Er zou grote paniek zijn ontstaan binnen de Open VLD omdat Rik Daems zou gedreigd hebben de partij te verlaten en naar de Lijst Dedecker over te stappen. Het staat nog allemaal in de voorwaardelijke wijs, maar waar rook is, is vuur (zei Uilenspiegel en hij stak zijn pijp aan verse koevla aan!). Rik Daems, Hendrik voor de intellectuelen en Henri voor zijn Waalse madam, behoorde in de jaren negentig tot de top van de VLD en was binnen de partij dé begrotingsspecialist. Het was voor hem dan ook een pijnlijke verrassing toen hij in de eerste regering Verhofstadt geen minister van Financiën werd, maar zich moest tevreden stellen met de portefeuille van overheidsbedrijven. Daar maakte hij het drama van Sabena mee, nota bene het grootste faillissement dat België tot dan toe gekend had en dan nog een binnen zijn eigen Leuvense kieskring. Iedereen die TV kijkt, herinnert zich nog de scène van Daems die champagne drinkt met de Zwitsers die later Sabena de nek zou omdraaien. Nog erger was, dat de zaak hem door Verhofstadt uit handen werd genomen. Die bakte er ook niets van, maar Daems had wel de bonen gegeten. Hij is dat feitelijk nooit meer te boven gekomen, grotendeels omdat de Sabéniens een deel van zijn kiezerspubliek waren. Die, én hun vrienden en familie, hebben hem toen laten vallen. Zelfs een verhuis van Leuven naar Herent heeft daaraan niets kunnen veranderen. Ook tijdens de gemeenteraadsverkiezingen aldaar, kreeg Daems klop en dat was op 11 juni niet anders bij de federale verkiezingen. Enkele ongelukkige daden, zoals het tot "bucht" verklaren van zijn eigen familiewijn op een blinde proeving, een foto waarbij hij languit op de trappen van zijn kast van een villa lag, tot het dumpen van zijn vrouw voor een Waalse socialiste, zullen daar zeker toe hebben bijgedragen. De (her)benoeming van Patricia Ceyssens tot nieuwe minister in de Vlaamse regering heeft als neveneffect, dat er in een volgende federale regering, als die er al komt, geen plaats zal zijn voor een tweede Open VLD-er uit het kleine Leuvense kiesarrondissement. Daems dus terug naar af en zonder serieuze compensaties. Daems zou niet de eerste VLD-er uit het Leuvense zijn die naar Dedecker overloopt. Vorige week was er nog de overstap van Stef Goris (ex-kamerlid), gemeenteraadslid Nathalie Theys en bijna de voltallige Open VLD-afdeling van Aarschot. Ondanks al zijn perikelen, is Daems wel de bekendste naam en blijkbaar wil men bij Open VLD zo iets toch vermijden, al vraag ik me af wat Dedecker met Calimero zou gaan aanvangen. Het zal niet zijn omdat Daems morgen op de LDD-lijst zal staan, dat de ex-Sabéniens bv weer voor hem zullen gaan stemmen, om over zijn andere fratsen nog maar te zwijgen. Als hij zich nu eens wat meer zou bezig houden met zijn familiewijn, zou dat geen oplossing zijn? --- P.S. Gisteren stond er in mijn blog een fout v.w.b. het aantal kabinetsleden in de Vlaamse regering. 4.000 is het totaal aantal werknemers in die regering, waarvan ± 500 kabinetsleden. Dat is al wat minder, maar nog veel te veel (± 50 extra medewerkers per ministerie!).
"Wat we zelf doen, doen we beter" is een slogan die terecht of ten onrechte al jaren wordt aangehaald en die wordt toegeschreven aan Gaston Geens zaliger gedachtenis, de eerste minister-president van Vlaanderen. Het blijkt nu, dat de heer Geens het niet letterlijk zo heeft gezegd en dat de correcte versie luidt: "We zullen moeten bewijzen dat wat we zelf doen, ook beter doen". Dat is dus een kleine, maar belangrijke nuance. Ik moet trouwens eerlijk toegeven, dat ik het correcte citaat ook niet kende. Ik moest er wel aan denken i.v.m. met de zaak Moerman. Daaruit is gebleken, dat de Vlaamse regering heel wat slechte gewoonten van de federale heeft overgenomen. Denk maar aan de kabinetsleden. In een normale democratie heeft elk ministerie een vaste administratie. Daarin zitten mensen die er meestal hun hele loopbaan blijven en over het algemeen zeer bekwaam zijn in het specifiek departement waarin ze werken. Daar België geen normale democratie is, bleek zo'n administratie hier niet voldoende te zijn en was het al enkele decennia lang de gewoonte dat elke minister een deel kabinetsleden benoemde waarmee hij zich omringde. Die kabinetsleden waren natuurlijk bijna altijd mensen van dezelfde politieke gezindheid en in vele gevallen kwamen ze zelfs uit de vriendenkring en zelfs uit de familie van de minister zelf. Onnodig te zeggen, dat nepotisme hoogtij vierde en er heel wat mistoestanden ontstonden die deontologisch niet goed te praten waren. Bij het aantreden van Paarsgroen zou Verhofstadt aan die situatie eens een einde gaan maken. Ge weet wel, zijn "actieve welvaartstaat" en dergelijke fabeltjes meer. Hij, Verhofstadt, zou in het slechtste geval een einde maken aan de wildgroei van kabinetsleden, in het beste geval zou hij het fenomeen helemaal afschaffen. Wat is er van gekomen? Niks, niente, ingenting! Erger nog, op vele kabinetten is ondertussen het aantal kabinetsleden toegenomen i.pl.v. afgeschaft of verminderd. En dat geldt ook voor de Vlaamse regering, die in hetzelfde bedje ziek blijkt te zijn. Volgens klokkenluider Aernoudt "werken" er tegenwoordig op de Vlaamse kabinetten niet minder dan vierduizend (4.000!) medewerkers, waarvan ± 500 kabinetsleden (DS 11.10.07 blz 9). En dat in een tijd waarin automatisering en computerisering hoogtij vieren. Het is hoge tijd, dat daaraan iets wordt gedaan. We zullen het inderdaad moeten bewijzen, dat wat we zelf doen, ook beter zal zijn. Merci, Gaston!
