Op 20 jaar tijd is België in de ‘Human Development Index’ gezakt van plaats 7 naar 14. Met een beetje verbeelding zou men die index de rangschikking van de beste landen ter wereld kunnen noemen en dus ook het einddoel van Conner Rousseau. Als het aan hem ligt wordt België nl hét beste land van de wereld (nu is dat Noorwegen). Zoals ik al eens schreef zal ons mateke daarvoor echter nog veel bokes moeten eten. België ging de laatste 20 jaar wel vooruit, maar eerder aan een tempo waaraan het nog een halve eeuw kan duren vooraleer dit land weer onder de grote mensen mag meespelen, laat staan bovenaan staan.
Bij het begin van deze eeuw zat België nog in de kopgroep met o.a. de Scandinavische landen, Canada en Australië. Nederland, Duitsland, Denemarken en Ierland zijn ons ondertussen voorbijgestoken. Met het vooruitzicht dat we steeds meer kans maken om in de Club Med landen te geraken – zoals ik ook al schreef in mijn blog van 26 dezer (‘Belgisch tekort wordt record’) - ziet het er eerder naar uit dat mateke’s droom een droom zal blijven. Doet denken aan ‘Alice in Wonderland’, die ook pas op het einde van het verhaal ontdekte dat het maar een droom was.
---
En dan nog dit:
Een stranding van een Panamese containerschip in het Suezkanaal volstaat om de wereldeconomie gevoelig te vertragen. Dit is een gevolg van de ‘just in time’ bezorging, waarover ik reeds schreef in mijn blog van 10 dezer (‘Service, het werk in de schaduw’). ‘Just in time’ maakte een eind aan het opslaan van onderdelen in de eigen magazijnen. Als het echter fout loopt, wat ik bij DAF’s ITS ook heb meegemaakt (zij het op een veel kleinere schaal), wordt het ‘just too late’ of erger.
In haar rapport over 2020 heeft het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, dat deel uitmaakt van de Raad van Europa en 50 lidstaten vertegenwoordigt, het Rusland van Poetin liefst 173 keer veroordeeld. Daarmee blijft het stevig op de eerste plaats zoals dat al jaar en dag het geval is. De tweede plaats is voor het Turkije van Erdogan* dat zopas ook nog uit het Europees Vrouwenrechtenverdrag stapte en in 2020 ‘maar’ 85 keer veroordeeld werd, dus nog niet de helft van de Ruski’s..
Die veroordelingen gaan over o.m. de opsluiting van psychiatrische patiënten, lijfstraffen, het schenden van het recht op een eerlijk proces, de vrije meningsuiting, de persvrijheid, de gezinshereniging en de LGBTQI-rechten.
---
*Dat Turkije van Erdogan blijft ook in het economische nieuws, nu de sultan de gouverneur van de Turkse centrale bank heeft ontslagen. De man, die recentelijk nog door The Economist ‘De moedige bankier van Ankara’ werd genoemd, was de opvolger van Erdogan’s schoonzoon, die er een potje van gemaakt had. Hij wordt nu op zijn beurt opgevolgd door een andere vertrouweling van de sultan. Hij zal de derde gouverneur zijn in amper twee jaar.
Ondertussen is de Turkse munt, de Lira – die al in vrije val was – vorige maandag in één klap nog maar eens met 12% gedevalueerd. Inch Allah!
In mijn blog van 26 februari had ik het reeds over de politieke koehandel, waarbij in de zowat 25 overheidsbedrijven een hele serie mandaten moest vervangen of bevestigd worden. Nu blijkt dat hierbij ook de plaats was van directeur van het War Heritage Institute (WHI) dat gevestigd is op de militaire luchtmachtbasis van Betekom (Beauvechain) in Waals-Brabant. Datzelfde instituut waarover ik het eveneens reeds gehad heb in mijn blog van 17 dezer (‘Vlaamse onmondigheid’) en waarin ik schreef dat de laatste C-130, die zijn hele leven had doorgebracht op de luchthaven van Melsbroek waar het toestel werd bevoorraad en gerepareerd, daar niet bij de 15de Wing mocht blijven, maar als bezienswaardigheid zou verhuizen naar Bevekom. In mijn blog schreef ik reeds dat die laatste beslissing genomen was door de nieuwe minister van Defensie, Ludivine Dedonder, maar dat iedereen daar de hand in zag van haar zgz ‘schaduwminister’ en ex-minister op hetzelfde departement, André Flahaut (PS zoals Dedonder), die in Waals-Brabant zijn kiesarrondissement heeft.
Nu blijkt het WHI al sinds 2017 een interim directeur te hebben, een zekere Michel Jaupart, een vroegere medewerker van, jawel, Flahaut. Dedonder hem heeft voorgedragen voor de topfunctie van directeur-generaal bij Selor, het selectiebureau van de overheid. Dat is pas gebeurd nadat enkele eisen voor de job werden geschrapt, zoals het bezitten van wetenschappelijk ervaring of het beheersen van de tweede landstaal. Twee vereisten die de ééntalige Jaupart niet heeft. M.a.w. hij kreeg een job à la carte, wat nu alleen mogelijk was omdat de PS weer in de federale regering zit. Men kiest dus voor een onervaren monoglot die als enige verdienste heeft een lidkaart te hebben van de juiste partij. Van een koehandel gesproken...
---
En dan nog dit:
Het Brusselse justitie’paleis’ staat al zo’n twintig jaar in de steigers en is zowat helemaal omgeven met stellingen, die moeten vermijden dat er stenen uit de buitenmuur naar beneden vallen. Nu gaat men echter restaureren. De stellingen, niet het gebouw!
