|
Onze vroegere nationale-, nu Europese Charel ziet zijn mandaat als voorzitter van de Europese Raad verlengd met twee en een half jaar, tot eind 2024. De man barst van de ambitie, maar heeft in werkelijkheid niet veel positiefs uitgevoerd. Dat men hem ‘de secretaris van Macron’ noemt zal daar ook niet veel aan verhelpen.
Michels carrière doet zo’n beetje denken aan die van partijgenote Sofie Wilmès, die ‘riskeert’ in het najaar benoemd te worden als nieuwe secretaris-generaal van de NATO en in feite blijft omhoogvallen bij gebrek aan gewicht (mijn blog van 12 februari). Gestart als ‘zoon van’, werd Michel jr reeds Waals minister op zijn 25ste. Dat hij in de Zweedse coalitie premier van België werd, dankte hij aan het feit dat hij op dat ogenblik voorzitter was geworden van MR, die men nodig had om de socialisten er buiten te houden.
Of Michels carrière crescendo zal blijven lopen, is – in tegenstelling tot die van Wilmès – eerder twijfelachtig. De man is wat te houterig en zijn Engels is niet van het beste. Ook zijn houding bij enkele topontmoetingen, waarbij Ursula von der E.U. straal genegeerd werd (o.a. bij Erdogan) en Charel daartegen niets ondernam, wordt hem kwalijk genomen. Hij lijkt echt wel een typisch voorbeeld van het Peter Principe dat zegt dat ‘mensen in een hiërarchisch systeem gepromoveerd worden tot ze een niveau bereiken waarvoor ze niet langer competent zijn’. ‘Doodgepromoveerd’, zeg maar.
|
