Volgens de laatste statistieken is het aantal legale inwijkelingen, twee jaar na de aansluiting van de tien nieuwe leden van de Europese Unie, uit die nieuwe landen bij ons zowat verdubbeld. Voor de Baltische Staten gaat het zelfs om een verdriedubbeling. Moeten we daar blij om zijn? Om te beginnen heeft ons land er ook mee ingestemd dat we die Europese Unie gingen vergroten. Voor Verhofstadt is ze nu nog altijd veel te klein. Normaal krijgen we er volgend jaar nog twee landen bij: Bulgarije en Roemenië, landen met streken waarin men nog leeft zoals bij ons tweehonderd jaar geleden. En als we niet oppassen, komt daar in een niet te verre toekomst nog Turkije bij, waarbij het hek helemaal van de dam zal zijn Wij moeten dus de gevolgen dragen van onze eigen beslissingen, of beter: van de beslissingen van onze gezagsdragers. Gelet op het feit dat de kloof tussen politiek en de burger bij ons nooit zo groot was, is het wel erg twijfelachtig of het allemaal volgens de deontologische regels verloopt. Zolang wij echter geen leiders kiezen die de mening van het eigen volk er doordrukken, gaan we met zo'n halfslachtige politiek rekening moeten blijven houden. Voor wat de immigranten uit de tien nieuwe landen betreft zijn er in elk geval enkele verzachtende omstandigheden: - de opgegeven aantallen zijn van legale immigranten, ttz mensen die zich hier laten inschrijven, die een normaal werk kunnen uitoefenen die - in functie daarvan - ook zullen bijdragen aan onze sociale zekerheid en belastingen; - de meeste immigranten die hier legaal binnen komen uit die nieuwe E.U. landen zijn fatsoenlijk geschoold en hebben een geschiedenis, cultuur en godsdienst die met de onze te vergelijken is. Blijft natuurlijk, dat er uit diezelfde landen ook een aantal (veelvoud?) immigranten komen, die niet legaal arriveren, die niet degelijk geschoold zijn en die de Christelijke leer, voor zover ze die al gehad hebben, aan hun zolen lappen. Dat geldt trouwens niet alleen voor de nieuwe E.U. landen, maar ook - en vooral - voor landen buiten Europa in het algemeen en voor landen uit Afrika in het bijzonder. Het mooiste bewijs dat het daarmee niét loopt zoals het hoort is de overbevolking van dat soort mensen in onze gevangenissen, iets wat met de regelmaat van een klok wordt bevestigd. Waarbij met dezelfde regelmaat wordt bevestigd, dat onze overheid daartegen niets behoorlijks doet, tante Laurette niet, maar haar collega's evenmin. Die hebben het allemaal te druk met campagne te voeren voor de volgende verkiezingen.
