Op het ogenblik dat ik dit schrijf is er nog steeds geen officiële uitslag van de Italiaanse verkiezingen, dit omdat uittredend premier Silvio Berlusconi nog steeds voorbehoud maakt voor wat de geldigheid van bepaalde stembureaus betreft. Toch is de kans zeer groot dat de groep rond Romano Prodi het zal gaan halen. "Il professore" zal dus "il cavaliere" verslagen hebben, zij het met een uiterst miniem verschil van ± 25.000 stemmen op 47.000.000 kiezers (dat komt op een meerderheid van ongeveer 0,007%!. De overwinning van Prodi mag dan ook gerust een Pirrus-overwinning genoemd worden, zeker als men daarbij bedenkt dat de "olijfboomcoalitie", zoals Prodi's kartel genoemd wordt, bestaat uit negen verschillende partijen met daarbij nog enkele onderverdelingen. Die regenboogpartij bestaat uit links-liberalen, ex-democristiani, ex-socialisten, groenen, radicalen en zelfs echte communisten. Wij hebben in België, met Verhofstadt I, meegemaakt wat het betekent een regering te hebben met teveel partijen. Teveel koks bederft het eten en dat geldt ook in de politiek. Vooral partijen die te lang van de macht verwijderd geweest zijn (zoals bij ons toen de liberalen) of, erger nog, nooit van de macht geproefd hebben (zoals toen de groenen), gaan in zo'n situatie gekke dingen doen. Zelfs na het verwijderen van de groenen uit de regering bij Verhofstadt II, blijft men nog met de gevolgen van zekere beslissingen zitten. Denk maar aan de problemen rond Zaventem, in het leven geroepen door Isabelle Durant. In Italië wordt het dus uitkijken hoe die negenpartijenregering de zaken zal aanpakken. Als men ervan uitgaat dat de vroegere Italiaanse regeringen, die toen "maar" uit vier of vijf partijen bestonden, het slechts gemiddeld anderhalf jaar uithielden, valt voor het ergste te vrezen. De kans dat deze linkse regering de economie terug op het spoor zet, is zo goed als uitgesloten. De hoofdreden daarvoor is dat het wondermiddel, waarover de Italiaanse regeringen vroeger beschikten, nl de devaluatie van de lire, er nu niet meer is. Er is geen alternatief voor. Italië kan geen voorkeursbehandeling krijgen; daarvoor liggen Spanje, Portugal en vooral Polen gegarandeerd dwars. Rest nog één mogelijkheid: uit de eurozone stappen, terug naar de lire. Dit zal echter iets zijn voor Prodi's opvolger...
