"Volem un Estat Catalán" ("Wij willen een Catalaanse Staat"), was de hoofdslogan van een bijna spontane optocht van Catalanen gisteren in hartje Brussel. Ik zeg "bijna spontaan", omdat deze optocht niet uitging van politieke partijen, vakbonden of andere officiële organisatie. Ze was ontstaan uit de "vox populi", een oproep via kranten en internet. Toch was er heel wat volk op de baan, meestal Catalanen, maar ook Vlaams-nationalisten, die er als de kippen bij waren om niet alleen die Catalanen te steunen, maar ook tegelijkertijd hun eigen streven naar onafhankelijkheid kracht bij te zetten. Catalonië is een kleine welvarende streek in het noord-oosten van Spanje. Het Catalaans is een taal, die zo een beetje het midden houdt tussen het Italiaans en het officiële Spaans, dat men daar Castiliaans noemt. De Catalanen hebben het niet zo erg met die van Madrid, "la ciudad de cortes". Een van de meest bekende Catalaanse gezegdes is trouwens: "Di ponent, ni bona vent ni bona gent": "Uit het westen (komt) noch goede wind noch goed volk"! Men kan er de situatie er zo'n beetje vergelijken met die in Italië tussen Rome en Milaan ("Milano lavora, Roma consuma"), iets dat ook geldt in ons eigen land, tussen Antwerpen en Brussel ("Antwerpen werkt, Brussel feest"). Zoals ik hierboven reeds aanstipte, waren ook de Vlaams-nationalisten van de partij om het Catalaans onafhankelijkheidsstreven te steunen. Het wordt hoog tijd dat er wat meer werk gemaakt worden van de regio's, nu de staten steeds meer verwateren en overgaan in Europa. Dat geldt niet alleen voor Vlaanderen en Catalonië, maar ook voor landen zoals bv Baskenland en Schotland, waar ook een steeds groeiend streven naar onafhankelijkheid bestaat. Tenslotte er even op wijzen, dat de Catalanen in hun streven al veel verder staan dan de Vlamingen. Zij zijn, politiek gesproken, baas in de eigen regio. Zij hebben al een soort "Forza Cataluña", die eendrachtig achter hun beweging staat. Onze "Forza Flandria" staat eigenlijk nog nergens. De traditionele Spaanse partijen hebben in Catalonië niet veel te vertellen, dit in tegenstelling tot onze tsjeven, collaboralen en socio's die nog steeds voor België kiezen, als het hen goed uitkomt en er zich niet voor schamen hun Vlaamse beloftes te verloochenen zoals het hen uitkomt. Vergeten we tenslotte niet dat Catalanen, Schotten en Basken in hun land slechts minderheden zijn. Wij, Vlamingen, zijn een meerderheid. De enige meerderheid in een zgz democratisch land, die het niet voor het zeggen heeft. We kunnen daar echter iets aan doen. Eerst B-H/V splitsen en dan, op 7 juni, niet meer stemmen voor de traditionele partijen, die ons toch in de steek laten. En zeker niet voor de groenen, die Vlaamsvijandig zijn.
Voor het verkeer rond Antwerpen dreigt de complete paralysie, nu het Lange Wapper project voor de zoveelste keer wordt uitgesteld. Daarmee was men begonnen in 2005 en toen waren alle partijen van de toenmalige meerderheid binnen de koekenstad ermee akkoord, ook de Groenen. Toen deze laatsten bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen uit de boot vielen, werden ze ineens tegenstanders van het project. Dat project heeft trouwens meer downs dan ups gekend. Zo werd er tenslotte maar één kandidaat bouwer weerhouden, wat niet alleen een einde maakte aan de concurrentie, maar ook aan de controle op de kosten. Die werden in eerste instantie geraamd op 1,85 miljard euro, maar zijn ondertussen al een paar keer "aangepast" en bedragen nu zo'n 2,2 miljard. Zoals met de meeste van dergelijke projecten in dit land, is de kans groot, dat we straks misschien wel over 3 miljard zullen mogen praten. Dat alles natuurlijk in de veronderstelling, dat er van heel die Oosterweel verbinding ooit echt iets in huis zal komen. De belangrijkste officiële reden van het nieuwe uitstel is een vergelijkende studie met een paar nieuwe projecten, waarbij er één zit dat goedkoper zou zijn. Dat is echter maar gezichtsbedrog, want in dat geval, zal er tol moeten geheven worden, niet alleen op de Lange Wapper, maar ook voor de Kennedy-tunnel. Daarmee is de Vlaamse deelregering, die een belangrijk deel van de kosten zal moeten dragen, het niet eens. De échte reden van het uitstel is echter 7 juni 2009, de dag van de regionale verkiezingen. Er dreigt nl ook nog een referendum over de Oosterweelverbinding, waarvoor al meer dan 50.000 handtekeningen zijn opgehaald en waardoor burgemeester Janssens en zijn krimpende SP.a vrezen stemmen te zullen verliezen. Dat het verkeer op de Antwerpse ring straks helemaal vast komt te lopen, lijkt Janssens een kleiner risico dan minder stemmen te behalen voor het Vlaamse parlement. Tussen haakjes: dat parlement, waarin hij nu ook zetelt, maar alleen komt opdagen tegen 16.00 uur om op zijn knopje te drukken, waarna hij weer verdwijnt (zonder zelfs zijn collega's een goede dag te zeggen)... Ondertussen heeft het hele Lange Wapper verhaal al hopen geld gekost. 5 miljoen euro daarvan zijn gegaan naar het studiebureel van de groep C van de heer Slangen, de man achter de schermen bij Open VLD. Slangen zelf heeft ondertussen wel ontslag genomen bij dat bureau, maar ondertussen zijn de centen toch maar lekker binnen. Groep C is tot op heden dan ook de enige overwinnaar in de zaak, dit ten koste van de Vlaamse Gemeenschap in het algemeen en Antwerpen en zijn haven in het bijzonder. Tenslotte nog dit: ter ontlasting van het verkeer rond en door Antwerpen zou men ook de grote ring ten westen van de stad kunnen doortrekken en zo de E34 vanuit Eindhoven/Turnhout en een groot gedeelte van de Antwerpse Kempen een snellere verbinding kunnen geven met Brussel. Daarvoor liggen er in Ranst al 40 jaar landhoofden kant en klaar. Maar daarover schijnt niemand wakker te liggen. Waarschijnlijk is dat een te simpele oplossing, die electoraal niet zo renderend is...
