Juicht, Belgen, juicht: het vaderland zal gered worden! Niet door Verhofstadt of een van zijn bondgenoten, maar door niemand minder dan Rudi Aernoudt, ex-kabinetschef bij Waals minister Kubla en Vlaams minister Moerman. De man schreef al een boek tégen het "Manifest voor een onafhankelijk Vlaanderen" en heeft nu een petitie geopend waarin gelijkgezinden hem kunnen steunen in zijn anti-manifest. Hij heeft daar meteen een deel medestanders kunnen warm maken om zijn manifest te ondertekenen, allemaal mensen van het "Belgique de papa" die om uiteenlopende redenen er alle belang bij hebben dat het zieltogende België toch kan blijven voortbestaan (op de kap van de Vlamingen, wel te verstaan). Die medestanders komen, zoals gebruikelijk, uit de middens die dat België nog rechthouden: het grootkapitaal (Maurice Lippens), de gearriveerde zakkenvullers (Tony Mary), de vakbonden (Luc Cortebeeck), enkele bedrijfsleiders die anders vrezen voor hun carrière (o.a. Luc Vansteenkiste) en de gebruikelijke idioot, die straks misschien weer komt vertellen dat hij het zo niet bedoelde (Helmut Lotti). Tot nu toe heeft Kardinaal Daneels, bij mijn weten, nog niet getekend, maar dat kan nog komen. Dat er tussen het noorden en het zuiden van dit land een kloof gaapt, die met de dag groter wordt, schijnen deze heren en hun medestanders nog steeds niet gezien te hebben (of willen het gewoon niet zien). Dat Vlaanderen anders aankijkt tegenover bv Justitie, verkeer, werkgelegenheid en sociale zaken, evenmin. Dat de Vlaamse regering waar het kan, andere initiatieven neemt die in Wallonië onbestaande blijven (denk maar aan de zorgverzekering en de erfenisoverdrachten, om er maar twee te noemen), schijnt bij hen helemaal niet door te dringen. Het orkest van de Titanic is er niets tegen. Want België is doodziek. - Met zijn 7(!) parlementen, zijn 6(!) regeringen en zijn 530 parlementairen is het een klucht geworden van wat democratie zou moeten voorstellen. En dan hebben we het nog niet gehad over de helemaal overbodige mandaten van de provincieraden. Allemaal mandaten die, hoe kort ook, bedacht worden met flinke vergoedingen en pensioenen, uiteraard op kosten van de belastingbetaler. Komt daar nog bij dat amper een kwart van die mandaten ingevuld wordt door effectief verkozen kandidaten. Surrogaatdemocratie! - Een Justitie die er járen over doet om tot een uitspraak te komen en die niet in staat is zijn gevangeniswezen degelijk te beheren. Die de indruk wekt er eerder te zijn voor de delinquenten dan voor de slachtoffers. - Een boekhouding die, dat is zopas nog gebleken, opgemaakt wordt door amateurs die alleen het eindresultaat (ze moet sluitend zijn) voor ogen hebben en bereid zijn de gaten op te vullen met virtuele inkomsten (het overnemen van pensioenfondsen), sale & leaseback operaties, waarbij enorme geldbedragen verloren gaan en bagatelbelastingen. - Een land waarin een kwart van de werkende bevolking bij de overheid "is" en 1,2 miljoen mensen e.o.a. uitkering krijgen. Waar men tewerkstelling verwart met jobs in een steeds omvangrijker wordend overheidsapparaat en gesubsidieerd klusjeswerk. - Oppermachtige vakbonden die meer leden tellen bij de werklozen en de ambtenaren dan bij de echt werkende bevolking, die daarvoor moet opdraaien. Dat België wil Aernoudt en zijn club anti-manifest ondertekenaars in stand houden. Op de rug van hard werkend Vlaanderen, waar de werkloosheid maar half zo groot is dan in Wallonië en maar een derde van Brussel. Een Vlaanderen dat daar bovenop elk jaar nog eens 12 miljard euro weggeeft en in ruil daarvoor alleen maar beledigingen en hoon moet slikken. Arnoudt en de zijnen zijn de moderne versie van de Leliaards. Die wilden Vlaanderen bij Frankrijk houden, Arnoudt en Co bij de Franse erfgenaam, België. Het wordt tijd dat de klauwaards opstaan!
Het ontslag van Donald Rumsfeld als Amerikaans minister van Defensie, was een reden voor onze holle, bolle Flahaut om eens na te trappen. Dat Rumsfeld zijn vriend niet was, is aan te nemen. Die had hem, Flahaut, ooit eens zijn waarheid gezegd en die was ook niet dat. Dat gebeurde toen wel in het kader van de memorabele genocidewet waarbij de kleine Belgische kikker zich opblies tot de vette os van het wereldgeweten en die niemand minder dan o.a. president Bush én Donald Rumsfeld hier voor de rechter wou brengen "wegens misdaden tegen de menselijkheid". Flahaut noemde nu het ontslag van Rumsfeld "een bijkomende overwinning bovenop de overtuigende zege van de Democraten". De Marxist die het in een NATO-land tot minister van defensie bracht, zou beter op zijn woorden letten. Bush is nog altijd president en zijn ambassadeur in België is nog altijd dezelfde. Ons land kan zich niet permitteren kleingeestig te zijn tegen de grote broer binnen de NATO, een organisatie die zijn hoofdkwartier in ons land heeft en daarmee nog altijd wat extra jobs en inkomsten creëert. De begroting, weet je wel. De linksen in het algemeen, die nu in hun nopjes zijn omdat de Democraten het in de States gehaald hebben, hebben in feite weinig reden tot juichen. Er zal heel weinig veranderen aan de politiek van de U.S.A. Ook de Democraten zijn er hopeloos verdeeld over de Irak politiek en zullen wel drie keer nadenken alvorens beslissingen te treffen die hen over twee jaar zullen worden aangerekend. De verkiezingen die er nu waren zijn maar een aanloop naar die de volgende waarbij men een nieuwe president zal moeten kiezen. Vergelijk het een beetje met bij ons de gemeenteraadsverkiezingen, die maar een aanloop waren tot de federale verkiezingen van volgend jaar. Er is nog meer om zich zorgen over te maken. De economische conjunctuur van de States zit op dit ogenblik in een dipje en de weerslag ervan gaat ook Europa volgend jaar voelen. Daarom wordt er nu al van uit gegaan dat 2007 ook voor ons een minder jaar zal worden. Als dat Amerikaans dipje een echte crisis zou worden, ook mét de Democraten, zullen wij daarvoor mede het gelag betalen. Dat zal Flahaut echter een zorg zijn. Marxisten leven van de miserie van anderen. Hoe meer zielen, hoe groter kerkhof!
