België in de verdrukking en dat op verscheidene fronten: - Op het internationale financiële front heeft het zijn cavalerie ingeschakeld: het Brabantse trekpaard. "Ik los de problemen op als zij zich stellen", was een befaamde uitspraak van Dehaene. Hij kan die nu eens in de praktijk proberen om te zetten. - Op het begrotingsfront zijn de "sherpa's" van begroting en financiën bezig aan een mission impossible. Ze hebben nog een week de tijd om een gat van minstens zes miljard euro dicht te rijden. Zonder serieuze besparingen (we spreken dan niet over de ambtenaren) zal het nooit lukken. "Kardinaal" Van Rompuy vindt nu zelfs ook al dat die door hem vroeger gewraakte eenmalige ingrepen à la Verhofstadt en Vande Lanotte, nu toch zouden moeten kunnen. Er zal trouwens meer nodig zijn dan dat alleen. De hele staatsstructuur zal moeten worden afgeslankt, wil men niet tot nieuwe belastingen komen. - Om o.m. de staatsstructuur af te slanken, beginnen vandaag de nu al overroepen besprekingen van de dialoog tussen de gemeenschappen. Mijn inziens wordt dat niets en wel om volgende redenen: 1. De asymmetrie van de samenstelling van de twee groepen (wat ik al eens aanhaalde): één blok mét mandaat aan Vlaamse kant en een los gezelschap aan de francofone kant. 2. Liefst zes van de twaalf gesprekspartners zijn Brusselaars, die maar 10% van de totale Belgische bevolking uitmaken. 3. Voor Vlaanderen is 40% van de volksvertegenwoordiging (de hele oppositie) niet aanwezig, voor Francofonië slechts 1% (de enige FN-verkozene). 4. De Vlaamse delegatie heeft haar voorstellen grondig voorbereid. Die gaan over arbeidsmarkt, gezondheidszorg, financiering en financiële responsabilisering. De Waalse delegatie vertrekt alleen vanuit het standpunt dat er niet geraakt mag worden aan transfers. 5. De zaak Brussel-Halle/Vilvoorde, die volgens het Vlaamse kartel twee weken geleden nog apart zou behandeld worden in de Kamer, wordt door de Franstaligen terug op tafel gelegd. Ze vertrekken weer met "een witte blad", zoals Reynders dat uitdrukte. 6. Met Maingain erbij, is de kans op een communautair akkoord alleen mogelijk als Vlaanderen nog maar eens door de knieën zou gaan. Dit alles gezegd zijnde, is het misschien best dat er van heel die dialoog niets in huis komt en dat de Vlaamse kiezer op 7 juni 2009 de kans krijgt zijn bende lamme goedzakken naar huis te stemmen.
Er was dus eerst afgesproken dat Vlaanderen 361 miljoen zou opzij zetten voor de federale begroting, op voorwaarde echter, dat er een degelijke staatshervorming zou komen. Daar die laatste garantie er niet is, werden de 361 miljoen niet meer opzij gezet en kon de federale regering er niet verder op rekenen. Dat verhaal is bekend. Als doekje voor het bloeden, gaf de Vlaamse regering dan maar een onrechtstreekse steun, van liefst 414,5 miljoen, dit alles zonder enige tegenprestatie vanwege de "federalen". In mijn blog van 2 dezer schreef ik nog, dat ze dat niet had moeten doen, want dat men daarna toch weer zou komen janken over die 361 miljoen. En dat is nu precies wat staat te gebeuren. Niet alleen Wathelet, ook uitgerekend De Wael, de man van j'y suis j'y reste, wil nu die centen op de federale begroting zien Vlamingen zijn slechte onderhandelaars. Dat hebben we vroeger al meegemaakt met het opgeven van Brussel. Wij beginnen steeds met op voorhand toegevingen te doen zonder dat daar iets tegenover staat. Met die begrotingskwestie is het weer van datzelfde en het is te vrezen dat het er in de dialoog tussen de gemeenschappen - die morgen zou moeten beginnen - niet beter aan zal toegaan. Zonder De Wever en met weke onderhandelaars als Anciaux, Vanhengel en Vanackere zal er gegarandeerd weer wat weggegeven worden, zeker in de wetenschap dat aan de andere kant van de tafel een zekere Maingain zit. Verder hebben de Vlaamse onderhandelaars een mandaat van de Vlaamse gewestregering, de Franstaligen hebben dat niet. Dat laatste betekent, dat ze steeds chantage kunnen (en zullen) plegen als hun dat uitkomt. Akkoorden die zij aan tafel toezeggen, zullen door hun achterban en/of leiding worden afgeschoten zoals het hen uitkomt. We geven ze het voordeel van de twijfel, maar de kans dat het deze keer zal lukken is weer eens zeer klein, tenzij wij Vlamingen nog maar eens gaan toegeven. Als dat gebeurt, dan is het te hopen dat het Vlaamse kiesvolk eindelijk eens zal beginnen te beseffen dat ze vertegenwoordigd wordt door mensen die haar belangen niet alleen niet verdedigen, maar zelfs schaden. Al wat er dan nog moet gebeuren is consequent zijn bij de volgende verkiezingen en die partijen dan ook hun vertrouwen niet meer geven. Ware het allemaal maar zo simpel!
