|
Ondanks het feit dat de Franstaligen in dit land een minderheid zijn, hebben ze een regering meer dan de Vlamingen, nl die van de Franse Gemeenschap, die zich zou moeten bezig houden met allerlei noden i.v.m. de zgz ‘francéité’ in Brussel en Wallonië. De Vlamingen in Brussel hebben zoiets niet. Sinds enkele jaren hebben de francofonen de naam van hun instelling gewijzigd in ‘la Fédération Wallonië-Bruxelles’, alsof de Vlamingen in Brussel niets meer te zoeken hebben. Het is iets wat eenzijdig gebeurd is en feitelijk onwettig, daar deze naam niet erkend wordt door de Belgische Grondwet. Er wordt zelfs tegen geprotesteerd vanuit de Waalse politieke denktank ‘Institut Jules Destrée’, zoals ik reeds meldde in mijn blog van 3 dezer (’Uit onverwachte hoek’).
Zopas kwam die Fédération nog eens in het nieuws, nadat hun minister-president, Pierre-Yves Jeholet (MR, de partij van ex-informateur Bouchez, die terug naar het unitaire Belgique à papa wil) in de Brexit een grote kans ziet om van het Frans weer de belangrijkste taal van Europa te maken. Letterlijk te gek voor woorden, maar die lui menen dat. Zij denken nog altijd dat het Frans een superieure taal is, wat een van de redenen is waarom ze meestal geen andere taal spreken of verstaan. Zelfs in een Europa zonder de U.K. kiest een grote meerderheid van de Europeanen (± 70%) voor het Engels als tweede taal, de zgn ‘lingua franca’, iets wat ze ook is in de rest van de wereld. Verder betekent Europa ook steeds minder in een steeds kleiner wordende wereld, waardoor ook de invloed van haar talen, Frans inbegrepen, kleiner wordt.
|