Het is me daar een zootje in Gent. Uitgerekend in de stad, waarin de TV-serie "Flikken" werd opgenomen, blijkt de politie haar boekje flink te buiten zijn gegaan. Voor zover ik weet, was men gestopt met die TV-serie. Misschien kan er nu toch nog een extra uitzending bij. Deze keer dan met de politiecommissaris in de hoofdrol. In de zaak van commissaris Peter De Wolf (ik schreef haast "Peter en de wolf", maar dat is een muzikale compositie van Prokofief en die is bedoeld voor kinderen), is het haast niet te vatten dat het hoofd van de stadspolitie, dronken achter het stuur, vluchtmisdrijf pleegt en dan nog een enscenering opzet om niet "gepakt" te worden. Dat hij daarbij hulp kreeg van ondergeschikten, tot daar toe. Maar dat zijn "vriendin", toevallig een gemeenteraadslid van dezelfde stad, het spelletje nog zou meespelen, is helemaal comedia dell' arte. Tussen haakjes: die vriendin was van de SP.a, de partij van de meerderheid in Gent, die ook de burgemeester levert. Daaruit kan verondersteld worden dat de (nieuwe) commissaris ook de juiste partijkaart had en dat burgemeester Termont al leukere tijden heeft meegemaakt. Kortom: "Flikken" op zijn best! Voor wat justitie betreft, blijft Gent trouwens de toon aangeven. Nu blijkt immers, dat de gangsters, die in Gent waren vrijgekomen "wegens procedurefouten", eigenlijk niet vrij mochten. Het beroemde Hof van Beroep van de stad is daar zijn boekje te buiten gegaan. Ge weet wel, datzelfde Hof van Beroep dat destijds de verenigingen van het Vlaams Blok veroordeelde. In politieke processen blijkt dat Hof een stuk sterker te staan dan wanneer het om echte criminelen gaat. Nota bene: al die processen van de mensensmokkelaars en drugsbaronnen die nu zijn vrijgelaten, moeten worden overgedaan. Dat gaat dus een smak extra geld kosten. Wie gaat dat betalen? Zeker, als men er rekening mee houdt, dat de meeste van de "ontsnapten" (met dank aan advocaat Rieder en het Hof van Beroep) ondertussen met de noorderzon vertrokken zijn en zich hier waarschijnlijk nooit met zullen laten zien. Tussendoor was men in Gent ook vergeten een veroordeelde moordenaar op te sluiten. Toen de man nu ook een vrouw met de dood had bedreigd, kwam men er achter, dat hij al vijf maanden in de cel had moeten zitten. Kortom, Gent is wel degelijk dé flikkenstad. Nergens doet men beter. Knappe lui bij de VRT, die dat natuurlijk al lang door hadden!
Maandag heeft Laurette Onkelinx, federaal minister van Volksgezondheid, beslist dat het vaccin tegen baarmoederhalskanker vanaf 2010 gratis zal worden verstrekt in Vlaanderen, en alleen in Vlaanderen. De Franse gemeenschapsminister, ene Cathérine Fonck (PS), zou nl geen vertrouwen hebben in dat vaccin. Die heeft zelfs niet helemaal ongelijk. Ook mét het vaccin blijven af en toe uitstrijkjes nodig. Het vaccin zou maar een bescherming geven van 70%. In principe hoeven koppels, die zich aan hun eerste liefde houden en niet vreemd gaan, trouwens geen schrik te hebben dat de vrouw dat type van kanker krijgt. Het is nl een gevolg van een liederlijk leven. Wat speciaal is aan het besluit van tante Laurette, is niet zozeer de geneeskundige kant van de zaak, wel de politieke. Na het apart vrijschelden van de radio en TV belasting, het oprichten van de zorgverzekering en de jobkorting, is dit een zoveelste bewijs dat we in dit land te maken hebben met twee volkeren die steeds verder uit elkaar groeien. In Wallonië blijkt men er tegenwoordig steeds meer van overtuigd, dat het met België vroeg of laat gedaan zal zijn. De laatste twee weken verschenen er liefst vier boeken over. Over één ervan had ik het reeds in mijn blog van 19/02 (Geen dialoog, maar actie!). Dat was het boek van Claude Demelenne, die Kris Peeters gelijk gaf toen die besloot te stoppen met de dialoog. Ook Philippe Dutilleul, de maker van de beruchte TV-uitzending "Bye,bye,Belgium" heeft er een boek over uitgegeven. Drie van de vier boeken werden trouwens uitgegeven bij Franse uitgevers, wat betekent dat men ook in la douce France onze boedelscheiding volgt. Wie ook genoeg heeft van de dialoog, is de CD&V. Bij monde van Marianne Thyssen, heeft die gezegd niet verder mee te doen met de besprekingen daaromtrent, die waren opgestart door Herman Van Rompuy. Haar vertegenwoordigers, Hugo Vandenberghe en Mia Deschamphelare waren trouwens niet opgewassen tegen gehaaide tegenstrevers als Philippe Moureaux en FDF-er Maingain. CD&V had zijn B-ploeg ingezet en heeft die nu dus teruggetrokken. Het wordt nu wachten op de volgende stap, de splitsing van B-H/V in het parlement, zoals beloofd door Vlaams CD&V fractieleider Caluwé. In de marge van bovenstaande was er de kritiek van Rudy Aernoudt, van LiDé, die in een artikel in De Standaard mocht komen vertellen dat al die Vlaamse huizen kosten op het sterfhuis zijn. Waar houdt "Arnoed" zich mee bezig? Heeft hij nog geen werk genoeg in Wallonië om zijn armlastig partijtje daar van de grond te krijgen? De Vlaams-Waalse kloof wordt met de dag breder. Als federale ministers nu al wetten gaan maken voor de afzonderlijke regio's, dan vraag ik me af, waarom dit land niet beter meteen gesplitst wordt. Wat we zelf doen, doen we immers beter!