Er is de laatste tijd nogal wat te doen geweest over de Vlaamse Zorgkas. Reden was, dat duizenden Vlamingen hun bijdrage nog steeds niet betaald hebben en daardoor boetes riskeren die gaan tot een tienvoud van het jaarbedrag, zijnde 250 euro. De vraag is maar, wat er moet gebeuren als die duizenden ook hun boetes niet zullen betalen. Allemaal voor de rechter brengen?Let wel op: het zijn de Vlamingen die hun boetes niet betalen, niet de Walen. De reden daarvoor is vrij simpel: de Walen hebben geen Zorgkas, zodat wij, Vlamingen, in feite weer eens getroffen zijn door een zoveelste bagatelbelasting die moet verdoezelen dan de belastingsdruk is toegenomen. Dat terwijl Verhofstadt en zijn linkse, lichtblauwe garde ons wil blijven wijsmaken dat we minder belastingen betalen. Ikzelf heb trouwens nog een pittig verhaal over die Vlaamse Zorgkas. Toen daarmee gestart werd sloten mijn vrouw en ik ons daarbij aan. Het eerste jaar betaalden we elk 10 euro, daarna werd het 25 euro. Ik werkte toen in Nederland, waar ik op een gegeven ogenblik van een Vlaamse collega te horen kreeg (hij wist het van zijn vakbond) dat grensarbeiders niet konden genieten van die Zorgkas. Dat was verschenen in het VVG-blaadje van het ACV. Op dat ogenblik had ik al drie jaar aanbetaald, voor een totale som van 60 euro. Ik contacteerde de Vlaamse Zorgkas daarover en die bevestigde dat, erbij zeggend dat ze er aan "werkten". Toen ik tien (10!) maand later nog geen antwoord had, stuurde ik een e-mail, gevolgd door een tweede nog eens een maand later. Toen kwam er eindelijk een reactie en werd me een formulier ("bijlage 2) opgestuurd dat ik moest laten invullen door de Nederlandse verzekeraar. Ik was verzekerd via mijn werk en als goed Hollands bedrijf werd er daar regelmatig "geshopt" om de goedkoopste verzekering uit de brand te halen. Als gevolg daarvan had ik op tien jaar tijd drie verschillende verzekeraars gehad en was ik verplicht van alle drie zo'n ingevulde "bijlage 2" te krijgen. Van ambtenarij gesproken. Sindsdien waren er weer drie maanden verstreken. Iets later kreeg ik 35 euro terugbetaald. Ondertussen was ik met pensioen gegaan en was ik (terug) lid geworden van de Christelijke Mutualiteiten in België. Ik vroeg daar een lidmaatschap aan voor hun Zorgkas en kreeg dat in een mum van tijd geregeld. Toen ik ook mijn vrouw, die heel de tijd bij de Vlaamse Zorgkas was aangesloten, liet overschrijven op de CM-Zorgkas, kreeg ik van de eerste kas weer een teken van leven: of dat niet kon worden teruggedraaid. Toen kreeg ik ook meteen de resterende 25 euro terug gestort. We hebben de Vlaamse Zorgkas toen zo beleefd mogelijk geantwoord dat hun manier van werken toch niet dat was en dat we bij de CM lid zouden blijven. Zo ziet men maar dat, als men voor elke nieuwe belasting, een nieuwe doos ambtenaren moet opentrekken, het er hier niet op zal verbeteren!
In mijn vorige blog ben ik iets te voortvarend geweest. Ik schreef nl dat het scheen dat er ook plannen waren voor een nieuw Justitiepaleis in Gent. Dat was fout, want nu verneem ik dat men dat gebouw al aan het optrekken is. Dat is het goede nieuws. Het slechte nieuws is, dat ook in Gent de kosten van dat gebouw de pan uitrijzen. Met de daar eveneens geschatte 100 miljoen zal het evenmin lukken. Men zit er nu al aan 150 miljoen en alles laat voorzien dat we er een tweede financieel drama zoals in Antwerpen zullen meemaken. Men vraagt zich af hoe zo iets kan blijven duren. Uitgerekend in een sector - Justitie - waar men schreeuwt om geld voor meer gevangenissen, worden honderden miljoenen euro te grabbel gegooid voor twee (2!) prestigeprojecten die in wezen niets zullen bijdragen tot enige verbetering van ons gammele rechtssysteem. De regering Verhofstadt is dit land dan ook effectief aan het verarmen. Straks heeft de Staat zelf geen patrimonium meer die naam waardig en zal het opgescheept zitten met een schuldenlast die zo stilaan niet meer te overzien zal zijn. --- Er is nog meer: ook rond het aantal nieuwe jobs die Verhofstadt in een van zijn lyrische momenten beloofde - 200.000 - komt niets in huis. Ook niet het tot 150.000 aangepaste cijfer, wat men ook moge beweren. Volgens het Planbureau zullen het er ongeveer 95.000 zijn. Alle cijfers die daarboven gaan zijn aangedikt met jobs bij de overheid, die geen meerwaarde opbrengen of met de fameuze dienstencheques banen, waarbij men alleen van zwart werk wit werk heeft gemaakt (dat waren jobs die al bestonden). Dat laatste kan dan wel lovenswaardig zijn, het kost de Staat zoveel extra geld, dat minister van Werk Vanvelthoven er op alle manieren van onderuit tracht te geraken (zijn laatste voorstel is de afschaffing van de fiscale aftrekbaarheid van de cheques). Mocht een Staat failliet kunnen gaan, dan was het met België zo goed als afgelopen. Jammer genoeg helpt hier geen deurwaarder!
Het 163ste blunderboek van het Rekenhof is uit en dat zullen we geweten hebben. Men wordt echt niet vrolijk als men te horen krijgt wat voor kostelijke kemels er door onze overheden worden geschoten, fouten die niet eens bestraft (kunnen?) worden. "Top of the bill" dit jaar is de kostprijs van het nieuwe Antwerpse Justitiepaleis, in de volksmond " de omgekeerde frietzakjes" genoemd. Dat er e.e.a. fout gelopen was, wisten we al n.a.v. de besprekingen over de jaarlijkse nationale klucht die men hier de "begroting" noemt. Om dus die begroting te laten kloppen, had men er niet beter op gevonden dan dat nieuwe gebouw (zoals vele andere) voort te verkopen aan een investeringsmaatschappij mét daarbij een clausule dat de Staat het voor 36 jaar zou terughuren aan een "schappelijk" prijsje. De oorspronkelijke kostprijs van grond en gebouwen was op 100 miljoen euro geschat, op dit ogenblik zit men officieel aan 250 miljoen en - als het onderzoeksdossier van het Rekenhof klopt (en waarom zou dat niet?) - zal het totaal tenslotte ergens rond de 500 miljoen liggen. Voor dat verschil kon Antwerpen compleet uit al zijn logistieke problemen zijn verlost: de tweede spoorverbinding met de haven, de brug over de Schelde, het sluiten van de grote ring. De Regie der gebouwen kocht de grond voor het Justitiepaleis aan voor 3,8 miljoen en verkocht hem aan de nieuwe eigenaar voort aan amper 112.000 euro. Ge moet als privé persoon of maatschappij maar eens proberen zoiets te doen. Op de kortst mogelijke tijd krijgt ge dan een veroordeling en boete. Blijkbaar geldt dat niet voor de Regie. Tenslotte nog dit. Ná die 36 jaar moet de Staat in principe dat gebouw terugkopen, anders is het zijn Justitiepaleis kwijt. God weet wat er tegen die tijd nog bijkomt en in welke staat het gebouw dan zal zijn. Nu reeds zijn er mankementen, zoals de cellen die nog niet zijn afgewerkt en al eens onder water liepen en dat bij een gebouw van een half miljard euro! Het schijnt, dat er plannen bestaan om ook in Gent een nieuw Justitiepaleis te bouwen. Toch niet met dezelfde klungelaars die dat in Antwerpen hebben gedaan, zeker? Mensen die niet meer respect hebben voor het geld van de belastingbetaler, horen niet meer thuis in die Regie.
