|
Ik kom even terug op het interview van Jules Gheude in ’t Pallieterke van 22 dezer, waarover ik reeds schreef in mijn vorige blog. Aan hem, nota bene: een Waal, werd ook gevraagd wat hij dacht over de toekomst van Wallonië. Hij ziet geen heil in een WalloBrux en zegt dat, bij een splitsing van België, voor Wallonië de beste optie de aansluiting bij Frankrijk is. Het gewest zou dan binnen Frankrijk een eigen statuut krijgen, waarbij de bestaande verworvenheden behouden zouden blijven. Zoiets noemt men een ‘integratie-autonomieproject’. Op die manier blijven de Walen wat ze zijn, maar worden ze volwaardige Franse burgers. Dit project biedt het voordeel dat Wallonië de facto binnen de E.U. blijft en het komt dan aan Frankrijk toe om met Vlaanderen te onderhandelen over de modaliteiten van de scheiding, zeg maar: over de internationale schulden. (Binnenlandse schulden komen daarvoor niet in aanmerking).
Gheude geeft toe dat er momenteel in Wallonië geen meerderheid is om aan te sluiten bij Frankrijk, maar dat dit wel eens zou kunnen veranderen de dag dat de afgrond* in zicht komt en het gewest geconfronteerd zal worden met een forse daling van de levensstandaard. Hij hoopt op een onafhankelijkheidsverklaring van Vlaanderen, een vreedzame onderhandeling over de scheiding en een Wallonië bij Frankrijk.
Wij, Vlamingen, kunnen alleen maar hopen dat de man gelijk krijgt.
--
*afgrond in het Italiaans: ‘dirupo’!
|