In De Standaard van gisteren verscheen er een column van belgicist Marc Reynebeau, die nog maar eens het Vlaams Belang in 't algemeen en Filip Dewinter in het bijzonder op de korrel nam. Moeders mooiste vindt het niet kunnen dat het VB terug naar de oude bokshandschoen grijpt en van de bestrijding van de oprukkende Islam een erezaak maakt. Om zijn betoog tegen deze laatste wat te omkaderen, spreekt Reynebeau dan natuurlijk over de "asielzoekers", terwijl het in feite gaat om economische gelukzoekers. In een tijd waarin de staat geen geld meer heeft en zijn schulden met de dag ziet toenemen, is dat inderdaad hét thema om voor te kiezen. Dewinter en het VB hebben groot gelijk dat ze terug naar hun core business gaan. Het succes van Wilders, maar ook van de partij van wijlen Georg Haider (waarover ik in De Standaard nog altijd de eerste letter moet lezen) en zelfs van uiterst rechts in Israël, sporen daartoe aan. Dat zal superbelg Reynebeau ook niet ontgaan zijn en vandaar zijn vlucht vooruit. Als hij niet alleen Belgisch, maar ook democratisch zou denken, zou hij er in de eerste plaats mee voor moeten zorgen dat het VB een kans krijgt om mee te doen in de politiek van dit landje, al was het maar alleen in Vlaanderen. De geschiedenis heeft geleerd, dat een ingesloten vijand, die geen uitweg geboden wordt, extreem gaat reageren. Het is misschien een beetje ver gezocht, maar bij zo'n situatie denk ik altijd aan de "bevrijding" van Berlijn door de Russen op het einde van de Tweede Wereldoorlog. Toen sneuvelden daar 50.000 Duitsers. Aan Russische kant vielen er acht keer meer: 400.000! Had men de Duitsers een kans gegeven te kunnen ontsnappen, dan had het Rode Leger het leven van een paar honderdduizend van haar eigen mensen kunnen redden. Blind fanatisme voorkwam dat. Hetzelfde gebeurt bij ons, gelukkig op een bloedloze wijze. Het VB heeft geen andere keuze dan er keihard tegenaan te gaan. Als ik het daar voor het zeggen had, dan beloofde ik de kiezer nog veel meer. Met de wetenschap dat ik daarna toch niet mag meedoen en er dus geen rekenschap over moet geven, geeft dat geen problemen. Reynebeau heeft het in zijn artikel over de wanhoop van het VB. Juister lijkt zijn eigen wanhoop, omdat hij - terecht - vreest dat Dewinter en Co zullen terugkomen. Tot spijt van wie 't benijdt.
In vroegere blogs heb ik al enkele malen gesteld, dat we beter géén staatshervorming krijgen dan een slechte. Die stelling wordt vandaag nog eens bevestigd in een column van Bart Maddens in De Standaard. Maddens is politicoloog aan de K.U.Leuven, heeft een gezonde Vlaamse reflex en een scherpe pen. Als er niets beters uit de bus kan komen, kunnen we beter geen staatshervorming krijgen, stelt Maddens. Vlaanderen is goed bezig. Zie maar naar de actie i.v.m. de KBC, de jobkorting, de zorgverzekering en ga zo maar door. Zeker het gebruik maken van het blokkeringsmechanisme door "neen" te zeggen tegen de federale regering i.v.m. de lastenverlaging voor de 50-plussers, was een schot in de roos. Vlaanderen heeft bewezen, dat het België niet nodig heeft en desnoods op zijn eigen benen kan staan. Natuurlijk zou het meer dan wenselijk zijn, dat de regio meer beslissingsrechten zou hebben, meer verantwoordelijkheid. Die krijgt ze momenteel niet, maar dat zou wel eens kunnen veranderen. Zoals ikzelf in deze rubriek al enkele keren genoteerd heb, zit het federale België straks op droog zaad. Daarbij komt nog dat ook Wallonië straks weer riskeert in geldnood te komen. Dit ondanks het feit dat ook deze regio heel wat geld krijgt sinds het Lambermontakkoord. Naar het schijnt wil de Franstalige onderwijsminister Dupont nog maar eens 40 miljoen euro in de bodemloze put van het Waalse onderwijs storten. Nota bene, een onderwijs dat nu al het duurste (én het slechtste) is van heel de eurozone. Om maar te zwijgen van de kosten voor ambtenaren en aanverwanten, waartoe 40% van de Waalse bevolking behoort. De kans is dan ook groot dat, na Lambermont, de francofonen straks weer vragende partij zullen zijn om nóg meer geld te krijgen. Alles wat Vlaanderen dan moet doen is de taktiek van madame Milquet overnemen en telkens "non" zeggen, tenzij de belgofonen met de gevraagde toegevingen over de brug komen. En daar hoort Brussel-Halle/Vilvoorde niet bij. Als de Vlaamse partijen nog eens vijf minuten moed hebben, kan die zaak nog vóór de volgende verkiezingen gratis en voor niks in het federale parlement geregeld worden. Wait and see, inderdaad!
In de eerste helft van vorig jaar, toen alles nog rozengeur en maneschijn scheen en men overal volk te kort kwam, dreigden de vakbonden met een hete herfst. Die is er niet gekomen, omdat meteen na de zomervakantie bleek, dat de financiële crisis een economische crisis geworden was en veel bedrijven begonnen te sluiten of af te bouwen. Tenslotte kwam er geen hete herfst, maar wel een inter professioneel akkoord (IPA) tussen werkgevers en vakbonden, wat trouwens niet moeilijk was, want het was uiteindelijk de regering (lees: de belastingbetaler), die ervoor zou opdraaien. Ondertussen is het op het syndicale front heel rustig gebleven, tot nu. Vandaag, morgen en overmorgen gaat nl de Post staken. De medewerkers daar zijn niet tevreden met de huidige gang van zaken en nog minder met wat er bij hen in de toekomst te wachten staat. Tegen 2011 wordt de Post nl in heel Europa geliberaliseerd en zal onze Post geen echt overheidsbedrijf meer zijn. Het zal moeten concurreren met "de privé", zoals men dat noemt. Of de staking van deze week veel aan de zaak zal veranderen, valt erg te betwijfelen. Zoals alle overheidsbedrijven (NMBS, De Lijn, e.a.), krijgt ook de Post van de staat een flinke smak geld, zo'n 300 miljoen euro per jaar. Het zijn niet alleen de banken die bij ons door de staat in leven worden gehouden. Zo is het dan ook niet moeilijk zaken doen. De vraag is maar, in hoever onze bijna failliete staat dat allemaal zal kunnen blijven betalen. Anderzijds kan er aan het hele systeem bitter weinig veranderd worden, omdat daarover afspraken gemaakt zijn met Europa. In enkele landen is de liberalisering al een feit. België zal een van de laatsten zijn, die overschakelt. Dat is op zich al een nadeel, omdat in 2011 diverse buurlanden al heel wat meer ervaring in het nieuwe systeem zullen hebben opgedaan en we riskeren dat bedrijven uit die landen hier de markt gaan inpalmen. Het feit dat de Deense Post, die een groot aandeel had verworven in onze Post, nu van dat aandeel af wil, spreekt boekdelen. Tenslotte nog dit: de almachtige Belgische vakbonden, die de motor achter deze staking zijn, worden mee beschouwd als de winnaars binnen de huidige crisis. Ze worden nl door de staat betaald om mee werklozen uit te betalen, nog zoiets dat in geen enkel ander land ter wereld bestaat. Ik herinner me niet het juiste bedrag, maar het moet ergens rond de 150 miljoen euro liggen! En dan zijn er mensen, die klagen over het uitgeven van een half miljoen (aan het Vlaamse Huis in New York). Hoe meer doppers, hoe meer geld. 't Is maar, hoe men het bekijkt...
