Ik neem aan dat ik niet de enige normaal denkende mens ben die al menigmaal zijn wenkbrauwen heeft gefronst bij het zien van een politiek masochisme dat waarschijnlijk buiten dit Belgenland onbestaande is: het cordon sanitair. Twee politieke partijen profiteren ervan. De Waalse PS, die door het uitschakelen van Vlaanderens grootste partij "incontournable" is geworden in de Belgische politiek en met amper 13% van de stemmen de lakens mag uitdelen. De tweede is de Vlaamse (nou,ja) SP.a, die, ondanks constant stemmenverlies, toch ministers, staatssecretarissen en andere lucratieve banen kan blijven uitdelen, terwijl ze in feite al járen in de oppositie had moeten wegkwijnen. De masochisten waarvan sprake, bevinden zich in het centrum: CD&V en VLD, om ze niet te noemen. Dat men éénmaal, misschien tweemaal dat cordon had uitgeprobeerd, was nog aannemelijk. Als ik me niet vergis, zal het morgen de twaalfde keer zijn (of is het de dertiende?) en iedere keer hebben beide partijen op hun donder gekregen, hebben ze zetels moeten afgeven en zijn ze verplicht geweest coalities te vormen met verslagen linkse partijen die dan meestal nog de dienst mogen uitmaken. Het is echt om medelijden mee te krijgen, maar het kan nóg erger. Er bestaat ook nog zoiets als een "Blokwatch" (eigenlijk zou dat nu een "Belangwatch" moeten zijn, maar het is zo al belachelijk genoeg). De jongens en meisjes die daar "werken", houden zich uitsluitend bezig met te ageren tegen Vlaanderens grootste partij en bestrijden die, zoals Tobback Sr het ooit verwoordde: "met alle middelen". Van verdaargzaamheid gesproken! Om een idee te hebben tot welke idiote toestanden men zo kan komen, kon men deze week in de kranten lezen, nadat één van die "watchers" een brief daarover had geschreven. De man in kwestie heet Patrick Coeman. Drie jaar geleden werd een pleegkind van hem het slachtoffer van zware pesterijen. Tien maanden geleden werd hijzelf op een tram ineengeslagen. In tegenstelling tot bv Guido Demoor, ge weet wel, die van het "busincident", overleefde Coeman de aanslag, al zat hij wel veertig dagen werkonbekwaam thuis. Niet zolang daarna overkwam zijn dochter hetzelfde. Onlangs werd ook zijn zoon lastig gevallen op een fuif. Het laatste "incident" gebeurde maandag ll toen zijn zes maand zwangere 16-jarige dochter een trap in de buik kreeg. Al die baldadigheden gebeurden niét door aanhangers van het Vlaams Blok/Belang, zoals men meteen zou gaan denken. Neen, de daders waren telkens die lieve, verdraagzame, vrome Marokkaantjes, hetzelfde volkje waarvoor Coeman denkt te moeten optreden omdat het, ocharme, gestigmatiseerd wordt door de zgz extreemrechtsen. Om het sociale beeld van Coeman en zijn omgeving even compleet te maken, nog dit: zijn zestienjarige dochter heeft al twee jaar (dus vanaf haar veertiende) een relatie met een "vaste vriend" van 23 en ondanks alles vindt Coeman dat hij even fanatiek tegen het VB zal blijven ageren. "Onze Lieve Heer moet zijn aantal hebben", zegt men bij ons. In Antwerpen schijnt dat geen probleem te zijn.
