Soms vraag ik me wel eens af, wat de jeugd van tegenwoordig nog weet van de oorsprong van onze Vlaamse feestdag: de Slag der Gulden Sporen. Vroeger had iedereen wel het boek van Hendrik Conscience, "De Vlaamse Leeuw" gelezen en wie dat niet gedaan had, kwam er wel achter na het lezen van "De Witte", het onvergetelijke boek van Ernest Claes, dat tweemaal werd verfilmd. Maar vandaag? Ik heb er mijn grootste twijfels over. E.e.a. kan ook het gevolg zijn van het feit dat de Vlaamse feestdag tijdens de grote vakantie valt en er dus op school niets meer over te leren valt. Toch was de slag bij Kortrijk in 1302 in meer dan één opzicht merkwaardig. Om te beginnen was het de allereerste keer in de geschiedenis, dat een leger van ridders verslagen werd door een leger van voetvolk. Daarbij kwam nog dat de Vlamingen braken met een andere traditie: zij namen geen ridders gevangen. Tot dan toe was het mode geweest dat ridders, die zich overgaven, voor veel geld terug aan hun familie gegeven werden. De haat tegen al wat Frans was moet er erg diep hebben ingezeten (dat had men ook al kunnen vaststellen bij de Brugse Metten). De ridders, een zeshondertal, werden allemaal gedood, ofwel in de strijd, ofwel toen ze zich overgaven, in de hoop voor een losgeld de vrijheid terug te krijgen. De Vlamingen waren trouwens niet de enigen die een eitje te pellen hadden met de Franse Koning, Philips de Schone. Ook de regerende Paus van dat ogenblik, Bonifacius VIII, lag met Philips overhoop. En dat het geen klein beetje was, werd duidelijk als men weet dat Bonifacius tijdens de nacht gewekt werd om hem de overwinning van de Vlamingen mee te delen, waarop de Paus opstond en terstond een dankmis opdroeg aan de Heer! Na 1302 werd Vlaanderen een welvarende streek, een van de meest vooruitstrevende van dat ogenblik in Europa. Dat heeft men zo kunnen houden tot Louis XIV Frans Vlaanderen terug pakte en Vlaanderen achtereenvolgens gekoloniseerd werd door de Spanjaarden, de Oostenrijkers, de Fransen en de Belgische Staat. Eén zaak heeft men niet kunnen terugdraaien: de Slag der Gulden Sporen betekende ook een definitieve halt voor de oprukkende Franse taal. Hadden de Fransen toen gewonnen, dan had men Frans gesproken tot aan de Schelde, misschien zelfs tot aan de Rijn. Dat is een pluim die men nooit van de Vlaamse hoed meer kan afnemen. Een beetje fierheid is hier dan ook op zijn plaats en ik vind, dat we dat ook onze jeugd wat duidelijker zouden mogen meegven.
