Dat 2024 een jaar van wereldwijde verkiezingen ging worden, misten we al. Dat het er zo gek aan toe zou gaan, niet.
- In Nederland hebben ze eindelijk een centrumrechtse regering in elkaar geknutseld gekregen, die tijdens de eerste vergadering al op onderling gekibbel uitmondde.
- In Groot-Brittannië krijgt men na 14 jaar nog eens Labour aan het bewind, nadat de conservatieven er zich dood geregeerd hadden. Zoals onze Open VLD, maar dan in ’t kwadraat.
- In Frankrijk wint uiterst rechts de Europese verkiezingen, waarna president Macron vervroegde nationale verkiezingen uitroept, waarbij zijn eigen centrumpartij het onderspit delft en er waarschijnlijk drie jaar van ‘cohabitation’ zullen volgen.
- In de States wil een oude man van 81 er nog vier jaar bij doen en zal dat waarschijnlijk niet lukken, waarna men daar met een andere oude man blijft zitten die er de kantjes afrijdt.
- Rusland blijft zitten met een president, die – om aan de macht te blijven – niets beter vindt dan maar oorlog te blijven voeren.
- Victor Orban, die ooit als Hongaars studentenleider de doodsrede uitsprak bij het graf van de door de Russen vermoorde premier Imre Nagy, gaat - nu Hongarije, nota bene, het tijdelijk voorzitterschap van de E.U. heeft - met Poetin praten over vrede zonder daarvoor enig Europees mandaat te hebben.
- In eigen land hebben de Vlaamsnationalisten de afspraak met de geschiedenis gemist en net geen volstrekte meerderheid behaald in de eigen regio, waardoor het land dat niet meer zou uitgevonden worden nog een tijdje zal blijven bestaan. Hoe het verder moet zal de toekomst uitwijzen en zullen we in eerste instantie moeten afwachten hoe historicus De Wever het ervan zal afbrengen. Dat wordt stof voor enkele vervolgverhalen.
|