De krokusvakantie zit erop. De dames en heren politiekers kunnen terugkomen van hun "welverdiende" skivakanties en eindelijk nog eens wat nuttig werk verrichten. Dat hopen we althans. De eerste week krijgen ze nog eens een bord Fortis voorgeschoteld. Ik heb zo het vage gevoel, dat Van Rompuy en Co gehoopt hadden, dat dat probleem zou zijn opgelost vóór ze terug waren, maar dat is dus niet het geval. Erg, he. Maar er is nog meer. Zoals de zaken er nu voorstaan, ziet de onmiddellijke toekomst er slecht uit voor de Vlaamse partijen uit de regerende meerderheid. Het gekrakeel over de reis naar Detroit en New York zal niet veel uithalen. Peeters was zo slim alle strekkingen uit zijn Vlaamse meerderheid mee te nemen, zodat het hoogstens wat bevechten blijft tussen federaal en regionaal niveau. Wie ligt nog wakker van De Gucht? Erger is het gesteld met de vooruitzichten voor de regionale verkiezingen van juni a.s. Vooral CD&V, die zijn kiezers zoveel beloofd had, staat daar met lege handen. Er blijft nog één mogelijkheid tot scoren: Brussel-Halle/Vilvoorde. Ludwig Caluwé, fractieleider van de christendemocraten in het Vlaamse parlement, heeft daarvoor zijn nek uitgestoken. Volgens Caluwé zal zijn partij meestemmen voor een eenzijdige splitsing van het betwiste kiesarrondissement, "als de Franstaligen geen tegenvoorstellen doen". Dat kan nog gebeuren vóór de regionale en Europese verkiezingen. N-VA en Vlaams Belang hebben al laten weten, dat ze aan de uitspraak van Caluwé weinig geloof hechten. Toch zit er iets in. Het is nl de enige strohalm waaraan CD&V zich nog kan vasthouden om een schijn van geloofwaardigheid te behouden op Vlaams vlak. Vergeten we tenslotte niet, dat de Europese verkiezingen hier feitelijk onwettig zijn zolang het kiesarrondissement B-H/V niet gesplitst is. Dat is een verordening van het Grondwettelijk Hof en kan, bij betwistingen, bij het Gerecht worden aangevochten. Wait and see!
We zijn aan het zoveelste schandaal toe. Sinds vorig jaar moeten ook de zgz asielzoekers, die een officiële aanvraag hebben lopen, een belastingbrief invullen. Diegenen, die dat gedaan hebben en daarop - uiteraard - nul euro hebben ingevuld, krijgen nu van de Belgische staat "belastingskrediet" voor hun kinderen, 370 euro per kind. M.a.w. al wie hier in dit land binnenwaait, krijgt meteen kindergeld, ook als hij misschien later wordt afgewezen. Als men maar een belastingsbrief invult, waarbij men verklaart niets verdiend te hebben. De denbeeldige sjeik uit het Brusselse verhaal zou, in theorie, dus met kleine zesduizend euro kunnen gaan lopen. Bovenstaand verhaal is de zoveelste miskleun van ons ministerie van financiën, "geleid" door de bekende Didier Reynders en dit al een tiental jaren. Vorige week was er nog de schande van een dienst waar men zogezegd terecht kon voor klachten i.v.m. belastingen. De dienst bleek na anderhalf jaar nog steeds niet eens bemand te zijn. Daarvoor waren er al een hele rij miskleunen: de mislukte informatisering van het departement, het verhaal van de notionele interest die de staat drie miljard euro per jaar kost (twee miljard meer dan geschat door de regeringen Verhofstadt), het Fortis-verhaal (waarbij Leterme en Vandeurzen aftraden; hij, Reynders, niet) en de foutief ingeschatte inkomsten. Met als kers op de taart een begrotingstekort van om en bij de 12 miljard (evenveel als het transferbedrag dat Vlaanderen jaarlijks betaalt aan armlastig Wallonië). Tussendoor deed Reynders dan nog een "Deckerken": hij haalde Aernoudt en zijn LiDé binnen om hen twee dagen later weer te dumpen. Ondanks al deze kemels slaagt de man erin zijn kalmte te bewaren en te doen alsof er niets aan de hand is. "De sfeer is goe" en "we zijn goe bezig" zijn enkele van zijn slagzinnen. Als het wat te gortig wordt, krijgen de Vlamingen de schuld : "Ils sont fous ces Flamands", zegt hij dan (in het Frans). Voor de rest is het van "tous va très bien, madame la marquise"". Alsof de man van teflon is. Alles schuift van hem af, alsof er niets aan de hand is. Ondertussen gaat dit land wel naar de verdoemenis. De Belgische Titanic zinkt en het federaal regeringsorkest blijft verder spelen.
De Gucht heeft zich nog eens geroerd. Dat was al een tijdje geleden. Sinds hij in de Kongo affaire op een zijspoor was gezet door de familie Michel en de problemen met de Fortis-aandelen van zijn schoonmoeder (zaak die nog altijd loopt), was het een beetje stil geworden rond het grote licht van Berlare. Misschien had hij het ook te druk met pushen om zoon Jean-Jacques (klinkt echt Vlaams, he!) lijsttrekker te laten worden voor de aanstaande verkiezingen. Samen met de families Declerck en Decroo zijn de De Guchts en hun lichtblauwen in Oost-Vlaanderen al aardig bezig om hun monarchie te verstevigen. Verder moet De Gucht zich wel wat gedeisd houden. Hij hoopt, na de Europese verkiezingen, op een job bij de Europese Commissie en kan dus elke negatieve publiciteit missen als kiespijn. Tenzij het natuurlijk gaat om wat schelden op Vlaanderen en de Vlamingen. Dat zou in Europa zelfs een pluspunt kunnen zijn. Het kan best zijn, dat het openhouden van zo'n Vlaams Huis in New York in deze crisistijden niet opportuun is. Als Vlaanderen echter enige ambitie heeft om op een of andere manier onafhankelijk te worden, dan moet het gewoon zijn eigen gang kunnen gaan. Van de Belgische diplomatie heeft Vlaanderen nooit veel kunnen profiteren, integendeel. Verder is meer dan 80% van de Belgische export Vlaams. Als men figuren zoals De Gucht hun zin liet doen, werd alles terug gefederaliseerd, dit terwijl het omgekeerde zou moeten gebeuren. Het is meer dan ooit tijd dat Vlaanderen meer bevoegdheden krijgt. Of moeten we wachten tot België helemaal failliet is?
