In een vorig leven bestond er in francofoon België een christelijke partij, de PSC, die nauw samenwerkte met haar Vlaamse evenknie, de CVP. De voornaamste reden daarvan was, dat de PSC, hoe klein ook, steeds mee kon profiteren van de overmacht van de Vlaamse vleugel en zo steeds ministers en staatssecretarissen kon leveren in de federale regering. Op een gegeven ogenblik was Gérard Duprez voorzitter van de PSC en stelde die voor de partij te vernieuwen. Als opvolger voor hemzelf schoof hij een zekere Joëlle Milquet naar voor, een jonge, niet onaantrekkelijke vrouw uit het Brusselse. Oude krokodil Notomb was het daarmee niet eens. De wissel ging niet door, Notomb werd voorzitter en Duprez stichtte een eigen beweging die daarna overliep naar de Waalse liberalen. Hij werd ervoor bedankt met een dikbetaald zitje in het Europees parlement. Notomb moest later toch het onderspit delven in zijn eigen partij en liet tenslotte het voorzitterschap toch aan Milquet. Sindsdien is er heel wat veranderd.
Milquet veranderde de naam van de partij en schrapte de "C" van "chrétien". Het werd nu CDH, centre démocratique humaine. Nadat het partijtje samen met de CVP in 1999 uit de federale regering werd gegooid, slaagde Milquet erin bij de volgende regionale verkiezingen met haar partij toch in de Waalse deelregering te stappen en daar de plaats in te nemen van het MR, mouvement réformateur, zoals de francofonen liberalen hun partij thans noemen. Om die wissel klaar te spelen had het CHD ervoor gezorgd dat paars-groen de tweederde meerderheid kreeg om het vreemdelingenstemrecht er door te krijgen, dit alles in rechtstreekse aanvaring met de nieuwe CVP, de CD&V dus. Sindsdien werden er bij de Vlaamse christendemocraten duren eden gezworen dat ze dat Milquet en de haren betaald zouden zetten.
Welnu, het Vlaamse kartel krijgt nu een enige gelegenheid om Madame "non" op haar plaats te zetten. Van de besprekingen tot de vorming van een nieuwe regering komt toch niets in huis, dat weet zo stilaan iedereen. Na drie weken palaveren is slechts één vierde van Leterme's voorstellen besproken en nog niets, helemaal niets definitief beslist. Milquet ligt de hele tijd dwars en als ze dat eens niet doet, vertelt ze aan de pers iets anders dan wat ze binnenkamers heeft verteld. Het gaat er haar alleen om, Leterme te kelderen en aan te sturen op een tripartite, waarop de Vlamingen niet zitten te wachten.
Wat Leterme nu moet doen, vraagt veel meer moed dan het opgeven van zijn functie van minister-president. Hij moet gewoon de hele zaak afblazen en daarbij meteen vertellen, dat zijn kartel niet in een volgende federale regering zal stappen. Het Vlaamse Paars moet dan maar het risico nemen zichzelf helemaal uit te schakelen, want in Vlaanderen heeft het kartel plus het Vlaams Belang én eventueel de Lijst Dedecker een volstrekte meerderheid.
De vijf minuten moed, weet ge wel.

10-08-2007, 11:03 Geschreven door Jean

10-08-2007, 09:26 Geschreven door Stefaan

09-08-2007, 23:08 Geschreven door Jean

09-08-2007, 17:23 Geschreven door filips

Men is die Waalse griet wat veel aandacht aan t geven, ondanks dat iedereen weet dat ze niets voorsteld, ze is enkel de spreekbuis van een bende, achter de schermen, Vlamingenpesters.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Mocht ik Y Leterme zijn, gelukkig ben ik dat niet, dan stuurde ik die zwarte Lola wandelen, het enige wat ze op die drie weken gepresteerd heeft is Non zeggen.

Ik zou dan eens met een bundeltje euros onder haar neus wiebelen want daar zijn al die Walen én Brusselaars overgevoelig voor, en zeggen, kijk, Lola, dat zijn de laatste euros die je ziet komende vanuit Vlaanderen, jullie soppen het zich maar op.

Wedden dat haar kinderen niet ziek zouden zijn? Kom, ernstig blijven,  die komedie met dat ongeregeld zootje moet ophouden, de show is irritant, vervelend en zéér saai.

Er wordt geen duimbreed toegegeven, er wordt geen eurocent betaald, er wordt geen m² Vlaams grondgebied afgestaan, het enige wat kan en moet gebeuren dat is ze wandelen sturen en héél snel beginnen met een Onafhankelijke Republiek Vlaanderen, vrij van dat ordinair profitariaat, vrij van die vulgaire chantage en geen samenwerking met een corrupt allegaartje.

Dààrop zitten de Vlamingen te wachten, daar hebben ze hun stem voor gegeven, niet op de zoveelste buikligging en gatlikking voor en van Walen resp. Brusselaars.

Het is echt genoeg geweest, het wordt walgelijk om aan te zien, stop ermee, nu.

09-08-2007, 14:52 Geschreven door Jean