Er is de laatste tijd nogal wat te doen in brievenrubrieken en Internetblogs over het feit dat N-VA zo’n beetje koudwatervrees lijkt gekregen te hebben van het separatisme. Nogal wat lezers nemen de partij dat kwalijk. Ik heb daar zelf ook al eens mijn gedacht over gezegd, o.a. in mijn blog van 11 dezer ‘(Con)federalisme à la carte?’. In de aanloop naar de verkiezingen van mei 2014 zal ik wel niet de enige Vlaamsnationalist zijn die zich daarbij vragen stelt. Bij nader inzien, is het echter allemaal niet zó simpel.

   Momenteel hebben de V-partijen een vertegenwoordiging in het Vlaams parlement van ± 40/45%. Om het daar echt voor het zeggen te hebben, heeft men echter minstens 51% nodig. Dat zit erin, alhoewel dat nu nog koffiedik kijken is. Maar laat ons aannemen dat het in 2014 zou lukken. Zelfs al zouden de V-partijen dat willen, ook met 51% kan men niet radicaal voor separatisme gaan. Wie daar twijfels over heeft, raad ik aan eens het boek te lezen ‘Omver en erover! Vlaanderen onafhankelijk’ van de VZW Irzorg (Internationaal Recht Zonder Grenzen), uitgegeven in december van vorig jaar en een soort uitgekiende en verscherpte versie van ‘De ordelijke opdeling van België’ van Annemans en Utsi. In tegenstelling tot dit laatste werk, gaat ‘Omver en erover!’ radicaal voor een onafhankelijk Vlaanderen, niet alleen via een eenzijdige onafhankelijkheidsverklaring, maar ook zonder enige onderhandeling erover met de Franstaligen. Een werk dat warm aan te raden is, maar dat tegelijk laat zien dat zo’n aanpak zijn grenzen heeft en nog niet voor morgen kán zijn.

   Een radicale, eenzijdige onafhankelijkheid betekent immers niet alleen die verklaring afleggen, maar ook de Belgische staat overnemen, Brussel overnemen, het leger en de diplomatie splitsen en het hoofd bieden aan gegarandeerde conflictsituaties, zowel in binnen- als buitenland. Denk maar aan Europa, NATO, UNO e.d. Het Vlaanderen van vandaag is daar niet klaar voor, ook morgen niet met een 51% meerderheid in het eigen parlement. Om zoiets te realiseren moet men minstens 75% hebben en zowat de hele regio achter zich hebben staan, wat in het huidige Vlaanderen zeker niet het geval is. Misschien kunnen we de volgende jaren nog iets leren van bv Catalonië, waar een referendum over een afscheiding in de maak is en waar een groter percentage van de bevolking vóór een splitsing is.

   Wie het niet gelooft, kan best eerst eens contact opnemen met de VZW Irzorg (www.irzorg.org), het boek bestellen* en lezen en zal dan zien dat een onafhankelijk Vlaanderen, zoals voorgesteld in ‘Omver en erover’, momenteel - jammer genoeg - niet realiseerbaar is. We zullen al blij mogen zijn als we volgend jaar aan die 51% geraken en dan vanuit het Vlaamse parlement een eerste stap kunnen zetten om een einde te maken aan dit kunstmatige land. En dat zal, m.i., altijd nog gemakkelijker gaan volgens Annemans’ ‘ Ordelijke Opdeling’ (O2) en/of e.o.a. soort confederalisme, herfederalisering of hoe men het ook wil noemen.

* Vierkleurendruk, 100 blz, 25 euro, verzendingskosten inbegrepen.