In de hoop haar gezicht te redden in de onverkwikkelijke zaak van de veiligheid op het spoor, had de federale regering er niet beter op gevonden dan een herdenkingsplechtigheid te houden in wat men tegenwoordig, in verbasterd Vlaams, de "Bozar" noemt ("Paleis voor Schone Kunsten" was te ingewikkeld voor een interloctueel zoals Bertje Anciaux). Die herdenking was eerder gepland in de plaats waar de treinramp van Buizingen gebeurde en dit op aanvraag van de burgemeester van Halle, maar werd door de regeringstop hooghartig afgewimpeld omdat, houdt u vast, "die in Vlaanderen lag en de meeste slachtoffers Franstaligen waren". Mochten er in Vlaanderen nog simpele zielen zijn die nog altijd denken dat Onkelinx, Milquet en Co het in deze federale regering niét voor het zeggen hebben, dan weten ze bij deze hoe laat het daar is.
De plechtigheid werd dus naar Brussel overgeplaatst. Er werden zo'n zevenhonderd familieleden van de slachtoffers uitgenodigd. Daarvan kwam echter nog geen tien procent opdagen, waarmee die mensen duidelijk lieten weten dat ze niet zinnens waren als decor te dienen voor een establishment dat zelf mede aan de oorsprong ligt van het falen van de NMBS. Dezelfde partijen, die nu mede de regering Leterme II uitmaken (plus dan de SP.a) zijn immers al enkele decennia aan de macht en dragen mede de verantwoordelijkheid van het falen bij onze spoorwegen. Voor nieuwe spoorwegstations was er geld (in Luik alleen heeft dat station 450 miljoen euro gekost!), voor een garantie op veiligheid niet. Dat alles, terwijl de NMBS de meest gesubsidieerde spoorwegmaatschappij van Europa is. Ze krijgt van de staat 32 eurocent per passagier per kilometer. In Nederland, om nog maar eens te vergelijken, is dat slechts 15 cent, maar daar hebben ze al wel 40 jaar een sluitend veiligheidssysteem op alle spoorlijnen.
Dat het wegblijven van de familieleden wel degelijk iets met een dégout tegen de Belgische politiek te maken had, bewees trouwens het feit dat er de avond voordien toch ook een wake was in Halle, waarop 500 mensen opdaagden.
De verenigde Belgische politiek zat er in de "Bozar" dan ook verweesd bij. Het leek eerder een beschuldigdenbank in een tribunaal dat daar zat. Jammer voor de hulpdiensten, die terecht verdienden in de bloementjes te worden gezet, maar door het falen van de overheid er een wrange nasmaak aan zullen overhouden.
---
In de marge van bovenstaande nog dit:
Nadat staatssecretaris voor mobiliteit Étienne Schouppe de vorige dagen flink wat kritiek had gekregen, omdat hij destijds de grote baas was bij de NMBS toen het opzetten van een veiligheidssysteem werd stopgezet, kreeg de man nu opeens felicitaties omdat hij een nieuwe regeling had uitgewerkt voor het opstijgen en landen van de vliegtuigen in Zaventem. Schouppe heeft nl het warm water weer uitgevonden! De regeling, die hij nu getroffen heeft, werd en wordt over de hele wereld gebruikt - nl steeds opstijgen en landen tegen de windrichting in - en was ook bij ons al in voege vóór groene verpleegster Durant de wereld op zijn kop zette. Het enige verschil met vroeger is, dat er één uitzondering is, nl die voor de vluchten over de Noordrand, die bijna hetzelfde blijven. Die Noordrand ligt toch wel in Vlaanderen zeker, waarmee meteen duidelijk is, waarom de francofonen in de federale regering er meteen mee akkoord gingen...
|
Deze infame Bozar-vertoning hoort publiekelijk aan de kaak gesteld te worden.
