Vanmorgen in de krant vond ik niets terug van een radiobericht van gisteren, op de VRT nog wel, dat onze kersverse minister van Buitenlandse Zaken, Leterme, de Turkse ambassadeur op het matje had geroepen. Er is nl in Turkije heel wat kritiek gekomen - en dat is niet de eerste keer - over de gang van zaken in de processen tegen de criminele organisatie DHKP-C. Voor wie het nog niet zou weten: die werd hier voor de rechter gedaagd in 1999, dus al tien jaar geleden en dit na een huiszoeking in Duinbergen. Daar werd, op een appartement, het archief van die organisatie gevonden, plus wapens, munitie en gestolen paspoorten. Een van de leden, de ondertussen beruchte Fehrye Erdal, werd in Turkije gezocht vanwege actieve deelname aan een drievoudige moord. Ondanks het feit, dat achttien (18!) politie-inspecteurs haar dienden in de gaten te houden (ze werd niet eens opgepakt), kon ze ontsnappen aan het Belgische gerecht. De organisatie werd tweemaal veroordeeld, in eerste aanleg in Gent en in beroep in Brugge. Cassatie verbrak die veroordelingen, omdat men speciaal een andere rechter daarvoor naar Brugge had gestuurd (Freddy Troch). Voor het hof van beroep in Antwerpen werd de organisatie dan vrijgesproken, behoudens enkele lichte veroordelingen wegens wapenbezit. De gestolen paspoorten, de medeplichtigheid aan moord (vastgelegd op video!) en het helpen ontsnappen van een moordverdachte, werd allemaal van tafel geveegd door het beste gerecht van de wereld. De federale procureur kon dan ook niets anders dan nog maar eens in beroep gaan en dat beroep werd nu nog maar eens uitgesteld tot in oktober. Reden daarvoor was nu de discussie hoe men de DHKP-C moest bestempelen: als een gewone bende misdadigers, als een criminele organisatie of als terroristen. Dit laatste zou niet kunnen, omdat de Belgische wet op terrorisme dateert van begin 2004, vijf jaar dus na de eerste feiten. Het is tegen dit laatste uitstel, dat Turkije, met recht en reden, protesteert. De kans is nl huizenhoog, dat deze criminelen hier niet zullen veroordeeld worden en ondertussen vrij rondlopen. Evenals de killers in de zaak Belliraj. Leterme heeft dan feitelijk ook geen poot om op te staan, als hij Turkije de les wil leren. Misschien is dat de reden, waarom er geen nieuws meer over verscheen, noch in de krant, noch op de late Tv-journaals.