Voor wie zinnens zou zijn in Brussel e.o.a. cultureel evenement mee te maken, hier een gouden tip: de Kamercommissie van Binnenlandse Zaken. Daar speelt een opera buffo af in liefst elf bedrijven, die - als het zo verder gaat - de concurrentie met "Mooi en meedogenloos" gemakkelijk aan zou kunnen. De leiding van de tragikomedie ligt in handen van niemand minder dan Pietro Il Freno en die heeft het al klaar gespeeld de eerste twee bedrijven af te haspelen in vier weken. Alle gekheid op een stokje: De (C)rem en Co zijn zich hopeloos belachelijk aan het maken met de bespreking over de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde. Eerst moest hij zich inhouden om verkenner Van Rompuy niet te hinderen, nu temporiseert hij omdat Leterme - eindelijk! - een paar succesjes heeft geboekt in de onderhandelingen voor een nieuwe regering. Het mag dan al zijn, dat de druk op de francofonen blijft met die stok achter de deur, mocht het bij Leterme (nog maar eens) mislopen, de komedie ligt er een beetje té dik bovenop. Steeds vindt De (C)rem een reden om niét door te gaan. Eergisteren waren ze er zelfs: de reeds zo opgehemelde vijf minuten die er nodig zouden zijn om de zaak (wettelijk, nota bene) te regelen. De Franstaligen, onder leiding van PS-er Yvan Mayeur*, verlieten de zaak en gaven de Vlamingen de kans de zaak gewoon verder te zetten én te stemmen. De (C)rem durfde dat echter niet aan, omdat hij weet daardoor de kans te verspelen in het nieuwe parlement kamervoorzitter te worden. Van Herman Van Rompuy wordt immers verwacht dat hij minister zal worden in een regering Leterme (áls die er ooit komt). De bedreiging van Vlaminghater Maingain, dat er geen Leterme regering zal komen als de volksvertegenwoordiging in de commissie B-H/V splitst, volstaat om Pieterke in zijn broek te laten doen. --- * Over die Yvan Mayeur nog even dit. De man is PS-volksvertegenwoordiger en voorzitter van het OCMW van Brussel stad. Daarenboven is hij, voorlopig nog, voorzitter van IRIS, het overkoepelend orgaan van de Brusselse openbare ziekenhuizen. Ge weet wel, die waar men het vertikt Nederlands te spreken. De man is in die laatste functie zozeer in opspraak gekomen (ook al omdat beide functies niet verenigbaar zouden zijn), dat zelfs zijn francofone medestanders hem daar weg willen Hij zou kunnen opgevolgd worden door niemand minder dat tante Laurette... Tenslotte, voor de "petite histoire" zoals men dat zo mooi in het Frans zegt: Mayeur is de ex-man van de huidige madame Henri Daems, Sofie Pécriaux. It's all in the game!
Het is in feite begonnen bij de invoering van de euro. Toen werd alles dooreengenomen 7% duurder. Sommige zgz bankspecialisten zijn het daarmee niet eens, omdat zij zich een globaal beeld vormen, met daarbij bv de elektrische toestellen en de elektronica, die inderdaad goedkoper werden en nog steeds worden. Het gewone huisgezin koopt echter niet elk jaar een nieuwe TV of koelkast, maar wel elke dag voedsel en het is juist dat laatste dat steeds duurder wordt. Als zelfs een goedkope winkelketen als Aldi al stelt, dat bijna een derde van haar producten tot 30% duurder kunnen worden in de nabije toekomst, dat wil dat toch wat zeggen. Oorzaak is het al welbekend tekort aan granen, melk, vetten en oliën die de basis vormen van veel voedingswaren. Als reden wordt aangegeven dat er slechte oogsten zijn geweest, maar dat is nog voorgekomen. Verder de hogere consumptie door de miljardenbevolking van China en India, en dat klopt. Tenslotte het feit dat graangewassen, zoals tarwe en maïs, worden aangewend voor biobrandstof. Dat laatste is natuurlijk te gek om los te lopen en zal er mede voor zorgen dat de armere mensen op deze aardbol nog armer zullen worden. Om de 800 miljoen uit de eerste wereld auto te kunnen laten rijden, zullen de paar miljard uit de derde wereld minder te eten krijgen! Het is zelfs al zover, dat bij ons de accijnzen op de normale brandstof verhoogd zijn zgz ten voordele van biobrandstoffen die nog niet eens te verkrijgen zijn. M.a.w. een zoveelste verdoken belasting, met dank aan Paars. Als men er dan nog bij bedenkt, dat de overheid in feite het aanwenden van voedsel voor brandstof nog extra subsidieert, is de kous helemaal af. En daar houdt het niet mee op. De elektriciteit zal schaarser (en dus duurder) worden, ook al omdat onze ongeëvenaarde Paarse regeringen uit de kernenergie wilden stappen. Die maatregel kan teniet worden gedaan - waarschijnlijk zal dat ook gebeuren - maar zolang dat niet officieel bevestigd wordt, investeert geen enkel bedrijf in alternatieve energie. Daarbij trouwens nog de bedenking, dat die alternatieve energie hoe dan ook zo'n driemaal duurder zal zijn als de kernenergie. Met de grondstoffen is het al niet veel beter besteld, dit weer mede door de gestegen vraag in China en India. Zelfs de staalfabrieken van Luik (de vroegere Cockeril-Sambre subsidie-eters), worden terug opgestart wegens het globaal tekort aan staal. De brandstoffen zelf, tenslotte, zitten op het hoogste peil ooit en niets laat voorzien, dat daarin veel verbetering zal komen. Kortom, het leven wordt met de dag duurder. Waar ze dat blijkbaar nog niet gesnapt hebben, is bij enkele van onze overbodige provincieraden. Die van West-Vlaanderen gaat een extrataks heffen of tweede verblijven en deze van Antwerpen gaat alle provincietaksen verhogen, zowel voor bedrijven als voor particulieren. Het zou veel beter zijn, mocht men die nutteloze, voorbijgestreefde instellingen, die er alleen nog zijn om uitgerangeerde politiekers onderdak te verschaffen, compleet zou opdoeken. Om het leven van zijn minder begoede burgers wat goedkoper te maken, heeft de Belgische staat de mogelijkheid een hele serie besparingen te doen in eigen huis, door de ministeriële kabinetten af te slanken en nutteloze geldverspillers zoals provincieraden en bv de senaat af te schaffen. Dat zou meer opbrengen dat bv de federale belastingen te verlagen, terwijl ondertussen provinciale en gemeentetaksen stelselmatig verhoogd worden, zoals we onder Verhofstadt II ook al hebben meegemaakt. Kortom, er is werk aan de winkel, niet in het minst voor de consumentenorganisaties die nu eens de kans krijgen de rekeningen van de diverse warenhuizen en discounts eens grondig en continu te vergelijken. Ik heb zo de indruk, dat er dan wel eens enkele verrassingen uit de bus zouden kunnen vallen.
