Van een Dilbeekse lezer kreeg ik een pamflet toegestuurd dat daar verspreid was door de belgicisten van de BUB, met de vraag, daar eens een antwoord op te geven. Het pamflet was (natuurlijk) één lofzang op het unitaire België, met de vraag waarom niet iedereen in dit land tweetalig zou kunnen zijn zodat we die taalproblemen niet meer zouden hebben. Welnu, dat België geen algemene tweetaligheid kent, hebben we te danken aan de francofonen. Reeds in het verre 1936 was er van Vlaamse kant het voorstel (van de katholiek Frans Van Cauwelaert én de socialist Kamiel Huysmans) om België tweetalig te maken. Het werd toen door de Franstaligen afgewezen. De tweede taal in het Vlaams onderwijs is verplicht Frans. In Wallonië is men daarin vrij en kan dat ook Engels of zelfs Duits zijn. Nederlands hoeft blijkbaar niet voor hen, een duidelijke minachting van onze taal. Als ik burger zou zijn van de hoofdstad van een tweetalig land (we laten het Duits er even uit; dat is het gevolg van een oorlogsbuit), dan zou ik fier zijn beide talen van mijn land te spreken. De meeste huidige Brusselaars vertikken dat en spuwen op ons Nederlands. Een groot contrast bv met de Zwitsers, die - als ze ertoe in staat zijn - hun best doen niet twee, maar drie nationale talen te leren. Dát is pas vaderlandsliefde. Een eentalige Brusselaar is een dommerik. Wie zich in een ander land of taalgebied gaat vestigen, wordt verondersteld zo hoffelijk te zijn zich daar aan te passen. Dat is een algemene mondiale regel, die blijkbaar niet geldt voor francofonen die zich in Vlaanderen vestigen. Een duidelijke vorm van minachting tegenover de plaatselijke bevolking. Kortom, als die BUB-ers vinden dat iedereen tweetalig zou moeten zijn, zou het best zijn dat degenen die zich in een ander taalgebied vestigen eerst beginnen daar de plaatselijke taal te leren. De Vlamingen die naar Wallonië getrokken zijn, hebben nooit iets anders gedaan en dat vanaf het ontstaan van dit kunstmatige land. --- Tenslotte nog dit: ook de steeds terugkomende opmerking, dat ons landje te klein zou zijn om nog eens gesplitst te worden, snijdt geen hout. Er zijn in de wereld meer dan honderd landjes die kleiner zijn dan Vlaanderen, in de E.U. alleen al 13 en de meeste ervan zijn welvarend (Andorra, Liechtenstein, Singapore, maar ook Slovenië en het naburige Luxemburg). België is kunnen blijven bestaan op het geduld van de Vlamingen. Dat geduld lijkt eindelijk op te geraken, God zij dank!
|