In De Standaard van gisteren verscheen er een open brief aan Vlaams minister-president Kris Peeters vanwege een zekere Claude Demelenne. Deze laatste is een Franstalige journalist en schrijver die o.m. het boek "Pour ou contre la Belgique française" geschreven heeft (uitgegeven bij La Cherche midi, Parijs). Alhoewel bij mij en waarschijnlijk vele andere Vlamingen onbekend, zal de man wel weten waarover hij schrijft. Welnu, die Demelenne schrijft, dat Peeters gelijk heeft door de dialoog tussen de gemeenschappen op te blazen. Hij noemt het een slechte komedie waarbij zowel Vlamingen als francofonen zich belachelijk maken. Van Franstalige kant, zegt hij, is er hoegenaamd geen bereidheid om wat ook wat toe te geven. Op enkele kleine nuances na delen alle Franstalige politieke leiders de standpunten van Maingain. Alleen durven ze dat niet openlijk toegeven. Ze houden de Vlamingen dan ook maar voor de gek, hopende de huidige situatie zo lang mogelijk in stand te kunnen houden. Demelenne stelt dan ook, dat er moet onderhandeld worden over een nieuw pact, waarbij Vlaanderen riskeert de grenzen van Brussel te moeten laten wijzigen, ofwel zonder rancune een debat te beginnen over het einde van België. Als men er van uit gaat, dat Vlaanderen niet zinnens is nog aan zijn grenzen te laten tornen, is de tweede oplossing de enige die overblijft. De dialoog is dood, het is tijd voor actie. Een eerste aanzet zou het blokkeren van het herstelplan kunnen zijn, dat het Vlaamse parlement zopas heeft beslist door een belangenconflict in te roepen tegen het federale plan om de lastenverlaging voor 50-plussers te schrappen. Dit was weer zo'n eenzijdige anti-Vlaamse maatregel die door de door francofonen beheerste federale regering werd beslist. Verder moet het federale parlement bij de eerstvolgende gelegenheid (ik dacht in mei) de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde definitief maken. Als dat gebeurd is, zal het spel natuurlijk op de wagen zitten en zullen de francofonen wel verplicht worden te praten over een verdere aftakeling van dit kunstmatige land. Vergeten we immers niet, dat de Belgische begroting nooit meer goed komt, als er geen serieuze staatshervorming zou plaats vinden. Dank zij de financieringswet en het Lambermont-akkoord, krijgen de regio's immers steeds meer geld en de federale regering steeds minder. Zoals met de meeste nieuwe wetten onder Verhofstadt gebeurd is, waren ook deze wetten niet goed gemaakt. Men had ervoor gezorgd dat de regio's meer geld kregen, maar niet meer bevoegdheden. Die laatste moeten ook worden overgeheveld en dat zal niet gaan zonder een nieuwe staatshervorming. Als de francofonen in dit land hun spel van "rien ne va plus" blijven verder spelen, dan gaat dit land naar de verdoemenis.
Reacties op bericht (1)
19-02-2009
Wat er met dit gedrocht 'B' ook mag gebeuren...
... het interesseert ons géén barst. Laten we dat franskiljons tuig met die zéér gevaarlijke figuur die ons doet denken aan de jaren 40-45 héél snel droogzetten door de geldkraan dicht te draaien. Er is geen dialoog nodig, geen onderhandelingen nodig, geen faciliteiten nodig, gewoon de democratische spelregels toepassen en dat is tot op heden nog steeds 50+1, punt. Wat die franskiljons er ook mogen van denken, het interesseert ons geen barst.