Bovenstaande titel is niet van mij, maar van niemand minder dan Karel De Gucht, onze wereldberoemde minister van buitenlandse dinges. Die man kan heus niet van enig extremisme beschuldigd worden en deze keer heeft hij wel degelijk gelijk: België is stilaan aan het vervagen. Met het verdwijnen van het Fortis Icoon verdwijnt een van de laatste monumenten van Belgische trots. Nederland en Frankrijk hebben de vroegere bankreus netjes onder elkaar verdeeld. Het weerwerk van de tandem Leterme-Reynders was eerder een soort catenaccio: puur op verdediging spelen. Het kon ook niet anders: dit land zit zowel financieel als communautair op zijn tandvlees. We zijn al blij als er niet teveel jobs verloren gaan en de spaarders "op hun twee oren" kunnen blijven slapen. Met het verdwijnen van Fortis als Belgische grootbank, is de miserie trouwens nog niet ten einde. Ook Dexia blijft klappen krijgen en het is alleen nog maar de vraag waar die instelling zal terecht komen. Ondertussen zit bijna de hele energiesector in Franse handen. De elektriciteitssector zelfs voor 100%. Inbev is meer Braziliaans dan Belgisch geworden en zal nog meer verwateren (van bier gesproken!) als Anheuser-Bush erbij komt. Brussels Airlines wordt Duits. Voor de vakbonden, die nog steeds Belgisch denken, schijnt dat allemaal geen probleem te zijn. Vandaag is er weer eens een soort nationale stakingsdag. De koopkracht, weet ge. Ongeacht wie er in dit debat gelijk heeft, eerst staken en dan praten is de wereld op zijn kop. Zuivere demagogie, waar niemand beter van zal worden en waardoor nog meer jobs verloren dreigen te gaan. Voor de vakbonden is dat echter geen probleem: ze krijgen van de staat immers honderden miljoenen euro (per jaar!) om de werklozen uit te betalen. Hoe minder werklozen, hoe slechter, dus. Het is maar te zien hoe ge het bekijkt...
Het drama Fortis blijft de actualiteit beheersen. De ene nachtelijke meeting na de andere brengt de nodige verrassingen. ik vraag me trouwens al langer af, waarom zo iets altijd 's nachts moet gebeuren, net alsof deze zaken het daglicht niet mogen zien. Ondertussen hebben onze vertegenwoordigers het er goed afgebracht. Bij Dexia hebben de Fransen zich verder ingekocht en gaan ze de nieuwe topman leveren (m.a.w. ze worden er "incontournable"). Bij Fortis zijn de lekkere brokken allemaal oranje gekleurd. Wouter Bos, ook een groentje op gebied van ministerschap, liet zich dan nog eens ontvallen, dat zij - de Nederlanders - met de lonende onderdelen weg waren en wij - de Belgen - het maar moesten zien te rooien met de bijna 17 miljard die Nederland ons als troostprijs gegeven heeft. Ondertussen dient zich een derde beslissende onderhandeling aan, die vóór maandagochtend weer eens knopen mag doorhakken. Lukt dat niet dan zou het met Fortis wel eens van kwaad naar erger kunnen gaan (en met België ook). Ondertussen schijnt niemand er zich van bewust, dat normaal in de week die nu komt, de communautaire dialoog tussen de gewesten zou moeten worden opgestart. Van Vlaamse kant staat er de Vlaamse deelregering, als één geheel, aan de overkant zouden de stoelen bezet worden door vier partijvoorzitters en/of hun vertegenwoordigers. Dat laatste kan inhouden, dat die verplicht zullen zijn na elke discussie of akkoord hun achterban te raadplegen, waardoor een nieuwe soort processie van Echternach zal ontstaan. Net zoals dat tijdens de oranjeblauwe onderhandelingen gebeurde. En er is nog meer. De francofonen zouden de namen van hun vertegenwoordigers pas bekend maken na het congres van het CD&V, dit om te vermijden dat dit zou leiden tot extra discussies op datzelfde congres (denk maar aan Maingain, bv). Welnu, dat congres is al acht dagen voorbij en er is nog steeds geen namenlijst. Daarmee begint dan al de eerste obstructie om die hele dialoog op de lange baan te schuiven, wat wel degelijk de bedoeling is van de francofonen (én van de Open VLD). Als Kris Peeters nog enige hoop heeft op een soort succes tijdens de volgende regionale verkiezingen, dan wordt het hoog tijd dat hij wat kordater uit zijn schelp komt. Deze week zal dat moeten gebeuren, Fortis of geen Fortis.
Het spannendste wat men tegenwoordig in de kranten kan lezen, is te vinden bij het economisch en financieel nieuws. Daar verandert elke dag wel iets en nog niet van het minste. Nog maar pas was Fortis zogezegd gered door de tandem Leterme-Reynders, of het was al oud nieuws. De Nederlanders waren de laatste belgenmop blijkbaar niet goed gezind, want ze beslisten een einde aan de komedie te maken en namen niet alleen ABN-Amro terug, maar ook Fortis Nederland. Beide maatschappijen worden voorlopig genationaliseerd, wat in Nederland hoogst ongebruikelijk is. De Post bv is er al geprivatiseerd, iets wat bij ons pas in 2011 het geval zou moeten zijn. Er zou de laatste week zo'n 4 miljard euro zijn opgehaald door de Nederlandse Fortis klanten en dat zou de doorslag voor de nationalisatie gegeven hebben. Fortis België wordt daarmee terug een bank binnen de eigen landsgrenzen. Daarmee verschrompelt nog maar eens een Belgisch icoon. Zelfs de Luxemburgers hebben ondertussen de meerderheid in "hun" Fortis, dat men beter "Debolis " zou gaan noemen. Voor de Belgische begroting verandert er weinig en blijft de inbreng van de Belgische staat 4,9 miljard euro. Daarmee zal het even moeilijk blijven om die begroting rond te krijgen. Ondertussen gaan er binnen de meerderheid al stemmen op om voor 2009 toch maar te mikken op een begroting in evenwicht en niet op een met een overschot van 0,3%. En wat dan met de kosten van de vergrijzing? Na ons de zondvloed? Het lijkt er sterk op. België is zowat het enige land in West-Europa waarin nog geen cent opzij gelegd is om de kosten van de vergrijzing op te vangen, kosten die men nu al ongeveer kent en die onze nakomelingen met een nóg grotere schuld zullen opzadelen. Ondertussen houdt men zich wel bezig met het zoeken van zondebokken voor de financiële chaos. Alsof dat veel zal uithalen. Zeker als dat moet gebeuren op vraag van een zekere professor Vande Lanotte. De man was gedurende jaren verantwoordelijk voor de Belgische begroting en zou beter zelf eens op de rooster worden gelegd om te weten te komen hoe er met de centen van de Belgische belastingbetaler is gesjoemeld. Dat dan voor wat de politieke chaos betreft. Wedden, dat zo iets niet zal gebeuren?