Ondertussen is het geen geheim dat de crisis in België harder zal toeslaan dan in de buurlanden Nederland, Duitsland en zelfs Frankrijk. Volgens de prognoses van de Europese Centrale Bank (ECB) is het Belgisch begrotingstekort opgelopen met meer dan 10% van het bruto binnenlands product (bbp) en zal het ook na het budgettair herstel in 2023 nog steeds zo’n 6% bedragen, t.o.v. 1 tot 2% in Duitsland en Nederland. De belangrijkste reden daarvoor is niet alleen dat laatstgenoemde landen een veel kleinere staatsschuld hebben, maar dat België in vergelijking met die buurlanden voor de coronabestrijding grotere sociale uitkeringen geeft, plus daarbij het optrekken van het minimumpensioen, wat voor extra lasten zal zorgen. Het Belgisch tekort wordt een Belgisch record.
Daarmee is nog niet alles gezegd, want er wordt verwacht dat de Belgische staatsschuld tegen 2030 zal stijgen tot 120% van het bbp,, daar waar dat in Duitsland eerst 70% zal zijn maar tegen 2030 nog 60 wat ook in Nederland het geval zal zijn, zowat de helft van bij ons dus. Alleen met Frankrijk zal het verschil minder zijn, waardoor men er steeds meer bewust van worden zal dat België als één geheel straks eerder thuis zal horen bij de zgz Club Med landen en steeds minder bij die van de Hanze, waar Vlaanderen wél zou kunnen bij horen als het zelfstandig zou zijn. Maar dit wisten we al.
---
En dan nog dit: Club Brugge ziet in blessuretijd af van een beursgang. Niet genoeg interesse, ook al omdat voor de deelnemers er niets aan te verdienen was. Het bestuur, dat de miljoenen aan zich ziet voorbijgaan, had zich beter het eigen Brugse liedje ‘Zi gi van Brugge, zet joen vanachter’ indachtig geweest, waarin men o.m. zingt:
‘ Ze zegge da wi zot zin, mor da is flauwe praot. Wi zin verdraaid zo zot ni as dat onze mutse staot’.
De gemiste beursstart gaat niet het bestuur, maar de club zelf wel een paar miljoen euro kosten. ‘Voetbal, een feest !
In de discussie over elektrisch aangedreven wagens en verbrandingsmotoren lijkt men de waterstofaandrijving compleet te hebben afgeschreven. Nochtans is dit de meest ecologische oplossing, de motor stoot dan alleen nog waterdamp uit, zuiverder kan moeilijk.
Dat men een verbrandingsmotor ook op waterstof kan doen draaien, weet men reeds van de jaren 1970. Ik schreef er toen reeds een artikel over in het personeelsblad van de DAF fabriek in Oevel/Westerlo. Het probleem was toen het gevaar van ontploffing van de brandstoftank bij een aanrijding. Dat is er nu niet meer. Het huidige probleem is dat waterstof nog steeds te duur is in aanmaak.
Bij waterstof moet men nl eerst elektriciteit gebruiken om die te maken en samen te drukken. Daarna moet die in de wagen, door toevoeging van zuurstof, weer in elektriciteit worden omgezet. Dat maakt alles extra duur en minder efficiënt. Wat niet wil zeggen dat de batterijen, nodig voor de elektrisch aangedreven voertuigen, zoveel efficiënter zijn. Die zijn nl erg metaal verslindend.
E.e.a. maakt dat waterstof misschien wel zal worden afgeschreven voor auto’s, maar (nog) niet voor vrachtwagens, zeker niet die voor zwaar internationaal vervoer. Vooral in Azië, waar reeds auto’s rijden op waterstof (de ‘Mirai’ van Toyota bv), wordt daarnaar gewerkt. Vergeten we niet dat ook de diesel brandstof eerst alleen in vrachtwagenmotoren werd gebruikt, tot VW er ook mee in de personenwagens begon. In Europa plant BMW trouwens in 2022 de ‘i Hydrogen Next’ uit te brengen, een X5 op waterstof. Een bewijs dat men toch ook bij ons nog gelooft in die technologie.
---
Er is ondertussen ook al iets uitgevonden waarbij men waterstof kan opwekken via stroom uit zonnepanelen. Alleen kan dit (nog) niet op grote schaal gebruikt worden.
Een beetje voortbordurend op mijn blog van gisteren, waar ik me afvroeg waar we al de elektriciteit gaan halen op het moment dat bijna heel Europa elektrisch zou (moeten,) rijden, is het al bekend dat het sluiten van onze kerncentrales zou moeten worden opgevangen door miljarden kostende en door de staat mee gesubsidieerde gascentrales, die nog moeten gemaakt worden en die als gevolg zullen hebben dat er weer heel wat meer CO2 zal worden uitgestoten dat terwijl dat bij kerncentrales 0,0 is.
De Waalse deelregering heeft daar wat op gevonden en eist van de energiebedrijven die zo’n gascentrales bij hen zouden bouwen, dat ze die ook moeten voorzien van een CO2-afvanginstallatie. Ik heb er geen flauw benul van wat dat moet voorstellen, maar het schijnt in elk geval iets te zijn dat veel geld zal kosten, iets waartegen Eneco – een van de drie energiebedrijven van dit land (de andere twee zijn Electrabel en Luminus) – al een bezwaar heeft aangetekend.
In oktober vindt normaal een veiling plaats van de projecten die in aanmerking kunnen komen. Kandidaat investeerders moeten ten laatste half juni hun dossiers indienen. Wat er zal gebeuren als er geen akkoord uit de bus zou komen, is volledig onbekend, evenmin wat Vlaanderen zal doen als er geen akkoord komt in Wallonië. We zouden gek zijn wél gascentrales te laten plaatsen zonder CO2-afvanginstallatie, de belangrijkste reden waarom we die gascentrales niet hebben willen.
