Amper twee maanden geleden geloofde zo goed als niemand erin, dat een republikein de kans zou krijgen George "dubbeljoe" Bush op te volgen als zoveelste president van de U.S.A. Zoals de zaken er nu voor staan, is die kans er wél en heet de man John McCain. De man overleefde vijf jaar gevangeniskamp in Hanoi tijdens de oorlog in Vietnam en wordt in de States aanzien voor een ware held. Dat hij al 72 is, de oudste (serieuze) kandidaat ooit, doet niet veel ter zake. Zelfs mensen die het niet zo op Bush en zijn politiek gezien hebben, vinden McCain een aanvaardbare overgangsfiguur naar een misschien later jonge, minder ervaren man (of vrouw).
Het feit dat McCain een kans maakt, heeft niet alleen met zijn figuur te maken. Het kamp van de democraten is hopeloos verdeeld en zowat netjes in twee gesplitst. Hoe dat ook zal aflopen, er zal altijd een deel van het verliezende kamp afhaken en misschien zelfs voor McCain stemmen.
Het tere punt in de campagne van McCain blijft nog de vraag, wie hij als running mate zal aantrekken voor de finale nominatie en de uiteindelijke verkiezing. Hopelijk maakt hij niet de fout van George Bush senior, die zijn herverkiezing hypothekeerde door de zwakke Dan Quayle (wie kent hem nog?) als running mate te houden i.pl.v. te kiezen voor bv een Colin Powel, die als chef van het leger (én kleurling) toen zopas de eerste golfoorlog tegen Saddam had gewonnen. Als Bush Sr dat gedaan had, was Clinton nooit president geworden. Stel u voor dat McCain bv Condoleezza Rice als kandidaat vice-president zou kiezen. Ik denk dat zelfs Obama dan geen schijn van kans zou maken. Met de achterliggende gedachte dat, mocht McCain's gezondheid het wel eens zou afmelden, "Condi" zelfs president zou kunnen worden. Bij de democraten (en het politiek-correcte Westen) moet dat een echte nachtmerrie zijn.
Enfin, het blijft spannend "over there"!