najaar van 2007 ook al eens gedreigd. Wat houdt hem tegen het te doen? Misschien de geruchten dat "den Taaie" een deel van die meubelen zou hebben voortverkocht?
Als er nog iemand zou twijfelen aan het feit dat we in twee verschillende landen leven binnen België, dan volstaat het te zien hoe met de gezondheidszorg wordt omgegaan. Het is al lang geen nieuws meer, dat die in Wallonië en Brussel veel meer kost dan in Vlaanderen. Alleen al aan kinesitherapie wordt in Wallonië 10% meer uitgegeven dan in Vlaanderen en in Brussel is dat nog erger. Reden voor dit alles is, dat Waalse kinesisten o.m. veel meer huisbezoeken afleggen, wat duurder is én minder efficiënt (thuis in de praktijk heeft de kinesist nl meer apparatuur ter beschikking). Verder blijft de ongelijkheid bestaan tussen Franstalige en Vlaamse kine-studenten. De Vlaamse moeten nog altijd een extra examen afleggen, ná het behalen van hun diploma, de Franstaligen niet. Democratie op zijn Belgisch... Op gebied van basisgezondheidszorg is Brussel zonder meer nog onderontwikkeld. Huisartsgeneeskunde en kinesitherapie wordt er veel minder gebruikt, terwijl dure vormen van radiologie om de haverklap worden toegepast. Die dure machines moeten kunnen opbrengen, daar gaat het in Brussel om. De gezondheid van de patiënt komt op de tweede plaats, en dan hebben we het nog niet gehad over de taaltoestanden in de meeste Brusselse ziekenhuizen, waar ge beter Frans kunt spreken en verstaan om gerust te zijn in de afloop van de diverse medische behandelingen. Dat ze er in Francofonië een boel van maken, is erg, maar al bij al hun zaak. Dat wij in Vlaanderen daar het slachtoffer van worden, is van het slechte teveel. Zo weten we, dat het vaccineren tegen baarmoederhalskanker bij jonge meisjes in België niet officieel kan doorgaan, omdat Wallonië zijn deel van de kosten niet wil dragen. Vlaanderen wil dat wel, maar kan dat niet omdat het weer om een zoveelste "federale materie" gaat. Het resultaat van deze cynische klucht is, dat naar schatting de helft van de jonge meisjes in Vlaanderen die inenting niet zullen krijgen (dat zijn er ± 16.000). De andere helft doet het op eigen kosten (waarvan een gedeelte wordt terugbetaald door de ziekenkas). Van armoe heeft het syndicaat van Vlaamse huisartsen de gemeenten en haar leden nu gevraagd zelf hun klanten aan te schrijven, in de hoop, dat er nog iets van in huis zal komen. La Onkelinx, die na justitie nu het federaal departement van volksgezondheid teistert, zegt dat ze het Vlaams protest begrijpt, maar ze doet er niets aan. Wallonië geeft nu eenmaal zelf geen geld uit. Les affairs, c'est l'argent des autres...
Zoals ik een half jaar geleden al een paar keer gesteld heb, is het een fabeltje te denken dat Europa aan de recessie zal ontsnappen. Dat blijkt met de dag duidelijker te worden. In Japan is het al zover en ook in Denemarken en Estland heeft men reeds twee opeenvolgende kwartalen met negatieve groei. Het Duitse ifo-instituut, dat het economische klimaat in de eurozone meet, noemt de situatie in Italië, Spanje, Portugal, Ierland, maar ook België "bijzonder negatief". Volgens het ifo is de inflatie een van de belangrijkste redenen van de groeivertraging. Die inflatie zit bij ons in België op het hoogste peil van de hele eurozone en is er bv het dubbele van Nederland, dat samen met Finland, Oostenrijk en Duitsland er het best voor schijnt te staan. Als de regering Leterme, of wat daarvoor moet doorgaan, straks weer aan het werk zal schieten, zal ze niet alleen geconfronteerd worden met de communautaire problemen, die men heeft laten verrotten, maar ook met een steeds groter wordend gat in de Belgische begroting. Geen mens gelooft dat er de dag van vandaag een budget in evenwicht is. Met de verslechterende financiële en economische toestand, zal dat er niet op verbeteren, integendeel. Als straks de vakbonden, die mee aan de oorsprong liggen van het Belgische faillissement, dan nog zouden gaan beslissen in de herfst van dit jaar te gaan staken, dan dreigt dit land er finaal onderdoor te gaan. Fasten seat belts!