Met veel pijn en smarten hebben de regeringsonderhandelaars een eerste akkoord op papier gezet, nl dat over asiel en migratie. Men zal tegenwoordig vijf i.pl.v. drie jaar hier moeten wonen, één van de landstalen moeten kennen en financieel verantwoordelijk zijn als men een partner uit het land van oorsprong wil "importeren". Gedaan dus met het goedkoop immigreren op kosten van onze sociale zekerheid. Met dit akkoord ziet men nog maar eens hoe lichtzinnig de regeringen Verhofstadt gedurende acht jaar bezig zijn geweest. Het feit dat de liberalen, of wat daarvoor doorgaat, nu wel bereid zijn voorwaarden te stellen, is een zoveelste bewijs dat ze toen bij Paars de wet van links hebben moeten ondergaan. Er vallen trouwens nog lijken uit de kast. In de eerste plaats Fientje Moerman(sk) die het nu moet bekopen dat ze een Belgicist mee in haar Vlaams kabinet had opgenomen. Daarnaast wordt het Arm Bels Leger onder curatele geplaatst. Du jamais vu, om het in Flahauts eigen taaltje te zeggen. Er is een bedragje van ergens tussen de honderd en de tweehonderd miljoen euro zoek. Dat Fransdolle hollebolle Flahaut dit wordt aangesmeerd door een Vlaamse "familie"genote, is dubbel pijnlijk. Financiën, Justitie en Gezondheidszorg riskeren trouwens eenzelfde behandeling omdat ook deze departementen, toevallig allemaal beheerd door Walen, in hetzelfde bedje ziek blijken te zijn. De tijd, toen gaten in de begroting konden worden gedicht met het kapen van pensioenfondsen en het verkwanselen van overheidsgebouwen, is - voor hen - jammer genoeg voorbij. Het is nu al zeker dat het gat in die laatste paarse begroting voor 2007 niet meer dicht te rijden is. Onlangs is nog uitgelekt, dat het land zo'n miljard euro (!) minder inkomsten zal hebben als gevolg van het invoeren van de zo bewierookte notionele intrestaftrek. Die was in feite bedoeld om meer buitenlandse investeringen aan te trekken, maar was zo onzorgvuldig in elkaar gestoken dat het vooral reeds in België werkende bedrijven ze hebben aangegrepen, waardoor ze de facto een belastingsvermindering kregen op reeds bestaande activiteiten. "Paars, Oh Paars", om het met de woorden van Hugo Claus' partner te zeggen...
Vandaag had er normaal een nieuwe regering moeten zijn die dan een beleidsverklaring zou voorlezen in een parlement dat na vier maanden nog eens officieel bijeenkomt. Gezien er nog steeds geen regering is, komt er van die verklaring dus ook niets in huis. Is dat een ramp? Het land werkt normaal, zoals altijd. De lopende zaken worden afgehandeld door de oude ploeg. Nieuwe belastingen zijn er nog niet in het zicht. De nationale munt moet niet meer ondersteund worden omdat ze niet meer bestaat. Waar zouden we ons druk om maken? De onderhandelaars van oranje-blauw hebben eindelijk een eerste akkoord bereikt, over asiel en migratie. Om dat te bereiken hebben ze tweemaal een vergadering tot diep in de nacht moeten beleggen om madame Milfoisnon over de streep te kunnen trekken. Men kan zich dan ook al indenken, wat dat zal worden als er gesproken zal moeten worden over hét nationale probleem, het communautaire. Volgens De Gucht, zoals we weten een "kenner", komt de nieuwe regering er tegen de viering van de wapenstilstand. Hij heeft er echter niet bijgezegd van welk jaar! Gelukkig is er toch nog goed nieuws voor dit gekweld land. Er komt nóg een onderzoek naar de bende van Nijvel. Twintig jaar na de laatste feiten en dat nadat men enkele jaren geleden al eens enkele bossen heeft omgewoeld, toen men dacht dat een van de gangsters er begraven lag. Die affaire is zo'n beetje de Belgische variant van het monster van Loch Ness geworden. Dat komt ook steeds terug in het nieuws zonder dat het gevonden wordt. Had men indertijd het dossier van deze moordpartijen niet uit de handen van de Dendermondse onderzoeksrechter Troch gehaald en het in een kast van het gerechtsgebouw van Charleroi begraven, dan was er een faire kans geweest dat deze misdaden zouden zijn opgelost. Dit gebeurde, nadat men er achter gekomen was, dat de mogelijkheid bestond dat de misdaden van de bende iets te maken konden hebben met de roze balletten, nog zo'n zaak die nooit werd opgelost. Blijkbaar waren er echter personen of organisaties, die dat liever niet zagen gebeuren en verdween alles in de Belgische doofpot. Het huidige onderzoek naar de bende gebeurt door een zgz "profiler". Misschien kan die ook eens zoeken naar het profiel van de volgende federale regering?
Hij heeft het nog maar eens klaargespeeld, onze roemrijke minister van Buitenlandse Zaken. Met de takt hem eigen (die van een olifant in een porseleinwinkel), heeft hij weer eens enkele uitspraken gedaan die konden tellen. Deze keer waren ze eens niet gericht aan Kabila, Balkenende of een ander buitenlands staatshoofd, maar tot zijn medestanders (?) in de gesprekken omtrent de vorming van een oranjeblauwe regering. De kop van jut was nog maar eens Bart De Wever en deze laatste heeft niet gewacht daarop te reageren, evenmin trouwens als Jo Vandeurzen dat gedaan heeft. Dit alles gezegd zijnde en er rekening mee houdend dat het Vlaamse Front voor de onderhandelingen een lelijke deuk heeft gekregen, moet het van mijn hart dat de burgemeester van Berlare (nog zo'n cumulard!) echter wel gelijk had. De vraag is natuurlijk, of hij dat nu persé weer op straat moest gooien. In mijn vorige blog (over het karteldilemma) was ik trouwens al tot een gelijkaardige conclusie gekomen. Oranjeblauw kan er alleen maar komen als het Vlaamse kartel een groot deel van zijn verkiezingsbeloften inslikt, simpelweg omdat men met de partijen die nu aan tafel zitten niet aan een tweederde meerderheid geraakt. De onderhandelaars mogen dan (misschien) vandaag al een eerste akkoord maken over asiel en migratie, zolang er geen communautaire eensgezindheid is, komt er van een Leterme I niets in huis. Het ware beter Reynders eerste minister te laten worden, omdat het de enige manier zou kunnen zijn (allemaal in de voorwaardelijke wijs) dat er substantiële toegevingen zouden kunnen komen vanwege de Franstaligen. Zelfs een regering met de PS (en zonder het CDH) is voor Vlaanderen een betere uitkomst dan een met de huidige partijen waarbij wij het weer zullen zijn die de prijs zullen mogen betalen. Wat kan het Vlaanderen schelen hoe men de postjes verdeelt aan de zuidkant van de taalgrens? Dat ze dat bij de CD&V niet willen slikken, is één zaak. Dat Bart en zijn N-VA zich in de vernieling gaan rijden als ze daaraan blijven meedoen, is een andere. Als de N-VA de toegevingen gaat doen die wij vrezen, dan moet die partij inderdaad plat op haar buik gaan om onder de lat te kunnen. De Gucht heeft daarin gelijk. Of dat echter een reden is, om dat voor de camera's te komen vertellen, is een ander paar mouwen. Als hoofd van de diplomatie blijft De Gucht dan ook een contradictio in terminis.