De stroompanne in grote delen van Europa, hoe gedeeltelijk ook, heeft er weer eens op gewezen hoe precair de situatie van de energievoorziening hier is. Het volstond om één (1) hoogspanningslijn in Duitsland even zonder stroom te zetten (nota bene: om een cruiseschip door een rivier te laten passeren!), om voor een black-out te zorgen Als men bedenkt, dat er elk jaar in West-Europa een extra 2% extra stroom nodig zal zijn voor het volgende decennium, dan is het vijf vóór twaalf om er iets aan te doen. Dat "iets" is het gemakkelijkst te verwezenlijken door opnieuw meer te investeren in kernenergie. Tegelijk met meer stroom is het ook een steun in de rug om de CO2 normen van de Kyoto conferentie te kunnen naleven. In enkele landen, Frankrijk en Finland, is men bezig met de bouw van een nieuwe kernreactor. Dat laatste type, van Franse makelij, is een stuk efficiënter én veiliger dan de vorigen, die in West-Europa ook nooit voor problemen hebben gezorgd. Volgens onze onvolprezen VRT hebben Duitsland, Nederland en België besloten op termijn te stoppen met de kerncentrales. Dit is maar een halve waarheid. In Nederland bv heeft men de sluiting van de centrale van Borssele al uitgesteld en er integendeel een opwaardering opgestart. Het geld daarvoor is reeds vrijgemaakt. Om maar te zeggen hoe accuraat onze VRT is met de controle op haar nieuwsgaring (ze heeft zelf nog laten zien hoe er geprotesteerd werd tegen deze Nederlandse beslissing, omdat de centrale van Borssele op de Nederlands-Belgische grens ligt). Ook Angela Merkel, de nieuwe kanselier van Duitsland, heeft reeds voorgesteld een moratorium in Duitsland bespreekbaar te maken. Nu het nieuwe incident uitgerekend in haar land heeft plaatsgevonden, is de kans groot dat Duitsland het voorbeeld van Nederland (én Zweden) zal volgen. Als dat gebeurt, wat zeer waarschijnlijk is, blijft België het enige land waar men de kerncentrales zal sluiten, zonder dat er daarvoor een alternatief is. Met het hypocriete gevolg dat de energie, die in ons land al voor bijna zijn totaliteit in Frans handen is, voortaan uit Franse ... kerncentrales zal komen. Men zegt wel eens dat regeren vooruitzien is. Dat geldt klaarblijkelijk niet voor Paars. Dat denkt het probleem te kunnen oplossen met de bouw van windmolens. Don Quichote had het niet beter kunnen bedenken!
Bartje Somers, tot nader order nog steeds voorzitter van de VLD, maar in werkelijkheid alleen maar woordvoerder van (officieel) Verhofstadt en (in werkelijkheid) Slangen, heeft weer eens zitten kakelen. Volgens hem wordt de VLD nu een progressieve centrumpartij, zeg maar SP.a blauw. Somers zegt ook dat de VLD amper drie leden is kwijtgeraakt na het vertrek van Dedecker. Dat kan goed zijn, al valt zoiets best te controleren op het ogenblik dat de aangesloten leden hun lidmaatschap moeten vernieuwen. Dan zou het wel eens iets meer kunnen zijn. Soit, of dat nu al dan niet waar is, maakt weinig uit. De vraag is niet hoeveel leden de VLD gaat verliezen, wél: hoeveel stemmen de partij zal kwijtspelen bij de eerstvolgende verkiezingen. We kunnen best het voorbeeld Coveliers nemen. Toen die uit de VLD werd gezet, zal die partij toen waarschijnlijk ook maar enkele zetels verloren hebben. Bij de laatste Antwerpse gemeenteraadsverkiezingen haalde Coveliers wel meer dan 13.000 voorkeustemmen en zijn Vlott-partijtje liefst 18 gemeenteraadszetels in en rond Antwerpen. Allemaal stemmen en zetels die anders normaal naar de VLD waren gegaan. De partij verloor in Antwerpen niet voor niets de helft van haar zetels. En dan is er nog Boudewijn Bouckaert. Die professor, voorzitter van de liberale denktank Nova Civitas, heeft wel degelijk zijn lidmaatschap bij de VLD opgezegd en daar blijft het niet bij. Vorige week richtte Bouckaert, samen met Dedecker en Coveliers, een debatavond in te Gent, de stad van Verhofstadt, en het zaaltje, dat ze daarvoor gehuurd hadden, bleek er te klein te zijn! Als deze drie blauwe musketiers het slim aan boord leggen - en daar ziet het naar uit - dat gaat dat nog heel wat problemen geven voor de centrumprogressieven van Bartje en Co.
"Eigen lof stinkt", zegt het adagium. Niettemin kan ik zeggen dat mijn neus toch even krulde, toen ik er achter kwam dat dit de 500ste blog is die ik voor SeniorenNet schrijf. Daarvoor schreef ik al in een week- en een maandblad en vond ik het soms moeilijk om elke week een nieuw thema te vinden. In het prille begin - ik ben ermee begonnen op SeniorenNet op 13 april 2005 - sloeg ik wel eens een dag of meer over, tot ik op een gegeven ogenblik mails binnenkreeg van mensen die we aanspoorden verder te doen. Ik heb dat dan maar gedaan en vanaf 4 februari van dit jaar heb ik geen enkele dag meer overgeslagen. Om dat te bereiken, hield ik allerlei knipsels en kranten en weekbladen bij en volgde ik het nieuws zoveel mogelijk op de voet. Vroeger schreef ik ook al eens naar de kranten, maar daarmee ben ik gestopt, op een enkele uitzondering na, omdat ik me ervan bewust werd dat de lezersrubriek in al onze kranten gemanipuleerd wordt. Ikzelf heb het meegemaakt bij de Gazet Van Antwerpen en Het Laatste Nieuws. Zelfs als je brief gepubliceerd wordt is hij nog dikwijls "aangepast". Stof voor politieke blogs is er genoeg in dit toch wel eigenaardig landje, dat zich democratisch noemt, maar waarin enkele drukkingsgroepen en een kransje politici het voor het zeggen hebben, waar een stem in één deel van het land meer waard is dan in het andere en waar partijen wel mee mogen doen aan verkiezingen, maar niet meer daarna. Als we er van uitgaan dat in een democratie 51% van de bevolking het voor het zeggen heeft, dan is België al lang geen democratie meer. Dat heeft ook als gevolg dat er tot op het hoogste vlak figuren aan de macht komen, die in een normale democratie geen kans zouden maken. daarbij denk ik in de eerste plaats aan de Vlaamse socialisten die er als kleine minderheid toch in slagen continu ministerpostjes binnen te rijven en o.m. "babes" aan de macht te brengen; denk maar aan fraaie Freya en "minister" Van Brempt. En dan heb ik het nog niet gehad over Bert Anciaux, een fenomeen dat het in geen enkel ander land verder zou brengen dan een circusniveau. Er zijn nog straffere voorbeelden: Onkelinx bv, die het bracht tot minister van Justitie terwijl ze er een privéleven op na hield/houdt op het randje van het criminele. Of een Marxist zoals Flahaut die in een NATO-land minister van defensie kan worden. Of Didier Reynders die erin geslaagd is in twee legislaturen als minister van Financiën de ene kemel na de andere te schieten, zonder dan het dat blijkbaar wordt kwalijk genomen. Het sluitstuk van de galerij waaraan ik mijn blogs kan "wijden" is echter de eerste minister himself: Guy Verhofstadt. Bij mij thuis waren we zelfstandigen. Alhoewel van katholieke oorsprong, hadden we toch een liberale geest. De jonge Verhofstadt was dan ook een verademing in de Belgische politiek. Tot dat "joenk" het voor het zeggen kreeg en eindelijk als een van de weinigen de mogelijkheid kreeg tenminste een deel van zijn idealen in werkelijkheden om te zetten. In de Belgische politiek is er nooit iemand geweest die zijn eigen principes zo compleet verloochend heeft als Verhofstadt. Hij heeft van de VLD een linkse partij gemaakt, enkel en alleen omdat het de enige mogelijkheid was om zelf premier te kunnen blijven. Hij heeft het marxistische programma van de Waalse PS uitgevoerd met als enige troost voor zijn achterban enkele belastingverlagingen, die ondertussen al achterhaald zijn door nieuwe taksen op andere niveaus. De terechte kritiek van diverse economen op zijn laatste begroting laat geen spaander meer heel van de blauwe belofte die Verhofstadt ooit was. Zoals men kan zien, heb ik stof genoeg om nog eens 500 blogs vol te schrijven. Da ga ik ook trachten te doen, om mijn eigen frustraties weg te schrijven, maar ook die van de vele Vlamingen die het met deze gang van zaken niet eens zijn.
