|
Het gebeurt wel eens meer dat een Vlaming met een leidinggevende functie pas in actie schiet als hij met pensioen gaat. In veel bedrijven is het immers een gevaarlijke zaak zijn Vlaamsgezindheid teveel in de kijker te plaatsen. Vraag het maar aan Herman de Bode die een promotie misliep, enkele en alleen omdat hij het Manifest voor een zelfstandig Vlaanderen van de Warande denkgroep mee samenstelde. Frans Crols, voormalig hoofdredacteur van het zakenblad Trends deed dat ook, maar kon zich daar blijkbaar heel wat meer veroorloven. Frans heeft eigenlijk nooit een blad voor de mond genomen. Nu hij met pensioen is, nog veel minder dan vroeger. Het was dan ook heel moedig van hem op de IJzerwake eens zijn gedacht te komen zeggen over ons hoofdstedelijk waterhoofd, Brussel. Crols wil er vanaf. Dat Brussel een derde gewest is kunnen worden, danken we de toenmalige CVP, VLD, SP én Volksunie. Nu zitten we ermee. Vlaanderen wil Brussel niet loslaten, maar Brussel wil Vlaanderen niet. Het wil echter wel de Vlaamse centen. Vlaanderen telt in Brussel niet meer mee qua aantallen, wel qua centen. Eigenlijk heeft Crols gelijk: geef Brussel geen geld meer en laat ze maar uitzoeken hoe ze er dan uitgeraken. Zelfs de Vlaams nationale partijen die Brussel wél willen behouden als hoofdstad van Vlaanderen, hebben er geen realistische oplossing voor.
Hetzelfde geldt trouwens voor het Vlaams scepticisme t.o.v. de Maddens theorie. Het is mooi te zeggen dat men niet meer wachten kan, maar in elk communautair gesprek dreigt Vlaanderen de zoveelste toegevingen te zullen moeten doen.
Er zal zowel over Crols' theorie als over die van Maddens nog veel geschreven worden. Hét probleem is echter dat elk communautair gesprek dat nú gevoerd zal worden, zal gaan tussen de francofonen en de huidige meerderheden. De enige garantie voor Vlaanderen is de N-VA. Als die morgen zou afhaken - zoals ze dat al eens (terecht) gedaan heeft - dan kan die partij probleemloos vervangen worden door de Open VLD en zijn we nog verder van huis. Zolang de traditionele partijen het in Vlaanderen voor het zeggen hebben, kan er beter geen gesprek meer gevoerd worden.
Als België nog een kans wil maken, moet het worden omgevormd tot een soort confederale staat. Als dat niet meer zou lukken, zou men er best mee ophouden en beslist Vlaanderen zelf wel met wie het later, al dan niet confederaal, wil verder gaan, desnoods met Brussel, Wallonië én/of Nederland.
|