De ambtenaren hebben het gedaan. Nadat minister "Q" (de uitvinder van "ambetantenaren") al had laten weten dat er bij hem een deel van zijn ambtenaren bij op pensioen gaan niet vervangen diende te worden, krijgt hij nu de steun van Vervotje, die zelfs de helft van haar ambtenaren zou kunnen missen. Nu komt er (weer eens) een boek uit van bezige bij Aernoudt, deze keer samen geschreven met de MR-senator Destexhe (ook een buitenbeentje, maar dan in Wallonië), waarin staat er men best 25.000 ambtenaren minder kan hebben. In werkelijkheid klopt dat, ik heb het in deze blogs al meer geschreven. In Nederland doet men het met de helft van België en dat voor een bevolking die 50% groter is (en daar werkt de administratie nog beter ook). In het nieuwe boek van Aernoudt en Destexhe wordt ook verteld, dat het Brusselse stadsgewest (met ± 1 miljoen inwoners) 425 kabinetsmedewerkers heeft. Ten vergelijking: voor heel Frankrijk (60 miljoen inwoners) zijn dat er maar 587. De vraag is alleen maar, waar men ambtenaren teveel heeft en waar niet. Het is zo'n beetje het verhaal van wijlen Henry Ford, toen die zei dat de helft van het geld dat men besteedt aan reclame, weggegooid kapitaal is. "Alleen", zei hij, "weet men niet wélke helft". In het boek van de twee bovenvernoemde vrienden van Deckerke* staat o.m. ook dat men bv de provinciale ambtenaren niet zou missen, iets wat op te lossen is door de provincieraden helemaal af te schaffen, nog zo iets waar ik al lang voor pleit (en ik niet alleen: ook Verhofstadt wou dat vroeger, maar zijn partij niet). Het zou echter wel erg simpel zijn te denken dat men de huidige begrotingsproblemen zou kunnen oplossen door alleen maar te snoeien in het ambtenarenkorps. Dat laatste is trouwens een werk op lange termijn. Het trio Leterme, Reynders en Wathelet zal er nog een aardige kluif aan hebben.
* Aernoudt bezit een huis in Wallonië en zou de man zijn waarop Dedecker de Waalse vleugel van zijn partij wil bouwen. Hij rekent daarbij ook op Destexhe, maar die is zo slim voorlopig de kat uit de boom te kijken. Al bij al toont dit nog maar eens aan, dat Vlaanderen voor zijn ontvoogding niet te veel op Dedecker en zijn lijst zal moeten rekenen.
Nadat de Vlaamse regering eerder de 361 miljoen euro terug trok uit de federale begroting omdat er geen staatshervorming komt, gaat ze nu diezelfde federale regering 414,5 miljoen euro geven. Probeer het maar eens te volgen. Volgens blauwe Van Mechelen, die zich waarschijnlijk eindelijk bevrijd voelt van de karteldruk, gaat het nu wel om andere zaken, nl 153 miljoen die bij in het toekomstfonds gestort wordt i.v.m. de redding van Dexia, 100 miljoen voor het Zorgfonds, 126 miljoen voor een vervroegde terugbetaling aan de gemeenten als compensatie voor de Elia-heffing en 35,5 miljoen als Vlaamse begrotingsverplichting. Noem het zoals je wil, maar ondertussen geeft Vlaanderen toch nog maar eens zijn argumenten uit handen en verliest het de stok achter de deur in de aanloop naar de dialoog tussen de gemeenschappen. Officieel zou Van Mechelen het gedaan hebben om staatssecretaris van begroting Wathelet "de mond te snoeren", omdat die bleef zagen over die gemiste 361 miljoen. Wie zegt dat Wathelet daarover straks weer niet zal beginnen en die er nog bovenop zal vragen? Ik kan best begrijpen, dat dit voor de federale regering harde tijden zijn. Zoals Knack voorspeld had, heeft Leterme voor de begroting van 2009 inderdaad geen 5, maar 7,4 miljard euro tekort, plùs daarbij nog een tekort van anderhalf miljard op die van 2008. In totaal dus zo'n 9 miljard. Nu, op zo'n bedrag stelt 361 of 414,5 miljoen niet veel voor en had men best de "federalen" het nog wat laten uitzweten om misschien op die manier eens échte toegevingen te krijgen voor wat de staatshervorming betreft. Nu maakt men zich, weer eens, blij met een dode mus, een lege doos, of hoe men het ook wil noemen. Het uiteenvallen van het Vlaamse kartel zal Vlaanderen nog veel geld kosten. Hopelijk krijgen de verantwoordelijken voor de nieuwe Vlaamse uitverkoop de rekening gepresenteerd bij de volgende verkiezingen.
O.w.v. al die turbulenties op het financiële vlak, zou men nog vergeten dat er ondertussen ook nog wat anders gebeurt in dit land. Of beter: niét gebeurt. Naar aloude slechte gewoonte is er weer eens een proces verjaard. Deze keer tegen het kabinet van wijlen Brussels minister Jean-Paul Thys, van PSC signatuur, de voorloper van het CDH. De man is ondertussen overleden, maar zijn medewerkers, die - zoals hij - beschuldigd waren van corruptie en schriftvervalsing, gaan ook vrij uit. Daarbij de huidige fractieleider van het CDH in Brussel, Denis Grimberghs en de directeur-generaal van het centrum voor informatica van het Brusselse stadsgewest. Zij zullen dus geen hinder ondervinden in hun huidige carrière. Kan allemaal in België, als ge maar een goede advocaat hebt. Jo Vandeurzen, de nieuwe grote baas van onze Justitie, heeft ondertussen wel gesnapt dat e.e.a. niet meer kan. Hij had vorige week vrijdag het gros van zijn gerechtelijke onderdanen samengeroepen in Hasselt en hen verteld, dat onze gerechtelijke diensten nog grotendeels gebaseerd zijn op regels uit de negentiende eeuw. Vooral in vergelijking met Nederland, staan we feitelijk nog nergens. Dat heeft niet alleen te maken met de overvolle gevangenissen en het daaraan verbonden tekort aan personeel. Het blijkt, dat in België slechts 3% van de door de politie geverbaliseerde feiten zijn weg vindt naar de rechtbank. In Nederland is dat 45%! Het Belgische Gerecht mist een modern personeelsbeleid en heeft een ongeloofwaardige strafuitvoering, dit alles ondanks het feit dat ons overheidsapparaat in verhouding tot het bruto binnenlands product 4% te groot zou zijn. Dat alles komt niet van mij, maar van de minister van justitie zelf. Aan hem dus daaraan iets te doen, al zie ik daarvan niet veel in huis komen. Koken kost nl geld, ook bij justitie, en dat geld is er niet. We zullen het horen als de redder van Fortis en Dexia over twee weken met zijn begrotingscijfers te voorschijn zal (moeten) komen.