Geert Lambert, de fel vermagerde voorzitter van het eveneens fel vermagerde partijtje, dat tegenwoordig de "Sociaal Liberale Partij" (SLP) heet, maakt er in De Standaard van vandaag zijn beklag over, dat wat hij zegt door de media niet (meer) gepubliceerd wordt, tenzij er iets negatiefs mee kan bedoeld worden. Waar hebben we dat nog gehoord? Lambert is de enige verkozene van het overblijfsel van de linkervleugel van de Volksunie. Het Vlaams Belang, dat zo'n twintig keer groter is, wordt op dezelfde manier behandeld, niet alleen door onze media en de traditionele partijen, maar - zij het in mindere mate - zelfs door de Lijst Dedecker. Dit laatste bleek uit een vraaggesprek van Knack met Deckerken, waarbij het groot lawijt uit Oostende toegaf dat "het cordon wel degelijk werkt" en dat hij daardoor de kans krijgt op de wip te zitten om mee een regering te vormen met bv CD&V en Open VLD. Wie daartegen protesteert in zijn eigen partij - denk maar aan Jo Claus - die vliegt eruit. Het kan nog erger. Vanaf 13 maart komt Tom Lenaerts, wereldberoemd in VRT-Vlaanderen, met een nieuwe show op Canvas. Die gaat heten "Voor eens en altijd" en wil afrekenen met allerlei vooroordelen. Acht weken lang gaat Lenaerts twee prominenten uitnodigen: één uit de politiek en één van erbuiten. Er is wel één uitzondering gemaakt: een vertegenwoordiger van het Vlaams Belang zal er niet zien noch te horen zijn. De zoveelste schande, die bevestigt wat ik hier vroeger reeds schreef: de VRT, weg ermee! Laat ons, beste vrienden, in heel Vlaanderen een campagne voeren om niét naar dat programma te kijken. Het zou nog beter zijn helemaal niet naar de VRT te kijken, maar dat is misschien iets teveel gevraagd. Maar dat wangedrocht van Lenaerts moeten we in elk geval links laten liggen, al was het maar om de rode VRT burcht een duidelijk signaal te geven, dat het zo niet verder kan. Op 7 juni kunnen we er nog een vervolg aan breien.
Op het kiescongres van de N-VA van vorige zondag, brak voorzitter Bart De Wever een lans voor het oprichten van een eigen Vlaamse energiemaatschappij, de zgn "Vlenergie". Hij verwees daarvoor naar Telenet, dat destijds ook door de Vlaamse gemeenschap was opgericht. De Wever vertelde daarbij niet het hele verhaal. Telenet werd immers later doorverkocht, omdat Vlaanderen zijn geld beter kon investeren. Een eigen energiemaatschappij voor een klein landje als het onze, is geen goed idee. Zeker in de huidige crisissituatie heeft Vlaanderen helemaal geen geld om zo'n dure zaak op te starten, laat staan tot een goed einde te brengen. Opmerkelijk is trouwens dat er in Nederland zopas nog twee zelfstandige energiemaatschappijen zijn overgenomen door grotere buitenlandse spelers: Essent door het Duitse R.W.E. en Nuon door het Zweedse Vattenfall. Nederlanders zijn nuchtere mensen. Als die beslissen dat ze het alleen beter niet verder doen, waarom zouden wij het dan wel doen? Wat we wél kunnen doen, is ervoor zorgen, dat we het maximum halen uit de bestaande kerncentrales. Jammer genoeg is ook dat weer een zaak die communautair geladen is. SP-minister Magnette, daarin gesteund door zijn partij én de groenen, blijft dwars liggen. Als er in deze zaak geen doorbraak komt, gaan wij de energie duur blijven betalen, want ze zal straks moeten worden ingevoerd (nota bene: uit Frankrijk, waar ze wordt opgewekt via kerncentrales). Na Finland, Zweden, Groot-Brittannië en Frankrijk, heeft ook Italië nu besloten terug de stap naar kernenergie te zetten. Dit na een moratorium van liefst 20 jaar. Er zullen nog andere landen volgen, omdat het op lange termijn de goedkoopste en de minst CO² veroorzakende energie is. Alleen vrees ik dat België ook hier de trein weer zal missen. L'histoire se répète.
De poging van Reynders om Rudy Aernoudt en zijn LiDé in de MR binnen te brengen, door dezelfde Aernoudt ("Arnoed" voor de francofonen) een derde plaats op de Europese lijst van de MR te geven, is mislukt. Amper twee dagen na de aankondiging, moest le beau Didier zijn woorden (weer eens) intrekken, dit n.a.v. de dreiging van het FDF om uit het MR te stappen. Aernoudt mag dan al een echte belgicist zijn, zelfs dat wordt niet getolereerd door de taalracisten van het FDF, die hem "te Vlaams" vinden. Aernoudt is nu verplicht zijn nek uit te steken en met zijn partijtje afzonderlijk op te komen. Of dat zal lukken, is zeer de vraag. Volgens een laatste opiniepeiling (ik dacht van de Libre Belgique), zou ze in Wallonië amper 4% van de stemmen halen. Dit toont nog maar eens aan hoezeer dit land verdeeld is. Zelfs een gewezen kabinetschef van een Waals minister (Kubla/MR) wordt afgewezen omdat hij Vlaming is. De man die dacht de Jean-Marie Dedecker van Wallonië te worden, zal het nu zelf moeten bewijzen. Het was trouwens al een teken aan de wand, dat hij tenslotte een zekere post bij Europa leek te verkiezen boven zijn Waalse "missie". Bij dit alles toch enkele aanmerkingen: - Het wordt hoog tijd, dat ze die Reynders daar een toontje lager laten zingen. Misschien een muilband om doen? Feit is dat hij zo stilaan een Bert Anciaux complex krijgt. Alles, waarmee hij zich bemoeit, loopt fout: de belastingen, het Fortisverhaal, nu de eigen partijvorming. - Het inkapselen van LiDé in het MR was geen precedent. Eerder al kwam ook het MCC ("mouvement des Citoyens por le Changement") van Gérard Deprez, ex-christendemocraat, zich aansluiten bij de Waalse blauwen. Ook diezelfde Deprez had trouwens al gedreigd uit het MR te stappen bij de komst van "Arnoed" en zijn LiDé. - De francofonen hebben destijds steeds op CD&V gekapt, omdat ze vonden, dat die partij zich liet conditioneren door haar "extremistische" vleugel, de N-VA. Nu gebeurt aan francofone kant juist hetzelfde. - Het is een beetje raar dat het groot lawijt van Oostende, Deckerke, die steeds meteen commentaar geeft op de actualiteit, nu oorverdovend stil blijft. Is ook hij gaan skiën, of gaat het er nu om dat hij zijn vriend Aernoudt wil sparen?
