|
"Veel Europese landen bezondigen zich aan schaduwachtige coalitiepolitiek. België spant daarin de kroon. Alle Belgische regeringen zijn grote coalities, met partijen die elkaar verafschuwen en die worden volgestouwd met vaste quota voor ministers uit de Frans- en Nederlandstalige gemeenschappen (die elkaar niet kunnen uitstaan). Democratie telt nauwelijks mee, want zelfs partijen die bij verkiezingen serieus verliezen, keren toch nog terug in de regering".
Bovenstaande tekst stond te lezen in "The Economist", een van de meest gezaghebbende weekbladen van Europa. Het blad merkt daarbij op, dat Europa dezelfde weg opgaat als België. "Na 9/11 waren we allemaal Amerikanen", schrijft het, "Na de toewijzing van de jobs i.v.m. de implementatie van de Lissabon akkoorden zijn we allemaal Belgen geworden"!
The Economist heeft meer dan gelijk. De postjes in de nieuwe commissie Barroso zijn inderdaad ingenomen. Het gekende verhaal van de kraaien, die na een knal zijn opgevlogen en daarna terug op een andere tak van dezelfde boom terecht komen (13 van de 27 commissarissen veranderden van job).
Evenmin als België zal Europa nooit fatsoenlijk werken. De nieuwe Europese grondwet (die zelfs zo niet mag genoemd worden!) is een aaneenschakeling van uitzonderingen, evenwichten, grendels en veto's geworden, net zoals de Belgische dat al jaren is.
De doorsnee Europeaan heeft lak aan Europa. Europa was (en is) goed zolang men het economisch bekijkt: het opengaan van de grenzen, de eenheidsmunt, alhoewel zelfs deze punten maar gedeeltelijk zijn ingevuld. Europa is het verhaal van het teveel aan koks die het eten bederven.
Politiek wordt het nooit iets met dit Europa en dat is misschien nog maar best zo. Amerika heeft een burgeroorlog gehad om één te blijven. Europa kende eeuwen van interne oorlogen om verscheiden te blijven. Wie blijft doordrammen over de "Verenigde Staten" van Europa, zoals bv een Verhofstadt, is een dromer, om het beleefd uit te drukken. Europa is het verleden, waarin we willen blijven hangen. Met onze sociale systemen en hangmatten. Maar op wereldvlak stellen we steeds minder voor, tenzij misschien voor de postjes...
|