Burgemeester Willy De Waele van Lennik (Open VLD, aub) heeft op 11 juli alle Belgische vlaggen vervangen door Vlaamse leeuwenvlaggen. Iemand van de B.A.B. (Belgische alliantie/Alliance belge) had daarover naar de radio gebeld en het was weer kermis. De Waele kreeg de hele politiek-correcte media over zich en een hoop haatmails. Dat laatste blijkt tegenwoordig zowat het enige te zijn waarin francofonen en belgofonen nog bedreven zijn: een teken van zwakte. Wat De Waele van Lennik daar gedaan heeft, verdient navolging. Een zoveelste positief teken uit strijdbaar Vlaams Brabant, dat men daar helemaal niet meer akkoord gaat met de gang van zaken in dit kunstmatig land. Er zijn in Vlaanderen al enkele gemeenten die de foto's van onze verkwistende Coburgers op het gemeentehuis van de muur hebben gehaald. Dat is ook aan te bevelen, maar is iets waar weinig mensen iets aan hebben. Heel wat burgers komen zelden of nooit in het gemeentehuis en zeker niet in de ontvangstzaal, waar die koninklijke foto's normaal hangen. Die vlaggen op straat kunnen echter door iedereen gezien worden, ook door niet-inwoners. Het zou dan ook aan te bevelen zijn, dat alle Vlaamse gemeenten, die achter het idee van het confederalisme staan (of verder), het voorbeeld van Lennik zouden volgen. Ikzelf ga in elk geval mijn burgemeester hier in Kasterlee een mailtje sturen met de vraag die nationale vod weg te halen. Onze burgervader is Ward Kennes CD&V), die zopas Kathy Bercx heeft opgevolgd in het Vlaamse parlement, toen deze benoemd werd tot provinciegouverneuse van Antwerpen. Eens zien, hoe hij gaat reageren!
"Dat Franstalige politici nu willen morrelen aan de taalgrens, lijkt me staatsgevaarlijk". Bovenstaande uitspraak komt niet van een Vlaams-nationalist, maar van Geert van Istendael, ooit BRT-journalist, nu schrijver, met woonplaats in het Brusselse, zelfverklaarde belgicist, maar toch zo eerlijk om te stellen dat de wet moet worden toegepast. België wordt, volgens hem, in gevaar gebracht door de Franstaligen, niét door De Wever en/of het Vlaams Belang. Overal ter wereld , waar (con)federalisme bestaat, geldt het territorialiteitsprincipe: wie er komt wonen, moet zich aanpassen, ook aan de taal. De meest sprekende voorbeelden zijn Zwitserland en Canada, voor zover mij bekend toch echte democratische landen. In dat laatste land hebben de Franstaligen het voor het zeggen in de provincie Quebec en zijn ze daar veel strenger dan wij hier in Vlaanderen. Het probleem met onze Franstaligen, vooral die uit de Rand, is, dat zij het personaliteitsprincipe willen toepassen op het grondgebied van anderen. Bij hen, in Wallonië geldt dan weer het territorialiteitsprincipe. M.a.w. zij willen die termen alleen gebruiken als het hen uitkomt. Zoals al meer dan een keer gebeurd is, willen zij alleen de wetten naleven als het hen uitkomt. Vorige week stond er in "La Dernière Heure" een kop - in het Nederlands! - : "Wallonië, waar één miljoen Vlamingen thuis zijn". In hoever dat cijfer klopt, weet ik niet, maar zelfs áls dat waar zou zijn (via tweede woonsten, goedkopere huizen en gronden vlak over de taalgrens, gepensioneerden), dan is er nog niets aan de hand. Ook in Vlaanderen zijn één miljoen Walen welkom. Het verschil is, dat het miljoen Vlamingen in Wallonië geen heisa veroorzaakt, geen eisen stelt, zich aanpast én Frans spreekt als dat nodig is. Hier bij ons wil een paar tienduizend Franstaligen hun eigen cultuur, taal incluis, kunnen importeren en eist men, dat wij, Vlamingen, ons maar moeten aanpassen. Van een Herrrenvolk-mentaliteit