Op woensdag 7 mei trad in het Antwerpse sportpaleis het popzangeresje Kylie Minogue op. De vertoning begon met een uur vertraging, omdat Kylie opgehouden was door het verkeer tussen Brussel en Antwerpen. Ze was op Zaventem geland met haar privé-vliegtuig omdat ze op de luchthaven van Deurne geen toestemming kreeg terug te vliegen na middernacht. Dit voorval geeft nog maar eens aan wat voor beperkingen onze Vlaamse luchthavens worden opgelegd, waardoor ze niet eerlijk kunnen concurreren. Er was trouwens nog slecht nieuws voor Deurne. De Diamantraad trekt zich terug uit de financiering van de uitbreiding van de Antwerpse luchthaven. Reden daarvoor zou zijn, dat ze tegenwoordig haar "steentjes" niet meer via Deurne uitvoert. De Vlaamse regering heeft ondertussen al wel laten weten, dat men met het project verder gaat (de tunnel, waardoor de startbaan volledig kan benut worden). Dat er een vertraging zal zijn, is nu al zo goed als zeker. In Charleroi heeft men die problemen niet. Nadat enkele maanden geleden een nieuwe hall werd ingehuldigd, blijkt die nu al te klein te zijn. De Waalse regering denkt eraan de capaciteit van "Brussels South" te verdrievoudigen. Geen hond die daar ginds tegen protesteert. In Zaventem, "Brussels Airport" voor de afeccionados, loopt het weer storm omdat men één piste moet repareren en daardoor weer te veel trafiek zou zijn boven de Oost-rand, de francofone kant, zeg maar. Dezelfde francofonen, die Zaventem willen boycotten (zelfs sluiten, indien mogelijk), juichen elk initiatief in Charleroi goed. Dat geldt trouwens ook voor de Luikse luchthaven van Bierset, waar de geluidsoverlast grotendeels op rekening komt van de Vlaamse gemeente Riemst. Ook Luik breidt nog uit en dat als gevolg van de verhuis van enkele chartermaatschappijen vanuit Maastricht. In Nederland heeft men nl de luchthaventaksen serieus verhoogd, waardoor klanten én reizigers naar België uitwijken en daar de druk gaan verhogen. In Brussel wordt dat als een last beschouwd, in Luik helemaal niet. Voeg er tenslotte nog bij, dat ook de luchthaven van Oostende regelmatig onder vuur ligt van enkele milieugroepen en zo ziet men dat men in Vlaanderen probeert elke vooruitgang op luchtvaartgebied tegen te houden, terwijl die in Wallonië wordt aangemoedigd. De solidariteit, weet ge wel...
In Adegem, een deelgemeente van Maldegem heeft een bouwpromotor 36 appartementen in aanbouw. Daar hij vreest er in de huidige conjunctuur niet vanaf te geraken, geeft hij bij aankoop van zo'n appartement een auto(otje) cadeau, een Citroen C1 ter waarde van 7.800 euro. Wie de auto niet wil, kan ook een korting krijgen van 5.000 euro. Daarmee zijn we in Spaanse (én Amerikaanse) toestanden verzeilt. In Spanje, dat een overschot heeft van zo'n 800.000 onverkochte nieuwe woningen, kan men al kortingen krijgen tot 25% op de prijzen van vorig jaar. De promotor in Adegem is trouwens niet de enige die aan het braderen is. Gisteravond verscheen op het journaal (ik dacht VTM) een andere, die bij aankoop van een huis 1.000 liter stookolie cadeau gaf. Er werd niet bij verteld of het om nieuwe woningen ging. Mocht dat nl het geval zijn, dan is ook die bouwpromotor knettergek. Wie bouwt de dag van vandaag nog een nieuwe woning met stookolieverwarming? Daarmee stookt men zich letterlijk arm. Wie op lange termijn mikt, doet er best aan zelfs niet meer te rekenen op gas als centrale verwarming. Er zal moeten uitgekeken worden naar alternatieve vormen en elektriciteit is één ervan. Die kan nl worden opgewekt door alle mogelijke brandstoffen, kernenergie inbegrepen. Zolang men geen andere oplossing gevonden heeft om het CO² gehalte terug te dringen, blijft kernenergie een propere en relatief goedkope brandstof. Tot spijt van wie 't benijdt. --- Deze week is er de "superministerraad" gepland, waarbij ook werkgevers en vakbonden zijn uitgenodigd. Niemand gelooft echter dat ze eruit zullen geraken. Hoe meer zielen, hoe groter kerkhof. Als we in dit land, afgezien van de communautaire conflicten, tot meer duidelijke regels en wetten willen komen, dan moeten er enkele politieke niveaus worden afgeschaft. In de eerste plaats de provincieraden en de senaat. België barst van de politiekers die allemaal wegen op de besluitvorming en die onze wetgeving onoverzichtelijk hebben gemaakt. Als die superministerraad er ook niet uitgeraakt, wat bijna zeker is, dan blijft er nog één oplossing: België splitsen en ieder zijn eigen potje laten koken.
De geldstromen van Vlaanderen naar Wallonië zouden, volgens het Vlaams Belang, elf miljard euro per jaar bedragen. Zelf heb ik ooit eens een berekening gemaakt, o.m. aan de hand van het Warandemanifest, en kwam ik op zeker twaalf miljard. Daarbij was dan de afbetaling van de staatsschuld begrepen, schuld die bijna uitsluitend door Vlaanderen wordt opgehoest. Wel, het zou kunnen, dat het allemaal nog veel erger is dan wat tot nu toe werd aangenomen. Op de RTBF radio werd op 6 mei, 's morgens om 6 uur (!), een gesprek uitgezonden met Rik van Cauwelaert. Dat is niet de eerste de beste. Rik is de politieke opinieschrijver van Knack en staat ook achter de Tv-uitzendingen van Kanaal-Z. Sinds Pol Vandendriesche door Leterme beloond werd als senator, wordt Van Cauwelaert ook regelmatig opgevoerd als politiek commentator op VTM. In dat gesprek op de Franstalige radio, wist Van Cauwelaert te vertellen, dat een minister van de huidige regering Leterme hem had gezegd, dat de onafhankelijkheid van Vlaanderen binnen de 24 uur een feit zou kunnen zijn, áls de Vlamingen weet zouden hebben van het ware bedrag van de geldtransfers naar het zuiden... Nu weet ik ook wel dat Van Cauwelaert, als beroepsjournalist, niet kan verplicht worden zijn bronnen bekend te maken, maar hier gaat het toch om iets dat de normale gang van zaken ver te buiten gaat. Het feit alleen dat hij zijn verhaal ging doen bij de RTBF en niet op een Vlaamse zender, zegt m.i. al genoeg. Misschien is het wel in het teken van bovenstaande uitspraak dat diezelfde Van Cauwelaert, deze keer in "zijn" Knack, schreef: "Als deze politieke wanvertoning blijft aanslepen, is de kans reëel dat Yves Leterme tegen 15 juli zijn toekomst achter de rug zal hebben. Dan zal er niet meer gepraat worden over Brussel-Halle/Vilvoorde, wel over het voortbestaan van het federale koninkrijk". Als het zover komt - en daar zou ik niet rouwig om zijn - dan komen we misschien wel eens de echte omvang van de transfers te weten. Al bij al blijft het een hallucinant gegeven, dat er minstens één (ik neem aan Vlaams) minister van een dergelijke gelegaliseerde diefstal op de hoogte is en daarover (officieel althans) zwijgt.
