Vooreerst hartelijk dank aan al die mensen die me langs deze weg hun medeleven betuigden. Er zijn er die zich afvragen, hoe ik dat allemaal blijf combineren. Wel, dat vraag ik mij soms ook af, maar een mens moet zijn verzet hebben en als dat kan gebeuren door na te denken en te schrijven voor zijn overtuiging, dan is dat mooi meegenomen.
Ik blijf dan ook de politieke actualiteit volgen en blijf vaststellen:
- Hoe Vande Lanotte zijn tijd blijft verkwisten met het sleutelen aan oplossingen die geen oplossingen zijn en die de zaak eerder nog ingewikkelder maken (nog Belgischer, zeg maar). Zowel het overlegcomité B-HV, de VVB als het OVV hebben zijn eindeloze zoektocht, die nu al bezig is van ergens in oktober, al afgewezen.
- Hoe de Vlaamse media de Vlaamse zaak blijven ondermijnen, meestal met geniepige onderduimse artikels die hen geleverd worden door mensen die blijkbaar anders niets te vertellen hebben. Mensen van het type Reynebeau, Sinardet, Eyskens, De Grauwe, Hooghe, Huyse en nog van dat. Je vraagt je af waarom die dat doen, buiten het zichzelf op een goedkope manier in het zonnetje zetten. Vlaanderen heeft, jammer genoeg, een rijke geschiedenis aan nestbevuilers.
- Hoe de francofonen niets anders schijnen te kunnen doen dan negatief te reageren op elk Vlaams voorstel, terwijl ze zelf met geen enkel serieus voorstel af komen. De reden is, dat zij niets willen veranderd zien aan de huidige rampzalige situatie van dit land en de uiteindelijke verarming erbij nemen om daarna met nog meer proletariaat, waarvan een steeds groter deel van allochtone afkomst, de DDR-republiek in stand te kunnen houden.
- Hoe de linkse Vlaamse partijen, SP.a en Groen! het spel van de Franstaligen mee blijven spelen, zoals we nu zopas nog hebben zien gebeuren met de weigering tot het nog maar in overweging nemen van een amnestiewet voor de oorlogsjaren 1940/45. Alhoewel die nu al meer dan 65 jaar achter ons liggen, blijft de haat daarover sluimeren. Als men weet dat een groot deel van de slachtoffers van de repressie er weinig of soms zelfs niets mee te maken hadden, blijft dit een treurig schouwspel. De enige remedie daartegen is dat die partijtjes bij een volgende verkiezing nog meer stemmen zullen verliezen. België is het enige land in heel Europa, Rusland inbegrepen, waar nooit een algemene amnestie werd gegeven. In Nederland en Frankrijk gebeurde dat zelfs al in de jaren vijftig van de vorige eeuw...
|
