Het huwelijk van Joseph Kabila, president van de "democratische" republiek Kongo met zijn Olive is dan toch doorgegaan, een week later dan gepland, op vrijdag 16 en zaterdag 17 juni in het plaatsje Gombe. In onze kranten was er weinig of niets over te vernemen, daarom zal ik het maar vertellen, zeker? O.w.v. de nakende parlements- en presidentsverkiezingen durfde geen enkel buitenlands staatshoofd of minister het huwelijk bijwonen. Ook Reynders en Co, die er naartoe wilden, werden teruggefloten. België werd tenslotte vertegenwoordigd door Anne-Marie Lizin, senaatsvoorzitster. De Kinshasa jetset was er wel, zo'n 450 genodigden, naar het schijnt een beperkt aantal voor het huwelijk van een Afrikaans president. De bruid, Olive Lembe dus, is de dochter van een zekere Léonie Kasembe en haar eerste man, Banabé Sita, een ingenieur bij de mijnen van Sominki. Na een scheiding hertrouwde Léonie met een andere ingenieur van dezelfde mijnen: Camille Adam, een blanke Belg. Na de eerste onlusten in Rwanda in 1994 (het koppel woonde toen in de buurt van Goma), kwam Adam met zijn Léonie naar België terug, samen met hun twee zonen, halfbroers van Olive dus. Olive zelf bleef echter in Kongo achter. Ze had ondertussen nl een bloeiende handel in witte bonen opgezet. Ze kocht die bonen bij de boeren en leverde ze aan het Kongolese leger. Toen enkele militairen op een gegeven ogenblik haar terreinwagen, die ze gekocht had in Dubai (!), in beslag namen, ging Olive daarover haar beklag doen bij de leiding en kwam ze tenslotte terecht bij niemand minder dan de opperbevelhebber van het hele Kongolese leger: Joseph Kabila, toen amper vooraan in de twintig, op die post benoemd door papa Désiré, ex-cafébaas maar ondertussen président van het tweede grootste land van Afrika! Het klikte meteen tussen Joseph en Olive en het resultaat was de geboorte van een dochter die dezelfde naam kreeg als Joseph's moeder: Sifa. Het kind is ondertussen zes jaar en het werd dus tijd dat hun situatie "geregulariseerd" werd, ook al ging het hier niet om "sans papier". Joseph deed het allemaal heel netjes: hij stuurde een afvaardiging naar La Louvière, waar zijn toekomstige schoonmoeder woont en kwam haar daar de hand van haar dochter vragen. Dat is ondertussen allemaal achter de rug. Hopelijk leven ze nog lang en gelukkig, zoals in de echte sprookjes. In de eerste plaats wordt het wachten op de verkiezingen en eventueel de uitslag daarvan. Wie weet wat maakt men daar nog mee. De kans dat Joseph Kabila president blijft is zeer groot. Hij heeft de grootste naambekendheid, hetzelfde wat ook hier in België gebeurt. Heel wat mensen stemden (en stemmen nog) voor Dehaene en Verhofstadt, gewoon omdat die regelmatig in de kijker lopen. "Tutto il mondo è paese", zegt men in Italië ("De hele wereld is een dorp). Of het daarna in Kongo beter wordt? Dát is een ander verhaal...
