. Ooit al eens gehoord van het Beliris-fonds? Dat blijkt een instelling te zijn die zorgt voor de financiering van de hoofdstedelijke functie van Brussel, met een federale dotatie van 125 miljoen euro per jaar. Het wordt beheerd door een ‘samenwerkingscomité’ bestaande uit liefst 8 ministers: 4 Brusselse en 4 federale en doet daarmee denken aan onze Gezondheidszorg die ook door zo’n verzameling ministers en staatssecretarissen wordt bevolkt.
Dat Beliris-fonds wordt beheerd door Karine Lallieux (PS), federaal minister van Pensioenen. Die Lalieux, die al eens in opspraak kwam toen ze haar plannen voor de pensioenhervorming in de media bracht vóór er enige overleg daarover had plaatsgevonden. Bij mijn weten is daaraan ook later niets meer gewijzigd, waarbij nog maar eens duidelijk wordt welke partij bij Paars-groen+ de lakens uitdeelt.
Nu, om terug te komen op dat Beliris-fonds, diezelfde minister Lallieux verklaarde vorige week aan een vergadering met PS-partijleden, dat ze de miljoenen van het fonds vooral reserveert voor de Brusselse gemeenten met een rode burgemeester. Voor één keer kreeg ze niet alleen de Vlaamse partijen over zich, maar meer nog Ecolo en MR, die zich en hun Brusselse burgemeesters – misschien wel terecht – tekort gedaan voelden.
Tenslotte zal het geld ook voor dat fonds wel op e.o.a. manier uit Vlaanderen komen, maar daarvan ligt in Brussel niemand nog wakker.
Om in de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties te geraken, moet ge een flink stukje kunnen liegen. Liegen dat ge zwart ziet. Dat is althans mijn conclusie nadat ik de vertegenwoordiger van Rusland hoorde vertellen dat ze – weer eens – helemaal niets fout gedaan hebben daar in Oekraïne. Dat het vermoorden en zelfs terechtstellen van Oekraïense burgers allemaal opgezet spel was. Alle vierhonderd en zoveel, tot nu toe. Dat de burgerdoelwitten getroffen waren omdat de Oekraïeners vlak ernaast raketwerpers, tanks en geschut hadden geplaatst., naast 90% van alle gebouwen in Marioepol dan, want zoveel ligt daar nu plat. Dat de mensen die willen vluchten, dat zouden kunnen, terwijl ze amper de kans krijgen, zeker uit datzelfde Marioepol. Dat ze daar nog nazipraktijken hebben en fascistisch denken zoals in de vorige eeuw, 75 jaar geleden. Inbegrepen de joodse president.
De waarheid zal eerder zijn dat ze zich daar in het Kremlin vreselijk misrekend hebben. Dat die oorlog die na 5 dagen gedaan had moeten zijn – wat kon worden afgeleid aan de rantsoenen die de Ruski’s hadden meegekregen - nu al meer dan 5 weken duurt. Het grootste land ter wereld blijkt ook de grootste valsspeler te zijn of, om het juister te stellen, geleid te worden door een bende valsspelers, die niet alleen de wereld, maar ook de eigen bevolking wat wijs maakt. Met die laatste kunnen we alleen maar medelijden hebben.
*"Mijn naam is haas" is een gezegde dat betekent dat iemand van niets weet. Dit gezegde wordt vaak gebruikt als iemand zegt van niets te weten, maar eigenlijk de schijn ophoudt.
“Ja, mijn naam is haas, ik weet van niks. Is hier wat gebeurd, dan weet ik daar niks van”. (Refrein van het liedje van het Lowland Trio).
Er is ook weer minder goed nieuws over het plan om het Europees wagenpark te elektrificeren. Om dat te verwezenlijken, zouden tot in 2030 elke week 14.000 laadpalen moeten worden geplaatst. Momenteel is dat maar de helft, wat nog veel is maar niet genoeg. Zelfs mocht het aantal verdubbelen, zijn we er nog niet, want om al die wagens rijdende te houden zou de Europese elektriciteitsproductie moeten verdubbelen, wat voorlopig niet zal lukken wegens o.m. de Green Deal en de energie problemen.
