|
Het Nederlandse politieke landschap vergelijken met het Belgische is een moeilijke zaak. Dat geldt dan ook voor de verkiezingen, alhoewel er hier en daar parallellen te trekken zijn.
Om te beginnen heeft de Nederlander geen last van communautaire problemen. De paar akkevietjes die er zijn met de Friezen vallen in het niets vergeleken met onze Noord-Zuid discussies. Daarbij komt nog dat de Nederlander stemrecht heeft, geen stemplicht zoals bij ons. De verkiezingen worden bij onze noorderburen gehouden op een werkdag en iedereen krijgt de kans te gaan, want de stembuslokalen zijn de hele dag open, tot 21.00 uur 's avonds. Wat dat betreft zijn wij, Belgen, nog een onderontwikkeld land waar leiders à la Stevaert weten wat goed is voor de mensen en die mensen zelf eigenlijk niet meetellen.
Dit gezegd zijnde de verkiezingen zelf. Het CDA van Balkenende heeft het goed gedaan. Een regeringspartij die maar 3 zetels verliest op 44, heeft het niet slecht gedaan. "Harry Potter" blijft meer dan waarschijnlijk de minister-president. De regeringspartner VVD heeft dan wel een oplawaai gekregen en zal waarschijnlijk uit de volgende regering verdwijnen. Deze liberalen hebben het zichzelf aangedaan, eerst door Geert Wilders af te stoten, daarna door als voorzitter te kiezen voor de pragmatische (zeg maar progressieve) Rutte i.pl.v. voor de rechtse Rita Verdonk.
De grootste verliezer in Nederland is echter de PvdA, te vergelijken met onze SP.a, de salonsocialisten die zo zeker waren van de overwinning omdat ze in het voorjaar de gemeenteraadsverkiezingen gewonnen hadden. Waarschijnlijk is dat mede de reden van hun nederlaag geworden, omdat ze het toen gehaald hebben door de massale opkomst van de allochtonen. De niet-Nederlanders van deze groep konden nu niet meedoen, een deel van de anderen haakten af en dat deed ook een deel van de eigen achterban die het met die allochtone overwinning niet eens waren. Tussen haakjes nog even bijvertellen dat ook de steun van gouverneur Stevaert, die mede het programma van de PvdA was gaan samenstellen, niet heeft geholpen. Om maar te bevestigen dat Nederland en Vlaanderen nogal verschillen.
De echte overwinnaars van deze Nederlandse verkiezingen zijn tenslotte de echte socialisten geworden: de SP van Jan Marijnissen. Maoïstisch van origine spreekt deze partij heel wat Nederlanders aan, omdat Marijnissen niet alleen de koek anders wil verdelen, maar ook omdat hij tegelijkertijd tegen de Europese Grondwet is én de ongebreidelde invoer van immigranten uit de hele wereld. M.a.w. ook de SP heeft waarschijnlijk een stukje van Pim Fortuyn overgenomen en daardoor een deel van zijn kiezers erbij.
Wie als enige echte erfgenaam van Fortuyn heeft standgehouden is Geert Wilders, die vanuit het niets liefst 9 zetels veroverde. Dat zal niet genoeg zijn om serieus op de politiek te wegen, maar het kan ook maar het begin zijn van iets moois. Wilders' groepje is het enige rechtse alternatief in Nederland. Op het laatste voorzittersdebat krijg Wilders te horen dat men in Nederland niét dacht aan een cordon sanitaire. "We zijn hier niet in Vlaanderen", klonk het!
---
Kunnen wij dan niets leren uit de stembusgang van onze noorderburen? Toch wel. Om te beginnen kan het groepje Dedecker-Coveliers-Bouckaert ook hier voor een "Wilders effect" zorgen. Dat gaat de VLD aardig wat stemmen kosten en het zou nog erger kunnen worden als deze partij verder de progressieve toer opgaat . Het dispuut Rutte-Verdonk staat daarvoor als voorbeeld. Voor de SP.a-rood is er de duidelijke hint met beide voetjes op de grond te blijven na het partiële succes via allochtone stemmen. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan.
Tenslotte blijft België een geval apart en zal in Vlaanderen het communautaire blijven meespelen. Het kan ook niet anders, willen we blijven meetellen.
|
