Op het VRT avondjournaal van 1 mei kwam het nieuws over de optochten en toespraken van de feestende socialisten pas als vierde item op het scherm. Het is ooit anders geweest. De tijd dat ze het hoofdnieuws waren, is zelfs bij de overwegend rode kameraden van de openbare omroep geen prioriteit meer. Ondanks een crisis die wordt toegeschreven aan een ongebreideld kapitalisme, slagen de linkse partijen er niet in daar profijt uit te halen en ergens geloofwaardig over te komen, met uitzondering dan van Wallonië. Meestal begrijpt men dat niet, of wil men het niet begrijpen, maar feitelijk is de reden ervoor vrij simpel. De oorzaak van de crisis mag dan al gezocht worden in het kapitalisme, in de meeste Europese landen waren de linkse partijen mee aan het feest en hebben ze nooit iets ondernomen om hun zgz sociale programma's voor iedereen aanvaardbaar te maken. Neem nu gewoon nog maar de Belgische pensioenen, de laagste in Europa ondanks het feit dat de socialisten hier de laatste achttien (18!) jaar de minister voor pensioenen leverden. Nu afkomen dat er iets aan moet gedaan worden, lijkt van hunnentwege dan ook hypocriet. Dat we via de groene stroom ons blauw zullen betalen - denk maar aan de heffing voor de zonnepanelen die er al is en die voor de windmolens die er aan komt - was ook al het gevolg van de beslissing van een socialistisch minister (SS uit H, 'alles gratis') en niet van e.o.a. poenpakkende bankier. De mensen hebben intussen begrepen dat gratis niet bestaat en dat er bij het scheiden van de markt steeds iemand het gelag moet betalen, in dit geval de belastingbetaler, gij en ik dus. De SP.a heeft ooit meer dan dertig procent van de stemmen behaald in Vlaanderen. Nu is dat nog amper de helft en dat aantal dreigt nog te zakken. Dat ze meestal nog in e.o.a. regering bleef zitten had niets te maken met haar programma of doelstellingen, maar gewoon o.w.v. het feit dat men het VB via een cordon sanitaire had uitgeschakeld en links daardoor in Vlaanderen belangrijker leek dan ze was. Dat Caroline Gennez volgens sommige persberichten in het najaar zou opstappen als SP.a voorzitter, zal aan de huidige malaise weinig veranderen. Wat er de laatste jaren allemaal is misgelopen, is trouwens niet alleen haar fout, al lijkt ze wel niet het juiste type om de rode boodschap te brengen, om het beleefd uit te drukken. Men kan nu wel de neus ophalen voor de Antwerpse scheuring van Eric De Bruyn en zijn SP.rood, maar deugd zal het de partij toch niet doen. De echte rode draad in de teloorgang van het Vlaamse socialisme is gewoon dat ze niet Vlaams genoeg is. Al te lang is de partij een aanhangwagentje van de PS geweest en beseft men ook nu nog steeds niet dat hun belgicisme voorbijgestreefd is en door de gewone man in de straat niet meer gesmaakt wordt. Een recente peiling heeft zelfs uitgebracht dat de modale Vlaamse socialist vindt dat zijn vertegenwoordigers in het parlement te links zijn en dat ze nog weinig voeling hebben met Jan met de pet. Veel universitairen, weinig of geen arbeiders. Links is een elitaire verzameling geworden en staat gewoon in het verliezende kamp.
Reacties op bericht (1)
02-05-2011
overheidsbemoeienis maakt resultaat onmogelijk
Links is een verzameling ontevreden manipulatoren en en stond vanaf het begin van de 20° eeuw altijd in het foute kamp zonder oplossingen. Het collectivistisch waanidee dat men het aan een staat kan toevertrouwen om de beschikbare middelen rechtvaardig te verdelen en de armen en zwakkeren te helpen is in feite een fascistoïde misleiding. De "herverdelers" lokken immers misbruiken uit en het eindresultaat van overheidsbemoeienis, die zelf waarachtig gigantische kapitalen in rook laat opgaan, is onbestaand of steeds ver benedenmaats. Echt rampzalig wordt het wanneer -zoals in België- de staat bovendien gegijzeld wordt door een parasiterende minderheid. Als daarenboven een soort superstaat ook nog eens het wapen van de demografische import van godsdienstwaanzinnigen gaat hanteren om de eigen macht te bestendigen ten nadele van al de andere staten en verdeelde autochtone bevolkingen, staan we voor een implosie van de beschaving zoals we die kennen.