Via het personeelsblad van DAF-Trucks, dat ik als oud-medewerker nog steeds krijg, verneem ik dat het bedrijf zijn eerste elektrische vrachtwagen, de DAF CF Electric, heeft geleverd in Vlaanderen aan het transportbedrijf Snel uit Deinze. Het voertuig heeft een actieradius van 200 km en zal ingezet worden voor sportgigant Nike uit het Limburgse Ham. Voor ritten naar bv Venlo houdt men er wel rekening mee om, indien nodig, een laadstop in te lassen ergens halfweg. Om maar te zeggen dat zware elektrische vrachtwagens voor internationaal vervoer op lange afstand nog niet voor morgen zullen zijn. Dat wordt meer dan waarschijnlijk wachten op een doorbraak i.v.m. de waterstofontwikkeling.
Vorige week wist António Guterres, secretaris-generaal van de Verenigde Naties, te vertellen dat het hoog tijd werd een einde te maken aan wat hij ‘de absurde oorlog in Oekraïne’ noemde. De man vergiste zich blijkbaar want, volgens het Kremlin althans, is er daar helemaal geen oorlog, alleen maar een ‘speciale militaire operatie’.
Wat die operatie inhoudt, dacht men dat dat te maken had met het willekeurig bombarderen van woonblokken, scholen, crèches en hospitalen, zoals we dat al kennen van wat het laatste decennium is gebeurd in Grozni, Aleppo en nog zo’n paar onrustige plaatsen, waar men de Russen ter hulp had geroepen.
Nee, een ‘speciale militaire operatie’ houdt blijkbaar in dat, wanneer de ‘ordehandhavers’ ergens moeten vertrekken, ze ‘en passant’ ook even zowat iedereen doodschieten die op straat komt en – als dat laatste niet gebeurt – ook wie niét op straat komt. Zelfs het martelen en terechtstellen van burgers in hun eigen woning of achtertuin hoort blijkbaar daarbij: handen op de rug vastgebonden en dan een kogel door het hoofd.
Zeg niet, dat het niet waar is, want de beelden zijn de hele wereld rond gegaan, behalve in Rusland waarschijnlijk en misschien niet op de officiële Chinese zenders.
‘Slow Joe’ kreeg heel wat kritiek toen hij – voor eigen rekening, zei hij daarna – stelde dat men beter van Poetin vanaf geraakte. Ik hoefde daar niet meteen op te reageren, want dat had ikzelf eerder ook al gesuggereerd in mijn blog van 19 maart (‘Toch maar Europa’).
Nooit meer oorlog? Dat valt nog te bezien. Als het maar geen ‘speciale militaire operatie’ wordt!
Met alle miserie die we de dag van vandaag meemaken, is het geen verrassing dat de laatste update van de Nationale Bank (NBB) voorspelt dat de inflatie dit jaar zal stijgen met 7,4%. Daarmee zit de NBB nog onder het gemiddelde dat de media vertellen en dat reeds meer dan 8% zou zijn. Door onze automatische loonindex zal dat voor overheden en werkgevers een aderlating worden van zo’n 20 miljard euro op drie jaar tijd. Daar deze indexering praktisch alleen in België automatisch gebeurt*, betekent dat voor onze bedrijven een serieus concurrentieverlies tegenover de buurlanden van zo’n 13%. Dit is niets nieuw, maar is nooit zo erg geweest.
In de buurlanden, maar ook elders, worden de lonen in zo’n situatie ook aangepast, maar per sector en niet automatisch, waarbij men vaststelt welke bedrijven er voor loonsverhoging in aanmerking komen, om te vermijden dat minder goed draaiende zaken daardoor over de kop zouden gaan. Die kunnen nl een zwakkere economische groei hebben, tragere banencreatie, ontwrichte overheidsfinanciën en tekorten op de handelsbalans. Zoiets hebben we in de jaren 1970 al eens mee gemaakt en dat dreigt nu weer te gebeuren. Daarbij komt ook nog dat dit landje met een staatsschuld zit om U tegen te zeggen, terwijl buurlanden – zoals bv Nederland – wel een hogere inflatie aankunnen doordat ze die schuld niét of veel minder hebben.