Iets schrijven over de huidige financiële crisis is haast onbegonnen werk. Van week tot week, dag tot dag, zelfs uur tot uur verandert alles en nog wat. Nadat Fortis, het boegbeeld van de Belgische haute finance, dit weekeinde zo goed als failliet ging, was het maandag de beurt aan Dexia, de bank van de openbare besturen én de vakbonden. Vanmorgen was het dan de beurt aan KBC om bij het begin van de beursopening zo'n 18% te verliezen. Rond de middag was dat verlies bijna helemaal weggewerkt. Men vraagt zich dan ook af, wat er allemaal gaande is. Fortis is ten onder gegaan aan de arrogantie van zijn franskiljonse beheerders en Dexia riskeert nog altijd grof wegens zijn vertakking in de States. Laat me toe bij het Dexia verhaal mijn binnenpretjes te hebben, al was het maar omdat de vakbonden, dé vijanden van het grootkapitaal, daar zelf in betrokken zijn. Bij KBC, niet toevallig een Vlaamse bank, speelt dat allemaal niet mee en is er ook geen reden om te denken dat ze de miserie van de twee Belgische banken gaat delen, al weet men natuurlijk nooit. Ondertussen zal de reddingsoperatie van Fortis de Belgische staatsschuld nog eens vergroten met 1,5% en gaat de begroting nog eens enkele honderden miljoenen euro extra nodig hebben. Zelfs als het lukt, is er weinig reden tot juichen. Persoonlijk zie ik niet in hoe Leterme en Co het gat in de begroting gaan. dichtrijden. Het zou helemaal te gek zijn als er straks verhoogde belastingen zouden komen omdat we de Belgische grootbanken uit het moeras hebben moeten halen. --- Terloops nog nieuws uit het buitenland. In Oostenrijk won uiterst rechts bijna 30% van de stemmen bij de nationale verkiezingen. Betekent dat, dat we er straks weer niet meer zullen mogen gaan skiën?
"Kunstenaar" Wil Delvoye kwam vorige week in het nieuws, nadat bekend werd dat hij voor 3.300.000 euro een geklasseerd middeleeuws kasteel had gekocht in Waals Brabant. Deze Delvoye is een echte kunstenaar. Hij is o.m. de uitvinder van de "cloaca" (in goed Vlaams de "strontmachine") en slaagt erin levende getatoeëerde varkens te verkopen aan 120.000 euro het stuk. Wie zo iets koopt is mij niet duidelijk, maar het is een manier als een andere om (veel) geld te verdienen, zeker in deze moeilijke Fortis tijden. Delvoye is niet alleen kunstenaar, hij heeft ook een eigen mening over ons communautair bestel. Hij hoort nl thuis in de categorie der Vlaamse nestbevuilers. Zo vindt hij, dat de huidige communautaire situatie het gevolg is van een verwarring tussen sociale emancipatie en Vlaamse beweging tijdens de 19de eeuw. Was dat niet gebeurd, aldus Delvoye, dan waren we nu al drie generaties verfranst, had Claus de Nobelprijs gewonnen in een Franse bijdrage (zoals vroeger Maeterlinck) en hadden we meegeteld in de wereld! Vooral dat laatste is geweldig. De Walen, die wél verfranst werden, tellen, volgens Delvoye, dus wél mee in de wereld. Toch raar dat Georges Simenon, de enige Waal onder de bekende Belgische Franstalige schrijvers (de anderen waren allemaal geografische Vlamingen, zoals Maeterlinck, Charles De Coster, Georges Rodenbach, De Ghelderode en Verhaegen) nooit die Nobelprijs heeft gehaald met zijn detectiveboekjes... Enfin, Delvoy kan beter zo snel mogelijk verhuizen naar zijn Waals kasteel en daar zijn varkens en andere Schweinereien verzorgen. Delvoye in Wallonië, Axel Red in Parijs; waar wachten de andere gesubsidieerde cultuurdragers op om zich te vestigen in het land van hun dromen. Op die manier zijn wij er vanaf. --- Van Schweinereien gesproken, ook de schrijfsels van LDD-er Jurgen Verstrepen zijn van een weinig hoogstaand niveau. Heeft die gewezen radio-man niets anders te doen dan de vuile was van het privé-leven van ex-collega's uit te hangen? Dat alles voor iemand die naar een partij gevlucht is die bekend staat als libertair. Van Dedecker wordt gezegd dat hij de "Testaankoop" van de politiek is. Verstrepen is zich aan het ontpoppen tot de "Story"van hetzelfde niveau.
