I.v.m. de politieke evolutie in Vlaanderen zou ik willen verwijzen naar de reactie van onze vriend Jean op mijn blog van 13 dezer (‘Pacta servanda sunt’), waarin hij een lijst van tien punten aanhaalt die zouden moeten zorgen dat het in Vlaanderen weer een beetje normaal wordt. Daarin heeft Jean – die mijn blog al jaren volgt - grotendeels gelijk. Alleen kan dat niet allemaal meteen en zullen we het stap voor stap moeten aanpakken. En de eerste stap zullen de verkiezingen van 9 juni a.s. zijn, waarop we moeten trachten tot een Vlaamsnationale meerderheid te komen in het eigen parlement. N-VA en Vlaams Belang zullen met elkaar moeten samenwerken en met geen enkele andere partij, noch de traditionele noch de Groenen. Zoals ik al meer dan eens heb gesuggereerd, zouden ook de N-VA-kiezers – waarvan ± 3/4 in diverse peilingen te kennen heeft gegeven met het VB te willen samenwerken – bij die verkiezingen beter VB stemmen, al was het alleen maar regionaal, dit om te vermijden dat er N-VA-verkozenen straks hun woord niet zouden houden. Een ‘Lachaertje’ is snel gemaakt. Pas als er in het eigen Vlaamse parlement een meerderheid zal zijn van Vlaamsnationalisten die de Vlaamse soevereiniteitsverklaring zal afleggen, zullen we die eerste noodzakelijke stap gezet hebben en zullen we sterk genoeg staan om de confrontatie met onze francofonen aan te gaan vanuit een veel sterkere positie dan wat tot nu toe het geval was.