|
Recentelijk kwam – nota bene via een onderzoek door de RTBf – aan het licht dat er jaarlijks zo’n 800.000 euro via een Parijse organisatie naar Franstalige organisaties in Vlaanderen wordt doorgesluisd. Wat onze francofonen wettelijk gesproken hier niet mogen doen, doen ze heimelijk via een omweggetje. Het enige positieve daaraan is dat ze het zelf betalen en dat Vlaanderen er niet voor moet opdraaien zoals dat meestal wél gebeurt. Al is hiermee niets onwettelijks gebeurt, toch is het de zoveelste keer dat onze francofonen de Belgische wetten omzeilen, wanneer het hen uitkomt. Over die francofone demarche las ik trouwens nog een passende uitspraak in Onaf, het maandblad van de Vlaamse Volksbeweging (VVB): ‘Ce qui est à moi, est à moi; ce qui est à toi, est à nous’ (Wat van mij is, is van mij; wat van u is, is van ons).
Federale loyauteit blijft ook in 2023 nog steeds een éénrichtingsbegrip in dit land.
--
En dan nog dit: de breuk in de stuwdam en de overstromingen die er het gevolg van zijn, hadden een momentum kunnen zijn om die waanzin in Oekraïne een halt toe te roepen en misschien zelfs Poetin een reden te geven om met wat minder gezichtsverlies er een einde aan te maken. Geen enkele internationale hulpverlening kan daar naartoe als die oorlog niet ophoudt, maar voorlopig ziet het er niet naar uit dat er iets gaat veranderen…
|
