Oef, Verhofstadt II is gered! Noch PS noch VLD hebben gewonnen, of hebben ze allebei gewonnen? Dé reden was, dat geen van beide partijen het zich kan veroorloven vroeger naar de stembus te gaan voor de federale verkiezingen. De PS niet, omdat de schandalen rond die partij nog te recent zijn, de VLD niet omdat alle peilingen uitwijzen dat de partij van de burger door die burger niet meer gesmaakt wordt. Ze dronken dus een glas, loosden een plas en lieten alles zoals het was.
Misschien had tante Laurette zelfs gelijk toen zij zei dat ze alleen maar de wetten toepaste. Dat er zo'n serie schandalen kon plaats vinden, was dan ook niet haar schuld, maar de schuld van de wetten die niet deugen. Nu, de meeste van die wetten, zeker de recente ervan, zijn door haar en haar entourage gemaakt. Om dus een einde te maken aan vervroegde vrijlatingen, penitentiaire verloven en andere knuffel- en pamperpraktijken t.o.v. criminelen, moeten die wetten veranderd worden, de wet Lejeune inbegrepen. Zie je dat tante Laurette doen, nee toch?
Als paars echter denkt dat de hemel nu is opgeklaard, zit men er lelijk naast. Er komt een nieuw en veel groter probleem af op Verhofstadt II: de begroting. Na het gat van 885 miljoen door het vergetelheidje van de diensten van Didier Reynders, blijken de verwachte inkomsten voor augustus ook al 40 miljoen overschat te zijn. Alsof dat niet erg genoeg was, zou er nu nóg een extra tekort van 593 miljoen kunnen ontstaan omdat de regering af te rekenen krijgt met een klacht bij de Raad van State over de keuze van een staatsbevak, waarbij de regering zelf een partner, Cofinimmo, had uitverkoren. Dat werd niet genomen door twee andere vastgoedeigenaars, AXA en Befimmo.
Om het zo eenvoudig mogelijk te houden: deze regering is weer bezig overheidsgebouwen te verkopen om ze daarna terug te huren. Op die manier zou ze 593 miljoen in een fonds gestort krijgen, mede waardoor men tot een sluitende begroting voor 2006 kan komen. Men was met deze truuk al bezig vóór men de meevaller van misschien 250 miljoen kende die de Belgische ambassade in Tokio zou kunnen opbrengen.
Tot nu toe hebben de paarse regeringen sinds 2001 al een hele serie grote overheidsgebouwen verkocht (en terug gehuurd), zoals de financietoren in Brussel, het nieuwe justitiepaleis en het belastingskantoor in Antwerpen, en moet de Staat rond de 1,6 miljard euro per jaar aan huurgelden betalen, een structurele kost waarvan het grootste deel de volgende regeringen zal blijven achtervolgen. Mocht die transactie met Befimmo doorgaan, dan zal die kost nog aanzienlijk groter worden.
"Snel en efficiënt"? Vergeet het maar: "Na ons de zondvloed"!
|