Op de vergadering van oranje-blauw op vrijdag, de eerste sinds meer dan een maand, werd champagne geschonken. Dit gebeurde omdat formateur-bis Leterme verjaarde, niet omdat er enig succes zou behaald zijn. De vergadering duurde trouwens, naar slechte gewoonte, tot diep in de nacht. Nog een bewijs, dat de besprekingen niets hadden opgeleverd, zeker niet bij onderhandelingen zonder dead line. Een klein kind wist/weet dat men met oranje-blauw niet aan een tweederde meerderheid kan geraken. Het was/is dan ook logisch, dat er van een echte staatshervorming geen sprake kan zijn met de partijen die nu al meer dan honderd dagen naast elkaar zitten te praten en waarbij de linkse humane democraten van madame Milfoisnon gewoon dwars blijven liggen over alles en nog wat. Er is op dit ogenblik nog altijd niet één akkoord op papier gezet. Het enige antwoord op Milquet's arrogantie zou kunnen zijn de PS mee in de boot te halen en het CDH te laten vallen. De Waalse socio's vragen niet beter, maar het CD&V lijdt waarschijnlijk nog liever gezichtsverlies. Dat gezichtsverlies komt er sowieso aan, want áls de oranjeblauwe regering er zal komen, zal het CD&V zijn staatshervorming op zijn buik kunnen schrijven. Officieel wordt ze dan zgz uitgesteld, maar in dit geval wordt uitstel afstel. Er gaan toegevingen moeten komen voor de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde en meer dan waarschijnlijk zal er gekozen worden voor een nationale kieskring én voor samenvallende verkiezingen in de toekomst. Als dát doorgaat, wordt het voor de tsjeven een electorale afgang, die zich meteen in 2009 zal manifesteren. Met de innige deelneming aan de 800.000 die voor verandering hadden gekozen. Voor wie het waarschijnlijk nóg erger zal worden, is de N-VA. Die zal de weg van de Volksunie (én van Spirit) opgaan. VB-kiezers, die in De Wever geloofden, zijn er aan voor hun moeite en zullen terugkeren naar het origineel. Ondertussen is "Deckerke" de N-VA kiezers duchtig aan het opvrijen om hen een alternatief aan te bieden. Voor Leterme en Co is er natuurlijk ook een andere mogelijkheid, nl eens moed te tonen en te zeggen dat ze er mee stoppen en niet in een volgende regering zullen treden. Er zal dan waarschijnlijk geen nieuwe federale regering komen en ondertussen kan men B-H/V kosteloos, zonder enige compensatie splitsen via de kamercommissie. C'est simple comme bonjour, om het in Maingains woorden te zeggen. De vraag is maar, of ze daarvoor de moed zullen hebben?
De huidige politieke crisis heeft alvast één voordeel opgeleverd: het buitenland geraakt stilaan op de hoogte van de Belgische warboel. Tot nu toe was het altijd zo, dat België in de meeste landen beschouwd werd als een Franstalige staat. Dit was grotendeels te wijten aan onze consulaten en ambassades die vroeger bijna uitsluitend door Franstaligen en francofielen werden bemand, maar ook doordat de buitenlandse pers hier hoofdzakelijk de Franstalige media volgt. Daarin komt nu stilaan verandering en dat is mede in de hand gewerkt door de stunt van het Vlaams Belang die de buitenlandse pers daarover had bijeengeroepen. Ook Karel De Gucht heeft het nu nodig geacht een nota rond te sturen aan zijn diplomaten in het buitenland om de plaatselijke geïnteresseerden een meer objectief beeld op te hangen van de huidige situatie. Toch moeten we niet denken, dat daarmee de zaak is opgelost. Eergisteren bracht Barroso, de voorzitter van de Europese commissie nog een bezoek aan de redactie van De Standaard en liet hij daar horen dat hij vierkant achter de Belgische solidariteit staat. Of hij daarmee die petitie van de vakbonden bedoelt, is niet meteen duidelijk. De vraag is wel, waar Barroso zich mee komt moeien. Die petitie heeft, naar het schijnt, momenteel zo'n 50.000 handtekeningen opgeleverd. Dat is, och arme, tweemaal een vol stadion van Anderlecht of Standard. Dat is 4% van de Vlaamse kiezers. Dat betekent, dat er nog meer dan 8 miljoen Belgische kiezers niét ondertekend hebben. Alles is dus relatief. Ook Herr Pöttering, de Duitse voorzitter van het Europees parlement dacht zijn steentje te moeten bijdragen, toen hij, ter gelegenheid van de 75ste verjaardag van het Belgische icoon Étienne Davignon, kwam vertellen dat hij rekende op het voortbestaan van de eenheid van België. Dit alles om maar te zeggen, dat we er nog lang niet zijn. Toch blijft het ook daarom ook aan te raden als eerste stap naar een confederalisme te gaan, waardoor België naar buiten toe nog even blijft bestaan. Daardoor vermijden we een hoop trammelant met Europa en bepaalde buurlanden en krijgen we de tijd de echte splitsing van dit land op een rustigere en efficiëntere manier uit te werken. Eerst wordt het nog even wachten of Leterme-bis erin zal slagen ook maar iets te bereiken. Ondanks alle hoopvolle verwachtingen en nieuwe nachtelijke vergaderingen, is er nog steeds helemaal niets op papier gezet. 't Zal toch geen ezelsdracht worden, zeker?
Die hele zaak Van Temsche komt bij mij stilaan de strot uit. Niet dat ik niet zou vinden dat de jongeman schuldig is. Wat hij gedaan heeft is nergens mee goed te praten. Volgens mij is hij dan ook niet helemaal in orde in zijn bovenkamer. Zelf als hij zo'n racist zou zijn als men hem wil verwijten, dan schiet men nog geen peuter dood. Kortom, Van Temsche verdient, ook volgens mij, de maximum straf, of dat gevangenis of internering moet worden, wil ik in het midden laten. En daar schijnt het schoentje te wringen, althans voor de zgz wereldverbeteraars. De zaak Van Temsche zal en moet een racismezaak worden, zoveel is zeker. Dat was al duidelijk vanaf de eerste dag. Ik herinner me nog een journaal op VTM, waar nieuwsanker Catherine Moerkerke aan duider Pol Vandendriessche zei, dat het nu met het Vlaams Belang wel helemaal zou gedaan zijn. Het duidelijkste bewijs nu is, dat de advocaat van het Turkse slachtoffer, is moeten opstappen omdat hij er zich in Terzake door de nestvervuilers van de VRT heeft laten rollen door als zijn oprechte mening te geven, dat racisme in dit proces wel meespeelde, maar niét de hoofdoorzaak was. Het kot was meteen te klein. Meester Van Aelst werd, op vraag van de Turkse familie afgevoerd, want die vindt dat het hier in de eerste plaats en alleen om racisme gaat. Ze zal nu verdedigd worden door Jos Vander Velpen, het prototype van de links geëngageerde advocaat, voorzitter van de Liga voor de rechten van de mens, de man die indertijd ook tegen het Vlaams Blok pleitte. Men kan de nijdigheid zo van de man zijn gezicht aflezen. Barbertje moet hangen en dat is voor links niet alleen Van Temsche. Kortom, het hele linkse establishment heeft weer eens een been gevonden om op te knagen en zal niet nalaten dit grondig te doen. Daarom lijken er op deze wereld op dit ogenblik ook geen andere problemen meer te zijn. Voor onze media is er maar één thema meer: het proces Van Temsche. Gelukkig zijn er nog CNN, BBC World en de Nederlandse zenders, waar men wél kan relativeren.