In Nederland heeft men de integratiewet grondig verstrengd. Wie nog naar daar wil emigreren, moet eerst in eigen land een inburgeringscursus volgen die zo'n 350 euro kost. Mislukt hij of zij, dan moet er een nieuwe cursus gevolgd worden, die evenveel zal kosten. De nieuwe rechtse regering Berlusconi heeft in Italië zijn wetten op de immigratie serieus verstrengd met de bedoeling de illegale, dikwijls criminele Oost-Europeanen, in het bijzonder de Roma, buiten het land te houden. Denemarken heeft de strengste immigratiewetten van Europa, heel wat strenger nog dan bv die van Nederland. Vlaanderen probeert Vlaams te blijven. Toch geeft het faciliteiten aan Franstaligen en betaalt het de kosten van het Franstalig lager onderwijs in heel wat gemeenten aan de taalgrens. Voor wie een sociale woning wil, vraagt Vlaanderen een kleine inspanning om te trachten onze taal te begrijpen, zonder zelfs een examen. Ergens zou men denken, dat Vlaanderen daarvoor beloond zou worden. Het tegendeel is waar. In het buitenland worden we met pek en veren getooid en de Times noemt ons nu zelfs "geweldloze fascisten", terwijl - nota bene - Vlaanderen nooit met enig fascisme te maken had. Wél met nationaal-socialisme, maar o.w.v. dat laatste "isme" klinkt dat niet opportuun. Hoe zijn we aan dergelijk imago geraakt? Wel heel eenvoudig. Door dezelfde francofonen wier onderwijs wij mee betalen en aan wie wij faciliteiten geven. Zijzelf geven helemaal geen faciliteiten en betalen geen subsidies aan het Nederlandstalige onderwijs, ondanks het feit dat ze daartoe wettelijk verplicht zijn. Zij lappen de wet aan hun laarzen en gaan dan in het buitenland vertellen dat wij de slechteriken zijn. Ge moet maar durven! Het is dan ook hoog tijd, dat we er mee ophouden zogezegd samen te leven in dit onland, dat we de faciliteiten afschaffen en de subsidies aan de Franstalige scholen niet meer betalen, net zoals de francofonen zelf doen. En dat we foert zeggen tegen al die buitenlandse media die niet eens de moeite doen hun eigen verslaggevers ernstig te controleren op hun ethisch gedrag. --- In de marge van bovenstaande, nog dit: In de Franstalige pers was er opmerkelijk weinig commentaar over het verslag van de schertsfiguren van de Raad van Europa. Dat had te maken met het feit dat Justin Henin haar carrière-einde had aangekondigd. Hét icoon van de Waalse sport houdt er mee op. Mon Dieu! Het meiske werd zelfs verheven tot hét uithangbeeld van België. Dat terwijl ze na een tienjarige grootse internationale loopbaan niet eens een zin in het Nederlands kon uitspreken en naar Monaco uitweek om in België geen belastingen te moeten betalen. Vive la Belgique!
Zoals alleszins te verwachten was, heeft Vlaanderen een slecht rapport gekregen van het duo dat door de Raad van Europa was uitgestuurd om e.e.a. te gaan nazien i.v.m. de niet-benoeming van de drie fransdolle burgemeesters in de Rand. Het hele eindrapport hield geen rekening met onze taalwetten, eigenlijk dus net hetzelfde als wat de francofonen in dit land doen. Het was, zo luidde zelfs de commentaar in De Standaard (voor één keer eens echt objectief in Vlaamse zaken), als zou men commentaar geven op een voetbalmatch zonder rekening te houden met de buitenspelregels. Hoe erg ook, Vlaanderen hoeft met dit gekke Europese rapport geen rekening te houden. De drie zullen ook nu niet benoemd worden, om de eenvoudige reden dat ze de wet bewust meermaals overtreden hebben en - wat nog veel erger is - laten uitschijnen hebben dat ze het in de toekomst nog zullen doen. Het "njet" komt trouwens niet alleen van een moedige minister Keulen, maar ook van de gouverneur van Vlaams Brabant. De eerste een liberaal, de tweede eens socialist, om maar te zeggen dat er geen Vlaamsnationalisme mee gemoeid is. Hadden de drie keikoppen de Belgische wetten gevolgd, dan zouden ze eerst klacht hebben moeten neerleggen bij de Raad van State. Dit is niet gebeurd, omdat ze op voorhand wisten daar geen gelijk te zullen krijgen. Ze verdienen dan ook niets meer dan een flinke schop onder hun franskiljons achterste. Blijft natuurlijk het feit dat die Raad van Europa achter de feiten aanloopt en dus nog steeds anti-Vlaams is. Het uitgestuurde duo bestond trouwens uit twee speciale figuren. De eerste een Bretoen. Dat komt voor Vlamingen erg pijnlijk aan. Bretoenen zijn een miskende minderheid in Frankrijk en Vlamingen hebben normaal een boontje voor dergelijke groepen. Waarschijnlijk ging het hier om een die "gerecupereerd" werd door het Franse systeem, zoals we dat ook hier in Vlaanderen kennen (Martens, Eyskens & Co). De tweede een Serviër. Uitgerekend een Serviër stuurt men naar hier, iemand die deel uitmaakt van het volk dat verantwoordelijk is voor de recente bloedige oorlogen in Europa. Een van het ras van Mladic en Milosevic, die moorden op hun geweten hebben van Slovenië tot Macedonië. Iemand van een land dat zijn eigen huishouden niet gemaakt krijgt, wordt verondersteld te kunnen oordelen over een taalincident in het buitenland! Belachelijk die (slechte) Raad van Europa.