Wat eerst als geruchten werd afgedaan is nu officieel toegegeven (door fraaie Freya nog wel): de Belgische Staat heeft de betaling van facturen verschoven naar volgend jaar. En het gaat dan niet alleen om facturen van november en december, maar ook om rekeningen die al in het voorjaar betaald hadden moeten zijn. Volgens Van Eetvelt van Unizo gaat het om een totaal bedrag van om en bij de 659 miljoen euro. Sommige leveranciers weten nu al dat ze tot februari volgend jaar zullen moeten wachten. Voor heel wat bedrijven zit er dan niets anders op dan leningen aan te gaan om de eindejaarskosten op te vangen. Voor vele KMO's, die zich dat niet kunnen veroorloven, betekent het dat een faillissement tot de mogelijkheden komt te horen, aldus nog steeds Van Eetvelt. Er moet trouwens ook nog worden bij verteld dat alle bedrijven die te laat betaald worden, verwijlintresten mogen aanrekenen wat de kosten voor de Staat alleen maar vergroot. Daarmee zijn we nog maar eens beland bij het stokpaardje van de laatste weken: de begroting. De reden van het uitstel van betaling is immers dat anders die begroting helemaal niet meer zou kloppen. Er wordt ook nog rekening mee gehouden dat de verpakkingstaks een doodgeboren kind zal zijn (dat zijn weer 300 miljoen minder inkomsten!). Alsof dat alles nog niet erg genoeg is, komt er vanuit het bankwezen het alarmerend bericht dat zelfs een sluitende begroting voor België verre van voldoende is om de kosten van de vergrijzing op te vangen. ING-econoom Ivan Van de Cloot heeft uitgerekend dat de Staat een begrotingsoverschot van 4% zou moeten hebben om de lasten voor de werkende generaties aanvaardbaar te houden. Dat is zo'n tien keer meer dan waar Guy en Freya nu mee pochen! Als dat niet gebeurt, waarschuwt Van de Cloot, zal elke werkende Belg vanaf 2010 (en dat is niet meer zo ver af) gemiddeld zo'n 3.700 euro extra moeten afdragen. Van de Cloot is niet alleen met deze stelling. Hij heeft zijn verklaring trouwens afgelegd na consultatie van de gegevens uit de eigen Nationale Bank. Ook Paul de Grauwe (een liberaal, nota bene) komt ongeveer tot een zelfde besluit. Ik heb het hier reeds meermaals geschreven: het adagio van de regering Verhofstadt is "Na ons de zondvloed". Ik zit in goed gezelschap: Van de Cloot komt tot eenzelfde besluit. Een nieuwe regering, mét of zonder paars, zal uit een ander vaatje moeten tappen om dit land van de ondergang te redden. Van de Cloot noch de Grauwe vermelden het Zilverfonds, simpelweg omdat ze weten dat het alleen maar bestaat in het virtuele dromenland van de Belgische politiek...
Marc Platel is geen onbekende in Vlaams-nationale middens. De vroegere journalist van de toenmalige BRT, hoofdredacteur van Het Belang van Limburg, PR-man van de Volksunie, blijft een bezige bij. De man is nu, dacht ik, met pensioen, wat niet wegneemt dat hij is blijven schrijven. Hij maakt deel uit van de groep moedigen die het Manifest voor een zelfstandig Vlaanderen schreef, weet waarover hij het heeft (woont niet voor niks in de Brusselse Rand) en schrijft nog wekelijks een boekbespreking én een column in 't Pallieterke, het enige weekblad waar de niet-correcte politiek in Vlaanderen nog aan bod mag komen. Over dat laatste wou ik het even hebben. In het laatste nummer van wat Frans Van Cauwelaert ooit een "rioolkrantje" noemde (titel die het blad met fierheid is blijven dragen), schreef Marc Platel een opmerkelijk artikel, waarin hij stelt, dat we beter nog een Verhofstadt III kunnen krijgen, maar dan wel een met een nipte meerderheid. Als dat immers zou gebeuren, aldus Platel, zou er van een volgende staatshervorming geen sprake zijn. Dat zou betekenen: - dat het dreigende risico van een paritaire, door de Franstaligen beheerste senaat weer op de lange baan zou geschoven worden. - Dat er geen oplossing voor de Vlamingen in de Rand zou komen, oplossing die voor die Vlamingen waarschijnlijk veel slechter zou uitvallen dan waar ze nu aan toe zijn. - Dat de transfers bij de Vlamingen voor steeds meer verontwaardiging zullen zorgen en vele nu onverschilligen hun ogen zouden openen. - Dat er geen wezenlijke verbetering zou komen in ons Gerechtelijk Bestel, dat nu al met haken en ogen aan elkaar hangt. - Dat de Brusselaars nog wat langer zullen mogen wachten op geld (uitsluitend van Vlaanderen) om hun hoofdstedelijke fratsen te kunnen botvieren. - Dat het alleen maar erger zou worden met dat Belgisch samenlevingsmodel dat zelf niet beseft dat het zich in feite al aan het overleven is. Kortom, Platel verkiest een soort verrottingspolitiek i.pl.v. God weet welke toegevingen die de Vlamingen weer eens zullen moeten doen om hun meer dan rechtmatige eisen erdoor te kunnen krijgen. In feite zegt Platel hetzelfde van wat ik in deze rubriek al meer dan eens verteld heb. Als er geen duidelijke toegevingen aan Vlaanderen worden gedaan vóór men een nieuwe staatshervorming wil bespreken, dan hoeft men inderdaad aan die besprekingen niet te beginnen. Als bv de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde, die reeds veertig (40!) jaar in een wettekst bestaat, niet kan worden doorgevoerd zonder ook maar de minste tegenprestatie, dan hoeft er voor de staatshervorming geen volgende ronde te komen. Voor mij trouwens ook geen volgende Belgische regering, tenzij een allerlaatste die de hele inboedel verdeelt en er dan een einde aan maakt. Als dat voor Paars én voor het CD&V niet zou kunnen, dan is een Verhofstadt III inderdaad de minst slechte keuze, ook al is het dan een keuze tussen pest en cholera.