Eigen lof stinkt, is het gezegde. Toch kan ik het niet laten een pluim om mijn hoed te steken. Gerolf Annemans noemde gisteren in de kamercommissie de voorzitter Pieter de Rem. Dat werd overal vermeld. Welnu, die bijnaam had de man van mij al gekregen op 19 september! Voor de rest valt er van die commissievergaderingen weinig positiefs te vertellen. Het gaat daar zo'n beetje als op de processie van Echternach: drie stappen vooruit, twee achteruit. Ook op de zitting van gisteren, de vierde reeds, werd er weer weinig vooruitgang geboekt. Eerst was de achterliggende reden dat verkenner Herman Van Rompuy niet gehinderd mocht worden. Nu blijkt datzelfde te gelden voor informateur-bis Leterme. Deze laatste, die er volgens mij zelf niet meer in gelooft, heeft de feitelijke nieuwe gesprekken dan weer uitgesteld tot volgende week. Een echte "surplace", om het in wielertermen te zeggen, de sport waarvan ook de geitenboer uit de Westhoek een fan is. Vlaanderen schiet met al dat getreuzel echter weinig op. Ook Michel Doomst, burgemeester van een Vlaams-Brabantse gemeente en een der promotoren achter de acties van de collega's burgemeesters, blijft mee op de rem staan. Misschien zal hij dat moeten doen van zijn CD&V-broodheren, maar het komt zijn reputatie niet ten goede. Er is nu beloofd, ook door De (C)rem, dat er volgende week in de kamercommissie wel degelijk zal gestemd worden. Er zijn daar 16 Vlamingen tegen 9 francofonen, er mag er zelf eentje (die van Groen! waarschijnlijk) nog zich onthouden of tegenstemmen. Brussel-Halle/Vilvoorde moet gesplitst worden. Als dat voor gevolg zou hebben dat de tweede ronde van Leterme daarop ook vast zou laten, tant pis! Dan gaan we maar naar een volgende verkiezingsronde met als thema de splitsing van heel België. --- Terloops nog even vermelden dat enkele ministeriële departementen van de regering Verhofstadt II voor het jaar 2007 al in het rood duiken. Het gaat om Defensie (Flahaut), Justitie (Onkelinx), Financiën (Reynders) en Volksgezondheid (Demotte). Stuk voor stuk allemaal departementen geleid door Walen. "Les affaires, c'est l'argent des autres". Gelukkig blijven wij solidair!
Zeven (7) jaar na de start van het onderzoek en zes jaar na het faillissement van Lernout & Hauspie, is het proces daarover eindelijk begonnen. Voor Belgische begrippen is dat zelfs nog vrij snel. De zaak Beaulieu, met de Belgische Staat als benadeelde, sleept al 15 jaar aan en het proces daarover is niet eens begonnen. Erger nog, waarschijnlijk komt er niet, omdat het hoger gerechtshof van Straatsburg de Belgische Staat al veroordeeld heeft wegens het overschrijden van elke normale rechtstermijn. De Belgische Justitie is een farce, waarin geslepen advocaten grof geld verdienen door zich te specialiseren in een gedeelte van de onbeschrijflijk chaotische wetgeving. Iets wat rechters (en zeker volksjuries) niet kunnen, waardoor de hele rechtsgang wordt scheefgetrokken. Verder is er de belachelijke wet Lejeune, die ervoor zorgt dat uitgesproken straffen tot één derde herleid worden en zelfs de allerzwaarste straf (levenslang) maar 12 jaar duurt. Drugsdealers, handelaars in de dood, die in sommige landen letterlijk de doodstraf krijgen, lopen hier na een paar jaar weer vrij rond en kunnen hun handeltje herbeginnen. Ontsnappen uit een gevangenis is hier geen strafbare daad. Lopen maar! De Europese Post wordt geprivatiseerd. Zowat heel Europa is het daarmee eens, met uitzondering van België en Luxemburg. Dat houdt in, dat België zijn grenzen voor de concurrentie tot 2011 kan gesloten houden. In Zweden is de Post al vrij, in Nederland en Duitsland vanaf 2009. Het gevolg daarvan zal zijn, dat de Belgische Post in 2011 zal moeten concurreren tegen een buitenland dat er al enkele jaren ervaring op zal hebben zitten en zo waarschijnlijk zal worden weggeveegd. In de jaren tachtig van de vorige eeuw stonden de uitkeringen voor de Belgische gepensioneerden mee aan de top in Europa. Nu staan ze achteraan in het peloton. E.e.a. is mede het gevolg van de veel te lakse toepassing van de wet op de brugpensioenen, die maakt dat heel wat van die mensen vervroegd aan hun spaarcentjes moeten gaan zitten en onder de armoedegrens terecht komen. De Belgische gezondheidsdienst, tot voor kort een van onze paradepaardjes, gaat achteruit. In de Europese rangschikking zijn we het laatste jaar drie plaatsen gezakt en staan we al op de tiende plaats. Als het tekort aan huisartsen zich straks doorzet, zat dat nog verergeren, zeker voor Vlaanderen, waar de gezondheidszorg in de eerste plaats langs de huisdokter gaat. Al dat slechte nieuws hebben we niet te danken aan het uitblijven van een nieuwe regering, maar aan het slecht functioneren van de twee Verhofstadt regeringen. Er gaat trouwens bijna geen dag voorbij of men hoort weer van e.o.a. probleem, waarbij steevast gezegd wordt dat het iets zal worden voor de volgende regering. De tweede formateursopdracht van Leterme is dan ook een vergiftigd geschenk dat hem door een combinatie van francofonen en het Hof in de maag is gesplitst. Leterme krijgt dat nooit klaar, tenzij hij grove toegevingen zal doen, zowel aan de francofonie als aan zijn eigen kiezers. Het zou dat ook beter zijn voor hem én voor het Vlaamse kartel, dat er geen nieuwe federale regering komt en het "stekelvarkentje"* B-H/V in de Kamercommissie snel gewassen wordt. Als De Crem en Herman Van Rompuy meewillen, kan dat in enkele weken geklaard zijn. We zullen het blijven volgen.
* Naar analogie met het vroegere exemplaar uit de Voerstreek.