Net vóór de krokusvakantie heeft de federale regering de begroting eens "bekeken", meer niet, en "akte genomen van het stijgende tekort". Dat bedraagt voor dit jaar nu al zo'n 12 miljard euro, maar volgens sommige analisten zal het daarbij niet blijven. Reden daarvoor is, dat er niets aan gedaan wordt. Het is inderdaad zo, zoals Van Rompuy stelt, dat nieuwe belastingen nu het probleem alleen maar zouden verergeren. Niettemin zou de regering tenminste al enkele besparingen kunnen bespreken (dat is nog niet uitvoeren), zoals - om het bij mijn stokpaardjes te houden - het niet vervangen van alle ambetantenaren en het afschaffen van senaat en de provincieraden. Maar dat gebeurt dus niet, zelfs geen hint er omtrent. Men blijft bij het titanic-orkest syndroom en speelt voort alsof er helemaal niets aan de hand is. Alaaf!, want het is carnaval... De belangrijkste reden voor het niets doen, is natuurlijk het feit van de verkiezingen die er in juni aankomen. De vraag is maar of er daarna wél actie zal ondernomen worden. De federale regering lijkt steeds meer op een punt gekomen te zijn van volledig immobilisme. Dat is o.m. ook het standpunt van VOKA, de Vlaamse werkgeversfederatie. --- Ondertussen doet de Vlaamse regering wél iets. Zij stuurt minister-president Kris Peeters met Brouckie en madam Ceyssens naar de States, waar ze het eens zullen gaan uitleggen bij Ford en General Motors. Alsof dat veel zal uithalen. GM heeft fabrieken in tien Europese landen, waar het ongeveer evenveel verschillende automodellen produceert. Antwerpen is slechts één van hun "plants". Het zou veel nuttiger zijn, zich bij Opel te houden en de energie te sparen voor gesprekken met de Duitse vestigingen van dat merk. Daarvoor hoeft men niet naar de States te reizen. Zelfs al een gezamenlijke actie bij Opel zou lukken, is het nog afwachten wat dan het plan B wordt. Zowat iedereen in de sector is er nl van overtuigd, dat alleen assemblage geen toekomst meer zal bieden en dat is wat tegenwoordig in Antwerpen gebeurt. --- In de marge van bovenstaande nog dit: Peeters heeft het meestal over Opél. Waar haalt hij dat vandaan? Adam Opel was een Duitser. Zijn achternaam wordt uitgesproken met een doffe "e", niet op zijn Frans. Zelfs de Amerikanen spreken de naam correct uit.
Leterme heb ik al eens vergeleken met Lippens van Fortis. Ik moet die mening herzien. In tegenstelling tot Lippens, die zich gedeisd houdt, wil Leterme immers ten alle prijze terugkomen. Om dat doel te bereiken, is hij bereid op alle paarden te wedden en wil hij zich kandidaat stellen op alle lijsten die worden ingediend. Dat zal de eigen partij wel extra stemmen opleveren, maar zorgt anderzijds ook voor heel wat intern ongenoegen, al wordt dat (voorlopig?) nog niet naar buiten toe geventileerd. Ook al zegt Leterme, dat hij alleen bv de West-Vlaamse lijst gaat duwen, betekent dat meer dan waarschijnlijk, dat hij in eigen regio een pak stemmen zal halen, veel meer dan bv huidig minister Crevits, de officiële lijsttrekker. Deze laatste heeft op de zaak (nog) geen commentaar gegeven, maar ze zal daar zeker niet gelukkig mee zijn. De dame was ingevallen voor Kris Peeters, die op zijn beurt de plaats van Leterme had ingenomen, en heeft daar meer dan haar best gedaan. Ook als Leterme geen plaats opeist, blijft het een rare bedoening. Niet alleen trouwens voor Crevits, ook voor Kris Peeters zelf, die zijn voorganger misschien wel niet ziet terugkomen, maar wel meer stemmen ziet halen dan hijzelf. Van een stoorzender gesproken. Datzelfde geldt trouwens voor Vervotje, die lijstduwer bij de opvolgers wordt in Antwerpen. Gegarandeerd springt zij over de eerste opvolger, een zekere Koen Van den Heuvel en wordt zij, theoretisch althans, de eerste in rij om Kris Peeters op te volgen als kamerlid, Vlaams minister of zelfs Vlaams minister-president. Tsjevenpolitiek op niveau! Ik blijf erbij dat men niet zou mogen stemmen op mensen die: - op meer dan één lijst opkomen; - op voorhand zeggen, dat ze niet zullen zetelen als ze verkozen worden; - overlopen. Verder moeten overtuigde Vlamingen beseffen, dat zij niet meer kunnen stemmen op partijen zoals CD&V en Open-VLD, omdat die het hebben aangedurfd een anti-Vlaamse regering te steunen. Voor Groen! tenslotte blijft het helemaal verboden te stemmen. Die partij heeft daadwerkelijk, letterlijk tegen Vlaanderen gestemd als het er op aan kwam en verdient geen Vlaamse stemmen meer. Stem Groen! naar de bio-container!