N.a.v. een verklaring van de nieuwe VW-CEO, Herbert Diess, dat in zijn bedrijf dit jaar een tiende van de totale productie (± 1 miljoen wagens) elektrisch zal zijn, is er daarover weer een internationale discussie begonnen. Volkswagen is niet alleen zinnens de auto- productie te verhogen, maar tevens een negental nieuwe fabrieken te op te starten voor de productie van de batterijen die zullen nodig zijn voor de elektrisch aangedreven voertuigen.
Momenteel circuleren op het Internet enkel filmpjes van mensen die al een elektrische wagen hebben gekocht en daarover helemaal niet tevreden zijn, zeker rekening houdend met wat die dingen nu nog kosten, twee tot drie keer de prijs van een vergelijkbare wagen met verbrandingsmotor. En daarbij komen dan nog de kosten van het opladen en vooral het vinden van oplaadpalen als men een serieuze reis wil maken. Persoonlijk ken ik iemand in mijn gemeente die zo’n elektrische wagen heeft en er een halve dag over deed om vanuit Kasterlee aan de Hoge Venen te geraken. Hij moest twee keer bijladen en dat lukte zo maar niet meteen.
Als in de eerste plaats de bedrijfswagens over enkele jaren overwegend elektrisch zullen zijn , betekent dit ook dat er elk jaar zo’n kwart miljoen van die wagens zullen bijkomen. Vorig jaar maakten de bedrijfswagens in dit land 80% uit van alle nieuwe inschrijvingen. Buiten wie het zich kan veroorloven een eigen laadpaal thuis te hebben, zullen er tienduizenden bij moeten komen voor wie die niet heeft – stadsbewoners bv – en voor onderweg als men langere ritten maakt. Vlaanderen had er eind vorig jaar zo’n 4.000. Ter vergelijking: de stad Amsterdam alleen heeft er al 3.700.
En dan hebben we het nog niet gehad over de elektriciteitsproductie, die een stuk zal moeten verhoogd worden en waarvan men op dit ogenblik in dit land niet eens weet hoe dat zal gebeuren.
Kortom, wie er aan denkt een elektrische wagen te kopen en die zelf moet betalen, doet er nog altijd best aan een hybride te kopen, waarbij men kan omswitchen indien nodig, tenzij het om een stadautootje zou gaan, waarmee men niet ver zou rijden.
.---
In dan nog dit:
Turkije stapt uit het Europees vrouwenrechtenverdrag. Wat houdt hen tegen om ook uit de andere Europese verdragen te stappen ?
Terwijl in Nederland bij de verkiezingen van vorige week de partijen naar links schoven, maar de kiezer hen niet volgde, lanceert bij ons Conner Rousseau zijn nieuwe socialistische beweging, de ‘Vooruit’. Volgens zijn eigen woorden in enkele interviews in de weekeindkranten, wil hij niet de spil op links worden in dit land, maar de spil van de politiek tout court. Hij ziet zich dus in de toekomst als de as waarom alles zal draaien. En niemand zal er spijt van hebben, want zijn doel is, nog min nog meer, ‘van dit land het beste land ter wereld te maken’. Doet zo’n beetje denken aan de ‘actieve welvaartstaat’ van Verhofstadt en Vande Lala. Die bleken later alleen actief in het opsouperen van andermans spaarcenten.
Ons mateke zal nog veel bokes moeten eten vóór hij daar aan toe zal zijn. Opvallend is wel dat in de drie bladzijden interview die ik ervan gelezen heb, het woord ‘Vlaanderen’ geen enkele keer vermeld wordt. Integendeel zelfs, hij zegt zeer blij te zijn met de huidige federale regering, waarbij hij hoopt samen met de PS komaf te maken met wat hij het amateurisme noemt dat de laatste jaren in de SP.a was geslopen en wil mensen uit alle windrichtingen enthousiast maken om mee te doen. Stevaert bis, zeg maar.
In werkelijkheid zal zijn beweging, net zoals de partij ervoor, niet leefbaar blijven, tenzij als aanhangsel van de PS, waarbij ze niet veel meer zal voorstellen dan wat ‘gauche caviar’, een strekking die ook in Frankrijk tot een minimum werd herleid. Dat procentje meer in de laatste peiling, die verkocht wordt als een overwinning, verdwijnt in het niets bij de foutenmarge van 3%.
Met de coronacrisis gaat het de verkeerde kant op en dit ondanks alle verstrengingen en interventies van viro- en andere –logen. Toch zou men best geen tijd verliezen om ook eens vooruit te kijken naar het post-corona tijdperk dat er hopelijk ooit zal komen. In verband daarmee stuurden elf bekende economen een gezamenlijk schrijven aan de diverse regeringen van dit land, waarin ze stellen dat er spoed moet gemaakt worden met de broodnodige hervormingen.
Volgens het rapport van het elftal, dat verscheen onder de auspiciën van VOKA, het vroegere VEV, in een opiniestuk van de website van De Tijd en stellen zij dat overregulering en bescherming van bepaalde activiteiten zal leiden tot een gebrek aan concurrentie wat op zijn beurt leidt tot onvoldoende ‘creatieve vernietiging’. Met dat laatste bedoelen zij dat ook bedrijven die niet (meer) levensvatbaar zijn, nu toch overleven en in feite de gezonde bedrijven beconcurreren met de hulp van staatssteun, het geld van de belastingbetaler, zeg maar.
Dat de Belgische e-commerce de trein gemist heeft, wat het economisch elftal ook stelt, is niets nieuw voor wie deze blog volgt en vraagt men de lat hoger te leggen. Om het plan van de overheden waar te maken en te geraken aan een tewerkstelling van 80% (wat ik in Wallonië nooit zie gebeuren) moeten er concretere maatregelen komen, zoals o.m. een verlenging van de loopbaan en een constante bijscholing. Het kan, steeds volgens de elf, niet zijn dat er duizenden vacatures open blijven in tijden van toenemende werkloosheid.