Confederaal België, de enige (voorlopige) oplossing
Als overtuigd Vlaams-nationalist wens ik ook niets beters dan een onafhankelijk Vlaanderen. Men moet echter realist blijven. In Vlaanderen zijn er niet alleen nationalisten. Anderzijds ziet men dat België van geen kanten werkt. Er gaat bijna geen dag voorbij of de tegenstellingen tussen Walen en Vlamingen worden dik in de verf gezet. Heeft het niets te maken met de economie, dan is het met de arbeid of - zoals nu pas weer - met het verkeer (kilometerrijden t.o.v. vignetten). Er is voor België maar één voorlopige oplossing en dat is confederaal worden. Op die manier kookt ieder zijn eigen potje en worden alleen de supranationale taken (buitenlandse zaken en leger bv) federaal beheerd. Zoals het nu al gebeurt in Zwitserland. Een bijkomend voordeel van een confederatie zou zijn, dat Brussel en Wallonië gescheiden blijven, zodat er niets in huis kan komen van een voor Brussel noodlottige Wallo-Brux gemeenschap. Misschien geraken we op die manier Brussel zelfs wel kwijt aan Europa. Als dat kan gebeuren met de nodige garanties voor de Nederlandstaligen, heb ik ook daar geen probleem mee. Ten slotte zou een confederaal België ook sneller aanvaard worden door de internationale gemeenschappen, zoals de E.U., de Raad van Europa en de Verenigde Naties. --- I.v.m. het idee van Geert Wilders om Nederland en Vlaanderen te herenigen, komt er feitelijk eenzelfde scenario in het zicht. Mocht België ook als confederatie niet werken, dan zit er niets anders op dan het definitief te splitsen. In dat geval dringt een confederatie, geen hereniging, met Nederland zich op. Vlamingen en Nederlanders zijn wel degelijk twee verschillende volkeren. Ik heb 27 jaar in Nederland gewerkt en kan er dus over meespreken. Samensmelten zit er (nog) niet in, een confederatie zou ook hier voor een (misschien voorlopige) oplossing zorgen.
Er is nog maar eens een groep opgericht ter verdediging van het dierbaar vaderland België. Deze keer gaat het om mensen die zich kunstenaar noemen. Enkele bekende namen zijn Willem "bange blanke man" Vermandere en Axel "Vive la France" Red. Ik vind er voorlopig Tom Barman niet in terug, maar dat kan nog komen. Misschien nog eens een paar concerten inrichten... De belgicisten hebben trouwens alle redenen om ongerust te worden. Door het nu bijna één jaar durende politiek gekrakeel, weet men zo stilaan overal, ook buiten onze landsgrenzen, dat het niet goed gaat met het Belgiekske. Zelfs Geert Wilders, van de Nederlandse partij voor de vrijheid, is er achter gekomen. Wilders zou Wilders niet zijn, als hij daar meteen geen initiatief over zou genomen hebben. Hij stelt dan ook klaar en duidelijk dat het niets meer wordt tussen Vlamingen en Walen en dat het hoog tijd wordt dat we naar een samengaan van Vlaanderen en Nederland afstevenen. Hij wil er in Nederland zelfs een referendum over laten houden. Meteen zijn op het initiatief van de man met het Mozartkapsel een heleboel reacties gekomen en dat zal nog wel even aanhouden. Wilders is niet alleen voor de Nederlanden één, hij is ook dé tegenstander van de radicale (en andere) moslims. Hij heeft daarenboven het geluk, dat hij in Nederland woont, waar men een stuk verdraagzamer is dan bij ons. Voor de meeste uitspraken die Wilders doet i.v.m. de islam, zou een Vlaamse politieker meteen gevraagd worden zijn onschendbaarheid op te geven. Wat voor ons, Vlamingen, momenteel belangrijk is, is dat het buitenland langzaam maar zeker begint te beseffen dat België aan het doodbloeden is. Vooral in Groot-Brittannië is men zich daarvan bewust. Nadat een tijd geleden "The Economist", een van de belangrijkste en invloedrijkste Europese weekbladen, al te kennen had gegeven dat men België beter zou opdoeken, is ook "The Daily Telegraph" het nu daarmee eens. Bruno Waterfield, hun reporter in Brussel, schrijft dat hij niet inziet, hoe de Belgische situatie kan blijven duren. "Bij de Britse media", schrijft hij, "begint meer en meer begrip te leven voor de Vlamingen die het land willen opsplitsen". Ook Fidelius Schmid, van het Duitse Financial Times Deutschland, schrijft te moeten toegeven, dat de splitsing van de kieskring B-H/V wel degelijk een ernstig probleem is. Kortom, de tijd dat wij, Vlamingen, door het buitenland meteen overladen werden van alle schulden t.o.v. de Belgische impasse, schijnt langzaam maar zeker tot het verleden te behoren. Het blijft dan ook plicht voor onze Vlaams-nationale partijen om ervoor te blijven zorgen dat de buitenlandse pers de nodige juiste informatie krijgt, informatie die men vruchteloos moet gaan zoeken in onze politiek-correcte media.