Leterme heeft zijn slag thuis gehaald. Nadat hij eerst de provinciale vertegenwoordigingen was gaan bewerken, mochten de congresgangers van zijn partij hun wrevel ventileren in drie aparte vergaderingen. Daarna was er één grote plenaire zitting waarin de oppositie (meer bepaald de CD&V-jongeren) binnen de partij niet meer aan bod mocht komen. Op die gemanipuleerde manier kreeg Leterme 80% van de partij achter zich en heeft hij zijn hoofddoel bereikt: blijven zitten in de Wetstraat op nr 16. Al de rest is bijzaak. Wat er daarna met zijn partij zal gebeuren heeft veel weg van de Fortis-ondergang. Alles is nl mogelijk. Volgens een eerste peiling van de Gazet van Antwerpen en het Belang van Limburg zou CD&V liefst 40% van zijn kiezers verliezen. Laten we aannemen, dat dit overdreven is, maar al was het nog maar de helft van dat, het zou wat geven bij de volgende verkiezingen en die komen er al aan binnen acht maanden. Het wordt hoog tijd dat die "V" uit de partijnaam verdwijnt. CD&B lijkt momenteel veel logischer. De partij ligt nu met handen en voeten gebonden aan het Belgisch bestel, net zoals vroeger de CVP. De Wever heeft nogmaals gelijk, als hij stelt dat Leterme-bis (ik schrijf niet Leterme1, want ik verwacht geen Leterme 2 meer; dat "bis" is er gekomen na zijn ontslag aan Albert second) een soort Vichy-regering is geworden. En denken, dat de partij misschien God weet wat had kunnen loskrijgen van de Franstaligen, mocht het de breuk van het kartel aan voorwaarden verbonden hebben. Ze hadden bv kunnen zeggen het kartel op te blazen in ruil voor een definitieve splitsing van B-H/V, zonder toegevingen, om maar iets te zeggen. Nu hebben de francofonen de splitsing van het kartel gratis en voor niks gekregen en kunnen ze hun verdere eisen nog scherper stellen. Als Pétain, pardon Leterme, immers zou gaan dwars liggen, is het gedaan met zijn regering en zijn postje in Wetstraat,16. Hij kan dan alsnog ontslag nemen, maar dan maakt hij zich ook hopeloos belachelijk. --- Nu, de naam van de partij zou ook bv HD&B kunnen worden. Boegbeeld Wilfried Martens, nog steeds voorzitter van de EVP, de Europese Volkspartij waarvan ook CD&V deel uitmaakt, is aan zijn derde vrouw toe. Allemaal heel christelijk. P.S. In mijn vorig artikel zat ik er inderdaad 1.000 maal naast. Het bedrag dat Bogaert aan Wallonië wil besteden is wel degelijk 34 miljard en geen miljoen...
Hendrik Bogaert is een buitenbeentje in de CD&V. De man is industrieel, stond op de lijsttrekkersplaats van West-Vlaanderen, haalde heel wat stemmen, maar viel na de verkiezingen buiten de prijzen. Hij is geen ACV-er en dat is bij CD&V nog altijd een nadeel. Vervotje, die haar mond nooit open doet en Servais Verherstraeten, die alleen vertelt wat hem wordt opgelegd (zo'n beetje de Bart Somers van onder Verhofstadt), zijn duidelijke voorbeelden van Leterme's kadaverdiscipline binnen de partij. Het doet een beetje denken aan de "karwats" van wijlen Hugo Schiltz binnen de Volksunie en we weten hoe dat is afgelopen. Nu, die Hendrik Bogaert is, ondanks alles, toch niet bij de pakken blijven zitten. Hij komt voorwaar zelfs voor de dag met een nieuw plan om een einde te maken aan de schandalige transfers die Vlaanderen elke dag armer maken. Bogaert wil een tweede soort Marshal plan voor Wallonië, waarin Vlaanderen, gespreid over enkele jaren, 34 miljard euro zou storten. Daarna zou het echter over and out zijn en zou Wallonië op eigen benen verder moeten. Het einde dus van de transfers. 34 miljoen lijkt een enorm bedrag, maar met de 12 die wij nu al elk jaar betalen, zijn we dat ook op 3 jaar kwijt. Nu volgt Bogaert braaf de lijn van de Nationale bank en spreekt hij over "maar" 6 miljoen, maar dat is het klassieke verhaaltje, waarbij de afbetaling van de staatsschuld niet verrekend wordt. Als Wallonië geen geld heeft om aan zijn primaire behoeften te kunnen voldoen, dan heeft het ook geen geld om zijn deel van de staatsschuld af te betalen, waardoor Vlaanderen het allemaal op zijn eentje mag doen. Solidariteit, noemen ze dat op zijn Belgisch. Hilarisch wordt het trouwens, als men verneemt dat niet alleen Vlaanderen, maar ook Brussel aan Wallonië zou afdragen. Datzelfde Brussel dat diep in de rode cijfers zit en zelfs geen geld heeft om zijn ambtenaren hetzelfde loon te geven van wat de collega's in Vlaanderen (én Wallonië) krijgen. M.a.w. zou dit betekenen dat bv bij een tot stand komen van Wallobrux, de natte droom van het FDF, het failliete Brussel Wallonië zou moeten onderhouden. Verboden te lachen! Van het plan Bogaert zal wel niet veel van in huis komen, even weinig als van het huidige Marshall plan. De laatste tien jaar is het budget van de Forem, de Waalse tegenhanger van de VDAB, verdubbeld. Het personeel van die Forem is de laatste drie jaar met 32% gestegen. Dat heeft geen resultaat gehad: de Waalse werkloosheid is ongeveer dezelfde gebleven. Het plan Bogaert zal misschien aan bod komen om het congres van de CD&V van vandaag, niet o.w.v. het onderwerp zelf, maar grotendeels als rookgordijn om de echte problemen wat te kunnen verdoezelen. Vanavond weten we, misschien, weer wat meer.