Als remedie zeggen de economen dat de overheidsinvesteringen moeten worden opgedreven. Ook al zullen die geld kosten, kunnen investeringen later ook geld terug winnen, iets wat niet gebeurt door alleen Sinterklaas te blijven spelen en zeker niet met een rente die stilletjes aan weer aan het stijgen is
Ondertussen gaan de vakbonden op 29 maart staken en dat in volle coronacrisis, tijdens de ernstigste economische crisis die dit land meemaakt sinds WO II. Ze krijgen ze daarbij de steun van PS-voorzitter Magnette. Die beweert dat de staking gericht is tegen de werkgevers, helemaal in de oude stijl van ‘den boas is ne smeirlap’ , maar die vooral de openbare diensten zal treffen. De geschiedenis blijft zich herhalen.
Er is de laatste dagen nogal wat te doen geweest over BPost, waar de CEO werd afgedankt door de Raad van Bestuur, dit op vraag van de federale regering die bij BPost meerderheidsaandeelhouder is. De man wordt nl verdacht van onregelmatigheden en prijsafspraken op zijn vorige werk als CEO van een beveiligingsfirma, waarvoor hij tot één jaar geleden nog werkte. Wat er ook van zij, die Raad van Bestuur blijkt zelf ook eerder disfunctioneel te zijn waarmee weinig ernstigs aan te vangen valt met daar bovenop een federale voogdijminister voor Overheidsbedrijven zonder enige ervaring op niveau. Niet voor niks maakt dit overheidsbedrijf flink wat verlies op de Beurs. Vorige week woensdag verloor het één vijfde aan beurswaarde (men heeft het over honderden miljoenen!) en dit niettegenstaande de boom in de pakjesverdeling, zeker rond de eindejaarsfeesten. De reden daarvoor is in grote lijnen dezelfde als die voor de hele Belgische e-commerce, nl dat ze niet kan concurreren tegen buitenlandse firma’s zoals bv Bol.com en Zalando, omdat daar de nachturen pas beginnen te tellen na middernacht en hier al vanaf 20.00 uur, nog steeds die erfenis van Kris Peeters en de vakbonden. Onder druk van diezelfde vakbonden moest BPost, met al zo’n 40.000 werknemers, ook meer vast personeel aanwerven, i.pl.v. te werken met goedkopere onderaannemers, wat de inkomsten eveneens drukte. De brievenpost ging dan weer fel achteruit en het verhogen van de porto daarop zal die achteruitgang alleen maar verergeren.
Bpost heeft nu een interim CEO tot er een nieuwe vaste zal gevonden worden. Eén van de discussiepunten is trouwens de begrenzing van diens loon, dat onder de regering Di Rupo via een gentlemen’s agreement werd overeengekomen voor alle overheidsbedrijven, maar niet in een wet vastgelegd. Dat gaat om een enorm bedrag, maar ligt nog altijd lager dan in ‘de privé’. Johnny Thijs, een voormalige CEO die het verre van slecht deed, stapte bij Bpost daarom op. En, zoals men het in het Engels steeds kernachtiger kan uitdrukken: ‘If you pay peanuts, you get monkeys’.
---
Persoonlijk maakte ik deze week nog een straf staaltje BPost mee. Dinsdag kreeg ik een brief terug die was afgestempeld op 02.11.2020 – vier maand eerder - omdat het adres niet zou geklopt hebben. Bij nader toezien bleek dat echter wél juist te zijn (na 02.11.2020 heb ik naar hetzelfde adres elke week een brief verstuurd die daar wél aankwam). Waarom het dan met die brief niet lukte en het vier maand duurde vóór ik die terug kreeg, kon niemand mij vertellen.
In mijn blog van 16 dezer (‘België speelt cavalier seul’) had ik het terloops reeds even over de recente opiniepeiling van o.m. Het Laatste Nieuws, RTL en VTM waaraan nauwelijks aandacht werd besteed. Dit gebeurde niet alleen o.w.v. het feit dat de politique politicienne dezer dagen zich ruim in de schaduw van het coronagebeuren afspeelt, maar ook doordat de verschillen met een vorige peiling voor bijna alle partijen (met uitzondering van de Waalse communisten) binnen de 1% bleven, terwijl de foutmarge van zo’n peiling 3% is. M.a.w. te verwaarlozen.
Ondertussen zijn er in Nederland verkiezingen geweest waar, in tegenstelling tot onze peilingen, wel brokken werden gemaakt. Dat de zgz ‘rechtse’ liberale VVD van Rutte fors vooruitging was door iedereen voorspeld en dus geen verrassing. De links- liberale D66 profiteerde er zelfs mee van door de tweede partij te worden. De rechtse partijen deden het minder goed. De PVV van Wilders ging zelfs licht achteruit terwijl het Forum voor Democratie van Baudet het nog verrassend goed deed nadat die partij vorig jaar bleek te zijn ingestort. Een afgescheurde lijst haalde als derde rechtse partij zelfs nog het parlement. Evenals in Catalonië, Schotland en ook bij ons in Vlaanderen zijn de nationalisten er verdeeld en dat blijft een droevige zaak.
De grootste verrassing van de Nederlandse verkiezingen was wel de ruime nederlaag van links. GroenLinks van goeroe Jesse Klaver, de partij waarvoor onze groene Kalveau speciaal naar Nederland trok om er wat van op te steken en die voor ons Mateke een voorbeeld leek voor de lancering van zijn ‘Vooruit’, verloor liefst de helft van haar zetels en voor de andere linkse partijen was het al niet veel beter. Men kan zich ook vragen stellen wie die ‘Timmerfrans’ daar bij Europa nog vertegenwoordigt als vice-president van de E.U.-commissie, nu zijn PvdA na de rampzalige stembusuitslag van de vorige keer er nu niet één zetel van terug kon winnen en zo goed als niets meer voorstelt.
