In een normale democratie kan een regeringsleider om welke reden ook nieuwe verkiezingen uitschrijven. Niet zo in Duitsland. Toen men, na de Tweede Wereldoorlog, een grondwet maakte voor het nieuwe (West) Duitsland, wilde men voorkomen dat men de vele gebreken uit de Weimar republiek zou herhalen. Een daarvan was het aanhoudend veranderen van parlement door telkens nieuwe verkiezingen. Dat maakt dat een Duitse regering alleen kan vallen als die regering een vertrouwensstemming niet overleeft, ttz dat de meerderheid van het parlement daartoe beslist. Nadat kanselier Schröder zo een beetje alle meerderheden in de Bundesländer verloren had (het equivalent van onze senaat, maar dan met meer gezag), zag hij het dan ook helemaal niet meer zitten om nog meer dan een jaar weinig of niets meer te kunnen verrichten. Daar hij volgens de Duitse grondwet het parlement zomaar niet kan ontbinden, zat er hem niets anders op dan een vertrouwensstemming uit te te lokken en die te verliezen doordat zijn eigen partij, de SPD én de Groenen, zijn regeringspartner, hem het verdere vertrouwen niet meer gaven. Eigenlijk een klucht, maar in Duitsland noemt men dat "politieke spitstechnologie"! Daarmee is de kous niet af, want niet de kanselier, maar de president, in dit geval Horst Kohler, moet nu beslissen of het zo verder kan. Dat grapje met die vertrouwenskwestie was trouwens vroeger al tweemaal uitgehaald, eenmaal door Willy Brandt in 1972 en eenmaal door Helmuth Kohl in 1982, die beiden daarna de verkiezingen wonnen (de reden waarschijnlijk waarom Schröder nu hetzelfde hoopt te doen). Door een arrest van het Grondwettelijk Hof waren de procedures daarna echter verfijnd, zodat het niet zomaar opnieuw kon gebeuren. Het gaat niet goed met Duitsland. Waar is de tijd toen het land beschouwd werd als de locomotief van de Europese Unie? Vooral sinds de aanhechting van de vroegere DDR is er heel wat fout gelopen. Een eerste fout was de Oost-Duitse mark gelijk te schakelen aan de West-Duitse, wat enorm veel kapitaal heeft opgeslorpt. Voor de helft van de prijs hadden de toenmalige Oost-Duitsers het waarschijnlijk ook gedaan. Een tweede kapitale fout was de lonen in oostelijk Duitsland op hetzelfde niveau te brengen als in het Westen. Daardoor werd het voor niemand nog interessant iets in de vroegere DDR te beginnen. Het was er even duur geworden en de mensen hadden er sinds enkele generaties geen motivatie meer gehad om echt te werken. Het resultaat kennen we nu: hoge werkloosheid, een enorm immigranten probleem en een onbetaalbare sociale zekerheid (waar hebben we dat nog gehoord?). Als die nieuwe verkiezingen er komen in het najaar (het gezond verstand zegt dat men de kiezer daarover het laatste woord moet geven), dan zijn die problemen daarmee niet opgelost. Wie ook de nieuwe kanselier wordt, hij/zij zal het land geen rozige toekomst kunnen bieden. Ook "Audi" Kanzler Schröder niet (vier ringen = vier keer getrouwd!). De andere hebben wel het voordeel dat ze niet, zoals Schröder de mensen eerst zaken beloofd hebben die hij later niet heeft kunnen waarmaken. Wie leeft zal zien!