In Hongarije ligt de (socialistische, ex-communistische) premier al wekenlang onder vuur omdat hij gelogen heeft dat hij zwart zag over de economie van zijn land. Door alles veel rooskleuriger voor te stellen dan het was, kon hij de verkiezingen winnen. Ondertussen verloor zijn partij de gemeenteraadsverkiezingen en houdt het (dikwijls gewelddadig) protest aan. Bij ons zal het zo'n vaart niet lopen: de Walen protesteren niet omdat zij mee profiteren van het gesjoemel van de regering Verhofstadt II. De Vlamingen zullen nogmaals de rekening mogen betalen, maar die zijn te braaf om daarvoor op straat te komen. Toch gebeurt hier een beetje hetzelfde als in Hongarije: de premier en zijn regering proberen de burgers de zaken veel rooskleuriger voor te stellen dan ze zijn en op die manier een derde ambtstermijn uit de brand te slepen tijdens de volgende verkiezingsronde. Enkele voorbeelden: - De begroting (nog maar eens): die van vorig jaar heeft een tekort van 7,3 miljard euro, zijnde de door de Staat overgenomen schulden van de NMBS. Dat wordt nu wel verkocht als een "statistisch detail", maar de Spoorwegen hebben dat geld wel degelijk moeten lenen en de Staat moet dat dan ook terugbetalen. - De bedrijven die nog BTW-geld van de Staat tegoed hebben, zullen daarvoor nog x-aantal maanden moeten wachten. Dit is gewoon beurzensnijderij. Anderzijds wordt diezelfde bedrijven gevraagd de belastingen voor volgend jaar reeds nu te betalen. Ze krijgen dan wel een korting, maar deze twee maatregelen zijn niet houdbaar voor kleine en middelgrote bedrijven. Het gevolg daarvan kan een reeks falingen zijn met daarbij zoveel werklozen meer. - De nieuwe verpakkingstaks is een doodgeboren kind. Het arbitragehof heeft zopas de Ecotaks definitief verworpen en mede daardoor maakt de nieuwe belasting geen kans. - Dat onze economie iets beter groeit dan die van de omliggende landen heeft te maken met het feit dat er meer overheidsuitgaven zijn (met geleend geld) en bij de Staat meer arbeidsplaatsen zijn gecreëerd, jobs die geen enkele economische meerwaarde aanbrengen (in de "privé noemt men dat "overhead" kosten). Verder speelt nog altijd het feit dat er twee jaar na elkaar een fiscale amnestie werd gegeven waardoor een grote massa zwart geld werd witgewassen (zoals de maffia dat o.m. ook doet). - 1.200.000 "Belgen" leven van e.o.a. uitkering. "Sitting at the window" noemen ze dat in Japan, de job voor diegene die men niet meer wil of voor wie het zelf niet meer wil. De echte werkloosheid is dan ook eerder 25% dan het "geharmoniseerde 8,4% (waarbij de cijfers in Wallonië meer dan het dubbele zijn van die van Vlaanderen en in Brussel zelfs het driedubbele). - 70% van het Staatsbudget gaat naar salarissen en inkomstenverdeling, minder dan 2% naar investeringen. - Een ministerie van Financiën dat een fout van bijna één miljard euro niet "ziet" en een minister van Begroting die op één week tijd zes miljard "vindt", zijn lachertjes, een ernstig beleid onwaardig. Het resultaat van dat alles is, dat België vroeg of laat ineen zal storten. En het zullen zeker Verhofstadt en zijn linkse regeringen niet zijn die daartegen een remedie gaan bieden.
Ooit heb ik eens een artikel gelezen tegen de jacht en de dierenliefhebber die dat schreef zei o.m. dat de jacht een edele sport zou zijn als ook de konijnen geweren hadden! Vervang konijnen door juweliers en collega-zelfstandigen en we krijgen zo een beetje hetzelfde verhaal. Het grote verschil is dat hier de jagers gangsters zijn die schijnbaar door ons Gerecht in bescherming worden genomen. De nieuwe wapenwet bv heeft ervoor gezorgd dat de modale burger zich geen wapen meer kan aanschaffen, maar dat de gangsters er in hun milieu met alle gemak aan geraken. Ikzelf heb nooit een wapen bezeten en zal er waarschijnlijk nooit een hebben, maar ik vind dat mensen wier leven in gevaar kan komen o.w.v. hun beroep wel een wapen moeten kunnen hebben. Alleen al het idee dat de gangsters kunnen hebben dat de tegenpartij gewapend kán zijn, is een mogelijkheid tot afschrikking. Nu is het omgekeerde waar: daar gangsters weten dat hun slachtoffers waarschijnlijk geen wapen zullen hebben, worden zij er alleen maar driester door. Tot wat dat kan leiden hebben we zopas nog meegemaakt in Lede, waar men zelfs geen wapen nodig had om juwelier Sabbe te vermoorden. De uitleg van minister Dewael (in HLN van gisteren, 30.10, blz 2), "dat een crimineel die wéét dat zijn juwelier een wapen heeft en dat mag en zal gebruiken, zichzelf nog zwaarder zal bewapenen", is dan ook larie. Nog zo'n uitleg die nergens op slaat, is die van advocaat Sven Mary, die zegt zijn cliënt, in casu Aazzani, niet te zullen verdedigen als hij zou liegen (de man beweert dat ze in Lede maar met zijn tweeën waren, terwijl uit verschillende bronnen bekend is dat ze met zijn drieën waren). Hij gelooft wél de uitleg van Aazzani dat hij, een Marokkaan uit Brussel, naar Lede gereden was om daar zijn horloge te laten repareren... Als Sabbe het pistool, dat hij bezat, had kunnen gebruiken en er één van de criminelen mee had neergeschoten, dan was hij ondertussen in staat van beschuldiging gesteld. Zó werkt ons Gerecht, dat dringend aan een complete revisie of splitsing toe is. De burger voelt zich door zijn eigen overheid alleen nog bedreigd, helemaal niet beschermd, zover is het gekomen...
Ik had het ook de Antwerpse verkeersellende kunnen noemen, maar per slot van rekening is heel Vlaanderen het slachtoffer van de problemen op de Antwerpse ring. Vorige week zaterdag was het weer zover. Er moest een stuk van de Kennedytunnel geasfalteerd worden, waarbij ik me trouwens afvraag waarom dat niet is gebeurd bij de grote werken die men daar pas de laatste twee jaar heeft uitgevoerd. Om één koker te asfalteren, moest men hem afsluiten zodat alle verkeer door de tweede koker moest, in beide richtingen. Daar dit normaal op een werkdag niet doenbaar is, besloot men het werk op een zaterdag uit te voeren. Op papier lijkt dat normaal. Niet meer normaal was echter, dat uitgerekend die zaterdag de eerste dag was van de Allerheiligenvakantie. Gevolg: een enorme opstopping, waarbij een wachttijd van twee uur geen zeldzaamheid was. Het is niet de eerste keer dat deze Kennedytunnel een soort konijnenpijp werd en het zal ook niet de laatste keer zijn. Het alternatief, de Liefkenshoektunnel, is er een met betaalhokjes, waarvan men sinds kort toch heeft ingezien dat hij af en toe voor iedereen gratis moet worden opengesteld. Dat is vorige zaterdag ook gebeurd, maar pas om half drie in de namiddag! Daarbij komt nog dat er niet voor een duidelijke signalisatie werd gezorgd en dat die Liefkenshoektunnel voor heel wat automobilisten niet te vinden is (er was ooit eens een programma op TV waarbij men het had over de "LiefkensZoektunnel"). Na grote werken, die - over een periode van twee jaar - vier maanden hebben geduurd, is het wegdek van de Antwerpse ring wel volledig vernieuwd, maar is er geen vierkante meter extra rijbaan bijgekomen. Dit is niet langer houdbaar, niet zozeer voor Antwerpen zelf, maar ook voor de rest van Vlaanderen. Er is daarvoor een oplossing, maar die blijkt nog altijd niet politiek haalbaar: de autosnelweg van Turnhout naar Antwerpen (de E34) doortrekken in Ranst richting Kontich (10 à 12 km). Op die manier kan alle verkeer van de Kempen en het Nederlandse Noord-Brabant Antwerpen vermijden. Als men bedenkt dat er de volgende jaren nog duizenden vrachtwagens gaan bijkomen, alleen al van de nieuwe containerhaven van het Deurganckdok, dan kan men er nu al op aan dat Antwerpen volledig dichtslibt, dat men vanuit de Kempen niet meer naar "de Vlaanders" geraakt en omgekeerd ook niet.