Het zal bij ons zo’n vaart niet lopen, zelfs mochten er nu verkiezingen zijn. Eens die coronapandemie niet meer het hoofdthema zal zijn en er weer echt iets zal moeten gepresteerd worden, denk ik niet dat de foutenmarge zich zal blijven beperken tot één of meerdere procenten of wat gerommel in de marge. Het verschil met Nederland is dat men daar niet tot over de oren in de schulden zit en men er bij het begin van de coronacrisis zelfs een overschot op de Begroting had, terwijl bij ons toen al een zwart gat gaapte, waarvan men nu zelfs de bodem niet meer ziet.
Volgens de Congregatie voor de Geloofsleer in Rome is het niet geoorloofd de zegen Gods te geven aan seksuele praktijken buiten het Christelijk huwelijk. ‘God created Adam and Eve, not Adam and Steve’, is eerder hun motto.
Dat de uitspraak van de Congregatie op heel wat kritiek zou onthaald worden is een open deur intrappen. Zeker in deze tijden van LGBTQI-isme waarin alles moet kunnen, lijkt het wel vloeken in de kerk, om een passende uitdrukking te gebruiken. De Congregatie wilde daarmee echter de puntjes op de ‘i’ zetten na de eerder verwarrende uitspraken van Paus Franciscus himself, die vorig jaar nog had gesteld dat holebiparen een wettelijk samenlevingscontract moeten kunnen sluiten. Dat kunnen ze trouwens nog altijd, maar dan wel buiten de Kerk en zonder de zegen Gods. Dat geldt ook voor heteroparen die niet huwen.
Heel dat LGBTQI-wereldje is er een van mensen met een andere geaardheid, waar de meesten meestal zelf niet aan kunnen doen, maar waar men m.i. ook niet mee moet te koop lopen zoals dat tegenwoordig gebeurt en normale mensen soms het gevoel geven dat ze zelf niet meer normaal zijn. Anderzijds lijkt het me wel een stap te ver andersgeaardheid een zonde te noemen, maar het blijft nog altijd, zoals Dean Martin – zelf geen onbesproken blad wat huwelijkstrouw betreft – het vroeger zong: ‘One man, one wife, one love through life’ in ‘Memories are made for this’.
---
Zoals ik hierboven reeds aanhaalde, zal er heel wat kritiek zijn op die beslissing van de Congregatie en die is er o.m. al gekomen vanwege de Belgische bisschoppen, met een heftige reactie van Mgr. Johan Bonny, deze keer niet via de (a)sociale media, maar in De Standaard en vóór de Tv-camera’s. Minder evident lijkt mij dat Vlaams minister Crevits daarover ook al haar zegje moest doen. Die zou zich beter met haar eigen zaken bezig houden en niet heiliger willen zijn dan de Paus, die trouwens in deze zaak zelf min of meer is teruggefloten.
De invloed van de Katholieke Kerk gaat in de Westerse wereld achteruit, maar niet in Afrika, Azië en Latijns Amerika. Paus Franciscus heeft zijn hele leven, tot hij Paus werd, altijd in Latijns Amerika geleefd en reageert niet altijd zoals wij dat van vroegere pausen gewend waren. De vraag is maar hoe men die verschillende strekkingen zal kunnen blijven verzoenen. Het LGBTQI’isme zal daarvoor geen oplossing brengen, integendeel.
*Voor wie het nog niet zou weten, LGBTQI zijn de afkortingen voor Lesbian, Gay, Bisexual, Transgender, Queer & Intersex.
De Belgische luchtmacht vervangt de oude Lockheed C130 Hercules vrachtvliegtuigen met de A400M van Airbus. Een eerste exemplaar daarvan is al op de thuisbasis van de 15de Wing in Melsbroek aangekomen. Het was de bedoeling – ook van de legerstaf - dat de oudste C130 in diezelfde thuisbasis zou blijven, daar zou worden gerestaureerd en opengesteld voor bezoekers. Dat werkje gebeurt daar door de vzw Dakota, een vereniging die in feite het documentatiecentrum van de 15de Wing uitmaakt. Vrijwilligers van de vzw Dakota restaureerden er al een C-119 Flying Boxcar*, de voorganger van de C130 en hebben dus al heel wat ervaring in huis. Daarenboven was Melsbroek de thuishaven van de C130 en kent men er het vliegtuig van binnen en van buiten. Daar kreeg het ook zijn onderhoud en herstellingen.
Die plannen gaan echter niet door, nu de kersverse federale minister van Defensie, Ludivine Dedonder (what’s in a name?), beslist heeft dat de laatste der C130-Mohikanen zijn laatste rustplaats krijgt op de luchthaven van Betekom (Beauvechain) in Waals Brabant. Iedereen ziet in die beslissing de hand van ex-defensie minister Flahaut – PS, net zoals Dedonder - die de beslissing al eerder zou genomen hebben en in Waals Brabant zijn kiesarrondissement heeft. Op die Waals-Brabantse luchthaven is er wel een War Heritage Institute, maar heeft men nooit een band gehad met de C130, laat staan enige ervaring met het toestel..
Kort samengevat: de Vlamingen bij Paarsgroen+ hebben zich nog maar eens laten rollen. Als puntje bij paaltje komt, beslist de PS.
---
De zaak van de C130 is trouwens niet de enige waarbij de Vlaamse meerderheid de facto een minderheid wordt en zal ze nog klein bier zijn als zo’n 60.000 burgers gelijk zouden krijgen in het proces dat ze tegen de federale overheid hebben aangespannen. Dat begon gisteren voor de Franstalige rechtbank van eerste aanleg in Brussel, in het Frans dus en ‘pour les Flamands la même chose’, net als in WO I, meer dan 100 jaar geleden. Zoals ik ook al vermeldde in mijn blog van gisteren (‘België speelt cavalier seul’) hebben de Franstaligen het in dit land nog altijd voor het zeggen. Arm Vlaanderen dat er ook in de 21ste eeuw niet in slaagt haar numerieke en economische troeven uit te spelen.
