Sinds de oprichting van de UNO, na de Tweede Wereldoorlog, zit Frankrijk mee in de veiligheidsraad en beschouwt het zichzelf als een grootmacht. In feite ten onrechte. Frankrijk heeft minimaal bijgedragen tot de geallieerde overwinning. Het land zelf was tijdens het wereldconflict in twee verdeeld, waarvan één helft dan feitelijk nog collaboreerde met de Duitsers. Het volstond dat enkele legerafdelingen meevochten onder Eisenhower om de in druk te wekken dat ook zij de oorlog gewonnen hadden. Buiten Frankrijk waren er nog heel wat landen die dat gedaan hebben en géén zetel kregen in de veiligheidsraad. Tegen de huidige samenstelling van die veiligheidsraad is ondertussen al heel wat protest gerezen, niet in het minst van landen in opkomst, die vinden daarop ook recht te hebben, denk maar aan India, Japan en Brazilië. Maar Frankrijk houdt zijn poot stijf en blijft zich nog steeds als grootmacht beschouwen, deels misschien door zijn rijke geschiedenis, deels door het feit dat het op een vrij handige manier van het merendeel van zijn kolonies is vanaf geraakt. Die kregen wel hun onafhankelijkheid, maar Frankrijk blijft in de meeste van die landen een (militaire) vinger in de pap hebben. Dat beleid kost het land echter handenvol geld, waardoor de Franse schatkist meer dan leeg is. Een duidelijk voorbeeld van het Frans verval hebben we deze week nog meegemaakt in de crisis in Libanon. Zoals meestal het geval was de laatste jaren, heeft Frankrijk altijd kritiek gehad op het Amerikaans buitenlands beleid. Dat was zo in Irak, dat was i.v.m. Iran en in de vete tussen Israël en de Hezbollah is dat niet anders. Als ex-koloniale mogendheid in Libanon wou en zou ook Frankrijk zijn zegje hebben. Welnu, het heeft zijn zegje gehad: Frankrijk kreeg het opperbevel van de UNO troepen die, samen met het Libanese leger, het zuiden van dat land zullen bezetten. Nu blijkt dat Frankrijk in totaal (voorlopig?) liefst tweehonderd (200) man gaat detacheren in Libanon. Daarbij wordt dan gezegd, dat er al 200 ter plaatse zijn bij de reeds bestaande UNO krijgs"macht" aan de Libanees-Israëlische grens. Ter vergelijking: Italië plant 3.000 man naar Libanon te sturen. Zou het dan niet logischer zijn het opperbevel aan dat land te geven? Daar staat Frankrijk nu met zijn billen bloot. Het land wil grootmacht blijven, de wereld beheersen, maar is niet in staat eens serieus contingent eigen troepen te sturen wanneer het dit eindelijk eens kan bewijzen. Charles De Gaulle draait zich waarschijnlijk om in zijn graf! --- Het is trouwens erg twijfelachtig wat die UNO-troepenmacht daar in Libanon gaat doen. Er was daar reeds een contingent van 2.000 man en die hebben daar al die jaren feitelijk niets anders gedaan dan met hun duimen zitten draaien. Van zodra een van de strijdende partijen de grens overstak, gingen ze netjes opzij staan. Dat er toch enkele soldaten sneuvelden, was louter toevallig, omdat ze bommen op zich kregen en niet in een regulier gevecht. De UNO is een papieren tijger, die hopen geld verslindt en daarvoor bitter weinig terug geeft.
Reacties op bericht (1)
19-08-2006
UNO
Postjes, postjes,postjes,postjes en maar mee-eten.
Als het te heet wordt, wegwezen en over naar de dagelijkse bezigheden "Liegen en Bedriegen" Dat zijn de huidige grootmachten. nou ja, grootmachten, kijk wie aan het hoofd staat van dergelijke grootmachten en je hebt de afstandsbediening alweer vast om zeer snel weg te zappen.