Aan nestvervuilers is er hier de laatste tijd geen gebrek. De oh zo correcte media stellen hun kanalen wijd open voor een hele serie mensen die beschaamd lijken te zijn Vlaming te zijn. Vlaanderen wordt "duf" genoemd, "monotoon, conservatief, oubollig en ouderwets". België zou dat niét zijn...De meesten van deze beschaamde Vlamingen, zoals men ook kon zien bij de zgz solidariteitsactie van de vakbonden, komen uit wat ik de gesubsidieerde sector zou willen noemen: artiesten, schrijvers en sportlui die denkelijk vrezen dat ze in een toekomstig confederaal of onafhankelijk Vlaanderen niet meer aan hun subsidies zullen geraken. Er zijn ook geleerde professoren bij, zoals die Vermeersch en Sinardet, almede de ex-BRT-er Zinzen. Deze laatste drie krijgen regelmatig de kans hun trouw aan België in de kranten uit te schreeuwen. Hun laatste voorstel inzake Brussel-Halle/Viloorde is, dat Vlaanderen dan maar enkele van de faciliteitengemeenten moet afstaan aan Brussel. Nóg maar eens toegeven, dus. Gelukkig zijn er ook enkele dapperen die de leliaards van antwoord dienen. Denken we maar aan Peter De Roover en Marc Platel. Of bv aan Peter De Graeve. Deze laatste doceert filosofie aan de universiteit Antwerpen en kreeg vorige week de kans zijn ongezouten mening eens te zeggen in De Standaard. En die was raak. Volgens De Graeve is België een regime, géén democratie. Wie in een democratie nl 51% van de stemmen haalt, is er de baas, althans voor de volgende legislatuur. In België is dat niet het geval. In dit land werd er nl, samen met het vastleggen van de taalgrens, een soort alarmbelprocedure in het leven geroepen, waarbij belangrijke politieke veranderingen slechts kunnen plaatsvinden als daar een tweederde meerderheid voor is, plús een absolute meerderheid in elke taalgroep. In de praktijk is deze procedure alleen maar bedoeld om de Franstalige belangen te dienen. Ze kan echter ook werken als een boemerang, zoals Degraeve verder verklaart. Want, zegt Degraeve, voor wat de Vlaamse gemeenten in de rand betreft, ben ik het eens met bv Maingain, die daar een referendum eist, maar dan wel volgens de alarmbelprocedure. Dat wil zeggen, dat er in die gemeenten een tweederde meerderheid moet zijn, net zoals in het officiële België, plús een absolute meerderheid in elke taalgroep. Ook Degraeve maakt zich geen illusies. De Franstaligen zullen zo'n voorstel nooit aanvaarden. Waar zij de baas zijn, geldt het territorialiteitsbeginsel, waar zij geen baas zijn geldt dat niet. Zij voelen zich gewoon superieur tegenover de Nederlandse taal en cultuur en kijken op de Vlamingen neer als waren het Untermenschen. Bij de aan de gang zijnde besprekingen voor een nieuwe federale regering hebben de francofonen echter een beetje te veel gebluft. Het gevolg daarvan is, dat zelfs de lamme goedzakken in Vlaanderen wakker schieten. De radicalisering van de Vlaamse opinie is dan ook een onomkeerbaar feit geworden. Zelfs Antoinette Spaak (FDF) heeft het al moeten toegeven. Aan het Vlaams kartel nu om zich niet te laten rollen.
Leterme is dus weer aan zet. Met de rugdekking van Herman Van Rompuy gaat hij dus een ultieme poging doen om toch nog een oranje-blauwe regering te vormen. Normaal gesproken kan dat niet lukken. Daarvoor zijn redenen genoeg. Ten eerste lusten de francofonen Leterme niet. De commentaren in de Franstalige media liegen er niet om. Ze betrouwden hem de eerste keer niet en doen dat nu evenmin. Ten tweede kan er van een staatshervorming, zoals beloofd door het Vlaamse kartel, geen sprake zijn. Zonder de PS erbij is dat gewoon niet mogelijk. Dat is de realiteit. De opties die dan nog overblijven zijn: een regering te vormen met liberalen en (ex)katholieken, waarbij de francofone partijen er zich zouden toe moeten verbinden de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde te aanvaarden zonder tegenprestaties (voor de uitvoering van een bestaande wet moet geen prijs betaald worden) én de bespreking van alle problemen die zonder een tweederde meerderheid kunnen worden opgelost. Daar bovenop de toezegging van dezelfde francofone partijen er zich toe te verbinden na de regionale verkiezingen van 2009 tot het uitvoeren van een daadwerkelijke staatshervorming over te zullen gaan. Dit laatste in de veronderstelling dat de kaarten dan weer niet helemaal anders zullen geschud zijn... Ziet ge dat al gebeuren? Ik niet. Blijft het kartel dan één mogelijkheid over om compleet gezichtsverlies te vermijden: het trekt zich terug, waardoor er helemaal geen nieuwe regering kan gevormd worden (tenzij met een minderheid in Vlaanderen) en er zo goed als zeker nieuwe verkiezingen aan zullen komen. Om die te kunnen houden, moet echter eerst B-H/V gesplitst zijn, iets wat normaal kan gebeuren via de nu (eindelijk) opgestarte moties in de kamercommissie van Binnenlandse Zaken. Het enige alternatief op bovenstaande is dat de Vlaamse onderhandelaars, "met de dood in het hart" zoals ze dat al enkele decennia doen, bakzeil halen en weer gaan geven en toegeven. Aan de CD&V en zeker aan de N-VA zal dan in 2009 de Vlaamse rekening gepresenteerd worden. Het blijven spannende tijden.
Het werd deze week die van de vrouwen aan de macht. - Marie Aréna, presidente van de Franse gemeenschap (de francofonen hebben in dit land twee regeringen en twee parlementen, zoals het hoort voor een Herrenvolk) benadrukte nog even de natte droom van haar taalgenoten. Zij zal verder ijveren voor een vaste band tussen Wallonië en Brussel. Wie dat gaat betalen; zei ze er niet bij. Dat zou wel eens een nachtmerrie kunnen worden. Ondertussen is ook gebleken, dat het Engels het Nederlands voorbijgestoken is als tweede taal in Brussel (dat is het slechte nieuws) en dat het binnen kort ook het Frans achter zich zal laten (dat is het goede nieuws). Een veeltalig Brussel, met Engels als hoofdtaal, zal helemaal geen behoefte meer hebben om met het armlastige Wallonië samen te gaan. - Marleen Vanderpoorten, voorzitster van het Vlaamse parlement, herhaalde haar gezeur van 11 juli en riep de Vlamingen nogmaals op braaf en verdraagzaam te zijn en solidariteit te betonen. De schooljuf uit Lier leert het niet af te denken in belgicistische termen en dan nog haar eigen mensen te kapittelen. Zonder meer een schande. - Alle linkse partijen schijnen de vrouwelijke toer op de gaan. Na foorwijf Gennez, die het waarschijnlijk zal halen bij de socio's, krijgt Spirit - of wat ervan overblijft - ook een vrouwelijke voorzitster in de persoon van Bettina Geysen. Of het allemaal veel zal helpen om het zinkende schip te redden is zeer de vraag. Bij Groen! komt zowaar Mie Vogels weer meedoen. Waar is de tijd, toen Agalev pas gesticht was en men zich voorhield slechts twee termen uit te zullen doen. Eens aan de macht, altijd aan de macht. Paterke Versteylen, de stichter van Agalev, heeft trouwens toegegeven dat zijn groene partij mislukt is. In plaats van met de natuur bezig te zijn hebben de Groenen zich uitgesloofd voor het legaliseren van drugs, euthanasie en de holebi-wetten, terwijl ze tezelfdertijd Doel lieten vallen en de wapenleveringen (aan Nepal) lieten doorgaan. Wat heeft dat nog met het milieu te maken? --- In de week van de vrouwen, hebben de mannen het er niet goed afgebracht. Vlaminghater Maingain kon zijn gal nog eens kwijt tijdens de Waalse feesten. Pieter De (C)rem temporiseerde voor de derde week op rij de besprekingen over Brussel-Halle/Vilvoorde. Herman Van Rompuy maakte een einde aan vier weken verkennen zonder dat we er (tot dit ogenblik althans) iets wijzer op geworden zijn. Houden we het weer sober in oktober?
