|
In dit land mag dan vanaf einde 2006 in werkelijkheid niet meer geregeerd zijn, aan initiatieven inzake politiek woordgebruik is hier nooit een tekort geweest. Sinds de verkiezingen van juni 2007 hebben we al te maken gehad met een informateur, een verkenner, een ontmijner, een formateur, bemiddelaars, een begeleider en een koninklijke opdrachthouder. Sinds gisteren is daar weer een nieuw begrip bijgekomen: een pre-formateur. Dat moet zoiets zijn tussen informateur en formateur, en die eer valt te beurt aan Elio Di Rupo, ex-Italiaan en nieuwe Belg. Hopelijk maakt hij er geen comedia dell' arte van, al zou hij - mijns inziens - niet misstaan in de rol van Arlecchino, al droeg die laatste geen strikje.
Eveneens valt er te hopen, dat Di Rupo niet de weg op zal gaan van zijn Waalse tegenstrever Reynders, die in de besprekingen na de verkiezingen van 2007 ook als eens mocht meespelen en die er toen ook echt mee gespeeld heeft, in de eerste plaats met de voeten van de kiezers. Reynders ontbood zowat God en klein Pierke, om daarna de opdracht terug aan de koning te geven zonder ook maar iets bereikt te hebben. Di Rupo gaat het waarschijnlijk anders spelen, daar hij Bartje De Wever meteen erbij betrekt. "Mettere le mani davanti", noemt men dat in het Italiaans: de handen vooruit steken, zodat men eerst iets voelt, vóór men eventueel op zijn gezicht valt. Als Bart het slim wil blijven spelen, moet hij het initiatief echter aan de man met het strikje laten. Het zou de eerste keer zijn in vele decennia dat een Waal (nou, ja) zelfs eens mag komen vertellen hoe hij de Belgische problemen écht gaat oplossen. Hoe hij dat gaat doen? Heel simpel: de convergentie zoeken! Nóg een nieuw woord in het wetstratees...
|