Sinds de riante overwinning van Patrick Janssens bij de gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen van 8 oktober, denken de grote partijen dat ze nu hét middel voor succes gevonden hebben: de personencultus op zijn Amerikaans. Janssens won inderdaad mede dank zij een barnumreklame in alle media (de andere reden was het aantal vreemdelingen dat massaal op zijn partij heeft gestemd), maar of dit soort publiciteit zich met succes zou kunnen herhalen tijdens de federale verkiezingen, is nog een groot vraagteken. Terwijl Janssens immers door het hele correcte establishment gesteund werd, kreeg de tegenpartij, het Vlaams Belang, geen enkel forum en werd het zelfs meer dan onheus behandeld door journaille allerhande. Die situatie zal zich in de strijd tussen de traditionele partijen volgend jaar zeker niet herhalen. Toch gaat men het proberen. Dat is dan ook de reden waarom de VLD "spindoctor" Slangen tot een soort schaduwvoorzitter van de partij heeft gemaakt. Hij moet zien waar te maken wat zijn collega PR-man in Antwerpen deed. Of dat zal lukken, is maar de vraag, zeker als hij die campagne moet blijven voeren voor mensen als Verhofstadt, De Gucht, Somers, Dewael en andere Daemsen. Veel vernieuwers heeft de partij niet, buiten dan misschien Marino Keulen en Vincent van Quickenborne. Types als de linkse Vankrunkelsven doen de partij meer kwaad dan goed, dat hebben we pas nog kunnen zien bij de rel over het Iraanse oppositielid dat door de senaat werd ontvangen. Toch krijgt Vankrunkelsven, die zopas in eigen gemeente bij de verkiezingen een forse nederlaag leed, niet de rode kaart. Die was voor Dedecker. Ondertussen is ook professor Bouckaert, voorzitter van de blauwe denktank "Nova Civitas" in Verhofstadts eigen Gent, zelf uit de partij gestapt, wat zeker niet voor vreugdetaferelen zal zorgen. Bij het CD&V gaat men blijkbaar dezelfde weg op. Leterme wordt in de hemel geprezen en bij elke gelegenheid opgevoerd, of het nu een missverkiezing is, publiciteit voor koemelk of een plaatselijke wielerkoers: Leterme wordt overal uitgespeeld. De man is nu eenmaal dé troefkaart van de partij waarmee men hoopt paars te kunnen breken in de volgende verkiezingsronde. Zelfs áls dat zou lukken, zit het CD&V nog met een groot probleem. Leterme's krasse uitspraken in de "Libération" van deze zomer en tegenover unitarist Luc Cortebeeck van zijn eigen ACV, maken dat hij moeilijk op zijn woorden zal kunnen terugkomen. Hij zegt dat zijn partij niét zal deelnemen aan een volgende regering als er geen verdere staatshervorming komt. Om dat laatste te verwezenlijken, moet er echter een twee derde meerderheid gevonden worden in het parlement, wat betekent dat men tenminste een deel van de Walen ook over de streep moet trekken. Dat wordt aartsmoeilijk, zeker voor Leterme, die het bij onze zuiderburen verkorven heeft door zijn (terechte) uitspraken over hun moedwil of onkunde om Nederlands te leren. Er is een simpele oplossing om te weten of men met dit land verder kan of niet. Voor de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde heeft men geen twee derde meerderheid nodig. Die splitsing staat al veertig (40!) jaar in de Wet en kan zo worden toegepast. Als de francofone tegenpartij, al dan niet gesteund door de gebruikelijke Vlaamse nestvervuilers, niet bereid is dat eerst te regelen, hoeven er geen verdere gesprekken. Dan houdt men op met België en kan men alles verder regelen vanuit de Vlaamse regering, juist zoals Leterme dat al heeft gesuggereerd. En dat gaat ook zonder barnumreklame!
Ter gelegenheid van de ontvangst van de nieuwe Belgische ambassadeur bij de Heilige Stoel, kregen we van de eveneens nieuwe Paus enkele opmerkingen te horen over ons land. Hij riep België op om "migranten te ontvangen met respect voor hun waardigheid" en veroordeelde het "drama van mensen zonder papieren". Verder waarschuwde hij voor het "oplaaiende nationalisme en zelfs de vreemdelingenhaat". Tenslotte - en dat was nog het merkwaardigste - was hij vol lof voor ons koningshuis "omdat het garant staat voor de eenheid van het land". Voor wie tussen de regels kan lezen, was die toespraak van Benedictus XVI grotendeels tegen Vlaanderen gericht. Eigenlijk is dat niet verwonderlijk, want het is altijd zo geweest dat de Belgische kerkelijke overheden tégen Vlaanderen waren en wel om volgende redenen: 1) De info over Vlaanderen krijgt de Paus van zijn nuntius in dit land. Voor zover ik hem ken is dit een Italiaan die Nederlands onkundig is. Hij haalt zijn mosterd dan ook uitsluitend bij de Franstaligen - en die is dus meestal anti-Vlaams - én bij de Belgische kerkelijke overheid en die is dat ook. 2) In het Interbellum hadden we kardinaal Mercier als hoofd van de Belgische kerkgemeenschap. Zijn bekendste uitspraak was: "La Belgique sera latine ou ne sera pas". Dat zegt genoeg. Na hem kwamen er zgz Vlamingen, "geografische" Vlamingen, die slaafs onderdanig bleven aan België en zijn vorstenhuis: - Kardinaal Van Roey liet zijn pastoors in Vlaanderen wel vrijwilligers ronselen voor het Oostfront om, samen met de Duitsers, tegen de goddeloze communisten te vechten. De jonge idealisten, die de oorlog overleefden, werden hier als landverraders berecht en mochten hun verdere toekomst vergeten. Op dat ogenblik was kardinaal Van Roey voor hen niet meer thuis. - Kardinaal Suenens was een diplomaat, bleef meer uit beeld maar heeft ook nooit iets voor Vlaanderen betekend. Het was tijdens zijn mandaat dat bisschop Desmedt van Brugge van de preekstoel liet afroepen dat stemmen voor de toen nog Vlaams militante Volksunie zonde was. - Kardinaal Daneels is een "watje", dat het lef niet heeft te reageren als zijn Kerk aangevallen en bespot wordt. Hij noemde die van het Vlaams Blok "wilden", kwestie van waarschijnlijk zichzelf te situeren. Alhoewel hij tijdens de verkiezing van de nieuwe Paus tégen Ratzinger was, kruipt hij nu op zijn buik voor de Beier én zijn nuntius. Tenslotte nog dit: die nieuwe ambassadeur van België bij de Heilige Stoel heet Franck De Coninck en was tot begin dit jaar grootmaarschalk van het Hof. Daar hoef ik toch geen tekeningetje bij te maken zeker? Misschien heeft die de speech van de Paus wel zelf geschreven... De Vlaams nationalisten die katholiek zijn geloven nog wel in God, maar zeker niet meer in zijn Belgische Kerk. Tot voor kort was er bij hen nogal wat goodwill t.o.v. de eerste Duitse Paus uit de moderne geschiedenis. Ze weten nu wel beter.
