|
Nog twee woordjes over het Eurosongfestival. Ik was eigenlijk niet eigenlijk niet zinnens er iets over te schrijven, maar werd er toch mee geconfronteerd op alle Tv-journaals, die ik wél moet volgen om op de hoogte van alles te blijven.
Ik volg het Eurosongfestival al lang niet meer, zo vanaf de tijd toen haast elk land begonnen is de liedjes in het Engels te zingen. Vroeger zong iedereen in zijn eigen taal en dat was veel leuker, ook al verstond men het niet altijd. Denk maar aan bv Gigliola Cinquetti met haar ‘Non ho l’età’. Toen won o.m. Nederland tweemaal het festival met een in het Nederlands gezongen lied. ‘Een Beetje’ door Mieke Telkamp en ‘Net als toen’ door Corry Brocken. Enkele jaren geleden won een Portugees die nog in zijn eigen taal zong, maar dat werd stilaan een uitzondering.
Het Eurosongfestival heeft ook steeds minder met zingen te maken, steeds meer met spektakel, als het enigszins kan met zoveel mogelijk vrouwelijk bloot en baardmannen. Niks voor mij, die het houdt bij Mozart, Tsjaikovski en ‘onze’ Van Beethoven, ge weet wel: de achterkleinzoon van die bakker uit Mechelen…
|