In Servië heeft de partij van Tadic, die vóór toetreding tot de E.U. zogezegd de parlementsverkiezingen gewonnen. Dat "zogezegd" is nl, dat de partij als grootste uit de stembusgang is gekomen, maar met 39% geen volstrekte meerderheid heeft. Het wordt nog erger, als men weet dat alle pro-Europese partijen niet aan die meerderheid geraken. In werkelijkheid betekent het, dat de nationalistische partijen samen wél aan die volstrekte meerderheid geraken. Die zijn dan wel verplicht de partij van ex-premier Milosevic erbij te nemen, maar het zou best kunnen dat ze dat nog doen ook. In dat geval staat Servië verder dan ooit bij een aansluiting bij de E.U. en zal het moeten hopen, dat grote broer Rusland het land onder zijn hoede zal nemen. Met de petroroebels die het land van Poetin en Co tegenwoordig binnenrijft, kan dat best gebeuren. Democratisch gezien zou het voor de Europese gedachte natuurlijk een nederlaag zijn, Servië er niet bij te hebben. In werkelijkheid maakt het allemaal echter niet zoveel uit. Europa begint hoe langer hoe meer een virtueel land te worden. Het wordt steeds groter, maar daarom niet beter. Het probleem met de toetredende landen is nl dat ze alles doen om Europa gunstig te stemmen. Eens ze lid zijn, hoeft het blijkbaar niet meer. Landen zoals Bulgarije en Roemenië blijken nu nog even corrupt te zijn als voorheen. In Roemenië is de hervormingsgezinde minister van justitie, Monica Macovei, zelfs de laan uitgestuurd. Cyprus is nog zo'n probleemgeval. Toen het Griekse gedeelte bij de E.U. mocht, hield die het Turkse gedeelte erbuiten. België moet trouwens ook niet te hard van de toren blazen. Normaal gesproken had ons land, evenals Italië, nooit bij Euroland mogen horen, wegens onze veel te grote nationale schuld. Negen jaar na Maastricht is onze schuld wel gezakt, maar nog altijd een van de hoogste van heel de E.U. Griekenland, dat in 2001 toetrad tot de Euro, blijkt toen zelfs vervalste budgetgegevens gebruikt te hebben... Europa zou er beter aan doen eens serieus werk te maken van de bestaande situatie, alvorens maar steeds groter, logger en inefficiënt te worden.
Kasterlee, de plaats waar ik sinds 1972 woon, is vorige week verkozen tot het mooiste dorp van de provincie Antwerpen. Leuk meegenomen, al blijft zo iets natuurlijk vrij relatief. Er zullen nog wel dorpen zijn die meer dan de moeite waard zijn. Denk maar aan mijn geboortedorp Kalmthout, met zijn internationaal bekende Kalmthoutse Heide en zijn dito Arboretum. De reden, waarom Kasterlee het geworden is, is vooral omdat er hier een organisatie achter steekt die het hele jaar door aan toeristische promotie doet. Kasterlee, het dorp van de pompoenpapeters, heeft elk najaar zijn pompoenendag. Daar wordt een heel jaar door naartoe geleefd met allerlei gebeurtenissen en feestjes. Hetzelfde met zijn kabouterdag, zijn natuurwandelpaden en zijn jeugdkampen. Kasterlee heeft honderden hectaren natuurgebied, meestal bossen, maar ook duinen en landelijk gebied. Er gaat bijna geen week voorbij, of er is wel iets te doen in Kasterlee. Daarbij komt nog, dat er geen echte industrie is, alleen een paar ambachtelijke zones en het dorp heel wat horecabedrijven kent, waarvan er enkele een stevige reputatie hebben opgebouwd (denk maar aan de Watermolen en de Residentie). In Groot-Kasterlee liggen dan nog de Hoge Rielen, waar jeugdbewegingen uit heel Vlaanderen op afkomen, én Bobbejaanland. --- Een oudere dorpsgenoot vertelde in het programma "Vlaanderen vakantieland", dat het in Kasterlee minder regent dan in de omliggende gemeenten. Dat lijkt raar, maar is waar. De reden hiervoor is waarschijnlijk, dat het dorp het hoogste punt is van de zogenoemde "Kempische heuvelrug" en er geen grote wateroppervlakten zijn. Het enige water van betekenis is de Kleine Nete, die dan nog op de grens van de gemeente ligt. Bij egale regen, maakt het geen verschil, maar onweders kiezen gewoonlijk voor Turnhout of Geel, waar wel veel water is. Water trekt klaarblijkelijk water aan. --- Kortom, het is goed wonen en vertoeven in "Kastel", zoals de plaatselijke bevolking het noemt.
Pierre Chevalier was van oorsprong een socialist, bracht het zelfs tot volksvertegenwoordiger én staatssecretaris voor de SP. In die functie moest hij echter ontslag nemen na een schandaal over gelden van klanten van zijn advocatenkantoor én voor extra aangerekende hotelkosten in Parijs. In 1992 stapte de man over naar de nieuwe partij van Verhofstadt, de VLD, en sindsdien kan hij zich blijkbaar heel wat meer permitteren. Ondanks het feit dat hij een tweede keer is moeten opstappen als staatssecretaris, deze keer wegens verdacht van omkoping, krijgt Chevalier van vriend Guy tot tweemaal toe een "speciale opdracht", eerst als contactpersoon met de EU, later als vertegenwoordiger van de eerste minister bij de OVSE. Als dat laatste mandaat afloopt, wordt hij speciaal gezant voor de VN. Om die laatste job naar behoren te kunnen vervullen, wordt Chevalier gevraagd zijn bestuursmandaat bij de Forrest groep op te zeggen. Die groep houdt zich nl bezig met businesses in "onze" Kongo en doet dat niet altijd op wat we maar de "klassieke manier" zullen noemen. België is nl tijdelijk lid geworden van de U.N.-veiligheidsraad en wil daarvan gebruik maken om bepaalde wanpraktijken in de Kongolese mijnbouw aan de kaak te stellen. Chevalier neemt dus ontslag bij Forrest, maar blijkt later toch weer opnieuw in de raad van bestuur van die firma te zitten, ditmaal onder de naam Bvba Pierre Chevalier, alsof dat een verschil zou maken. Het blijft een raadsel, waarom Verhofstadt zijn hand boven die familie Chevalier is blijven houden. Het gaat trouwens niet alleen om Pierre. Ook diens broer Miguel mocht vier jaar woordvoerder zijn van Verhofstadt en daarna nog eens vier jaar in de senaat zetelen. Al bij al geen slechte zaak voor ex-socialisten. Ondertussen zit De Gucht met een groot imago probleem. Hij, die anderen over de hele wereld de les gaat lezen, blijkt zelf te werken met loense personen. Nog maar pas terug van Kongo, waar hij Kabila en zijn entourage is gaan schofferen, ligt hij nu ook overhoop met Servië. Daar houdt men dit weekeinde verkiezingen, die wel eens belangrijk zouden kunnen zijn voor de eventuele latere toetreding van dat land tot de E.U. De Gucht is nog maar eens "zijn" waarheid gaan vertellen, deze keer over Kosovo. Niet dat De Gucht ongelijk heeft. Het probleem met de man is dat hij, als hoofd van de diplomatie, zich zelf niet diplomatisch schijnt te kunnen uitdrukken. Met de zaak Chevalier is hij nu wel op verdedigen aangewezen en is het afwachten hoe "arrogante man" (dixit Kabila) er deze keer uitkomt.