Groot nieuws in onze media: tot nu toe zijn er dit jaar in België 26 zgn "tiger"-kidnappings geweest, waarbij mensen, die ergens een belangrijke functie hebben bij een financiële instelling, thuis samen met hun familie gekidnapt worden en die dan met de gangsters naar de bank of post rijden om daar het geld uit de kluis te halen. Die 26 gevallen op zich zelf waren het grote nieuws niet, wél het feit dat alle 26 gepleegd waren in Wallonië en Brussel. Geen enkele in Vlaanderen. Raar maar waar: bij mijn weten is er geen enkele van die anders zo correcte journalisten zich gaan afvragen hoe dat zou komen. Welnu de reden is vrij eenvoudig. Een tiger-kidnapping vraagt een hele organisatie die soms weken op voorhand is gepland. Eens de juiste personen gegijzeld, moet men hen ook uitleggen wat er verder dient te gebeuren. Om daarin te slagen, moet men elkaar echter wél goed verstaan. En daar knijpt het schoentje: het groot banditisme, de grote criminele benden in dit land zijn bijna uitsluitend Franstalig. Als zij dus een tiger-kidnapping in Vlaanderen zouden organiseren, riskeren zij dat ze daar te maken krijgen met mensen die ofwel geen Frans spreken ofwel doen alsof. En dan staan ze daar met hun mond vol tanden. In het Brusselse bv zou iemand ook kunnen veinzen geen Frans te verstaan, maar dat gelooft niemand. In Vlaanderen bestaat die kans wél. Steeds minder Vlamingen, dat is bekend, leren nog Frans. Daar is dan toch één goede kant aan! Dat de grote criminaliteit in België francofoon is, is geen nieuwigheid: de CCC, de bende van Nijvel, de bende Haemers en ga zo maar voort, waren allemaal francofonen: ofwel Franstalige Belgen ofwel vreemdelingen die hun basis hadden/hebben in Brussel, Wallonië of Frankrijk. Vlamingen zijn daar veel te braaf voor. Als er toch eens een echte Vlaamse gangster opduikt, dan is dat de uitzondering die de regel bevestigt. De 70.000 bankbedienden in dit land krijgen nu een brochure, waarin uitgelegd wordt hoe ze een tiger-kidnapping kunnen voorkomen. Van het taalprobleem zal er in die brochure wel geen sprake zijn. Dat past hier niet meer in het correct-politiek denken ...
Er is in Antwerpen dus een akkoord tussen de winnaars en de verliezers (Groen! niet meegeteld) van de verkiezingen van 8 oktober. Er komt een kabinet van 8 schepenen met aan het hoofd triomfator Patrick Janssens. De merkwaardigste beslissing van dat nieuwe schepencollege is wel, dat de ploeg geen schepen van Veiligheid meer zal hebben. Dit is een slecht, zeer slecht signaal. In de eerste plaats lijkt het wel of die schepen van Veiligheid in het vorige college er alleen maar was om het Vlaams Belang "af te blokken" (woordspeling!) en niét om iets te doen aan de echte onveiligheid die voor een overgroot deel kwam uit de rangen van de al dan niet legale en al dan niet tot Belg genaturaliseerde allochtonen. Een andere reden zou kunnen zijn dat Janssens en zijn acolieten denken dat het vanaf nu zo'n vaart niet meer zal lopen omdat ze nu negen allochtonen in de gemeenteraad hebben. Zeven van de acht die op de SP.a lijst stonden, sprongen van onverkiesbaar gewaande plaatsen rechtstreeks in de raad. In Antwerpen district en in Borgerhout, waar de vreemdelingen respectievelijk 30 en 40% van de bevolking uitmaken, heeft de allochtonen bevolking hetzelfde gedaan als het VB: "eigen volk eerst". Alleen komt daar nu geen kritiek op. Met 20% van de gemeenteraad in allochtone handen zal het niet lang meer duren vóór die hun eisen gaan stellen en mag de club van Patje nog blij zijn dat ze er nog geen enkele tot schepen moesten benoemen, maar dat kan nog komen. Het is gewoon een giller te veronderstellen dat de "koekenstad" nu veiliger zal worden, of minder zal verloederen De meeste allochtonen merken trouwens niet eens of een stad al dan niet verloederd is. Waar zij vandaan komen zijn zo goed als alle steden verloederd! Bij de aanvang van dit artikel had ik het over winnaars en verliezers. Dat is aan de ene kant de SP.a en aan de andere kant de VLD (helft zetels kwijt), het CD&V (1 zetel kwijt aan het N-VA) en de Groenen (2/3 van hun zetels kwijt!). En het Vlaams Belang? Dat heeft in Antwerpen alleen licht verloren in het district Antwerpen (de binnenstad) en Borgerhout, waar dus de meeste allochtonen wonen en overal elders is de partij erop vooruitgegaan, zij het minder dan verwacht maar in totaal toch nog 5.696 stemmen, 400 te kort voor een 21ste zetel. Dewinter haalde 12.667 stemmen meer dan de vorige keer, maar wel minder dan Janssens. Men vergeet er wel bij te zeggen dat de nummer twee op de SP.a lijst, de mij onbekende Leen Verbiest, slechts 2.772 stemmen haalde. Op de VB-lijst stond nog Coveliers (13.623 stemmen), Anke Vandermeersch (8.488), Annemans (5.674) en de nieuwe man Valkeniers (2.339). Als er dus ooit een rechtstreekse verkiezing zou geweest zijn waarbij men had moeten kiezen tussen alleen Janssens en Dewinter, zou laatstgenoemde het gehaald hebben met zijn vingers in zijn neus. --- En dan nog dit: Antwerpen mag dan geen schepen van Veiligheid meer hebben, er komt nu een van ... Dierenwelzijn! Gaia zal content zijn. Wel even afwachten wat de eerste echte confrontatie zal opleveren ter gelegenheid van het bloederige offerfeest...
Didier Reynders, minister van Financiën, heeft gereageerd op het voorstel van collega-minister Van den Bossche om op zijn departement een crisismanager aan te stellen. De reactie kwam er met enige vertraging, want de minister, waarschijnlijk uitgeput van al dat rekenwerk van de voorbije weken, was op reis door China en Tibet. Op kosten van de staatskas natuurlijk, iets wat reeds enkele collega-ministers (o.a. Bruno Tobback) hem trouwens al hadden voorgedaan. "Aan de toestand van de Begroting verandert het niets.", aldus Didier le beau. "De operatie werd geleid door 'een' socialistische minister van Begroting", liet hij er fijntjes op volgen. Vorig jaar gaf hij haar nog een bloemenruiker voor haar "geslaagde" operatie (al denkt Eurostat daar nu heel anders over)... Daarmee zijn we weer bij de Begroting, die van dit jaar wel te verstaan. Buiten de gebruikelijke kunstgrepen, die steeds maar ingewikkelder worden, was er de zgz milieutaks op de verpakkingen. Een milieutaks die er geen is, althans volgens Unizo, Voka en nog een rist Vlaamse én Waalse verenigingen die de taks noemen wat ze is: een nieuwe belasting die de modale Belg tussen de 150 en 200 euro per jaar zal kosten, al naargelang zijn verbruik van diverse dagelijks producten. Het standpunt van Unizo en Co werd trouwens op een paginagrote advertentie in alle kranten gepubliceerd; men kon er niet naast kijken. Feitelijk hoeft men zich om de nieuwe belasting niet druk te maken; meer dan waarschijnlijk komt er niets van in huis. Uitgerekend in dezelfde week meldde nl het arbitragehof voor de tweede keer, dat een vroegere gelijkaardige belasting, nl de ecotaks, geschrapt diende te worden. Die ecotaks was nog een dada van Agalev onzaliger gedachtenis, toen die nog in de regering van Verhofstadt I zat (Aelvoet en Co, herinner je dat nog?). Volgens die wet konden niet-herbruikbare flessen niet worden vrijgesteld van de ecotaks. Het arbitragehof vond dit een discriminatie omdat herbruikbare drankverpakkingen wél werden vrijgesteld. Daarop dacht de regering het ei van Colombus te hebben ontdekt en stelde ze een taks op voor álle drankverpakkingen, met voor de herbruikbare een van 0 euro. Het arbitragehof trapte daar echter niet in - in feite bleef er een discriminatie - en schrapte de taks opnieuw. Welnu, als die taks op de drankverpakkingen niet kan, dan zie ik niet in hoe die op andere verpakkingen wél zou kunnen. Het enige wat Verhofstadt II ermee kan bereiken is tijd winnen tot de volgende federale verkiezingen en dan wordt het weer het gekende liedje: "Na ons de zondvloed"! --- In de marge van bovenstaande nog dit: Freya van Gent en Begroting heeft, in de weekeinduitgave van De Standaard, verklaard dat ze zeker niet in de toppolitiek zal blijven, want dat ze eigenlijk maar goed is voor een rol op het tweede plan. Zo'n uitspraak siert haar, want het betekent dat zij weet dat zij over het paard is getild. "Doodgepromoveerd" noemen ze dat in het Peter Principe, en daarvan word je niet gelukkiger. We zullen in de toekomst misschien toch maar iets liever voor haar zijn en iets harder voor de ti-ta-tovenaar uit Oostende, de Machiavelli van de SP.a politiek en wel degelijk de souffleur bij Begroting, zoals ik vroeger al eens gesteld heb.