gesproken... Het kan trouwens nóg erger. Bart De Wever krijgt sinds kort politiebewaking, omdat zijn leven niet meer veilig is. Hij krijgt al jaren haatmails, maar de laatste tijd ook echte doodsbedreigingen en die worden steeds talrijker. Op internetfora wordt dagelijks opgeroepen om De Wever "uit te schakelen". Libanon is niet ver meer af... Al bij al zijn dit toch tekenen die erop wijzen, dat de wanhoop de franskiljons nabij is. Blijkbaar hebben ze geen andere argumenten meer. Een reden te meer voor de Vlamingen om vol te blijven houden, B-H/V te splitsen zonder toegevingen en conform de wet artikel 35 van de grondwet het confederalisme in te voeren, waardoor die land verder kan evolueren in de goede richting. Het enige alternatief blijft dan de volledige splitsing.
Een jaar geleden, op 11.08.07, stierf in Oostende Joost Ballegeer. De man is in Vlaamse kringen bekend geworden door enkele boeken over Vlaanderen, meer bepaald "Vlamingen in de Brusselse smeltkroes" en vooral "De Vlamingen, een volk zonder bovenlaag". Dat laatste boek ben ik momenteel aan het lezen. Het gaat in feite over de Belgische recuperatie, waarvan we allemaal al meer dan eens gehoord hebben en weten waarover het gaat. Ballegeer heeft enkel jaren van geduldig opsporen en natrekken over gehad om dit werk te schrijven Hij bracht zijn jeugd door tijdens en vlak na de Tweede Wereldoorlog en werkte voor twee echte Franstalige Brusselse patrons. Bij hen ontdekte hij het verschil tussen Vlamingen en Franstaligen en dat heeft hem nooit meer losgelaten. In zijn "Vlamingen, een volk zonder bovenlaag" beschrijft Ballegeer haarfijn hoe elk initiatief van de Vlamingen om vooruit te komen, door de Franstaligen in het algemeen en door de entourage van het koninklijk hof in het bijzonder in de kiem wordt gesmoord. Alle Vlamingen, die maar een beetje boven de rest uitsteken, worden vroeg of laat door het Franstalige België opgevrijd en weinigen kunnen aan de lokroep van geld en roem weerstaan. Ze worden gerecupereerd. Frappante voorbeelden in bovenstand verhaal zijn de politiekers Martens, Dehaene, Verhofstadt, Claes, Mark Eyskens, Chabert en Decroo, om maar de voornaamste op te noemen. Zelfs in de nieuwe generatie is hetzelfde proces bezig en niet alleen met Leterme, maar zelfs met op het eerste zicht mindere figuren zoals Van Quickenborne. Het houdt trouwens niet op met politiekers alleen, ook Vlaamse zakenmannen worden gerecupereerd, denk maar aan André Leysen, Vlerick, Buysse en Vinck. Officieel blijven het allemaal (geografische) Vlamingen, in werkelijkheid werken ze voor het francofone België. Organisaties zoals bv De koning Boudewijn stichting (met een kapitaal van 200 miljoen euro plus jaarlijks 12,5 miljoen van de nationale loterij!), zijn in de eerste plaats bedoeld om België te promoten, tegen Vlaanderen in. Dat geldt ook voor organisaties zoals de groep Coudenberg en de club van Lotharingen, waar Vlamingen alleen geduld worden als ze zich aanpassen aan de franskiljons. Het is niet voor niets dat het Vlaams Blok/Belang meteen in quarantaine werd gezet. Die mensen willen nl het Belgische spel niet meespelen en zijn dan ook niet recupereerbaar voor het regime. Eigenlijk is de huidige politieke patstelling van 14 maanden een Vlaams succes te noemen. Nog nooit hield Vlaanderen zolang het been stijf tegenover de Franstalige hegemonie. Hopelijk blijft het dat doen, met of zonder de nestbevuilers, tot er eindelijk een voor Vlaanderen gunstig akkoord uit de bus komt. Het alternatief is splitsen, niet alleen B-H/V, maar heel dit kunstmatige land.