Zoals te verwachten was, is de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde de vorige nacht op de Kameragenda geplaatst en hebben de Waalse partijen hun amendementen ingevoerd. Daardoor wordt de zaak weer verdaagd. Daar er misschien ook nog een belangenconflict zal gesteld worden door de Brusselse regering (wat dat ook voorstelt), kan het nog ettelijke maanden duren alvorens het "egeltje" B-H/V weer zal worden besproken. Dit is geen ramp. Eens komt er toch een moment dat alle obstructiemogelijkheden zullen uitgeput zijn en dan kan het arrondissement wel degelijk definitief gesplitst worden, zonder toegevingen. De uiterste einddatum ligt ergens in mei 2009, dus nog vóór de regionale verkiezingen van juni van dat jaar, wat de Vlaamsgezinde partijen goed zal uitkomen. Ondertussen zijn er weer die onvermijdelijke journalisten van de politiek-correcte pers die blijven drammen dat Vlaanderen zwaar zal moeten betalen. Ik zie echt niet in waarom. Dat er geen staatshervorming zal komen, was te verwachten. Die was er waarschijnlijk ook niet gekomen zonder het krakeel om B-H/V. Dat de regering zou vallen, is ook geen ramp. Leterme's ploeg is zo stilaan een zootje ongeregeld aan het worden. Dat België niet meer zou werken, is een situatie die we al 11 maanden meemaken en ondertussen gewend zijn. Als B/H-V moet besproken worden samen met de staatshervorming (zelfs met het eerste pakket "borrelnootjes"), is voor Vlaanderen onaanvaardbaar. Als CD&V dan woord houdt, stapt de partij uit de regering Leterme. Een wettelijke verkiezing is dan niet meer mogelijk, althans niet volgens het Grondwettelijk Hof. Laat de francofonen nu maar victorie kraaien. Geen staatshervorming betekent het einde van dit België. In het beste geval komt er dan een confederatie, anders een complete splitsing. Vlaams minister president Peeters heeft in elk geval al duidelijk gesteld dat zijn regering stelling zal nemen. Om te beginnen door de 300 miljoen euro als borg terug te trekken uit de nu reeds lekke federale begroting. Bye, bye Belgium komt akelig dichterbij.
Ik zal wel niet de enige zijn die het zo stilaan spuugzat wordt van de aan de gang zijnde politieke spelletjes. Van de Franstaligen die eens komen zeggen hoe wij het hier bij ons moeten doen. Van de politiek correcte media die vinden dat de francofonen toch zo knap aan politiek doen. Van de regering Leterme, die geen regering is. Het wordt hoog tijd, dat Leterme stopt met zijn spelletjes. "Goed bestuur" is iets dat op België past als een tang op een varken. Dit kunstmatige land is niet meer te redden, op geen enkele gebied. Financieel zit het aan de grond. De economie staat stil, de export loopt terug. Economisch krijgt men niets geregeld: in Vlaanderen heeft men werk zat en volk te weinig; in Wallonië is er ook genoeg werk, maar daar willen/kunnen ze niet werken (schrappen wat niet past). In Brussel vinden ze zich te goed om Nederlands te leren. En dan is er Brussel-Halle/Vilvoorde dat maar niet geregeld geraakt, dit ondanks het feit dat het zich in een onwettige situatie bevindt en dit volgens het federaal Belgisch Grondwettelijk Hof. B-H/V ligt in Vlaanderen en is óns grondgebied. Wat komen die anderstaligen zich daar mee moeien? Dat er in de Rand veel Franstaligen wonen? En dan? Hier, in mijn streek, is er een villawijk in Oud-Turnhout, die - nota bene - aan de Nederlandse grens raakt en waar zo'n 90% van de inwoners Nederlanders zijn. Moeten we die dan ook maar afstaan aan Nederland? Nee, toch. Deze namiddag is er het debat over de zgn programmawet én (misschien) over B-H/V. Voor mij hoeft het allemaal niet meer, dat splitsen van dat Vlaams-Brabantse kiesarrondissement. Splits meteen heel België en we zijn van dat eeuwige Franstalig gezeur vanaf. Dat ieder dan zijn eigen potje kookt. En wie ik ook spuugzat ben, zijn die steeds terugkomende nestbevuilers die vinden dat de anderen steeds gelijk hebben, dat we België moeten in stand houden, wat het ook kost. Dat is, op dit ogenblik 12 miljard per jaar en dat kan nog meer worden. Met de teruglopende economie en de wereldproblemen inzake energie, voeding en financiën lopen we het risico straks zelf geen geld genoeg meer te hebben voor onze eigen, Vlaamse problemen. Weg de bastaards, weg de lauwaerts, óns gehoort het Noordzeestrand én de Rand!
* De titel "Apenland" werd voor de eerste keer in de politiek gebruikt door Marc Eyskens, toen minister van Buitenlandse Zaken. De oppositie eiste zijn ontslag toen bleek dat zijn diensten een visum hadden gegeven aan een terrorist, die frisch und frölich over de Grote Markt van Brussel liep. Eyskens reactie was: "In een normaal land zou ik mijn ontslag aanbieden, maar niet in dit apenland"! Diezelfde Eyskens is nu een van de verdedigers van het ene België, samen met andere oude CVP-krokodillen zoals Martens en Dehaene...
