Deze week was het weer zover. De Standaard had weer eens een doos geleerde professoren opengetrokken die bereid waren om het afgezaagde liedje van de samenvallende verkiezingen nog eens te komen afdraaien. De gelukkigen deze keer waren Marc Hooghe, Kris Deschouwer, Jean-Benoit Pilet en Stefan Walgrave, stuk voor stuk goedgekeurde belgicistische professoren die het allemaal veel beter weten dan het vulgaire plebs. Wanneer gaat men eens ophouden met de onzin, dat dit land beter zou bestuurd worden als er samenvallende verkiezingen zouden zijn? Wat zou dat veranderen in de geesten van de huidige politici, die maar verkozen worden in één landshelft en dan ook geen empathie kunnen opbrengen voor die van de andere kan? Zouden de onderhandelingen van oranjeblauw ooit geslaagd zijn, mochten er in 2007 samenvallende verkiezingen geweest zijn? Neen, dus. Samenvallende verkiezingen komen bijna nergens voor in federale staten, tenzij soms toevallig: - In Duitsland is het twee keer, haast toevallig, gebeurd in Mecklenburg-Vorpommeren, in 1998 en 2004. Verder nergens. - In Spanje vallen ze alleen samen in Andalusië, dat is 1 op de 17 regio's daar. - In Australië zijn samenvallende verkiezingen zelfs verboden. Als het daar dreigt te gebeuren, dan moeten de regionale verkiezingen één maand vervroegd worden en krijgt de federale stembusgang er voorrang. Van de tien onderzochte federale staten komen samenvallende verkiezingen alleen voor in de U.S.A. Dat is dan de uitzondering die de regel bevestigt. Men kan dat continent (ik noem dat geen "land" meer) toch niet gaan vergelijken met de 30.000 km² die België bestrijkt. Als politieke partijen (zoals de SP.a, die droomt eindelijk nog eens stemmen te kunnen winnen) en hun geleerde spreekbuizen willen dat dit land beter bestuurd worden, dan moeten de partijen hier nu maar eens stilaan gaan leren op elke niveau (gemeente, provincie, regio en federaal) andere mensen naar voor te schuiven. Dit in plaats van de kiezers telkens opnieuw te confronteren met hun zogenaamde "stemkanonnen". De kiezer is de verkiezingen niet beu, wel het feit dat ze telkens diezelfde tronies te zien krijgen op elk stembusniveau. Overdaad schaadt.
Reacties op bericht (2)
05-12-2009
Samenvallende verkiezingen hebben maar één doel:
De "dictatuur" grondig kunnen toepassen, iets wat nu, door de aparte verkiezingen 'gedeeltelijk' kan voorkomen worden. Dus, géén samenvallende verkiezingen en om de zaak helemaal op te klaren, geen vreemdelingen stemrecht, want dat dient toch maar om de achterbakse linkse brol aan de vreet te houden plus, het vernietigd onze samenleving. Elke partij, welke het ook mag wezen, waar op de lijsten een vreemdeling/allochtoon op staat zal van mij NOOIT OF TE NIMMER een stem binnenhalen. Nieuwe Belgen en/of nieuwe Vlamingen ken ik niet, ik ken enkel echte overtuigde Vlamingen want Belgen ken ik intussen ook niet meer.
05-12-2009, 14:18
Geschreven door Jean
04-12-2009
De Belgische verkiezingskandidaten kiezen zélf!
Ik heb er geen studie van gemaakt, maar het lijkt mij alleszins onwaarschijnlijk dat in andere landen dan België de verkiezingskandidaten zélf, nà de telkens weer samenvallende verkiezingen, kunnen gaan "kiezen" voor welke assemblee zij willen gaan zetelen.
Want bij ons zijn zij dan tegelijkertijd zowel verkozen in Europa als in de kamer én in de senaat, àls in het regionaal parlement - en daarenboven zetelen zij meestal ook nog eens in de gemeente als burgemeester/schepen/gemeenteraadslid, om zogezegd voeling met de mensen te onderhouden.
De echte politieke logica schrijft natuurlijk voor dat elke kandidaat vrij en ongebonden aan verkiezingen moet deelnemen.
Dat betekent dat hij of zij EERST ontslag neemt uit een huidige verkozen functie, vooraleer zich kandidaat te (mogen) stellen voor een volgende verkiesbare functie en zich zodoende heel democratisch aan het oordeel van de kiezer over te leveren. (Bij toevalligerwijs nog eens samenvallende verkiezingen, zal de kandidaat OP VOORHAND moeten kiezen op welke unieke lijst hij of zij opkomt. Men kan niet op meer dan één lijst voorkomen, men kan immers ook niet meer dan één mandaat opnemen. Net zomin trouwens als een kandidaat tegelijkertijd voor twee verschillende partijen zou kunnen opkomen, waarover blijkbaar heel wat meer overeenstemming schijnt te bestaan, maar in wezen net hetzelfde probleem is.)
En als die bewuste kandidaat die ontslag nam, dan niét genoeg kiezers kan overtuigen voor de nieuwe functie, tant pis, hij heeft ontslag genomen uit de vorige en kan dus niet zomaar terugkeren! Dat zal allicht vele stemmenkanonnen twee keer doen nadenken om bij élke verkiezing (samenvallend of niet) op élke lijst te figureren - en bij een gunstige verkiezingsuitslag dat mandaat dan toch niet op te nemen maar door te schuiven naar een of andere onmondige opvolger, die als trouwe apparatsjik de oekazes van de partij klakkeloos zal uitvoeren.
Deze logische maatregel, om vrij en ongebonden als kandidaat op te komen, neemt meteen ook alle noodzaak weg om samenvallende verkiezingen te moeten organiseren. Het komt inderdaad NIET toe aan de verkozenen (lees: partijbesturen) om achteraf zélf te gaan "kiezen" welk mandaat ze nu eigenlijk zullen gaan opnemen: zij moeten integendeel datgene doen waar zij altijd de mond vol van hebben, namelijk de wil van de kiezer respecteren - en niets anders.