P.S. Voor wie geïnteresseerd is en het nog niet zou gelezen hebben: "Vlamingen, een volk zonder bovenlaag" (tweede druk) is verkrijgbaar bij Uitgeverij Groeninghe, Belfaststraat, 12, 8500 Kortijk, door een storting van 22 euro (verzendingskosten inbegrepen) op rekening 001.450341168. Men wordt er niet vrolijker op door dit boek te lezen. Het is echter de trieste werkelijkheid. Warm aanbevolen.
Uit een zoveelste grootschalig onderzoek van het marktonderzoekinstituut Gfk Custom Reach T&D, in 22 Europese landen, blijkt nog maar eens dat de mensen het meeste vertrouwen hebben in brandweerlui, geneesheren en leraren. Het minst vertrouwen, en ook dat is niet nieuw, heeft men in politici. Voor België raar genoeg nog minder in Wallonië dan in Vlaanderen. Ook het vertrouwen in de vakbonden is gedaald, terwijl de pers in geen enkel van de 22 gepeilde landen erg betrouwbaar werd gevonden. Dat laatste is zeker het geval in België, waar de Franstalige markt zakte met 2,2%. In Vlaanderen was dat maar met 0,4%. Uitsteker van formaat blijkt echter de Gazet van Antwerpen te zijn, die - op een half jaar tijd - nog maar eens 4.743 abonnees verloor (- 4,4%). De "Gazet van Janssens", zoals ze tegenwoordig door de Vlaamsnationalisten wordt genoemd, krijgt daarmee zijn verdiende straf. Het "frutje", zoals de krant vroeger liefkozend werd betiteld, was de laatste Vlaamse krant die het echt opnam voor de Vlaamse zaak, tegen de politiek-correcten in. Sinds de krant echter werd overgenomen door het Limburgse Concentra, met de goedkeuring van Steve Stevaert, is de krant de linkse trend opgegaan en wordt ze soms letterlijk gedicteerd door Patrick Janssens. Het is recentelijk nog gebeurd, dat het late avondnieuws van de VRT een krantenkop gaf van de krant van de volgende dag en dat de titel in die krant een andere bleek. Janssens was het met de eerste titel nl niet eens (het artikel ging over de Lange Wapperbrug). Om maar te zeggen, hoe vrij die krant nog is. Toen Concentra de "Gazet Van Antwerpen" overnam, werd de Antwerpse, katholieke hoofdredacteur Luc Van Loon ontslagen en vervangen door de Limburgse logeman Luc Rademakers, iemand die gehuwd is met een francofone, in het Brusselse woont en zijn kinderen in het Frans opvoedt. Rademakers maakte zich toen sterk, dat hij de krant jaarlijks een tienduizend nieuwe abonnees zou bezorgen. Het draaide allemaal heel anders uit. Antwerpen is een Vlaamsvoelende stad, met een oppositie die bijna uitsluitend uit Vlaams Belangers bestaat. Sinds de overname door Concentra verloor de krant een twintigduizend abonnees en een veelvoud daarvan aan lezers. Jammer, dat er geen echte, eerlijke Vlaamsgezinde krant meer bestaat. Bij het veranderen van krant, komt men dan ook van de regen in de drup. Het is kiezen tussen pest en cholera. Maar door het af te stappen bij de Gazet Van Janssens geven duizenden Antwerpenaars toch een duidelijk signaal dat ze de dictatoriale fratsen van de reclameboy niet blijven slikken.