Toen ik een paar dagen geleden schreef, dat links in Europa flink klop krijgt, was dat niet helemaal correct. In Spanje heeft de socialistische partij van Zapatero nl voor de tweede keer op rij de verkiezingen gewonnen. Daarbij moeten echter enkele kanttekeningen gemaakt worden. De eerste keer won de linkse partij dank zij de gevolgen van de terreuraanslagen van 11 maart 2004. Het was zelfs niet zozeer door de aanslagen zelf, maar door het feit dat de conservatieve partij toen aan de macht, de partido popular van Aznar, mordicus bleef volhouden dat de aanslagen het werk waren van de Baskische ETA en niet van Al Qaeda. Zelfs een klein kind kon toen weten dat zo iets onmogelijk was. Zowel de eerste keer als nu haalde de partij van Zapatero echter niet de volstrekte meerderheid. Om te kunnen regeren, moet ze dan ook regelmatig afspraken maken met kleinere, regionale partijen, die daar dan hun voordeel uit halen. Zo hebben de Catalaanse regionalisten al heel wat kunnen bereiken, waarin ze tijdens het bewind van Aznar niet in slaagden. Spanje kent op dit ogenblik een inflatie van boven de 4% en dat heeft grotendeels te maken met het uiteenspatten van de zeepbel van de vastgoedmarkt. Net zoals in de States, dacht me, dat de bomen er tot in de hemel zouden groeien. Er werden jaarlijks zo'n 800.000 nieuwe huizen gebouwd. Dat is meer dan in Frankrijk en Duitsland samen. De laatste jaren krijgt men die niet meer verkocht. Men schat, dat er in Spanje tegenwoordig zo'n klein miljoen nieuwe huizen te koop staan. Zelfs met een korting van 25% geraakt men ze aan de straatstenen niet kwijt. Wat dit te maken heeft met immigratie? Wel, om genoeg goedkope arbeidskrachten aan te trekken, heeft Spanje reeds een paar keer een grote regularisatie doorgevoerd. Daardoor hebben zo'n twee miljoen immigranten een verblijfsvergunning gekregen. De meeste van hen zitten nu zonder werk en dat dreigt de Spanje staat zuur op te breken. --- Hetzelfde probleem blijkt zich ook te stellen in Ierland, waar de "boom" na toen jaar ook voorbij schijnt te zijn. Op vijftien jaar tijd zijn de vastgoedprijzen er' vertienvoudigd en kan de modale Ier geen eigen woning meer kopen. Ondertussen heeft het eiland er wel 700.000 legale immigranten bijgekregen en dreigt er voor die mensen ook een reële werkloosheid. --- In ons land wordt ons Turtelboompje zwaar bestookt door de francofone partijen die ook zoveel mogelijk immigranten willen binnenhalen. De kans, dat ze zal toegeven is zeer groot, want ze kan feitelijk geen beslissingen nemen zonder de goedkeuring van niemand minder dan madame Millefoisnon. Er worden nu allerlei omfloerste teksten uitgewerkt om ieders gezicht te redden, maar de kans dat er ook hier een pak immigranten bij zullen komen, is zeer groot. En dat terwijl er 400.000 werklozen zijn en de RVA aan zo'n 1.200.000 mensen een uitkering betaalt.
Waar is de tijd toen de teletubbies nog groot nieuws waren. En dan bedoel ik de politieke teletubbies, die van de Vlaamse socialisten, die zelf met die "eretitel" uitpakten. Ze kwamen ermee in de paarsgroene regering Verhofstadt I en konden daarna hun opmars verder zetten in paars zonder groen. Toen was echter al duidelijk, dat de partij zich verslikt had in de collaboratie met de Franstalige partijen om het vreemdelingenstemrecht erdoor te drukken. Die vreemdelingen dachten ze nodig te hebben ter vervanging van het eigen werkvolk dat naar het Vlaams Blok/Belang was overgestapt. Zodra het minder goed begon te gaan kozen twee teletubbies eieren voor hun geld. Stevaert benoemde zichzelf gouverneur van "zijn" Limburg en verliet zo de actieve politiek. Janssens werd burgemeester van Antwerpen, nadat hij partijgenote Detiège opzij had gezet. Ook hij gaf geen zier meer om de nationale politiek. Bewijs daarvan het feit, dat hij de SP.a-lijst in Antwerpen bij de laatste federale verkiezingen niet eens meer wou trekken. Vandela en mooie Freya kregen in die verkiezingen het deksel op hun neus en moesten weer uitwijken naar hun eigen achterbuurten. Bleef nog over: Frankie Vandenbroucke, die minister bleef in de Vlaamse deelregering. Frank was niet alleen de enige teletubbie die stand had kunnen houden, hij was ook de meeste bedrijvige. In een blog over de verkiezingen in Frankrijk, heb ik ooit geschreven dat een eventuele latere Belgische (of Vlaamse) regering zonder socialisten Vandenbroucke er beter bij zouden nemen, net zoals Sarkozy dat gedaan heeft met socialisten in Frankrijk (en daardoor de Franse socio's op een verkeerd been heeft gezet). Vandenbroucke is immers, ook in de Vlaamse regering fanatiek zijn werk blijven doen, meestal vrij goed zelfs, zoals hij dat altijd heeft gedaan (denk maar aan zijn voorstel om het fraudegeld van Agusta op te stoken!). Nu blijkt "Brouckie" met zijn eigen SP.a overhoop te liggen. In tegenstelling tot wat van zijn partij is overgebleven, blijft hij immers geloven in een verdere medewerking om te komen tot de voor Vlaanderen noodzakelijke staatshervorming. Hij dreigt nu zelfs ontslag te nemen als Vlaams minister. Daarmee zou dan het rode teletubbie-verhaal aan zijn einde gekomen zijn. Wie gaat daarvan wakker liggen?
Zoals het nu naar uitziet, wordt het weer een spannende week. Zonder eventuele nieuwe feiten, zal er op donderdag 8 mei over de splitsing Brussel-Halle/Vilvoorde gestemd worden in de plenaire Kamer. Als dat doorgaat, laat alles voorzien, dat het opnieuw een stemming Vlamingen tegen francofonen zal worden, meerderheid tegen minderheid en zal B-H/V voorlopig gesplitst zijn. Ik zie niet in, waarom we ons daarover druk moeten maken. Dit is nu gewoon wat men democratie noemt. Tegelijkertijd hebben de Vlaamse partijen een sterkere positie in de verdere onderhandelingen over de staatshervorming. Waarom zouden wij zo'n positie opgeven? Er zijn nog altijd Vlaamse politici die zeggen dat daarmee de kous niet af is en daarin hebben ze gelijk. De zaak moet nog langs de senaat en er zullen nog wel andere vertragingsmanoeuvers mogelijk zijn. Hoe dan ook, vroeg of laat zijn deze obstructies uitgeput en zal Halle-Vilvoorde ook electoraal bij Vlaanderen horen. Vlaanderen mag nooit aan zijn territorialiteit laten prutsen. Wie zich aan ons niet wil aanpassen, moet het maar elders gaan zoeken. Het heeft nu lang genoeg geduurd. We gaan dus zien wat we gaan zien. Hoopgevend is wel dat de leiding van CD&V, ondanks Leterme, uitdrukkelijk zegt niet te zullen hervallen in de toegevingspolitiek van de oude CVP. Het zou dus gedaan zijn met geven en toegeven. We mogen de hemel danken dat er volgend jaar weer verkiezingen zullen zijn. Anders zou het allemaal heel ander kunnen uitdraaien. Nog drie keer slapen.