* Dat gebeurt ook in Luxemburg, Malta en Cyprus, voor zover ge dat 'echte' landen wil noemen.
Om de torenhoge gasprijzen te counteren, wacht Europa niet tot het najaar, maar legt het nu al gasreserves aan en gaat dat proberen via groepsaankopen. Dat zal nodig zijn, zeker als er geen oplossing komt vanuit Rusland en men de bevoorrading vanuit dat land met 2/3 wil verminderen tegen het einde van dit jaar. Er zou een grotere bevoorrading komen uit Amerika en het Midden-Oosten, met wel als gevolg een nog hogere gasprijs.
Verder weigeren de G7 de levering van Russisch gas voortaan in roebels te betalen, zoals Poetin dat eiste. Die zou als reactie daarop de gaspijplijn kunnen sluiten, maar krijgt dan ook geen geld meer binnen en zal het proces om van dat gas vanaf te geraken nog sneller moeten worden. Veel betekenend is dat, ondanks de bedreiging van Poetin de gastoevoer af te sluiten bij niet betaling in roebels, Gazprom -- de gasleverancier zelf – daar geen oren naar heeft en blijft leveren. Of ‘Audi-Kanzler’ Schröder, pas nog in functie verhoogd binnen Gazprom, daar voor iets tussen zit, is niet bekend.
---
Tenslotte nog wat over de NATO, die volgens sommigen aan de oorsprong zou liggen van de oorlog in Oekraïne. De NATO is een defensieve organisatie die nog nooit een land heeft aangevallen. De uitbreiding van de NATO naar centraal- en Oost-Europa was in de eerste plaats niet het gevolg van druk vanwege de NATO, maar een vrije beslissing van democratisch verkozen regeringen. Als die straks de NATO willen verlaten, kunnen ze dat meteen doen. Die zal daarvoor geen oorlog beginnen zoals Rusland in Oekraïne. Na 40 jaar Russische overheersing was het niet de NATO die naar het Oosten trok, maar de Centraal- en Oost-Europese landen die naar het Westen wilden. Met een Poetin die heimwee heeft naar dat Sovjet tijdperk willen zij niets meer te maken hebben.
Na het terugdraaien van de kernuitstap, waardoor Doel 4 kan blijven werken en de goedkeuring van de fusie van de havens van Antwerpen en Zeebrugge, is er deze week nog een derde belangrijke beslissing getroffen in de Koekenstad: Via een akkoord tussen liefst 13 belangengroepen, kan de havenuitbreiding met een tweede getijdedok doorgaan, zal het dorp Doel blijven bestaan, zullen 665 hectaren landbouwgrond omgevormd worden tot natuurgebied en zal 200 hectaren landbouwgebied behouden blijven.
Van doorslaggevende aard voor dit akkoord was de bemiddeling van Freddy Aerts, topambtenaar en bouwingenieur, die 4 jaar aan het dossier gewerkt had en daarvoor speciaal terugkeerde uit zijn pensioen. De actiegroepen die ondertussen al een procedure hadden lopen bij de Raad van State, hebben deze stopgezet en daarenboven beloofd geen nieuwe procedures te zullen opstarten.
Dat alles maakt dat het fusiebedrijf Antwerpen/Zeebrugge meer dan ooit de draaischijf zal worden van de Vlaamse economie en de nummer één van de Vlaamse tewerkstelling. Nu maar hopen dat de werken aan de Oosterweelverbinding en de Ring niet langer zullen worden gehinderd door Greenpeace, BBL, Grondrecht en andere groenen die ook nog een procedure hebben lopen bij de Raad van State en dat men de Pfos/Pfas vervuiling, die er inderdaad is, afzonderlijk zal blijven behandelen, zeker nu er na meer dan 20 jaar zich nog altijd een eerste slachtoffer van enige besmetting ter zake zich moet melden.
