|
Madame Milnjet is dit weekeinde nog eens uitvoerig aan het woord geweest in De Standaard en de VRT. Ze bedoelt het toch allemaal zo goed. Er heeft nog nooit zoveel op tafel gelegen. De Vlamingen moeten wél opletten: haar huidige aanbod is maar tijdelijk. Het is te nemen of te laten. Enzovoort, enzovoort...
Probleem met die francofonen is, dat ze niet willen snappen dat een staatshervorming niet iets is van hoeveelheden (geld), maar van bevoegdheden. Ook al kregen de gewesten het dubbele van wat Joëlleke nu aanbiedt, zolang er geen overdracht van bevoegdheden plaats vindt, kan het federale niveau steeds opnieuw ingrijpen en de situatie weer naar haar hand zetten. De Franstaligen weten dat en willen niet dat het gebeurt. En is er meer.
Men is die Milquet beu, zelfs in haar eigen partij. Sinds zij de Waalse christen-democratisch partij, de PSC, omvormde tot een linksgezinde a-christelijk zootje, zijn bijna de helft van haar kiezers ervan weggelopen. Van de 19% van 1995 bleven er na de laatste federale verkiezingen nog14,60% over, maar volgens de recentste peiling van de Libre Belgique en RTL zou daar nog eens meer dan 4% af kunnen gaan. Ze is er weliswaar in geslaagd haar partij in alle niveaus mee aan het bewind te krijgen, maar dat heeft zijn prijs gekost: de PS achterna hollen blijkt zelfs in Wallonië niet te lonen als men zelf geen socialist is..
Milquet had al in 2009 te kennen gegeven te willen aftreden als voorzitster en haar plaatsvervanger, Benoit Lutgen, staat sindsdien klaar. Dat het er nog steeds niet van gekomen is komt, doordat Milquet zogezegd eerst de staatshervorming mee zou helpen doorvoeren. Haar laatste beslissing is nu, dat ze er na deze zomer dan toch mee zou ophouden, ook als er tegen die tijd geen staatshervorming en/of geen nieuwe federale regering zou zijn. Ze heeft daar in één adem wel aan toegevoegd dat ze nog "een tijdje" zal samenwerken met Rutgen...
Misschien zouden nieuwe verkiezingen en een nieuwe nederlaag ervoor kunnen zorgen dat we eindelijk van dat mens verlost zullen zijn. Zo te zien zullen weinigen erom rouwen, zelfs niet in de eigen regio, zelfs niet binnen de eigen partij.
|