Zoals ik eveneens schreef in mijn blog van gisteren, willen de groene Kmers geld zien – altijd hetzelfde liedje - in dit geval één miljoen euro per maand zolang de federale overheid het klimaatbeleid niet verstrengt, wat dat ook moge betekenen. Als ze van de Franstalige rechter(s) gelijk krijgen, zal Vlaanderen het weer mogen betalen. Met dank aan onze eigen Vlaamse traditionele partijen die een centrumlinkse federale regering zonder meerderheid in Vlaanderen blijven steunen.
---
*Die naam, ‘Flying Boxcar’, doet me denken aan de Starfighter, de voorganger van de F16, welke nu vervangen wordt door de F35. Van die Starfighter stortten er zoveel neer, dat het toestel de bijnaam ‘Stortflyer’ kreeg.
Het was me wel een weekeindje. In Parijs was er een grote betoging n.a.v. de moord op een 14-jarig meisje (door twee klasgenootjes, nota bene). In London waren er twee dagen grote betogingen n.a.v. een moord op een 32-jarige vrouw (mogelijks door een politieagent, nota bene). In Luik waren er de straatgevechten en plunderingen n.a.v. een uit de hand gelopen politieaanpak van een zwarte vrouw enkele dagen voordien. In Brussel was er zowaar weer een klimaatbetoging, waar we Nick Balthasar nog eens te zien en te horen kregen, waarbij de groene Kmers het nog maar eens over geld hadden. In Den Haag waren er protestbetogingen tegen de lockdown beslissingen van de Nederlandse regering. In Nederland krijgt men wel de kans er iets aan te doen, want er zijn dezer dagen verkiezingen bij onze noorderburen.
Ongeacht of de betogers hier al dan niet gelijk hadden, is het een feit dat men tegenwoordig voor alles en nog wat op straat komt. Een berichtje op de (a)sociale media volstaat. Vraag is maar waar dit naartoe gaat leiden en wat men er mee zal bereiken.
Tegelijk moet er vorige week weer een opiniepeiling geweest zijn, die van o.m. Het Laatste Nieuws, RTL en de VTM. Ik heb er heel toevallig iets van gezien en gehoord op onze cafézender, maar het scheen alsof niemand er zich nog aan interesseert. De verschillen met de vorige peiling waren trouwens onbeduidend en schommelden rond de 1% minder of meer, terwijl de foutenmarge bij dergelijke enquêtes 3% is. Om dus zo snel mogelijk te vergeten. Die peilingen zullen misschien pas weer meetellen als we van corona min of meer verlost zullen zijn.
Van corona gesproken is er de vaudeville rond de vaccins van AstraZeneca, waarbij de producent zich met regelmaat van een klok niet houdt aan de beloofde levertijden. Daarbij komt dan nog de twijfel of het vaccin al dan niet een nevenwerking zou hebben waardoor er klontertjes zouden ontstaan in het bloed. Een aantal landen, waaronder al onze buurlanden, hebben de vaccinaties met AstraZeneca al tijdelijk opgeschort, alhoewel er geen enkel bewijs van is en de aantallen van voorkomende bloedklonters niet alleen miniem zijn, maar ook voor kunnen komen zonder een vaccin te krijgen. De gevallen waarbij, tot nu toe, bloedklontertjes zijn vastgesteld na de anti-coronaprik, zijn ± 1 op 2.000.000. Het Europees geneesmiddelen agentschap zou er zich donderdag over uitspreken.
Voor wie twijfelt heb ik een tip: neem de dag van de prik (ná de toediening) één aspirientje en blijf dat enkele dagen doen. Dat verdunt nl het bloed en vermindert dus ook de eventuele kans op klontertjes. Let wel op het aspirientje nooit te nemen op een lege maag, dus wel na een maaltijd of met een grote slok frisdrank of water. Het is géén geneesmiddel, wel een geruststelling bij wie twijfelt. Als ik straks een AstraZenecaprik zou krijgen, ga ik het doen. Ik heb goede ervaringen met aspirine, een product dat al meer dan 100 jaar bestaat en bewezen heeft dat het werkt.
Zoals halvelings verwacht, wordt de herverdeling van Vlaanderen in 17 regio’s een werk van lange adem. De gemeenten, die via intercomunales al legio akkoorden hebben over de gemeente- en soms over de provinciegrenzen heen (men spreekt van minstens een paar duizend), krijgen 10 jaar de tijd om alles te regulariseren. Het wordt dus een soort bezigheidstherapie. Op te merken valt dat CD&V geen einde wil maken aan de provincies, N-VA wél en Open VLD daaromtrent nog geen standpunt heeft ingenomen (Verhofstadt wou die nochtans 20 jaar geleden al weg ).
Toch kan er ook bij die 17 regio’s heel wat bespaard worden. De nu bestaande samenwerkingsverbanden hebben vaak een eigen secretariaat, mandaten, bestuursraden met zitpenningen en – niet te versmaden – een apparaat om subsidies aan te vragen. Tot wat dat kan leiden hebben we recentelijk nog meegemaakt in Luik.
Tenslotte, in de marge van bovenstaande, nog dit: een telling van enkele jaren geleden in Vlaanderen leverde 2.229 gemeentelijke samenwerkingsverbanden op, waarbij Turnhout de kroon spande met liefst 152. De reden hiervan is waarschijnlijk dat Turnhout zowat de enige Vlaamse centrumstad is die geen voorsteden heeft. Geen enkele omliggende gemeente wou bij Turnhout ingelijfd worden, waardoor de stad wel verplicht zal geweest zijn met hen akkoorden te sluiten over alles en nog wat.