Na de laatste vredesbesprekingen tussen Rusland en Oekraïne, die plaats vonden in Istanbul, beloofden de Russen hun troepen uit de onmiddellijke omgeving van Kiev (voorlopig?) weg te trekken. Zogezegd doen ze dat om verder menselijk leed te voorkomen. De Oekraïeners zeggen dan weer dat de Russen dat doen, omdat ze rond Kiev er niet in slagen verder op te rukken. Volgens mij is de echte reden waarom ze Kiev niet bombarderen, wat ze ook hadden kunnen doen zonder er te geraken, zoals ze met Charkov en Marioepol gedaan hebben, omdat ze het historisch centrum van die stad niet willen stukschieten. Dat is nl niet alleen een historische plek voor de Oekraïeners, maar ook voor de Russen (zie mijn blog van 22 maart ‘En nu, Kiev ?) en zelfs Poetin niet de geschiedenisboeken in wil gaan als de vernietiger van het historisch Russisch erfgoed, de bakermat van ‘Kiev – Roes’, waaruit het eerste Russische Rijk is ontstaan.
Wat wél zou kunnen, is dat de Ruski’s hun troepen van de regio Kiev zullen verplaatsen naar de Donbas, waar het tenslotte op 24 mei allemaal om begonnen is. Als Poetin zich bij de ‘bevrijding’ van die regio had gehouden, zou er heel wat van de huidige onmenselijke miserie niet hebben plaats gevonden. Nu zal hij zich tot die regio moeten beperken, al was het maar om verder gezichtsverlies te vermijden.
*‘Drôle de guerre’ – letterlijk vertaald: ‘ Kluchtige oorlog’ - is de naam van een documentaire over de invasie van Nazi-Duitsland in Polen; de start van de Tweede Wereldoorlog.
De Vlaamse liberalen blijken nog steeds niet bekomen te zijn van de laatste opiniepeiling, waarbij zij onder de symbolische drempel van 10% zijn gezakt. Ze zijn daar trouwens niet de enigen die daarover bezorgd zijn, ook onze media tonen zich verrast. In De Standaard van 29 maart schrijft Bart Brinckman dat van de liberale voorzitter Lachaert eerder bekend is dat die kiest voor donkerblauwe accenten. M.i. leeft die Brinckman op een andere planeet. Lachaert is uitgerekend de man die het bij de donkerblauwe aanhang grondig verkorven heeft door bij de voorzitterverkiezing eerst te beloven voor een centrumrechtse regering te gaan en daarna – eens verkozen – te hebben gekozen voor een centrumlinkse, net hetzelfde wat zijn tegenkandidate Gwendolientje had beloofd.
Lachaert had er blijkbaar op gespeculeerd dat de populariteit van Crootje als premier voor zijn partij belangrijker was – de postjes bij de liberalen, weet je wel - maar dat blijkt niet het geval te zijn. Alhoewel ‘Alexandre’ (zoals men hem thuis noemt) in de peilingen wel op de eerste plaats blijft staan als populairste Vlaamse politicus, zegt dat electoraal gesproken niets. Dat is vroeger ook altijd zo geweest bij al zijn Vlaamse voorgangers als Belgisch premier. De reden daarvoor is waarschijnlijk dat men die bijna elke dag op Tv te zien krijgt, zo’n beetje zoals de reclame.
---
Tenslotte nog dit voor onze taalpuriteinen: het woord ‘pandemie’ slaat niet in de eerste plaats op de ernst van de ziekte, maar op de verscheidenheid.
Een pandemie is een epidemie op wereldwijde schaal. Het woord is afkomstig uit het Grieks: παν (pan) betekent geheel, δῆμος (dêmos) betekent volk. Van dat laatste komt ook ons woord ‘democratie’.