Terwijl de politiek-correcte media hun best doen de veertigste verjaardag van de rellen van mei 1968 in het zonnetje te zetten, krijgen de linkse partijen in Europa flink klop in de verkiezingen. Het begon vorig jaar in Frankrijk, waar centrumrechts zowel de presidents- als de parlementsverkiezingen won. Dat links later wat terug won bij de gemeenteraadsverkiezingen, had meer te maken met het haantjesgedrag van de nieuwe president dan met zijn politiek. Zopas haalde de rechtse partijen in Italië de volstrekte meerderheid. Enkele linkse partijen, zoals communisten, anarchisten en groenen verdwenen er zelfs uit het parlement. Deze week was het de beurt aan gedeeltelijke gemeenteverkiezingen in Groot-Brittannië. Labour, een van de gematigste socialistische partijen van West-Europa, verloor er 330 zetels plus het beheer over wereldstad Londen. --- Bij ons is het trouwens niet anders gegaan. Bij de federale verkiezingen van vorig jaar won ook bij ons centrumrechts. Dat daaruit geen voordeel gehaald is geworden, had te maken met madame Millefoisnon én het feit dat een gewone meerderheid niet volstond om de plannen tot staatshervorming van de Vlaamse partijen te kunnen verwezenlijken. Feit blijft, dat het ook bij ons vooral de socialisten waren die klop kregen. Of ze daaruit veel geleerd hebben, is nog te betwijfelen. Zeker als men voort moet gaan op de standpunten die de rode vakbonden op 1 mei verdedigden. Het enige lichtpunt is de stellingname van de Gravensteengroep (met o.m. Étienne Vermeersch en Ludo Albicht), die tenminste een Vlaamse reflex heeft. Maar zelfs dat gaat blijkbaar te ver voor de overblijvende marxistische diehards. Die hebben zich verenigd in de zgn Vooruitgroep, die het Vlaams regionalisme een neoliberaal project noemt en zich zelfs afvraagt wat "wij, Vlamingen" te betekenen heeft. Gelukkig is de politieke partij, de SP.a, zo slim echt oppositie te voeren. Dat laatste betekent, dat ze nu op 8 mei vóór de splitsing van B-H/V zal stemmen. Dat doet ze wel in de eerste plaats met de hoop zo de regering Leterme te kunnen laten vallen, maar dat is nu toevallig ook de hoop van heel wat niet-linkse Vlamingen. Op dat punt zijn we het nu eens.
Sinds begin 2004 moeten de Nederlandse gemeenten zelf hun uitkeringsbudgetten beheren. Dat heeft als gevolg gehad, dat die gemeenten de knip op de beurs zijn gaan houden. Als het over centen gaat, zijn uitgerekend de Hollanders daar heel sterk in. Dat bewijst, wat in Rotterdam gebeurt. In de hoofdstad van de provincie Zuid-Holland worden langdurig werklozen verplicht een deel van de dag voor de gemeentediensten te werken. Ofwel vegen ze de straat, ofwel worden ze te werk gesteld in het stedelijke reinigings- en productiebedrijf Roteb. Daar worden allerlei werkzaamheden verricht die men ook kan terugvinden in beschermde werkplaatsen. Aan jonge werklozen, onder de 23 jaar, wordt een opleiding aangeboden. Wie herhaaldelijk zo'n opleiding of baan weigert, verliest zijn uitkering. Wie na acht maanden nog steeds niet reageert, wordt uitgenodigd voor een gesprek op het gemeentehuis en mag daar eens komen vertellen, hoe hij heel die tijd heeft kunnen leven zonder officiële inkomsten. --- In België betaalt de RVA een uitkering aan niet minder dan 1.200.000 landgenoten die zonder werk zitten. Dat terwijl er alleen al in Vlaanderen tienduizende vacatures zijn die niet worden ingevuld. Minister Turtelboom is nu niet aan het proberen die werklozen aan een job te helpen. Nee, zij gaat zien hoe ze nieuwe economische immigranten legaal hier aan de slag kan helpen. Nu kan ik best begrijpen, dat voor sommige jobs - de zogenoemde "knelpuntberoepen - het soms erg moeilijk is om mensen met de juiste kwalificaties te vinden. Maar dat er op een totaal van 1.200.000 (méér dan 10% van de totale bevolking, ouderen en baby's inbegrepen), geen werkgelegenheid zou kunnen gevonden worden, is natuurlijk larie. --- Op een goede twee jaar tijd heeft de stad Rotterdam 1500 langdurig werklozen aan de slag gekregen. 53% aanvaardde het verplichte aanbod bij Roteb, 30% reageerde niet en verloor zijn uitkering, 16% zegde zelf zijn uitkering op. Waar wachten we op om een dergelijk initiatief ook hier te nemen. Het zal dan wel hoofdzakelijk in Wallonië moeten gebeuren en daar knelt natuurlijk het schoentje. Walen en werken, het komt nooit meer goed...