Op zijn eerste persconferentie na de vakantie parafraseerde Leterme zijn voorganger Verhofstadt, door erop te wijzen dat zijn begroting sluitend zou zijn, met misschien zelfs een overschot, dit in tegenstelling tot enkele buurlanden, die in het rood waren gegaan. Dat laatste geldt zeker niet voor Nederland. in de zgn "miljoenennota" op prinsjesdag vertelde koningin Beatrix haar onderdanen, dat Nederland in 2009 een overschot op de begroting zal hebben van 1,2%. De Nederlandse staatsschuld zal met 39,6% van het BNP het laagste peil bereiken sinds 1814 (minder dan de helft van België). Dit alles ondanks een lastenverlaging van 2,5 miljard euro! Bij ons beweert Leterme dat hij nog aan het zoeken is naar 5,5 miljard euro om zijn begroting van 2009 sluitend te maken, dit alles terwijl er een klein overschot zou moeten zijn om de allereerste aanvang van de vergrijzingskosten in dit land aan te pakken. Volgens het weekblad Knack zou er zelfs sprake zijn van liefst 7 miljard euro... Reden voor die catastrofale toestand is in de eerste plaats het rampzalige beleid van Verhofstadt, maar ook de tegenvallende BTW-inningen. Dat laatste zal er zeker niet op beteren, als men ziet hoe slecht de internationale financiële situatie blijft evolueren. Daarbij komt dan nog een golf van stakingen voor meer koopkracht, iets waar de federale regering bitter weinig aan kan doen (tenzij bij de energievoorzieners à la Electrabel). Tenslotte zou het helemaal een mirakel zijn, als er in 2009 nog federale snoepjes zouden uitgedeeld kunnen worden, zoals bv de lastenverlaging die de Open-VLD zijn kiezers heeft beloofd. Zelfs dat zit er niet meer in. Met of zonder communautaire spanningen, dit land koerst af op een regelrechte crash. Het zwarte gat van de begroting dreigt heel de correct-politieke klasse mee de dieperik in te sleuren.
Er zijn de laatste dagen nogal wat straffe uitspraken gevallen. De beste kwamen van Bart De Wever, een specialist van oneliners. Denk maar aan die over dat Belgisch staatsmanschap: "In België wordt men staatsman door zijn Vlaamse overtuiging in de frigo te stoppen zolang de carrière het vereist". Pak vast, Leterme! Of ze het allemaal helemaal alleen gevonden heeft, weet ik niet, maar er is deze keer ook een goeie van SP.a-voorzitster Caroline Gennez: "De N-VA is uit een regering gestapt waar ze niet in zat". Ook dit doordenkertje mag er zijn. In feite is immers de regering van Leterme-bis deze week exact dezelfde als die van vorige week. Wat er veranderd is, is de achterban. Leterme regeert nu tegen Vlaanderen, waar hij geen meerderheid meer heeft. Het wordt nog erger in de gespreksgroep die begin oktober de communautaire dialoog gaat aangaan. De Vlaamse groep vertegenwoordigt slechts 60% van de eigen bevolking, waarbij dan nog de SP.a, die weigert Leterme te steunen. De Walen zijn voor bijna 100% vertegenwoordigd. Wie er langs die kant niét bij is, is de enige vertegenwoordiger van het Front National. 40 % van de Vlaamse oppositie mag niet meedoen. Daarbij dient dan nog gesteld dat bij de Vlaamse gespreksgroep de meest Vlaamse (en rechtse) vertegenwoordiger is uitgesloten en dat bij de francofonen de kans groot is dat de meest racistische FDF-er, in casu Maingain, er wél bij zal zijn. Dit kan voor Vlaanderen nooit goed aflopen, alle verklaringen van Kris Peeters ten spijt. Het is dan ook uitkijken naar het congres van de ampersanters, nu zaterdag. Het zou me niet verwonderen, dat het daar flink zal gaan stuiven. Al bij al vergeten Leterme en zijn kliek twee kapitale zaken: 1. Het Vlaanderen van vandaag is niet meer dat van voor 10.06.2007. 2. Christendemocraten, die vroeger afkerig stonden om hun stem te geven aan het Vlaams Belang en/of Lijst De Decker, zouden dit nu wel veel gemakkelijker kunnen doen met het N-VA, waarmee ze vijf jaar hebben samengewerkt (en nog dikwijls samenwerken op gemeentelijke vlak). Nog twee keer slapen en dan zullen we weer iets meer weten.
De oude CVP is terug, beter dan ooit tevoren. "Met de dood in 't hart", zoals ze dat vroeger al zo dikwijls gedaan hebben, gaan ze Vlaanderen weer in de steek laten. Verkiezingsslogans blijken weer alleen te tellen tot na de verkiezingen, beloftes om niet gehouden te worden om van "woord houden" niet te spreken. Leterme en Co zijn bereid door te gaan tot het uiterste, zonder N-VA en feitelijk ook zonder Vlaamse reflex. Op een beperkte vergadering was alleen jongerenvoorzitter Bert de Brabandere zo moedig om bij zijn standpunt te blijven om het kartel niet te laten vallen. Zelfs Eric Van Rompuy, tot voor kort de grote mond van de interne CD&V oppositie, blijkt zijn tong verloren te hebben. Zoals ik vorige week al stelde (in "Leterme, alias Verhofstadt), spreekt de geitenboer uit de Westhoek inderdaad alleen nog dezelfde taal als zijn voorganger. Toen was het de uitleg over de begroting, nu komt hij vertellen dat het wordt: "ons of de chaos". Net hetzelfde als wat Verhofstadt vertelde vóór de verkiezingen van juni 2007. Waar de CD&V-leiding blijkbaar geen rekening mee houdt is, dat sinds die laatste verkiezingen de openbare opinie in Vlaanderen duchtig geradicaliseerd is. De vraag is maar, hoeveel van die 800.000 kiezers die hun hoop hadden gevestigd op Leterme, hem nog gaan volgen. Hij wordt nu de gevangene van de Waals-paarse politiek, die in haar opzet geen tegenstand zal ondervinden van de lafaards van de Open VLD. Leterme denkt nu geen rekenschap meer te moeten geven over het communautaire, vermits heel dat probleem zal worden aangepakt door zijn collega en opvolger Kris Peeters. Die Peeters mag dan wel een bekwaam en intelligent iemand zijn, in de politiek is hij een groentje dat waarschijnlijk met haar en huid zal worden opgepeuzeld door de oude politieke ratten van onder de taalgrens. Als er tegen juni 2009 al iets hervormd zal zijn, zal het waarschijnlijk gaan om veel minder dan de peanuts, laat staan de vette vis. De enige in de club van Peeters waarop Vlaanderen nu nog zou kunnen terugvallen, is Bertje Anciaux. Mijn God, waar hebben we dit verdiend?