Een ziekte kan plaatselijk veel erger zijn, maar is geen ‘pandemie’ als ze niet overal aanwezig is over de hele wereld, zoals bij corona het geval was. Het wordt dan een ‘endemie’ geheten.
In de laatste weekeindeditie van De Tijd verscheen een uitgebreid artikel aan de hand van Kenneth Rogoff. De man van 69, is een voormalig hoofdeconoom van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en professor economie aan de universiteit van Harvard. Samen met een collega gaf hij zopas een boek uit met de titel : ‘This time is different’, waarin hij o.m. een pleidooi houdt tegen hoge staatsschulden en voor meer zelfvoorzienendheid, iets dat niet alleen geldt voor de States, maar evenzeer voor andere landen, het onze inbegrepen.
Volgens professor Rogoff zijn de pandemie en de invasie van Poetin de ergste schokken sinds de oliecrisis van de jaren 1970. Daar bovenop komt nu dan nog de groeivertraging in China. En er is oorlog, een sluimerende pandemie en een oplopende inflatie, waarbij het woord ‘stagflatie’ valt, een combinatie van stagnatie en inflatie. ‘Het voelt aan’, zegt hij, ‘als het einde van de jaren 1960’. Hij noemt de inval in Oekraïne veel zenuwslopender dan de pandemie. ‘Een mogelijk instabiele megalomaan, die zich in het Kremlin schuil houdt met 5.000 nucleaire raketten, terwijl zijn leger westwaarts trekt’.
Waaraan ik zou willen toevoegen: ‘Om een buurland, waarmee Rusland een gezamenlijke geschiedenis, cultuur en godsdienst heeft, grotendeels te verwoesten omdat de mensen daar niet langer willen leven in de invloedsfeer van een quasi totalitair regime waaraan ze alleen maar slechte herinneringen hebben’.
---
En dan nog even iets over de reactie op het aanhalen van het Peter Principe in mijn vorige blog. Dat is inderdaad een managementterm, die echter ook in het boek van Peter & Hull werd toegepast in de politiek en waarbij Peter o.m. het voorbeeld geeft van Julius Caesar, die slaagde als legeraanvoerder, maar – volgens hem - boven zijn competentieniveau zat als staatsman.
Ik heb het boek thuis, de originele Engelstalige uitgave van Buccaneer Books
Onze vroegere nationale-, nu Europese Charel ziet zijn mandaat als voorzitter van de Europese Raad verlengd met twee en een half jaar, tot eind 2024. De man barst van de ambitie, maar heeft in werkelijkheid niet veel positiefs uitgevoerd. Dat men hem ‘de secretaris van Macron’ noemt zal daar ook niet veel aan verhelpen.
Michels carrière doet zo’n beetje denken aan die van partijgenote Sofie Wilmès, die ‘riskeert’ in het najaar benoemd te worden als nieuwe secretaris-generaal van de NATO en in feite blijft omhoogvallen bij gebrek aan gewicht (mijn blog van 12 februari). Gestart als ‘zoon van’, werd Michel jr reeds Waals minister op zijn 25ste. Dat hij in de Zweedse coalitie premier van België werd, dankte hij aan het feit dat hij op dat ogenblik voorzitter was geworden van MR, die men nodig had om de socialisten er buiten te houden.
Of Michels carrière crescendo zal blijven lopen, is – in tegenstelling tot die van Wilmès – eerder twijfelachtig. De man is wat te houterig en zijn Engels is niet van het beste. Ook zijn houding bij enkele topontmoetingen, waarbij Ursula von der E.U. straal genegeerd werd (o.a. bij Erdogan) en Charel daartegen niets ondernam, wordt hem kwalijk genomen. Hij lijkt echt wel een typisch voorbeeld van het Peter Principe dat zegt dat ‘mensen in een hiërarchisch systeem gepromoveerd worden tot ze een niveau bereiken waarvoor ze niet langer competent zijn’. ‘Doodgepromoveerd’, zeg maar.