In Nederland wordt het elektronisch stemmen (voorlopig althans) afgeschaft. Bij de volgende verkiezingen aldaar (in 2009, voor Europa), wordt er bij onze noorderburen weer uitsluitend gestemd met papier en (rood) potlood. De reden daarvoor is, dat de machines, die gebruikt worden voor het elektronische stemmen, niet zodanig te beveiligen zijn dat ze betrouwbaar zouden zijn. Bij ons is dat niet anders. Ook bij ons is er heel wat verzet tegen het elektronisch stemmen. Eigenaardig genoeg is dat verzet er bijna uitsluitend in het Franstalige landsgedeelte. Wij, Vlamingen, zijn toch zo braaf, mijnheer. Toch is er hoop dat ook hier een einde wordt gemaakt aan het elektronische stemmen. De reden daarvoor is niet de mogelijke onbetrouwbaarheid, maar het feit dat de huidige machines bij ons zo goed als versleten zijn. Bij de laatste verkiezingen waren er al heel wat problemen en dat zal alleen maar toenemen als men weet dat er op vrij korte termijn regelmatig zal moeten gekozen worden. De kostprijs om de huidige machines te vervangen wordt trouwens geschat op zo'n 25 miljoen euro, een hoop geld, zeker als men dan weet dat het misschien nog geen betrouwbaar materiaal is en dat nieuwe en moderne machines misschien nóg beter gemanipuleerd kunnen worden. Gemanipuleerd? Jawel, mijnheer. Voor IT-bollebozen is het de dag van vandaag een koud kunstje om een computer zo te programmeren dat men er alle kanten mee uit kan. Er wordt trouwens beweerd - en niet alleen bij het Vlaams Belang - dat bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen er zou gesjoemeld zijn. In een wereld waarin men een heel boek in enkele minuten de wereld rond kan flitsen, duurde het toen acht uur om de Antwerpse uitslagen van de koekenstad naar Brussel over te zenden, een eeuwigheid in IT-termen. En, oh toevallig, waren die uitslagen onverwacht een grote verrassing. Met het elektronisch systeem, dat we nu kennen, is achteraf controleren zo goed als uitgesloten. Om dat toch te kunnen, zou iedereen na zijn stembeurt daarvan een bevestiging moeten krijgen, iets wat met huidige systeem niet kan. Het zou dus aan te raden zijn het Nederlandse voorbeeld te volgen. Met de intimidaties en insinuaties die men tegenwoordig dagelijks te horen en te lezen krijgt, is het absoluut geen luxe om er zeker van te zijn dat de volgende verkiezingsuitslagen zullen kloppen. Nadat men eerst Brussel-Halle/Vilvoorde zal gesplitst hebben, natuurlijk...
Tony van Parijs, CD&V-kamerlid, ex-minister van Justitie en specialist ter zake, kreeg de job aangeboden als kandidaat rechter, dit als een fin-de-carrière, zeg maar. Hij heeft dit aanbod, "na rijp beraad en omdat hij de politiek niet kan laten", afgewezen. Men zou haast stil worden om zowel wijsheid vanwege de éminence grise uit Gent, ware het niet, dat het echte verhaal helemaal anders is. Een rechter krijgt nl een brutoloon van 60.000 euro. Van Parijs incasseert nu al jaarlijks 78.000 euro, alleen maar via zijn bestuursmandaten bij Dexia en de Gemeenschappelijke Holding. En daar houdt het niet bij op. Verder heeft hij nog zijn weddes als parlementslid, advocaat, als bestuurder bij de Gentse universiteit en in het Gentse havenbedrijf. "Wie denkt, dat ik voor het materiële gekozen heb, vergist zich", aldus Van Parijs. De zelf benoemde proletariër kan misschien eens bij Euromillions proberen? Van Parijs is echter verre van de primus inter pares in Gent. Zo is er Geert Versnick (Open VLD), die in Gent OCMW-voorzitter is, schepen, voorzitter van de algemene vergadering van het OCMW-ziekenhuis Jan Palfijn, volksvertegenwoordiger, met bestuursfuncties bij TMVW, Open VLD, Interparlementaire Unie, Elektrabel, Flanders Expo, Havenbedrijf Gent, A6 SOB, Fasiver c.v., Wexon en de West-Europese Unie. Oef! Gent schijnt dan ook het walhalla te zijn voor politiekers van de traditionele partijen. Denk maar aan de postjes in de familie Van den Bossche en de mandaten van burgemeester Garganel, pardon Termont, met als kers op de taart de kwistig uitgedeelde jobkes door Fientje Moermansk. Die laatste is echter nog niet aan de nieuwe patatten, want "Deckerke" heeft zijn tanden gezet in wat men reeds "Moermangate" is gaan noemen en dat voorspelt weinig goeds. Maar ja, er zullen altijd van die mensen zijn die de zon niet in het water van hun evenmensen kunnen zien schijnen, zeker? Leve de democratie!
Vroeger zei men, dat België enerzijds geschraagd werd door het geduld van de Vlamingen en anderzijds door een serie belangengroepen, zoals het leger, de Kerk, de vakbonden, het groot kapitaal en de vakbonden. Dat is niet meer zo en daarmee is het nu eindelijk zover kunnen komen, dat het voortbestaan van dit kunstmatig land steeds meer in twijfel wordt getrokken. Het leger is verworden tot een eenheid van logistieke steun en een radertje in de internationale betrekkingen, zoals NAVO en UNO. Op zich stelt het niet veel meer voor, tenzij voor de tewerkstelling, wat o.m. door Rumsfeld werd bevestigd (een van de redenen waarom men in de regeringen Verhofstadt zo gebeten was op die man). De Kerk is na het laatste concilie zodanig verdampt, dat het de grote massa niet meer aanspreekt. Zelfs al blijven kardinaal Daneels en zijn club nog achter het ene België staan, niemand geeft daar nog wat om. Door de steeds verder uitdeinende globalisering en de komst van de euro, heeft ook het grootkapitaal geen belangstelling meer dan België. Zelfs Albert Frère, Waal en rijkste Belg, steekt geen cent meer in dit land. De frank is verdwenen en de Nationale Bank is er alleen nog om (dure) statistiekjes op te stellen. Zelfs het koningshuis stelt niets meer voor. Het is niet voor niets, dat Albert II op rust moet. De man is niet meer jong, heeft nooit blijk gegeven van veel talent en is als de dood dat zijn oudste koter hem zal moeten opvolgen. Stel u voor dat Philippe de taaie het nu zou moeten doen! De mensen die nog "Vive le Roi" roepen, doen dat nog uitsluitend in het Frans en ook steeds in mindere getale. Blijft over: de vakbonden. Die hebben zich voorgenomen België te gaan redden en stellen zich op als laatste carré in de verdediging van dit onland. Als reden wordt de solidariteit opgegeven, terwijl geen enkele van de nu onderhandelende partijen ooit gezegd heeft dat men die zou afschaffen. Als doekje voor het bloeden, worden een schare BV's opgevoerd. Ook dat is raar. Normaal gedragen artiesten zich kritisch tegenover het bewind. Niet zo in België, blijkbaar. De adellijke titels wenken. Een Hugo Claus, om er maar een te noemen, positioneert zich al vijftig jaar als Belg omdat hij op die manier hoopt ooit eens de Nobelprijs binnen te halen. Axel Red zingt (nou, ja, als ge dat zingen wilt noemen) uitsluitend in het Frans en gaat voor die cultuur plat op haar buik. Ze hebben ook de Belgische estafetteploeg, die brons haalde op het wereldkampioenschap 100 meter sprint, kunnen klissen voor de Belgische promotie. Wat weten die meisjes van politiek? Misschien dienen ze als pasmunt voor de Belgische nationale voetbalploeg, nog zo'n monument dat samen met het unitaire België, de frank en het koningshuis ten onder is gegaan. Tenslotte mogen we niet vergeten, dat de vakbonden geen democratische verenigingen zijn. Hun leiders worden niet verkozen door de leden, maar door het eigen kader. Ze blijven aan de macht tot ze verplicht worden met pensioen te gaan en houden dan nog meestal van achter de schermen de touwtjes in handen. Pure maf(f)ia*. Vroeger zei ik altijd dat het verschil tussen vakbonden en maf(f)ia* was, dat ze bij de vakbonden elkaar niet doodschoten. Sinds de moord op Cools is zelfs dat niet meer zeker... --- * Ik schrijf maf(f)ia op deze manier, omdat het normaal in alle talen maar met één "f" geschreven wordt. Alleen in het Nederlands schrijft men het met tweemaal "f". Als we die redenering volgen, dan moeten we straks ook spag(h)etti zonder "h" schrijven. Van taalarmoede gesproken!