Gisteravond op het journaal bij de RTBf insinueerde de ondertussen beruchte reporter De Borsu (van o.a. "Bye, bye Belgium" en de Marseillaise), dat door de breuk in het Vlaamse kartel de liberalen nu de grootste politieke familie zijn in dit land en dat het dan ergens ook maar logisch zou zijn als de huidige regering zou geleid worden door een liberaal. Men begint zo stilaan het idee te krijgen, dat het daarom allemaal te doen is geweest tijdens de laatste vijftien maanden: de federale topjob. De regering Leterme-bis heeft niet alleen geen meerderheid meer in Vlaanderen (iets waartegen Leterme zich vroeger altijd hevig had verzet), ze heeft nu ook geen tweederde meerderheid meer in het federale parlement, waarmee eventueel een grondwetswijziging kan worden doorgevoerd. Om dit laatste te bewerkstelligen zal Leterme verplicht zijn ook de groenen mee aan boord te nemen (de SP.a weigert onder Leterme te dienen). Dat zou dan als gevolg hebben, dat Leterme in dezelfde positie komt te zitten als Verhofstadt tijdens zijn tweede ambtstermijn. Toen hing diens regering ook af van de goodwill van de Waalse socio's. Toen kon Di Rupo zelfs verklaren, dat Verhofstadts regering kon vallen op een simpele vingerknip van de man van het rode strikje. Hetzelfde dreigt zich ook nu voor te doen met Leterme, die - om het even wat te doen - zal moeten leven onder de voorwaarden van paars en eventueel paars/groen. Die tweede formule is ook mogelijk zonder de CD&V en dan ook zonder meerderheid in Vlaanderen. Het beste wat Leterme kan doen, is de eer aan zich zelf houden. Hij heeft "de mensen" (waar hij het altijd over heeft) een hoop zaken beloofd, die hij niet heeft kunnen waarmaken. Ondertussen heeft hij al minstens twee keer zijn woord niet gehouden. Dit nu nog "goed bestuur" noemen is hilarisch. Het wordt nog even wachten op het congres van de CD&V-ers einde dezer week. Als men echter daar toch zou beslissen verder te doen in de federale regering, dan kunnen ze er nu al van op aan dat de electorale afstraffing op 7 juni 2009 grote dimensies zal aannemen. Een kopie van het Vlaams Belang programma overnemen, zoals dat op 10 juni 2007 is gebeurd, zal geen tweede uitgave kennen. Als men dan toch een Vlaams Belang programma wil, kan men beter voor het origineel kiezen. Met of zonder de media boycot .
Als er ergens een overeenkomst is tussen de internationale financiële crisis en de Belgische politieke crisis, dan is het dat elk nieuw bericht een uur later weeral oud nieuws is. Dat is ook de reden, waarom ik even wachtte met enige commentaar, maar men kan niet blijven wachten. Hierbij dan enkele vaststellingen: - In het federale parlement heeft de regering Leterme-bis geen meerderheid meer aan Vlaamse kant. Dat wil zeggen dat in dit land, waar de Vlamingen 60% van de bevolking uitmaken, ze een minderheid zijn geworden in het parlement, nadat ze eerder al tot minderheid gebombardeerd waren in de regering Leterme zelf. - Paars is er na vijftien maanden in geslaagd het enige programmapunt dat ze had, te verwezenlijken, nl het Vlaamse kartel uiteen spelen. Men zegt wel eens dat CD&V nog steeds de oude CVP is. Welnu, dat geldt ook voor de al dan niet Open-VLD. Zij is nog steeds de PVV (Pest Voor Vlaanderen). - Vlaanderen is voor de zoveelste keer weer eens hopeloos verdeeld. De grootste vijand zijn we zelf. Voor de zich bedrogen gevoelde Vlaamse kiezers blijft er één troost: de volgende verkiezingen. Als straks zal blijken, dat Vlaanderen voor de zoveelste keer bij de bok is gezet, dan moet ge toch een uilskuiken zijn om nog te stemmen voor de partijen die dat zullen hebben klaargespeeld. - Of B-H/V nu al dan niet onderhandeld moet worden, staat nog steeds niet vast. Wie gelooft die mensen nog? - Vergeten we tenslotte niet dat het niet alleen N-VA is, die niet akkoord gaat met wat er nu gebeurt. Dat geldt ook voor de Vlaamse Volksbeweging, de Vlaamse werkgevers en de jongerenafdelingen van zowel CD&V als Open-VLD, die allemaal gesteld hebben dat de Vlaamse partijen uit de federale regering zouden moeten stappen. Voor de rest wordt het verder afwachten wat er misschien nog allemaal gaat gebeuren en eventueel veranderen, maar er is weinig reden tot feestvieren.
Vandaag begint de astrologische herfst, de tijd van het vallende blad. Misschien in de politiek ook de tijd van de vallende regering. Vanavond kunnen we al wat wijzer geworden zijn, als we meer nieuws hebben over het congres van N-VA. Daar zal het gegarandeerd stormen en dat werd tijd ook. De vraag is alleen in welke mate dat invloed zal hebben op het Vlaamse kartel. Ondertussen hebben de voorzitters van zowel de Open-VLD jongeren als die van de CD&V jongeren hun respectievelijke partijen gevraagd uit de federale regering te stappen. Voor de blauwe jongeren is dat een moedige daad, want van hun verkozenen hebben we nog niet veel positiefs gezien het laatste anderhalf jaar. De CD&V-jongeren zitten, politiek gesproken, in de buurt van het N-VA en dat geldt ook voor nogal wat CD&V verkozenen. Een breuk in het kartel zou voor de partij hard kunnen aankomen. Ook bij de christendemocraten zijn er heel wat die Leterme zo stilaan beu geworden zijn. De man is pas terug uit Rusland, gaat even langs bij de vrienden in Wallonië en vertrekt vanavond opnieuw, deze keer naar de States waar hij e.o.a. vergadering van de Verenigde Naties gaat bijwonen. Voor de rest debiteert hij t..o.v. de pers enkel de oneliners die hij kwijt wil en is hij te hooghartig om op verdere vragen in te gaan. Het is misschien een manier als een andere om te verdoezelen dat hij het ook niet meer ziet zitten, maar hij geeft in elk geval de indruk dat hij nog een tijdje op de nieuwe post wil blijven zitten en bereid is daarvoor veel in te leveren. Aan zijn partij om hem terug te fluiten. Enfin, het wordt de zoveelste week van de waarheid, met als kers op de taart het congres van CD&V, waarop deze keer zeer klare wijn zal moeten geschonken worden. Een politieke spreidstand ("spagaat" voor de afecionados) kan men niet blijven volhouden.