Als de Vlaamsgezinde partijen een wat straffere taal gebruiken, staat de zgz serieuze pers meteen te roepen dat het allemaal "populistisch" is. Nou, wat er op 1 mei bij de vakbonden verteld werd, was dan superpopulistisch. Zeker bij de roden van het ABVV droop de oude politieke cultuur er zo af. Nu, op zo'n feestdag mag men wel eens alles uit de kast halen, het betekent nog niet dat men moet gaan liegen. En dat is wat er gebeurde. Rudy De Leeuw wist te vertellen, dat men moest ophouden met het communautair gekrakeel en dat men zich beter zou bezig houden met de problemen die de gewone man echt bezig houden. De dikgevreten salonsocialist vergeet daarbij zeer bewust, dat elke Vlaming DAGELIJKS 4 euro afdraagt aan het zuiden van dit land. In een huisgezin van vier maakt dat 16 euro per dag, ± 5.000 euro per jaar! M.i. is dat wel wat communautair gekrakeel waard, niet? Als men die bijdrage op termijn zou kunnen halveren, dan zou de koopkracht er voor de gewone Vlaming heel wat beter uitzien. In de plaats daarvan eist mijnheer De Leeuw een extra belasting van 10%, dit bovenop de torenhoge belastingen die de werkende Belg nu al betaalt. Samen met Zweden en Denemarken hebben we de hoogste belastingen van Europa. Voor De Leeuw is dat blijkbaar nog niet genoeg. De grootste leugen van 1 mei kwam van professor Vande Lanotte, een jaar geleden nog kandidaat eerste minister, nu begrensd tot het territorium van Oostende en omstreken. De geleerde, maar niet verstandige man vergeleek de regering Leterme met die van Tindemans in de jaren zeventig. Volgens hem had die ook teveel energie in het communautaire gestoken. Hij voegde daar dan bij "dat we daar nog de gevolgen van dragen, zie maar naar de staatsschuld". Van een grove leugen, zeg maar laster, gesproken! Er was maar één Tindemans regering en die deed zijn legislatuur niet eens uit. Er waren wel negen regeringen Martens en in acht daarvan regeerden de socialisten mee. Het waren die regeringen die de staatsschuld van duizend op achtduizend miljard frank brachten. Van een leugen gesproken! Het is triestig te zien, dat de Vlaamse socialisten nog steeds niet begrepen hebben, dat ze de vorige verkiezingen grandioos verloren hebben omdat ze de Vlaamse kaart niet wilden trekken. Zelfs nu een deel van hun intellectuele aanhang (het werkvolk zijn ze al lang kwijt aan het VB), de Gravensteengroep, dat wél onderschrijft, blijft de partijleiding halsstarrig in achtiende-eeuwse indoctrinaties hangen. Het lijkt wel een vorm van masochisme.
1 mei en O.H.Hemelvaart vallen dit jaar op dezelfde dag. Dat betekent dat de grote vakbonden hun jaarlijks feest ook op één dag zullen moeten afwerken. Gegarandeerd zullen er heel wat spierballen gerold worden. Buiten het feit van de vrij zelden voorkomende dubbeldag, zitten we ook in de laatste fase vóór wat men de "sociale verkiezingen" noemt en is opbod eerder de regel dan de uitzondering. In hoever we van "sociale" verkiezingen kunnen spreken is, zeker in België, twijfelachtig. Onafhankelijke kandidaten mogen hier, in tegenstelling tot bv Nederland, niet meedoen. In Brugge heeft een zekere Pol Denys, uit het "verdraagzame" ACV gezet omdat hij lid is van het VB, daarover een klacht neergelegd bij de Brugse arbeiDsrechtbank. Of daar veel van in huis gaat komen, betwijfel ik ten zeerste. We zijn toch zo sociaal, mijnheer! Ook de werkgevers zijn niet erg gelukkig met wat er de laatste tijd allemaal gebeurd is op de arbeidsmarkt. Ondanks CAO's allerhande, werd er duchtig gestaakt voor meer koopkracht en werden op vele plaatsen de gemaakte afspraken niet nagekomen. Die sociale verkiezingen kosten liefst 140 miljoen euro (± 6 miljard oude Befkes!) en worden integraal betaald door de werkgevers, niét door de staat. De campagne duurt een half jaar en daar willen de werkgeversorganisaties de helft vanaf. Het wordt ook stilaan tijd dat al die sociale organisaties een rechtspersoonlijkheid krijgen, zodat ze zich kunnen onderscheiden van bv de maffia, die dat ook niet heeft. De vakbonden vinden dit alles natuurlijk een aantasting van hun rechten en beloven voor het najaar (nog maar eens) een hete herfst. De koopkracht, weet u. Ondertussen zijn wel alle citytrips van dit verlengde weekeinde verkocht geraakt (minstens 750 euro de man), zodat men zich redelijkerwijze begint af te vragen of het allemaal nog wel klopt. Zoals de economische situatie nu evolueert, zou het wel eens kunnen dat de financiële situatie van dit land er deze herfst heel wat minder rooskleurig zou kunnen uitzien. De kans is zelfs groot dat we niet eens meer een federale regering zullen hebben.
In mijn blog van 25 dezer stelde ik al dat het spannende weken zouden worden. Dat blijkt nu inderdaad het geval te zijn. Van zodra de francofonen afzagen van een verder doorzetten van een belangconflict i.v.m. B-H/V, was het duidelijk dat er iets te gebeuren stond. B-H/V moet nu nl op de agenda van de voltallige Kamer komen, waarna de zaak kan gestemd worden, ten laatste op 8 mei. Normaal had het ook deze week al kunnen gebeuren. Daar komt echter niets van in huis, omdat de meerderheidspartijen de bijeenkomst van de Kamer voor vandaag gewoon geschrapt hebben. M.a.w. de uitvoerende macht verhindert dat de wetgevende macht haar werk uitvoert. Er kan niet alleen niet gestemd worden, maar zelfs ook niet eens gepraat. Du jamais vu, nog nooit gezien in de 178 jaar dat dit kunstmatige land bestaat. Zelfs oude unitaire krokodil Decroo moest toegeven dat zo iets niet voor herhaling vatbaar is. De totalitaire democratie is niet ver meer af. Wil Leterme nu zijn hachje en dat van zijn labiele regering redden, dan moet hij hopen dat de francofonen op hun besluit terugkomen en toch weer een belangenconflict inroepen. Veel lost dat echter niet op: dat is uitstel, geen afstel. Het zou veel eerlijker zijn de stemming over B-H/V te agenderen en op 8 mei goed te keuren, Vlaamse meerderheid tegen francofone minderheid, zoals reeds op 7 november 2007 in de Kamercommissie gebeurd is. Het gevolg van een dergelijke stemming zal waarschijnlijk het einde betekenen van de regering Leterme. En dan? Wat heeft Vlaanderen daarbij te verliezen? Deze ploeg hangt met haken en ogen aan elkaar. Elke week is er wel een discussie over wat anders binnen de regering zelf. De voorgestelde plannen van Milquet en Onkelinx worden niet aanvaard door de eigen meerderheid. Verder heeft Europa al laten weten dat de voorgestelde begroting een tekort heeft van 1,4 miljard euro (en dat kan nog meer worden). Als het probleem B-H/V niet wordt opgelost, kunnen er wettelijk geen nieuwe verkiezingen komen. Rest dan nog het "Bye,bye, Belgium", waarbij de francofonen ons de pap in de mond hebben gegeven. Waar wachten we op?
