Oef, ze zijn achter de rug, de grooote concerten waarvoor de wereld ons benijdt. Volgens de schattingen van de PRT (paarse radio en TV), die bij dergelijke gelegenheden eerder overdrijft dan minimaliseert, waren er zo'n 85.000 aanwezigen. Niet slecht, maar dan met de nodige nuances: - Het was gratis ende voor niks, "voor niks steendood", zeggen ze in de Kempen, terwijl men voor een dergelijk gebeuren in de zomermaanden minstens 50 euro kwijt is en daarbij nog de nodige extra nevenkosten heeft. - Dezelfde dag was het "open bedrijven dag" en die trok, steeds volgens de PRT, liefst 850.000 bezoekers, dus tienmaal meer. Om maar te zeggen dat alles relatief is. Nu laat ik even de neuzentellerij voor wat ze waard is en wil ik zelfs zeer ruim zijn t.o.v. heel wat van de aanwezigen, die in hun eigen ogen waarschijnlijk terecht vinden dat een beetje verdraagzaamheid geen kwaad kan. Het venijn zit echter in de staart en die kwispel waren de organisatoren van het evenement, Tom Barman op kop. Die hebben duidelijk gesteld dat de concerten niet bedoeld zijn vóór iets, meer wel tégen iets, nl tegen het Vlaams Belang. Dat heeft nog weinig met positivisme te maken, laat staan met verdraagzaamheid. Wie verdraagzaam wil zijn, moet dat zijn tegenover iedereen. Zonder er zelfs over te discussiëren wie gelijk heeft, kan men stellen dat wie onverdraagzaam is tegenover onverdraagzamen, zelf ook onverdraagzaam is. Artiesten, sportlui en andere BV's die het moeten hebben van fans en supporters uit alle gezindheden, zouden zich beter niet met politiek bemoeien. Het resultaat zal altijd zijn, dat ze zelf een deel van hun aanhang daardoor zullen kwijtspelen. Of dit nu gebeurt op zo'n concerten of tijdens een uitzending zoals "Dancing on Ice", dat helemaal niets met de zaak te maken heeft, speelt geen rol. Zoals Frank Thevissen, professor politieke en electorale marketing aan de VUB het stelde, mogen die artiesten al blij zijn dat deze concerten geen averechts effect hebben, omdat overtuigde VB-aanhangers ze zien als een regelrechte aanval. Daarmee gebeurt dan hetzelfde wat de dummies van de PRT al jaren doen wanneer ze bv de partijvoorzitters uitnodigen voor een gesprek, met uitzondering van die van de grootste Vlaamse partij. Dat is doortrapte schijnheiligheid die bewezen heeft niets op te brengen. Met de concerten voor verdraagzaamheid zal men dezelfde weg opgaan die was ingeslagen bij de zaak Remmery, bij het oppakken van de putschisten van café De Viking of bij het ontdekken dat de Vlaamse jeugd een stuk alerter is dan de Waalse als het om vreemdelingen gaat. Of het allemaal veel zal uitmaken op 8 oktober, betwijfel ik. Al bij al zijn het dan gemeente- en provinciale verkiezingen en daarin spelen ook andere factoren mee. Wat er de laatste tijd op politiek vlak bij ons gebeurt, geeft wel een idee van wat ons nog te wachten staat in de aanloop naar de federale verkiezingen van volgend jaar juni, wanneer het om de knikkers zal gaan.