Grote opschudding deze week in het Europees parlement. Ter gelegenheid van het feit dat Tsjechië momenteel voorzitter is van de E.U, kwam de Tsjechische president Vaclav Klaus er een toespraak houden. Klaus is niet de eerste de beste; hij was een van de initiatiefnemers voor de "fluwelen revolutie", de rimpelloos verlopen scheiding tussen Tsjechië en Slovakije, iets waaraan België best een voorbeeld zou kunnen nemen. Bij de E.U zullen ze zich Klaus' toespraak nog wel een tijdje herinneren. De man is er nl de waarheid komen vertellen en, zoals steeds, kan de waarheid pijn doen. Klaus zei nl dat het Europees parlement de naam "democratisch" niet waard is. In een democratie, aldus Klaus, is er een meerderheid en een oppositie. In het E.U.-parlement is er die niet. Het is een vulgaire praatbarak. Wie het daarmee niet eens is, zoals Klaus' partij, maar ook bv de Britse conservatieven en ons Vlaams Belang, wordt bij het groot vuil gezet. Dat zijn dan geen "politiek correcten". We kennen dat liedje. Een afwijkende mening wordt niet toegestaan. Eenheidsworst moet het zijn. Geen oppositie, zei Klaus, betekent ook geen vrijheid. Het Europees parlement deed hem denken aan de Sovjet Unie, waar ook geen oppositie werd toegelaten. Hij had er nog kunnen bijvoegen dat heel dit zgz parlementair spektakel hopen geld kost, dat in deze crisistijd veel beter zou kunnen worden aangewend. Als er echt beslissingen genomen dienen te worden, gebeurt dit doorgaans toch door de staatshoofden en premiers of door de ter zake bevoegde ministers (van Buitenlandse Zaken, Financiën, Landbouw e.d.). In feite hebben we dit Europees parlement niet nodig. Met een goed werkende commissie heeft Europa feitelijk al meer dan genoeg en het zou veel voordeliger uitkomen. Heel wat van de politiek correcte Europarlementariërs toonden zich slechte verliezers, want ze verlieten ostentatief de zaal tijdens Klaus' toespraak. Misschien iets om bij stil te staan op 7 juni en bv te stemmen voor Libertas.eu. Onze klassieke politieke vertegenwoordigers, van welke strekking ook, kunnen in Europa toch niets ernstigs gaan doen. Tenzij hun zakken vullen ernstig zou zijn...
Katoennatie, de groep rond Fernand Huts, heeft een plan ingediend om groene stroom te gaan opwekken in de Antwerpse haven. Daarvoor stelt de natie de daken van de meeste van haar gebouwen en loodsen ter beschikking om er zonnepanelen op te plaatsen. Het project is zo immens, dat het vermogen ervan geschat wordt op bijna 25 megawattpiek, zowat een kwart van de huidige capaciteit aan zonne-energie voor heel Vlaanderen. Onze groentjes zullen misschien al staan te juichen, maar de waarheid is lichtjes anders. Katoennatie gaat met dit project veel geld verdienen. Dat is het goede nieuws. Het slechte nieuws is, dat het verdiende geld niet afkomstig zal zijn van de staat en/of Eandis, het Vlaamse distributienet, maar van de (andere) verbruikers. Dat komt omdat de groenestroomsubsidies die de zonnepanelen opleveren, verrekend worden in een distributietarief van 30% dat aan de verbruikers wordt aangerekend. E.e.a. is het gevolg van het feit dat de capaciteit van het net vaak versterkt moet worden. Bij de huidige groei van de zonne-energieproductie rekent men ermee, dat de gemiddelde elektriciteitsfactuur zo'n 1,5% gaat stijgen en niet zakken, zoals hier en daar al voorbarig werd verteld. Huts en zijn katoennatie zijn trouwens niet de enigen die de nieuwe kip met de gouden eieren hebben ontdekt. Ook serrebouwers maken er al gretig gebruik van, in zoverre dat de operationele topman van Eandis, Luc De Bruycker, al verklaard heeft "dat de serretelers steeds meer mogen beschouwd worden als kwekers van groensubsidies eerder dan van tomaten e.d."... Tenslotte nog dit: ook de zgz 100 kilowattuur "gratis" voor elke Vlaams gezin en per gezinslid wordt doorberekend naar de verbruikers. Die "gratis stroom" kost zo'n 90 miljoen euro per jaar, omdat Eandis die eerst moet aankopen alvorens ze die "gratis" kan weggeven. M.a.w. niet alleen bestaat "gratis" niet, maar het kost hier bij ons zelfs heel veel geld. En het heeft deze keer niets te maken met Steve Stevaert!
In De Standaard van gisteren verscheen er een open brief aan Vlaams minister-president Kris Peeters vanwege een zekere Claude Demelenne. Deze laatste is een Franstalige journalist en schrijver die o.m. het boek "Pour ou contre la Belgique française" geschreven heeft (uitgegeven bij La Cherche midi, Parijs). Alhoewel bij mij en waarschijnlijk vele andere Vlamingen onbekend, zal de man wel weten waarover hij schrijft. Welnu, die Demelenne schrijft, dat Peeters gelijk heeft door de dialoog tussen de gemeenschappen op te blazen. Hij noemt het een slechte komedie waarbij zowel Vlamingen als francofonen zich belachelijk maken. Van Franstalige kant, zegt hij, is er hoegenaamd geen bereidheid om wat ook wat toe te geven. Op enkele kleine nuances na delen alle Franstalige politieke leiders de standpunten van Maingain. Alleen durven ze dat niet openlijk toegeven. Ze houden de Vlamingen dan ook maar voor de gek, hopende de huidige situatie zo lang mogelijk in stand te kunnen houden. Demelenne stelt dan ook, dat er moet onderhandeld worden over een nieuw pact, waarbij Vlaanderen riskeert de grenzen van Brussel te moeten laten wijzigen, ofwel zonder rancune een debat te beginnen over het einde van België. Als men er van uit gaat, dat Vlaanderen niet zinnens is nog aan zijn grenzen te laten tornen, is de tweede oplossing de enige die overblijft. De dialoog is dood, het is tijd voor actie. Een eerste aanzet zou het blokkeren van het herstelplan kunnen zijn, dat het Vlaamse parlement zopas heeft beslist door een belangenconflict in te roepen tegen het federale plan om de lastenverlaging voor 50-plussers te schrappen. Dit was weer zo'n eenzijdige anti-Vlaamse maatregel die door de door francofonen beheerste federale regering werd beslist. Verder moet het federale parlement bij de eerstvolgende gelegenheid (ik dacht in mei) de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde definitief maken. Als dat gebeurd is, zal het spel natuurlijk op de wagen zitten en zullen de francofonen wel verplicht worden te praten over een verdere aftakeling van dit kunstmatige land. Vergeten we immers niet, dat de Belgische begroting nooit meer goed komt, als er geen serieuze staatshervorming zou plaats vinden. Dank zij de financieringswet en het Lambermont-akkoord, krijgen de regio's immers steeds meer geld en de federale regering steeds minder. Zoals met de meeste nieuwe wetten onder Verhofstadt gebeurd is, waren ook deze wetten niet goed gemaakt. Men had ervoor gezorgd dat de regio's meer geld kregen, maar niet meer bevoegdheden. Die laatste moeten ook worden overgeheveld en dat zal niet gaan zonder een nieuwe staatshervorming. Als de francofonen in dit land hun spel van "rien ne va plus" blijven verder spelen, dan gaat dit land naar de verdoemenis.
