"Onze problemen: de bureaucratie, de arbeidskosten, de stroefheid van de arbeidsmarkt, de gerechtelijke onzekerheid, de energiekosten en de politieke instabiliteit". Bovenstaande komt niet van een Belgisch politicus, ook niet van iemand uit onze economische of financiële wereld, maar van iemand die luistert naar de mooie naam Luca Cordero de Montezemolo, voorzitter van de Cofindustria, een soort VBO op zijn Italiaans en tevens grote baas van de renstal Ferrari (uit La Repubblica van vorige vrijdag, 29 februari). Zoals men kan zien, zijn de problemen in Italië zo ongeveer zoals bij ons. Men zou ook kunnen stellen dat we hier zijn afgedwaald naar het Italiaanse niveau, waar men al sinds de Tweede Wereldoorlog met dergelijke problemen geconfronteerd wordt. Het is hier zelfs erger geworden, want bij de Transalpijnen heeft men weinig of geen last van communautaire problemen, die hier bij ons alles nog eens zo moeilijk maken. Op amper twee weken van de creatie van de regering Leterme I, is men absoluut nog niet zeker wat het gaat worden. De N-VA houdt (voorlopig?) voet bij stuk en treedt niet in een regering zonder duidelijkheden over het fameuze tweede pakket staatshervormingen. De Waalse regeringspartijen van Verhofstadt III willen persé de groenen én de SP.a erbij, iets wat de Open VLD niét wil. Nadat die verruimers al eens vruchteloos zijn gaan praten met vice-koning Reynders, mag Leterme het vandaag nog eens proberen. Als dat zou lukken, dan betekent het dat we een regering zouden krijgen met minstens acht partijen, waarbij alle Waalse partijen aanwezig zouden zijn (met uitzondering van het FN dat slechts één vertegenwoordiger telt in het parlement). Met Vlaanderen dus in de verdrukking. Dat dan voor wat het communautaire betreft. Onnodig te zeggen, dat er dan voor de Vlamingen zelfs geen borrelnooters meer zullen overblijven. Zelfs op economisch-financieel vlak wordt het dan één open miserie. Er zal dan nl geen einde komen aan de kernuitstap (iets waar de PS misschien nog voor te strikken was), wat niet alleen de energiebevoorrading in gevaar gaat brengen, maar wat de nieuwe regering tevens enkele extra miljarden euro's zal doen verliezen. Verder zullen alle reeds gemaakte voorakkoorden herzien moeten worden, zodat de parlementaire kakofonie oorverdovend zal worden. Als de huidige Randstad regering nog versterkt (sic) zou worden met de groene marxisten en de nieuwe linksgeoriënteerde Vlaamse socialisten, dan ziet het er zeer slecht uit voor Vlaanderen, maar ook voor België zelf, want dan zal er helemaal niets nieuws meer uit de bus komen. Wie had het daar weer over "goed bestuur"?
