De Belgische recuperatie speelt niet alleen in de politiek en de sport, ze wordt toegepast op alle mogelijke terreinen. Neem nu bv het nieuws van de buitenlanders die zich hier komen behandelen in onze ziekenhuizen. Hun aantal is van 1999 tot 2003 verdubbeld en blijft nog steeds stijgen. Dit wordt dan in de media verkocht als "De Belgische ziekenhuizen zijn koploper inzake verzorging van buitenlandse patiënten". Als we echter verder lezen of luisteren, blijken al deze gerenomeerde ziekenhuizen in Vlaanderen te liggen, met hier en daar een uitzondering in het Brusselse: Aalst, Oostende, Leuven natuurlijk, maar ook St. Truiden, Turnhout en Herentals en dan vergeet ik er misschien nog enkele. Van de Waalse ziekenhuizen weet men alleen dat ze op bijna alle gebied duurder zijn en de sociale zekerheid veel meer geld kosten, reden te meer om ook die dienst te regionaliseren. We mogen inderdaad fier zijn op onze Vlaamse hospitalen. Toevallig heb ik zelf e.e.a. meegemaakt met een Nederlandse collega op mijn werk (in Eindhoven). Die liep al elf (11!) maanden rond met een hernia, waaraan men niets deed. Toen zijn zaak weer met vier maanden werd uitgesteld, bracht ik hem in verbinding met het ziekenhuis van Herentals, waar hij binnen de week geopereerd werd! Hij was er niet meteen vanaf en had nog een bijkomende operatie nodig, maar ook dat gebeurde op de kortst mogelijke tijd. Hij durfde er niet aan denken wat hem in Nederland nog had kunnen overkomen. De situatie in de Nederlandse medische sector is niet te wijten aan de regering Balkenende, maar is nog een erfenis van twee paarse regeringen. Die hebben de geneeskunde in Nederland als het ware geburaucratiseerd. Pim Fortuin had dat ook al gezien en heeft het beschreven in zijn "Puinhopen van Paars". De geneeskunde in Nederland staat ten dienste van de eigen medewerkers, niet van de patiënten. Ik ken een Vlaamse dokter die in Eindhoven werkt, elke dag van 08.00 tot 17.00 uur. Wagen met chauffeur. Af en toe een weekeinddienst op een EHBO afdeling. De kans dat een huisdokter er aan huis komt is bijna nihil. Specialisten laten u maanden wachten. Uiterst kostelijke apparatuur staat er de helft van de dag werkeloos bij. We klagen nogal eens over de toestanden van bij ons. Wat de medische zorg betreft zitten we echter op kop van het Europese peloton. Dat is echter nog geen reden om het naar buiten weer te gaan verkopen als Belgisch als het zo goed als uitsluitend Vlaams is.
Reacties op bericht (1)
13-08-2006
Open grenzen
Open grenzen noemt men dat, de chaos nabij noem ik het, binnenkort ook wachtlijsten in Vlaanderen omdat alles bezet is door vreemdelingen.