In bepaalde streken van Vlaanderen is er nu al een tekort aan huisartsen. Het probleem is zo acuut, dat er zelfs al dokters zijn die geen nieuwe klanten meer (kunnen) aannemen. Dit is een absurde situatie, als men bedenkt dat men aan de Vlaamse universiteiten nog steeds werkt met een numerus clausus en een ingangsexamen. Dit jaar slaagde slechts één student op drie in dat examen. Niet slagen betekent niet dat men niet bekwaam is, maar misschien pech heeft gehad: het merendeel van de vragen zijn multiple choice vragen, wat bij nogal wat kandidaten leidt tot verwarring. Anderzijds zijn er bollebozen die aan zo'n examen meedoen voor de kick en daarna niet eens medicijnen gaan studeren. Ikzelf ken er zo een paar. Dat alles maakt, dat ook het geslaagde derde niet eens voor dokter gaat verder studeren en wie dat wel doet daarom nog geen huisarts wordt. Dat alles terwijl men nu reeds een tekort aan huisartsen krijgt, men zeer goed weet dat er reeds in 2010 een paar honderd te weinig zullen zijn en in 2020 een veelvoud ervan. Dit is puur masochisme, zeker als men weet, dat aan Franstalige kant er geen ingangsexamen wordt gevraagd (het is altijd hetzelfde liedje). Daar zal men dus in de toekomst meer dokters hebben. Als dat er daar teveel worden, gaat een deel ervan zich vestigen in Brussel en de Rand en wordt die regio nog meer verfranst. En Vlaanderen staat er bij en kijkt ernaar... --- Een ander ergerlijk voorbeeld van hoe Vlaanderen in zijn eigen vlees snijdt, is de kwestie van de flitspalen. In Vlaanderen staan er nu zo'n 500 t.o.v. amper 14 in Wallonië. Van deze laatsten is zelfs helemaal niet zeker of ze werken en - indien ja - of de processen verbaal ervan worden geïnd. Vlaanderen blijft ondertussen niet alleen flitspalen bij zetten, maar vervangt de oude (nou, ja, enkele jaren "oud") analoge palen door digitale (van het type Traffic Observer LMS 06), die zo'n 70.000 euro het stuk kosten. Flitspalen is big business geworden. Wallonië trekt nu 250.000 euro uit om meer flitspalen te plaatsen. Als ze de laatste nieuwe types kopen, kunnen ze er daar drie (3!) van plaatsen. Dan heeft de regio er zowaar 17. Erg druk maakt men er zich daar niet over. Ze krijgen toch bijna de helft van de in Vlaanderen geïnde boetes zonder daarvoor iets terug te moeten doen. --- En dan is er de klucht van de regeringsvorming. Onze Vlaamse correcte media, met de VRT en De Standaard op kop, sloven zich dagelijks uit om hun kijkers/lezers erop te wijzen hoe erg de Franstaligen in Brussel en in de Rand er aan toe zullen zijn als Vlaanderen onafhankelijk wordt en dat het tijd is dat we daar een geste tegenover stellen. Als reden wordt steevast aangegeven, dat Franstalig België geen vragende partij is. Men wil alleen het status quo behouden. En, wat is dat status quo? Wal dat is dat Wallonië van Vlaanderen elk jaar 12 miljard euro blijft krijgen. Nee, ze zijn geen vragende partij!
Sinds zijn historische verkiezingsoverwinning (het was de eerste keer sinds de algemene stemwet werd ingevoerd, dat de SP in Wallonië niet meer de grootste partij was), is Didier Reynders helemaal zot van glorie geworden. Nadat hij als informateur reeds God en klein pierke bij hem had uitgenodigd, zit hij nu zijn kans af te wachten om na het waarschijnlijk debacle van Van Rompuy, zelf een poging te doen. Om premier te kunnen worden zegt hij een "symbool" van de Vlamingen te willen zien. Daarmee bedoelt hij dat de Vlamingen een van hun traditionele eisen moeten laten vallen, bv in de betwisting rond Brussel-Halle/Vilvoorde. Dat laatste dan om zijn racistische FDF-bondgenoot Maingain te kunnen sussen. Persoonlijk heb ik er geen probleem mee om Reynders eerste piet te laten spelen, maar in dat geval zal hij het zijn, en niet wij, die e.e.a. zal moeten toegeven. Daarbij komt nog dat er nooit een staatshervorming zal komen, ook niet met Reynders als premier, als men de PS er niet bij betrekt. De enige manier waarop het zonnekoninkje uit Luik (lach niet: ze hebben daar een "route du soleil"!) zo iets kan klaar spelen is dan ook een akkoord maken met die vermaledijde socio's. Reynders is het prototype van een Streber, erger nog dan Verhofstadt. Hij was de slechtste minister van Financiën die wij in decennia gekend hebben (dit werd bevestigd door de Oeso). Dat zo iets niet meer opviel, kwam door de goede algemene economische conjunctuur én het feit dat de man goed kan delegeren. In die acht jaar heeft hij liefst zeven kabinetschefs gehad die hij allemaal lucratieve postjes heeft gezorgd buiten het departement. Door het feit dat hij zo hoog oploopt met zichzelf, zal hij bereid zijn veel water in zijn communautaire wijn te doen. Voeg daarbij een even grote begeerte bij de PS om er bij te zijn (kwestie van de postjes) en Vlaanderen krijgt de kans toegevingen te bekomen die anders niet mogelijk zouden zijn. Het enige wat het moet doen is niet toegeven, niéts toegeven en ondertussen de agenda van de Kamer én het Vlaams parlement verder afwerken, mét daarop de splitsing van B-H/V. Eens zien, wie eerst zal buigen.