In mijn blog van 28 februari (‘Creatieve incompetentie’) schreef ik al dat Annelies Verlinden werd teruggefloten door haar ex-collega’s advocaten, toen ze dacht Dries Van Langenhove te moeten laten vervolgen omdat hij naar Parijs was getrokken om daar een rechtse betoging te gaan bijwonen en dat zelfs De Standaard, niet bepaald nog een rechtse krant te noemen, het met die ex-collega’s eens was. In zijn hoedanigheid van parlementslid kon die reis voor Van Langenhove nl wél essentieel zijn.
Nu, wie een hond wil slaan, vindt allicht een stok en die vond men door te vragen de parlementaire onschendbaarheid van Dries op te heffen, nu op beschuldiging van aanzetten tot haat en het bezit van een ‘wapen’ (nota bene: een pepperspray spuitbus). Of het zover zal komen is niet zeker, want Dries zegt zich niet te zullen verzetten tegen het opheffen van zijn parlementaire onschendbaarheid. Het wordt voor hem dé gelegenheid om eens een openbare politieke tribune te hebben, waar hij noch het VB – op wiens lijst hij verkozen werd als onafhankelijke - normaal de kans toe krijgen, Met zijn vlot sprekerstalent is het niet denkbeeldig dat Van Langenhove daar wel eens brandhout zou maken van dit zieltogende België. Iets wat hem waarschijnlijk niet zal gegund worden.
---
Ondertussen hebben ze, na Brussel, ook in Luik – waar ze al e.e.a. gewend zijn - eens kunnen ‘genieten’ van de weldaden van Black Lives Matter.
Het federaal monitoringscomité, dat de financiën i.v.m. de begroting in de gaten houdt, waarschuwt voor het feit dat het federaal begrotingstekort in 2020 liefst vier miljard meer bedroeg dan was gepland. Dat dit veel met corona te maken heeft is duidelijk, maar eveneens dat het stilaan tijd wordt dat er eens aan gesleuteld wordt en niet alleen aan wat met corona te maken heeft.
Zo bestaat er al jaren een subsidie voor de eerste aanwerving bij bedrijven. Geen slecht idee, tot de regering Michel in 2016 besloot, in het kader van de taxshift, die subsidie niet langer te beperken in de tijd en de ondernemers een volledige RSZ-vrijstelling te geven zodat die voor de eerste werknemer nooit nog RSZ-bijdragen moesten betalen, ‘ongeacht de hoogte van het loon’. Als steuntje in de rug voor een goede start kan dat tellen, al bleek die hoogte soms wel erg hoog. In een specifiek geval kreeg een eerste werknemer ergens een bruto maandloon van (ga even zitten) drie miljoen euro! Op die manier gaan er zo miljoenen van de Sociale Zekerheid naar die maandlonen. In ‘Visie’, het blad van de CM en Beweging Net van 11 maart jl noemt men het ‘Win for Life’!
Het Rekenhof heeft daar nu een vernietigend rapport over geschreven en berekend dat die subsidie in 2020 al voor 472 miljoen minder staatsinkomsten heeft gezorgd. Men verwacht dat dit cijfer tegen 2024 wel eens het miljard zou bereiken. Met de momenteel aantrekkende rente en het hopelijk bedwingen van corona zou het wel eens een bitter ontwaken kunnen worden
---
En dan nog dit:
Gisteren liet de gewestregering weten dat Vlaanderen zal worden ingedeeld in 17 regio’s (doet zo’n beetje denken aan de vroegere 17 provincies, maar daar zat dan heel Nederland bij). Zodra daarover meer nieuws is, kom ik er nog op terug. Ik hoop alleen maar dat er aan efficiëntie en kostenbeheer gedacht is en dat men er weer geen niveau gaat bij creëren zonder er een af te schaffen. Het is hier zo al ingewikkeld genoeg.
Alsof men in Brussel nog geen problemen genoeg zou hebben, komt er nog eentje bij. Buiten het fileleed op de in- en uitvalswegen van de stad, riskeert men er ook steeds meer file op het Internet. Volgens telecomregulator BIPT zal mobiel surfen in Brussel een probleem worden. E.e.a. heeft te maken met de installatie van het 5G-netwerk. Door onenigheid tussen de gewesten zal daarover pas volgend jaar een beslissing vallen (net zoals dat verhaal over de kerncentrales in de paarsgroen+ regering). Voor Brussel blijkt dit te laat te zijn daar de ‘hoofdstad van Europa’ andere stralingsnormen hanteert dan Vlaanderen en Wallonië. Als er nieuwe frequenties of een nieuwe technologie als de 5G dient te worden bijgestoken, worden in Vlaanderen en Wallonië de tellers op nul gezet, maar in Brussel wordt cumulatief gemeten, wat betekent dat er steeds meer bij op het net komt te staan. Als gevolg daarvan kan surfen en mailen op de 4G in Brussel nu al een probleem vormen en dreigt het net daar straks zelfs te zullen terugvallen op 3G, waardoor het er i.pl.v. sneller nóg trager zal verlopen. Het laden van een website zal er dan minutenlang kunnen duren en soms zelfs afgebroken worden.
Kortom, in Brussel draaien ze de klok terug. De tijd dat Brussel een bruisende stad was, zoals het liedje ging, lijkt al lang voorbij.
Nieuws is er de laatste dagen meer dan genoeg. Denk maar aan wat er in Myanmar, het vroegere Birma, gebeurt (op de RTL gebruiken ze nog altijd de oude benaming), hoe het Europees parlement gezwicht is voor de Spaanse inquisitie in de zaak Puigdemont, hoe de vaccinchaos voortduurt, de drug trafiek in Antwerpen een serieuze opdoffer heeft gekregen en hoe de LGBTQI- wereld emotioneel reageert op de mogelijke homomoord in Beveren.