Zoals te verwachten was, stelt het rapport van de drie koninklijke bemiddelaars niets voor dan wat vage intentieverklaringen. Dat N-VA het daarmee niet eens zou worden, stond al in de sterren geschreven, zeker omdat er weer over die interpersonele solidariteit werd gesproken én over Brussel-Halle/Vilvoorde. Over de taalgrens geen woord. De Vlaamse regering was nog volop aan het beraadslagen wat te doen, toen de nieuwe verklaringen van wonderboy Reynders uit Luik alle verdere hoop op een dialoog de grond inboorde. Didier wil wél praten over de uitbreiding van Brussel, over B-H/V én eist de aanstellingen van de drie fransdolle burgemeesters. Onverteerbaar voor Vlaanderen. Zoals ik reeds eerder schreef, kunnen we beter geen akkoord hebben dan een slecht akkoord. De Brusselse fransdolle olievlek mag niet verder uitdeinen, de drie burgemeesters, die tegen de bestaande wetten ageren, moeten ontslagen worden en B-H/V zal beslist worden in het federale parlement, nog vóór de volgende regionale verkiezingen. Daar hebben we geen dialoog meer voor nodig. Als gevolg van de laatste staatshervorming, waarbij de regio's - op vraag van de francofonen - hopen geld kregen, maar geen bevoegdheden, zit de Vlaamse regering momenteel wel op rozen. De Vlaamse begroting voor volgend jaar vertoont zelfs een overschot en dit na al de cadeaus die dezer dagen worden uitgedeeld: de jobkorting, een verhoging van de budgetten voor het isoleren van woningen, de opvang van kinderen, de zorgverzekering. Er wordt zelfs al een vooruitbetaling gedaan voor 2009 (bij de Vlaamse Waterwerken). Dat geld is een deel van de 361 miljoen die Vlaanderen heeft teruggetrokken uit de federale begroting, omdat de nationale regering zijn belofte tot een staatshervorming niet heeft waargemaakt. Ondertussen zit de federale regering in zak en as. De 361 miljoen van de Vlaamse deelregering waren nog geen tien procent van de totale som waarnaar ze op zoek is om de federale begroting van volgend jaar sluitend te maken. Leterme-bis én het hele Belgisch staatsbestel stevent dan ook regelrecht af op een crash. Het Vlaamse kartel doet er dan ook best aan zich zo snel mogelijk uit de nationale regering terug te trekken, al dan niet met de goedkeuring van "Belg" Leterme (die niét naar de Gordel kon, maar wél naar de Waalse feesten). Voor het congres van N-VA van morgen in Gent, zijn er al meer dan duizend sympathisanten die een ticket hebben aangevraagd. Hopelijk geven zij mee de vonk waardoor de Belgische constructie in de fik kan gezet worden. Het blijven spannende tijden! --- In de marge van bovenstaande nog dit: - De Vlamingen die in Brussel wonen, krijgen geen jobkorting. Dat is erg voor hen, maar kan dienen als voorsmaakje van wat er te gebeuren staat als Vlaanderen ooit de geldkraan naar Broekzele dichtdraait bij een eventueel tot stand komen van WalloBrux. - Open VLD is wél akkoord met het A4-tje van de drie "Charels", wat nog maar eens aantoont dat die partij zijn janusgezicht politiek blijft voortzetten. Het zal ze op 7 juni 2009 worden aangerekend.
De Standaard heeft weer een opstoot van vaderlandslievend belgicisme gekregen. De krant van vandaag werd helemaal samengesteld door kunstenaar Jan Fabre. Het Leitmotiv: "De schoonheid van België". Wat een gelul! België is helemaal geen schoon land. Er zijn wel mooie plekken en gebouwen, zelfs mooie stadsgedeelten, maar grosso modo is dit een lelijk land. Men heeft nooit serieus aan landschapsbescherming gedaan of stedenbouwkundig gecontroleerd zoals dat zou moeten. Als gevolg daarvan kan men in ons land op één en dezelfde plaats de mooiste, maar ook de lelijkste gebouwen naast elkaar zien staan. Ikzelf woon in Kasterlee, wat nog recent tot het mooiste dorp van de provincie Antwerpen werd verkozen. Welnu, als men hier door een willekeurige straat wandelt met vrij recente bebouwing, dan komt ziet men prachtige huizen naast veredelde koten staan, allemaal van een zelfde ouderdom en dus goedgekeurd door dezelfde authoriteit. En dat is zo in bijna heel dit land. Het hele Standaard-project is een zoveelste poging (vorig jaar was er ook al een met die andere kunstzinnige belgicist Tuymans) om te bewijzen wat niet te bewijzen is, nl dat België één land zou zijn. België is een kunstmatig gedrocht, geschapen door de toenmalige Europese supermachten, waarin twee volkeren wonen die met elkaar steeds minder gemeen hebben. Tenslotte is kunst is zeer subjectief. Tegenwoordig is alles snel kunst en zijn de meeste kunstobjecten gewoon het gevolg van een idee of een inval. Denk maar aan die mosselpot of aan die manuscripten in de plaaster. Of aan die Britse kunstenaar Hirst, die zopas voor meer dan honderd miljoen euro "kunstwerken" heeft verkocht, waaronder o.m. een haai op sterk water. Kunst noemt men dat. Er is geen schoonheid aan een land waarin de democratische spelregels niet worden gerespecteerd en de meerderheid van de bevolking onder de knoet wordt gehouden met alle middelen, inbegrepen de zogezegde kunst. Een groot gedeelte van wat men kunst noemt, blijft alleen bestaan via subsidies en andere verdoken staatssteun. Als tegenprestatie zijn die kunstenaars dan wel verplicht die staat slaafs te volgen tot in haar grootste dwaasheden.