Ik heb zopas een nieuw boek gelezen over "onze" Kongo. De schrijver, Tim Butcher, is een Brit die als oorlogscorrespondent werkt voor The Telegraph, dezelfde krant waarvoor Henri Morton Stanley, de ontdekker van Kongo, destijds werkte. Butcher heeft in 2004 de tocht van Stanley overgedaan, van het Tanganikameer, heel de Kongostroom langs tot in Boma, het plaatsje waar die machtige stroom uitmondt in de Atlantische Oceaan. Butcher bereidde zijn reis drie jaar voor, trok moederziel alleen op tocht met 4.000 dollar verstopt in zijn laarzen. Dank zij de hulp van ngo's ter plaatse, troepen van de Monuc (VN) en bereidwillige Kongolezen, slaagde hij in zijn opzet. Butcher's boek heet in de Nederlandse vertaling : "Bloedrivier" en is een hallucinant verhaal dat in één trek uitleest, voor wie daar de tijd voor heeft (370 bladzijden). Ongelooflijk, wat zich daar in het jaar 2004 afspeelde (en nu trouwens nog). Kongo is, volgens Butcher, een van de meest achtergebleven landen van de wereld, waar de geschiedenis zich nog steeds terugplooit i.pl.v. zich te ontwikkelen. Voor de Belgen en hun koloniale politiek heeft Butcher weinig lovende woorden over. Toch geeft hij toe, dat het in de Britse koloniën al niet veel beter was. Toen Belgisch Kongo onafhankelijk werd in 1960, waren er overal scholen, postgebouwen, ziekenhuizen, was er op vele plaatsen elektrische stroom en lopend water. Daarenboven kende het land toen 15.000 km bevaarbare stromen met geregelde bootdiensten, 8.000 km spoorwegen met treinen die op tijd liepen en voldoende stations, die dikwijls nog aansloten op de reeds vermelde bootdiensten. Er waren ook 111.000 km wegen, die onderhouden werden door zgn "kantonniers", mensen die x-aantal kilometers moest schoon houden en daarvoor een loon kregen, waarvan ze konden leven. Van die wegen schieten er nu nog ongeveer 1.000 km over (minder dan 1%!), met één stuk snelweg - tussen de hoofdstad Kinshasa en de havenstad Matadi - die betaald is door de E.U én China. Alle andere wegen zijn overwoekerd door het oerwoud en de savannen en hebben alleen nog een pad voor voetgangers, fietsen en kleine motoren (grote motoren geraken er niet meer door omdat er bijna nergens nog bruggen zijn en men er niet mee door de waterlopen geraakt). "Handelaars" versjouwen hun goederen met fietsen, waarvan ze meestal de trappers hebben afgehaald (ze lopen er dus naast) omdat ze op die manier niet riskeren afgepakt te worden. Dorpen en kleine steden in het binnenland hebben geen elektriciteit, geen stromend water, geen post, geen ziekenhuis, zelfs geen infirmerie meer. Geen werk, geen ziekenkas, geen pensioen. Het hoofdvoedsel is cassave, een soort maniok, dat weinig voedzaam is, maar wel gemakkelijk kan geteeld worden. Rond dorpen en steden zijn geen wegen meer, is ook geen wild meer (allemaal opgegeten). De enige verbinding met de buitenwereld zijn de rivieren, waarop gevaren wordt in uitgeholde boomstammen, net zoals vóór Stanley. Butcher heeft ook geen pasklare oplossing voor het probleem dat Kongo heet. Het onmetelijke land (meer dan 2 miljoen vierkante kilometer, 80 keer België) is volledig verpauperd. De schuld van een Belgische regering (Eyskens I) die het op zes maanden tijd onafhankelijk liet worden en een compleet corrupt regime van Mobutu, die alle hulp in eigen zakken liet verdwijnen, een toestand die tot op heden voortduurt met de huidige "machthebbers". Voor wie geïnteresseerd is, de Nederlandse vertaling van het boek is te verkrijgen bij uitgeverij Nieuw Amsterdam, na te vragen op site www.nieuwamsterdam.nl/bloedrivier.
CD&V heeft dus het deksel op de neus gekregen. Eén week na het protest van de eigen, moedige drie burgemeesters en twee dagen nadat de partij de mantel uitgeveegd kreeg op het Vlaams-Nationaal Zangfeest, heeft zijne excellentie Reynders laten weten, dat er vóór de volgende verkiezingen géén oplossingen komen voor de dialoog tussen de gemeenschappen. Daarmee staat Vlaams minister-president Peeters in zijn hemd en met hem de hele partij, die haar laatste schaamlap in rook ziet opgaan. Het wordt dus niets, niente, nada, ingenting. Zelfs geen borrelhapjes. De partij blijft achter met lege handen en moet daarmee naar de verkiezingen. Succes verzekerd (voor de anderen dan wel). N-VA had het dus bij het rechte eind om uit het kartel te stappen. Daar waar de meeste tegenkanting altijd van de SP werd verwacht, blijkt tenslotte dat Reynders en zijn verzameling van MR/FDF de ware struikelblok is. Nadat Didier ei zo na KBC ten onder liet gaan en de hele Fortis-zaak op de helling heeft gezet, zet hij nu CD&V de hak die ze verdient. Men is in Vlaanderen misschien vergeten, dat 40% van de francofonen in en rond Brussel wonen en dat het MR het daar voornamelijk van moet hebben. Om even terug te komen op het Zangfeest. Daar werd o.m. Eric Van Rompuy eens flink in zijn hemd gezet. De vroegere flamboyante voorzitter van Jong CVP heeft zijn Vlaamse ambities in de frigo moeten zetten, nu broerlief eerste minister van dit kunstmatige land is geworden. Op dit ogenblik voltrekt zich een tweede drama dat daarmee vergelijkbaar is. Bert De Brabandere, vier jaar voorzitter van Jong CD&V, stopt er ook mee. De reden ervoor wordt nergens vermeld. De man was een van de weinigen in zijn partij die openlijk kritiek bleef geven op de deelneming van zijn partij aan de regeringen Leterme en Van Rompuy. Hij is nu uitgerangeerd, kreeg een jobke op het kabinet van stresskonijn Crevits en mag op de kieslijst plaatsnemen op een onverkiesbare plaats. De brave Vlamingen, die voor hem gaan stemmen, zijn er aan voor hun moeite. Bert zal niet verkozen geraken en de stemmen die achter zijn naam zullen komen, gaan naar de partij die Vlaanderen in de steek liet. Niet doen, dus!