Toch is er nog iets anders dat onze aandacht zou mogen, trekken en waaraan de media, buiten De Tijd dan, tot nu toe weinig of geen aandacht aan besteed hebben. België kan nl (voorlopig?) niet meer gratis lenen bij de Europese Centrale Bank (ECB). Voor de eerste keer sinds juni 2020 is de Belgische langetermijnrente van de staatsobligaties weer boven nul gestegen, o.m. als gevolg van verbeterde groeivooruitzichten. Dat betekent dat een land als België geen geld meer krijgt om te lenen, maar ervoor zal moeten betalen zoals dat vóór corona het geval was, ook al stelt dat momenteel bijna niets voor. Met een overheidsschuld die ondertussen is opgelopen tot zo’n 500 miljard euro zullen er straks weer keuzes moeten gemaakt worden tot besparingen of belastingen. Komt daar nog bij dat de olieprijs weer naar recordhoogtes is gaan stijgen (boven de 70 dollar per vat) door een (mislukte) drone-aanslag op de grootse petroleumhaven van Saoedi-Arabië. ‘Ver van mijn bed’, zou men denken, maar de prijzen bij ons aan de pomp zijn weer serieus aan het stijgen en het zal nog even duren vóór we met zijn allen elektrisch zullen kunnen rijden.
Kortom, de kans bestaat dat het weer business as usual zal worden met onze samenleving. Hoe leuk dat vooruitzicht is, valt nog af te wachten. Dat het ons een aardige cent zal kosten, staat nu al vast. Vergeet voorlopig maar de beloften i.v.m. de pensioenen en het klimaat. Om nog te zwijgen over de coronacompensaties.
---
En dan nog dit:
Er was ook dat interview van rosse Harry en zijn Meghan bij Oprah Winfrey. In tegenstelling tot de miljoenen kijkers die zich daaraan vergaapt hebben, heb ik daar niet naar gekeken. Voor mij mogen ze die koningshuizen allemaal afdanken. Het is niet meer van deze tijd dat men staatshoofd wordt omdat men toevallig in het juiste bed geboren is. Het stinkt trouwens niet alleen aan het Britse Hof, maar ook in Spanje waar de ‘redder van het vaderland’, Juan Carlos, dat vaderland is ontvlucht, maar nog zorgt voor schandalen door o.m. zijn dochters te laten overvliegen naar zijn vrijwillig ballingsoord in het Midden-Oosten om daar gevaccineerd te worden tegen corona, allemaal op kosten van de Spaanse belastingbetaler, En bij ons hebben we ook nog die Albert II, die niet onbesproken is. Afschaffen die handel!
En zeggen dat onze nationale VRT 60.000 euro heeft neergeteld om dat interview in exclusiviteit te krijgen. Geld van de belastingbetaler voor nieuws dat thuis hoort bij cafézenders en in ‘de boekskens’.
Ik kom even terug op mijn blog van gisteren over de bestelling bij DAF-trucks voor het Belgisch leger, waarbij ik stelde dat een bestelling van 879 voertuigen geen uitzondering was. Buiten de 1.300 voertuigen door het Portugese Primo Divo, blijkt er ook reeds in 2016 zo’n mega order te zijn geweest vanwege het Spaanse Primafrio, zoals gemeld in de reactie van lezer Erik, waarvan er reeds een eerste serie van 400 is afgeleverd en de rest zal worden afgeleverd vóór eind 2023.
Allemaal dus goed nieuws voor DAF-Trucks en voor de enkele duizenden Vlamingen die bij het bedrijf werken, zowel in het eigen Oevel/Westerlo als in het Nederlandse Eindhoven. Ik ben nog altijd blij dat ik zo’n 33 jaar bij dat bedrijf heb kunnen werken, waarvan de laatste 22 bij International Truck Service (ITS). Wat DAF’s service zo uniek maakte, was dat ze maar op één nummer bereikbaar was, maar dan voor iedereen over heel Europa en dat we niet werkten met een call center buiten de fabriek, maar in de fabriek zelf, met naast ons de afdelingen Service en Onderdelen, waarop we steeds konden terugvallen en die allemaal ook een 24 uursservice hadden, 7 dagen op 7, net zoals wij.
‘Service, het werk in de schaduw’ was de titel die ik had voorbestemd voor mijn memoires, maar daarvan is niets in huis gekomen en ondertussen zijn de systemen van digitalisatie en automatisering zodanig geëvolueerd dat ze niet meer vergelijkbaar zijn met ons werk van vóór de eeuwwisseling.
---
Dat DAF in de jaren 1990 in de problemen was geraakt – een vraag van lezer Rob - had verschillende oorzaken. De eerste was dat het het Britse Leyland had overgenomen en naar de Beurs was gestapt op een moment dat het vrachtverkeer (nog) niet in de lift zat. Ik herinner me nog de titel van een artikel van toen uit de Gazet Van Antwerpen: ‘DAF voor een korte rit’. Men geloofde niet in een expansie van het vrachtverkeer.
De tweede reden was dat men maar productie was blijven draaien, ongeacht de verkoop. Op een gegeven ogenblik stonden de parkeerplaatsen vol met duizenden niet verkochte voertuigen.
Na de doorstart werd de oude productie aan dumpingprijzen verkocht en werd er een reeds geplande nieuwe generatie voertuigen aangeboden die pas geproduceerd werd nadat ze verkocht was. Rond dezelfde tijd kwam het concept ‘just in time’ vanuit Japan naar hier overgewaaid, waardoor men de voorraden kon beperken en het vrachtvervoer een enorme uitbreiding kende. Het tegenovergestelde van wat men verwacht had. Het resultaat kan men nog steeds zien op onze wegen.