Ge kunt er gewoon niet naast kijken. Elke dag opnieuw staan er in de krant wel een of meer ergerlijke zaken die met onze Justitie te maken hebben en waarbij de modale burger machteloos moet toezien hoe dat blijkbaar wereldvreemd gerechtelijk wereldje beslissingen neemt die gewoon noch logisch noch rationeel zijn. De hoofdmoot van alle misdaden in ons land wordt gepleegd door vreemdelingen of zgz Belgen van vreemde origine. Deze laatsten hebben dan gewoonlijk de Belgische nationaliteit gekregen zonder er ooit om gevraagd te hebben. Onze wetten, die al te soft zijn voor de eigen criminelen, zijn een lachertje voor de meeste van die vreemde gangsters die daardoor alles behalve afgeschrikt worden. Enkele jaren gevangenis in België is voor hen een soort vakantie in een luxe hotel, zeker vergeleken met wat ze in eigen land van oorsprong zouden meemaken (voor de ongelovigen: ga maar eens kijken naar de film "De hel van Tanger", dan nog gemaakt door enkele politiek correcten met de steun van De Morgen en VTM). De eerste prijs gaat deze week, voor de tweede keer al dit jaar, naar Farid Bamouhammad, bijgenaamd "Farid le fou". Al eens veroordeeld voor overval met moord, verkrachting, gijzeling en slagen en verwondingen, dit laatste vooral tegenover agenten en gevangenisbewakers, blijft de man niet alleen een gevaar voor de samenleving maar ook voor zijn huidige cipiers. Geen enkele gevangenis wil hem nog, waardoor er tenslotte een compromis uit de bus is gekomen: Farid le fou gaat naar de moderne gevangenis van Brugge, waar men een speciale deur in zijn cel zal plaatsen waardoor ze hem van buitenuit de handboeien kunnen aandoen! In ruil mag de Brugse gevangenis dan vijf andere zware criminelen naar andere gevangenissen laten overbrengen... Waar zijn we mee bezig, zeker als men weet dat Justitie deze levensgevaarlijke gek al eens penitentiair verlof toekende (waarna een volgende gijzeling plaats vond)? Bij de moord op de juwelier van Lede was er weer zo'n doetje bij betrokken, een zekere Mustapha Aazzani, 23 en nog maar een jaartje vrij uit de gevangenis waar hij 6 jaar gezeten heeft voor groepsverkrachting. Wie denkt, zoals tante Laurette, dat dit soort volk ooit nog kan gereïntegreerd worden is niet meer bij de les. Voor Onkelinx speelt dan waarschijnlijk nog de factor dat zij iets heeft met Marokkanen en in zo'n gevallen automatisch hun kant kiest. Die vrouw hoort dan ook niet thuis op Justitie, met of zonder crisismanager. Met Onkelinx wordt het nooit iets op dat departement. Het is alleen jammer dat we waarschijnlijk zullen moeten wachten tot juni van volgend jaar alvorens daarin verandering komt. God weet wat er ondertussen nog allemaal kan gebeuren.
Politiek is altijd al een beestenspel geweest. Verhofstadt heeft er een andere dimensie aan gegeven, jammer genoeg niet in de goede zin van het woord. Onder zijn bewind zijn de BV's in de politiek gekomen. Niet dat ze iets voorstelden, maar door hun naambekendheid verwierven ze stemmen. Anderzijds gingen de echte politici steeds meer in de show bizz: Tv-spelletjes e.d. kunnen niet meer gebeuren zonder dat daar een of meerdere toppolitici aan deelnemen (Leterme zat nog zopas in de finale van Miss "Belgian" Beauty"). In de media hebben ze de nieuwe arena ontdekt. Ondertussen doemen bij elke verkiezing, of dat nu is voor gemeente, provincie, regio, land of Europa, steeds dezelfde namen op in de lijsten van de politieke partijen. Te beginnen met de premier himself, die er bij de laatste verkiezingen zelfs niet voor terug schrok eigenhandig verkiezingsreclame in de brievenbussen te gaan stoppen. Eens de verkiezingen voorbij neemt niemand van die hoge omes zijn verkozen plaats in en worden die allemaal bezet door vervangers: mensen die niet verkozen zijn maar die o.w.v. de loyauteit verplicht zijn alles wat de partij gebiedt blindelings te aanvaarden. Ongeveer de helft van wat in onze parlementen zetelt, zijn tegenwoordig nobele onbekende vervangers. Dat alles heeft met democratie niets te maken. Door het feit dat premier, regering en parlementariërs aan alle verkiezingen deelnemen, blijft het eigenlijke werk ongedaan. We hebben dat zopas meegemaakt, toen bleek dat de begroting, toch een van de belangrijkste politieke taken van het jaar, moest worden uitgesteld omdat de heren en dames daarvoor geen tijd hadden. De gemeenteraadsverkiezingen schenen belangrijker te zijn geworden. Ondertussen zijn we nog een stap verder en is door de minister van Begroting het voorstel gedropt om een crisismanager te benoemen, eerst op het ministerie van Financiën, daarna misschien wel op alle ministeries. M.a.w. de ministers, die hun eigen werk verwaarloosd hebben, geven nu dat werk uit handen aan iemand die er hopelijk meer verstand van heeft (maar die aardig wat geld zal kosten). Freya Van den Bossche zou trouwens zelf ook wel zo'n manager kunnen gebruiken. Uitgerekend vandaag is bekend geraakt dat haar begroting van vorig jaar niet klopt: er is daar een gat van 2,3% (± 7 miljard euro!) wegens de overname door de Staat van de schulden van de NMBS. Dat werd bekend gemaakt door Eurostat, de controlecommissie van de EU. Schulden staan bij debet, Mevrouw Van den Bossche... Er is trouwens al één crisismanager aangeduid: Noël Slangen, de weinig populaire reclamefiguur die ooit in de Dutroux-hoorzittingen weigerde te antwoorden omdat de interpellant Gerolf Annemans heette, die Slangen gaat Verhofstadt himself vervangen als de facto hoofd van de VLD. Een duidelijker voorbeeld van politieke machteloosheid kon moeilijk gevonden worden.
